Διαπαιδαγωγιση παιδιου.

[σταυρος 1914]

Καλησπερα σε ολους.Ανοιγω αυτο το θεμα καθως θα ηθελα να αναλυσουν ολες οι μητερες και οι πατεραδες του φορουμ με ποιον τροπο διαπαιδαγωγουν τα παιδια τους.Τα παιδια σας ακουνε παντα με τα λογια η καποιες φορες χρησιμοποιειται και σωματικη τιμωρια?

[Sentir...natureza]

On 7/9/2018 at 6:30 ΜΜ, σταυρος 1914 είπε:

Καλησπερα σε ολους.Ανοιγω αυτο το θεμα καθως θα ηθελα να αναλυσουν ολες οι μητερες και οι πατεραδες του φορουμ με ποιον τροπο διαπαιδαγωγουν τα παιδια τους.Τα παιδια σας ακουνε παντα με τα λογια η καποιες φορες χρησιμοποιειται και σωματικη τιμωρια?

Δεν χρησιμοποιω γενικως την τιμωρια σαν μεθοδο, ποσο μαλλον την σωματικη που ειναι κακοποιηση του σωματος και κυριως της ψυχης του παιδιου. Επισης, κακοποιηση δεν ειναι μονο το ξυλο, αλλα τα επικριτικα σχολια, οι φωνες, οι απειλες, οτιδηποτε πληγωνει τον συναισθηματικο κοσμο του παιδιου. Η σωματικη τιμωρια δεν προσφερει τιποτα στο παιδι απο θεμα διαπαιδαγωγησης. Το μονο που του μαθαινει ειναι οτι αν ειναι θυμωμενο μπορει να χτυπαει και να πληγωνει τους αλλους, γιατι ειναι κατι αποδεκτο απο τα προτυπα συμπεριφορας του, δηλαδη τους γονεις. Η σωματικη τιμωρια ειναι καθαρα θεμα εκτονωσης του ενηλικα. Εκνευριζεται, δεν ξερει πως να διαχειριστει την κατασταση και εκτονωνει την ενταση που νιωθει πανω στο σωμα του παιδιου (και δεν μιλαω για ακραιες περιπτωσεις, ακομη και η σφαλιαρα το ιδιο ειναι).

Η σωματικη τιμωρια δεν μαθαινει τιποτα ουσιαστικο στο παιδι. Το παιδι σταματαει την ανεπιθυμητη συμπεριφορα, οχι γιατι καταλαβε οτι εκανε λαθος αλλα επειδη εφαγε ξυλο, πονεσε, φοβηθηκε, ενιωσε τοσο μικρο οσο ενας κοκκος αμμου. Και πιθανον δεν θα επαναλαβει την συμπεριφορα, οχι επειδη καταλαβε οτι αυτο που κανει δεν ειναι σωστο για τον χ,ψ λογο, αλλα για να μην φαει ξυλο. Που ακριβως βρισκεται η διαπαιδαγωγηση εδω;

Επισης, η σωματικη τιμωρια ασκειται συνηθως απο γονεις που εχουν πεσει οι ιδιοι θυματα σωματικης βιας απο την οικογενεια τους και αυτο το προτυπο αναπαραγουν γιατι ετσι εχουν μαθει να αντιμετωπιζουν μια εντονη κατασταση. Δεν τους εμαθε καποιος (με την συμπεριφορα του) οτι μπορουν να διαχειριστουν την κατασταση διαφορετικα, με συζητηση, με εξηγησεις, με ηρεμο τροπο. Δυστυχως, οσο υπαρχουν γονεις που χτυπανε τα παιδια τους (ή πληγωνουν την αυτοεκτιμηση τους με οποιονδηποτε τροπο) τοτε αυτες οι συμπεριφορες θα αναπαραγονται και δεν θα σταματησουν να υπαρχουν στον κοσμο μας... Ας δειξουμε στην παιδικη ψυχη τον σεβασμο που της αξιζει...

