Το παιδί της απέναντι

[miriki]

Εσύ ναι, δεν έκρινες.

Προσπαθώ να σκοτώσω τον εκδικητή μέσα μου επίσης. Το αν θα τα καταφέρω χμμμμ, θα δείξει.

[Little Monkey]

Έχει κανείς άλλος την αίσθηση ότι έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας;

 

Να προσπαθήσω να μας ξεμπλέξω;

 

Βλέπω πως συζητάμε ταυτόχρονα 3 θέματα:

 

1ο θέμα:

Η συμμαθήτρια της κόρης της θεματοθέτριας θέλει να κάνουν παρέα εκτός σχολείου. Η θεματοθέτρια δεν θέλει να πάει η κόρη της στο ξένο σπίτι, αλλά δεν θέλει και το άλλο κοριτσάκι να έρθει στο δικό τους. Η κόρη αντιδρά γιατί θέλει να παίξει με τη φίλη της. Η θεματοθέτρια ανησυχεί επειδή η κόρη αντιδρά.

 

Με ανησυχεί που η μικρή μου για να περάσει ευχάριστα είναι ικανή να μας κάνει άνω κάτω ενώ της έχω εξηγήσει ότι αυτό που κάνει με ενοχλεί και με φέρνει σε δύσκολη θέση.

 

5χρονο μοναχοπαίδι που θέλει να παίξει με τη φίλη της, η οποία μένει στο απέναντι διαμέρισμα, εμένα μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά. Ή λες ναι (και βρίσκεις τρόπο να βρεθούν στο ίδιο σπίτι) ή λες όχι και την στεναχωρείς. Τρόπος να αρνηθείς στο 5χρονο να παίξει με τη φίλη του χωρίς να το στεναχωρήσεις, πιστεύω πως δεν υπάρχει.

 

Προσωπικά θα με ανησυχούσε περισσότερο αν το 5χρονο (και μοναχοπαίδι) δεν αποζητούσε την εξωσχολική παρέα...

 

2ο θέμα:

Θα αφήναμε το παιδί μας να πάει να παίξει σε ξένο σπίτι;

 

Οι περισσότερες φαίνεται να συμφωνούμε ότι μάλλον όχι στην ηλικία των 5 χρονών, μάλλον ναι σε μεγαλύτερη ηλικία. Κάποιες λένε κατηγορηματικά όχι. Ελπίζω να μην εννοούν ούτε στα 10, ούτε στα 12, ούτε στα 15.

 

3ο θέμα:

Θα δεχόμασταν να έρθει ένα παιδί στο δικό μας σπίτι να παίξει με το παιδί μας;

 

Εγώ λέω ναι, εφόσον το ήθελαν και τα δύο παιδάκια και οι άλλοι γονείς ήταν σύμφωνοι (και τηρούνταν κάποιοι κανόνες π.χ. το παιδί δεν ερχόταν να κατασκηνώσει στο σπίτι μας). Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει τα παιδάκια να συνοδεύονται. Το θέμα της ευθύνης που αναλαμβάνουμε για το άλλο παιδάκι είναι ...ένα θέμα, αλλά μήπως δεν αναλαμβάνουμε ευθύνη και όταν είμαστε σε παιδότοπο, σε παιδική χαρά, σε πάρτι; Αν ο γονιός του παιδιού έρθει στο σπίτι μας και κάτσουμε στο σαλόνι να πιούμε καφέ, δεν μπορεί το παιδί του να χτυπήσει παίζοντας στο παιδικό δωμάτιο; Σε ποιο παράλληλο σύμπαν κάθονται τα παιδιά να παίξουν στο σαλόνι ή στην κουζίνα, κάτω από τη συνεχή εποπτεία των γονιών;

 

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί η γνωριμία των γονιών είναι προϋπόθεση για να παίξουν μαζί δύο παιδάκια. Τι κάνουμε αν το παιδί μας κάνει φίλο στο σχολείο του οποίου τους γονείς δεν συμπαθούμε; Του επιβάλλουμε να ξεκόψει;

 

Το ότι δεν αφήνουμε το δικό μας παιδί να πάει σε ξένο σπίτι να παίξει (επειδή φοβόμαστε τους παιδεραστές, τους ανώμαλους και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο) κατά τη γνώμη μου δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να δεχτούμε ένα ξένο παιδί στο δικό μας σπίτι. Άρα μάλλον για άλλο λόγο δεν θέλουμε ξένα παιδάκια στο σπίτι μας, και όχι επειδή φοβόμαστε τη σκιά μας.

 

Δεν με νοιαζει τι κανει η καθε μια....με νοιαζει τι κανω εγω . Και στη συνειδηση μου, οταν αρνουμαι τη φιλοξενια μου σε ενα παιδι, ειμαι χειροτερη απο αναισθητη

Έτσι ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ.

[robenula]

κι εγω μαζι σας κοριτσια,εγω παρακαλαω να ερθει κανενα παιδακι τα αγαπαει πολυ η μικρη μου,γιατι να μην ερθει?το μονο εμποδιο ειναι οι ιωσεις,αν δεν εχει....χαρα μου.να τα φροντισω κιολας

[cateyes]

Έχει κανείς άλλος την αίσθηση ότι έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας;

 

Να προσπαθήσω να μας ξεμπλέξω;

 

Βλέπω πως συζητάμε ταυτόχρονα 3 θέματα:

 

1ο θέμα:

Η συμμαθήτρια της κόρης της θεματοθέτριας θέλει να κάνουν παρέα εκτός σχολείου. Η θεματοθέτρια δεν θέλει να πάει η κόρη της στο ξένο σπίτι, αλλά δεν θέλει και το άλλο κοριτσάκι να έρθει στο δικό τους. Η κόρη αντιδρά γιατί θέλει να παίξει με τη φίλη της. Η θεματοθέτρια ανησυχεί επειδή η κόρη αντιδρά.

