Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

Εμεις οταν χρειαστηκε να κανουμε εισαγωγη στο νοσοκομειο την ωρα που προσπαθουσαν να του βαλουν τον ορο δεν μας αφησαν να ειμαστε μεσα βεβαια δεν μπορεσαν να του βαλουν τον ορο γιατι σφιγγοταν και βγαινουν εξω και μας λενε δεν μπορεσαμε αλλα δεν ειναι και απαρρετητος και ολα αυτα σε ηλικια 6 μηνων αλλα και ραμματα οταν χρειαστηκε να του κανουμε παλι δεν μας αφησαν μεσα ειμασταν εξω και περιμεναμε κλαιγοντας απο μεσα ο μικρος και απο εξω εμεις τι να πεις ελλαδα

Μια και την προηγούμενη εβδομάδα, ήμουνα 3 ημέρες σε γνωστό ιδιωτικό παιδιατρικό νοσοκομείο με το Νικόλα μου να έχει, ευτυχώς τελικά, μια βαριά ίωση, θα ήθελα να γράψω κάποια πράγματα.

Δεν με άφησαν να μπω όταν του έβαλαν την πεταλούδα. Συζήτηση:

- Αφήστε με να είμαι μαζί του

- Δεν γίνεται, μην ανησυχείτε, είναι το πρωτόκολλο αυτό.

- Ο μικρός είναι πολύ ήσυχος, όταν είναι μαζί μου.

- Είμαι και εγώ μάνα και σε καταλαβαίνω, όμως προσέχουμε όλα τα παιδάκια σα να είναι δικά μας. Υπάρχουν κάποιοι γονείς που δυσκολεύουν την κατάσταση και αυτό έχει αντίκτυπο και στο παιδί.

Σαν αποτέλεσμα, ο μικρός μου δεν έκλαψε πολύ γιατί ήταν χαλαρός από πριν (δεν είχε ξεκινήσει η ταλαιπωρία του), το νοσηλευτικό προσωπικό ήταν άψογο.

Σε κάποια άλλη εξέταση (λήψη ούρων από την κύστη) που έπρεπε να γίνει, παρουσία γιατρού, μου είπαν αρχικά να βγω έξω, ο μικρός όμως ήταν ήδη εκνευρισμένος από την ταλαιπωρία, τους είπα αφήστε με λίγο να τον ηρεμήσω και μετά θα βγω. Ξάπλωσα τον μικρό μου στο κρεβάτι νοσηλείας, τον αγκάλιασα από τους ώμους και το κεφάλι μου μπροστά στο κεφάλι του, του τραγούδησα λίγο και άρχισα να του μιλάω για το Winnie και το μέλι που πρέπει να μαζέψουμε. Ο μικρός ηρέμησε, χαμογέλαγε. Ο γιατρός λέει ‘ξεκινάμε με τη μαμά μέσα!!!!!!!!!!!’.

Σαν αποτέλεσμα, ο μικρός μου ήταν πολύ ήρεμος, δε σφίχτηκε καθόλου και επομένως δεν τραυματίστηκε και καθόλου, η λήψη κράτησε δευτερόλεπτα και ο μικρός δεν κατάλαβε τίποτε.

Σαν ουσία τώρα:

Δεν τα βάζω με το νοσηλευτικό προσωπικό, διότι ήταν πραγματικά πολύ φιλικό προς όλα τα παιδάκια. Και εκτελεί οδηγίες.

Όμως, το περιβόητο ‘πρωτόκολλο’, πρέπει να αλλάξει. Δεν είναι ασφαλής διαδικασία, επειδή 1 γονιός στους 100, μπορεί να πάθει υστερία ή οτιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της εξέτασης, να μένουν απ’ έξω και οι υπόλοιποι 99. Ας πετάξουν έξω από το δωμάτιο αυτόν! Όχι και τους υπόλοιπους!

Και εντέλει τι προέχει????????? Το πρωτόκολλο ή το παιδί?????

Αν ΟΛΟΙ καταλάβουν, ότι αυτό που προέχει ΕΙΝΑΙ Η ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, η ασφαλέστερη διαδικασία πρωτίστως για το παιδί, είναι να βρίσκεται κοντά η μαμά του (ή ο μπαμπάς κατά περίπτωση). Ένας ήρεμος γονιός, χαμογελαστός που εκείνη την ώρα δεν θα κάνει το γιατρό.

