"Οταν θα γινεις μανα, θα καταλαβεις"

[bouba14]

Μη μου πειτε οτι δεν εχετε ακουσει αυτη τη φραση.. Εγω απειρες φορες, αλλα ακομα αναρρωτιεμαι γιατι δεν καταλαβα. Γιατι αραγε δεν καταλαβα τη μανα μου που με αφηνε ως μωρο να κλαιω γιατι ηταν της νοοτροπιας αστο να κλαψει;; Γιατι δεν την καταλαβα οταν καθομαι με τη μπουμπου μου και μιλαμε και γελαμε και δε με νοιαζει αν χασω το φαγητο η την ξεκουραση;; Γιατι δεν την καταλαβαινω που απο τωρα ασχολουμαι με τη διατροφη που θα εχει οταν με το καλο αρχισουμε στερεες ενω εκεινη με αφηνε στη μανα της που με μπουκωνε στο φαγητο;;

Εσεις οταν γινατε μανες καταλαβατε τις μαναδες σας;; ΓΙατι εγω οχι απλα δεν την καταλαβαινω, απαξιω κιολας και δε νιωθω ιχνος τυψεων...

[xena]

bouba μου το πρώτο σου παιδάκι είναι;;; Πριν 2 μήνες γέννησες;;;; Για να σου απαντήσω ανάλογα :smile:

[bouba14]

Ναι και στα δυο!

[γιαννα!]

Εγω φυσικα και καταλαβα την μανα μου..και αποντοτρ που εγινα μανα την σκεφτομαι καθε μερα καθε ωρα συνεχεια..τι εκανε για ν με γεννησει τι θυσιασε για να με μαγαλωσει..για να κανει και αλλα παιδια να ημαστε πολλα αδερφια για να εχουμε παρεα ν παιζουμε μαζι. Τι θυσια.. Με την καλη εννοια βεβαια η θυσια...δεν σε αναγκαζει και κανεις..ειναι τοσο ωραια αυτη η θυσια.ποσα κνει μια μανα για τα παιδια της..απο τοτε που μαθαινει πως εχει μεσα της ενα μωρο αλλαζουν τα παντα ο τροπος που μιλαει που φερεται που σκεφτεται που ντυνεται που που που που....τα αλλαζει ολα για ενα ανθρωπακι..δινει και την ζωη της για αυτο...απο την ωρα που μενει εγκυος δεν ξανακοιμαται ΠΟΤΕ...οπως παλια... Κανονικα η λεξη ΜΑΝΑ πρεπει να γραφεται μεΚΕΦΑΛΑΙΑ.... Μανουλα μου συγνωμη για οσες φορες σου εχω φωναξει σε εεχω στεναχωρησει....σε εχω κανει να κλαψεις....τωρα καταλαβαινω.....

[xena]

Να σου ζήσει το μωρούλι σου κατ΄αρχήν!!

Οταν γίνεσαι μητέρα ξεκινά η ζωή σου απ' την αρχή, δεν έχεις δει ακόμη τίποτα, οι χαρές και οι ευτυχίες είναι τόσο δυνατές, η αγάπη που θα νιώθεις, τα συναισθήματα για το παιδί σου τόσο πρωτόγνωρα που θα νομίζεις πως θα "σπάσει" η καρδιά σου κάποιες στιγμές!

 

Αυτά είναι τα καλά και αυτά που στο εξής θα σε κρατούν "ζωντανή"!!!!!

 

Δεν άρχισαν ακόμη τα ξενύχτια για τις αρρώστιες, η αγωνία για τον πυρετό, τις μυξούλες, το αν περπάτησε, τρέξε να κυνηγήσεις, αν πέσει και χτυπήσει, τα ατυχήματα, αν δεν έφαγε, γιατί κλαίει, αν είναι στενοχωρημένο, πως νιώθει πρώτη μέρα στο σταθμό, γιατί βλέπει εφιάλτες, terrible twos, κλπ κλπ κλπ, θα μπορούσα να λέω ως αύριο το πρωί.

 

Δεν θα ξανακοιμηθείς ήσυχη, δεν θα ξαναλογαριάσεις τίποτα μόνη σου. Μα δεν θα σε πειράζει.

