Άγχος αποχωρισμού ή αυστηρή γιαγιά?

[sofiam]

Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες... Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Έχω μια κόρη 14 μηνών, την οποία την κρατάει η μητέρα μου εδώ και 3 μήνες που επέστρεψα στη δουλειά μου. Έχω παρατηρήσει διάφορα στη συμπεριφορά της μικρής μου, στα οποία μέχρι πρότινος δεν έδινα σημασία. Για παράδειγμα, άρχιζε να φωνάζει "ντα-ντα" και να χτυπάει τα κουκλάκια της, να υψώνει τη φωνή της όταν κάτι την εκνεύριζε και άλλα τέτοια τα οποία τα είχα αποδώσει στο ότι μεγαλώνει και διαμορφώνει χαρακτήρα.

Αυτό που με προβλημάτισε ήταν όταν μια μέρα ήμουν στο σπίτι της μητέρας μου, η μικρή πήγε να πιάσει κάτι που δεν έπρεπε (δεν θυμάμαι τι) και η μητέρα μου της έβαλε κάτι φωνές που κι εγώ τρόμαξα. Της είπα με ήρεμο τρόπο "εμείς δεν φωνάζουμε έτσι στην μικρή μαμά, αν θέλεις να τη μαλώσεις, γονάτισε μπροστά της και εξήγησέ της με αυστηρό ύφος γιατί δεν πρέπει να το κάνει αυτό και αν συνεχίσει, απομάκρυνέ την από το σημείο". Η απάντησή της? "Δουλειά σου εσύ, τώρα μαλώνω εγώ τη μικρή".

Όπως καταλαβαίνεται, έγινα μπαρούτι και της απάντησα ότι η δουλειά μου είναι η διαπαιδαγώγηση της κόρης μου με όποιον τρόπο κρίνουμε εγώ και ο άντρας μου σωστό και εκείνη πρέπει να το σεβαστεί.

Αλλά το χειρότερο είναι εδώ και 2 εβδομάδες που η μικρή είναι προσκολλημένη επάνω μου, δεν θέλει να την αφήσω ούτε στο χαλί της να παίξει και φυσικά το πρωί που ετοιμαζόμαστε να την πάμε στη γιαγιά κλαίει σπαρακτικά. Με μια γνωστή μου παιδαγωγό που το συζήτησα η πρώτη της ερώτηση ήταν η εξής: "μήπως η γιαγιά το μαλώνει-χτυπάει"? Καταλαβαίνετε ότι σφίχτηκε η καρδιά μου και φυσικά μου ήρθαν όλα στο μυαλό, ακόμα και ο τρόπος που μας μεγάλωσε που ήταν πολύ αυστηρός (ξύλο, φωνές κλπ). Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, από τη μία είναι η μητέρα μου και ξέρω ότι αγαπάει το εγγόνι της, από την άλλη όμως είναι το παιδί μου...δεν αντέχω στη σκέψη ότι μπορεί κάποιος να ασκεί λεκτική ή (Θεός φυλάξοι) σωματική βία επάνω του. Και ήρθε και σαν επιβεβαίωση της υποψίας μου, η φορά που την κράτησε η πεθερά μου, που είναι πολύ ήρεμος άνθρωπος και γενικά δεν έχει απλώσει χέρι ποτέ στα παιδιά της, και η μικρή ήταν τελείως διαφορετική το απόγευμα που την πήρα, έπαιζε μόνη της, δεν ήταν κολλημένη πάνω μου και το επόμενο πρωί δεν είχαμε κλάματα όταν την βάλαμε στο αυτοκίνητο για να την πάμε στη μαμά μου. Φυσικά, το απόγευμα που την πήραμε από τη μητέρα μου είχαμε πάλι τα ίδια.

Κάποια φορά που τη ρώτησα αν την έχει δείρει, έστω για πλάκα στον πωπό, το αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Καμιά συμβουλή? Είμαι απελπισμένη!!!

[hara86]

Πιστεύω πως την απάντηση στο ερώτημα ''Άγχος αποχωρισμού ή αυστηρή γιαγιά;'' τη δίνεις μόνη σου....

Είναι φανερό πως η μικρή επηρεάζεται από τον τρόπο συμπεριφοράς της μητέρας σου (όσον αφορά το ξύλο,μην περιμένεις να σου απαντήσει το μικρό όταν το ρωτάς-το ενδεχόμενο να φοβάται να σου το παραδεχτεί το σκέφτηκες?)

