"Οι Αγιοι Χωρίς Μάσκα"

[Ursa Major]

Το βιβλίο αυτό το 'χα σταμπάρει σε βιβλιοθήκη συγγενή μου πριν πολλά χρόνια και σχεδόν είχα λησμονήσει πως το ξεφύλισσα μικρή.

Σήμερα είναι δυσεύρετο πια, αλλά με το θέμα των σκανδάλων της Μονής Βατοπεδίου ανακινήθηκε θέμα επανέκδοσής του γιατι μοιάζει επίκαιρο όσο ποτέ κι ας γράφτηκε το 1931.

Ανακάλυψα πως γίνεται προσπάθεια ψηφιοποίησης του βιβλίου και ήδη έχουν γραφτεί τα πρώτα κεφάλαια.

Η εισαγωγή έχει ως εξής:

 

 

ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 

Σπιναλόγκα -Άγιον Όρος: Όταν θα γνωρίσεις τα δυο αυτά μέρη δεν μπορείς να θυμηθείς το ένα χωρίς να ξεπηδήσει στη μνήμη σου και τ' άλλο.

 

Και τα δυο αυτά μέρη τα επισκέφθηκα. Στο ένα -που είναι μια πελώρια σιδερόπετρα στη μέση του πελάγου- λιώνουνε σιγά-σιγά 300 άνθρωποι, σακατεμένοι, κομματιασμένοι από τη λέπρα του κορμιού.

 

Στο άλλο -που είναι το πιο πλούσιο και το πιο όμορφο τμήμα του τόπου μας- 4 χιλιάδες ρασοφόροι σπουδάζουνε σ' όλη τους τη ζωή, να δένουνε, να προσαρμόζουνε στο ανθρώπινο σύνολο την πιο βρώμικη λέπρα: τη λέπρα της ψυχής.

 

Στη Σπιναλόγκα μπαίνοντας, πρέπει να φράξεις τη μύτη σου. Στο Άγιον Όρος μπαίνοντας, πρέπει να φράξεις και μύτη κι αφτιά και να σκεπάσεις τα μάτια. Μα προ πάντων πρέπει να δέσεις τα νεύρα, για να μη σου φύγουνε.

 

Μέχρι σήμερα, συνηθίσαμε να νομίζουμε το Άγιον Όρος για την πρότυπη Χριστιανική Πολιτεία, που τα μίση, οι ανθρώπινες κακίες, τα πάθη έχουνε θαφτεί και στη θέση τους φυτρώσανε η γαλήνη, η αδελφοσύνη κι η ανυστερόβουλη αγάπη.

 

Την ιδέα αυτή μάς τη δημιουργήσανε οι ποιητές, που επισκεφθήκανε τον τόπο αυτό, με τις τόσες φυσικές καλλονές, μόνο γιατί δεν μπορέσανε να δούνε τον άνθρωπο του φυσικού αυτού παραδείσου.

 

Καιρός όμως είναι πια ν' ακολουθήσουμε τα ερημικά μονοπάτια, που ξεπροβάλλουνε από τις καταπράσινες λαγκαδιές και σκαρφαλώνουνε και τυλίγουνται και ξανακρύβουνται σε καταπράσινες βουνοπλαγιές για να ξαναπροβάλλουνε προκλητικά σε γελαστές ηλιολουσμένες βουνοκορφές, που στεφανόνουνται από τα κάτασπρα τα τείχη μιας βυζαντινής οικοδομής. Μέσα σε κείνα τα τειχιά βρίσκονται οι άρρωστοι που πάσχουνε από τη λέπρα της ψυχής, οι υποψήφιοι... άγιοι.

 

Ελάτε να τους γνωρίσουμε. Ώρα είναι πια να πάψει ο άνθρωπος να γονατίζει μπροστά σε νοσογόνα μικρόβια παρασιτικά και να σκύβει το κεφάλι κάτω από το ζυγό βάρβαρων τυχοδιωκτών.

