ΞΕΣΠΑΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

[xrisaki]

Είμαι πολύ στεναχωρημένη! Τα πράγματα έχουν ως εξής :

Έχω δύο κοριτσάκια, το ένα είναι 3 ετών και το άλλο 11 μηνών, τα μεγαλώνω μόνη μου, άφησα την δουλειά (δουλεύω από το σπίτι) και έμεινα με τα παιδιά στο σπίτι. Το πρόβλημα είναι πως είμαι μόνη μου χωρίς καμία βοήθεια. Ο άντρας μου δουλεύει 2 δουλειές, μαμά και πεθερά δουλεύουν και αυτές. Η ημέρα μου είναι μία τρέλα, δουλειές σπιτιού, μαγείρεμα όχι ένα φαγητό αλλά 2-3 την ημέρα, άλλο για εμάς, άλλο για την μπέμπα και άλλο για την μεγάλη που είναι και κακόφαγή και δεν τρώει πάντα από το δικό μας αλλά και για να καλύπτει τις ανάγκες της σε ψάρι και κρέας που εμείς τρώμε από μία φορά την εβδομάδα. Το μωρό είναι πολύ γκρινιάρικο, όοοολη μέρα γκρινιάζει, κοιμάται ελάχιστα μέσα στην ημέρα, δεν τρώει εύκολα και γενικώς είναι πολύ πολύ δύσκολο μωρό και θέλει όλη μέρα αγκαλιά. Ψώνια, πήγαινε έλα από παιδικό σταθμό με το μωρό βάλε βγάλε από το αυτοκίνητο, ταΐζω την μία μετά καπάκι να ταΐσω την άλλη, λούζω την μία- μετά την άλλη, να μαζεύω όλη μέρα παιχνίδια και φαγητά από το πάτωμα και μέσα σε όλα αυτά το μωρό να κλαίει συνεχώς ή να αναγκάζομαι να την παίρνω αγκαλιά και να τα κάνω όλα με το ένα χέρι. Τις νύχτες η μικρή με σηκώνει 2-3 φορές (θηλάζει) και η μεγάλη πηγαινοέρχεται από το δωμάτιο της και είναι όλο παραξενιές. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως όταν τα παιδιά ηρεμήσουν την νύχτα, εγώ έχω να δουλέψω (δουλεύω από το υπολογιστή στο σπίτι) και το νωρίτερο που κοιμάμαι είναι 12, χρόνος για εμένα μηδέν. Όλη μέρα είμαι μόνη και δεν έχω έναν άνθρωπο να πω μία κουβέντα σαν ενήλικες, νιώθω μοναξιά.

Το αποτέλεσμα είναι να έχω φτάσει στα όρια μου, έχουν σπάσει τα νεύρα μου και τελικά ξεσπάω με φωνές στα παιδιά και κυρίως στην μεγάλη, ντρέπομαι που το λέω αλλά ενώ κάθε φορά προσπαθώ να συγκρατηθώ τελικά δεν τα καταφέρνω. Στο τέλος της ημέρας αισθάνομαι τρομερές τύψεις και μεγάλη στεναχώρια. Η μεγάλη μου έχει αγριέψει λίγο στο σπίτι γιατί στο σχολείο παραμένει υπόδειγμα.

Πραγματικά ντρέπομαι πολύ που γράφω, ήμουνα πολύ ήρεμη και καλή μανούλα και χειριζόμουν τα πάντα όσον αφορά το παιδί με επιτυχία και νομίζω πως έχασα τελείως τον εαυτό μου μετά τον ερχομό του 2ου παιδιού. Τι να κάνω? Πως να ηρεμήσω? Πως να διαχειριστώ τα νεύρα μου και την κούραση? Όλη μέρα μέσα στα νεύρα από το πολύ στρες και την νύχτα μέσα στην στεναχώρια από τις τύψεις.

[love4]

Καλησπερα! Δεν ξερω αν εχω να σου δωσωκαλη συμβουλη αλλα σιγουρα θελω να σου πω οτι σε καταλαβαινω απολυτα...εχω 4 παιδακια οποτε οοολα αυτα που περιγραφεις ειναι τροπος ζωης για μας...αυτο που εχω παρατηρησει στον εαυτο μου ειναι οτι οταν βγαινω εξω ακομη και για να τα παρω απο το σχολειο , μου κανει καλο. Επισης οταν δουλευω και λειπω καποιες ωρες απο το σπιτι , επιστρεφω μεν κουρασμενη αλλα και ανανεωμενη ταυτοχρονα, μου εχουν λειψει και λιγο και ετσι εχω περισσοτερες αντοχες...τωρα αυτο βεβαια απ οτι καταλαβα για σενα ειναι δυσκολο να το κανεις..εστω μια ωρα τη μερα δεν ειναι εφικτο να βγεις μονη σου εξω? πχ να πας ενα γυμναστηριο , καπου που να σε γεμιζει? Α, επισης για μενα κανουν πολυ καλο οι συναναστροφες με τους φιλους, για αυτο φροντιζω καθε σκ να κανονιζουμε συναντησεις.

[sofi@p]

πρέπει, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, να ξεκλέψεις έστω 1 ώρα τη μέρα να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί. μια βόλτα, ένα καφέ με μια φίλη, γυμναστήριο κλπ. οι γιαγιάδες δουλεύουν. κάποιο απόγευμα της βδομάδας, δεν μπορούν να κρατήσουν τα παιδιά για μια ώρα? οι παππούδες?

 

έστω και 1 ώρα θα κάνει τη διαφορά.

[katepin]

Σε καταλαβαινω απολυτα και νομιζω οτι σε ολες τις μαμαδες απο την κουραση και την εξατληση εχει συμβει.

καταρχην αυτη η κατασταση δεν θα ειναι για παντα. σε λιγους μηνες τα πραγματα θα ειναι πολυ καλυτερα που θα ξεπεταχτει και η μικρη. θα ειναι πιο ευκολη η μετακινηση και οι βολτες, θα παιζουν τα αδελφακια μαζι ή μονα τους.

βγες εξω με παιδια και με φιλους!!! εγω οταν μαζευω το ενα δωματιο εχουν γκρεμισει τα μικρα το διπλανο!!! οποτε... τα περνει εξω, κουραζονται, πινεις εσυ ενα καφε ,εαν υπαρχει καμια αλλη μαμα ακομα καλυτερα και επιστρεφεται σπιτι ολοι τουλαχιστον πιο χαλαροι....

εκμεταλλευσου γιαγιαδες τουλαχιστον το σ/κ για ανασυγκροτηση εσωτερικη και εξωτερικη...