 

 

 

5χρονο μοναχοπαίδι που θέλει να παίξει με τη φίλη της, η οποία μένει στο απέναντι διαμέρισμα, εμένα μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά. Ή λες ναι (και βρίσκεις τρόπο να βρεθούν στο ίδιο σπίτι) ή λες όχι και την στεναχωρείς. Τρόπος να αρνηθείς στο 5χρονο να παίξει με τη φίλη του χωρίς να το στεναχωρήσεις, πιστεύω πως δεν υπάρχει.

 

Προσωπικά θα με ανησυχούσε περισσότερο αν το 5χρονο (και μοναχοπαίδι) δεν αποζητούσε την εξωσχολική παρέα...

 

2ο θέμα:

Θα αφήναμε το παιδί μας να πάει να παίξει σε ξένο σπίτι;

 

Οι περισσότερες φαίνεται να συμφωνούμε ότι μάλλον όχι στην ηλικία των 5 χρονών, μάλλον ναι σε μεγαλύτερη ηλικία. Κάποιες λένε κατηγορηματικά όχι. Ελπίζω να μην εννοούν ούτε στα 10, ούτε στα 12, ούτε στα 15.

 

3ο θέμα:

Θα δεχόμασταν να έρθει ένα παιδί στο δικό μας σπίτι να παίξει με το παιδί μας;

 

Εγώ λέω ναι, εφόσον το ήθελαν και τα δύο παιδάκια και οι άλλοι γονείς ήταν σύμφωνοι (και τηρούνταν κάποιοι κανόνες π.χ. το παιδί δεν ερχόταν να κατασκηνώσει στο σπίτι μας). Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει τα παιδάκια να συνοδεύονται. Το θέμα της ευθύνης που αναλαμβάνουμε για το άλλο παιδάκι είναι ...ένα θέμα, αλλά μήπως δεν αναλαμβάνουμε ευθύνη και όταν είμαστε σε παιδότοπο, σε παιδική χαρά, σε πάρτι; Αν ο γονιός του παιδιού έρθει στο σπίτι μας και κάτσουμε στο σαλόνι να πιούμε καφέ, δεν μπορεί το παιδί του να χτυπήσει παίζοντας στο παιδικό δωμάτιο; Σε ποιο παράλληλο σύμπαν κάθονται τα παιδιά να παίξουν στο σαλόνι ή στην κουζίνα, κάτω από τη συνεχή εποπτεία των γονιών;

 

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί η γνωριμία των γονιών είναι προϋπόθεση για να παίξουν μαζί δύο παιδάκια. Τι κάνουμε αν το παιδί μας κάνει φίλο στο σχολείο του οποίου τους γονείς δεν συμπαθούμε; Του επιβάλλουμε να ξεκόψει;

 

Το ότι δεν αφήνουμε το δικό μας παιδί να πάει σε ξένο σπίτι να παίξει (επειδή φοβόμαστε τους παιδεραστές, τους ανώμαλους και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο) κατά τη γνώμη μου δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να δεχτούμε ένα ξένο παιδί στο δικό μας σπίτι. Άρα μάλλον για άλλο λόγο δεν θέλουμε ξένα παιδάκια στο σπίτι μας, και όχι επειδή φοβόμαστε τη σκιά μας.

 

Έτσι ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ.

 

Μπράβο Little monkey. Ευτυχώς που κάποιος βάζει τη δομή. Συμφωνώ απολύτως. Αν διαβάσεις παραπάνω, θα δεις πως έγραψα τους ίδιους προβληματισμούς. Επίσης, σαφώς δεν κρίνουμε τη θεματοθέτρια για τις επιλογές της. Απλώς συζητάμε τα δεδομένα, όπως τα έθεσε εκείνη. Εγώ πάλι πιστεύω πως ακριβώς επειδή σε άλλο θέμα είχε γράψει πως το παιδί έχει κάποιες αντιδράσεις που την προβληματίζουν, θα έπρεπε να επιδιώκει την επαφή με συμμαθήτριες της, αν δεν μπορεί καθημερινά, έστε κάποιες φορές από λίγη ώρα. Μόνο καλό θα κάνει στην ψυχούλα και των δύο παιδιών.

[argini]

+1 little monkey..

[ΜΑΡΙΤΑ]

Αυτό ακριβώς cateyes, το πρόβλημα είναι η κόρης της και όχι το γειτονόπουλο που αποζητάει συντροφιά για να παίξει. Τι πιο φυσιολογικό από τα παιδιά να θέλουν παιδιά;

Και δεν ειναι μικρά όπως λέτε, είναι τουλάχιστον 5 1/2 χρονών, δεν είναι μωρά, παιδιά κανονικά είναι.

 

Αισθάνομαι ότι αναζητώ την αποστομοτική ατάκα ώστε να ησυχάσει η μικρή μου!! Η αλήθεια είναι ότι είχα και εγώ στενές φίλες στο παρελθόν που όταν τελικά αρχίσαν τα πολλά πολλά διαπίστωσα ότι ένοιωθα πολύ άβολα με την οικειότητα που έπαιρνε ο άλλος, άσε την πλήρη ανάκριση που σου κάνουν και θέλουν να τα μάθουν όλα, όχι καλή μου δεν ψαχνουν για κοινωνινκή επαφή αλλά για κουτσομπολιό ή για κανένα κορόϊδο.

 

Το λέει και στο μήνυμα της, ψάχνει την αποστομοτική απάντηση για να ησυχάσει η μικρή της.

Επίσης, ένας στενός φίλος όπως λες, φυσικά και θα έχει οικειότητα μαζί σου και θα συζητήσει ό,τι απασχολεί αυτόν ή εσένα. Εσύ δηλαδή δεν έχεις πλέον φίλους; Τους έκανες όλους πέρα;;;;

 

πάντως πέρισυ μια φορά που είχε έρθει στην παδική χαρά και το είχε φέρει ο πατέρας ήταν χαλαρός κατά την γνώμη μου, χωρίς να τον κρίνω.

