Προτιμήσεις στο φαγητό

[Ilaeira]

Καλημέρα. Θα ήθελα τη γνώμη σας γιατί έχω αρχίσει να πελαγώνω.

Ο μικρός, 27 μηνών, που μέχρι πρότινος έτρωγε αρκετά φαγητά χωρίς πρόβλημα, έχει αρχίσει το τελευταίο τρίμηνο να αρνείται αρκετά. 

Ωμά φρούτα και λαχανικά δεν έφαγε ποτέ. Έχω δοκιμάσει διάφορες μορφές, κομμένα, πατημένα, με ταχίνι που του αρέσει πολύ, και δεν είδα φως. Έχω καταλήξει να του δίνω ακόμα φρουτόκρεμα, σαν έσχατη λύση, παρόλο που δεν το προτιμώ. Μέχρι πρότινος δεν με πείραζε τόσο γιατί έτρωγε μαγειρεμένα λαχανικά χωρίς πρόβλημα - φασολάκια, μπάμιες, σπανακόρυζο, σπανακόπιτα, σούπα μαζί με το ψάρι. Τελευταία τα αρνείται κι αυτά και δέχεται μόνο τον αρακά. Αλλά έχει αρχίσει να απορρίπτει κι άλλα πιάτα. Χθες για παράδειγμα δεν ήθελε να φάει γιουβαρλάκια!

Στον σταθμό τρώει τις περισσότερες φορές το πρωινό, δεν τρώει ποτέ το φρούτο και τρώει σχεδόν πάντα το μεσημεριανό. Όταν γυρίζει συνήθως είναι πεινασμένος και ζητάει να φάει. Αν αρνηθεί το φαγητό και του πω ότι αυτό έχει και δεν έχω άλλο, θα μείνει νηστικός μέχρι το επόμενο γεύμα, τη φρουτοκρεμα δηλαδή ή το αυγό ή το γιαούρτι. Τι να κάνω; Να μην δώσω κάτι από αυτά και να επιμείνω ότι πρεπει να φάει το φαγητό της ημέρας; Δεν θα το φάει, και θα έχει χάσει και το φρούτο και το γιαούρτι.

 

Μπορώ να καταλάβω τις φάσεις που περνάνε τα παιδιά και δεν θέλουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα. Αλλά δεν θέλω να ξεφύγει το πράγμα και να καταλήξει να τρώει μόνο μακαρόνια και μπιφτέκια. Να σημειώσω ότι τη φρουτοκρεμα, σε στιγμή απελπισίας, κατέληξα να του τη δώσω με Πέππα. Ενα παιδί που δεν είχε δει οθόνη μέχρι τα 2, βλέπει τώρα κάθε απόγευμα ένα πεντάλεπτο επεισόδιο για να φάει φρούτα. Κι εκεί συνειδητοποιείς πώς όλη σου η ωραία παιδαγωγική πάει περίπατο.

 

Από ύψος βάρος είναι μια χαρά. Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι ότι δεν τρώει. Είναι ότι έχει αρχίσει να τρώει μόνο αυτά που του αρέσουν.

 

Γλυκά δεν τρώει καθόλου, μόνο κανένα κουλουράκι της γιαγιάς στη χάση και στη φέξη.

 

Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Γενικά δεν πιέσαμε ποτέ να φάει και δεν μας απασχολούν οι ποσότητες. Με απασχολεί όμως η τροφή που προσλαμβάνει, να παίρνει και βιταμίνες και ασβέστιο και καλά λιπαρά μέσα στη μέρα. Θέλω να βρω έναν πρόγραμμα σαφώς καθορισμένο που να μπορεί να γίνει κατανοητό κι απ' τον ίδιο. Σαν συμφωνία, σαν κανόνας του σπιτιού. 

 

Πείτε σας παρακαλώ καμιά γνώμη, γιατί νιώθω ότι έχω αρχίσει να το χάνω το παιχνίδι. 

