Οι πρώτες μέρες στον παιδικό! Αγωνίες και Φόβοι!

[Ειρήνη]

Μανούλες,

 

Τα ίδια περνάμε όλες μας…τόσες ανησυχίες… υπομονή.

 

Εγώ πιστεύω (σαν μανούλα και μόνο γιατί δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό) πως είναι αντιδράσεις των παιδιών μας τώρα που καταλαβαίνουν πως το σχολείο είναι μία πάγια «υποχρέωσή» τους και αλλάζει η ζωή που ήξεραν…. Και φοβούνται πως θα τα εγκαταλείψουμε (γι αυτό και δεν παίζουν στον παιδότοπο όπως παλιότερα), φοβούνται τις αλλαγές αυτές που ζουν… αντιδρούν σπασμωδικά το καθένα με την ψυχούλα του, με τα συναισθήματά του…

 

Και μένα ο μικρούλης μου, ενώ δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ πρόβλημα με το φαγητό, μας έκανε πολλά νούμερα (αρνιόταν να φάει)… Κάθε μεσημέρι στην γιαγιά του είχαν φασαρίες, γκρίνιες και κλάματα. Έτρωγε 2 κουταλιές από το φαγητό που του έβαζα από το σπίτι μαζί του στις 12 που τρώνε στον παιδικό και μετά στην γιαγιά του αρνιόταν πεισματικά να φάει. Έτσι αποφάσισα να τον ταΐζω πρωινό στο σπίτι, περίπου στις 8 παρά και στις 12 που τρώνε να του έχω ένα τοστ και έναν χυμό χωρίς φαγητό. Η γιαγιά του τον παραλαμβάνει στις 13.30 οπότε σκέφτηκα πως ίσως έτσι να φάει. Σήμερα που το εφήρμοσα αυτό, έφαγε στην γιαγιά του μια χαρά όπως προ-παιδικού.

 

Οσο για τα κλάματα που είχαμε τις τελευταίες 2 ημέρες είπαμε πως από αύριο θα τον πηγαίνει ο μπαμπάς του και όχι εγώ... ίσως λειτουργήσει καλύτερα και ο μικρός δεν κλάψει έτσι...

 

Θα δούμε… υπομονή σε όλες… Αυτό μόνο χρειάζεται και ίσως και εφευρετικότητα για να δούμε τι θα «λειτουργήσει» στο παιδάκι μας μέχρι να ηρεμίσουν τα πνεύματα..

[Ειρήνη]

Μανούλες,

 

Τα ίδια περνάμε όλες μας…τόσες ανησυχίες… υπομονή.

 

Εγώ πιστεύω (σαν μανούλα και μόνο γιατί δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό) πως είναι αντιδράσεις των παιδιών μας τώρα που καταλαβαίνουν πως το σχολείο είναι μία πάγια «υποχρέωσή» τους και αλλάζει η ζωή που ήξεραν…. Και φοβούνται πως θα τα εγκαταλείψουμε (γι αυτό και δεν παίζουν στον παιδότοπο όπως παλιότερα), φοβούνται τις αλλαγές αυτές που ζουν… αντιδρούν σπασμωδικά το καθένα με την ψυχούλα του, με τα συναισθήματά του…

 

Και μένα ο μικρούλης μου, ενώ δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ πρόβλημα με το φαγητό, μας έκανε πολλά νούμερα (αρνιόταν να φάει)… Κάθε μεσημέρι στην γιαγιά του είχαν φασαρίες, γκρίνιες και κλάματα. Έτρωγε 2 κουταλιές από το φαγητό που του έβαζα από το σπίτι μαζί του στις 12 που τρώνε στον παιδικό και μετά στην γιαγιά του αρνιόταν πεισματικά να φάει. Έτσι αποφάσισα να τον ταΐζω πρωινό στο σπίτι, περίπου στις 8 παρά και στις 12 που τρώνε να του έχω ένα τοστ και έναν χυμό χωρίς φαγητό. Η γιαγιά του τον παραλαμβάνει στις 13.30 οπότε σκέφτηκα πως ίσως έτσι να φάει. Σήμερα που το εφήρμοσα αυτό, έφαγε στην γιαγιά του μια χαρά όπως προ-παιδικού.