 

Τι τον έκανε δηλαδή χαλαρό στη παιδική χαρά τον μπαμπά; Μη μου πεις ότι καθόταν στο παγκάκι ήρεμα και άφηνε το παιδί να παίζει μόνο του με τους φίλους του;;;; Ο σωστός μπαμπάς ανεβαίνει στη τσουλήθρα μαζί με το 6χρονο για να μη χτυπήσει...

 

Little monkey εδώ πάνε όλοι οικογενειακώς στο πάρτυ που καλούν το 8χρονο (και η γιαγιά αν μένει μαζί τους την παίρνουν) δε θα θέλουν να είναι όλοι μαζί για να παίξουν τα παιδιά τους;;;

[tzoutzouka]

Κοιτάξτε να δείτε...

 

Ανεξάρτητα απο τους λόγους που η θεματοθέτρια δεν θέλει να έχει πάρε δώσε με τους γείτονες και δεν είναι αυτό το θέμα... εγώ όπως το σκέφτομαι...κι εμένα θα με ενοχλούσε να υπήρχε ένα πιτσιρίκι που κάθε μέρα θα έβγαινε στο μπαλκόνι και θα φώναζε τη δικιά μου να παίξουνε. Δεν μιλάμε για περίοδο διακοπών όπου σε κάποιο εξοχικό συγκρότημα θα μπορούσε να συμβεί αυτό και θα υπήρχε και χρόνος και χώρος να βρεθούνε τα παιδιά και να παίξουνε στην αυλή ή στην πυλωτή χωρίς να χρειάζεται να δημιουργηθεί περαιτέρω επαφή με τους γονείς του παιδιού.

 

Μιλάμε για μια καθημερινή ενόχληση η οποία προφανώς βγάζει off το πρόγραμμα της οικογένειας και μια κατάσταση στην οποία η μητέρα αναγκάζεται να παρηγορεί εν συνεχεία το παιδι. Αλλά και το παιδί της στενοχωριέται και δεν καταλαβαίνει γιατί δεν μπορεί να παίξει με το άλλο παιδάκι.

 

Έχω την αίσθηση ότι, και παραχώρηση να έκανε η μητέρα και να δεχόταν το ξένο παιδάκι σπίτι της μια φορά κάθε δεκαπέντε ας πούμε...η ενόχληση μέσω μπαλκονιού δεν θα σταμάταγε. Διότι είναι θέμα αρχών της οικογενείας να μην αφήνει το εκάστοτε παιδάκι να φωνάζει επι καθημερινής βάσεως, για οποιοδήποτε λόγο. Θέλω να πω ότι και το παιδί μου θα μπορούσε να έχει ανάγκη για επαφή με άλλα παιδάκια. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα το άφηνα να ξεφωνίζει κάθε μέρα έξω στο μπαλκόνι και μάλιστα να απευθύνεται σε μια άλλη οικογένεια.

 

Τώρα εγώ τι θα έκανα με το παιδί μου στην προκειμένη περίπτωση...εφόσον μιλάμε για πεντάχρονο...θα του εξηγούσα πως δεν είναι σωστό να βγαίνουμε στο μπαλκόνι και να φωνάζουμε κάθε μέρα και πως, αφού θέλει να παίξει με το συγκεκριμένο παιδάκι, θα τηλεφωνήσω στην μαμά του και αν το αφήσει, τότε και μόνο μπορούμε να του πούμε να έρθει σπίτι μας. Μεταξύ μας δεν θα έπαιρνα τηλέφωνο στ' αλήθεια αλλά με αυτόν τον τρόπο 1. θα καθησύχαζα το παιδί μου 2. θα πέταγα το μπαλάκι στην άλλη μαμά στην οποία ανήκει και η ευθύνη να μαζέψει το παιδί της και 3. θα έδινα το μήνυμα στο παιδί μου ότι δεν είναι σωστή συμπεριφορά να βγαίνουμε στα μπαλκόνια και να φωνάζουμε επι καθημερινής βάσεως και πως αν θέλουμε να δημιουργήσουμε επαφές και φιλίες ακολουθούμε τη σωστή διαδικασία.

[christina77]

+ 1 κι από εμένα στην άποψη της little monkey, Λαίδας, novak, Μαρίτας κλπ (ίσως ξεχνάω κάποιες).

 

Το καλύτερό μου είναι να έχω παιδάκια στο σπίτι. Αν είναι δυνατόν και κάθε μέρα, όσο μας το επιτρέπουν τα διαβάσματα και οι εξωσχολικές δραστηριότητες. Τα παιδιά το ευχαριστιούνται πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι ξέρω τους γονείς, μια που είναι από το σχολικό μας περιβάλλον, όπως επίσης και τους γονείς στους οποίους αφήνω τα δικά μου παιδιά να παίξουν. Κι εννοείται ότι ποτέ δεν έχει γίνει κατάχρηση, ούτε στα ωράρια ούτε στις απαιτήσεις. Έτσι κι αλλιώς τους όρους τους θέτω εγώ ή η εκάστοτε μαμά που φιλοξενεί. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα τους συμβεί το οτιδήποτε και θα μπλέξω. Όσο ασφαλή είναι τα παιδιά μου άλλο τόσο είναι και οι φίλοι τους.

