"Οταν θα γινεις μανα, θα καταλαβεις"

[AthinaP]

Οι μητερες του 70, πολυ συχνα, δεν ανοιγαν μονο την πορτα μονο για τις αλανες!! Ανοιγαν και τις πορτες του σπιτιου για να διωξουν τα παιδια τους με τον τροπο τους!!

Ηταν εκεινες που μεγαλωσαν στερημενα, πουμεγαλωσαν με πολλα πρεπει, με μοναδικο σκοπο στη ζωη τους να ειναι καλοι συζυγοι μπας και κουκουλωθουν και γλιτωσει ο πατερας Τους απο τις υποχρεωσεις τους. Αφου οι υποχρεωσεις πηγαιναν στον συζυγο.

Ηταν εκεινες που ειδαν στα ματια του πρωτου τους ερωτα την απολυτη ΄λυση ΄ απο τα προβληματα που εβρισκαν στο πατρικο τους , εκεινες πουοταν τα παιδια μεγαλωσαν δεν ειχαν αλλο λογο υπαρξης...ο αντρας ειχε ηδη προχωρησει και εκεινες εμειναν πισω!

Οι περισσοτερες ηταν ετσι, οχι ολες...αλλα πολλες. φυσικο ηταν λοιπον ολες αυτες να εκαναν λαθη!! Και το ΄οταν γινεις μανα θα καταλαβεις ΄ βγηκε απο μεσα τους συνηθως λογω απωθημενων!!

Τυχεροι οσοι αυτην την εκφραση την συνεδεσαν με την απολυτη αγαπη και αφοσιωση!!

 

Αν μιλάμε για την ίδια γενιά, θα θυμάσαι ότι λίγο πολύ το πρώτο τους αγόρι το παντρευόντουσαν κιόλας! Δηλαδή εκεί που άναβαν τα αίματα, στην πρώτη νιότη... Και έζησαν, αυτό που χαρήκαμε εμείς για καμιά 15ετία, το χωρίς παιδιά εκείνες πόσο; Κανένα εξάμηνο; Τα ζευγάρια δεν συζούσαν τότε, ήταν αμαρτία! Οπότε, να με συμπαθάς, καθόλου δεν τις κατακρίνω που έστελναν τα παιδιά να παίξουν για να "πάρουν υπνάκο" εκείνες με το μπαμπά το μεσημέρι. Αφού και τα παιδιά μια χαρά περνούσαν και τις μανάδες τους είχαν όλη την υπόλοιπη μέρα να τις δουν. Πάλι καλά που το ζητουσαν αυτό οι γυναίκες από τον άντρα τους και όχι από κάποιον άλλο! Όσες δεν το φρόντισαν αυτό, δοκιμάστηκαν με το που έπεσε το σιδηρουν παραπέτασμα και ήρθαν οι γυναίκες του ανατολικού μπλοκ!

 

Αλήθεια, αυτά που γράφονται εδώ μου φαίνονται ακατανόητα... Εντάξει, θα θυμάστε κάποιες τo Cosby show, έλεγα και εγώ τι αμερικανιές, δεν γίνονται τόσο ευτυχισμένες οικογένειες...

 

http://www.nairaland.com/472365/pictures-huxtable-family-cosby-show

 

Αν και είχα γνωρίσει μία ελληνική που θύμιζε την νιρβάνα των Cosby. Ωστόσο τόσο δυστυχισμένες από την άλλη, πάλι δεν είχα γνωρίσει... Και τότε όλοι έμπαιναν στα σπίτια του άλλου...

[alcyon]

..........

Οντως έχεις δίκιο - υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις της "ανεπάρκειας της μαμάς" αλλά θεωρώ πως και πάλι η μάνα κάνοντας μεν πολυ λίγα σε σχέση με άλλες, στην πραγματικότητα δίνει και πάλι πολλά για τα δικά της τα μέτρα και σταθμά.

......

Φυσικά και έχουν κάνει το καλύτερο που μπορούν! Δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αυτό!!

Οι ανεπαρκείς γονείς δεν έχουν πρόθεση να είναι κακοί γονείς/άνθρωποι. Δε μπορούν για κάποιο λόγο να βρουν λύση καμιά φορά και σε απλά θέματα. Λόγοι... πολλοί. Και δίνουν ότι μπορούν... έλα όμως που δεν είναι επαρκές, για έναν κυρίως λόγο... τα αρνητικά συναισθήματά τους.