 

Μέσα στα 20 μοναστήρια του Άθω, θα βρούμε: εμπόρους ναρκωτικών, εμπόρους κι αγοραστές της... ανδρικής σάρκας, σχολειά του αλκοολισμού και συστηματικά εκπαιδευτήρια μισανθρωπίας κι αλληλοεξοντωμού. Κι ακόμα σπείρες απατεώνων που τις επιτυχίες τους θα ζηλεύανε κι οι πιο μοντέρνοι διεθνείς τύποι του είδους των.

 

Στα όμορφα γαλάζια ακρογιάλια του ακρωτηριού του Άθω, που μονάχα αυτά είδανε οι ποιητές κι οι δημοσιογράφοι θα δούμε εμείς “υπ' ατμόν” τα “πλωτά πορνεία” του Αγ. Όρους. Αλλά εκεί θα συναντήσουμε και πατέρα που τραβά το παιδάκι του 12 και 13 χρονώ, να τριγυρίζει τα κελιά να το παζαρεύει με τους ασκητές, ή να το νοικιάζει για μια ή για περισσότερες βραδιές, αναλόγως “της ποιότητος”, γιατί αυτοί τον μάθανε να πιστεύει “πως όλα είναι ηθικά και τίμια”.

 

Είναι ανάγκη, για να τα δούμε όλ' αυτά, να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς μια μάσκα. Εγώ μεταχειρίστηκα με ικανοποιητικά αποτελέσματα τη μάσκα της ηλιθιότητας. Τριγύριζα μ' αυτήν οκτώ μήνες σ' όλες τις Μονές, τις Σκήτες, τα Ησυχαστήρια, τα Μεθυστήρια, χωρίς να φοβίζω κανένα και να τον αναγκάζω να μου κλείνει την πόρτα. Αντίθετα είχα όλη την ελευθερία. Τους υπηρετούσα.

 

Έτσι πρέπει να επισκεφτεί κανένας το παζάρι αυτό της σάρκας, των ναρκωτικών, το σκολείο της ανομίας, για να το γνωρίσει. Όχι με επίσημο “ένδυμα” και σπουδαίο όνομα. Γιατί στη δεύτερη αυτή περίπτωση, θα δει μονο χαμόγελα, υποκλίσεις, προσευχόμενους και... άγια λείψανα.

 

Δε θα μάθει τι σημαίνει η λέξη “διωχτικά”, τι είναι το “μνήμα του πλούσιου”. Δε θα δει τον άγιο Παντελεήμονα να μαστιγώνει τους αμαρτωλούς με βρεμένο σκοινί το χειμώνα, ούτε θα μάθει πώς πεθαίνει ο φθισικός εργάτης, πάνω στη δουλειά, που εργάζεται για 8 δραχμές μεροκάματο.

 

Κι όταν κανένας αντιληφτεί όλ' αυτά τα... μικροπραματάκια, θα πρέπει να σκεφτεί αν είναι ηθικό να ζητούμε τη γνώμη των εκπροσώπων του Θεού “γράφε των παιδεραστών και των λαθρεμπόρων” για τη ρύθμιση της κοινωνικής μας ζωής, ή τη συμβολή τους για τη σύνταξη του... αστικού κώδικα μιας πολιτισμένης κοινωνίας...

 

Οι εντυπώσεις τούτες απ' τήν “αγιορείτικη Γη” είναι γραμμένες απ' τά 1931.

Προορίζονταν για τις εφημερίδες. Γιατί τίποτ' άλλο δεν είναι παρά ένα σκέτο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.

 

Τη δίνω αυτή την πληροφορία για να μη νομιστεί πως προσπαθώ να κάνω τέχνη. Μια φωτογραφία απλώς είναι, από ένα μέτριο φωτογράφο, μιας Μεσαιωνικής Γωνιάς, που σώζεται στις μέρες μας.