 

Να θέσω κι ένα ερώτημα, τροφή για συζήτηση, σε όσες δεν επιτρέπουν στα παιδάκια τους να παίξουν σε άλλα σπίτια λόγω του φόβου της σεξουαλικής παρενόχλησης;

 

Όταν καλούν τα παιδιά σας σε πάρτυ χωρίς τη συνοδεία γονέα τι κάνετε; Γιατί εμείς από τη β΄ δημοτικού και μετά δεχόμαστε συνεχώς προσκλήσεις στις οποίες ρητώς αναφέρεται "ΧΩΡΙΣ ΓΟΝΕΙΣ". Και ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να τους αποκλείσω από τις παρέες τους. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, ως προς τον φόβο της σεξουαλικής παρενόχλησης στα 8χρονα, τι κάνετε;

[ekavi_]

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί η γνωριμία των γονιών είναι προϋπόθεση για να παίξουν μαζί δύο παιδάκια. Τι κάνουμε αν το παιδί μας κάνει φίλο στο σχολείο του οποίου τους γονείς δεν συμπαθούμε; Του επιβάλλουμε να ξεκόψει;

 

Όχι, αλλά προσωπικά θα ήθελα έστω μια τυπική γνωριμία μαζί τους και ας μην τους πάω καθόλου. Εάν δεν δεχτούν αυτή την έστω τυπική γνωριμία, αλλά μου αντιπροτείνουν να περάσουν να μου αφήσουν το παιδί τους στο σπίτι (και εγώ να τους συναντήσω στην πόρτα), πολύ απλά δεν θα το κάνω...

[ekavi_]

 

Μιλάμε για μια καθημερινή ενόχληση η οποία προφανώς βγάζει off το πρόγραμμα της οικογένειας και μια κατάσταση στην οποία η μητέρα αναγκάζεται να παρηγορεί εν συνεχεία το παιδι. Αλλά και το παιδί της στενοχωριέται και δεν καταλαβαίνει γιατί δεν μπορεί να παίξει με το άλλο παιδάκι.

 

Έχω την αίσθηση ότι, και παραχώρηση να έκανε η μητέρα και να δεχόταν το ξένο παιδάκι σπίτι της μια φορά κάθε δεκαπέντε ας πούμε...η ενόχληση μέσω μπαλκονιού δεν θα σταμάταγε.

 

Συμφωνώ!

[cateyes]

Αυτό ακριβώς cateyes, το πρόβλημα είναι η κόρης της και όχι το γειτονόπουλο που αποζητάει συντροφιά για να παίξει. Τι πιο φυσιολογικό από τα παιδιά να θέλουν παιδιά;

Και δεν ειναι μικρά όπως λέτε, είναι τουλάχιστον 5 1/2 χρονών, δεν είναι μωρά, παιδιά κανονικά είναι.

 

Το λέει και στο μήνυμα της, ψάχνει την αποστομοτική απάντηση για να ησυχάσει η μικρή της.

 

Ναι κι εγώ έτσι το κατάλαβα. Δεν θέλει ή δεν μπορεί για τους δικούς της λόγους (ίσως επειδή μένει με τους γονείς της να μη θέλουν εκείνοι), αυτό αφορά εκείνη, δεν την κρίνουμε ως μάνα, προς Θεού! Απλώς, λέμε ότι είναι φυσιολογικό τα δύο παιδιά-συμμαθήτριες να αποζητούν τη συντροφιά η μια της άλλης. Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι υπάρχει πρόβλημα επειδή ένα 5χρονο φωνάζει από το μπαλκόνι το άλλο 5χρονο, που είναι συμμαθήτριά της, άρα πιθανόν και φίλη της στο σχολείο. Τώρα, η beba09 πρέπει να αποφασίσει αν θα δεχτεί να έρχεται για λίγη ώρα κάποιες φορές το άλλο παιδί να παίζουν ή όχι. Αν δεχτεί, θα το κάνει τις λίγες φορές που μπορεί, που δεν δουλεύει, που είναι αργία που είναι στο σπίτι της. Κάποιες φορές, όχι όλες. Τα παιδάκια θα νοιώσουν ωραία, θα γεμίσει η ψυχούλα της. Δεν χρειάζονται οι άλλοι γονείς και οι αναγκαστικές επαφές-κουτσομπολιά που φοβάται. Αν δεν δεχτεί, και πάλι εντάξει, κανείς δεν την κρίνει, απλώς στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να σκεφτεί ότι είναι φυσιολογική ανάγκη του παιδιού της να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια, να παίζει, να χαίρεται για τη σωστή συναισθηματική του ανάπτυξη. Πολύ περισσότερο το μοναχοπαίδι που μεγαλώνει χωρίς άλλα παιδιά, αλλά μόνο με μεγάλους (κι εγώ μοναχοπαίδι έχω και τα λέω αυτά γιατί με έχει βασανίσει πολύ και το έχω ψάξει και πήγα και σε ψυχολόγο-για άλλα θέματα κι εκεί τα συζητάς όλα, άρα κι αυτά). Άρα, αν δεν θέλει εκείνη το παιδάκι αυτό (δεν ξέρω γιατί), θα πρέπει να φέρει το παιδί της σε επαφή για παιχνίδι με κάποιο άλλο συνομήλικο παιδί-συμμαθήτρια-φίλη-ξαδέλφη, ώστε να εκπληρωθεί η ανάγκη του παιδιού της. Η παιδική χαρά είναι εντάξει, αλλά τα παιδιά έχουν την ανάγκη μεγαλώνοντας να παίξουν με τα παιχνίδια τους, να δείξουν στους φίλους τους το δωμάτιό τους, άρα η παιδική χαρά από τα 5 και μετά δεν είναι αρκετή. Ιδίως για τα κορίτσια που τα παιχνίδια τους είναι περισσότερο "ήσυχα" (κούκλες κλπ.), εντάξει τα αγόρια μπορεί να θέλουν περισσότερο το γήπεδο/πάρκο γιατί παίζουν πιο "βάρβαρα" (ποδόσφαιρο κλπ.). Το παιχνίδι (όπως το θέλουν εκείνα με όποιους το θέλουν εκείνα κι όχι όπως το θέλουμε εμείς για εκείνα) συμβάλλει τα μάλα στη σωστή συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τότε και η θεματοθέτρια θα δει να λύνονται σιγά σιγά και πολλά από εκείνα που την προβληματίζουν στη συμπεριφορά του παιδιού της.