[Little Monkey]

Εγώ θα έλεγα να βρεις μια κοπέλα να έρχεται 1-2 ώρες τη μέρα, αν όχι κάθε μέρα τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα, να σε βοηθάει με το μωρό ώστε να κάνεις μερικές δουλειές απερίσπαστη ή ακόμα καλύτερα να κάνεις την εργασία σου ώστε να μπορείς το βράδυ που κοιμούνται τα παιδιά να χαλαρώνεις.

 

Και να κόψεις λίγο από τις δουλειές του σπιτιού. Συμμάζεμα μόνο αφού τα παιδιά πάνε για ύπνο, όχι όλη μέρα (είναι δώρον άδωρον). Δεν χρειάζονται 2-3 φαγητά τη μέρα κάθε μέρα! Το μωρό στην ηλικία των 11 μηνών μπορεί να τρώει από το δικό σας αν το έχεις φτιάξει χωρίς αλάτι και καρυκεύματα και η μεγάλη δεν θα πάθει κάτι αν δεν φάει μια εβδομάδα ψάρι. Άσε που όσο της φτιάχνεις χωριστό φαγητό τόσο ενθαρρύνεις την κακοφαγία της. Στη φάση αυτή εγώ προσωπικά θεωρώ ότι η ανάγκη του μωρού (και η δική σου) για ηρεμία είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη σωστής σίτισης της μεγάλης.

 

Όπως και να' χει, επικεντρώσου σε ένα θέμα κάθε φορά (δεν μπορείς να τα φτιάξεις όλα με τη μία) και σιγά-σιγά θα βρείτε τα ίσια σας.

[ekavi_]

Πράγματι, δεν χρειάζεται να φτιάχνεις 3 φαγητά καθημερινά... Γιατί δυσκολεύεις τη ζωή σας; 1 φαγητό για όλους με μικρές παραλλαγές (αφαιρείς κάτι-προσθέτεις κάτι ανάλογα τις ιδιαιτερότητες του καθενός. Μην φτιάχνεις όμως ξεχωριστό φαγητό).

 

- Περιόρισε τις δουλείες του σπιτιού στις απαραίτητες. Μην συμμαζεύεις όλη μέρα.

 

- Μην πηγαίνεις καθημερινά για ψώνια. Πήγαινε στο σουπερμάρκετ 1 φορά την εβδομάδα ή στις 10 μέρες με λίστα και πάρε τα απαραίτητα.

 

- Το μωρό άφηνε το και λίγο στο πάτωμα με παιχνίδια. Μην το έχεις συνέχεια αγκαλιά.

 

- Κάποιο απόγευμα άφησε τα παιδιά ή στη μαμά σου ή στην πεθερά σου και πήγαινε μια βόλτα έστω μόνη σου.

[maria ampelokipi]

-μπορείς να βρεις και μια μαμά σε αντίστοιχη κατάσταση στην περιοχή σου (βάλε αγγελία στο parents, όλο και κάτι θα βρεις) και μια να έρχεται αυτή σε σας με τα παιδιά της και μια να πηγαίνετε εσείς, και τα παιδιά θα παίζουν και εσείς θα λέτε μια κουβέντα

-μην μαγειρεύεις τόσο πολύ! μπορείς επίσης, αν κρίνεις πως 3 φαγητά είναι απαραίτητα (που θα συμφωνήσω με τις άλλες κοπέλες πως ΔΕΝ είναι και πως ενθαρρύνουν την κακοφαγιά) να κάνεις σε μεγαλύτερη ποσότητα και να μαγειρεύεις πχ κάθε 2 ή 3 μέρες

-δεν έπαθε κανείς τίποτα από την ακαταστασία! τα νεύρα μας παθαίνουν όταν συμμαζεύουμε συνέχεια

-επίσης δεν έπαθε τίποτα ένα μωρό 11 μηνών που το άφησαν λίγο κάτω! θα κλάψει, θα χτυπηθεί και σε 5 λεπτά θα το έχει πάρει απόφαση και θα βρει κάτι άλλο να κάνει (από προσωπική πείρα στο λέω)

-πάρε μια κοπέλα να σε βοηθάει 2 φορές τη βδομάδα από 2 ώρες. Το έξοδο δεν είναι τρελλό (πχ με 5 ευρώ την ώρα θα σου έρχεται 80 ευρώ το μήνα) και αξίζει προκειμένου να σαλτάρεις εσύ εντελώς. Στην αρχή θα είστε μαζί (θα έχεις και έναν άνθρωπο να πεις μια κουβέντα, θα την αφήνεις μόνη της και 15 λεπτά να κάνεις ένα ντους να συνέλθεις) και σιγά σιγά θα την αφήνεις και λίγο μόνη στο σπίτι για να κάνεις μια βόλτα στα μαγαζιά

-επίσης υπάρχουν οι παιδότοποι, η μεγάλη θα ξεχυθεί και εσύ μπορείς να την επιβλέπεις και να παίζεις με την μικρή, που θα θέλει πιο πολλή προσοχή. Θα δώσεις ελάχιστα λεφτά και θα τα πάρεις έτοιμα για ύπνο από την εκτόνωση

-να θυμάσαι πως σε δύο χρονάκια το πολύ δεν θα έχει καμία σχέση η κατάσταση με την σημερινή. Το παν είναι να βγουν αυτά τα δυο χρόνια χωρίς να τρελλαθείς εντελώς και με μικρές υποχωρήσεις ως προς το να είσαι η τέλεια μαγείρισσα και νοικοκυρά, θα είσαι καλύτερη μαμά και καλύτερη Χρύσα

[stella261011]