 

Δε θα τυπωνότανε σε βιβλίο, αν δε λάβαινα από τις εφημερίδες που ʼδωκα το υλικό αυτό, την απάντηση πως “Δεν έχουμε σκοπό να κλείσουμε για τους καλογέρους...”

 

Μα εγώ δεν έχω σκοπό να σωπάσω για το λεπροκομείο της ψυχής, που σκεπάζεται με την ονομασία “Αγ. Όρος”

 

 

Δε νοιώθετε ντροπή όταν ένας ονειρεμένος τόπος μέσα στην Ελληνική Επικράτεια πατιέται απο αγύρτες που δε δίνουν λόγο σε κανένα όργανο της Πολιτείας;

[Jean]

Αλλά εκεί θα συναντήσουμε και πατέρα που τραβά το παιδάκι του 12 και 13 χρονώ, να τριγυρίζει τα κελιά να το παζαρεύει με τους ασκητές, ή να το νοικιάζει για μια ή για περισσότερες βραδιές, αναλόγως “της ποιότητος”, γιατί αυτοί τον μάθανε να πιστεύει “πως όλα είναι ηθικά και τίμια”.

 

 

Eιχα που ειχα μια αποστροφη προς ολους αυτους εκει περα...με αποτελειωσες για τα καλα...

Εζησα απο κοντα την προσπαθεια καποιων...καλογερων να προσηλυτισουν νεα παιδια- υποψηφιους καλογερους με μεσα που δεν φανταζεστε για να μπει το νεο αιμα στις μονες...Το τι παρανοια και παραλογισμους μεταχειριζονται στο ονομα του Θεου δεν φανταζεστε...

 

Δεν ξερω αν αυτα συμβαινουν σ' ολες τις μονες, δεν μ' αρεσει να ειμαι αφοριστικη.

[Olg@]

Επίσης προτείνω το μ. Χ του Αλεξάκη .... καταπληκτικό και πολύ επίκαιρο ...

[myrto]

Ποιός είναι ο συγγραφέας;

[voula2]

οι μάσκες πέφτουν για όλους κάποτε, για να αποκαλυφθεί το αληθινό πρόσωπο του καθενός.

 

Πολλά τα θέματα του βιβλιου, μα εγώ θα πω μόνο αυτό: και εκείνοι οι ιθαγενείς του Α.Ο. είναι άνθρωποι και ως τέτοιους πρεπει να τους βλεπει κανείς. Αν κάποιος μείνει στο ράσο που φορούν, τότε παραμυθιάζεται, κρύβει από την ίδια του την ψυχή την αλήθεια που το μυαλό του καταλαβαίνει. Αλλα και αυτούνού ακόμα του ανθρωπου κάποτε θα πεσει η μάσκα. Και τότε τι θα έχει μείνει για να πιστέψει?

 

 

Επίσης να συμπληρωσω στο αρχικό ποστ, πως καμιά φορά θα είναι καλό να διαβάσουμε την πραγματική ιστορία του α.ο. και πως περιήλθε στην ιδιοκτησία καλογέρων. Η ιστορία του ξεκινά λίγο πριν την άλωση...

[manina]

Επίσης προτείνω το μ. Χ του Αλεξάκη .... καταπληκτικό και πολύ επίκαιρο ...

 

όντως

[mamyb]

εγω λοιπον...με αφορμη το αποσπασπασμα αυτο θα πω οτι το σοκ για το Αγιο Ορος το εφαγα πρωτη φορα απο ενα βιβλίο του Λ.χριστιδη το οποιο λεγετε ΤΑ ΧΑΣΤΟΥΚΟΨΑΡΑ...αγαπητη Ursa να το διαβασετε θα το εκτιμησετε ειμαι βεβαία ....ειναι χιουμοριστικο και αναφερετε σε καποια φαση στο Αγιο Ορος ...πεθανα στα γελια ...(τ αυπολοιπα που διαβαζω δεν ειναι καθολου αστεια παραυατα...δεν τοποθετουμε ....παραυτα....)