 

Μπορεις να δεις κι εδω

 

 

Επισης, το πιο σημαντικο δεν ειναι να υπακουσει το παιδι και να συμμορφωθει στην εξουσια μας, αλλα μεσω των επιχειρηματων και της συζητησης που θα κανουμε μαζι του (αναλογως με την ηλικια παει και η πολυπλοκοτητα της συζητησης, αλλα μπορουμε απο πολυ νωρις -8-9 μηνων- να εξηγουμε με απλα λογακια) να αντιληφθει γιατι δεν ειναι σωστο να κανει κατι. Οποτε, οσο πιο πειστικοι ειμαστε με τα επιχειρηματα μας (φυσικα προτιμωντας να λεμε αληθειες και οχι να κοροϊδευουμε) τοσο πιο αποδεκτα θα ειναι αυτα που λεμε στο παιδι, κατανοωντας το ιδιο την λογικη που πρεπει να επικρατησει. Εννοειται οτι και παλι μπορει να συναντησουμε αντιδρασεις (ειδικα στις μικροτερες ηλικιες), αλλα οσο πιο ηρεμοι και θετικοι παραμεινουμε (χωρις φυσικα να "υποκυπτουμε" στην επιθυμια του) τοσο πιο θετικο θα ειναι το αντικτυπο μακροπροθεσμα. Με την σωματικη τιμωρια μπορει να επιτυγχανεται η συμπεριφορα που θελουμε προσωρινα (ενω διαφορετικα μπορει πχ να κλαιει και να ουρλιαζει για περισσοτερη ωρα), αλλα οι συνεπειες στον ψυχισμο του ανθρωπου ειναι καταστροφικες. Υπαρχουν αρκετα βιβλια που συμβαδιζουν με τα νεοτερα δεδομενα της παιδαγωγικης, και οχι με πεπαλαιωμενες αντιληψεις του τυπου "το ξυλο βγηκε απ΄τον παραδεισο". Ενδεικτικα: "Μιλα, γιατι δεν μιλας; " του Σκαραγκα,  "Προικισμένα μωρά, εμπνευσμένοι γονείς: Για μια άλλη προσχολική ηλικία" του Παπαβεντση

Επεξεργάστηκαν 8 Σεπτεμβρίου,2018 by Sentir...natureza

[Emilia2]

θα συμφωνήσω με όσα ειπώθηκαν πιο πάνω, γιατί ρωτάς για τη σωματική τιμωρία; Πιστεύεις σε αυτή ή συζήτηση να γίνεται; 

[Sentir...natureza]

Ειπα να κανω παραθεση μηπως καποια μελη δεν ειδαν το θεμα, καθως εμενα δεν μου το εμφανιζει στις νεες δημοσιευσεις. Μια φορα μου το εμφανισε και απαντησα, απο τοτε το βρισκω μονο με την αναζητηση για να δω αν υπαρχουν νεες απαντησεις.

Επεξεργάστηκαν 9 Σεπτεμβρίου,2018 by Sentir...natureza

[xaroumenh mama]

17 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Δεν χρησιμοποιω γενικως την τιμωρια σαν μεθοδο, ποσο μαλλον την σωματικη που ειναι κακοποιηση του σωματος και κυριως της ψυχης του παιδιου. Επισης, κακοποιηση δεν ειναι μονο το ξυλο, αλλα τα επικριτικα σχολια, οι φωνες, οι απειλες, οτιδηποτε πληγωνει τον συναισθηματικο κοσμο του παιδιου. Η σωματικη τιμωρια δεν προσφερει τιποτα στο παιδι απο θεμα διαπαιδαγωγησης. Το μονο που του μαθαινει ειναι οτι αν ειναι θυμωμενο μπορει να χτυπαει και να πληγωνει τους αλλους, γιατι ειναι κατι αποδεκτο απο τα προτυπα συμπεριφορας του, δηλαδη τους γονεις. Η σωματικη τιμωρια ειναι καθαρα θεμα εκτονωσης του ενηλικα. Εκνευριζεται, δεν ξερει πως να διαχειριστει την κατασταση και εκτονωνει την ενταση που νιωθει πανω στο σωμα του παιδιου (και δεν μιλαω για ακραιες περιπτωσεις, ακομη και η σφαλιαρα το ιδιο ειναι).

Η σωματικη τιμωρια δεν μαθαινει τιποτα ουσιαστικο στο παιδι. Το παιδι σταματαει την ανεπιθυμητη συμπεριφορα, οχι γιατι καταλαβε οτι εκανε λαθος αλλα επειδη εφαγε ξυλο, πονεσε, φοβηθηκε, ενιωσε τοσο μικρο οσο ενας κοκκος αμμου. Και πιθανον δεν θα επαναλαβει την συμπεριφορα, οχι επειδη καταλαβε οτι αυτο που κανει δεν ειναι σωστο για τον χ,ψ λογο, αλλα για να μην φαει ξυλο. Που ακριβως βρισκεται η διαπαιδαγωγηση εδω;