Μόνο μία μαμά μπορεί να κρατήσει ήρεμο το παιδί της!!! Που να ξέρει η νοσηλεύτρια, ποιό τραγούδι αρέσει στο Νικόλα και ποιός είναι ο αγαπημένος του ήρωας????? Και αν ο Νικόλας δεν ηρεμούσε με τον Winnie, πως θα ήξεραν οι νοσηλεύτριες ότι εγώ είχα στο τσεπάκι το μικρό Nemo και τον κύριο Σαλάχη που πάει βόλτα τα ψαράκια στον ωκεανό???

Επιτέλους, ας σοβαρευτούνε και ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι εφόσον προέχει η ασφάλεια του παιδιού τόσο από συναισθηματική άποψη όσο και από ομαλή διεξαγωγή ιατρικής εξέτασης, οι γονείς πρέπει να είναι ψύχραιμοι, χαμογελαστοί και παρόντες και κατά παρέκκλιση να μένουν απέξω.

καλα μιλαμε το θυμηθηκα τωρα παλι και ειναι καλο θεμα και ευκαιρια να τοπω..! ο γιος μου ηταν 40 ημερων!ναι..μολις 40 ημερων!!!!μπηκαμε στο νοσοκομειο για βοηθημα τροφης επειδη απο κρυωμα σταματησε να πινει γαλα..τεσπα κατσαμε 17 μερες εκ τις οποιες οι 3 ητνα κρησιμες και μπορει να.... τεσπα δε θελω ουτε να τοπω..λοιπον εκτος απο μενα που το καναν καθημερινα εβλεπα καιτα αλλα παιδακια οταν τους βαζαν ορο ''πετουσαν'' τους γονεις εξω!! και ημουν διπλα το δωματιο μας και ακουγα...το κλαμα που ριχναν τα καημενα..ασε και οι γονεις εξω.. και αν δε στεκονταν καλα τα μαλωναν κιολας!!!!ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!!! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΟΛΑ!!!! μιλαω φυσικα για το λιμωδων θεσσαλονικης

γεια σας καροτσια ,θα ηθελα να καταθεσω την εμπειρια μου και για τις 2 αιμοληψιες που χρειαστηκε να κανει ο μικρος μου.η πρωτη εγινε οταν εκλεισε τον 6 μηνα για εναν επανελεγχο του G-6-PD πηγα σε ενα συνοικιακο μικροβιολογικο εργαστηριο κρατουσα τον μικρο και ηταν πολυ ηρεμος ο μικροβιολογος τον εκανε πολυ κεφι βεβαια γνωριζα απο μενα οτι ηταν και ελαφροχερης.Η δευτερη ηταν οταν εγινε 7 μηνων για να κανουμε ελεγχο για τις αλλεργιογονες ουσιες, πηγαμε με τον συζυγο μου στην EUROMEDICA ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ μπηκα μεσα με τον μικρο αγκαλιτσα καθησαμε στην καρεκλα (και ας ειχε και 2 κοπελα μεσα) και περιμεναμε .ο συζυγος ουτε να το δει δεν μπορουσε γενικα δε θελει να βλεπει πως ταλαιπωρουν τον γιο του αφου στα μηνιαια εμβολια που κανουμε βγαινει απο το ιατρειο του παιδιατρου να μη βλεπει.εγω τον μονο ενδοιασμο που ειχα ηταν με τη βελονα που θα παιρναν το αιμα του μικρου γιατι αν ηταν σαν των ενηλικων θα τον επαιρνα και θα εφευγα,ευτυχως ηταν πεταλουδα και ετσι ολα πηγαν καλα χωρις δακρυα.!!!!!!!!!!!!!

κυρια Στυλιανακη, εγω δεν ειχα ποτε καποιο τετοιο προβλημα με το παιδι μου.αν ειχα,σιγουρα δεν θα καθομουν με σταυρωμενα χερια. Ομως θα ηθελα να σας αναφερω τα εξης: ο θεμελιωτης της αιμοδοσιας μας,ο λησμονημενος δυστυχως Ηλιας Πολιτης,επετρεψε στην ελληνιδα δακρυσμενη μανα να ειναι στο προσκεφαλο του παιδιου της την ωρα της μεταγγισης,σε μια εποχη που ο γιατρος ηταν απροσιτος και οι μητερες εβγαιναν απ το δωματιο για να μην μπλεκονται στα ποδια του νοσηλευτικου προσωπικου. Στηριζομαι στη μαρτυρια της μητερας ενος προωρα χαμενου φιλου μου.