 

Οσο για τα κλάματα που είχαμε τις τελευταίες 2 ημέρες είπαμε πως από αύριο θα τον πηγαίνει ο μπαμπάς του και όχι εγώ... ίσως λειτουργήσει καλύτερα και ο μικρός δεν κλάψει έτσι...

 

Θα δούμε… υπομονή σε όλες… Αυτό μόνο χρειάζεται και ίσως και εφευρετικότητα για να δούμε τι θα «λειτουργήσει» στο παιδάκι μας μέχρι να ηρεμίσουν τα πνεύματα..

[ΙΡΙΝΙ]

εγω εχω αλλο προβλημα.... δεν υπηρξε ουτε ενα κλαμα.....ουτε μια αρνηση.....απλα δεν παιζουν με κανενα αλλο παιδι ειναι μονο οι δυο τους...αυτο το κανουν και στουσ παιδοτοπους, μαλλον δεν εχουν αναγνη να παιξουν με αλλα παιδια επειδη ειναι διδυμες και εχει η μια την αλλη....το να μπουν σε αλλα σχωλεια ειναι πολυ σκληρο απο τωρα....υπαρχει λυση?

[bibibo]

Εμένα καλό μου ακούγεται να παίζουν οι δυο τους!!! Σε σχολειο τα στέλνεις και δεν παιζουν με άλλα παιδάκια? πόσο καιρό? Μήπως ειναι νωρίς για να συνηθήσουν τους άλλους?

[Μαρια Στυλιανακη]

Ηθελα να ρωτησω αν ειναι φυσιολογικο μετα απο τοσο καιρο να εχει πισωγυρισματα και να χειροτερευει αντι να καλυτερευει.

Οταν πηγαινει στον παιδικο, στον δρομο, μουδιαζει και εχει ενα βλεμα τρομου.....αλλα παλι ποτε δεν μου ειπε κατι καο, οτι αςπουμε τον μαλωνουν πολυ ή κατι παρομοιο.

 

 

4 εβδομάδες δεν εινια τίποτα, δεν είναι καν "τόσος καιρός"...

 

τώρα είναι που έχει καταλάβει ότι αυτό είναι μια μόνιμη κατάσταση..

 

 

Ζήνα,

και stratoulis,

αφήστε τις εξόδους σε παιδότοπους,

σε χώρους δηλαδή κλειστούς που θυμίζουν παιδικό σταθμό,

για λίγο καιρό,

και προτιμήστε άλλου είδους εξόδους, πάρκο,

αν ο καιρός ειναι βροχερός τότε με γαλότσες, ¨(λατρεύουν να πατάνε με γαλότσες στα νερά)

ή επισκέψεις σε φίλους,

 

αλλά πάντως όσο γινεται, δώστε αποκλειστική προσοχή στα παιδιά σας, περισσότερη αυτό το καιρό.

 

ένα παιδί που περνάει τον αποχωρισμό, και την προσαρμογή στον παιδικό,

 

είναι πολύ φυσιολογικό, να εκφράσει τον φόβο του για αυτή την νέα κατάσταση και αλλαγή,

μέσω όλων αυτών που περιγράφετε.

απο την πλευρά σας το καλύτερο είναι να είσαστε σταθεροί,

 

να μην πανικοβαλλεστε όταν σας λένε ότι ήταν μια δυσκολη μέρα,

δύσκολες ημέρες είναι λογικό να υπάρχουν στην αρχή,

 

και να αποδέχεστε τα συναισθήματα του παιδιού σας,

δηλαδή να το παρηγορείτε, όταν σας λέει αυτό, το απόγευμα,

να δίνετε φιλάκια κτλ, αλλά να μην ενδίδετε ή να μην σχολιάζετε πολύ

φράσεις του όπως "δεν θα φάω" η κάποια αλλη φράση που προκύπτει απο το θυμό του ότι είναι αναγκασμένο να υποστεί μια αλλαγή,

στην οποία εκείνο

 

1) δεν εχει κάποια εξουσία. (του έχει επιβληθεί)

2) αποχωρίζεται τα οικεία του πρόσωπα

3) έρχεται ξαφνικά σε επαφή με πολλά παιδιά και αλλους ενήλικες

 

οπότε ΟΛΑ είναι αναμενόμενα. κ το πισωγυρισμα σε θέματα τουαλέτας.

