Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

[ANABELA 0]

πριν λιγο καιρο απαντησα εδω κ ειχα πει οτι δεν μου ζητησανε ποτε να βγω εξω την ωρα της αιμοληψιας σε μικροβιολογικο ιατρειο.την τεταρτη που νοσηλευτηκε η κορη μου στο νοσοκομειο το κανανε δυστυχως κ ηταν απαισιο.μου κλεισανε την πορτα καταμουτρα κ η μικρη μου με κοιταζε με ενα βλεμα που δεν θα το ξεχασω ποτε.οταν ειπα της νοσοκομας να μπω μεσα για να την ηρεμησω μου ειπε οτι ετσι κανουμε σε ολους κ οτι ειμαστε αρκετοι εδω μεσα!!!εγω δεν ειμαι αρκετη ,ειμαι η μανα της!!!

την ακουγα να κλαιει σπαραχτικα κ η νοσοκομα να της φωναζει κ να την μαλωνει να κατσει φρονιμα!ημουν ετοιμη να μπουκαρω αλλα με κρατησε ο συζ μου!οταν πια τελειωσε αυτο μου φανηκε αιωνας!

την ειχανε κατατρυπησει αφου φλεβα δεν βρισκανε...τελικα της πηρανε αιμα κ της βαλανε κ ορο.

ολο το βραδυ εκλαιγε κ δεν εφυγε απο την αγκαλια μου!οταν ρωτησα την νοσοκομα μηπως ποναει καπου μου απαντησε οτι δεν ποναει απλα την επιασε η γρουσουζια!

νευριασα παρα πολυ εκεινη την στιγμη!πως μπορει να ειναι τοσο αναισθητη?ενα μικρο μωρο ειναι!!!

θεωρω πολυ κακη την σταση τους κ απαραδεκτο να βγαζουνε εξω τους γονεις του παιδιου αφου μονο αυτοι μπορουνε να ηρεμησουν το παιδακι τους!!!

εαν μου ξανατυχει κατι παρομοιο εστω κ για μια γενικη αιματος δεν θα την αφησω ποτε μονη της κ ευχομαι ποτε της να μην ξανααρρωστησει!

μια στιγμη πιστεψα οτι μπορει κ να την χτυπησε...δεν ξερω....

παντως δεν θα το ξεχασω ποτε!!!

[Μαρία-nmeb 1]

Χριστίννα μου τι πάθατε και πήγατε στο νοσοκομείο??

Είναι καλά το παιδί? Είστε σπίτι τώρα??

 

Τι μου θύμησες τώρα!!!

Πέρυσι 6 Αγούστου η μικρή δεν ήταν καλά και την πήγαμε στο Κέντρο Υγείας Καλλονής(ήμασταν στο χωριό). Εκεί της πήρανε αίμα. Με βάλανε να την κρατάω αγκαλιά και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, τα λευκά ήταν πολύ ανεβασμένα και μας έστειλαν στο νοσοκομείο για εισαγωγή.

Στα Επείγοντα ο γιατρός της πήρε αίμα και της έβαλε ορρό και πάλι την κρατούσα αγκαλιά και ναι μεν πόνεσε αλλά ήταν ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ και ηρέμησε αμέσως!

Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο και της ξαναπήραν αίμα μας βγάλανε έξω.

Το παιδί έκλαιγε και με ζητούσε!

Την επόμενη φορά που της ξαναπήραν αίμα ζήτησα να είμαι μαζί της και με άφησαν!

Δυστυχώς, από μ%&*#^α που κάνανε, (υπερβολική δόση φαρμάκου στον ορρό) και δεν ξέρανε τι είχε το παιδί όταν αντέδρασε στο φάρμακο, μας στείλανε στο Παίδων.

Εκεί, μόλις φτάσαμε μπήκε ο σύζηγος μου στο ασθενοφόρο με το παιδί και εγώ πήγα με αυτοκίνητο.Μέχρι να φτάσω την είχανε πάρει στο εξεταστήριο και της παίρνανε αίμα.

Τότε άκουσα το παιδί μου να ουρλιάζει και να με ζητάει!!

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα και μπήκα και μόλις της είχανε΄πάρει αίμα και το βρήκα να τρέμει!!