Στο νοσοκομειο τις Κερκιρας χρειαστηκε να παμε για εξετασεις, η κορη μου τοτε ηταν εναμιση χρονων.όταν ηρθε η ωρα να τις παρουν αιμα ηρθαν δυο νοσοκομες αρπαξαν την μικρη χωρις να προλαβω να τις πω τιποτα,δεν με αφισαν να μπω στο δωματιο και οταν μπηκα τελικα μεσα λεγανε στην μικρη οτι θα επρεπε να ντρεπετε που φερετε ετσι και κλαιει,οτι ειναι μεγαλη πια για κλαματα.και οταν η μικρη ελεγε την λεξη μαμα,ελεγαν με ειρωνεια "σιγα που θες και την μαμα σου,σαν μικρο παιδι κανεις,τι να σου κανει η μανα σου?" απο τοτε ουτε να ακουσει η μικρη για γιατρο.για να παμε για εμβολιο εχουμε προετοιμασια μιας εβδομαδας και παλι ολα τελειωνουν με φωνες και κλαματα.συνηθως ομως και οι γιατροι δεν βοειθανε καθολου την καταστασει βιαζονται να τελειωσουν την δουλεια τους και δεν δινουν το χρονω στα παιδια να καταλαβουν τι γινετε αντιθετος τα αγχωνουν και τα τρομαζουν

τι να πω,καλη μου ντιαζιο! Η τραγικη ειρωνια ειναι πως η ιδιαιτερη πατριδα του Ηλια Πολιτη ηταν η Κερκυρα! Κι ισως,αν δεν εφευγε απ τη ζωη τοσο προωρα,να ειχε αλλαξει το πρωτοκολλο. Λοιπον,μια φορα εκανα εξεταση του παιδιου μου γενικη αιματος,σε ιδιωτικο εργαστηριο,ηταν 3χρ τοτε, και η ιατρος που ηταν η ιδια και αιματοληπτρια,θεωρησε απαραιτητο να ειμαι παρουσα,παρολο που ειχε και βοηθο!

στον αγιο λουκα θεσσαλονικης 8 μηνων ο φουντουκος του πηραν αιμα με εμενα να τον εχω αγκαλια ....εκλαψε λιγο αλλα μετα του εδωσαν μπαλονια και ξεχαστηκε αμεσως....

πολυ καλα κοριτσια ,ευγενικα και παρηγορουσαν το παιδι με οποιο τροπο μπορουσαν....

οταν πηγα παιδων αγ σοφια την μπεμπα 43ημερων.. δεν αφηναν να ειμαι μεσα ουτε στην αιμολιψια ουτε οταν της πηραν ουρα απευθειας απο την κυστη, απαγορευοταν λεει..

μετα απο 4 μερες ομως που δεν τις ειχαν αλαξει πεταλουδα η φλεβα βουλωσε κ η νοσοκομα ειπε να πω σε γιατρο να την αλαξει ,μετα πολλα εφτασε 12 το βραδυ κδεν ειχε αλλαχτει η πεταλουδα, οταν ηρθε η νοσοκομα βαρδιας να της βαλει την αντιβιωση ειπα οτι ειναι βουλωμενη κ πηγα κ εγω μαζι της να την βοηθησω βασικα μου ειπε οχι αλλα ειπα οτι σπουδασα κ εγω νοσοκομα κ με πιστεψε.. τι να κανω ποιος θα κραταγε το μπεμπακι? βασικα εχουν δικιο γιατι εαν μια μαμα πανικοβληθει ποιον θα πρωτομαζεψουν την μαμα η το μωρο?

σημείωσα τα εξής μέσω επεξεργασίας στο αρχικό μου πόστ,

Update 5.12.09

τοποθετώ εδώ ένα ΑΝΕΠΙΣΗΜΟ κείμενο το οποίο έγραψα, που θα προτείνω σε διάφορους ειδικούς/φορείς να το ελέγξουν και να το διορθώσουν και να το συμπληρώσουν όπως αυτό είναι απαραίτητο, και το οποίο θέλω μετά να προταθεί στα νοσοκομεία να το αναρτήσουν, και κάποια στιγμή να τυπώσουμε αφίσες για αυτό το σκοπό και να τις δώσουμε.

Παράθεση:

"Αγαπημένε μου γιατρέ / νοσοκόμα,

 

μην διώχνεις τη μαμά μου όταν χρειαστεί να μου πάρεις αίμα.

Την έχω ανάγκη για να μου κρατάει το χέρι μου και να αισθανθώ ήρεμα.

Αν πονέσω και θέλω να κλάψω ποιός θα με κρατήσει αγκαλιά?