σε καταλαβαινω...ο αντρας μου λειπει ολη μερα και πολλες φορες λειπει και για μερες...η μοναξια και η ψυχικη κουραση δεν παλευεται,εψω κ εγω 2 2,5 και 6,μιση και ωρες ωρες μου ρχεται τρελα,λεω ας ερθει ενας ανθρωπος να πουμε μια κουβεντα,να μου κανει παρεα,ενιοτε φωναζω τη μαμα μου (απο αλλη πολη)ευτυχως ερχεται,ομως εγω θα γυρισω στη δουλεια σε λιγους μηνες,Ψαξε τροπο να δουλευεις εκτος σπιτιου,αλλιως ετσι οπως τα περιγραφεις θα πρεπει να κανεις υπομονη για 1 χρονο ακομη...να μεγαλωσει λιγακι και το μικρο σου.κ εγω ετσι λεω στον εαυτο μου,υπομονη 2 χρονακια,θα μεγαλωσουν και δεν θα ειναι αλλο μωρα και μετα θ αναπολλω την μωρουδιστικη ηλικια ,θα τα ξεχασουμε τα βασανα αυτα οπως ολες οι μαμαδες.Ολες σχεδον τα ιδια περναμε,ετσι ειναι τα πρωτα χρονια πολυ πολυ δυσκολα(ετσι δικαιολογω κ εγω τα πραγματα).αν δεν μπορεις να βγεις για δουλεια σκεψου παρα πολυ σοβαρα να παρεις κοπελα για καποιες ωρες ,θα σου ελεγα για ενα διωρο τη μερα κ εσυ να κανεις οοοοτι σε κανει χαρουμενη.καλυτερα να δωσεις εκει αυτα τα λεφτα οπως προαναφερθηκε κιολας παρα να στα παρει κανενας γιατρος....Υπομονη,η ψυχικη κουραση παντως ειναι τρελα ,ειδικα οταν συνδιαζεται με σωματικη.να ξερεις ΔΕΝ εισαι μονη!!!

[lucia]

Μου έκανε κ μένα εντύπωση το τόσο μαγείρεμα, γιατι βρε κορίτσι μου δεν μαγειρεύεις σε μεγαλύτερες ποσότητες και να τρώτε 2 μέρες το ίδιο φαγητό? (έτσι κάνω εγώ, χωρίς να είναι απαραίτητα 2 μέρες σερί π.χ. μπορεί να είναι Δευτέρα Πέμπτη, για να μη βαριόμαστε). Δεν είναι οτι το βρίσκεις έτοιμο απο μαμά/πεθερά/γυναίκα στο σπίτι, εσύ κουράζεσαι, οπότε ξέκλεψε από εκεί χρόνο για τον εαυτό σου. Ασε που..

 

Άσε που όσο της φτιάχνεις χωριστό φαγητό τόσο ενθαρρύνεις την κακοφαγία της.

 

Στα υπόλοιπα με κάλυψαν τα κορίτσια και δεν έχω να σου πώ κάτι άλλο.

Περιμένουμε νέα σου, καλή σου μέρα.

[elenip]

Τα παιδιά δεν φταίνε σε τίποτε να γίνονται αποδέκτης των δικών μας επιλογών και συμπεριφορών, δηλ. εάν αποφασίσουμε να κάνουμε 1-2-3-4 παιδιά θα πρέπει να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε κιόλας.... και όταν λέω ανταπεξέλθουμε εννοώ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΓΟΝΕΙΣ... το να δουλεύει ένας άντρας ή μία γυναίκα 2 δουλειές (προφανώς για να ικανοποιηθούν οι οικονομικές ανάγκες της οικογένειας) δεν σημαίνει ότι είναι άμοιρος /η ευθυνών απέναντι στα παιδιά του... συγνώμη βρε κορίτσια, αλλά ας μην τα έκανε στην τελική... είμαστε υποχρεωμένοι να προσφέρουμε το καλύτερο στα παιδιά μας και δεν είναι μόνο το οικονομικό... δεν καταλαβαίνω γιατί οι γυναίκες να πρέπει να κλείονται στο σπίτι με τα παιδιά και να καταντούν υστερικές και όλη αυτή την υστερία να την δέχονται τα παιδιά.... εννοείται ότι με τον ερχομό των παιδιών θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε.. σε ότι αφορά την κοπέλα που άνοιξε το θέμα εγώ θα της πρότεινα:

α) οι γιαγιάδες να παίξουν πιο ενεργό ρόλο.... δεν θα πάθουν κάτι 1 απόγευμα την εβδομάδα η μία και ένα απόγευμα η άλλη να κρατήσουν τα παδιά για να πάει η κοπέλα να κάνει κάτι για τον εαυτό της (ένα καφέ/ ψώνια ένα κομμωτήριο κάτι για να αισθανθεί καλύτερα)

β) το φαγητό το καταλαβαίνω άμα έχεις κακόφαγο παιδί.. μαγειρεύεις μία μέρα και για την επόμενη.. δεν χρειάζεται κάθε μέρα μαγείρεμα.. φτιάξε φαγητό για 2 ημερες.. και για το μικρό

γ) δουλειες του σπιτιού τις πλέον απαραίτητες, το μάζεμα καθε τρεις και λίγο δεν έχει κανένα νόημα

δ) φίλες στο σπίτι (εάν έχουν και παιδιά ακόμη καλύτερα) για να παίζουν τα παιδάκια μαζί και εσύ να λες καμία κουβέντα σαν άνθρωπος

ε) εάν υπάρχει οικονομική δυνατότητα μία γυναίκα κάθε 15 ημέρες για τις βαριές δουλειές του σπιτιού, εάν δεν υπάρχει προγραμματισμός με τον σύζυγο για τις βαριές δουλειές τις ημέρες που δεν δουλεύει

στ) βγες εξω και με τα παιδιά... μπορείς π.χ. να πας την μεγάλη σε ένα παιδότοπο και εσύ με το καροτσάκι δίπλα να πιεις το καφεδάκι σου

ζ) τα παιδιά να έχουν σταθερό πρόγραμμα π.χ. ύπνου - φαγητού να μπορείς και εσυ να ξεκουράζεσαι λίγο....

[lovely people]

Έτσι ακριβώς είμαι κάποιες μέρες και εγώ.

 

Λύσεις:

1. ριξτα λίγο στον κόκορα. Συμμάζεμα μόνο το βράδυ
   
2. Φαγητό σου είπαν τα κορίτσια
   
3. Μπανιο παιδιών 1 κάθε μέρα εναλλαξ. Δεν χρειάζεται καθημέρινα
   
4. σκούπισμα, σφουγγάρισμα κτλ 1 φορά την εβδομάδα όταν βολέυει τον άντρα σου για να κρατάει τα παιδιά και να τα κάνεις με την ησυχία σου καλύτερα και γρηγορότερα.
   
5. ΣΚ ας τα πάει μια βόλτα για να έχεις λίγο χρόνο για σένα
   
6. Την μεγάλη, το μέσημέρι που κοιμάται η μικρή, μην την βάλεις για ύπνο. Παίξε μαζί της ανενόχλητη και το βράδυ θα κοιμηθεί νωρίτερα και ικανοποιημένη γιατί είχε τον δικό την χρόνο με την μαμα.
   

Θα υπάρχουν πάντα καλλές και κακές μέρες...Υπομονή και την άνοιξη που μας έρχεται θα μπορείς να πιείς και εσύ ένα καφέ σε παιδότοπο ανενόχλητη! Για αυτές τις μέρες ζώ8-)!