Τα σκέφτομαι και δεν ξέρω πως νιώθω..........

Πόνο για ότι τράβηξε το παιδί μου, οργή, μίσος, αγανάκτηση????

Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που άφησα το παιδί μου μόνο του σε αιμοληψία!!!

Όταν έπρεπε να της ξαναπάρουν και μου ζήτησαν να βγώ έξω τους είπα

"Αυτό αποκλείεται"

Τους είπα πως το παιδί θα είναι καλύτερα μαζί μου, θα με νιώθει κοντά του και θα είναι πιο συνεργάσιμο.

και έτσι και έγινε.

Αν επιμένανε, δεν θα επέτρεπα να γίνει η αιμοληψία!

Φυσικά στα ιδιωτικά εργαστήρια, ούτε λόγος για κάτι τέτοιο....

[ANABELA 0]

αχ μαρακι τι λες τωρα?τι περασε η καημενουλα...

ειναι πολυ ασχημο αυτο που κανουνε στα παιδια!τα δημιουργουνε σοκ!

νοσηλευτηκε η μικρη επειδη ειχε υψηλο πυρετο 40,5 κ αυτο απο μια λοιμωξη.μαλλον αμυγδαλιτιδα.για ουρολοιμωξη μας κανανε εισαγωγη ομως .εγω μπερδευτηκα γιατι δεν μου δινανε να καταλαβω τι εχει.

τωρα ειναι μια χαρα αλλα εγω εχω παθει πανικο!

οπως ειπες στα ιδιωτικα δεν συμβαινει κατι τετοιο.

τι κανουν τα παιδακια σου?

[Μαρία-nmeb 1]

Καλά είμαστε τώρα!

Αρρώστησε η μικρή με γαστρεντερίτιδα, πριν 3 εβδομάδες, και κόλλησε και ο μικρός και μετά και 'γω!

Περαστικά στο κοριτσάκι σου!! Δεν νομίζω να ξέρανε κι αυτοί τι έχει..........

Ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ να ξαναπάω το παιδί μου στο νοσακομείο, αλλά δεν θα το ξαναφήσω ΠΟΤΕ μόνο!!!

[MARELE 0]

ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΩΝ 12 ΜΕΡΕΣ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑΙ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΞΩ ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΚΑΙ ΟΥΡΛΙΑΞΕ ΝΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΞΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΩΣΩ ΕΙΧΑΜΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΙ ΓΙΑ KAWASAKI ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΞΑΝΕ 3 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΕΙΠΑ ΚΑΛΛΙΟ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΑ ΠΑΡΑ ΑΥΤΟ.

[dimitraz 10]

Εεεε συμπεθέρα!!!!!!

[Μαρία-nmeb 1]

Άστα Δήμητρα..........

Τα σκέφτομαι και εξοργίζομαι!

Τι τράβηξε το μωράκι μου.........

Δυστυχώς δεν μπορούσα ν' αποδείξω κάτι, αλλιώς........

[ANABELA 0]

δεν φτανει την ταλαιπωρια που τραβαμε κ το σοκ που παθαινουν τα μικρα μας ,μας διωχνουν κιολας!

μαρακι τραγικο αυτο που περασες!κ οι τρεις αρρωστοι?περαστικα σας!

marele τι ειναι το καβασακι?ειναι επικυνδινο?

[MARELE 0]

ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΒΑΣΑΚΙ.ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΕΓΚΑΙΡΑ.ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΑ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ.ΑΣΤΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΥΡΕΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ

ΡΑΙΒΟΚΡΑΝΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΠΡΗΞΙΜΟ ΣΤΙΣ ΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ ΠΡΗΣΜΕΝΑ ΧΕΙΛΗ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΦΡΑΟΥΛΑΣ

ΛΑΙΜΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΠΡΗΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΚΑΙ ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ.