 

Στην πορεία λοιπόν καλή μου μαμά θα βρεις την απάντηση και μάλιστα αν εργάζεσαι ή κάνεις δεύτερο θα δεις πως δεν θα διαφέρεις απ' αυτά που γράφεις και τόσο πολύ....

Στα λέω εγώ, μια εργαζόμενη μαμά με 2 μωράκια, που έλεγα τα ίδια... και τώρα μόνη μου λέω "αχ μαμά μου.... αν δε σε είχα τι θα έκανα...." και ώρες ώρες έχω την αίσθηση πως ίσως εκείνη τα κατάφερνε και καλύτερα από εμένα!

[xena]

Εγω φυσικα και καταλαβα την μανα μου..και αποντοτρ που εγινα μανα την σκεφτομαι καθε μερα καθε ωρα συνεχεια..τι εκανε για ν με γεννησει τι θυσιασε για να με μαγαλωσει..για να κανει και αλλα παιδια να ημαστε πολλα αδερφια για να εχουμε παρεα ν παιζουμε μαζι. Τι θυσια.. Με την καλη εννοια βεβαια η θυσια...δεν σε αναγκαζει και κανεις..ειναι τοσο ωραια αυτη η θυσια.ποσα κνει μια μανα για τα παιδια της..απο τοτε που μαθαινει πως εχει μεσα της ενα μωρο αλλαζουν τα παντα ο τροπος που μιλαει που φερεται που σκεφτεται που ντυνεται που που που που....τα αλλαζει ολα για ενα ανθρωπακι..δινει και την ζωη της για αυτο...απο την ωρα που μενει εγκυος δεν ξανακοιμαται ΠΟΤΕ...οπως παλια... Κανονικα η λεξη ΜΑΝΑ πρεπει να γραφεται μεΚΕΦΑΛΑΙΑ.... Μανουλα μου συγνωμη για οσες φορες σου εχω φωναξει σε εεχω στεναχωρησει....σε εχω κανει να κλαψεις....τωρα καταλαβαινω.....

 

ΑΥΤΑ ΑΥΤΑ ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ!!!

[Λαΐδα]

Εγω και η μαμα μου διαφερουμε ως χαρακτηρες, εχουμε αλλες συνηθειες, αλλες αντιληψεις και αλλη νοοτροπια.

Απο οταν εγινα μαμα και μετα, ενιωσα οτι δεν ΄πηρα ΄ το κομματι που μου αναλογουσε ως παιδι. Το κομματι αυτο της αυταπαρνησης .

Παρ ολα αυτα αγαπω τη μητερα μου , εχουμε καλη σχεςη και καταλαβαινω οτι δεν εχουμε ολοι τις ιδιες αναγκες να καλυψουμε

Αυτο που καταλαβα λοιπον ως μαμα ειναι οτι πριν δεν ειχα ιδεα για το ποσο μπορεις να αγαπηθεις απο εναν αλλο ανθρωπο..μικρουτσικο...τοσο δα!

[Niki81]

Εγω φυσικα και καταλαβα την μανα μου..και αποντοτρ που εγινα μανα την σκεφτομαι καθε μερα καθε ωρα συνεχεια..τι εκανε για ν με γεννησει τι θυσιασε για να με μαγαλωσει..για να κανει και αλλα παιδια να ημαστε πολλα αδερφια για να εχουμε παρεα ν παιζουμε μαζι. Τι θυσια.. Με την καλη εννοια βεβαια η θυσια...δεν σε αναγκαζει και κανεις..ειναι τοσο ωραια αυτη η θυσια.ποσα κνει μια μανα για τα παιδια της..απο τοτε που μαθαινει πως εχει μεσα της ενα μωρο αλλαζουν τα παντα ο τροπος που μιλαει που φερεται που σκεφτεται που ντυνεται που που που που....τα αλλαζει ολα για ενα ανθρωπακι..δινει και την ζωη της για αυτο...απο την ωρα που μενει εγκυος δεν ξανακοιμαται ΠΟΤΕ...οπως παλια... Κανονικα η λεξη ΜΑΝΑ πρεπει να γραφεται μεΚΕΦΑΛΑΙΑ.... Μανουλα μου συγνωμη για οσες φορες σου εχω φωναξει σε εεχω στεναχωρησει....σε εχω κανει να κλαψεις....τωρα καταλαβαινω.....