[rosaki]

Xrisaki μου σε καταλαβαίνουμε όλες και μην νομίζεις όλες λίγο πολύ έχουμε βρεθεί σε κατάσταση που αισθάνεσαι ότι έχεις χάσει πλήρως τον έλεγχο.

 

η κατάσταση έχεις αντικειμενικές δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσεις. το βασικό σου πρόβλημα για μένα είναι ότι μοιάζεις να μην έχεις κανένα προγραμματισμό. όλο αυτό δημιουργεί ένταση, που τα παιδιά την αντιλαμβάνονται και αντιδρούν με τη σειρά τους νευρικά. ίσως και το μωράκι να είναι δύσκολο γιατί εισπράττει ένταση.

 

θα σου πω, πως εγώ θα αντιμετώπιζα την κατάσταση.

- το θέμα με το καθημερινό μαγείρεμα μου φαίνεται εντελώς υπερβολικο. τα κορίτσια το έθεσαν πολύ καλά. το μαγείρεμα για τα μικρά μπορείς να το συνδυάσεις. ίδιο φαγητό με μικρές παραλλαγές. για εσάς πάλι, εγώ χρησιμοποιώ τη λύση "γεμάτη κατάψυξη". κάποια στιγμή μέσα στο Σ/Κ ζυμώνω μπιφτέκια, φτιάχνω τάπερ με κιμάδες, φτιάχνω σνίτσελ -χοιρινά και κοτόπουλο- και γενικά πράγματα που τα αρπάζεις τα βάζεις στο φούρνο ή στο τηγάνι και τέλος. η αλήθεια πως 1 χρόνο τώρα η διατροφή μου καθώς και του άντρα μου, δεν έχει ποικιλία, ίσως δεν είναι και τόσο ποιοτική. αλλά έχουμε συμφωνήσει, να τρώμε κάτι πιο πρόχειρο, πιο εύκολο, ίσως και κάτι στο πόδι. εμένα δεν με πειράζει, να φάω και τοστ μια μέρα προκειμένου να γλιτώσω μισή ώρα να αράξω στον καναπέ.

- Super market τα Σ/Κ. παίρνεις τον άντρα σου, παίρνεις τα παιδιά σου και το κάνετε σαν εκδρομή. Φορτώνετε ένα αυτοκίνητο και καλύπτετε ανάγκες για πολλές μέρες.

- έχεις δύο παιδάκι που λογικά θα μπορούσαν υποτυπωδώς να παίξουν μόνα τους και εσύ να τα παρατηρείς πιο χαλαρά. δεν κάθονται καθόλου τα δύο αδερφάκια μαζί?

- Σπίτι, συγύρισμα όταν τα παιδιά πέφτουν για ύπνο. πριν δεν έχει νόημα και όσο μαζεύεις και βλέπεις ότι στο δευτερόλεπτο έχει γίνει χαμός τόσο τα νεύρα στο κόκκινο.

- μπάνιο συμφωνώ εναλλάξ μια τη μέρα το ένα, μια το άλλο. μπορείς μάλιστα να βάλεις και την μικρή στο παιχνίδι ότι και καλά σε βοηθάει με το μπάνιο του μωρού. σου φέρνει την πετσέτα, το pampers το ντύνετε και καλά μαζί. να αισθάνεται ότι την χρειάζεσαι.

- τα απογεύματα βόλτες σε παιδική χαρά. το μωρό στο καρότσι και η μεγάλη στις κούνιες να ξεδίνει και εσύ να παίρνεις λίγο αέρα και ανταλλάσεις και καμιά κουβέντα με κάποια άλλη μαμά, που σίγουρα περνάει τα ίδια και ζορίζεται.

- οπωσδήποτε οι γιαγιάδες πρέπει να βοηθήσουν. 1 απόγευμα την εβδομάδα, πρέπει να τους αφήνεις το ένα παιδί και να περνάς πιο χαλαρό χρόνο - ποιοτικό με το άλλο ή μόνη σου.

- βασικά πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθήσεις τα παιδιά να έχουν πολύ σταθερό πρόγραμμα, ύπνου, φαγητού για να μπορείς να διαχειρίζεσαι πιο αποτελεσματικά το χρόνο σου. π.χ να ξέρεις ότι 9 η ώρα είναι στα κρεβάτια και κοιμούνται, ή αντίστοιχα το μεσημέρι.

- τώρα σχετικά με τα βραδινά ξυνπήματα πρέπει να το δεχτείς γιατί συνεχίζεις και θηλάζεις. προσφέρεις κάτι πολύτιμο στο παιδί σου, και εσύ αποφασίζεις για πόσο ακόμη έχεις αντοχές. εγώ θαυμάζω τις μαμάδες που το παλεύουν τόσο. εγώ θήλασα για 8 μήνες μετά το σταμάτησα γιατί ναι δεν είχα πια αντοχές και τα νεύρα μου είχαν γίνει τσατάλια.

[Zerberini]

Θα συμφωνησω με τις προλαλησασες!!Κι εγω ειμαι στο σπιτι ολη μερα κι ο αντρας μου δουλευει 9 π.μ με 11μ.μ. Οποτε εγω φροντιζω το σπιτι, το φαι κτλ.Βεβαια εχω ενα μωρακι που ειναι μεγαλη διαφορα με το να εχεις 2.

Καποιες ιδεες που μου ερχονται στα γρηγορα ειναι:

-χρησιμοποιησε σλινκ για την μικρη.Ετσι θα εχεις ελευθερα χερια για δουλειες και αυτη δεν θα κλαιει γιατι θα ειναι αγκαλια.

-οπως ειπωθηκε μην μαγειρευεις τοσα πολλά φαγητα.Ετσι η μεγαλη δε θα μαθει ποτε να τρωει σωστα και παντα θα μαγειρευεις 2-3 φαγητα.Μαγειρευε το ιδιο και ξεχωρισε για αυτην πριν ριξεις αλατι κτλ.Προσπαθησε να κανεις το τάισμα παιχνιδι μηπως το δεχτει πιο ευκολα.

-μη συμμαζευεις τοσο πολυ.Καλυτερα να ειναι ασυμμαζευτο το σπιτι και να περνας ποιοτικο χρονο με τις μικρες ή με τον εαυτο σου παρα να τρεχεις να τα κανεις ολα να στρεσαρεσαι και μετα να ξεσπας πανω τους.

-παρ' τες και βγειτε εξω μια βολτα.Και εσυ θα ξεσκασεις και αυτες θα βγαλουν ολη της υπερενταση που συσσωρευουν στο σπιτι.Ας ειναι στο παρκο,σε εναν παιδοτοπο ή με καποια φιλη.

