Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα νοσηλευτεί στο Αγ. Όλγα πολύ καιρό λόγω αφυδάτωσης απ' τους πολλούς εμετούς. Σ' αυτήν την εγκυμοσύνη είπα να πάω στο Έλενα και αφού διάβασα όλες τις σχετικές γνώμες στο φόρουμ κατέληξα στην κα Γεωργιάδου. Η πρώτη επίσκεψη μαζί με το υπέρηχο μου άφησε πολύ καλή εντύπωση, αν και στα πρωινά ιατρεία.
Πριν 2 βδομάδες χρειάστηκε να νοσηλευτώ γιατί είχα κάνει 25 εμετούς σε μία μέρα! Την πήρα στο κινητό στις 11 το βράδυ, το σήκωσε αμέσως και μου είπε να πάω στον εφημερεύον γιατρό για να μου κάνει εισαγωγή. Με πήγαν λοιπόν οι γονείς μου, αφού ο άντρας μου έμεινε να βάλει για ύπνο τον μικρό. Με βάλανε σ' ένα κρεβάτι στα επείγοντα, ο γιατρός έφυγε γιατί έτυχε κάτι άλλο επείγον, τη μητέρα μου δεν την αφήνανε να μπει μέσα κι εγώ ολομόναχη-εξαντλημένη, να κάνω εμετό και να έχω τάσεις λιποθυμίας. Ωστόσο πιάσανε τον πατέρα μου έξω και του είπανε ότι το ΙΚΑ καλύπτει μόνο τη Γ' θέση και για να μπω σε ένα "ανθρώπινο δωμάτιο" με τουαλέτα (που ήταν απαραίτητη στην κατάστασή μου) έπρεπε να πληρώσουμε 40 ευρώ τη μέρα. Τι να 'κανε κι ο πατέρας μου μες στη μαύρη νύχτα; Μετά από 2 ώρες περίπου μου βάλανε επιτέλους ορό και με ανεβάσανε στο δωμάτιο...
Εκεί ήταν που φρικάραμε οικογενειακώς... Ένα άθλιο δίκλινο δωμάτιο, στο προϊστορικό κεντρικό κτίριο, στο κρεβάτι με έπιασε η μέση μου, με το ζόρι χωρούσα να περάσω απ' την κάτω μεριά του κρεβατιού για να πάω στην τουαλέτα που είχε και σκαλί για να μπω μέσα και έπρεπε να σηκώσω το ορό λοξά!!! Έμεινα 2 βράδια μέσα, το πρώτο βράδυ ευτυχώς έμεινε η μητέρα μου μαζί και νοσοκόμα δεν είδα ούτε μια φορά για να ελέγξει τον ορό μου ή να δει αν ζω ή πέθανα!!! Επίσης η κα Γεωργιάδου δεν ήρθε καθόλου να με δει αλλά ούτε άλλος γιατρός... Το δωμάτιο αλλά και ο όροφος ήταν απίστευτα παγωμένος παρόλο που όταν έφυγα έξω ήταν χαρά θεού (ήμουν με κοντομάνικο!). Παρόλο που έχω νοσηλευτεί δυστυχώς και σε άλλα νοσοκομεία τα τελευταία χρόνια (εκτός απ' την εγκυμοσύνη, είχα μείνει 6 μέρες στο Αττικό με πνευμονία), στο Έλενα ένιωθα ότι ήμουν σε ψυχιατρείο!! Στα άλλα νοσοκομεία έρχονταν νοσοκόμες τουλάχιστον 2-3 φορές τη νύχτα και ομάδα γιατρών μαζί με τον γιατρό μου γύρω στις 10 κάθε πρωί. Εκεί μόνη σ' έναν αρχαίο παγωμένο όροφο, χωρίς ενδιαφέρον από γιατρό ή νοσοκόμες, φαγητό δεν μου έφερναν καθόλου αν και για 2 μέρες δεν είχα κάνει εμετό, ούτε καν φιδέ ή πουρέ και την έβγαζα με κράκερ...
Κόντευα να τρελαθώ και τη 2η μέρα αποφάσισα να φύγω. Και να μην ήμουν καλά θα προσποιόμουν ότι είμαι (εξάλλου ποιος θα με έβλεπε; ) προκειμένου να φύγω από εκεί μέσα και αν χρειαζόταν θα πήγαινα στο Αγ. Όλγα μετά. Παίρνω τον ορό με το χέρι γιατί αυτό που τον στήριζε δεν κυλούσε, πάω στην προϊσταμένη και της λέω ότι εγώ σήμερα οπωσδήποτε θα φύγω. "Δεν γίνεται" μου λέει αν δεν δώσει εντολή η κα Γεωργιάδου. Και πώς θα δώσει εντολή αφού δεν έρχεται να με δει;; Την πήρα λοιπόν στο κινητό και μου είπε να πω στην προϊσταμένη να μου δώσει εξιτήριο!! Αυτά τα πράγματα πρώτη φορά τα βλέπω! Μάζεψα τα πράγματά μου, πλήρωσα και 80€ στο λογιστήριο και πολύ αμφιβάλλω αν θα με ξαναδούν... Φαντάσου ότι στο Αγ.Όλγα είχα γύρω στις 40 διανυκτερεύσεις σε ανακαινισμένο τρίκλινο και με πολύ καλύτερες συνθήκες και δεν πλήρωσα μία!
Συγγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα, τα 'γραψα και ξεθύμανα~~~!