 

Εισαι πολυ γλυκια...τα ειπες τελεια...ετσι ακριβως αισθανομαι κι εγω.Τωρα καταλαβα μαμα...την εννοια σου...τα ξενυχτια σου...τις θυσιες σου...ολα.

[LA LATINA]

Προφανώς έχεις παράπονα απ τη μητέρα σου, κοπέλα μου, γι αυτό και δε σε εκφράζει η φράση αυτή...το "μάνα" δεν είναι μια λέξη, είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία.

Σαφώς δεν είναι όλες οι γυναίκες φτιαγμένες να γίνουν μάνες, κάποιες μάλιστα δε θέλουν, αλλά τελικά οι πιο πολλές το τολμούν. Από κει και πέρα, καθένας με τα βιώματά του, άλλος μπορεί να γράψει διθυράμβους για τη μάνα του, και άλλος να μην έχει τίποτα να πει...

Σημασία έχει πως η φράση είναι πέρα για πέρα αληθινή, έγινες μάνα, και κατάλαβες! Λυπάμαι που το βίωσες έτσι, πάντως σίγουρα θα κάνεις το καλύτερο για το δικό σου παιδί και αυτό είναι που μετράει.

Κι εγώ,χωρίς τη μαμά μου, νιώθω πως θα είμαι μισή, αλλά κατανοώ και τους ανθρώπους που έχουν άλλα βιώματα, γιατί έχω συναντήσει αρκετούς.

[xena]

Latina μου κι εγώ έχω κάνει για τα μωρά μου πράγματα που η μαμά μου δεν έκανε για εμάς και θεωρώ πως είμαι ένα παιδί στερημένο. Ελεγα πολλά πριν γίνω μητέρα για αυτό το ζήτημα. Οταν γέννησα και μετά από λίγο καιρό, κυρίως όταν έκανα και το δεύτερο υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναπώ κουβέντα και να μην ξανακρίνω άλλη μητέρα ή άλλο παιδάκι. Ο,τι έκρινα το λούστηκα και πήρα τα μαθήματα μου.

Τώρα γνωρίζω πως κάθε μητέρα θυσιάζει σχεδόν τα πάντα για το παιδί της. Είναι λίγες οι εξαιρέσεις και υπάρχουν για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα.

 

Και να πω επίσης στην νέα μανούλα bouba πως τότε οι μαμάδες μας και οι γιαγιάδες μας δεν είχαν ίντερνετ για να ενημερωνονται, μόνο οι γειτόνισσες, οι μαμήδες και ό,τι άλλο κυκλοφορούσε δια στόματος, δεν υπήρχε η παιδοψυχολογία, δεν υπήρχαν τόσα διαζύγια, οι γυναίκες ανέχονταν τόσα πολλά - πιο αδύναμες και χωρίς ουσιαστική υποστήριξη απ΄τον σύντροφο τους. Ηταν αλλιώς οι συνθήκες και οι νοοτροπίες που τις έκαναν σκληρότερες και νευρικότερες.

Αν είχα κι εγώ να πλένω πάνες για 2 παιδιά γιατί δεν υπάρχουν πάμπερ, μαζί και τα δικά μου πανιά γιατί δεν υπάρχουν σερβιέτες και να τρίβω τα κρεμμύδια στον τρίφτη γιατί δεν υπάρχουν μούλτι και και και και... βάλτε τα κάτω να δείτε πόσο πιο εύκολη έγινε η ζωή μας και πόσο οι σύζυγοι μας βοηθούν με τα παιδιά μας. Αυτό μας κάνει πιο ισορροπημένες και σίγουρα έχουμε και χρόνο να ψάξουμε πως θα κάνουμε τις ζωές των παιδιών μας καλύτερες!

[bouba14]

Αααααχ δεν ξερω ρε κοριτσια μπορει να εχετε και δικιο. Η μπορει εγω να μην τα βλεπω ετσι η να εχω χιλιαδες απωθημενα. Απλα οταν μου το λεει η μανα μου ειναι σαν να μου λεει κατσε να σε βασανισει κι αυτο οπως εσυ εμενα και θα μου λες οτι ειχα δικιο. Ε αυτο δε μοορω να το χωνεψω. Γιατι ειναι αλλο πχ να αφηνεις το μωρο να κλαιει γιατι δε μπορεις νατο βοηθησεις κ αλλο να το κανεις απο αποψη για"να ανοξουν τα πνευμονια του".