-τις ωρες που ο αντρας σου δε δουλευει ας φροντισει να περασει λιγο χρονο με τις μικρες για να δεθει μαζι τους και εσυ να εχεις λιγο χρονο για τον εαυτο σου.

-φροντισε να εχουν ενα υποτυπωδες προγραμμα υπνου.Νωρις για υπνο το βραδυ για να ξεκουραζονται σωστα και εσυ να περνεις μια ανασα.

Τελος οταν θα χανεις την ψυχραιμια σου θα περνεις μια βαθια ανασα, θα ζητας συγνωμη και θα εξηγεις γιατι την εχασες.Ετσι δεν θα χανουν την εμπιστοσυνη τους σε σενα και θα νιωθεις λιγο καλυτερα.Σιγα σιγα θα καταφερεις να εχεις περισσοτερη υπομονη.Καλο κουραγιο!

[maria ampelokipi]

@rosaki

είναι δύσκολο σε αυτές τις ηλικίες να παίξουν μαζί τα παιδιά...σε ένα χρόνο περίπου (το ένα να είναι 2 και το άλλο 4) θα αρχίσουν πιο πολύ να ασχολούνται το ένα με το άλλο (και να αφήνουν λίγο την έρμη μάνα να πάρει ανάσα)

 

@xrysaki

συμπληρώνω στα παραπάνω:

1. γιατί να ταϊζεις και την μεγάλη σου κόρη? 3 ετών είναι, άσε την να φάει μόνη της και σε κανα χρόνο θα την μιμηθεί και η μικρή

στο σταθμό μόνη της τρώει πιθανολογώ, οπότε μπορεί άνετα και στο σπίτι

2. βάλε μουσική να ακούτε και οι τρεις, θα σας φτιάχνει απίστευτα τη διάθεση! εμείς (μεγάλος 4,5 ετών, μικρή 17 μηνών) όταν ακούμε ωραίο τραγούδι αλλάζουν τα πράγματα, ο μεγάλος χορεύει και εγώ παίρνω τη μικρή αγκαλιά και την κάνω στροφές, χαμός γίνεται! αρκούν 5 λεπτά για να ξεχάσουν όλη τη γκρίνια τους

3. επίσης:νωρίς για ύπνο, τα παιδιά μέχρι τις 9.30 το πολύ, πρέπει και εσύ να κοιμάσαι όσο γίνεται (και λόγω θηλασμού το να πέφτεις νωρίς θα σου αναπληρώσει τον χαμένο ύπνο μέσα στη νύχτα) για να συνέλθεις σωματικά και ψυχολογικά

4. βάλε και κανένα παιδικό στην μεγάλη, θα περάσει κανένα μισάωρο (δεν είπα να βλέπει όλο το απόγευμα, μην με κράξετε) αποχαυνωμένη, να κάτσεις και εσύ και να ανασυντάξεις δυνάμεις.

Ό,τι άλλο μου έρθει στο μυαλό θα επανέλθω!

[candy82]

Σε κατανοώ! ΝΟμίζω ότι το χειρότερο από όλα είναι η μοναξιά , που δεν έχεις κάποιον -μέσα στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα της- να ανταλλάξεις δυο κουβέντες. Αν είχες καποιον να είναι πιο κοντά σου, ίσως να αποφορτιζόσουν λιγάκι από την ένταση της ημέρας.

1)Πάντως , θα συμφωνήσω με τις προλαλήσασες: Προσπάθησε να βρίσκεις έστω και 1 ωρίτσα την ημέρα (ίσως όχι κάθε μέρα ,αλλά έστω 2 φορές την εβδομάδα) για κουβεντούλα/βολτούλα/ περπάτημα με μια φίλη. Οι γιαγιάδες δεν μπορούν ούτε τα απογεύματα ή δεν τις εμπιστεύεσαι;;

2)Βάλε προτεραιότητες, όσο δύσκολο κι αν είναι. Και στο λέω εγώ , που είμαι το πλέον ψυχαναγκαστικό άτομο ειδικά με τις δουλειές του σπιτιού! Αυτό που έχει σημασία είναι να είσαι εσύ ψυχικά ήρεμη για να διατηρήσεις καλή επικοινωνία με τα παιδάκια σου . Αλλιώς όσο εσυ εκνευρίζεσαι τόσο η κατάσταση θα επιδεινώνεται και τόσο πιο ευέξαπτα θα γίνονται τα μικρά.

3)Πάει παιδικό το μικρό;; Αν όχι, θα ήταν εύκολο να τον γράψεις ;; Τουλάχιστον τα πρωινά να μπορείς να δουλέψεις απερίσπαστη και να κάνεις καμιά δουλειά, ώστε το βράδυ να αφιερώνεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου και στον άντρα σου.

4)Αν δεν καταφέρνεις μόνη να βρεις κάποιον τρόπο να τα ρυθμίσεις όλα αυτά, επισκέψου κάποιον ψυχολόγο (μπορείς να βρεις και δωρεάν στα κέντρα ψυχικής υγείας).Αυτός θα σε βοηθήσει να αποφορτιστείς, να δεις τα πράγματα πιο καθαρά και να ξαναβρεις τον εαυτό σου.

5)Όλες οι μανούλες περνάνε δύσκολες φάσεις.

6)Χαλάρωσε , απόλαυσε όσο μπορείς τις ευλογημένες στιγμές με τα παιδάκια σου,γιατί πραγματικά είναι ευλογία αυτή η "φασαρία" μες στο σπίτι σου!!!

7)Όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού να τις κάνεις προγραμματισμένα (όσο κατι τέτοιο βέβαια είναι εφικτό): π.χ. κανόνιζε να τις κάνεις μια Κυριακή που ο σύζυγός θα έχει ρεπό ή τέλος πάντων θα δουλεύει λιγότερο, ώστε να πάρει τα παιδιά και να τα πάει μια βόλτα ή κάποια απογεύματα που κάποια γιαγιά δε θα δουλεύει...κάπως έτσι ...

Βάλε πρόγραμμα, οργάνωσε καλά το χρόνο σου! Θα σε αποφορτίσει,θα το δεις.

Ελπίζω να σε βοηθήσαμε λίγο! θα περιμένουμε νέα σου ελπίζοντας να σε ακούσουμε (ή μάλλον να σε διαβάσουμε) λιγότερο αγχωμένη και πιο κεφάτη!!!

Υ.Γ.: Όλες τα ίδια περνάμε! Τα περισσότερα τα λέμε για να τα ακούμε κι εμείς οι ίδιες !!