Επισης, η σωματικη τιμωρια ασκειται συνηθως απο γονεις που εχουν πεσει οι ιδιοι θυματα σωματικης βιας απο την οικογενεια τους και αυτο το προτυπο αναπαραγουν γιατι ετσι εχουν μαθει να αντιμετωπιζουν μια εντονη κατασταση. Δεν τους εμαθε καποιος (με την συμπεριφορα του) οτι μπορουν να διαχειριστουν την κατασταση διαφορετικα, με συζητηση, με εξηγησεις, με ηρεμο τροπο. Δυστυχως, οσο υπαρχουν γονεις που χτυπανε τα παιδια τους (ή πληγωνουν την αυτοεκτιμηση τους με οποιονδηποτε τροπο) τοτε αυτες οι συμπεριφορες θα αναπαραγονται και δεν θα σταματησουν να υπαρχουν στον κοσμο μας... Ας δειξουμε στην παιδικη ψυχη τον σεβασμο που της αξιζει...

 

Μπορεις να δεις κι εδω

 

 

Επισης, το πιο σημαντικο δεν ειναι να υπακουσει το παιδι και να συμμορφωθει στην εξουσια μας, αλλα μεσω των επιχειρηματων και της συζητησης που θα κανουμε μαζι του (αναλογως με την ηλικια παει και η πολυπλοκοτητα της συζητησης, αλλα μπορουμε απο πολυ νωρις -8-9 μηνων- να εξηγουμε με απλα λογακια) να αντιληφθει γιατι δεν ειναι σωστο να κανει κατι. Οποτε, οσο πιο πειστικοι ειμαστε με τα επιχειρηματα μας (φυσικα προτιμωντας να λεμε αληθειες και οχι να κοροϊδευουμε) τοσο πιο αποδεκτα θα ειναι αυτα που λεμε στο παιδι, κατανοωντας το ιδιο την λογικη που πρεπει να επικρατησει. Εννοειται οτι και παλι μπορει να συναντησουμε αντιδρασεις (ειδικα στις μικροτερες ηλικιες), αλλα οσο πιο ηρεμοι και θετικοι παραμεινουμε (χωρις φυσικα να "υποκυπτουμε" στην επιθυμια του) τοσο πιο θετικο θα ειναι το αντικτυπο μακροπροθεσμα. Με την σωματικη τιμωρια μπορει να επιτυγχανεται η συμπεριφορα που θελουμε προσωρινα (ενω διαφορετικα μπορει πχ να κλαιει και να ουρλιαζει για περισσοτερη ωρα), αλλα οι συνεπειες στον ψυχισμο του ανθρωπου ειναι καταστροφικες. Υπαρχουν αρκετα βιβλια που συμβαδιζουν με τα νεοτερα δεδομενα της παιδαγωγικης, και οχι με πεπαλαιωμενες αντιληψεις του τυπου "το ξυλο βγηκε απ΄τον παραδεισο". Ενδεικτικα: "Μιλα, γιατι δεν μιλας; " του Σκαραγκα,  "Προικισμένα μωρά, εμπνευσμένοι γονείς: Για μια άλλη προσχολική ηλικία" του Παπαβεντση

Πέρα του ότι συμφωνώ απόλυτα με τη σεντριρ έχω να προτείνω κ ένα άλλο βιβλίο το πειθαρχία χωρίς τιμωρία ..δε το έχω πάρει ακόμα αλλά θα είναι μέσα στις επόμενες αγορές μου ...!!!

Μακάρι σιγά σιγά εμείς ως νέοι γονείς να δώσουμε ένα διαφορετικό τόνο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας ώστε να ξεπεραστούν τα πρότυπα που είχαμε εμείς ως παιδιά με τη σωματική βία κ τη ψυχολογική είναι πολύ δύσκολο γιατι όλοι φτάνουνε  στα όρια  μας αλλά με προσπάθεια θα γίνει τρόπος ζωής κ σιγά σιγά θα ξεπεραστεί πιστεύω ..!!!!

[Macgyver]

Προσωπικά επιλέγω τη συνέπεια ως μέθοδο διαπαιδαγώγησης . 

Θεωρώ ότι είναι η πιο χρήσιμη μέθοδος , δεδομένου ότι το παιδί μαθαίνει ότι κάθε πράξη μπορεί να έχει ευχάριστη η δυσάρεστη συνέπεια . 