[Deena]

3 ώρες πρίν, Ilaeira είπε:

Καλημέρα. Θα ήθελα τη γνώμη σας γιατί έχω αρχίσει να πελαγώνω.

Ο μικρός, 27 μηνών, που μέχρι πρότινος έτρωγε αρκετά φαγητά χωρίς πρόβλημα, έχει αρχίσει το τελευταίο τρίμηνο να αρνείται αρκετά. 

Ωμά φρούτα και λαχανικά δεν έφαγε ποτέ. Έχω δοκιμάσει διάφορες μορφές, κομμένα, πατημένα, με ταχίνι που του αρέσει πολύ, και δεν είδα φως. Έχω καταλήξει να του δίνω ακόμα φρουτόκρεμα, σαν έσχατη λύση, παρόλο που δεν το προτιμώ. Μέχρι πρότινος δεν με πείραζε τόσο γιατί έτρωγε μαγειρεμένα λαχανικά χωρίς πρόβλημα - φασολάκια, μπάμιες, σπανακόρυζο, σπανακόπιτα, σούπα μαζί με το ψάρι. Τελευταία τα αρνείται κι αυτά και δέχεται μόνο τον αρακά. Αλλά έχει αρχίσει να απορρίπτει κι άλλα πιάτα. Χθες για παράδειγμα δεν ήθελε να φάει γιουβαρλάκια!

Στον σταθμό τρώει τις περισσότερες φορές το πρωινό, δεν τρώει ποτέ το φρούτο και τρώει σχεδόν πάντα το μεσημεριανό. Όταν γυρίζει συνήθως είναι πεινασμένος και ζητάει να φάει. Αν αρνηθεί το φαγητό και του πω ότι αυτό έχει και δεν έχω άλλο, θα μείνει νηστικός μέχρι το επόμενο γεύμα, τη φρουτοκρεμα δηλαδή ή το αυγό ή το γιαούρτι. Τι να κάνω; Να μην δώσω κάτι από αυτά και να επιμείνω ότι πρεπει να φάει το φαγητό της ημέρας; Δεν θα το φάει, και θα έχει χάσει και το φρούτο και το γιαούρτι.

 

Μπορώ να καταλάβω τις φάσεις που περνάνε τα παιδιά και δεν θέλουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα. Αλλά δεν θέλω να ξεφύγει το πράγμα και να καταλήξει να τρώει μόνο μακαρόνια και μπιφτέκια. Να σημειώσω ότι τη φρουτοκρεμα, σε στιγμή απελπισίας, κατέληξα να του τη δώσω με Πέππα. Ενα παιδί που δεν είχε δει οθόνη μέχρι τα 2, βλέπει τώρα κάθε απόγευμα ένα πεντάλεπτο επεισόδιο για να φάει φρούτα. Κι εκεί συνειδητοποιείς πώς όλη σου η ωραία παιδαγωγική πάει περίπατο.

 

Από ύψος βάρος είναι μια χαρά. Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι ότι δεν τρώει. Είναι ότι έχει αρχίσει να τρώει μόνο αυτά που του αρέσουν.

 

Γλυκά δεν τρώει καθόλου, μόνο κανένα κουλουράκι της γιαγιάς στη χάση και στη φέξη.

 

Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Γενικά δεν πιέσαμε ποτέ να φάει και δεν μας απασχολούν οι ποσότητες. Με απασχολεί όμως η τροφή που προσλαμβάνει, να παίρνει και βιταμίνες και ασβέστιο και καλά λιπαρά μέσα στη μέρα. Θέλω να βρω έναν πρόγραμμα σαφώς καθορισμένο που να μπορεί να γίνει κατανοητό κι απ' τον ίδιο. Σαν συμφωνία, σαν κανόνας του σπιτιού. 

 

Πείτε σας παρακαλώ καμιά γνώμη, γιατί νιώθω ότι έχω αρχίσει να το χάνω το παιχνίδι. 