Αν δεν αφήνεις τη μαμά μου να με παρηγορεί ή να με ηρεμεί, με κάνεις να θυμάμαι πάντα την παραμονή μου εδώ σαν μια απαίσια και φρικτή ανάμνηση, αλλά και να φοβάμαι τα νοσοκομεία κ τους γιατρούς,

αφού δεν αφήνουν τη μαμά μου να με πάρει αγκαλιά.

Δεν σε ξέρω - και επειδή με πονάει η ένεση, με πιάνει απελπισία!

 

Οδηγίες στο πως να εξηγήσεις στη μαμά μου να με παρηγορήσει,

αν δεν ξέρει πώς:

 

Μαμά, δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά πράγματα, απλώς να είσαι εκεί.

Απλώς αυτό θέλω.

 

Για να μη φοβάμαι πολύ:

 

Αν μπορείς μην δείχνεις αν φοβάσαι...είναι σημαντικό για μένα να σε βλέπω ήρεμη για να αισθανθώ και εγώ έτσι.

Βοήθησέ με να καταλάβω τι θα μου συμβεί με εύκολα παραδείγματα

Αν έχουμε προηγουμένως κάνει παιχνίδια στο σπίτι με παιδικά στηθοσκόπια θερμόμετρα και ενέσεις, θα γνωρίζω τι είναι αυτά και γιατί τα χρησιμοποιεί η νοσοκόμα/γιατρός.

Αν έχουμε μιλήσει άλλες φορές για το αίμα και τί είναι, θα ξέρω γιατί χρειάζεται η νοσοκόμα να βάλει μια βελόνα στο δέρμα μου

Όταν χρειαστεί να μου κάνουν ένεση πές μου ότι αν θέλω μπορώ να κοιτάω την βελόνα, ή να κοιτάω εσένα ή κάποιο βιβλίο. Έτσι θα μπορώ να διαλέξω τι να κάνω εκείνη την ώρα. Αυτό θα με κάνει να αισθανθώ ότι έχω τον έλεγχο του τι γίνεται και με ηρεμεί αρκετά.

 

Εκείνη την ώρα μήν μιλάς στον γιατρό/νοσοκόμα, έτσι ώστε να την βοηθήσεις να συγκεντρωθεί - μίλα σε εμένα για τα αγαπημένα μου παιχνίδια, για τις προηγούμενές μας διακοπές ή τι θέλω για δωράκι στα γενέθλιά μου. "

 

Μαρία Στυλιανάκη

Αυτές οι οδηγίες προσαρμόζονται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Ο γονέας θα κληθεί να ξεπεράσει τα όποια συναισθήματα φόβου ή ταραχής που πιθανώς θα βιώνει:

Αυτός που έχει την πραγματική ανάγκη για στήριξη και ενθάρρυνση εκείνη τη στιγμή, είναι το παιδί,

και ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό, είναι ο γονέας να είναι θετικός και να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για αυτή την διαδικασία.

Καλείται να έχει βρεί τρόπους να ηρεμήσει τον εαυτό του, για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του παιδιού του για ηρεμία και θετικότητα.

Tαυτόχρονα όμως και το προσωπικό ενός νοσοκομείου οφείλει να καθοδηγεί τους γονείς προς αυτή τη κατεύθυνση και όχι να τους υποχρεώνει να εγκαταλείπουν το παιδί τους την στιγμή που τους έχει περισσότερη ανάγκη.

Το δείγμα μας ακόμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό, αλλά όπως και να έχει, κάτι έχει αρχίσει να μας λέει, ειδικά διαβάζοντας και τις μαρτυρίες των γονέων που ακολουθούν.

Μπράβο!

κυρια στυλιανακη δεν ξερω τι κ ποια ειστε αλλα ειστε πολλυ καλη με συγκινισατε πρωινιατικα, μακαρι να γινοταν αυτο! κ οχι μονο να μας αφηνανε να ειμασταν μαζι με τα παιδια μας αλλα να μας φεροντουσαν αναλογα .. εννοω να μας κοιτουσαν ως μητερες ανεξαρτητος με την ηλικια μας, ενιωσα τον ρατσισμο αυτο στο παιδων αποιρες φορες, μπορει να ειμαι 26 λογο εμφανισεις δεν με κανεις τοσο ομως , εχω μεινει ακομα στο στιλ του τζν κ τον αθλητικων παπουτσιων , οταν ρωτουσα για το τι εχουν τα παιδια μου στις 3 φορες που εχω παει σε καποιο νοσοκομειο λογο σοβαρων για μενα παθησεων δεν μου εδειναν σημασια ΗΛΙΚΡΙΝΑ νομιζαν οτι αν μου εξηγουσαν οτι δεν θα καταλαβενα μια, ευτηχος που ειπαρχει κ το νετ κ τα εμαθα ολλα απο σελιδες .(ιδιοπαθες θρομβοπενικη πορθυρα ειχε με αιμοραγια η κορη μου κ ημουν 24 οταν εγινε αυτο δεν ημουν 5 ωστε να μην καταλαβενω)