Ετσι , τον έχω διδάξει να με «βοηθάει στις δουλειές» , να περιμένει (όσο αντέχει) τη σειρά του , να είναι προσεκτικός με τα ντουλάπια , τις πορτες κλπ (έχω φυσικά ασφάλειες , αλλά όταν επέμενε τον άφησα να παίξει ελεγχόμενα για να μάθει ότι μπορεί να πιαστεί το χεράκι του ) . 

προυποθεση : να έχουν καλυφθεί οι βασικές αναγκες του . 

Δεν μπορώ να έχω απαίτηση από ένα δίχρονο να είναι συνεργάσιμο αν πχ νυσταζει, πεινάει , πονάει κλπ 

Όταν με φτάνει στα όρια μου κι επειδή είμαι φυσει νευρική , έχω είτε λαστιχάκια στο χέρι ώστε να «παίξω με αυτά» μέχρι να ηρεμήσω , είτε αλλάζω για δυο λεπτά δωμάτιο και επανέρχομαι ήρεμη , είτε τον γαργαλάω  

Η σωματική τιμωρία δεν θεωρώ ότι προσφέρει κάτι , με εξαίρεση το μάθημα «ο δυνατότερος νικάει» , το οποίο οδηγεί στη λογική της «ζούγκλας» . 

Η λεκτική κακοποίηση επίσης δεν προσφέρει τίποτα . 

Ο καλύτερος άνθρωπος μπορεί να κάνει κακές πράξεις , αλλά αυτό δεν τον χαρακτηρίζει συνολικά ως «κακό άνθρωπο» . 

Οποτε για μένα το παιδί δεν είναι κακό αν πχ κάνει σκόπιμα μια ζημιά : είναι ένα παιδί καλό που έκανε μια κακή πράξη . 

Τελος αποφεύγω τη δημιουργία τύψεων πχ «δεν έφαγες και στενοχωρεις τη μαμά» 

[Dust pink]

Στο θέμα της διαπαιδαγώγησης νομίζω ότι κυριαρχεί ο κανόνας "ότι σπείρεις θα θερίσεις" . Αν στο οικογενειακό περιβάλλον κυριαρχεί κλίμα τρομοκρατίας , φόβου, εκβιασμών και απειλών , μακροπρόθεσμα τα αποτελέσματα όπως φόβος,ψέμα , εσωστρέφεια, ανικανότητα έκφρασης θα μας συναντήσουν σε σχέση με το παιδί. Αν πχ η πρώτη αντίδραση σε όποια απερισκεψία του μικρου είναι οι φωνές η ο ανταλλακτικος εκβιασμός (δεν θα σου πάρω το παιχνίδι) ως μέσα άσκησης και επιβολής συνεπάγεται πως το παιδί θα συνδιάσει κατά κάποιο τρόπο στο μυαλό του πως η πράξη του δεν είναι καλή γιατί χάνει το παιχνίδι ή η μαμά ουρλιάζει. Άρα ο στόχος της κατανόησης του πραγματικού λόγου (πχ μην πειράζεις το μάτι της κουζίνας γιατί θα καεις ,θα τραυματιστεις και θα πονας και όλο αυτό θα πάρει αρκετό καιρό μέχρι να επανέλθει) χάνεται. Δεν εκλογικευονται με λίγα λόγια οι πράξεις του , δεν μπορεί να ταυτισει πραξη-αιτια-αποτελεσμα. 

Για την σωματική βία δεν θέλω να πω κάτι μιας και υπεραναλυθηκε παραπάνω και με βρίσκει σύμφωνη. Θα αρκεστω μόνο στο ότι η βία γεννά βία. Όταν καταφύγω στη βία τότε ίσως το παιδί μου παίρνοντας παράδειγμα εμένα θα την χρησιμοποίησει ως μέσο σε άλλους ανθρώπους προκειμένου να κυριαρχήσει.

Το ιδανικό για μένα είναι η ανάπτυξη της έκφρασης του ανθρώπους (μιας που νέα παιδιά πάσχουν) ,η αρχή του διαλόγου, της εξηγησης και της απλούστευσης στο μετρό του δυνατού συμπεριφορών και πράξεων. Κοινώς εξηγούμε και μιλάμε σε ήρεμο τόνο συνέχεια, ρωτάμε , συζητάμε με διάλογο (δεν μονολογουμε).

Στο κομμάτι τώρα της αφομοίωσης εκ μέρους του παιδιού παίζει ρόλο η ηλικία του όπως αναφέρθηκε και παραπάνω. Διαφορετική αντίληψη και αντίδραση έχει ένα δίχρονο και άλλη ένα παιδί 10 ετών.