[ekavi_]

Όταν καλούν τα παιδιά σας σε πάρτυ χωρίς τη συνοδεία γονέα τι κάνετε; Γιατί εμείς από τη β΄ δημοτικού και μετά δεχόμαστε συνεχώς προσκλήσεις στις οποίες ρητώς αναφέρεται "ΧΩΡΙΣ ΓΟΝΕΙΣ". Και ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να τους αποκλείσω από τις παρέες τους. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, ως προς τον φόβο της σεξουαλικής παρενόχλησης στα 8χρονα, τι κάνετε;

 

Σε σπίτι αγνώστων δεν θα δεχτώ να αφήσω τα παιδιά ασυνόδευτα. Σε σπίτι γνωστών τα έχω αφήσει, αλλά ήξερα καλά τη μητέρα και ήξερα ότι δεν θα υπάρχουν άλλοι ενήλικες στο σπίτι. Πάλι είχα το φόβο, αλλά τα άφησα.

 

Επίσης το θεωρώ αγένεια να κάνεις πάρτυ, να καλείς παιδάκια των οποίων δεν γνωρίζεις τους γονείς και δεν σε γνωρίζουν και να γράψεις και ρητώς "χωρίς γονείς".

[ΜΑΡΙΤΑ]

Ναι κι εγώ έτσι το κατάλαβα. Δεν θέλει ή δεν μπορεί για τους δικούς της λόγους (ίσως επειδή μένει με τους γονείς της να μη θέλουν εκείνοι), αυτό αφορά εκείνη, δεν την κρίνουμε ως μάνα, προς Θεού! Απλώς, λέμε ότι είναι φυσιολογικό τα δύο παιδιά-συμμαθήτριες να αποζητούν τη συντροφιά η μια της άλλης. Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι υπάρχει πρόβλημα επειδή ένα 5χρονο φωνάζει από το μπαλκόνι το άλλο 5χρονο, που είναι συμμαθήτριά της, άρα πιθανόν και φίλη της στο σχολείο. Τώρα, η beba09 πρέπει να αποφασίσει αν θα δεχτεί να έρχεται για λίγη ώρα κάποιες φορές το άλλο παιδί να παίζουν ή όχι. Αν δεχτεί, θα το κάνει τις λίγες φορές που μπορεί, που δεν δουλεύει, που είναι αργία που είναι στο σπίτι της. Κάποιες φορές, όχι όλες. Τα παιδάκια θα νοιώσουν ωραία, θα γεμίσει η ψυχούλα της. Δεν χρειάζονται οι άλλοι γονείς και οι αναγκαστικές επαφές-κουτσομπολιά που φοβάται. Αν δεν δεχτεί, και πάλι εντάξει, κανείς δεν την κρίνει, απλώς στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να σκεφτεί ότι είναι φυσιολογική ανάγκη του παιδιού της να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια, να παίζει, να χαίρεται για τη σωστή συναισθηματική του ανάπτυξη. Πολύ περισσότερο το μοναχοπαίδι που μεγαλώνει χωρίς άλλα παιδιά, αλλά μόνο με μεγάλους (κι εγώ μοναχοπαίδι έχω και τα λέω αυτά γιατί με έχει βασανίσει πολύ και το έχω ψάξει και πήγα και σε ψυχολόγο-για άλλα θέματα κι εκεί τα συζητάς όλα, άρα κι αυτά). Άρα, αν δεν θέλει εκείνη το παιδάκι αυτό (δεν ξέρω γιατί), θα πρέπει να φέρει το παιδί της σε επαφή για παιχνίδι με κάποιο άλλο συνομήλικο παιδί-συμμαθήτρια-φίλη-ξαδέλφη, ώστε να εκπληρωθεί η ανάγκη του παιδιού της. Η παιδική χαρά είναι εντάξει, αλλά τα παιδιά έχουν την ανάγκη μεγαλώνοντας να παίξουν με τα παιχνίδια τους, να δείξουν στους φίλους τους το δωμάτιό τους, άρα η παιδική χαρά από τα 5 και μετά δεν είναι αρκετή. Ιδίως για τα κορίτσια που τα παιχνίδια τους είναι περισσότερο "ήσυχα" (κούκλες κλπ.), εντάξει τα αγόρια μπορεί να θέλουν περισσότερο το γήπεδο/πάρκο γιατί παίζουν πιο "βάρβαρα" (ποδόσφαιρο κλπ.). Το παιχνίδι (όπως το θέλουν εκείνα με όποιους το θέλουν εκείνα κι όχι όπως το θέλουμε εμείς για εκείνα) συμβάλλει τα μάλα στη σωστή συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και τότε και η θεματοθέτρια θα δει να λύνονται σιγά σιγά και πολλά από εκείνα που την προβληματίζουν στη συμπεριφορά του παιδιού της.

 

Συμφωνώ μαζί σου, είναι δικαίωμα της να καλεί όποιον θέλει σπίτι της.

Αλλά νομίζω ότι ούτε άλλα παιδιά θέλει να πηγαίνουν σπίτι της, από τη στιγμή που έκανε πέρα η ίδια τους στενούς της φίλους γιατί λέει ανέπτυξαν οικειότητα και αυτό το θεώρησε κουτσομπολιό, το ίδιο θα επιδιώξει φαντάζομαι να κάνει και με τη κόρη της. Να έχει φίλους αλλά στη παιδική χαρά, σε παιδότοπο και όχι στο σπίτι της.

Αυτό καταλαβαίνω εγώ από τα λεγόμενά της και σε αυτό νομίζω υπάρχει ένα μικρό θεματάκι.