 

Θα το αντιμετωπίσετε ΕΝΤΕΛΩΣ χαλαρά σαν να μην έγινε ΤΙΠΟΤΑ. "ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ" με λίγα λόγια. ρωτήστε πως το αντιμετώπισαν και τι του ειπαν. τον αντιμετώπισαν έτσι ή το έκαναν θέμα?

 

(γιατί φυσικά, δεν είναι καθόλου μεγάλο θέμα και ούτε είναι καλό να γίνεται μεγάλο θέμα)

 

 

όσον αφορά το τράβηγμα μαλλιών, το συζητάς κανονικά με την δασκάλα,

α ξέρετε η μικρή μου μου ανέφερε το και τό,

έγινε μάλλον κάτι τέτοιο?

και ακούς τι θα σου πεί, - γραψε εδώ μετά.

 

πάντως το τράβηγμα μαλλιων απο παιδί σε παιδί είναι και αυτό συχνό, ιδιαίτερα στην αρχη όπου ακόμα τα παιδιά δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί καλά καλά.

 

παρηγοριές αγκαλίτσες, μη συζητάτε πολύ τον παιδικό μετά , αφιερώστε το χρόνο σας σε δραστηριότητες ένας/δύο προς έναν καλύτερα, για λίγο καιρό.

 

(θυμηθείτε ότι το παιδί δεν μπορεί να καταλαβει γιατι το πρωι δε μπορεί να είναι μαζι η μαμα ενω το απόγευμα στον παιδότοπο μπορεί.

ο φόβος του είναι ότι πλέον για πάντα θα αποχωρίζεται τη μαμα η μπαμπά - για αυτό καλύτερα να μην παρατείνετε αυτό το φόβο πλέον των ωρών που είναι στον παιδικό)

 

υπομονή, σε λίγο καιρό,θα δουν ότι αυτή η αλλαγή δεν είναι το τέλος του κόσμου αλλά απλώς η αρχή μιας άλλης εποχής.

χρειάζονται όμως τον καιρό τους για να το καταλάβουν αυτό και να ηρεμήσουν, να επανέλθουν δηλαδή στο στάδιο που ήταν πρίν.

[Μαρια Στυλιανακη]

όλοι , γιαγιάδες και παπούδες πρέπει να συμβάλλουν στο να εχουν ηρεμη αντιμετωπιση για όλα αυτά τα θέματα!

αν υπάρχει μεγάλη διαφορά, αυτό συγχίζει τα παιδιά περισσότερο και μονο εμποδίζει/παρατείνει αυτό το διάστημα που αισθάνονται φόβο.

[stratoulis]

κ.Στυλιανάκη,

 

Ευχαριστώ!

Θα προσπαθησω να εφαρμοσω αυτα που προτεινετε αν και οσο αφορα τους παπουδες-γιαγιαδες δυστυχως οι προτροπες μου συνήθως δεν εισακούγονται....

Αυτος ηταν και ενας σημαντικός λόγος για τον οποιο ξεκινησαμε παιδικο σταθμο...

Οτι προσπαθω να χτισω εγω τα απογευματα μου το γκρεμιζουν με μια κουβεντα τους!

 

[Ειρήνη]

Σήμερα ο δημοτικός σταθμος είχε στάση εργασίας μέχρι τις 11.00.

 

Πάνω που τα παιδάκια πάνε να μπουν σε μια σειρά....

[ELENA K.]