 

Μην πελαγώνεις και μην χάνεις την ψυχραιμία σου γιατί υπάρχει και ο κίνδυνος να "μυριστεί" το παιδί αυτή τη νέα συναρπαστική έξτρα προσοχή που λαμβάνει και κάπως έτσι να γυρίσει το φαγητό σε παιχνίδι εξουσίας.

 

Καταρχήν, από την στιγμή που το μεσημεριανό του το τρώει στον σταθμό, δεν υπάρχει λόγος να φάει "κανονικό" φαγητό, ας φάει σνακ. Κι εμείς άλλωστε όταν τρώμε μεσημεριανό στην δουλειά αλλά παρ' όλα αυτά πεινάμε λίγες ώρες αργότερα θα φάμε πάλι φαγητό? Όχι βέβαια, θα φάμε κάτι πιο μικρό που μας αρέσει.

 

Για την φρουτόκρεμα δεν πειράζει, δεν είναι τόσο σπάνιο ούτε τόσο καταστροφικό στην ηλικία του όσο πιθανόν διαβάζεις στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ 

 

Το ότι τρώει μόνο αυτά που του αρέσουν είναι μέρος του γενικότερου τεσταρίσματος των ορίων που συνοδεύει αυτή την ηλικία. Για μένα, αν το επιθυμητό διατροφικό του πλάνο δεν συνίσταται αποκλειστικά σε μακαρόνια, πατάτες, ψωμί, δεν είναι ζήτημα για το οποίο αξίζει να εμμείνεις και να πατήσεις πόδι.

 

Αν τρώει από όλες τις ομάδες τροφίμων, δεν πειράζει πχ από λαδερά να τρώει για ένα διάστημα  μόνο αρακά ή από όσπρια μόνο φακές.

 

Βάλε και λίγο και τα σνακ στο παιχνίδι (αν δεν το έχεις κάνει ήδη), πχ κέικ αλμυρά κρυμμένα λαχανικά ή γλυκά με κρυμμένα φρούτα, κρύψε λαχανικά στα μπιφτέκια κλπ. Γενικά, είναι καλή ηλικία και κατάλληλη στιγμή να ξεφύγετε από την λογική των αυστηρά προκαθορισμένων γευμάτων (πχ κάθε απόγευμα γιαούρτι ή αυγό, κάθε πρωί φρούτο κλπ), βάλε περισσότερη ποικιλία και γεύση, πχ δοκίμασε ένα πρωί Σ/Κ να του δώσεις λίγο κέικ ή ένα κουλουράκι με συνοδεία χυμού από πορτοκάλι και άλλα τέτοια. 

[samsympan]

Το "δεν μ'αρέσει αυτό το φαγητό (πια)" σε αυτή την ηλικία που είσαστε, συνήθως δεν έχει καμία σχέση με την γεύση της τροφής. Για αυτό και μπορεί τα παιδιά από την μέρα στην άλλη να αλλάξουν γούστα ή/και να επιμένουν να μην φάνε κάτι χωρίς καν να δοκιμάσουν ή/και να κατεβάζουν τις κουταλιές αβίαστα (από το φαγητό που έλεγαν μπλιαχ πριν 1') αν πχ βλέπουν βιντεάκι. Το όχι κατά βάση σημαίνει "ουάου είναι εκπληκτικό που μπορώ ΕΓΩ να αποφασίζω (και για το τι θα φάω)". Και αυτό είναι υγιές. Δεν θες να το καταπνίξεις. Αλλά μπορείς να το κατευθύνεις. Να μην πας ευθεία κόντρα, ούτε φυσικά να ενδίδεις a priori. Αλλά να δίνεις στο παιδί μια εναλλακτική ή έτσι να φαίνεται τουλάχιστον . Διπλωματία λοιπόν. Ούτε "Θα το φας ή δεν θα φας τίποτε άλλο!". Ούτε "Εντάξει αγάπη μου, θα σου φτιάξω μακαρονάκια να φας εσύ!".