[tzoutzouka]

Συμφωνώ μαζί σου, είναι δικαίωμα της να καλεί όποιον θέλει σπίτι της.

Αλλά νομίζω ότι ούτε άλλα παιδιά θέλει να πηγαίνουν σπίτι της, από τη στιγμή που έκανε πέρα η ίδια τους στενούς της φίλους γιατί λέει ανέπτυξαν οικειότητα και αυτό το θεώρησε κουτσομπολιό, το ίδιο θα επιδιώξει φαντάζομαι να κάνει και με τη κόρη της. Να έχει φίλους αλλά στη παιδική χαρά, σε παιδότοπο και όχι στο σπίτι της.

Αυτό καταλαβαίνω εγώ από τα λεγόμενά της και σε αυτό νομίζω υπάρχει ένα μικρό θεματάκι.

 

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έγινε μεταξύ τους, αυτό μόνο η θεματοθέτρια το ξέρει, ας μην βγάζουμε συμπεράσματα.

[ΜΑΡΙΤΑ]

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έγινε μεταξύ τους, αυτό μόνο η θεματοθέτρια το ξέρει, ας μην βγάζουμε συμπεράσματα.

 

Σίγουρα δε ξέρουμε τι έγινε, εγώ λέω απλά αυτό που έγραψε η ίδια, δικά της λόγια είναι.

 

Αλλά λέει και η ίδια ότι δε θέλει να κάνει τη νταντά σε κανένα παιδί άρα δε καλεί αλλα παιδιά σπίτι της. Επίσης λέει ότι ανέχεται τις άλλες μαμάδες στο σχολείο που συζητάνε και ότι και αυτό γίνεται από κουτσομπολιό, οπότε αποκλείεται να τις καλέσει σπίτι γιατί δε τις αντέχει. Άρα ούτε με τις μαμάδες θέλει τα παιδιά σπίτι. Θέλει μόνο σε εξωτερικούς χώρους.

Ίσως επειδή μένει με τους γονείς της; Αυτό μπορώ να το καταλάβω, αλλά ότι όλες οι μαμάδες είναι κουτσομπόλες και γιατί να τις έχω σπίτι μου μου φαίνεται τραβηγμένο.

[tzoutzouka]

Τα ακριβή της λόγια ήταν αυτά:

 

"Η αλήθεια είναι ότι είχα και εγώ στενές φίλες στο παρελθόν που όταν τελικά αρχίσαν τα πολλά πολλά διαπίστωσα ότι ένοιωθα πολύ άβολα με την οικειότητα που έπαιρνε ο άλλος, άσε την πλήρη ανάκριση που σου κάνουν και θέλουν να τα μάθουν όλα, όχι καλή μου δεν ψαχνουν για κοινωνική επαφή αλλά για κουτσομπολιό ή για κανένα κορόϊδο".

 

Το πόσο άβολα μπορεί να νιώσει κάποιος όταν έρχεται κοντά με κάποιον άλλον είναι διαφορετικό απο άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι χαρακτήρες και ασφαλώς αυτό δεν είναι κατακριτέο. Επίσης η κοπέλα το τονίζει ότι μένει με τους δικούς της και της είναι δύσκολο να δέχεται ξένους. Εν πάση περιπτώση όμως, ο βαθμός κοινωνικότητας κάθε ατόμου δεν μπορεί να είναι κριτήριο στο ότι δέχεται μια καθημερινή ενόχληση και δεν ξέρει πως να την αντιμετωπίσει. Το είπα και πιο πάνω, κι εμένα θα με ενοχλούσε να φώναζε κάποιο παιδί το δικό μου απο το μπαλκόνι του ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ - και το παιδί του αδερφού μου να ήταν, που λέει ο λόγος, θα με ενοχλούσε. Και καλά τώρα που είναι στα 5 και φαντάζομαι ότι πηγαίνει νηπιαγωγείο το παιδάκι και δεν έχει διάβασμα. Το φαντάζεσαι να έχει το παιδί της διάβασμα, να πρέπει να κάτσει να διαβάσει και να ακούγονται οι φωνές του άλλου παιδιού και να ξεσηκώνεται και να αρχίζει τα κλάματα? Τούρκος θα γινόμουνα! (με την άλλη μαμά που δε λέει να το συμμαζέψει εννοείται, όχι με το παιδάκι).

[Daphne-]

Το θέμα είναι ότι η κόρη μου που αντιδρά πολύ άσχημα και όχι μόνο μου γκρινιάζει αλλά με χτυπά πράγμα που με κάνει έξαλλη δηλαδή μόλις ακούσει το ΟΧΙ έχει θέμα.

 

Εχθές της είπα ότι δεν θέλω να βγαίνει στον μπαλκόνι, γιατί με φέρνει σε δύσκολη θέση.

 

Πώς να οριοθετήσω την κόρη μου για να μην γίνετε αυτό το πράγμα;;

 

Πως μπορώ να δώσω στην κόρη μου να καραλάβει ότι δεν θα μου κάνει κουμάντο στο σπίτι μου το πεντάχρονο του απέναντι μπαλκονιού;; Πέρισυ η μικρή μου άρπαζε την καρέκλα και έτρεχε στο μπαλκόνι ωσπου στο τέλος την άρπαξα με το ζόρι και την έβαλα μέσα. Το άσχημο είναι ότι τα ίδια κάνει όταν είναι ο παππούς και η γιαγιά και εγώ δουλεύω. Με ανησυχεί που η μικρή μου για να περάσει ευχάριστα είναι ικανή να μας κάνει άνω κάτω ενώ της έχω εξηγήσει ότι αυτό που κάνει με ενοχλεί και με φέρνει σε δύσκολη θέση.

 

Μάλλον δεν μπορεί και δεν θέλει να δεχτεί το «όχι» σου. Δηλαδή για ένα παιδί είναι παράλογο να μην μπορεί να φέρει ένα άλλο παιδί στο σπίτι που ζει.