 

Δεν υπάρχει δυνατότητα παιδικού σταθμού ή να βρεις μια υπεύθυνη κοπέλα να σου την κρατά;

[LA LATINA]

Τιμή σου που το μοιράζεσαι, να πω αρχικά.

Θα είμαι λίγο σκληρή, που δεν το συνηθίζω, αλλά το κάνω για να καταλάβεις τι εννοώ και να σε βοηθήσω.

Αν η μητέρα σου έχει το ξύλο ως μέθοδο μεγαλώματος (αν το είχε σε σένα το έχει γενικώς) σημαίνει ότι το θεωρεί νορμάλ τρόπο διαπαιδαγώγησης και τον χρησιμοποιεί. Γιατί πίστεψες ότι ενώ εσύ έτρωγες ξύλο τώρα η μαμά σου θα άλλαξε τρόπο σκέψης?

Δεύτερη παράμετρος.....όταν το παιδί το αφήνουμε σε άλλους, πάντα υπάρχουν μπερδέματα.....άλλη γιαγιά δέρνει, άλλη ουρλιάζει, άλλη τα παρκάρει στην TV, άλλη καπνίζει μες το σπίτι, άλλη τους δίνει ένα σωρό γλυκά και σνακ, τόοοοσα έχουμε διαβάσει εδώ μέσα. Το ότι είναι μητέρα σου σου δίνει μια Α ευκολία να της μιλήσεις πιο ανοικτά, αλλά μη φαντάζεσαι ότι είτε είναι μάνα είτε πεθερά θα φύγεις και θα έχει τους κανόνες σου ευαγγέλιο, γιατί απλά δεν το κάνουν. Εξάλλου ξέρουν αυτές, τόσα παιδιά μεγαλώσανε, δε θα τους πούμε εμείς τι να κάνουν!

Λύση δεν έχω να σου προτείνω, εγώ προτίμησα να στερηθώ τα πάντα και να είμαι σπίτι με τα παιδιά μου, αλλά κατανοώ πως δεν έχουν όλοι την ίδια ευκολία με μένα, άλλοι έχουν νοίκι, άλλοι έχουν δάνειο, άλλοι θέλουν να εργάζονται για άλλους λόγους.....εφόσον όμως το παιδί σου κάποιες ώρες το αφήνεις εκεί, θα πρέπει με πολλή συζήτηση να την φέρεις κάπως στα νερά σου την μητέρα σου. Δε μπορώ να προτείνω κάτι άλλο, και δε θα πρότεινα ποτέ παιδικό σταθμό για τόσο μικρό παιδί. Εκεί έχει χειρότερα....

Καλή τύχη κοπέλα μου!

[sofiam]

μην περιμένεις να σου απαντήσει το μικρό όταν το ρωτάς-το ενδεχόμενο να φοβάται να σου το παραδεχτεί το σκέφτηκες?)

 

Δεν υπάρχει δυνατότητα παιδικού σταθμού ή να βρεις μια υπεύθυνη κοπέλα να σου την κρατά;

 

Την μαμά μου ρώτησα καλέ όχι τη μικρή μου!

[sofiam]

Τιμή σου που το μοιράζεσαι, να πω αρχικά.

Θα είμαι λίγο σκληρή, που δεν το συνηθίζω, αλλά το κάνω για να καταλάβεις τι εννοώ και να σε βοηθήσω.

Αν η μητέρα σου έχει το ξύλο ως μέθοδο μεγαλώματος (αν το είχε σε σένα το έχει γενικώς) σημαίνει ότι το θεωρεί νορμάλ τρόπο διαπαιδαγώγησης και τον χρησιμοποιεί. Γιατί πίστεψες ότι ενώ εσύ έτρωγες ξύλο τώρα η μαμά σου θα άλλαξε τρόπο σκέψης?

Δεύτερη παράμετρος.....όταν το παιδί το αφήνουμε σε άλλους, πάντα υπάρχουν μπερδέματα.....άλλη γιαγιά δέρνει, άλλη ουρλιάζει, άλλη τα παρκάρει στην TV, άλλη καπνίζει μες το σπίτι, άλλη τους δίνει ένα σωρό γλυκά και σνακ, τόοοοσα έχουμε διαβάσει εδώ μέσα. Το ότι είναι μητέρα σου σου δίνει μια Α ευκολία να της μιλήσεις πιο ανοικτά, αλλά μη φαντάζεσαι ότι είτε είναι μάνα είτε πεθερά θα φύγεις και θα έχει τους κανόνες σου ευαγγέλιο, γιατί απλά δεν το κάνουν. Εξάλλου ξέρουν αυτές, τόσα παιδιά μεγαλώσανε, δε θα τους πούμε εμείς τι να κάνουν!