 

Εμάς και τα δύο παιδιά στην αντίστοιχη ηλικία ήταν ολιγόφαγα. Αλλά δεύτερο φαγητό για παιδί δεν μαγείρεψα ποτέ και με ελάχιστες εξαιρέσεις έτρωγαν και τρώνε απ'όλα. Εναλλακτικές-αντιπερισπασμοί που παίζουν σε εμάς (με την μικρή πλέον βασικά -3ετών-) είναι:

- Βιντεάκι (στο 1ο παιδί ούτε κατά διάνοια... στο 2ο με συνοπτικές διαδικασίες λαμβάνονταν η απόφαση).

- Σε εμάς δούλεψε πολύ (και στο 1ο και στο 2ο παιδί) παράλληλα να παίζουμε με παιχνιδάκια στο τραπέζι (είτε ταϊζουμε τα playmobil, είτε 1002 άλλες ιστορίες, είτε βιβλίο).

- Επίσης δούλεψε το σύστημα "μπουκίτσα-βολτίτσα". Όπου το παιδί τρώει μια μπουκιά, κανει μια βόλτα στο σπίτι (φέρνει κάτι) βάσει κάποιου σεναρίου (δράσης-περιπέτειας ή ντοκιμαντερ για νεράιδες, μονόκερους, πλεξίδες, κοκαλάκια-λαστιχάκια-τσιμπιδάκια, κλπ κατά προτίμηση), ερχέται τρώει μια μπουκιά, βόλτα, κλπ.

- Και το κλασικό, πολυχρησιμοποιημένο, αθάνατο στον χρόνο, που μεγάλωσε γενιές και γενιές "Φάε το φαγάκι σου, για να φας μετά γλυκό". Ναι... Εντάξει, με ένα εκπαιδευτικό λογίδριο μαζί (πχ το φαγητό μας δυναμώνει, βοηθά να είμαστε υγιείς, να κάνουμε τρεχάλες-σκαρφαλώματα, να μην αρρωσταίνουμε. Το γλυκό είναι για την γεύση. Λίγο και καλό, κλπ). Αλλά το ρεζουμέ είναι το ίδιο. Το γλυκό κατά προτίμηση να είναι σπιτικό ή ένα μικρό αυτοσχέδιο υγεϊνό σνακ, κάτι τέτοιο τέλοσπάντων

 

Τα παραπάνω σε loop. Μόνο αν υπάρχει σθεναρή αντίσταση. Ή αν κρίνουμε ότι το φαγητό είναι τόσο θρεπτικό που κρίμα να μην φάει. Ή αν δεν έχει φάει καλά σε προηγούμενο γεύμα. Τα βιντεάκι-γλυκάκια ως έσχατες επιλογές. Αλλά ok μιλάμε για ελεγχόμενη κατάσταση. Προκαθορισμένη ώρα κι αν δουλέψει, αν οχι το κλείνουμε όπως και να'χει. Όχι να γίνεται σε ΚΑΘΕ γεύμα. Ούτε το παιδί να μετατρέπεται σε άβουλο ον μπροστά στο κινητό-tablet. Ούτε να το δελεάζουμε με κρουασάν περιπτέρου στο πρωινό, στο μεσημεριανό, στο βραδυνό. Του μιλάμε παράλληλα. Εξηγούμε. Να υπάρχει αλληλεπίδραση. Ρίχνουμε και κανένα άκυρο που και που. Πχ σήμερα η μικρή δεν ήθελε να φάει ρεβύθια (ενώ τα έτρωγε) και άρχισε την κλάψα (εδώ και καιρό όμως έχει φτιάξει η ρουτίνα της έχει ανοίξει η όρεξη της τρώει απ'όλα και επαρκείς ποσότητες, οπότε δεν αγχώνομαι... κι ας είναι στον πάτο στις καμπύλες). Της λέω ήρεμα "Αν δεν θες, μην κάτσεις στο τραπέζι. Κατέβα πήγαινε παίξε. Ασε μας να φάμε με ηρεμία". Δεν σηκωνόταν, συνέχιζε την γκρίνια και ζήταγε muffin που είχαμε πάρει από τον φούρνο. Την πήρα αγκαλιά και την μετακίνησα από την κουζίνα στο δωμάτιο της. Έκατσε κάτω, ψευτοέκλαψε 1', μετά πήρε 4 κουκλίτσες ήρθε τσούκου τσούκου, διστακτικά, λέει "Μου αρέσουν τα ρεβύθια, θέλω να φάω". Έφαγε παίζοντας με τις κουκλίτσες (τις ταίσαμε, τις εμβολιάσαμε, τις πήγαμε κομμωτήριο) όλο το φαγητό της χωρίς θέμα. Ζήτησε γλυκό μετά (το muffin) (και οι δύο ζήτησαν). Τους είπα, όχι τώρα. Βλέπουμε το απόγευμα. Το δέχτηκαν. Έληξε εκεί.