Φιλιά

[xrisaki]

Καταρχήν ευχαριστώ πολύ για τις πολύτιμες συμβουλές σας.

Οι γιαγιάδες είναι δύσκολο να βοηθήσουν τουλάχιστον μέχρι να κλείσει η σεζόν (είμαι απο νησί και ασχολούνται με τα τουριστικά) γιατί δουλεύουν όλη μέρα. Μετά τον Νοέμβριο ίσως να δώσουν ένα χεράκι. Οικονομική δυνατότητα για βοήθεια δεν υπάρχει, δυστυχώς. Αν μπορούσα να αφήνω κάπου τα παιδιά να πηγαίνω στο γραφείο λίγες ώρες την ημέρα, ναι θα με βοηθούσε αρκετά αλλά δεν υπάρχει κάποιος, για το μωρό κυρίως αφού η μεγάλη πάει σταθμό.

Με τις δουλειές έχετε δίκιο θα τις παραμερίσω λίγο όσο και αν με πιάνει τρέλα να ασχοληθώ. Τώρα όσον αφορά το μαγείρεμα, μαγειρεύω για να έχει σωστή ποικιλία το παιδί, που εμείς δεν έχουμε και για να φάει πρέπει να ασχοληθώ μαζί της για αρκετή ώρα με παιχνίδια και παραμύθια κλπ. Αν την αφήσω μόνη θα φάει 2 μπουκιές και θα μου πει ότι χόρτασε. Θα προσπαθήσω όμως να περιορίσω το μαγείρεμα όσο είναι δυνατόν. Ο παιδότοπος είναι μία καλή λύση αλλά η μικρούλα δεν κάθεται ούτε λεπτό στο καρότσι, είναι υπερκινητική και θα μου το βγάλει ξινό, ίσως σε κανένα συγγενικό ή φιλικό σπίτι όμως να μπορούσα να πάω.

Μακάρι να καταφέρω να ηρεμήσω και να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Να χαίρεστε τα παιδάκια σας.

[Zerberini]

Θα μπορούσες να προσαρμόσεις το δικό σας φαγητό στο δικό της;Αλλιώς κάνε μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού για σας και βάζε στην καταψυξη ή φάτε το για 2 μέρες. Αν έχεις φιλικό σπίτι που μπορείς να πας μην το σκέφτεσαι.Η αλλαγή παραστάσεων θα σου κάνει πολύ καλό.Όσο για τον παιδότοπο που λες οτι δεν κάθεται στο καρότσι η μικρή βγάλ την.Κάνε την 2-3 γύρες. Θα βλέπει τα άλλα παιδάκια,θα δεχτει τόσα ερεθίσματα που στο τέλος οταν γυρίσετε σπίτι θα είναι για μπάνιο και υπνο.

[Little Monkey]

Οικονομική δυνατότητα για βοήθεια δεν υπάρχει, δυστυχώς. Αν μπορούσα να αφήνω κάπου τα παιδιά να πηγαίνω στο γραφείο λίγες ώρες την ημέρα, ναι θα με βοηθούσε αρκετά αλλά δεν υπάρχει κάποιος, για το μωρό κυρίως αφού η μεγάλη πάει σταθμό.

Μπορεί να μην υπάρχει οικονομική δυνατότητα για νταντά, αλλά σίγουρα δεν υπάρχουν 10 ή 20 ευρώ την εβδομάδα για να έρχεται μια κοπέλα 2 ή 3 ώρες να έχει το νου της στο μωρό για να δουλέψεις (από το σπίτι) με την ησυχία σου; Λύσεις δεν είναι μόνο οι τελειωτικές (έρχεται η μαμά μου και μου κρατάει τα παιδιά για να πάω στο γραφείο) αλλά και οι ενδιάμεσες (έρχεται μια κοπέλα και κρατάει το μωρό για 2 ώρες ώστε να είμαι πιο χαλαρή έστω για μια μέρα).

 

Για μένα μην ψάχνεις το τέλειο, απλά κόψε κάθε μέρα κι από κάτι: τη μια μέρα πάρε κοπέλα για το μωρό, την άλλη περιόρισε το μαγείρεμα, την τρίτη μην σιδερώσεις, την τέταρτη μην μαζέψεις κοκ ώστε κάθε μέρα να έχεις μία ή δύο ώρες ηρεμίας παραπάνω.

[AthinaP]

Νομίζω στη βάση όλων αυτών δεν είναι ότι έχεις δύο παιδιά, αλλά ότι ένα από αυτά είναι ζωηρό και τινάζει στον αέρα την ηρεμία και το πρόγραμμα.

 

Επειδή ειχα ένα τέτοιο και πιστεύω ότι η ιδιοσυγκρασία αυτή δεν αλλάζει σύντομα, θα σου πω τι κάναμε και ότι σας ταιριάζει, αν τυχόν σας ταιριάζει, το δοκιμάζετε.

 

Καταρχήν, αντί να προσπαθείς να βάλεις πρόγραμμα, μέσα στη μέρα, που καλό είναι να υπάρχει, προσπάθησε να πας με τα νερά του παιδιού. Δηλαδή χωρίς πρόγραμμα. Βγείτε έξω, να περάσετε καλά, ας φάτε και κάτι από έξω, χωρίς να κοιτάζετε ρολόι. Αυτές οι στιγμές θα μείνουν και θα σας δίνουν χαρά, μέσα στις ατελείωτες υποχρεώσεις.

 

Επίσης, το μωράκι που δεν κάθεται πουθενά, μια χαρά συνήθως του αρέσει να είναι κάτω και να παίζει. Κοίταξε βέβαια να κάνεις το σπίτι ασφαλές.

 

Μπάνιο δεν το συζητώ, ήταν το πρώτο που ρώτησα την παιδίατρο, αν θα πάθουν κάτι με το όχι καθημερινό μπάνιο και η απάντηση ήταν αρνητική. Επειδή ευτυχώς στον ύπνο ήμασταν καλόβολοι, η βραδυνή διαδικασία μπάνιου ήταν περιττή σπίτι μας και μόνο κούραση προκαλούσε. Για να μη συζητήσω πόση άσκοπη ένταση από το παιδί που είχα παρατημένο για να μπανιάρω το άλλο. Μπάνιο τελικά κάναμε άσχετες ώρες, όποτε ήμουν ξεκούραστη εγώ και συνήθως όποτε ήταν και ο σύζυγος σπίτι.