Λύση δεν έχω να σου προτείνω, εγώ προτίμησα να στερηθώ τα πάντα και να είμαι σπίτι με τα παιδιά μου, αλλά κατανοώ πως δεν έχουν όλοι την ίδια ευκολία με μένα, άλλοι έχουν νοίκι, άλλοι έχουν δάνειο, άλλοι θέλουν να εργάζονται για άλλους λόγους.....εφόσον όμως το παιδί σου κάποιες ώρες το αφήνεις εκεί, θα πρέπει με πολλή συζήτηση να την φέρεις κάπως στα νερά σου την μητέρα σου. Δε μπορώ να προτείνω κάτι άλλο, και δε θα πρότεινα ποτέ παιδικό σταθμό για τόσο μικρό παιδί. Εκεί έχει χειρότερα....

Καλή τύχη κοπέλα μου!

 

Δυστυχώς δεν έχω την επιλογή να μείνω σπίτι, ούτε να πάρω κοπέλα για οικονομικούς λόγους. Προσπαθώ να βρω τρόπο να το συζητήσω με τη μητέρα μου, αλλά από τη στιγμή που το αρνείται πως θα μπορούσα να το κάνω? Σκέφτηκα να της αναφέρω-στο άσχετο, και καλά- κάποιες έρευνες για τη βία σε μικρά παιδιά, αλλά φοβάμαι πως θα είναι μάταιος κόπος. Τα ίδια έκανε και όταν υποστήριζα με επιστημονικά επιχειρήματα την απόφασή μου να θηλάσω πέραν των 6 μηνών και η απάντησή της ήταν "κι εγώ που σας θήλασα μόνο τόσο, τί πάθατε? Καινούριες μόδες των γιατρών...".

Για αυτό που λες σχετικά με το τρόπο που μεγάλωσε εμάς έχεις δίκιο, την έχω ακούσει να λέει πολλές φορές-για άλλα παιδάκια-πως αν "έτρωγαν μερικές στον πωπό από νωρίς, δεν θα ήταν τόσο κακομαθημένα".

Μη με κατακρίνετε...εχω σκεφτεί να τη στήσω μια μέρα έξω από την πόρτα για να ακούσω τι γίνεται, τουλάχιστον αν ξέρω, θα μπορώ να της μιλήσω ανάλογα χωρίς να αρνείται τα πάντα. Καλά, ντρέπομαι και μόνο που το σκέφτομαι...

[LA LATINA]

Εγώ δεν πρότεινα νταντά, είμαι πολύ κατά...

Νομίζω ότι πρέπει να της μιλήσεις καθαρά, μάνα σου είναι.

Όπως τα είπες σε εμάς. Το παιδί απ την άλλη γιαγιά γυρνάει χαμογελαστό και μετά από σένα κάνει το και το. Συμβαίνει κάτι? Ρώτα την μήπως την ζορίζει, μήπως την κουράζει, δείξε ενδιαφέρον. Θα σου πει. Τώρα για την παρακολούθηση, τι να πω......εσύ ξέρεις.

[daisy1]

sofiam μπορεί να είναι και άγχος αποχωρισμού, σε αυτή την ηλικία νομίζω συμβαίνει. Όσο αφορά την πεθερά σου, μπορεί το παιδάκι να ήταν ήρεμο γιατί και η ίδια είναι ήρεμη, γιατί εφόσον δεν το κρατάει τόσες ώρες μπορεί να αφιερώθηκε και να έπαιζε όλο το χρόνο μαζί του και ίσως επειδή δεν την έχει συνδυάσει οτι θα το αφήσεις εκεί και θα αργήσεις να γυρίσεις όπως κάνεις όταν το αφήνεις στη μαμα σου.

 

Τώρα όσο αφορά τη μαμά σου, ξεκαθάρισέ της τον τρόπο που έχετε αποφασίσει εσύ και ο άντρας σου να μεγαλώσετε το παιδί. Πές της οτι απαγορεύονται οι φωνές (για ξυλιές δεν το συζητάω) και δείξε της τον τρόπο. Αν μπορείς να αφήνεις κάποιες μέρες το παιδί και στην πεθερά σου για να μην κουράζεται πολύ καμία ακόμα καλύτερα. Μπορείς να της πηγαίνεις έτοιμο και το φαγητό του παιδιού ώστε να μη χάνει χρόνο και επιπλέον κουράζεται και να είναι πιο ήρεμη.