 

Και συμφωνώ απόλυτα και με @Deena σε ότι έγραψε. Δεν πειράζει να μην φάει 2ο πλήρες γεύμα αν έχει προηγηθεί ένα καλό. Και η ποσότητα, αν το παιδάκι είναι ok στα κιλάκια του μη σε νοιάζει. Ας φάει λίγο από ένα πλούσιο-θρεπτικό φαγητό. Ή ένα θρεπτικό έξυπνο σνακ. Και ναι στην εναλλαγή γεύσεων. Και να μην φοβάσαι να φτιάχνεις τα φαγητά που "δεν τρώει". Το ότι λέει όχι τώρα, δεν σημαίνει ότι κι αύριο θα λέει όχι. Και μπορείς επίσης να βάζεις και 1-2 ακόμη γεύσεις στο τραπέζι με τον όρο πχ να φάει 3-4 μπουκίτσες φασολάκια και θα φάει και ψωμί με φέτα μετά/ντοματίνια/πατάτες τηγανητές (εμείς στον φούρνο τις κάνουμε σαν τηγανητές).

Και ψυχραιμία. Χαλαρά. Δεν κάνεις κάτι λάθος. Ούτε το παιδί. Όλα καλά.

[Ilaeira]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Ήδη με βοηθήσατε, σε πρώτη φάση να κουλάρω κάπως.

 

8 ώρες πρίν, Deena είπε:

Καταρχήν, από την στιγμή που το μεσημεριανό του το τρώει στον σταθμό, δεν υπάρχει λόγος να φάει "κανονικό" φαγητό, ας φάει σνακ. Κι εμείς άλλωστε όταν τρώμε μεσημεριανό στην δουλειά αλλά παρ' όλα αυτά πεινάμε λίγες ώρες αργότερα θα φάμε πάλι φαγητό? Όχι βέβαια, θα φάμε κάτι πιο μικρό που μας αρέσει.

 

Ναι, κι εγώ έτσι σκεφτόμουν και προσέφερα άλλες επιλογές. Με προβληματίζει όμως το εξής: επειδή όταν του αρέσει το φαγητό τρώει ξανά μεσημεριανό κι όταν δεν του αρέσει τρώει σνακ, δεν θέλω να έχει στο μυαλό του ότι γενικά αυτό υπάρχει σαν επιλογή. Δεν μου αρέσει το φαγητό στο σπίτι = τρώω ομελέτα. 

 

Φτιάχνω διάφορα σπιτικά να του προσφέρω, πιο μεγάλη επιτυχία έχουν τα μάφιν με λαχανικά ή φρούτα και το κέικ με μέλι (άλλος καημός αυτός, το μέλι ούτε να το δει). Αλλά κι αυτό μου τη δίνει, γιατί δεν μου αρέσει που θα τα φάει μπρόκολο ή πιπεριά μόνο αν είναι κρυμμένα σε ψωμοειδή. Την προηγούμενη εβδομάδα έφτιαξα σπανακόπιτα κι έτρωγε το φύλλο κι άφηνε τη γέμιση. :S

 