[LA LATINA]

Δε διαφωνώ xena μου, ούτε η κοπέλα είπε κανένα παρατραβηγμένο παράδειγμα. απλά λέω πως υπάρχουν άνθρωποι με βιώματα που τους κάνουν να έχουν άλλη άποψη. Σεβαστό. Φτάνει πάντα, προχωρώντας, να καλυτερεύουμε, που είναι και το ζητούμενο.

[LA LATINA]

Αααααχ δεν ξερω ρε κοριτσια μπορει να εχετε και δικιο. Η μπορει εγω να μην τα βλεπω ετσι η να εχω χιλιαδες απωθημενα. Απλα οταν μου το λεει η μανα μου ειναι σαν να μου λεει κατσε να σε βασανισει κι αυτο οπως εσυ εμενα και θα μου λες οτι ειχα δικιο. Ε αυτο δε μοορω να το χωνεψω. Γιατι ειναι αλλο πχ να αφηνεις το μωρο να κλαιει γιατι δε μπορεις νατο βοηθησεις κ αλλο να το κανεις απο αποψη για"να ανοξουν τα πνευμονια του".

 

Κι όμως και απ τη δική μας γενιά πολλές μάνες το κάνουν, γιατί το λένε οι παιδίατροι......."όχι αγκαλιά, θα κακομάθει,-- δε θα τρέχεις όταν κλαίει, θα σε κάνει ότι θέλει, ---ας κλάψει, θα σταματήσει,--- ας μείνει νηστικό, κάποια στιγμή θα φάει ότι έχεις.." και πολλά άλλα τέτοια. Το ότι οι μάνες σήμερα είμαστε πληροφορημένες και υποψιασμένες και καλά διαβασμένες είναι που κάνει τη διαφορά. Γνώμη μου πάντα.

[xena]

Αααααχ δεν ξερω ρε κοριτσια μπορει να εχετε και δικιο. Η μπορει εγω να μην τα βλεπω ετσι η να εχω χιλιαδες απωθημενα. Απλα οταν μου το λεει η μανα μου ειναι σαν να μου λεει κατσε να σε βασανισει κι αυτο οπως εσυ εμενα και θα μου λες οτι ειχα δικιο. Ε αυτο δε μοορω να το χωνεψω. Γιατι ειναι αλλο πχ να αφηνεις το μωρο να κλαιει γιατι δε μπορεις νατο βοηθησεις κ αλλο να το κανεις απο αποψη για"να ανοξουν τα πνευμονια του".

 

Αχ πόσο σε καταλαβάινω... εγώ άκουγα τα ίδια απ' τη μαμά μου στα πρώτα ξενύχτια... πωπω..

Οσο για το τελευταίο με τα πνευμόνια, τόσα ξέρουν τόσα λένε. Αλλες εποχές.

 

Μάλιστα εγώ είχα θυμώσει πολύ όταν 9 μηνών μου είπε μια φίλη μου: παρακάλα να αργήσει να περπατήσει για να μην κυνηγάς. Και φτυνόμουν και θεώρησα αυτό που είπε κακία. Αλλά δεν ήταν, το κατάλαβα όταν κυνηγούσα. Γιατί όσο νωρίτερα περπατήσουν τόσο πιο αδέξια είναι και χτυπούν όλη την ώρα και κυνηγάς πραγματικά.

 

Τέλος πάντων, εγώ σε έχω πρήξει με όλα αυτά που λέω, αλλά σου λέω έχω λουστεί τόσα πολλά που έχω ντραπεί πια να μιλώ και φυσικά έμαθα πολύ πολύ καλά να μην ξανακρίνω γονείς και παιδιά. Ούτε και παπούδες.

 

Και είδα πως όσο περνά ο χρόνος τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι δυσκολίες με τα παιδιά αλλά και η ευτυχία! Ετσι ισορροπεί η κατάσταση. μη σου πω καλύτερα πως ξεχνάς τις δυσκολίες!!!!!