 

Τέλος, δε νομίζω οτι επειδή μεγάλωσαν εσένα με συγκεκριμένο τρόπο δε μπορούν να το κάνουν τώρα διαφορετικά με το εγγόνι τους. Σίγουρα δε θα είναι όλα όπως τα θέλεις αλλά εδώ εσύ βάζεις τους κανόνες, μίλα τους με σοβαρότητα και σιγουριά για να το καταλάβουν

[daisy1]

Δυστυχώς δεν έχω την επιλογή να μείνω σπίτι, ούτε να πάρω κοπέλα για οικονομικούς λόγους. Προσπαθώ να βρω τρόπο να το συζητήσω με τη μητέρα μου, αλλά από τη στιγμή που το αρνείται πως θα μπορούσα να το κάνω? Σκέφτηκα να της αναφέρω-στο άσχετο, και καλά- κάποιες έρευνες για τη βία σε μικρά παιδιά, αλλά φοβάμαι πως θα είναι μάταιος κόπος. Τα ίδια έκανε και όταν υποστήριζα με επιστημονικά επιχειρήματα την απόφασή μου να θηλάσω πέραν των 6 μηνών και η απάντησή της ήταν "κι εγώ που σας θήλασα μόνο τόσο, τί πάθατε? Καινούριες μόδες των γιατρών...".

Για αυτό που λες σχετικά με το τρόπο που μεγάλωσε εμάς έχεις δίκιο, την έχω ακούσει να λέει πολλές φορές-για άλλα παιδάκια-πως αν "έτρωγαν μερικές στον πωπό από νωρίς, δεν θα ήταν τόσο κακομαθημένα".

Μη με κατακρίνετε...εχω σκεφτεί να τη στήσω μια μέρα έξω από την πόρτα για να ακούσω τι γίνεται, τουλάχιστον αν ξέρω, θα μπορώ να της μιλήσω ανάλογα χωρίς να αρνείται τα πάντα. Καλά, ντρέπομαι και μόνο που το σκέφτομαι...

 

 

 

Γιατί ντρέπεσαι; Εφόσον έχεις αμφιβολίες και το παιδί ακόμη δε μιλάει είναι ένας τρόπος να μάθεις τι γίνεται... Μόνο μη σε πιάσουν:D:D

[LA LATINA]

Εξαρτάται και από τον άνθρωπο daisy μου. ΔΛΔ υπάρχει η γιαγιά που θα της πεις τα παραπάνω και θα πει καλά παιδί μου θα προσπαθήσω, υπάρχει και η γιαγιά που θα πει αυτά που αποφασίσατε να τα κάνετε όταν είστε εσείς, όταν είμαι εγώ το μεγαλώνω εγώ (το έχουν πει σε κολλητή μου και καράφλιασε!)

 

Καλή συνεννόηση πρέπει να υπάρχει, για να λέει η κοπέλα να την παρακολουθήσει πάει να πει πως το θεωρεί σίγουρο και θέλει απλά να έχει αποδείξεις, εγώ έτσι το εξέλαβα τουλάχιστον.

[Αγγελίνα_2]

Δεν είναι ωραίο, αλλά δεν είναι και ντροπή. Μεγαλύτερη ντροπή είναι να υποπτεύεσαι πως το κοριτσάκι σου κακοπερναει κι εσύ δεν κάνεις κάτι να το σταματήσεις.

 

Μήπως να ζητήσεις από την πεθερά σου να σου την κρατάει; Ίσως κολακευτεί κιόλας, αν της πεις ότι η μικρή προτιμάει εκείνη από τη μητέρα σου.

[daisy1]

Εξαρτάται και από τον άνθρωπο daisy μου. ΔΛΔ υπάρχει η γιαγιά που θα της πεις τα παραπάνω και θα πει καλά παιδί μου θα προσπαθήσω, υπάρχει και η γιαγιά που θα πει αυτά που αποφασίσατε να τα κάνετε όταν είστε εσείς, όταν είμαι εγώ το μεγαλώνω εγώ (το έχουν πει σε κολλητή μου και καράφλιασε!)

 

Καλή συνεννόηση πρέπει να υπάρχει, για να λέει η κοπέλα να την παρακολουθήσει πάει να πει πως το θεωρεί σίγουρο και θέλει απλά να έχει αποδείξεις, εγώ έτσι το εξέλαβα τουλάχιστον.