Και μεις μια απο τα ίδια !!!! Αρχίσαμε αυτή την Δευτέρα σε δημόσιο και είμαστε σε εβδομάδα προσαρμογής τον κρατάνε δηλαδή μόνο 2 ώρες. Τις 3 πρώτες μέρες τον άφηνα χωρίς κλάματα , έκλαιγε όμως κατά την διάρκεια και δεν συμετείχε πουθενά ούτε και όταν η δασκάλα τον πήρε αγκαλιά για να τον πάει στα άλλα παιδάκια . Σήμερα είχαμε θρήνο απο την στιγμή που τον άφησα , και όταν πήγε να τον πάρει η γιαγιά του έκλαιγε γιατί δεν πήγα εγώ ( τις προηγούμενες ημέρες είχα πάρει άδεια απο την δουλειά ) !

Το κλάμα πάνω κάτω το θεωρώ φυσιολογικό όταν το παιδί αλλάζει σε μια τέτοια κατάσταση !

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν θέλει να πλησιάσει τα άλλα παιδάκια και δεν συμετέχει σε καμμία δραστηριότητα . Σε παιδότοπους κλπ παίζει με άλλα παιδιά , όχι ότι είναι και το πιο κοινωνικό πλάσμα πάντα βέβαια σε ότι αφορά παιδάκια συνομήλικα γιατι με τα μεγαλύτερα τα πάει πιο καλά !

Τον είδα εχθές να κάθεται μόνος του σε μια γωνίτσα και να κοιτάζει τα άλλα και σπάραξε η ψυχή μου ! Το ίδιο και σήμερα μου είπε η γιαγιά του !

Τι να κάνω !!! Του μιλάω συνεχώς του έξηγώ πως έχουν τα πράγματα και η απάντηση του είναι " δεν θέλω να παίξω με άλλα παιδάκια " .

 

Μήπως κάνω κάτι λάθος ?

[Ειρήνη]

Σε παιδότοπους κλπ παίζει με άλλα παιδιά , όχι ότι είναι και το πιο κοινωνικό πλάσμα πάντα βέβαια σε ότι αφορά παιδάκια συνομήλικα γιατι με τα μεγαλύτερα τα πάει πιο καλά !

 

Ελενάκι μου γεια σου!

 

Εμένα πάντως μια χαρά μου είχε φανεί ο Μαριός σου και στον παιδότοπο και όταν είχατε έρθει σπίτι μας! Μια χαρά παιδάκι, έπαιζε, και με τον Ανδρεούλη παίξανε, ούτε επιθετικός ούτε τίποτα.

 

Ανεξάρτητα πάντως, έχω καταλάβει από όσα διαβάζω εδώ, πως κάθε παιδάκι αντιδρά διαφορετικά στην προσαρμογή του στο σχολείο. Κάνε υπομονή και μίλα του, μίλα του. Πες του πως αυτή είναι η δική του "δουλειά", όπως η μαμά και ο μπαμπάς έχουν την δική τους δουλειά έτσι και αυτός τώρα που μεγάλωσε έχει σαν δουλειά του το σχολείο. Και τώρα η δουλειά του είναι να μάθει να ζωγραφίζει, να παίζει με αλλα παιδάκια και να περνάει όμορφα στον παιδικό. Εγώ κάπως έτσι του τα λέω. Για δες.

 

Επίσης, χθες που τον πήγε ο άντρας μου στον παιδικό (πρώτη φορά μόνος του χωρίς εμένα) αντέδρασε λίγο την ώρα που τον παρέδιδε στην δασκάλα του αλλά δεν έκλαψε ΚΑΘΟΛΟΥ ενώ σε μένα τις τελευταίες 2 φορές έκλαιγε και με ζητούσε (ευτυχώς για λίγο). Υπάρχει περίπτωση να τον παει καμιά φορά ο μπαμπάς σας για να δείς μήπως και είναι πιο ήρεμος έτσι???

[ELENA K.]