6 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Το "δεν μ'αρέσει αυτό το φαγητό (πια)" σε αυτή την ηλικία που είσαστε, συνήθως δεν έχει καμία σχέση με την γεύση της τροφής. Για αυτό και μπορεί τα παιδιά από την μέρα στην άλλη να αλλάξουν γούστα ή/και να επιμένουν να μην φάνε κάτι χωρίς καν να δοκιμάσουν ή/και να κατεβάζουν τις κουταλιές αβίαστα (από το φαγητό που έλεγαν μπλιαχ πριν 1') αν πχ βλέπουν βιντεάκι. Το όχι κατά βάση σημαίνει "ουάου είναι εκπληκτικό που μπορώ ΕΓΩ να αποφασίζω (και για το τι θα φάω)". Και αυτό είναι υγιές. Δεν θες να το καταπνίξεις. Αλλά μπορείς να το κατευθύνεις. Να μην πας ευθεία κόντρα, ούτε φυσικά να ενδίδεις a priori. Αλλά να δίνεις στο παιδί μια εναλλακτική ή έτσι να φαίνεται τουλάχιστον . Διπλωματία λοιπόν. Ούτε "Θα το φας ή δεν θα φας τίποτε άλλο!". Ούτε "Εντάξει αγάπη μου, θα σου φτιάξω μακαρονάκια να φας εσύ!".

 

Εμάς και τα δύο παιδιά στην αντίστοιχη ηλικία ήταν ολιγόφαγα. Αλλά δεύτερο φαγητό για παιδί δεν μαγείρεψα ποτέ και με ελάχιστες εξαιρέσεις έτρωγαν και τρώνε απ'όλα. Εναλλακτικές-αντιπερισπασμοί που παίζουν σε εμάς (με την μικρή πλέον βασικά -3ετών-) είναι:

- Βιντεάκι (στο 1ο παιδί ούτε κατά διάνοια... στο 2ο με συνοπτικές διαδικασίες λαμβάνονταν η απόφαση).

- Σε εμάς δούλεψε πολύ (και στο 1ο και στο 2ο παιδί) παράλληλα να παίζουμε με παιχνιδάκια στο τραπέζι (είτε ταϊζουμε τα playmobil, είτε 1002 άλλες ιστορίες, είτε βιβλίο).

- Επίσης δούλεψε το σύστημα "μπουκίτσα-βολτίτσα". Όπου το παιδί τρώει μια μπουκιά, κανει μια βόλτα στο σπίτι (φέρνει κάτι) βάσει κάποιου σεναρίου (δράσης-περιπέτειας ή ντοκιμαντερ για νεράιδες, μονόκερους, πλεξίδες, κοκαλάκια-λαστιχάκια-τσιμπιδάκια, κλπ κατά προτίμηση), ερχέται τρώει μια μπουκιά, βόλτα, κλπ.

- Και το κλασικό, πολυχρησιμοποιημένο, αθάνατο στον χρόνο, που μεγάλωσε γενιές και γενιές "Φάε το φαγάκι σου, για να φας μετά γλυκό". Ναι... Εντάξει, με ένα εκπαιδευτικό λογίδριο μαζί (πχ το φαγητό μας δυναμώνει, βοηθά να είμαστε υγιείς, να κάνουμε τρεχάλες-σκαρφαλώματα, να μην αρρωσταίνουμε. Το γλυκό είναι για την γεύση. Λίγο και καλό, κλπ). Αλλά το ρεζουμέ είναι το ίδιο. Το γλυκό κατά προτίμηση να είναι σπιτικό ή ένα μικρό αυτοσχέδιο υγεϊνό σνακ, κάτι τέτοιο τέλοσπάντων

 