 

Έτσι της είπαν;;; Κοίτα επειδή έχω αναγκαστεί να αφήσω κι εγώ τη μικρή μου στη μαμα μου, ήμουν βέβαιη απο πριν οτι θα της συμπεριφερόταν όπως είχαμε συμφωνήσει. Αλλά ξέρουν όλοι οι παπουδογιαγιάδες μας οτι ούτε εγώ, ούτε ο άντρας μου θα ανεχόμασταν φωνές(κατάλαβες τι φωνές εννοώ) αλλά ούτε και μια στο χεράκι για να μάθει και αυτό είχε γίνει σαφές απο πολύ νωρίς.

 

Για την παρακολούθηση.Τώρα που την στέλνω παιδικό, μια απο τις φορές που κρατιόμουν απο ένα δέντρο και πατούσα πάνω σε κάγκελο για να καταφέρω να δώ απο το παράθυρο της τάξης την κόρη μου, με είδε η δασκάλα της και άρχισε να με χαιρετάει...

[LA LATINA]

Ναι έτσι της είπαν...και με άσχημο τρόπο κιόλας!

 

Μα κι εσύ, απ το δέντρο κρεμάστηκες??? ;)

Φαντάζομαι ντροπή....

[love4]

Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες... Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Έχω μια κόρη 14 μηνών, την οποία την κρατάει η μητέρα μου εδώ και 3 μήνες που επέστρεψα στη δουλειά μου. Έχω παρατηρήσει διάφορα στη συμπεριφορά της μικρής μου, στα οποία μέχρι πρότινος δεν έδινα σημασία. Για παράδειγμα, άρχιζε να φωνάζει "ντα-ντα" και να χτυπάει τα κουκλάκια της, να υψώνει τη φωνή της όταν κάτι την εκνεύριζε και άλλα τέτοια τα οποία τα είχα αποδώσει στο ότι μεγαλώνει και διαμορφώνει χαρακτήρα.

Αυτό που με προβλημάτισε ήταν όταν μια μέρα ήμουν στο σπίτι της μητέρας μου, η μικρή πήγε να πιάσει κάτι που δεν έπρεπε (δεν θυμάμαι τι) και η μητέρα μου της έβαλε κάτι φωνές που κι εγώ τρόμαξα. Της είπα με ήρεμο τρόπο "εμείς δεν φωνάζουμε έτσι στην μικρή μαμά, αν θέλεις να τη μαλώσεις, γονάτισε μπροστά της και εξήγησέ της με αυστηρό ύφος γιατί δεν πρέπει να το κάνει αυτό και αν συνεχίσει, απομάκρυνέ την από το σημείο". Η απάντησή της? "Δουλειά σου εσύ, τώρα μαλώνω εγώ τη μικρή".

Όπως καταλαβαίνεται, έγινα μπαρούτι και της απάντησα ότι η δουλειά μου είναι η διαπαιδαγώγηση της κόρης μου με όποιον τρόπο κρίνουμε εγώ και ο άντρας μου σωστό και εκείνη πρέπει να το σεβαστεί.

Αλλά το χειρότερο είναι εδώ και 2 εβδομάδες που η μικρή είναι προσκολλημένη επάνω μου, δεν θέλει να την αφήσω ούτε στο χαλί της να παίξει και φυσικά το πρωί που ετοιμαζόμαστε να την πάμε στη γιαγιά κλαίει σπαρακτικά. Με μια γνωστή μου παιδαγωγό που το συζήτησα η πρώτη της ερώτηση ήταν η εξής: "μήπως η γιαγιά το μαλώνει-χτυπάει"? Καταλαβαίνετε ότι σφίχτηκε η καρδιά μου και φυσικά μου ήρθαν όλα στο μυαλό, ακόμα και ο τρόπος που μας μεγάλωσε που ήταν πολύ αυστηρός (ξύλο, φωνές κλπ). Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, από τη μία είναι η μητέρα μου και ξέρω ότι αγαπάει το εγγόνι της, από την άλλη όμως είναι το παιδί μου...δεν αντέχω στη σκέψη ότι μπορεί κάποιος να ασκεί λεκτική ή (Θεός φυλάξοι) σωματική βία επάνω του. Και ήρθε και σαν επιβεβαίωση της υποψίας μου, η φορά που την κράτησε η πεθερά μου, που είναι πολύ ήρεμος άνθρωπος και γενικά δεν έχει απλώσει χέρι ποτέ στα παιδιά της, και η μικρή ήταν τελείως διαφορετική το απόγευμα που την πήρα, έπαιζε μόνη της, δεν ήταν κολλημένη πάνω μου και το επόμενο πρωί δεν είχαμε κλάματα όταν την βάλαμε στο αυτοκίνητο για να την πάμε στη μαμά μου. Φυσικά, το απόγευμα που την πήραμε από τη μητέρα μου είχαμε πάλι τα ίδια.