 

Και το πρόβλημα συνήθως δεν είναι αυτή καθ' αυτή η αδυναμία τους να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, αλλά το τι αισθάνονται από όλο αυτό. Γιατί αυτό που αισθάνονται διοχετεύεται στο παιδί τους. Το παιδί το εισπράττει και ο κόσμος που γνωρίζει μέσα από τα μάτια των γονιών του(= το "φυσιολογικό") είναι μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας.

 

Δεν είδα κάποιο παιδί να έχει παράπονο και να χρεώνει το γονιό του γιατί "είναι αγράμματος", ή γιατί "δεν είχε χρήματα"...... Αλλά συνήθως τα παράπονα έχουν να κάνουν με ελλείψεις σε: συναίσθημα, αποδοχή, ανταπόκριση, επικοινωνία, κατανόηση κτλ.

 

 

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως των παιδιών αυτών είναι όταν έρθει ή ώρα να γίνουν γονείς. Κάποιες φορές, από το φόβο μήπως και αναπαράγουν αυτό που δεν τους άρεσε, συχνά πέφτουν στην παγίδα να κάνουν το ακριβώς αντίθετο (σε όσα πράγματα έχουν εντοπίσει πρόβλημα) ή να κάνουν ακριβώς το ίδιο (σε όσα δεν έχουν εντοπίσει). Τα αποτελέσματα στα παιδιά μας σε αυτή την περίπτωση θα είναι αμφίβολα ... π.χ. η απόλυτη πίεση και η απόλυτη χαλάρωση.... είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

 

 

Αυτό θα γίνει σίγουρα;; Θα πέσουν όλοι στην παγίδα;; Όχι βέβαια! Όσο τα παιδιά εντοπίζουν τα σφάλματα και ψύχραιμα βρίσκουν πώς πρέπει να δράσουν...... όσοι αγωνίζονται, προσπαθούν και κυρίως αγαπούν και αποδέχονται τα παιδιά τους......... Αυτοί μπορούν να κάνουν την αλλαγή. Αν βρουν τη δική τους προσωπική ισορροπία ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, τότε θα στήσουν σίγουρα θεμέλια για το παρόν και το μέλλον των δικών τους παιδιών. Θέλει προσπάθεια.... και αυτή χρειάζεται ψυχραιμία, ηρεμία.... και όχι θυμό (με το παρελθόν). Ύπουλη παγίδα ο θυμός.....

[alcyon]

Εύχομαι τα παιδιά μας να είναι αρκετά δυνατά για να βγουν αλώβητα από όσα σκοτεινά σημεία του χαρακτήρα μας δεν έχουμε εντοπίσει. Όσα έχουμε εντοπίσει, μας κρατούν σε εγρήγορση, τα ψάχνουμε, τα προσέχουμε, τα παλεύουμε. Τα επικίνδυνα είναι όσα δεν έχουμε καν καταλάβει πως είναι "προβληματικά". Γιατί το νομίζουμε για φυσιολογικό και δεν του δίνουμε σημασία ενώ εκείνο συνεχίζει να πληγώνει.

 

Αυτό μας αφορά όλους ανεξαιρέτως.... απ' όποιους γονείς κι αν προερχόμαστε.

[Λαΐδα]

Προσωπικα κατακρινω τις πρακτικες τους athinap μου αλλα τις κατανοω κι ολας....γιατι σου ειπα πολλες δεν αρκεστηκαν στο να τα στειλουν απλα εξω να παιξουν....αυτο ηταν ενα σεναριο της καθημερινοτητας , δεν ηταν κακο. Το κακο συνεβαινε σε αλλα σεναρια της καθημερινοτητας οταν ειχες να κανεις με τετοιες περιπτωσεις.

Φανταζεσαι ομως οτι καμια δεν θα ειπε στο παιδι της την εν λογω φραση επειδη πχ δεν εζησε τη ζωη της πριν το γαμο...το ειπαν οταν οι ιδιες αποδεχτηκαν οτι απαρνηθηκαν τη ζωη τους για χαρη των παιδιων τους και ενιωσαν οτι αυτο τελικα δεν τους εφερε την ευτυχια...η αληθειια ειναι ομως πως απλα η καθημερινοτητα δεν τους εφερε την ευτυχια, οχι τα παιδια τους. ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ τους δεν εφεραν την ευτυχια...