οταν στο διπλανο δωματιο ηταν ομως η 34 ετων φουστοφορεμενη μαμα μεχρι κ ο επιμελιτης της απαντουσε σε ολλες τις τις αποριες. βγηκα εκτος θεματος!!

όσες φορές χρειάστηκε να δώσει η μικρή μου αίμα ( και ήταν αρκετές ) δεν μου ζήτησαν να βγώ έξω...όλες βέβαια ήταν στην Ευρωδιάγνωση και σε κάποιο άλλο ιδιωτικό μικροβιολογικό εργαστήριο. Απεναντίας μας έλεγαν να την πάρουμε εμείς αγκαλιά και να της μιλάμε για να ξεχαστεί.

'Οταν έκλεισε τα 2 της χρόνια έπρεπε να μπούμε στον Άγιο Λουκά για να κάνουμε πρόκληση για το γάλα (είχε αλλεργία και είχαμε αποχή από τα γαλακτωκομικά για 1 χρόνο)...έπρεπε να της βάλουν πεταλούδα για να της χορηγηθεί κορτιζόνη σε περίπτωση αλλεργικού σοκ. Εκεί δεν με άφησαν να μπω μέσα λέγοντάς μου πως είναι αίθουσες χειρουργείου και απαγορεύεται...η μικρή βέβαια δεν φαινόταν κλαμμένη όταν την έφεραν και η νοσοκόμα της μιλούσε και την χάϊδευε σε όλη τη διαδρομή μέχρι να μου την φέρουν.

Από δημόσιο νοσοκομείο δεν έχω ανάλογη εμπειρία ... και ούτε θέλω να έχω με αυτά που ακούω...

edit admin.....

ο μικρος μας ς ηταν 5 μηνων περυσι οταν παρουσιασε 3 επεισοδεια σπασμων χωρις πυρετο. νοσηλευτηκαμε στο Α. Κυριακου. Παρολο που ειμαι η ιδια γιατρος δεν με αφησαν να ειμαι παρον κατα την οσφυονωτιαια παρακεντηση. Απαραδεκτο

αχ τι θυμηθηκα...οταν ο μικρος μου (ειναι 8 τωρα!!) ηταν 3,5 εκανε 41,3 πυρετο και ο παιδιατρος του μας εστειλε κατεπειγοντως στο νοσοκομειο...λογω ιδιωτικης ασφαλειας πηγαμε στο Metropolitan οπου του κανανε μια εξεταση (του κουνουσανε το κεφαλι για να δουν αντιδρασεις στα χερια και ποδια) και μας στειλανε επειγοντως στο Παιδων Αγλαια Κυριακου γιατι φοβηθηκαν για πολιομυελιτιδα με ασθενοφορο!! και εκει αρχισε το show...μπαινουμε μεσα αφου εχουμε φτασει πρωτοι εμεις και ο μπαμπας του ακολουθουσε με το αυτοκινητο και αφου του κανουν την ιδια εξεταση μου λεει μια γιατρος (επιμελητρια) "πρεπει να βγειτε εξω για να του παρουμε υγρο απο την σπονδυλικη στηλη!", λεω "μπορειται να του παρετε με μενα παρουσα αλλα τον μικρο μονο του ΔΕΝ τον αφηνω!!" μου λεει με θρασος "δεν γινετε αυτο κυρα μου!!! τι νομιζετε οτι ειμαστε εδω? αμα εμπαιναν ολοι οι γονεις μεσα θα το καναμε κεντρο διερχομενων!!" της απαντησα "σε ποιον νομιζεις οτι μιλας ετσι??? Κυρα μου να πεις την μανα σου!! και που να χτυπιεσαι κατω εσυ τον γιο μου δεν τον ακουμπας παλιοκολλημενη!!" και διαφορα αλλα που θα κοβοντουσαν απο την λογοκρισια...ακολουθησε ενας τρικουβερτος καυγας οπου μπλεχτηκε ο πατερας του μικρου (κραταγε εμενα να μην της ορμηξω!!) και 2 απο την ασφαλεια που επισης προσπαθουσαν να με ηρεμησουν...μετα απο απειλες του τυπου να τον πατε αλλου αμα δεν σας αρεσει και κατι τετοια και κατι πολυ χειροτερες απειλες απο μενα καταληξαμε να του κανει ο Καθηγητης την εξεταση και με μενα παρουσα και τον πατερα του! Ο μικρος ηρεμος εφοσον του μιλαγα και οταν πονουσε (φυσικα και εκλαιγε και ποναγε πολυ ...) μου εσφιγγε το χερι και ειμασταν ολοι καλα...βεβαια παρολο που δεν εδειξα τιποτα μπροστα στο παιδι χρειαστηκα κανα 2ωρο για να ηρεμησω...Βγηκε αρνητικη ουφ