="Ειρήνη Υπάρχει περίπτωση να τον παει καμιά φορά ο μπαμπάς σας για να δείς μήπως και είναι πιο ήρεμος έτσι???

 

Αχ Ειρηνάκι μου ! Εκεί ποντάρω και γω ! Ο πατέρας του λείπει εδώ και ενάμιση μήνα σχεδόν με την δουλειά και γυρίζει αύριο ! Απο εβδομάδα θα τον αφήσω να τον πηγαίνει αυτός . Ισως και γι ΄ αυτό να αντιδράει έτσι !

Τι να πω βρε παιδί μου ! 'Οσο λαλίστατος είναι μέσα στο σπίτι και γενικά στο περιβάλλον του , τόσο μαζεμένος είναι σε τέτοιους χώρους . Ναι με τον Αντρέα έπαιζε καλά και με άλλα παιδάκια αλλά εκεί ούτε που τα πλησιάζει !

Μάλλον είναι αυτό που λες , το θέμα της καθημερινότητας . Καλή προσέγγιση αυτή με την "δουλειά " που λες , ίσως βοηθήσει λίγο !!!

[Ειρήνη]

Ναι, για δες και αυτό.

 

Εγώ του έχω "περάσει" το θέμα του παιδικού κάτι σαν επιβράβευση! Επιβράβευση που μεγάλωσε δηλαδή και τώρα πάει στο σχολείο όπως η μαμά και ο μπαμπάς που είναι μεγάλοι και δουλεύουν.... κάπως έτσι.

[bibibo]

Εγω νομίζω πως έιναι καλό αυτός που αφήνει το παιδί στον παιδικό το πρωί να το παίρνει κι όλας ( εκτός αν δε γίνεται) γιατί το παιδί θέλει να βλέπει αυτόν που τον άφησε το πρωί. Το ίδιο πρόβλημα είχαμε και εμείς και ετσι το ξεπεράσαμε πιο εύκολα. Ακόμα όταν δεν μπορεί να τον πάρει ο πατέρας του και πάω εγώ, του κακοφαίνεται και κάνει πολύ χαρά μόλις τον δει και το αντίθετο. Επίσης έχω μου έχουν πει ότι αν τα στέλνεις με το σχολικό και δεν τα πας εσύ συνηθίζουν πολύ πιο εύκολα, αλλά ακόμα ο δικός μου θεωρώ ότι είναι πολύ μικρός για να εμπιστευτώ τη μεταφορά του σε άλλον.

[Ειρήνη]

Εμένα, φίλη bibibo, δεν υπάρχει σχολικό καθώς είναι δημόσιος σταθμός, οπότε...

 

Και δεν γίνεται να τον πηγαινο-φέρνει το ίδιο άτομο. Τον πηγαίνει ο μπαμπάς του και 1-2 φορές την εβδομάδα και εγώ μαζί και τον παίρνει η γιαγιά του στις 13.30 γιατί αποφασίσαμε με τον άντρα μου να μην τον αφήνουμε εκεί μέχρι το κλείσιμο του σταθμού (στις 4). Να πηγαίνει δηλαδή τις ενεργές ώρες, να παίζει, να κοινωνικοποιείται και να μαθαίνει κάποια "όρια" ας πούμε. Γενικά να το ευχαριστιέται όσο γίνεται και μετά να μένει ένα 4ωρο στην γιαγιά του μέχρι να τον παραλάβει και πάλι ο μπαμπάς του για την επιστροφή στο σπίτι μας.

[bibibo]

Τι να κάνετε τότε??? Υπομονή...

[Ειρήνη]

Εννοείται φίλη μου.

 

Υπομονή και ότι καλύτερο μπορούμε.

[ZHNA]

 

Ζήνα,

και stratoulis,

αφήστε τις εξόδους σε παιδότοπους,

σε χώρους δηλαδή κλειστούς που θυμίζουν παιδικό σταθμό,

για λίγο καιρό,

και προτιμήστε άλλου είδους εξόδους, πάρκο,

αν ο καιρός ειναι βροχερός τότε με γαλότσες, ¨(λατρεύουν να πατάνε με γαλότσες στα νερά)

ή επισκέψεις σε φίλους,

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΡΙΑ, ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, Η ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΥΣ ...