Εγω δεν λεω αυτη τη φραση, δεν τη νιωθω. Θεωρω οτι αν θελω να τους δειξω την αγαπη μου και μονο , θα τους πω ΄οταν κανεις παιδακια θα νιωσεις συναισθηματα που δεν θα εχεις νιωσει ως τοτε ΄. Αν καταντησω να τους πω οτι ΄οταν θα γινεις γονιος θα κε καταλαβεις ΄ θα ειναι απαντηση νομιζω που θα βγαινει μαζι με μια απογοητευση οτι δεν εχουν αναγνωριστει οι κοποι μου.

Δεν θελω να αναγνωριστουν οι κοποι μου.....θελω να πιασουν τοπο

[LA LATINA]

Κι αυτό σαν φράση το λέγανε οι γονείς μας εκτός από το

"όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις"....

Εμένα μου το έλεγαν τουλάχιστον:

"Εμείς κάναμε ότι νομίζαμε σωστό, σίγουρα κάναμε και λάθη,

εσύ θα τα διορθώσεις στα δικά σου παιδιά και θα κάνεις άλλα, δικά σου λάθη....γιατί κανένας δε γεννήθηκε γονιός."

[AthinaP]

 

Δεν είδα κάποιο παιδί να έχει παράπονο και να χρεώνει το γονιό του γιατί "είναι αγράμματος", ή γιατί "δεν είχε χρήματα"...... Αλλά συνήθως τα παράπονα έχουν να κάνουν με ελλείψεις σε: συναίσθημα, αποδοχή, ανταπόκριση, επικοινωνία, κατανόηση κτλ.

 

Α μπα δεν είναι πάντα έτσι... Γενικά πάντως η δική μου μητέρα δεν ανακατευόταν στις επιλογές μου, ούτε τι θα κάνω, ούτε πότε θα το κάνω... Έβλεπε ότι δεν την είχα ως πρότυπο έτσι και αλλιώς και ότι οι εποχές την είχαν ξεπεράσει σε κάποια πράγματα, κατά κάποιον τρόπο. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν διακριτική και δεν με χρέωνε για τίποτα.

 

Αυτό που μου τη δινει όμως στη γενιά εκείνη, δεν έχει σχέση με έλλειψη τρυφερότητας και συναισθήματος. Είναι ότι κάποιες ειδικά που απο επιλογή τους δεν βγήκαν στην αγορά εργασίας, τολμούν να χαρακτηρίσουν κάποιες από τις εργαζόμενες μαμάδες του σήμερα ως οκνηρές και φρόντισαν να δημιουργήσουν άντρες πασάδες! Τους οποιους βεβαίως επιμελώς απέφευγα! Άλλο να μην ξέρεις πώς να γεμίσεις τη μέρα και να λες θα σφουγγαρίσω 2 φορές τη μέρα και άλλο να το θεωρείς θέσφατο!

[BabyCute]

Κι αυτό σαν φράση το λέγανε οι γονείς μας εκτός από το

"όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις"....

Εμένα μου το έλεγαν τουλάχιστον:

"Εμείς κάναμε ότι νομίζαμε σωστό, σίγουρα κάναμε και λάθη,

εσύ θα τα διορθώσεις στα δικά σου παιδιά και θα κάνεις άλλα, δικά σου λάθη....γιατί κανένας δε γεννήθηκε γονιός."

 

Πω πω τι γίνεται έδω ρε κορίτσια, όλες τις ίδιες μάνες έχουμε;

Μα δεν μπορει όλες να έχουμε ακούσει τα ίδια ακριβως!!!

[LA LATINA]

Πω πω τι γίνεται έδω ρε κορίτσια, όλες τις ίδιες μάνες έχουμε;

Μα δεν μπορει όλες να έχουμε ακούσει τα ίδια ακριβως!!!

 

Eγώ πάντως δεν έχω κανένα παράπονο απ την οικογένεια που μεγάλωσα, ίσα ίσα παρόλο που ήταν μεγάλοι σε ηλικία, έζησα πολύ πιο αρμονικά και φυσιολογικά από άλλα παιδάκια. Αυτό είναι άλλο θέμα βέβαια. Πάντως με λυπεί που διάβασα τέτοιες ιστορίες σήμερα εδώ...