καλημερα σας ειπα?

καλημερα!

[dora]

Δεν νομιζω οτι λεει κατι που ολοι δεν το ξερουμε..

Απλα καποιοι αρνουνται να το δουν.. (μπορει να τους αρεσει κιολας)

[th@lia]

Επίσης προτείνω το μ. Χ του Αλεξάκη .... καταπληκτικό και πολύ επίκαιρο ...

 

Ολγα και εγω το διαβασα!Φοβερο!Και μετα σκαει το παραμυθι με το Βατοπεδι!Τωρα και αυτο θα κανει τρελλες πωλησεις!!Παντως πόλυ καλο!

[Ursa Major]

Επίσης να συμπληρωσω στο αρχικό ποστ, πως καμιά φορά θα είναι καλό να διαβάσουμε την πραγματική ιστορία του α.ο. και πως περιήλθε στην ιδιοκτησία καλογέρων. Η ιστορία του ξεκινά λίγο πριν την άλωση...

 

Μου είναι γνωστή η ιστορία του Αγίου Ορους.

Οπως επίσης είναι γνωστή η διηνεκής σχέση των Μονών με τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας.

Απο τα χρυσόβουλα του Βουλγαροκτόνου που τους παραχώρησε προνόμια, ως τη Βιστωνίδα.

[maryp]

Επίσης να συμπληρωσω στο αρχικό ποστ, πως καμιά φορά θα είναι καλό να διαβάσουμε την πραγματική ιστορία του α.ο. και πως περιήλθε στην ιδιοκτησία καλογέρων. Η ιστορία του ξεκινά λίγο πριν την άλωση...

 

Μου είναι γνωστή η ιστορία του Αγίου Ορους.

Οπως επίσης είναι γνωστή η διηνεκής σχέση των Μονών με τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας.

Απο τα χρυσόβουλα του Βουλγαροκτόνου που τους παραχώρησε προνόμια, ως τη Βιστωνίδα.

 

Να συμπληρώσω επίσης ότι οι κάτοικοι του α.ο. (αρνούμαι να τους αποκαλέσω μοναχούς), ζουν με το μύθο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας... με ότι αυτό συνεπάγεται...

[Skybeam]

Και να συμπληρώσω εδώ ότι στην αρχαιότητα υπήρξε το ιερό βουνό τής θεάς Άρτεμις, υπήρχαν εδώ ιερά στα οποία την τιμούσαν και το κερασάκι στην τούρτα... απαγορευόταν η πρόσβαση στους άντρες...

[myrto]

Απαντώ στον εαυτό μου λοιπόν

 

 

Θέμου Κορνάρου «Οι Αγιοι χωρίς μάσκα» (εκδ. Γκωγκώνη, Αθήνα 1933)

[mamyb]

Απαντώ στον εαυτό μου λοιπόν

ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΥΧΝΑ ...

[Ursa Major]

Θέμου Κορνάρου «Οι Αγιοι χωρίς μάσκα» (εκδ. Γκωγκώνη, Αθήνα 1933)

 

Αχ συγγνώμη Μυρτώ είχα μείνει με την εντύπωση πως είχα βιβλίο και συγγραφέα στον τίτλο του μηνύματος.

Καλά έκανες και το πρόσθεσες.

[myrto]

πάλι καλά , είχα αρχίσει να αισθάνομαι σαν τον ασθενή στο ανέκδοτο, ''γιατρέ, νομίζω ότι με αγνοούν''-''ο επόμενος παρακαλώ!''

[Ursa Major]

Οχι μωρέ, απλά "ου γαρ έρχεται μόνον"

[myrto]

έκανα ένα γρήγορο ψάξιμο στο google και βρήκα τον συγγραφέα και το απόπασμα σε αυτό το blog: http://roides.wordpress.com φαίνεται να έχει ενδιαφέρον, σχετίζεται με το θέμα του τόπικ....