[bouba14]

Στο μυαλο μου και πριν μεινω εγκυος που δεν το ειχα επεξεργαστει αρκετα το θεμα γιατι προεκυψε και λιγο ξαφνικα,και κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης αλλα και τωρα, παντα ειχα στο μυαλο μου οτι για τα παιδια μου θα προσπαθησω να κανω το παν, θα τα αγαπαω χωρις να περιμενω κατι. Γι αυτο θεωρω οτι ποτε τα παιδια δε "χρωστανε" στους γονεις,αντθετα οι γονεις παντα κατι θα μενει να δωσουν στα παιδια. Ετσι το εχω στο μυαλο μου. Δελεω οτι καποια κοπελα λεει το αντιθετο, ισως αυτη η κοντρα με τη μητερα μου να μη σταματησει ποτε, ισως μετα απο μερικα χρονια και αρκετη κουραση να την καταλαβω οντως. Παρμπιπτοντως, ηδη εχει αρχισει το "οταν γινεις γιαγια θα καταλαβεις" !! Δεν παιζεται μιλαμε!

[LA LATINA]

Παρμπιπτοντως, ηδη εχει αρχισει το "οταν γινεις γιαγια θα καταλαβεις" !! Δεν παιζεται μιλαμε!

 

xaxa καλό......!!!! :)

[goody]

Κι εγω ''καταλαβα'' τη μαμα μου, οχι με την εννοια να δικαιολογησω λαθος συμπεριφορες αλλα να καταννοησω τη δυσκολια του να μεγαλωνεις παιδια, την τεραστια υπομονη που χρειαζεται, την μονιμη αγωνια,τα διληματα και την ανασφαλεια του αν τα κανεις ολα σωστα και φυσικα την απεριοριστη αγαπη που νιωθεις για αυτο το πλασματακι.

Ολα αυτα ειναι συναισθηματα που δεν περνανε στο παιδι, δεν τα αντιλαμβανεται, νιωθει την αγαπη μας αλλα με την οριοθετηση, τις πιθανες τιμωριες/φωνες κλπ ειναι φυσικο να μας θυμωνουν κι αυτα που και που! Οταν βρεθεις στη θεση του γονιου και ερθει η ωρα που εντελως ασυναισθητα θα μιλησεις ακριβως σαν την μανα σου και πεις τις ιδιες λεξεις που οταν τις ακουγες σαν παιδι τις ελεγες ''κηρυγμα'' το παθαινεις το σοκ και λες ''α ρε μανα τωρα σε καταλαβαινω!!'' :D

[BabyCute]

Αααααχ δεν ξερω ρε κοριτσια μπορει να εχετε και δικιο. Η μπορει εγω να μην τα βλεπω ετσι η να εχω χιλιαδες απωθημενα. Απλα οταν μου το λεει η μανα μου ειναι σαν να μου λεει κατσε να σε βασανισει κι αυτο οπως εσυ εμενα και θα μου λες οτι ειχα δικιο. Ε αυτο δε μοορω να το χωνεψω. Γιατι ειναι αλλο πχ να αφηνεις το μωρο να κλαιει γιατι δε μπορεις νατο βοηθησεις κ αλλο να το κανεις απο αποψη για"να ανοξουν τα πνευμονια του".

 

Και εγω μαζί σου, βασικα αυτή η φράση και μονο ειναι ΤΟΣΟ ΛΑΘΟΣ !! Αν το σκεφτείς ειναι οι τύψεις που προσπαθούσαν να μας κάνουν να νοιωσουμε, καθόλου απαραίτητο γιατι απλα είμασταν κόρες και οχι μάνες. Προφανώς σε κάτι δεν τα κατάφεραν καλα για να καταντήσουν να πούνε αυτή τη φράση!!

 

Και το θεϊκό που είπε η μάνα μου και καλα για πλάκα : "αχ, τώρα σε κοιτά στα ματιά, αλλα μεθαύριο θα σε βρίζει".... Της έδωσα και την ανάλογη απάντηση!

[bouba14]

Και το θεϊκό που είπε η μάνα μου και καλα για πλάκα : "αχ, τώρα σε κοιτά στα ματιά, αλλα μεθαύριο θα σε βρίζει".... Της έδωσα και την ανάλογη απάντηση!

 

Α μου λεει κ εμενα τετοια αλλα της λεω καλα να μου κανει οποτε δεν εχει να αοαντησει τιποτα!