Κάποια φορά που τη ρώτησα αν την έχει δείρει, έστω για πλάκα στον πωπό, το αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Καμιά συμβουλή? Είμαι απελπισμένη!!!

 

Για μενα προφανως και δεν προκειται για αγχος αποχωρισμου..απλα η μαμα σου εχει τις ιδεες της και εσυ τις δικες σου. Λαμβανοντας υποψιν οτι καθως μεγαλωνουμε πολυ δυσκολα αλλαζουμε ιδεες, στη θεση σου δε θα ηλπιζα οτι ουσιαστικα η μαμα μου θα αλλαξει...οποτε...θα σταματουσα να πηγαινω την κορη μου εκει...πιθανοτατα θα την πηγαινα στην αλλη γιαγια, αν εκεινη δεν μπορουσε θα κατεφευγα σε παιδικο...αν και εδω που τα λεμε τωρα τελευταια η αποψη μου για τους παιδικους σταθμους ειναι πως τις περισσοτερες φορες υπερτερουν απο τοκρατημα των παππουδων...

Προφανως αν δε την παρουν σε δημοσιο σταθμο θα ειναι πολυ πιο δυσκολα απο οικονομικης αποψης, αλλα εγω θα το εκανα με πολλες πολλες πολλες θυσιες

[daisy1]

Ναι έτσι της είπαν...και με άσχημο τρόπο κιόλας!

 

Μα κι εσύ, απ το δέντρο κρεμάστηκες??? ;)

Φαντάζομαι ντροπή....

 

όλες οι άλλες τάξεις φαίνονται κανονικά μόνο στη δική μας θέλει ακροβατικά. Το κάνουν κι άλλοι τους έχω δεί,η δασκάλα δεν ξέρω αν τους είδε ή τη πάτησα μόνο εγώ. Αυτό ήταν τις πρώτες μέρες. Η μικρή έκλαιγε μέχρι να φύγω και η δασκάλα μου έλεγε οτι σταματούσε το κλάμα με το που έφευγα. Διαπίστωσα λοιπόν με τα ίδια μου τα μάτια οτι η γυναίκα έλεγε αλήθεια, μόλις έφευγα και δε με έβλεπε σταματούσε να κλαίει και έπαιζε κανονικά.

[Αγγελίνα_2]

Για την παρακολούθηση.Τώρα που την στέλνω παιδικό, μια απο τις φορές που κρατιόμουν απο ένα δέντρο και πατούσα πάνω σε κάγκελο για να καταφέρω να δώ απο το παράθυρο της τάξης την κόρη μου, με είδε η δασκάλα της και άρχισε να με χαιρετάει...

 

:lol:

 

Εγώ για να ελέγξω τον μικρό, κρυβόμουν πίσω από έναν φράχτη!

[daisy1]

:lol:

 

Εγώ για να ελέγξω τον μικρό, κρυβόμουν πίσω από έναν φράχτη!

 

Ελληνίδες μάνες! Κατασκοπεία

[LA LATINA]

Δε σε κρίνω, καλά έκανες. Τα παιδιά μας πάνω απ όλα. Έχω ακούσει και χειρότερα...

[hara86]

Πάντως φίλη σκέψου πως αν η μικρή ήταν στον παιδικό και της φέρονταν έτσι( φωνές,ξυλιές) ή της τα έκανε η νταντά θα είχες κάνει μεγάλο σαματά..το ότι είναι μητέρα σου δε της δίνει το δικαίωμα να σου λέει ''δουλειά σου εσύ,τώρα μαλώνω εγώ τη μικρή.''

[daisy1]

Δε σε κρίνω, καλά έκανες. Τα παιδιά μας πάνω απ όλα. Έχω ακούσει και χειρότερα...

 

καλεεεε!!! Μην ανησυχείς, το ξέρω οτι δε με κρίνεις!!! Αλλά και να το έκανες δεν πειράζει, απόψεις ανταλλάσουμε

[daisy1]

Πάντως φίλη σκέψου πως αν η μικρή ήταν στον παιδικό και της φέρονταν έτσι( φωνές,ξυλιές) ή της τα έκανε η νταντά θα είχες κάνει μεγάλο σαματά..το ότι είναι μητέρα σου δε της δίνει το δικαίωμα να σου λέει ''δουλειά σου εσύ,τώρα μαλώνω εγώ τη μικρή.''

 

σωστή!