 

όσον αφορά το τράβηγμα μαλλιών, το συζητάς κανονικά με την δασκάλα,

α ξέρετε η μικρή μου μου ανέφερε το και τό,

έγινε μάλλον κάτι τέτοιο?

και ακούς τι θα σου πεί, - γραψε εδώ μετά.

Για το τραβηγμα των μαλλιών, ρωτησα την δασκάλα της, και μου είπε ότι δεν εγινε τετοιο περιστατικό, και όταν της είπα ότι ανεφερε ότι η κυρια Χρυσούλα (η βοηθος της) μαλωσε το παιδάκι, είπε μήπως εγινε κάποια στιγμή που δεν ήταν μπροστα

[ZHNA]

Κάθε μεσημέρι στην γιαγιά του είχαν φασαρίες, γκρίνιες και κλάματα. Έτρωγε 2 κουταλιές από το φαγητό που του έβαζα από το σπίτι μαζί του στις 12 που τρώνε στον παιδικό και μετά στην γιαγιά του αρνιόταν πεισματικά να φάει. Έτσι αποφάσισα να τον ταΐζω πρωινό στο σπίτι, περίπου στις 8 παρά και στις 12 που τρώνε να του έχω ένα τοστ και έναν χυμό χωρίς φαγητό. Η γιαγιά του τον παραλαμβάνει στις 13.30 οπότε σκέφτηκα πως ίσως έτσι να φάει. Σήμερα που το εφήρμοσα αυτό, έφαγε στην γιαγιά του μια χαρά όπως προ-παιδικού.

 

Πάλι καλά, που "έπιασε" αυτό...

 

Εμάς, δεν θέλει ούτε πρωινό στο σπίτι να φαει....

 

Με άδειο στομάχι τελείως...

[ZHNA]

Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν θέλει να πλησιάσει τα άλλα παιδάκια και δεν συμετέχει σε καμμία δραστηριότητα . Σε παιδότοπους κλπ παίζει με άλλα παιδιά , όχι ότι είναι και το πιο κοινωνικό πλάσμα πάντα βέβαια σε ότι αφορά παιδάκια συνομήλικα γιατι με τα μεγαλύτερα τα πάει πιο καλά !

Τον είδα εχθές να κάθεται μόνος του σε μια γωνίτσα και να κοιτάζει τα άλλα και σπάραξε η ψυχή μου ! Το ίδιο και σήμερα μου είπε η γιαγιά του !

Τι να κάνω !!! Του μιλάω συνεχώς του έξηγώ πως έχουν τα πράγματα και η απάντηση του είναι " δεν θέλω να παίξω με άλλα παιδάκια " .

 

Μήπως κάνω κάτι λάθος ?

 

Πραγματικά, πως να μην στεναχωριέσαι μετα...

 

Υπομονή...

[Ειρήνη]

Φίλες μου,

 

Εμένα 2η μέρα που τον πηγαίνει ο μπαμπάς του και δεν έκλαψε καθόλου.

 

Τώρα ακριβώς δεν ξέρω αν είναι το ότι τον πάει ο μπαμπάς και όχι εγώ (άρα δεν κάνει νάζια) ή αν αρχίζει να συνηθίζει..

[ZHNA]

Φίλες μου,

 

Εμένα 2η μέρα που τον πηγαίνει ο μπαμπάς του και δεν έκλαψε καθόλου.

 

Τώρα ακριβώς δεν ξέρω αν είναι το ότι τον πάει ο μπαμπάς και όχι εγώ (άρα δεν κάνει νάζια) ή αν αρχίζει να συνηθίζει..

 

Μάλλον, πέρασε η μπόρα για σένα....

 

Αντε και στα δικά μας...

[Ειρήνη]

Μάλλον, πέρασε η μπόρα για σένα....