 

Δεν ξέρω πόσο σημαντικό είναι να βγάλεις δουλειά τώρα ή να προσπαθήσεις να μη χάσεις την επαφή με τη δουλειά που μπορεί να είναι ίσως περισσότερο σημαντικό. Συμφωνώ με τις προτάσεις που έδωσαν οι κοπέλες, να σε βοηθήσει κάποιος με τα παιδιά περιστασιακά. Αλλιώς κάνεις υπομονή κανα χρόνο ή όποτε πάει το μικρό παιδικό.

 

Με το να μαζεύεις μόνο το βράδυ, δεν πολυσυμφωνώ, γιατί τα παιδιά θα συνηθίσουν στην ιδέα το σπίτι να είναι βομβαρδισμένο μονίμως και θα είναι δύσκολο να το πάρεις πίσω μετά. Θα έλεγα να καλλιεργήσεις σιγά σιγά την ιδέα ότι δεν είναι μόνο δική σου δουλειά να μαζεύεις όμως. Ειδικά για τις μαμάδες που μεγαλώσαμε σε σπίτια με παραδοσιακή μαμά, του 20ου αιωνα νοικοκυρά, είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιες ότι δεν είναι μόνο δική μας δουλειά το νοικοκυριό. Κάποια στιγμή όμως γυρίζει το μάτι της εργαζόμενης όταν βλεπει ότι τα παιδιά θεωρούν ότι μπορούν να σκορπάνε ανεξέλεγκτα γιατί κάποιος άλλος θα μαζεψει. Εμείς τους το μάθαμε με τον τρόπο μας, όμως.

[candy82]

Με το να μαζεύεις μόνο το βράδυ, δεν πολυσυμφωνώ, γιατί τα παιδιά θα συνηθίσουν στην ιδέα το σπίτι να είναι βομβαρδισμένο μονίμως και θα είναι δύσκολο να το πάρεις πίσω μετά. Θα έλεγα να καλλιεργήσεις σιγά σιγά την ιδέα ότι δεν είναι μόνο δική σου δουλειά να μαζεύεις όμως. Ειδικά για τις μαμάδες που μεγαλώσαμε σε σπίτια με παραδοσιακή μαμά, του 20ου αιωνα νοικοκυρά, είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιες ότι δεν είναι μόνο δική μας δουλειά το νοικοκυριό. Κάποια στιγμή όμως γυρίζει το μάτι της εργαζόμενης όταν βλεπει ότι τα παιδιά θεωρούν ότι μπορούν να σκορπάνε ανεξέλεγκτα γιατί κάποιος άλλος θα μαζεψει. Εμείς τους το μάθαμε με τον τρόπο μας, όμως.

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου!

Στην αρχή μπορείτε να το κάνετε σαν παιχνίδι το συμμάζεμα των παιχνιδιών τους ,βοηθώντας τα κι εσύ (σε πρώτη φαση): π.χ. για να δούμε πόσο γρήγορα θα τα μαζέψετε ή όταν βάζετε τα τουβλάκια στο κουτί τους να κάνετε και ήχους ταυτόχρονα κ.λπ. Παράλληλα καλό θα ήταν να το κουβεντιάσεις μαζί τους και να τους εξηγήσεις ότι όλοι πρέπει να βοηθάμε στην τακτοποίηση του σπιτιού αναλαμβάνοντας ο καθένας τις υποχρεώσεις τους. Το μικρό δε θα καταλάβει και πολλά, αλλά βλέποντας την αδερφή του θα δράσει μιμητικά. 'Ετσι θα κερδίσεις κι από εκεί λίγο χρόνο.

Μάνα, κουράγιο!!!!!

[Μπεμπούλα10]

-Αν έβαζες τη μικρή σε μάρσιπο αγκαλιάς, ώστε να μην κλαίει αλλά να έχεις και τα χέρια σου ελεύθερα;

 

-Τα σαββατοκύριακα δεν μπορούν να βοηθήσουν μπαμπάς και γιαγιάδες, ώστε να έχεις χρόνο να ξεκουραστείς;

 

-Μπορείς να μειώσεις τον χρόνο που αφιερώνεις στις δουλειές του σπιτιού. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ηρεμία παρά από καθαριότητα. Κάπου διάβασα "Οι καλές μαμάδες έχουν χαρούμενα παιδιά και βρώμικες κουζίνες".

 

-Μπορείς να επικοινωνείς τουλάχιστον τηλεφωνικά με κάποια φίλη σου ενώ φροντίζεις τα παιδιά ή κάνεις δουλίτσες, ώστε να έχεις έναν άνθρωπο να σε ακούσει;

[polina26]

Είμαι πολύ στεναχωρημένη! Τα πράγματα έχουν ως εξής :

Έχω δύο κοριτσάκια, το ένα είναι 3 ετών και το άλλο 11 μηνών, τα μεγαλώνω μόνη μου, άφησα την δουλειά (δουλεύω από το σπίτι) και έμεινα με τα παιδιά στο σπίτι. Το πρόβλημα είναι πως είμαι μόνη μου χωρίς καμία βοήθεια. Ο άντρας μου δουλεύει 2 δουλειές, μαμά και πεθερά δουλεύουν και αυτές. Η ημέρα μου είναι μία τρέλα, δουλειές σπιτιού, μαγείρεμα όχι ένα φαγητό αλλά 2-3 την ημέρα, άλλο για εμάς, άλλο για την μπέμπα και άλλο για την μεγάλη που είναι και κακόφαγή και δεν τρώει πάντα από το δικό μας αλλά και για να καλύπτει τις ανάγκες της σε ψάρι και κρέας που εμείς τρώμε από μία φορά την εβδομάδα. Το μωρό είναι πολύ γκρινιάρικο, όοοολη μέρα γκρινιάζει, κοιμάται ελάχιστα μέσα στην ημέρα, δεν τρώει εύκολα και γενικώς είναι πολύ πολύ δύσκολο μωρό και θέλει όλη μέρα αγκαλιά. Ψώνια, πήγαινε έλα από παιδικό σταθμό με το μωρό βάλε βγάλε από το αυτοκίνητο, ταΐζω την μία μετά καπάκι να ταΐσω την άλλη, λούζω την μία- μετά την άλλη, να μαζεύω όλη μέρα παιχνίδια και φαγητά από το πάτωμα και μέσα σε όλα αυτά το μωρό να κλαίει συνεχώς ή να αναγκάζομαι να την παίρνω αγκαλιά και να τα κάνω όλα με το ένα χέρι. Τις νύχτες η μικρή με σηκώνει 2-3 φορές (θηλάζει) και η μεγάλη πηγαινοέρχεται από το δωμάτιο της και είναι όλο παραξενιές. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως όταν τα παιδιά ηρεμήσουν την νύχτα, εγώ έχω να δουλέψω (δουλεύω από το υπολογιστή στο σπίτι) και το νωρίτερο που κοιμάμαι είναι 12, χρόνος για εμένα μηδέν. Όλη μέρα είμαι μόνη και δεν έχω έναν άνθρωπο να πω μία κουβέντα σαν ενήλικες, νιώθω μοναξιά.