[Niki81]

Για μενα προφανως και δεν προκειται για αγχος αποχωρισμου..απλα η μαμα σου εχει τις ιδεες της και εσυ τις δικες σου. Λαμβανοντας υποψιν οτι καθως μεγαλωνουμε πολυ δυσκολα αλλαζουμε ιδεες, στη θεση σου δε θα ηλπιζα οτι ουσιαστικα η μαμα μου θα αλλαξει...οποτε...θα σταματουσα να πηγαινω την κορη μου εκει...πιθανοτατα θα την πηγαινα στην αλλη γιαγια, αν εκεινη δεν μπορουσε θα κατεφευγα σε παιδικο...αν και εδω που τα λεμε τωρα τελευταια η αποψη μου για τους παιδικους σταθμους ειναι πως τις περισσοτερες φορες υπερτερουν απο τοκρατημα των παππουδων...

Προφανως αν δε την παρουν σε δημοσιο σταθμο θα ειναι πολυ πιο δυσκολα απο οικονομικης αποψης, αλλα εγω θα το εκανα με πολλες πολλες πολλες θυσιες

 

Συμφωνω απολυτα σε αυτα...επισης νομιζω πως μεσα σου ξερεις πολυ καλα την αληθεια απλα δυσκολευεσαι να το δεχτεις επειδη ειναι η μαμα σου.Οπως ειπε και καποια αλλη κοπελα αν ειχες καποια νταντα για τη μικρη και εβλεπες την ιδια συμπεριφορα θα τηνειχες διωξει με τη μια...τωρα εχεις κολησει γιατι ειναι μανα σου.Κριμα δεν ειναι ομως για το κοριτσακι σου? Η πεθερα σου μπορει να την κρατησει? Προφανως θα στεναχωρηθει, ενοχληθει ημανα σου αν την πας στην πεθερα σου αλλα στηνπαρουσα φαση αυτο που προεχει ειναι η μικρη να ειναι καλα και να περναει ομορφα οταν εσυ λειπεις.Οτι της λειπεις ειναι βεβαιο αλλα φωνες, εκνευρισμος και να χφυπαει τις κουκλες της δεν εχουν νομιζω σχεση με αγχος αποχωρισμου.

[Αγγελίνα_2]

Πολύ σωστή η hara86. Αυτή είναι η ουσία.

[BabyCute]

Καλησπέρα σε όλες τις μανούλες... Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Έχω μια κόρη 14 μηνών, την οποία την κρατάει η μητέρα μου εδώ και 3 μήνες που επέστρεψα στη δουλειά μου. Έχω παρατηρήσει διάφορα στη συμπεριφορά της μικρής μου, στα οποία μέχρι πρότινος δεν έδινα σημασία. Για παράδειγμα, άρχιζε να φωνάζει "ντα-ντα" και να χτυπάει τα κουκλάκια της, να υψώνει τη φωνή της όταν κάτι την εκνεύριζε και άλλα τέτοια τα οποία τα είχα αποδώσει στο ότι μεγαλώνει και διαμορφώνει χαρακτήρα.

Αυτό που με προβλημάτισε ήταν όταν μια μέρα ήμουν στο σπίτι της μητέρας μου, η μικρή πήγε να πιάσει κάτι που δεν έπρεπε (δεν θυμάμαι τι) και η μητέρα μου της έβαλε κάτι φωνές που κι εγώ τρόμαξα. Της είπα με ήρεμο τρόπο "εμείς δεν φωνάζουμε έτσι στην μικρή μαμά, αν θέλεις να τη μαλώσεις, γονάτισε μπροστά της και εξήγησέ της με αυστηρό ύφος γιατί δεν πρέπει να το κάνει αυτό και αν συνεχίσει, απομάκρυνέ την από το σημείο". Η απάντησή της? "Δουλειά σου εσύ, τώρα μαλώνω εγώ τη μικρή".

Όπως καταλαβαίνεται, έγινα μπαρούτι και της απάντησα ότι η δουλειά μου είναι η διαπαιδαγώγηση της κόρης μου με όποιον τρόπο κρίνουμε εγώ και ο άντρας μου σωστό και εκείνη πρέπει να το σεβαστεί.