[alcyon]

"Όταν θα γίνεις μάνα θα καταλάβεις"...

μια φράση που έχει ειπωθεί από μαμάδες προς τα παιδιά...

... άλλοτε με καρτερία,

... άλλοτε με αγανάκτηση,

... άλλοτε με θυμό,

... άλλοτε με προσμονή,

... άλλοτε με ελπίδα.

 

Μια φράση φορτωμένη καθημερινότητα, βιώματα, προσδοκίες που κρύβει μια ολόκληρη στάση ζωής.

 

Μια φράση πασπαρτού. Ταιριάζει παντού και για όλα.

 

Θα καταλάβει;

Ποιος; Το παιδί... Κάτι που δεν έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει εκείνη τη στιγμή.

 

Αν ο γονιός αισθάνεται να δυσκολεύεται με την ανατροφή του παιδιού του, χρεώνει συνήθως το παιδί. Με αγανάκτηση συνήθως βγαίνει τότε αυτή η φράση από το στόμα του. Σχεδόν με κακία. Σχεδόν παρακαλά να περάσει τα ίδια και χειρότερα το παιδί του για να το "εκδικηθεί" -έστω και μελλοντικά- για όσα τραβάει τώρα εκείνος.

 

Αν ο γονιός αναγνωρίζει τις αδυναμίες του και προσπαθεί, αλλά οι προσπάθειές του δεν εισακούγονται πάντα από τα νεότερα μέλη της οικογένειάς του, τότε με καρτερία λέει αυτή τη φράση και με αγάπη. Πως θα έρθει η ώρα να μεγαλώσει το παιδί του, να αποκτήσει τις ανάλογες εμπειρίες και τότε θα αναλογιστεί -το παιδί- πόσο άδικα θύμωσε τότε με το γονιό του. Μια διαπίστωση που θα κάνει το παιδί, να αγαπήσει ακόμα περισσότερο ... και να εκτιμήσει ακόμα περισσότερο το γονιό του. Να νιώσει την αγάπη που κρυβόταν πίσω από την απαγόρευση.

Ουσιαστικά η φράση είναι μια μικρή υπενθύμιση που φτιάχνει μια γέφυρα χρόνου. Που συνδέει το παρόν με το παρελθόν κάτω από μια αντίστοιχη εμπειρία. Και παρ' όλη τη χρονική απόσταση των δύο -τόσο όμοιων γεγονότων- κάνει γονιό και παιδί να δένονται ακόμα περισσότερο συναισθηματικά, με ένα γεγονός του παρελθόντος και ένα συναίσθημα του σήμερα. Σαν το σπόρο. Τον φυτεύεις στο "τότε", καρπίζει στο "τώρα".

 

Κάποιοι τυχεροί, την άκουσαν με εφαλτήριο την αγάπη του γονιού και τώρα αναγνωρίζουν αυτή την αγάπη.

 

Κάποιοι άλλοι, την άκουσαν με εντελώς διαφορετικό κίνητρο και φυσικά το μόνο που καταλαβαίνουν είναι τις ανεπάρκειες του γονιού τους.

 

 

Όπως κι αν έχει, επειδή ήρθε ο δικός μας καιρός να είμαστε γονείς, ας θυμόμαστε πως κάποτε θα μας κρίνουν τα δικά μας παιδιά.

[LA LATINA]

"Όταν θα γίνεις μάνα θα καταλάβεις"...

μια φράση που έχει ειπωθεί από μαμάδες προς τα παιδιά...

... άλλοτε με καρτερία,

... άλλοτε με αγανάκτηση,

... άλλοτε με θυμό,

... άλλοτε με προσμονή,

... άλλοτε με ελπίδα.

 

Μια φράση φορτωμένη καθημερινότητα, βιώματα, προσδοκίες που κρύβει μια ολόκληρη στάση ζωής.

 

Μια φράση πασπαρτού. Ταιριάζει παντού και για όλα.

 

Θα καταλάβει;

Ποιος; Το παιδί... Κάτι που δεν έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει εκείνη τη στιγμή.