[geoste 0]

εμείς τριπυόμαστε σχεδόν καθε 2μηνο στο παίδων, λόγω θυρεοειδή και οι κοπέλες όχι μόνο δεν μας βγάζουν έξω αλλα δείχνουν και πώς να πιάνουμε το παιδι και πώς να το καθησυχάζουμε.πάντως η μικρή όσο και να κλαίει εκείνη την ώρα τη βλέπω πως μας ψάχνει και ηρεμεί αμέσως μόλις την πάρουμε αγκαλιά, οπότε μάλλον περισσότερο καλό της κάνουμε με το να μπαίνουμε μέσα

και εμεις το ιδιο στο παιδων αγια σοφια αλλα στο νοσοκομειο της περιοχης που ετυχε να εχω παει και τις δυο κορες μου,δεν με αφησαν να μπω και καθομουν απ'εξω και τις ακουγα να κλαινε σπαρακτικα:cry:στην πρωτη μου κορη επαθα σοκ μολις μπηκα μεσα το σεντονι διπλα της ηταν μεσα στα αιματα επειδη δεν καθοταν της εσπασαν φλεβαενω της μικρης φετος το χειμωνα που πηγαμε της εβαλαν και ορο και το κλαμα ηταν πιο πολυ ουτε να τα θυμαμαι δεν θελω.

[sunsun 0]

Στο κέντρο "Πρόληψις" στη Μιχαλακοπούλου κάνανε στη μικρή μου ενδοφλέβια ένεση και με αφήσανε μέσα. Ήτανε 9 μηνών. Ο άνδρας μου πάντως που είδε λίγο αιματάκι αμέσως μετά, γιατί ήτανε έξω, αναστατώθηκε πολύ. Εγώ ήμουν συγκεντρωμένη στο να την ηρεμήσω. Ευτυχώς τα κατάφεραν με μία ένεση γιατί η ταλαιπωρία είναι να χρειαστεί περισσότερες γιατί δυσκολεύονται να βρουν φλέβες στα μωρά.

[ellanor 0]

Σε επέμβαση κοπής χαλινού γλώσσας χωρίς ολική νάρκωση, απαίτησαν να φύγω από το δωμάτιο. Από τότε η μικρή έχει αποκτήσει φοβία με τους γιατρούς και τα ιατρικά κρεββάτια. Στο παίδων Πεντέλης.

[εγω 10]

μιας φίλης το παιδί στο γν χανίων 5 χρονών δεν άφησαν την μαμά του να ειναι παρούσα στην αιμοληψία και απο μέσα έβρισαν το παιδί που δεν καθοταν να του πάρουν αίμα και του έδωσαν και μια χεροκολιά!!!! όταν η μάνα άκουσε το χτύπημα μπήκε μέσα και μόνο που δεν την πλάκωσαν στο ξύλο!!! την έβγαλαν έξω χωρίς να σκεφτούν το παιδί που τους έβλεπε να φαίρονται στη μάνα του έτσι και το παιδί το ίδιο αισθάνθηκε ανήμπορο περισσότερο (να βλέπεις τον άνθρωπο που θεωρείς προστάτη σου να του φαίρονται με αυ΄το τον τρόπο φαντάζομαι δεν είναι ότι καλύτερο) και τους άκουγε να γελάνε μέσα οι μουλάρες και το παιδί να σκάει απο το κλάμα.

εγώ στο ίδιο νοσοκομείο για μιά απλή εξέταση ίωσης λόγω συνεχόμενου εμετού, με βγάλανε έξω και το μωρό τοτε 9 μηνων να φωνάζει και να κλαίει. μπηκα μέσα και είδα όλες τις αλόγες απο πάνω του σαν τους διαόλους να το κρατάνε απο τα χέρια ποδια και κεφάλι με επεπληξαν που μπήκα μέσα με απείλησαν οτι θα την κλειδώσουν και οταν πήρα το παιδί μέτρησα 5 τρυπήματα. αυτός ο εξαναγκασμός απομάκρυνσης τω γονιών απο τα εξεταστήρια πρέπει και απαιτείται να σταματήσει!!!!

δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται πίσω απο μια κλειστή πόρτα και δεν προκειται να σου πούν και ποτέ. πάρτε το παιδί σαν και φυγέτε πηγαίνετε αλλού ή απαιτείστε να είστε μέσα, πάρτε την αστυνομία αν σας απειλήσουν κατσικοθείτε σε μια καρέκλα και μην δεκτείτε να φύγετε απο κει μέσα χωρίς φωνές και φασαρίες απλά απαιτήστε. είναι δικαίωμα σας εφόσον το αντέχετε.