Αλλά το χειρότερο είναι εδώ και 2 εβδομάδες που η μικρή είναι προσκολλημένη επάνω μου, δεν θέλει να την αφήσω ούτε στο χαλί της να παίξει και φυσικά το πρωί που ετοιμαζόμαστε να την πάμε στη γιαγιά κλαίει σπαρακτικά. Με μια γνωστή μου παιδαγωγό που το συζήτησα η πρώτη της ερώτηση ήταν η εξής: "μήπως η γιαγιά το μαλώνει-χτυπάει"? Καταλαβαίνετε ότι σφίχτηκε η καρδιά μου και φυσικά μου ήρθαν όλα στο μυαλό, ακόμα και ο τρόπος που μας μεγάλωσε που ήταν πολύ αυστηρός (ξύλο, φωνές κλπ). Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, από τη μία είναι η μητέρα μου και ξέρω ότι αγαπάει το εγγόνι της, από την άλλη όμως είναι το παιδί μου...δεν αντέχω στη σκέψη ότι μπορεί κάποιος να ασκεί λεκτική ή (Θεός φυλάξοι) σωματική βία επάνω του. Και ήρθε και σαν επιβεβαίωση της υποψίας μου, η φορά που την κράτησε η πεθερά μου, που είναι πολύ ήρεμος άνθρωπος και γενικά δεν έχει απλώσει χέρι ποτέ στα παιδιά της, και η μικρή ήταν τελείως διαφορετική το απόγευμα που την πήρα, έπαιζε μόνη της, δεν ήταν κολλημένη πάνω μου και το επόμενο πρωί δεν είχαμε κλάματα όταν την βάλαμε στο αυτοκίνητο για να την πάμε στη μαμά μου. Φυσικά, το απόγευμα που την πήραμε από τη μητέρα μου είχαμε πάλι τα ίδια.

Κάποια φορά που τη ρώτησα αν την έχει δείρει, έστω για πλάκα στον πωπό, το αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Καμιά συμβουλή? Είμαι απελπισμένη!!!

 

Φίλη δεν θέλω να σε στενοχώρησω αλλα πιστεύω απο αυτά που λες της φωνάζει αβέρτα (το λιγότερο.. )

Αν στο έκανε σε σένα πιστεύω μεγάλη πιθανότητα να το κάνει και στην μικρή ... ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ σε τέτοια ηλικία... Και η μανα μου ίδια ειναι αλλα ποτέ δεν της ζήτησα να κρατήσει παιδί ακριβώς για αυτο το λόγο!! Ασε που για να λέει "εγω μαλώνω τώρα το παιδί' σημαίνει ότι το βλέπει και σαν δικαίωμα της να της φωνάζει/ρίχνει ξυλια

 

Μπορείς για κανά δημόσιο παιδικο; Πολύ καλύτερα απο αυτή την κατάσταση!!!

[sofiam]

Διάβασα όσα μου γράφετε όλες και σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Το θέμα του παιδικού με τρομάζει λίγο σε τόσο μικρή ηλικία...Έλεγα να περιμένουμε ακόμα ένα χρόνο, να μπορούμε να συνεννοηθούμε, να μου λέει πως περνάει τουλάχιστον. Το ιδιωτικό-δημόσιο νομίζω ότι τελικά δεν θα είναι θέμα, με άνεργο τον άντρα μου, μάλλον μας καλύπτει το ΕΣΠΑ.

Προς το παρόν είπαμε με τον άντρα μου να κρατάει τη μικρή η πεθερά μου 2 φορές την εβδομάδα, ίσως αν ξεκουράζεται λίγο η μητέρα μου να έχει μεγαλύτερη υπομονή, τι να πώ???

Πάντως και με την πεθερά υπάρχει ένα θεματάκι, με το φαγητό...είναι από τις γιαγιάδες που μπουκώνουν τα παιδιά με σοκολάτες-γαριδάκια-κρουασάν κλπ, ενώ εμείς ούτε που τα έχουμε ακουμπήσει. Έχω δει την ανηψιά μου (παιδί της κόρης της) να κάνει νάζια με το φαγητό και η πεθερά να λέει "δεν πειράζει, θα της δώσω φουντούνια", δεν έχει υπομονή να την ταϊσει όπως η μητέρα μου (με τραγουδάκια, παραμυθάκια κλπ).

Εννοείται πως δεν μπορώ να τα έχω όλα... το ξέρω.

Αχ..άτιμη κοινωνία που δεν μας αφήνεις να μεγαλώνουμε τα παιδάκια μας οι ίδιες!!!!

[sofiam]

Πάντως φίλη σκέψου πως αν η μικρή ήταν στον παιδικό και της φέρονταν έτσι( φωνές,ξυλιές) ή της τα έκανε η νταντά θα είχες κάνει μεγάλο σαματά..το ότι είναι μητέρα σου δε της δίνει το δικαίωμα να σου λέει ''δουλειά σου εσύ,τώρα μαλώνω εγώ τη μικρή.''

 

Με έκανες "χώμα" τώρα... Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, πόσο δίκιο έχεις! Πρέπει να πάρω σκληρές αποφάσεις και άμεσα!