 

Αν ο γονιός αισθάνεται να δυσκολεύεται με την ανατροφή του παιδιού του, χρεώνει συνήθως το παιδί. Με αγανάκτηση συνήθως βγαίνει τότε αυτή η φράση από το στόμα του. Σχεδόν με κακία. Σχεδόν παρακαλά να περάσει τα ίδια και χειρότερα το παιδί του για να το "εκδικηθεί" -έστω και μελλοντικά- για όσα τραβάει τώρα εκείνος.

 

Αν ο γονιός αναγνωρίζει τις αδυναμίες του και προσπαθεί, αλλά οι προσπάθειές του δεν εισακούγονται πάντα από τα νεότερα μέλη της οικογένειάς του, τότε με καρτερία λέει αυτή τη φράση και με αγάπη. Πως θα έρθει η ώρα να μεγαλώσει το παιδί του, να αποκτήσει τις ανάλογες εμπειρίες και τότε θα αναλογιστεί -το παιδί- πόσο άδικα θύμωσε τότε με το γονιό του. Μια διαπίστωση που θα κάνει το παιδί, να αγαπήσει ακόμα περισσότερο ... και να εκτιμήσει ακόμα περισσότερο το γονιό του. Να νιώσει την αγάπη που κρυβόταν πίσω από την απαγόρευση.

Ουσιαστικά η φράση είναι μια μικρή υπενθύμιση που φτιάχνει μια γέφυρα χρόνου. Που συνδέει το παρόν με το παρελθόν κάτω από μια αντίστοιχη εμπειρία. Και παρ' όλη τη χρονική απόσταση των δύο -τόσο όμοιων γεγονότων- κάνει γονιό και παιδί να δένονται ακόμα περισσότερο συναισθηματικά, με ένα γεγονός του παρελθόντος και ένα συναίσθημα του σήμερα. Σαν το σπόρο. Τον φυτεύεις στο "τότε", καρπίζει στο "τώρα".

 

Κάποιοι τυχεροί, την άκουσαν με εφαλτήριο την αγάπη του γονιού και τώρα αναγνωρίζουν αυτή την αγάπη.

 

Κάποιοι άλλοι, την άκουσαν με εντελώς διαφορετικό κίνητρο και φυσικά το μόνο που καταλαβαίνουν είναι τις ανεπάρκειες του γονιού τους.

 

 

Όπως κι αν έχει, επειδή ήρθε ο δικός μας καιρός να είμαστε γονείς, ας θυμόμαστε πως κάποτε θα μας κρίνουν τα δικά μας παιδιά.

 

πόσο συγκινητική περιγραφή και πόσο άρτια.......μπράβο αλκυόν!

[BabyCute]

Αν ο γονιός αισθάνεται να δυσκολεύεται με την ανατροφή του παιδιού του, χρεώνει συνήθως το παιδί. Με αγανάκτηση συνήθως βγαίνει τότε αυτή η φράση από το στόμα του. Σχεδόν με κακία. Σχεδόν παρακαλά να περάσει τα ίδια και χειρότερα το παιδί του για να το "εκδικηθεί" -έστω και μελλοντικά- για όσα τραβάει τώρα εκείνος.

 

Αυτο τα λέει ολα!!!! Μπράβο!

Μα ποιος ο λόγος; Ήμαρτον; Αν νοιώθουν στριμωγμενες και δεν τα καταφέρνουν ας φέρουν βοήθεια, ας βγούνε μια βόλτα, or take a break!! Αλλα αυτά τα λόγια δεν ξεχνιούνται εύκολα !!!

 

Θα ήθελα να ήξερα στα αγόρια λένε, οταν γινεις πατέρας θα καταλάβεις, η τα κορίτσια μονο την πληρώνουν;

[AthinaP]

Δεν την έχω ακούσει τη φράση, αλλά μια χαρά κατάλαβα όταν έκανα παιδιά ότι αλλιώς είναι να βλέπεις τα παιδιά των άλλων ως τρίτος και αλλιώς όταν κάνεις δικά σου παιδιά... Ακόμα και αν θεωρείς ότι έχεις άποψη επειδή κάποτε υπήρξες παιδί...