[BabyCute]

Eγώ πάντως δεν έχω κανένα παράπονο απ την οικογένεια που μεγάλωσα, ίσα ίσα παρόλο που ήταν μεγάλοι σε ηλικία, έζησα πολύ πιο αρμονικά και φυσιολογικά από άλλα παιδάκια. Αυτό είναι άλλο θέμα βέβαια. Πάντως με λυπεί που διάβασα τέτοιες ιστορίες σήμερα εδώ...

 

Μπραβο! Ειςαι τυχερή

[alcyon]

AthinaP... όλο το ποστ από το οποίο απομόνωσες το κομμάτι που έκανες quote.... αναφέρεται στην κατηγορία εκείνη που δεν επαρκεί στα ζητήματα ανατροφής. Και τα παιδιά που αναφέρομαι είναι εκείνα.... εκείνων των γονιών........

 

(διαγώνια με διαβάζεις; )

[LA LATINA]

Αυτό που μου τη δινει όμως στη γενιά εκείνη, δεν έχει σχέση με έλλειψη τρυφερότητας και συναισθήματος. Είναι ότι κάποιες ειδικά που απο επιλογή τους δεν βγήκαν στην αγορά εργασίας, τολμούν να χαρακτηρίσουν κάποιες από τις εργαζόμενες μαμάδες του σήμερα ως οκνηρές και φρόντισαν να δημιουργήσουν άντρες πασάδες! Τους οποιους βεβαίως επιμελώς απέφευγα! Άλλο να μην ξέρεις πώς να γεμίσεις τη μέρα και να λες θα σφουγγαρίσω 2 φορές τη μέρα και άλλο να το θεωρείς θέσφατο!

 

Aπ τη γενιά εκείνη, δεν ήταν ακριβώς επιλογή τους να μη βγουν στην αγορά εργασίας (αν μιλάμε για την ίδια γενιά).......η γυναίκα πάντα ήθελε να έχει την ανεξαρτησία της, οι εποχές δεν την άφηναν! Επίσης, τη γενιά εκείνη, δεν τη λες "δεν ξέρεις πως να γεμίσεις τη μέρα" Αθηνά μου.....εκτός αν η μαμά σου είναι πολύ πολύ νέα και μιλάμε για άλλη γενιά! Οι σημερινές 60 άρες +, στα χωράφια ήταν από παιδιά, τα αδέρφια τους μεγάλωναν, βοηθούσαν στα πάντα όλα......

[ilonka19]

Νομιζω οτι παλιοτερα πολλες γυναικες γίνονταν μητέρες οχι επειδή το επιθυμούσαν οι ίδιες, αλλα επειδή έπρεπε. Η κοινωνία τους επέβαλλε το γάμο και τη μητρότητα. Δεν ένιωσαν ποτε οτι εκπλήρωσαν τις δικές τους προσωπικές, επαγγελματικές και μορφωτικές φιλοδοξίες. Δεν ένιωσαν ποτε την επαγγελματική αναγνώριση . Έκαναν παιδιά γιατι έπρεπε και οχι γιατι επιθυμούσαν βαθιά να νιώσουν τη χαρά της μητρότητας, οποτε τα παιδιά για αυτές ηταν ενα βάρος, μια ακομα υποχρέωση της ζωής οπως το σιδέρωμα , το μαγείρεμα κλπ.

[kitycat]

Εγώ πάλι κορίτσια, αυτή τη φράση την έχω εκλάβει τελείως διαφορετικά!

Όταν έγινα μάνα κατάλαβα! Ναι μόνο τότε κατάλαβα τι σημαίνει απόλυτη αγάπη, τι σημαίνει να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την έγνοια ενός πλάσματος, τι σημαίνει να είσαι για κάποιον ο κόσμος του, τι σημαίνει η κάθε κουβέντα που θα πεις, το κάθε όριο που θα βάλεις, το κάθε χαμόγελο, το κάθε παιχνίδι, το κάθε χάδι να έχει τη δύναμη να δώσει φτερά σε ένα πλασματάκι, να διαμορφώσει χαρακτήρα, να χαρίσει γέλιο και χαρά. Έμαθα μια άλλη διάσταση της λέξης ευθύνη. Έμαθα πόση πολλή χαρά μπορείς να νοιώσεις μέσα από ένα χαμογελάκι, μία αγκαλιά. Έμαθα πόση αγωνία μπορεί να βιώσεις για έναν πυρετό και πόσο πολύ μπορεί να κλάψεις όταν το παιδάκι σου είναι στο χειρουργείο (ακόμη κι αν δεν μπήκε για κάτι τόσο σημαντικό).Έμαθα πως μπορείς να πονάς εσύ όταν πέσει και χτυπήσει κάποιος άλλος. Έμαθα να κάνω υπομονή. Έμαθα ότι αυτά που νόμιζα πως δεν μπορώ να κάνω, τελικά τα μπορώ... όχι για μένα αλλά για το παιδί μου και για την οικογένειά μας.