Τα παραπάνω σε loop. Μόνο αν υπάρχει σθεναρή αντίσταση. Ή αν κρίνουμε ότι το φαγητό είναι τόσο θρεπτικό που κρίμα να μην φάει. Ή αν δεν έχει φάει καλά σε προηγούμενο γεύμα. Τα βιντεάκι-γλυκάκια ως έσχατες επιλογές. Αλλά ok μιλάμε για ελεγχόμενη κατάσταση. Προκαθορισμένη ώρα κι αν δουλέψει, αν οχι το κλείνουμε όπως και να'χει. Όχι να γίνεται σε ΚΑΘΕ γεύμα. Ούτε το παιδί να μετατρέπεται σε άβουλο ον μπροστά στο κινητό-tablet. Ούτε να το δελεάζουμε με κρουασάν περιπτέρου στο πρωινό, στο μεσημεριανό, στο βραδυνό. Του μιλάμε παράλληλα. Εξηγούμε. Να υπάρχει αλληλεπίδραση. Ρίχνουμε και κανένα άκυρο που και που. Πχ σήμερα η μικρή δεν ήθελε να φάει ρεβύθια (ενώ τα έτρωγε) και άρχισε την κλάψα (εδώ και καιρό όμως έχει φτιάξει η ρουτίνα της έχει ανοίξει η όρεξη της τρώει απ'όλα και επαρκείς ποσότητες, οπότε δεν αγχώνομαι... κι ας είναι στον πάτο στις καμπύλες). Της λέω ήρεμα "Αν δεν θες, μην κάτσεις στο τραπέζι. Κατέβα πήγαινε παίξε. Ασε μας να φάμε με ηρεμία". Δεν σηκωνόταν, συνέχιζε την γκρίνια και ζήταγε muffin που είχαμε πάρει από τον φούρνο. Την πήρα αγκαλιά και την μετακίνησα από την κουζίνα στο δωμάτιο της. Έκατσε κάτω, ψευτοέκλαψε 1', μετά πήρε 4 κουκλίτσες ήρθε τσούκου τσούκου, διστακτικά, λέει "Μου αρέσουν τα ρεβύθια, θέλω να φάω". Έφαγε παίζοντας με τις κουκλίτσες (τις ταίσαμε, τις εμβολιάσαμε, τις πήγαμε κομμωτήριο) όλο το φαγητό της χωρίς θέμα. Ζήτησε γλυκό μετά (το muffin) (και οι δύο ζήτησαν). Τους είπα, όχι τώρα. Βλέπουμε το απόγευμα. Το δέχτηκαν. Έληξε εκεί.

 

Και συμφωνώ απόλυτα και με @Deena σε ότι έγραψε. Δεν πειράζει να μην φάει 2ο πλήρες γεύμα αν έχει προηγηθεί ένα καλό. Και η ποσότητα, αν το παιδάκι είναι ok στα κιλάκια του μη σε νοιάζει. Ας φάει λίγο από ένα πλούσιο-θρεπτικό φαγητό. Ή ένα θρεπτικό έξυπνο σνακ. Και ναι στην εναλλαγή γεύσεων. Και να μην φοβάσαι να φτιάχνεις τα φαγητά που "δεν τρώει". Το ότι λέει όχι τώρα, δεν σημαίνει ότι κι αύριο θα λέει όχι. Και μπορείς επίσης να βάζεις και 1-2 ακόμη γεύσεις στο τραπέζι με τον όρο πχ να φάει 3-4 μπουκίτσες φασολάκια και θα φάει και ψωμί με φέτα μετά/ντοματίνια/πατάτες τηγανητές (εμείς στον φούρνο τις κάνουμε σαν τηγανητές).

Και ψυχραιμία. Χαλαρά. Δεν κάνεις κάτι λάθος. Ούτε το παιδί. Όλα καλά.

 

Εξηγούμε συνέχεια για τις τροφές, γιατί είναι καλό να τρώμε σωστά, ότι τρώμε όσο χρειάζεται για να γεμίσει η κοιλίτσα μας κλπ. Εμείς γενικά τρώμε απ' όλα, τα λαδερά τα αγαπάμε κιόλας, και στο τραπέζι θα δει και σαλάτα και τυρί. Φέτα δεν τρώει. Ντοματίνια ούτε για πλάκα. Ούτε αγγουράκι. Πάντως η μέθοδος ότι αν δοκιμάσει λίγο φαγητό μετά θα φάει κάτι άλλο γενικά δεν πιάνει. 