Για σένα είναι το σπίτι των γονιών σου για εκείνη είναι σπίτι της.

Ναι για να περάσει ευχάριστα είναι ικανή να σας κάνει ανω κάτω. Λογικό…

Δε νομίζω ότι θα μπορέσεις να την «οριοθετήσεις».

Ειναι βασική ανάγκη για ένα 5χρονο να φέρει αλλα παιδάκια στο σπίτι του. Ειναι σα να αναρωτιέσει πως θα το οριοθετήσω να μην φωνάζει εάν πεινάει κι εγω δεν μπορω να το ταίσω.

Σεβαστοί οι λόγοι που δεν θέλεις να έρθει το άλλο παιδί.

 

νομίζω όμως ότι ως μονογονέας έχω υποχρεωση να προσφέρω πρώτα στο παιδί μου και μετά σε οποιοδήποτε άλλο...

Γιατί «υποχρέωση»?

[ekavi_]

Μάλλον δεν μπορεί και δεν θέλει να δεχτεί το «όχι» σου. Δηλαδή για ένα παιδί είναι παράλογο να μην μπορεί να φέρει ένα άλλο παιδί στο σπίτι που ζει.

Για σένα είναι το σπίτι των γονιών σου για εκείνη είναι σπίτι της.

Ναι για να περάσει ευχάριστα είναι ικανή να σας κάνει ανω κάτω. Λογικό…

Δε νομίζω ότι θα μπορέσεις να την «οριοθετήσεις».

 

Σεβαστοί ωστόσο οι λόγοι που δεν θέλεις να έρθει το άλλο παιδί.

 

Γιατί «υποχρέωση»?

 

Μα γιατί να μην μπορέσει να την οριοθετήσει;;;

Ένα 5χρονο πρέπει πρώτα να κατανοήσει πλήρως τους λόγους που δεν μπορεί να κάνει κάτι, αλλιώς δεν οριοθετείται;

Στο κάτω κάτω εξηγούμε ότι δεν είναι σωστό να αυτοπροσκαλούμαστε, ή να ενοχλούμε κάποιον από το μπαλκόνι.

[BabyCute]

Κοιτάξτε να δείτε...

 

Ανεξάρτητα απο τους λόγους που η θεματοθέτρια δεν θέλει να έχει πάρε δώσε με τους γείτονες και δεν είναι αυτό το θέμα... εγώ όπως το σκέφτομαι...κι εμένα θα με ενοχλούσε να υπήρχε ένα πιτσιρίκι που κάθε μέρα θα έβγαινε στο μπαλκόνι και θα φώναζε τη δικιά μου να παίξουνε. Δεν μιλάμε για περίοδο διακοπών όπου σε κάποιο εξοχικό συγκρότημα θα μπορούσε να συμβεί αυτό και θα υπήρχε και χρόνος και χώρος να βρεθούνε τα παιδιά και να παίξουνε στην αυλή ή στην πυλωτή χωρίς να χρειάζεται να δημιουργηθεί περαιτέρω επαφή με τους γονείς του παιδιού.

 

Μιλάμε για μια καθημερινή ενόχληση η οποία προφανώς βγάζει off το πρόγραμμα της οικογένειας και μια κατάσταση στην οποία η μητέρα αναγκάζεται να παρηγορεί εν συνεχεία το παιδι. Αλλά και το παιδί της στενοχωριέται και δεν καταλαβαίνει γιατί δεν μπορεί να παίξει με το άλλο παιδάκι.

 

Έχω την αίσθηση ότι, και παραχώρηση να έκανε η μητέρα και να δεχόταν το ξένο παιδάκι σπίτι της μια φορά κάθε δεκαπέντε ας πούμε...η ενόχληση μέσω μπαλκονιού δεν θα σταμάταγε. Διότι είναι θέμα αρχών της οικογενείας να μην αφήνει το εκάστοτε παιδάκι να φωνάζει επι καθημερινής βάσεως, για οποιοδήποτε λόγο. Θέλω να πω ότι και το παιδί μου θα μπορούσε να έχει ανάγκη για επαφή με άλλα παιδάκια. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα το άφηνα να ξεφωνίζει κάθε μέρα έξω στο μπαλκόνι και μάλιστα να απευθύνεται σε μια άλλη οικογένεια.

 

Τώρα εγώ τι θα έκανα με το παιδί μου στην προκειμένη περίπτωση...εφόσον μιλάμε για πεντάχρονο...θα του εξηγούσα πως δεν είναι σωστό να βγαίνουμε στο μπαλκόνι και να φωνάζουμε κάθε μέρα και πως, αφού θέλει να παίξει με το συγκεκριμένο παιδάκι, θα τηλεφωνήσω στην μαμά του και αν το αφήσει, τότε και μόνο μπορούμε να του πούμε να έρθει σπίτι μας. Μεταξύ μας δεν θα έπαιρνα τηλέφωνο στ' αλήθεια αλλά με αυτόν τον τρόπο 1. θα καθησύχαζα το παιδί μου 2. θα πέταγα το μπαλάκι στην άλλη μαμά στην οποία ανήκει και η ευθύνη να μαζέψει το παιδί της και 3. θα έδινα το μήνυμα στο παιδί μου ότι δεν είναι σωστή συμπεριφορά να βγαίνουμε στα μπαλκόνια και να φωνάζουμε επι καθημερινής βάσεως και πως αν θέλουμε να δημιουργήσουμε επαφές και φιλίες ακολουθούμε τη σωστή διαδικασία.

 

Tzoutzouka συμφωνώ σε ολα! Αυτος νομίζω ειναι απο τους κυρίως λόγους που ανησυχεί η beba ... Όπως το είπες και μια να το καλέσεις καθε μέρα θα εχουμε αυτο το πανηγύρι;

Δυστυχώς δεν μπορείς να κανεις πολλά με την 'διαπαιδαγώγηση' του παιδιού του αλλού , παρα μονο να εξηγήσεις στο δικό σου όπως ανέφερες !!