Τελικά έμαθα ότι και η δικιά μου μαμά, παρόλο που δεν ήταν τέλεια, κάπως έτσι αισθανόταν για μένα και προσπάθησε να μου δώσει το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της. Και γι'αυτό ό,τι κι αν έκανε "στραβά" της το έχω συγχωρήσει γιατί ξέρω ότι μόνο αγάπη θέλει να δώσει η κάθε μανα στο παιδί της.

[Αναιδα]

Εγώ πάλι κορίτσια, αυτή τη φράση την έχω εκλάβει τελείως διαφορετικά!

Όταν έγινα μάνα κατάλαβα! Ναι μόνο τότε κατάλαβα τι σημαίνει απόλυτη αγάπη, τι σημαίνει να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την έγνοια ενός πλάσματος, τι σημαίνει να είσαι για κάποιον ο κόσμος του, τι σημαίνει η κάθε κουβέντα που θα πεις, το κάθε όριο που θα βάλεις, το κάθε χαμόγελο, το κάθε παιχνίδι, το κάθε χάδι να έχει τη δύναμη να δώσει φτερά σε ένα πλασματάκι, να διαμορφώσει χαρακτήρα, να χαρίσει γέλιο και χαρά. Έμαθα μια άλλη διάσταση της λέξης ευθύνη. Έμαθα πόση πολλή χαρά μπορείς να νοιώσεις μέσα από ένα χαμογελάκι, μία αγκαλιά. Έμαθα πόση αγωνία μπορεί να βιώσεις για έναν πυρετό και πόσο πολύ μπορεί να κλάψεις όταν το παιδάκι σου είναι στο χειρουργείο (ακόμη κι αν δεν μπήκε για κάτι τόσο σημαντικό).Έμαθα πως μπορείς να πονάς εσύ όταν πέσει και χτυπήσει κάποιος άλλος. Έμαθα να κάνω υπομονή. Έμαθα ότι αυτά που νόμιζα πως δεν μπορώ να κάνω, τελικά τα μπορώ... όχι για μένα αλλά για το παιδί μου και για την οικογένειά μας.

Τελικά έμαθα ότι και η δικιά μου μαμά, παρόλο που δεν ήταν τέλεια, κάπως έτσι αισθανόταν για μένα και προσπάθησε να μου δώσει το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της. Και γι'αυτό ό,τι κι αν έκανε "στραβά" της το έχω συγχωρήσει γιατί ξέρω ότι μόνο αγάπη θέλει να δώσει η κάθε μανα στο παιδί της.

 

Ακριβως αυτο.

[elin]

Ακριβως αυτο.

 

Κάνε μας δύο...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Νομιζω οτι παλιοτερα πολλες γυναικες γίνονταν μητέρες οχι επειδή το επιθυμούσαν οι ίδιες, αλλα επειδή έπρεπε. Η κοινωνία τους επέβαλλε το γάμο και τη μητρότητα. Δεν ένιωσαν ποτε οτι εκπλήρωσαν τις δικές τους προσωπικές, επαγγελματικές και μορφωτικές φιλοδοξίες. Δεν ένιωσαν ποτε την επαγγελματική αναγνώριση . Έκαναν παιδιά γιατι έπρεπε και οχι γιατι επιθυμούσαν βαθιά να νιώσουν τη χαρά της μητρότητας, οποτε τα παιδιά για αυτές ηταν ενα βάρος, μια ακομα υποχρέωση της ζωής οπως το σιδέρωμα , το μαγείρεμα κλπ.

 

Κι ομως αυτο το ποστ εχει μεγαλη δοση αληθειας και θα ηταν μια πολυ ενδιαφέρουσα έρευνα...!

[ΜΑΡΙΑΛ]

ένας από τους μεγαλύτερους κυνδίνους είναι η έπαρση...

 

ένας γονέας με έπαρση (που σίγουρα προσπαθεί να δώσει ότι καλύτερο στο παιδί του και κατακρίνει όλους τους άλλους ως κακούς γονείς)

είναι δυνητικά επικύνδινος για το παιδί του...