 

Και κάτι άλλο που ήθελα να ρωτήσω ήταν ο αριθμός των γευμάτων. Τρώει πρωινό και μεσημεριανό στον σταθμό, το απόγευμα φρούτα και γιαούρτι ή αυγό. Δεν πρέπει να τρώει και δεύτερο κυρίως γεύμα; Αρκούν αυτά; Είχα την εντύπωση ότι τα γεύματα πρέπει να είναι πέντε.

[Kostas1982]

Καλησπέρα σας,

Ο γιός μου είναι δύο ετών και τις τελευταίες 3 εβδομάδες, αρνείται να δοκιμάσει όλα τα φαγητά που του προσφέρουμε. 

Το μόνο που δέχεται είναι πατάτες τηγανητές, κουλουράκια και ψωμί. Όλα τα άλλα δεν τα δοκιμάζει καν (δεν δέχεται να τα βάλει καν στο στόμα του). Έχουμε δοκιμάσει όλων των τύπων κρεάτων, μακαρόνια και λαχανικά. Τίποτα απο αυτά δεν θέλει. Αλεσμένα του τα έχουμε σταματήσει εδώ και ένα μήνα και σε προσπάθεια να τα επαναφέρουμε, τα αρνείται και αυτά.

Το βράδυ στις 21:00, 04:00 & 08:00 το πρωί πίνει 180ml γάλα. Το γάλα το καταβροχθίζει.

Υπάρχει λόγος ανησυχίας ? Πως μπορούμε να τον κάνουμε να δοκιμάσει τουλάχιστον νέες τροφές ? 

Σας ευχαριστώ,

Κώστας

 

[samsympan]

Καλησπέρα @Kostas1982. Έχω γράψει κάποιες σκέψεις και παραπάνω παλιότερα (τώρα τις ξανακοίταγα). Σε γενικές γραμμές τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να παρουσιαστούν στα πλαίσια της αναμενόμενης συμπεριφοράς ενός νηπίου. Συζητήστε με τον παιδίατρο σας το θέμα. Αφού αποκλείσετε οποιαδήποτε ιατρική αιτία και ανταλλάξετε απόψεις, μερικές ιδέες επιπλέον είναι:

- Αν δεν τρώει μόνος του, να ξεκινήσετε να τον αφήνετε να αυτενεργεί. Να κρατάει το κουτάλι, το πιρούνι του να τρώει. Κι ας πασαλείβεται, κι ας τρώει λιγότερη ποσότητα.

- Να συμμετέχει στην ετοιμασία του γεύματος του. Να του βάζετε μπολάκια μπροστά του να ανακατεύει πχ το γιαούρτι του με το φρούτο του, το ρύζι του με τον αρακά και το καρότο του, κλπ.

- Να του δίνεται πιτάκια στο χέρι γεμιστά με υλικά θρεπτικά, χειροποίητα κριτσίνια ή muffins αλμυρά με λαχανικά. Εύκολες γρήγορες συνταγές.

- Να του δίνεται να σας ταϊζει σαν παιχνίδι. Να κάνετε τα μωρά, να σας ταϊζει κάτι θρεπτικό κι εσείς να του δίνεται μπουκιές παράλληλα. Ή να παίζετε τους μάγειρες. Να "μαγειρεύετε" με κουζινικά, να ταίζετε τα κουκλιά του και να του δίνετε μπουκιές παράλληλα.

- Να κάνετε πικ-νικ στην παιδική/στο πάρκο όσο το επιτρέπει ο καίρος αλλά και στο μπαλκόνι, στο σαλόνι σας.

- Να τρώτε με φίλους όσο είναι εφικτό κι αν βλέπετε ότι η παρέα βοηθάει στην όρεξη του παιδιού (εμάς πχ τις περισσότετες φορές τα παιδιά μας τρώνε ευχάριστα με φίλους στο σπίτι/ταβέρνα/κλπ είναι της παρέας που λέμε στο φαγητό).