 

Πάντως η beba ξέρει καλύτερα τι ειναι το σωστό για την κόρη της.. Δεν νομίζω οτι η κοπέλα ζήτησε γνώμες για το αν θα πρεπει τα παιδιά να παίξουν πάνα μονο πως να το χειριστεί....

[BabyCute]

 

Όταν καλούν τα παιδιά σας σε πάρτυ χωρίς τη συνοδεία γονέα τι κάνετε; Γιατί εμείς από τη β΄ δημοτικού και μετά δεχόμαστε συνεχώς προσκλήσεις στις οποίες ρητώς αναφέρεται "ΧΩΡΙΣ ΓΟΝΕΙΣ". Και ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να τους αποκλείσω από τις παρέες τους. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, ως προς τον φόβο της σεξουαλικής παρενόχλησης στα 8χρονα, τι κάνετε;

 

Μιλάς σοβαρά; Ωχ σε τέτοια ηλικία;; Εγω δεν θα το αφηνα μονο του σε σπίτι που δεν ξέρω τους γονείς και ας ειναι και πάρτυ! Θα ήθελα να ήξερα ποιος ενήλικας ειναι υπεύθυνος στην διάρκεια του πάρτυ και θα ήθελα να τον ήξερα προσωπικά.. Το λιγότερο να τον εμπιστευομουν!

 

Πάντως το θεωρώ θρασύτατο σε αυτές τις ηλικίες να μην θέλουν γονείς σε πάρτυ!!

[BabyCute]

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έγινε μεταξύ τους, αυτό μόνο η θεματοθέτρια το ξέρει, ας μην βγάζουμε συμπεράσματα.

 

Ε μα εννοείται πια!!

 

 

Ωχ κορίτσια αν ειναι να ζητήσετε συμβουλή εδω... Ξανασκεφτητε το

 

Πλακα κάνω ;-) ;-)

[christina77]

Μιλάς σοβαρά; Ωχ σε τέτοια ηλικία;; Εγω δεν θα το αφηνα μονο του σε σπίτι που δεν ξέρω τους γονείς και ας ειναι και πάρτυ! Θα ήθελα να ήξερα ποιος ενήλικας ειναι υπεύθυνος στην διάρκεια του πάρτυ και θα ήθελα να τον ήξερα προσωπικά.. Το λιγότερο να τον εμπιστευομουν!

 

Πάντως το θεωρώ θρασύτατο σε αυτές τις ηλικίες να μην θέλουν γονείς σε πάρτυ!!

 

Σοβαρότατα μιλάω! Κι εγώ την πρώτη φορά που έλαβα τέτοια πρόσκληση έπαθα ένα σοκ είναι αλήθεια, δεν το περίμενα, αλλά μετά το συνήθισα. Πλέον οι μισές και παραπάνω προσκλήσεις που λαμβάνουμε είναι τέτοιες, οπότε δεν μου κάνει εντύπωση.

[Daphne-]

Μα γιατί να μην μπορέσει να την οριοθετήσει;;;

Ένα 5χρονο πρέπει πρώτα να κατανοήσει πλήρως τους λόγους που δεν μπορεί να κάνει κάτι, αλλιώς δεν οριοθετείται;

 

Στο κάτω κάτω εξηγούμε ότι δεν είναι σωστό να αυτοπροσκαλούμαστε, ή να ενοχλούμε κάποιον από το μπαλκόνι.

Οχι δεν πρέπει να κατανοήσει πλήρως τους λόγους. Καμία σχέση.

 

Ο άνθρωπος ειναι κοινωνικό ον. Το να θέλει ενα παιδί να έρθουν άλλα παιδιά στο σπίτι του ειναι ανάγκη δεν ειναι καπρίτσιο.

Η BEBA γράφει οτι μένει με τους γονείς αρα κανένα παιδί δεν ερχεται και οχι μόνο το απέναντι.

Και ποιος ενοχλει από το μπαλκόνι ποιον?

[BabyCute]

Σοβαρότατα μιλάω! Κι εγώ την πρώτη φορά που έλαβα τέτοια πρόσκληση έπαθα ένα σοκ είναι αλήθεια, δεν το περίμενα, αλλά μετά το συνήθισα. Πλέον οι μισές και παραπάνω προσκλήσεις που λαμβάνουμε είναι τέτοιες, οπότε δεν μου κάνει εντύπωση.

 

Και τα αφήνεις; Ποςο χρόνων ειναι;

Τι να πω, εξαρτάται και απο το ένστικτο της καθε μάνας!

Συμβαίνουν τόσα πολλά πια που δεν ξέρεις απο που θα σου έρθει μερικες φορές!

Θα έλεγα οτι μου κανει εντύπωση που αυτο αυμβαινει στην ελλαδα μιας και πο έλληνες ειναι πιο επιφυλακτικοί αλλα απο την αλλη μονο στην ελλαδα εχω δει παιδοτόπους που η χώρος που παίζει το παιδί ειναι κλεισμένος και 'καλό θα ήταν' να μην μπαίνει ο γονιός

[ekavi_]

Σοβαρότατα μιλάω! Κι εγώ την πρώτη φορά που έλαβα τέτοια πρόσκληση έπαθα ένα σοκ είναι αλήθεια, δεν το περίμενα, αλλά μετά το συνήθισα. Πλέον οι μισές και παραπάνω προσκλήσεις που λαμβάνουμε είναι τέτοιες, οπότε δεν μου κάνει εντύπωση.

 

χαχαχ! Ε, ναι, γιατί θέλουμε μεν να κάνουμε μεγάλο πάρτυ μην μας πουν και ακοινώνητες αλλά να μην καταξοδευτούμε κιόλας...