1. δεν ακούει συμβουλές άλλων για τη διαπαιδαγώγιση των παιδιών (η μαμά μου δεν ξέρει γιατί έκανε παιδιά από κοινωνικό στάτους, η γειτόνισσα η πολύτεκνη δεν ξέρει γιατί τα κανει σα κουνέλα και τα αφήνει με μύξες και δεν νιάζεται για την ουσία παρά για την ποσότητα, ο γιατρός δεν ξέρει γιατί κάνει ότι του λένε οι φαρμακευτικές κτλ)
   
2. πιστεύει ότι τα πάντα περνάν από τα χέρια και αποκόβει το παιδί από αγαπημένα του πρόσωπα για να μην υπονομευεται από τις "επιταγές" της σούπερ μαμάς... έτσι τα παιδιά χάνουν τη γιαγιά επειδή δίνει σοκολάτες, χάνουν τη νονά γιατί τη σύστησε η πεθερά, χάνουν το μπαμπά γιατί φωνάζει...
   
3. φορτίζει συναισθηματικά το παιδί από την προσκόληση της πάνω του (πχ γυρίζει από ψώνια και το παιδί κλαίει και ο μπαμπάς το μαλώνει για κάπια ζημιά... αρπάζει το μωρό κλείνεται στο δωμάτιό της και κλαίει με λιγμούς με αγγαλιά το παιδί σαν ήρθε η συντέλεια...
   

[MINNI]

Πραγματικά και εγώ τώρα κατάλαβα τη μάνα μου που στενοχωριόταν όταν δεν έτρωγα, που μ'έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνο να δεί πού είμαι, τι κάνω και εγώ εκνευριζόμουν, που ανησυχούσε για το ποιες ήταν οι παρέες μου και εγώ τσαντιζόμουν, που προτιμούσε ν'αρρωστήσει εκείνη αντί εμού, που ήθελε να με βλέπει πάντα χαρούμενη!

Συμφωνώ ότι αν δεν γίνεις μάνα, δε μπορείς να καταλάβεις το μέγεθος της αγάπης, της έννοιας προς το παιδί σου...

[BabyCute]

Νομιζω οτι παλιοτερα πολλες γυναικες γίνονταν μητέρες οχι επειδή το επιθυμούσαν οι ίδιες, αλλα επειδή έπρεπε. Η κοινωνία τους επέβαλλε το γάμο και τη μητρότητα. Δεν ένιωσαν ποτε οτι εκπλήρωσαν τις δικές τους προσωπικές, επαγγελματικές και μορφωτικές φιλοδοξίες. Δεν ένιωσαν ποτε την επαγγελματική αναγνώριση . Έκαναν παιδιά γιατι έπρεπε και οχι γιατι επιθυμούσαν βαθιά να νιώσουν τη χαρά της μητρότητας, οποτε τα παιδιά για αυτές ηταν ενα βάρος, μια ακομα υποχρέωση της ζωής οπως το σιδέρωμα , το μαγείρεμα κλπ.

 

Ναι ακριβως αυτο.... Και απο εκεί βγήκε και το 'οταν γίνεις μάνα...'

[goody]

Εγώ πάλι κορίτσια, αυτή τη φράση την έχω εκλάβει τελείως διαφορετικά!

Όταν έγινα μάνα κατάλαβα! Ναι μόνο τότε κατάλαβα τι σημαίνει απόλυτη αγάπη, τι σημαίνει να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την έγνοια ενός πλάσματος (....)

Τελικά έμαθα ότι και η δικιά μου μαμά, παρόλο που δεν ήταν τέλεια, κάπως έτσι αισθανόταν για μένα και προσπάθησε να μου δώσει το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής της. Και γι'αυτό ό,τι κι αν έκανε "στραβά" της το έχω συγχωρήσει γιατί ξέρω ότι μόνο αγάπη θέλει να δώσει η κάθε μανα στο παιδί της.

 

Ακριβως αυτο.

 

Κάνε μας δύο...

 

Κανε μας τρεις! Και για μενα ειναι οπως τα ειπε η kitycat!

[Izaki]

Κανε μας τρεις! Και για μενα ειναι οπως τα ειπε η kitycat!

 

Κάνε μας τέσσερις! Και εγώ όλα αυτά "κατάλαβα" όταν έγινα μαμά, τί πάει να πει απεριόριστη και ανιδιοτελής αγάπη!