εγώ μετανιωνω κάθε μέρα που άφησα το παιδί μου μόνο του εκει με τις μέγαιρες. αισθάνομαι τώρα οτι το απογοήτευσα οτι το παρέτησα.

[ραφαελ 10]

εγω πήγα 2 μηνων το γιο μου στο ιασω να του κάνουν εξέταση αίματος και δεν με αφήσαν να μπώ μέσα...όταν μου τον φέραν δεν έκλαιγε πάντως.όταν νοσηλευτηκαμε στο παιδων αγλαια κυριακού...τα είδα όλα με εβγαλαν έξω και το τρυπούσαν μια ώρα, τον άκουγα απ εξω και δεν με αφήναν να μπω τα θυμάμαι και μου ανεβαινει η πίεση.μαζέψαμε ούρα στο απλο ουροσυλλέκτη και επειδή ήταν αναμφίβολο ότι είχε μικρόβιο του κάναν υπερυβική...όποια ξέρει τρυπάνε την κοιλιά χαμηλά για να πάρουν τσίσα απο την κύστη και το ζώων δεν μπορούσε να βρεί την κύστη.τον τρύπησε 2 φορές και ενω η επιμελήτρια της είπε να μην τον τρυπήσε και τρίτη αυτη ήρθε και μου είπε να περιμένω να τον ταισω και να τον ξανατρυπήσει....και η καριο..ήταν και έγκυος...πήρα τον γιο μου και έφυγα.πήγα σε ένα διαγνωστικό έδωσα 2 φορές σε σακουλάκι ούρα και βγήκαν πάλι αμφίβολα.

τελικά επειδή εκεινο τον καιρό ήμουν ρόδο λογω μτάθεσης πήγα στο νοσοκομειο της ρόδου η γιατρός τον πήρε αγκαλιά τον χαιδευε και τον πήρε πάλι στο δωματιο χωρίς να είμα παρούσα και έκλαψε λίγο αλλά πάνω απ΄όλα ήταν άνθρωπος.

Τώρα μου είπε μια φίλη μου εδω μενιδι έχουμε ένα μικροβιολογικό που περνουν και σε μωρά και σε αφήνουν να είσαι μέσα..οπότε μάλλον εκει θα παώ στο επόμενο τσεκ απ...

αμφίβολο έβγαινε σημαινει ότι κανονικά πρέπει να είναι στείρο ή κάτω απο 100.000 αποικίες σε συγκεκριμένο μικρόβιο σε άλλο μικρόβιο 50000και στον γιο μου έβγαινε συνέχεια 100000 απο επιμόλυνση.

[Bachiemama 0]

30 ημερών πήγαμε για την πρώτη μας αιμοληψία στην Γενική Θεσσαλονίκης και με βάλανε να την κρατάω ενώ της έπαιρναν αίμα με βελόνα γιατί δεν είχαν πεταλούδα!!! τράβηξαν όμως την βελόνα και άρχισε να τρέχει αίμα ενώ η μικρή μου έκλαιγε και κόντεψα να λιποθυμίσω. Η υπεύθυνη το μόνο που έκανε ήταν να φωνάζει που τράβηξαν την βελόνα νωρίτερα πριν βάλουν το βαμβάκι πάνω στην τρυπούλα και το είδα!! Το ότι δεν είχαν πεταλούδα να της βάλουν δεν την ένοιαξε!!! Στο δε Ιπποκράτειο ΠΑΝΤΑ με έδιωχναν από το δωμάτιο (είτε για αιμοληψία είτε για να την δουν οι γιατροί) ή την έπαιρναν εκείνοι σε ένα δωμάτιο που παίρνουν τις αιμοληψίες και βάζουν ορούς. Τη μόνη φορά που την είχα αγκαλιά ήταν όταν ήταν να της βγάλουν τον ορό για να φύγουμε.. που δεν έβρισκαν που να πάμε και της τον έβγαλαν στον διάδρομο!!!!

[Athina-Manos 10]

εμάς στα Νοσοκομείο στα Χανιά η Γιατρός μας ζήτησε να βγούμε έξω, όταν του έκανε παρακέντηση για λήψη ούρων με τη δικαιολογία ότι ίσως αντιδράσουμε περίεργα, αν το παιδί πονέσει πολύ κλπ.!! Δε μπορώ να πω βέβαια, μας το ζήτησε πολύ ευγενικά!!