 

Αντε και στα δικά μας...

 

Ζήνα μου,

 

Ευχαριστώ. Μακάρι να είναι ήρεμος και να είμαστε όλοι δηλαδή.

 

Δυστυχώς αρρωστήσαμε και σήμερα τον κράτησα στο σπίτι με την γιαγιά του. Ελπίζω αύριο να μην έχουμε πισω-γυρίσματα... . Θα δούμε.

[ZHNA]

Μάλλον, πέρασε η μπόρα για σένα....

 

Αντε και στα δικά μας...

 

Ζήνα μου,

 

Ευχαριστώ. Μακάρι να είναι ήρεμος και να είμαστε όλοι δηλαδή.

 

Δυστυχώς αρρωστήσαμε και σήμερα τον κράτησα στο σπίτι με την γιαγιά του. Ελπίζω αύριο να μην έχουμε πισω-γυρίσματα... . Θα δούμε.

 

Και εμένα αρρώστησε εχθές, και είναι με την γιαγιά σήμερα...

 

Τι συγχρονισμός είναι αυτός ????

 

Λές στην επιστροφή τους να ξεκινήσουμε ξανα απο την αρχή ????

[Ειρήνη]

Δεν ξέρω βρε Ζήνα μου. Τι να σου πω... ότι ξέρεις, ξέρω... Μακάρι να μπουν σε έναν δρόμο και να πηγαίνουν ήρεμα στο σχολείο τους για να είμαστε και εμείς ήρεμοι...

 

Εμένα πάντως ο μικρός μου με ρώτησε την ώρα που τον έντυνα το πρωί "Μαμά, θα πάμε σχολείο"? Αλλά ευτυχώς όχι με κλαψάρικο ύφος. Θα δούμε αύριο...

[Ειρήνη]

Σήμερα πήγαμε σχολείο και πάλι μετά την Δευτεριάτικη απουσία μας.

 

Ο μικρός μου, πρωι-πρωί και ενώ βρισκόταν ακόμα στο κρεβάτι με ρώτησε "που θα πάμε μαμά?" και όταν του είπα "σχολείο αγάπη μου" έβαλε τσιρίδες, έλεγε όχι σχολείο και χτυπιόταν. Αυτό για 2 λεπτά (και πολύ λέω) και τέλος...! Τι αντιδραση ήταν αυτή? Μετά όλα καλά.

 

Είμαι όμως εκνευρισμένη... εκνευρισμένη με την δασκάλα του και αύριο θα πάω εγώ τον μικρό μου σχολείο ώστε να μιλήσω μαζί της.

 

Ο Ανδρεούλης ήρθε και πάλι βρεγμένος... Και είναι η 3η φορά που συμβαίνει. Την μία η μπλούζα του ήταν μούσκεμα ΌΛΗ (φανταστείτε μου την είχαν βάλει σε πλαστική σακουλίτσα και μετά στην τσάντα του!) την άλλη ήταν μούσκεμα τα μανίκια μέχρι μασχάλης και ο ο λαιμός και σήμερα είχε κατουρήσει το παντελονάκι του!!! Το σωβρακάκι του ήταν στεγνό και ο μικρός μας είπε πως πήγε στην τουαλέτα, κατεβασε τα ρουχαλάκια του αλλά δεν κρατησε το πουλάκι του μακριά με αποτέλεσμα να βρέξει το παντελόνι του. Και οταν τον πήρε η πεθερά μου της έλεγε πως κρυώνει!!!

 

Πείτε μου τώρα βρε παιδιά, γιατί δεν προσέχουν λίγο παραπάνω? Μωρά είναι και δεν ζητώ να μου σκουπίσουν το μωρό από κακάκια. Να του ανεβάζουν τα μανίκια μόνο όταν πάει για τσίσα (γιατί το έχω συζητήσει με την δασκάλα) και να τον αλλάζουν αμέσως όταν βραχεί για τον Α ή Β λόγο. Είμαι παράλογη, όχι πείτε μου!