[Ursa Major]

Ελα τώρα ποιά έχει το Alzheimer, βγάλε το κόμμα για ν'ανοίγει το ρημάδι το λινκ.

Απο κει ξεκίνησα κι εγώ το ψάξιμο κι απο Πάπισσα Ιωάννα πέρασα στο Αγιον Ορος.

[myrto]

ΟΚ

[nano]

πάντα πίστευα πως οι αληθινοί άγιοι ζουν ανάμεσα μας παλεύοντας με την καθημερινότητα και την ψυχη τους...

το να κλειστείς σε μοναστήρι ... είναι φυγή ή κρύψιμο (π.χ. από τη φυλακή) και πάντως ... η εύκολη λύση

δυστυχώς τα ίδια πιστεύω ότι ισχύουν σε πολλά ... αν όχι σε όλα ... τα μοναστήρια ...

ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματικά έχουν την ανάγκη να αποσυρθούν από τον κόσμο για να "βρουν" τον Θεό

και αυτοί χάνονται ή κατατρώγωνται από τους υπόλοιπους

 

ευτυχώς που στο τέλος ο καθένας έχει να δώσει λογαριασμό μόνο για τον εαυτό του ...

[Μαρια Στυλιανακη]

με αφορμή τα όσα συμβαίνουν,

 

θα πω την άποψη μου, γιατί με κατατρώει κάτι.

 

ξέρω ότι σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βοηθούν τον κοσμάκη, οι

παπάδες, και σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν στον θεσμό της θρησκείας, βασίζονται σε αυτόν. Σίγουρα όλοι αυτοί λυπούνται ιδιαίτερα, όταν ο θεσμός αυτός,

μέσα απο αποδείξεις και στοιχεία, (αυτά που βλέπουμε στις ειδήσεις) δείχνει μια πάρα πολύ απαξιωτική του πλευρά.

 

και εγώ λυπάμαι για αυτό, γιατί πιστεύω στο σκεπτικό, της πίστης, αλλά και στην θρησκεία, για το ότι δίνει πολλά πράγματα στον άνθρωπο.

 

θέλω να πω το εξής.

 

γιατί, όταν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ανάγκη τα χρήματα, ή σε έκτακτες περιπτώσεις ή σε σταθερή βάση,

η εκκλησία τους αρνείται την χρηματική υποστήριξη,

όταν ο θεσμός πλέει κυριολεκτικά μέσα στο χρήμα.

 

Γιατί όποτε έχω πάρει τηλέφωνο και υπήρξε ανάγκη για άτομα που γνώριζα, την αρνήθηκαν.

Για ποιόν προορίζονται όλα αυτά τα εκατομμύρια?

Γιατί όλοι οι πιστοί, δέχονται αυτή την αδικία, και ίσως σιωπούν,

δεν διαμαρτύρονται, για την απαξίωση του θεσμού στον οποίον πιστεύουν?

 

Γιατί τη σημερον ημέρα, τόσοι άνθρωποι εθελοτυφλούν,

εις βάρος όσον πραγματικά έχουν ανάγκη την βοήθεια της εκκλησίας,

και δεν την παίρνουν, .... επειδή αυτή ειναι η πολιτική της εκκλησίας?

Η την παίρνουν και απλώς δεν το βλέπουμε, κ είναι αφανής αυτή η χρηματική υποστήριξη όσων το έχουν ανάγκη, και εγώ απλώς δεν το έχω ψάξει?

 

Όλα αυτά ειναι πραγματικά μου ερωτήματα, δεν τα εννοώ ειρωνικά.

 

Θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε αυτό, χωρίς να προβούμε σε χαρακτηρισμούς ή κατά κάποιο τρόπο ειρωνία?