Παντως για αιμοληψια εμεις παμε στο Metropolitan και παντα μας θελουν μεσα!! Στο Παιδων εκεινη την φορα και στον οροφο που μας πηγαν μετα δεν μου ειπαν ποτε να βγω εξω η αληθεια ειναι, αλλα δεν ξερω αν ηταν λογω του οτι το κανανε γενικα η απλα επειδη ειχαν ακουσει τι εγινε στα επειγοντα... :twisted:

Κανενας δεν θα με βγαλει εξω την ωρα που ακουμπανε το παιδι μου το θεωρω βαναυσο για το παιδι πρωτα και για τον γονιο μετα!!

Και οντως θελουν την αγριαδα τους κοριτσια, μην αφηνετε να κανουν αυτοι οτι θελουν μην ξεχναμε την παροιμια μας..." και ο Αγιος φοβερα θελει!!!"

Μέχρι στιγμής δεν έχω χρειαστεί κάτι για να πώ αν μου ζητήθηκε ή όχι να βγώ, αλλά από αυτά που διάβασα έχω πάθει κρίση! και καλά ο πόνος και των παιδιών και ο δικός μας... εμένα το 1ο που πέρασε από το μυαλό μου είναι ότι εδώ εμάς μπορεί να μας παρενοχλήσει γιατρός ή ό,τι άλλο, και θα αφήσω το μωρό μου πίσω από κλειστές πόρτες μόνο του? Σίγουρα δεν αφορά αυτό που λέω την πλειοψηφία αλλά τόσα βλέπουμε κι ακούμε σε όλα τα επαγγέλματα και από ανθρώπους υπεράνω υποψίας... Έχω ήδη ενημερώσει τον άντρα μου για το τι θα συμβεί σε ανάλογη περίπτωση ώστε να φροντίσει τουλάχιστον να μη χειροδικίσω και με τρέχουν πίσω από τα κάγγελα!!!

απλη αιμοληψια για εξετασεις, σε ιδιωτικο μικροβιολογικο εργαστηριο και ημουν μεσα και μου ειπαν και πως να βοηθησω

Πήγαμε στην Παιδιατρική του Ιατρικού Κέντρου και ήταν 2 αναιδέστατες νοσοκόμες που με άφησαν έξω από την αιμοληψία με κλειστή πόρτα και την μικρή μου μέσα να ουρλιάζει ΜΑΜΑ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς ένοιωσα και φυσικά δεν θα ξαναπάμε ποτέ εκεί...

Εγώ θα έλεγα το εξής:

Όποιος γονιός έχει σκοπό να πάει το παιδί του ιδιωτικά για κάποια αιμοληψία,

να τους πάρουν πρώτα ένα τηλέφωνο

και να τους θέσουν την εξής σημαντική ερώτηση:

"Επιτρέπετε τους γονείς μέσα κατά τη διάρκεια της αιμοληψίας??"

"OXI??????....Αντίο σας!!!!"

Θα σου πω εγώ για πότε θα αλλάξουν τακτική!!!

Δεν κατάλαβα!!! Να μας βασανίζουν τα παιδιά μας και να τους πληρώνουμε κιόλας???

sophie εχεις απολυτο δικιο....!!!

θα ήθελα να τοποθετήσω εδώ κειμενο απαντηση που έγραψα στην αντίστοιχη συζήτηση που εγινε και στο facebook,

απάντηση στο σχόλιο μιας οπαδού της ομάδας μας εκεί που με την αδιαμφισβήτητα καλή πρόθεση να μας ενημερώσει, έγραψε το εξής κείμενο... το οποίο το σημειώνω γιατί πιστεύω ότι εξαιτίας αυτής της

πεποίθησης, στην οποία έχουν πειστεί οι γιατροί/νοσηλευτές,

συνεχίζει να γίνεται αυτό το πράγμα.