 

Τώρα η γενιά των μαμάδων μας ήταν πολύ διαφορετική. Στην ουσία είχαν λιγότερες επιλογές σε πολλά πράγματα, η δική μου μητέρα ήταν σε ηλικία που εγώ θεωρούμουν παιδί ακόμα και όχι σε θέση να στηρίξω τον εαυτό μου, πόσο μάλλον να μεγαλώσω και άλλον άνθρωπο και να διαλέξω και σωστό σύντροφο. Σε αρκετά πράγματα η δική μου μαμά τα κατάφερε όχι άσχημα. Οπότε είναι πολύ εξατομικευμένο πώς βλέπει κανείς μια τέτοια φράση, αν την έχει ακούσει κιόλας.

 

Στο δικό μου παιδί έχω πει κάτι παρόμοιο: Αναρωτιέμαι τι θα έκανες, αν κάποιο παιδί σου ήταν σαν και εσένα και φερόταν όπως φέρεσαι τώρα εσύ. Και η απάντηση: Σιγά μην κάνω παιδιά!

[alcyon]

Αυτο τα λέει ολα!!!! Μπράβο!

Μα ποιος ο λόγος; Ήμαρτον; Αν νοιώθουν στριμωγμενες και δεν τα καταφέρνουν ας φέρουν βοήθεια, ας βγούνε μια βόλτα, or take a break!! Αλλα αυτά τα λόγια δεν ξεχνιούνται εύκολα !!!

 

Θα ήθελα να ήξερα στα αγόρια λένε, οταν γινεις πατέρας θα καταλάβεις, η τα κορίτσια μονο την πληρώνουν;

 

Όταν ένας άνθρωπος δεν είναι έτοιμος να αναγνωρίσει την δυσκολία του, τότε προβάλει στον άλλο τη δική του ανεπάρκεια. Με απλά λόγια, δεν φταίω εγώ που δε μπορώ, αλλά φταις εσύ που είσαι ανάποδος. Άρα, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καμία πιθανότητα να ζητήσει βοήθεια. Θεωρεί πως φταίει το παιδί του, ο δάσκαλος, ο φίλος του παιδιού, ο γείτονας, ο καιρός, όλοι... εκτός από αυτόν. Επομένως αφού νιώθουν πως δεν έχουν τον έλεγχο της κατάστασης (αφού οι άλλοι το προκαλούν το πρόβλημα), το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να θυμώσουν με τον "άλλο" που τους δυσκολεύει. Τον χρεώνουν, του μεταθέτουν την ευθύνη, προσπαθώντας να τον κάνουν να "αισθανθεί το φταίξιμό του" κι έτσι προσπαθούν να του φορτώσουν τις ενοχές.

 

Αν στο μεταξύ οι ίδιοι σε μια κρίση ειλικρίνειας με τον εαυτό τους, υποψιαστούν πως μπορεί να φταίνε οι ίδιοι, τότε νιώθουν τόσο άσχημα που το απωθούν κλείνοντας τα αυτιά και το νου σε τέτοιες σκέψεις. Επομένως θωρακίζονται ακόμα περισσότερο πίσω από το "φταίξιμο του άλλου".

 

Και στα αγόρια λένε αντίστοιχα. Όχι ίσως αυτό, μα ξέρουν τέτοιοι άνθρωποι να φυτεύουν ενοχές... με μεγάλη επιτυχία.

[Franklin]

Δεν είσαι η μοναδική. Η μαμα μου δεν είναι η "κλασική" εικονα της μανας,παντα παρουσα απούσα ήταν,δεν την κατηγορω γι αυτό....αυτο είχε να δώσει αυτό έδωσε ευτυχώς δεν μου έχει πει ποτέ βεβαια αυτη τη φράση,δεν έχει τοσο θρασος.... Απλα εγώ θελω να της το πω καμια φορα αντιστροφα "τωρα που έγινα μανα απορω πώς δεν ένιωσες ποτε την αναγκη να με αγκαλιασεις,να παιξεις μαζί μου,να με πας βολτες,να ξενυχτησεις οταν ημουν αρρωστη,να μου κανεις φαγητό με τα χερια σου".... σε μια φράση "οταν γινεις κορη μιας φευγάτης μανας θα με καταλαβεις" αλλά ισως δεν χρειαζεται γιατί προφανως το έχει ζησει ηδη η δόλια γι αυτό και το επανέλαβε...Άλλα χρόνια άλλα ήθη. Τα εχω λυμένα πια αυτά τα θεματα με τον εαυτο μου.