Να βγεί τουλάχιστον κάτι απο την συζητηση, να μην γίνει τσακωμός.

Το θέμα δεν είναι πολιτικό, είναι ανθρωπιστικό κατά την γνώμη μου, και σαφώς δεν ειναι κάτι καινούριο.

 

Πιστεύετε ότι μπορεί να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το πράγμα? και αν ναι, τι θα χρειαζόταν για να αλλάξει αυτό?

Χρειάζεται κρατική παρέμβαση? ή οι πολίτες πρέπει να δείξουν την εναντίωσή τους? ? και πως?

[nano]

Μαρία νομίζω όλοι λίγο πολύ έχουμε αυτούς τους προβληματισμούς από αυτά που ακούμε αλλά και μέσα από κοντινά μας παραδείγματα.

δεν πιστεύω, δυστυχώς, πως θα μπορούσε να γίνει κρατική παρέμβαση γιατί έχει μεγάλο πολιτικό κόστος ... μακάρι να γινόταν και μάλιστα να έφτανε "μέχρι το κόκαλο"

 

αυτό που μπορεί να γίνει σίγουρα είναι η ενημέρωση και κυκλοφορία αυτών των πληροφοριών ώστε να καταλάβει επιτέλους ο κόσμος πως :

α) η σωτηρία της ψυχής ΔΕΝ αγοράζεται και

β) η εκκλησία ως φορέας έχει μεγάλη περιουσία και την έχει μόνο για τον εαυτό της

για να σταματήσει να δίνει χρήματα για οποιονδήποτε λόγο και με οποιονδήποτε τρόπο.

 

η δύναμη - "εξουσία" της εκκλησίας είναι ο κόσμος που την ακολουθεί και την "τρέφει"

αν ο κόσμος (και μέσα είναι ο καθένας μας) αποφασίσει να γυρίσει πλάτη σε όλη αυτή τη ντροπή τότε ίσως ταρακουνηθεί η κατάσταση

αλλιώς είμαστε όλοι συνένοχοι...

[Olg@]

Πολλοί σωστοί οι προβληματισμοί που θέτεις Μαρία και φαντάζομαι πως απασχολούν τους περισσότερους από εμάς ... αλλά δεν βλέπω φως σε όλα αυτά ... πείτε απαισιόδοξη, πείτε με ρεαλίστρια ... όσο το κράτος και η εκκλησία είναι ένα δύσκολα μπορούν να μπουν όρια .... είναι κοινό μυστικό πως το κράτος θρέφει την έκκλησία και η εκκλησία το κράτος ... από εκεί και πέρα ο νοών νοείτω ..

[Μαρια Στυλιανακη]

να σας πω κάτι?

αυτό που λές,

το νοών νοείτο,

 

νομίζω δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο τελικά.

μήπως θα ήταν καλό να γράψουμε ότι στοιχεία υπάρχουν?

δηλαδη,

η συνολική περιουσία της εκκλησίας, ποιά ειναι?

υπάρχει νούμερο?

 

εγώ πχ δεν ξέρω το νοών νοείτο, αυτό που λές, τι σημαίνει συγκεκριμένα.

 

μήπως είναι καιρός, να συζητήσουμε για συγκεκριμένα πράγματα?....

 

εγώ ποτέ δεν έχω ψάξει κάτι τέτοιο,

αλλά όλο και κάποιος θα υπάρχει που θα γνωρίζει περισσότερα.

 

η ενημέρωση είναι το κλειδί.

 

οι άνθρωποι/πιστοί που νοίαζονται, υπάρχουν.

 

θα πρέπει να τους βοηθήσουμε,

 

στο να εξαλειφθεί οτιδήποτε, που αμαυρώνει κάτι στο οποίο πιστεύουν με την ψυχή τους.

και σε αυτό δεν βοηθάνε κατηγορίες,

αλλά απλώς στοιχεία, και γεγονότα.