οι αιμοληψίες γίνονται με αυτόν τον τρόπο γιατί και οι γονείς λυποθυμουν βλέποντας τη διαδικασία ( έχει συμβεί πολλές φορές) και δεν ξέρουμε ποιον να πρωτονοσηλέψουμε.... αλλά και τα παιδιά είναι πιο ήρεμα σε αυτή τη διαδικασία όταν δεν είναι οι γονείς μαζί τους.

Γειά σας. Αυτό αφορά ίσως ένα ποσοστο των γονέων που δεν έχουν εκείνη τη στιγμή την ψυχολογία, να υποστηρίξουν το παιδί τους.!

Στόχος διεθνώς, είναι να ωθηθεί ο γονέας στο να μπορέσει να υποστηρίξει το παιδί του.

Αυτό θα είναι ανέφικτο εάν ανεξαιρέτως ΟΛΟΙ οι γονείς εκδιώκονται απο αυτή τη διαδικασία, μην έχοντας ευκαιρία να προσαρμοστούν, απο νωρίς σε αυτήν....

Επίσης λογικό είναι ότι όταν ο γονέας "εκπαιδεύεται" απο νωρίς στο να ΜΗΝ συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία, !! όταν ακόμα το παιδί είναι μωρό!!! ΧΩΡΙΣ να υπάρχει λόγος , να του φαίνεται μετά δύσκολο ή αδύνατο να είναι παρόν και να είναι υποστηρικτικός εκείνη τη στιγμή χρόνια αργότερα, και να αγχώνεται εξαιρετικά.

Επίσης εξαιρετικά άδικο είναι να βαφτίζουν τον γονέα σαν ανίκανο να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο, εξαιτίας ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ περιπτώσεων με λιποθυμικές τάσεις!

Αυτό αποτελεί απαράδεκτη γενίκευση εις βάρος των γονέων και των παιδιών.

Ο γονέας πρέπει να ερωτάται, εάν θέλει να είναι παρόν και να γίνεται αποδεκτό το αίτημά του απο το προσωπικό. Εάν δεν θέλει, είναι φυσικά δικαίωμά του.

Αυτονόητο πρέπει να θεωρείται ότι θα ΕΙΝΑΙ παρόν, εάν το επιθυμεί,

και όχι το ανάποδο δηλ οτι είναι αυτονόητο ότι δεν θα είναι παρόν.

 

Φυσικά, και είναι απαραίτητο ο γονέας να είναι ψύχραιμος και ικανός να μεταδόσει ηρεμία στο παιδί του και είναι λογικό ότι εάν δεν είναι ικανός να το κάνει αυτό, !!δεν είναι επιθυμητός σε μια παρέμβαση ιατρική!!.

 

Όλα είνα εφικτά, και διεθνώς όλοι οι επιστημονες και ειδικοί, επιμένουν σε αυτό (στην παρουσία του γονέα εφόσον αυτός το επιθυμεί) και το επιδιώκουν. Είναι καιρός λοιπον και οι Έλληνες γονείς και ειδικοί, να ωθήσουν την κατάσταση προς αυτή τη κατεύθυνση.

 

Η εικόνα οτι τα παιδιά είναι πιο ήρεμα όταν ο γονέας δεν είναι παρόν μπορεί να προκύπτει απο

φόβο (εφόσον συνειδητοποιουν ότι ο γιατρός έχει εξουσία πάνω απο τον γονέα τους)

οπότε το παιδί πάλι εκτίθεται σε ένα συναίσθημα το οποίο είναι !!απολύτως χωρίς λόγο!! να εκτεθεί ΚΑΙ σε αυτό.

ΉΔΗ φοβάται για το τι θα του συμβεί, τώρα φοβάται και για το ότι ο εκπρόσωπός και προστάτης του (γονέας) δεν έχει έλεγχο για αυτο που θα του συμβεί !

Όταν ο γονέας είναι παρόν, μπορεί να δείξει και να καθησυχάσει το παιδί του δείχνοντας ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης και εξηγώντας του τι θα συμβεί.

"αλλά και τα παιδιά είναι πιο ήρεμα σε αυτή τη διαδικασία όταν δεν είναι οι γονείς μαζί τους."

!!!!!!---Η σιωπή και η σωματική ακινησία ενός παιδιού, ΔΕΝ είναι ένδειξη για το αν νιώθει ηρεμία... ----!!!!!!