Το αποτέλεσμα είναι να έχω φτάσει στα όρια μου, έχουν σπάσει τα νεύρα μου και τελικά ξεσπάω με φωνές στα παιδιά και κυρίως στην μεγάλη, ντρέπομαι που το λέω αλλά ενώ κάθε φορά προσπαθώ να συγκρατηθώ τελικά δεν τα καταφέρνω. Στο τέλος της ημέρας αισθάνομαι τρομερές τύψεις και μεγάλη στεναχώρια. Η μεγάλη μου έχει αγριέψει λίγο στο σπίτι γιατί στο σχολείο παραμένει υπόδειγμα.

Πραγματικά ντρέπομαι πολύ που γράφω, ήμουνα πολύ ήρεμη και καλή μανούλα και χειριζόμουν τα πάντα όσον αφορά το παιδί με επιτυχία και νομίζω πως έχασα τελείως τον εαυτό μου μετά τον ερχομό του 2ου παιδιού. Τι να κάνω? Πως να ηρεμήσω? Πως να διαχειριστώ τα νεύρα μου και την κούραση? Όλη μέρα μέσα στα νεύρα από το πολύ στρες και την νύχτα μέσα στην στεναχώρια από τις τύψεις.

 

ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΣΟΣ..

ασε στα παιδια στον αντρα σου και φυγε μια εβδομαδα διακοπες ή παρε κάποια κοπελα να σε βοηθαει.. διαφορετικά σε βλεπω με ψυχοφάρμακα..

ανθρωπος εισαι ειναι λογικό οταν περνάν ολα απο σενα να αγανακτας..

οταν νευριαζεις απλά μεχρι το 10 ,100, 1000 οσο χρειαστει ισα ισα για να ηρεμησεις και μετά μιλά στο παιδι σου..

[polina26]

Μπορεί να μην υπάρχει οικονομική δυνατότητα για νταντά, αλλά σίγουρα δεν υπάρχουν 10 ή 20 ευρώ την εβδομάδα για να έρχεται μια κοπέλα 2 ή 3 ώρες να έχει το νου της στο μωρό για να δουλέψεις (από το σπίτι) με την ησυχία σου; Λύσεις δεν είναι μόνο οι τελειωτικές (έρχεται η μαμά μου και μου κρατάει τα παιδιά για να πάω στο γραφείο) αλλά και οι ενδιάμεσες (έρχεται μια κοπέλα και κρατάει το μωρό για 2 ώρες ώστε να είμαι πιο χαλαρή έστω για μια μέρα).

 

Για μένα μην ψάχνεις το τέλειο, απλά κόψε κάθε μέρα κι από κάτι: τη μια μέρα πάρε κοπέλα για το μωρό, την άλλη περιόρισε το μαγείρεμα, την τρίτη μην σιδερώσεις, την τέταρτη μην μαζέψεις κοκ ώστε κάθε μέρα να έχεις μία ή δύο ώρες ηρεμίας παραπάνω.

 

συμφωνω

[xrisaki]

Κορίτσια έχετε δίκιο, ίσως το παράκανα και με τις δουλειές και με τα φαγητά και γενικώς έχω μία τάση τελειομανίας, βέβαια όπως και να είχε όλη μέρα μόνη μου με τόσες ευθύνες και τόση γκρίνια.......έσπασαν τα νεύρα μου. Πάντως έχουμε ξεκινήσει τις βόλτες και είμαι κάπως καλύτερα, έχω ηρεμήσει λίγο. Μίλησα και με τον άντρα μου και για 3 ώρες την εβδομάδα θα βρίσκει ο ίδιος χρόνο να μου κρατάει τα παιδιά να πηγαίνω γυμναστήριο, το οποίο ξεκίνησα από το Σάββατο ήδη και γύρισα στο σπίτι άλλος άνθρωπος, ε και μία ώρα από τρεις φορές την εβδομάδα μπορούν να με αποχωριστούν τα μωρά μου, δεν θα πάθουν και τίποτα. Από Νοέμβριο που σταματάνε οι γιαγιάδες την δουλειά θα μπορώ να πηγαίνω και για λίγες ώρες στο γραφείο κάποιες φορές την εβδομάδα γιατί είναι και το μωρό ακόμα μικρούλι και με έχεια ανάγκη, αλλά κάποιες ημέρες για 4-5 ώρες θα μπορώ να πηγαίνω να μου φεύγει και το άγχος της δουλειάς που μένει πάντα πίσω.

[Zerberini]

Κορίτσια έχετε δίκιο, ίσως το παράκανα και με τις δουλειές και με τα φαγητά και γενικώς έχω μία τάση τελειομανίας, βέβαια όπως και να είχε όλη μέρα μόνη μου με τόσες ευθύνες και τόση γκρίνια.......έσπασαν τα νεύρα μου. Πάντως έχουμε ξεκινήσει τις βόλτες και είμαι κάπως καλύτερα, έχω ηρεμήσει λίγο. Μίλησα και με τον άντρα μου και για 3 ώρες την εβδομάδα θα βρίσκει ο ίδιος χρόνο να μου κρατάει τα παιδιά να πηγαίνω γυμναστήριο, το οποίο ξεκίνησα από το Σάββατο ήδη και γύρισα στο σπίτι άλλος άνθρωπος, ε και μία ώρα από τρεις φορές την εβδομάδα μπορούν να με αποχωριστούν τα μωρά μου, δεν θα πάθουν και τίποτα. Από Νοέμβριο που σταματάνε οι γιαγιάδες την δουλειά θα μπορώ να πηγαίνω και για λίγες ώρες στο γραφείο κάποιες φορές την εβδομάδα γιατί είναι και το μωρό ακόμα μικρούλι και με έχεια ανάγκη, αλλά κάποιες ημέρες για 4-5 ώρες θα μπορώ να πηγαίνω να μου φεύγει και το άγχος της δουλειάς που μένει πάντα πίσω.

Ετσι μπραβο!Δραστηριοποιηθηκες πολυ ωραια!Θα δεις οτι συγα σιγα θα ξελαμπικαρεις απο ολα αυτα!!Σου ευχομαι να χαιρεσαι την οικογενεια σου και να περνατε ολοι καλα!