ευχαριστώ

εκ μέρους της ΕΕΕΓ Μ.Στυλιανάκη.

Βρισκω τραγική την αιτιολογία, ότι τα παιδια΄ειναι πιο ήρεμα όταν ο γονέας δεν είναι παρόν.

Όπως και να έχει είναι κάτι που υπάρχει ίσως απο παλιά, δεν δημιουργήθηκε τώρα - είναι κάτι το οποίο το προσωπικό έχει μάθει απο το σύστημα καλά.

λυπαμαι πάντως που χρειάστηκε να διευκρινίσω αυτό

!!!!!!---Η σιωπή και η σωματική ακινησία ενός παιδιού, ΔΕΝ είναι ένδειξη για το αν νιώθει ηρεμία... ----!!!!!!

καθώς πραγματικά με εξοργίζει η σκέψη κάποιου ότι όταν ένα παιδί είναι ήσυχο, (δεν μιλάει δεν λαλάει)

σημαίνει ότι είναι και ΗΡΕΜΟ!..

το θεωρώ πλήρης παρανόηση και ισοπέδωση της παιδικής αλλά και ανθρώπινης ψυχολογίας.

δηλαδη όταν σε βιάζουν/χτυπούν/εκβιάζουν και απο το φόβο σου έχεις ακινητοποιηθεί και δεν μιλάς και δε λαλάς είσαι ΗΡΕΜΟΣ? :!:μην τρελλαθούμε συγνώμη δηλαδή!!!!:evil::evil:

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα νήπιο- μωρό που κλαίει όταν οι γονείς του φεύγουν για τη δουλειά τους, αν και το φροντίζει ένα γνωστό του πρόσωπο, παραμένει ήρεμο όταν το τρυπάνε δυο-τρεις παντελώς άγνωστοί του άνθρωποι!

Έχουν δει ποτέ τους παιδιά αυτοί οι γιατροί-νοσηλευτές που τα υποστηρίζουν αυτά;

Αν φοβούνται μήπως λιποθυμήσουμε ας μας βάλουν να υπογράψουμε οτι αυτοί δεν έχουν καμία ευθύνη για το τι θα μας συμβεί,

όπως έβαλαν τον άντρα μου να υπογράψει στο μαιευτήριο για να είναι μέσα μαζί μου την ώρα της γέννας!!

Μην λέμε λοιπόν ό,τι θέλουμε... δήθεν για το δικό μας καλό!

Όταν βλέπουν οτι οι γονείς επιμένουν να βρίσκονται μέσα

γιατί τους διώχνουν κλωτσηδών???

Για το καλό μας ε?...

Μας κοροιδεύουν κατάμουτρα...

Πολύ ωραία δικαιολογία!!

Οταν ο γιος μου ηταν 7 μηνων τον πηγαμε νοσοκομειο,στο παιδων,με 39 πυρετο και εμετους και δυστυχως επρεπε να του παρουν και αιματακι,οταν τους ειπα οτι εγω δεν βγαινω γιατι μας εδιωχναν απο το δωματιο μου απαντησαν οτι αν δεν βγω δεν κανουν τιποτα(ειχαν σταυρωσει τα χερια τους) και να παρω το μωρο και να φυγω.Μας εκβιασαν με την υγεια του παιδιου μας...Οταν τους ειπα οτι αυτο δεν ειναι σωστο και οτι του τσακιζουν την ψυχολογια του μου ειπαν οτι ''πρωτα πρεπει να σε νοιαζει η υγεια του'' και ''αχ αυτες οι νεες μητερες με την ψυχολογια και την ψυχολογια...''Τελικα επειδη φοβομασταν γιατι δεν ξεραμε τι ειχε ο μικρουλης μας το επιτρεψαμε και οταν βγηκαν τα αποτελεσματα πηρα την παιδιατρο μας πηρα το οκ και υπογραψαμε και φυγαμε με δικη μας ευθυνη...Και να φανταστειτε οτι εκει δουλευει και η μητερα μου και ουτε αυτη την αφησαν μεσα...Και μετα ακουσε και τις κατσαδες για τον ''τσαμπουκα'' της κορης της.Η δικαιολογια που χρησιμοποιουν στο παιδων τουλαχιστον ειναι ενα παλιο περιστατικο οπου ενας πατερας αρπαξε μια νοσοκομα απο το λαιμο γιατι δεν αντεχε να βλεπει να τσιμπανε το παιδι του τοσο πολυ γιατι δεν εβρισκαν φλεβα...Τι να πεις αν δεν εχεις ιδιωτικη ασφαλεια....