[GeorginaS 10]

Στο Ωνάσειο, 9 μηνών ο μικρός, μας έβγαλαν έξω. Στην Βιοιατρική για εξετάσεις αίματος, ήμουνα μέσα, μου έδειξαν πως θα το κρατήσω και στο τέλος του έδωσαν και αυτοκολητάκι Winnie (όταν γυρίσαμε στο σπίτι η δίδυμη αδελφή του ξεσήκωσε τον κόσμο να την πάμε κι αυτή για να πάρει αυτοκολητάκι!)

 

Στην Αγγλία όπου βρεθήκαμε, στις εξετάσεις αίματος όχι απλά κρατούσα τον μικρό (ήταν 10 μηνών) αλλά αγκαλιά πάνω μου μπρούμυτα, με το κεφαλάκι του πάνω από τον ώμο μου. Ο χεριουργός που του έκανε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς ισχυρίζεται μάλιστα ότι θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί η παρουσία των γονιών ακόμα και κατά τη διάρκεια τέτοιου είδους επεμβάσεων. Όσον αφορά το επισκεπτήριο στην εντατική, μπορούσαμε να είμαστε δίπλα στο μικρό 24 ώρες το 24 ωρο, όχι 2 δεκάλεπτα την ημέρα όπως ισχύει εδώ στην Έλλάδα. Και η νοσοκόμα να μας εξηγεί συνέχεια τι κάνει. Αφού κάποια στιγμή είπαμε φτάνει, δεν θέλουμε να ξέρουμε άλλα! Σημειωτέον οι νοσοκόμες είναι πολύ σημαντικές στο σύστημα υγείας της Αγγλίας, και ήταν παρούσες (με άποψη που τη σέβονταν όλοι, όχι γλάστρες) στις συναντήσεις που κάναμε με τους χειρουργούς και τους λοιπούς γιατρούς.

 

Άλλος κόσμος εκεί.

[rkt 10]

και εμένα δεν με άφηναν να βρίσκομαι κοντά στο μωρό μου όταν χρειάστηκε να γίνει αιμοληψία, αλλά και παρακέντηση για να πάρουν ούρα από την κύστη. Η μικρή ούρλιαζε μαμάαααα από πόνο και φόβο, και εγώ έξω από την πόρτα να κλαίω που δεν μπορούσα να είμαι κοντά της, ενώ ήταν τόσο φοβισμένη και μικρούλα. Απαράδεκτο. Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων Πάτρας

[Στέλιος Παπαβέντσης 1]

Το παιδί στο νοσοκομείο δε νοείται να μη συνοδεύεται κάθε στιγμή και για οποιαδήποτε παρέμβαση τουλάχιστον από τη μητέρα του. Ακόμα και εγώ είχα ανάλογες εμπειρίες απο νοσοκομείο στην Πατρα, παρ'ο,τι γνώριζαν οτι ημουν παιδιατρος και προερχόμουν απο τη διαφορετική κουλτούρα της Αγγλιας. Μαλιστα μια συναδελφος μου δήλωσε πως "εμεις εδω ειμαστε πιο παρεμβατικοι και σκληροι". Τι να πεις.. Βρίσκουν και κάνουν. Όλες οι οδηγίες στη διεθνή βιβλιογραφία μιλούν για παρουσία των γονιών, για παρουσία play therapist, για ομορφους χωρους, παιχνιδια, αποσπαση της προσοχης κατα την ωρα της αιμοληψιας. Στα νοσοκομεια του Λονδίνου θυμαμαι οτι κάθε φορά που αγγίζαμε ένα παιδί για οποιοδήποτε λόγο επρεπε να παρουμε την αδεια των γονιων και να ειναι και αυτοι παροντες, μολις τελειωναμε γραφαμε αναλυτικα τι καναμε στο αρχειο του παιδιου. Εκει ομως οι γονεις κανουν αφειδως μυνησεις καθε φορα που αντιμετωπίζουν κάτι "σκληρο" και τοτε στο δικαστηριο ο γιατρος υπερασπιζεται τον εαυτο του με οσα εγραψε στο φακελο του ασθενους. Τα νοσοκομεια αναγκαζονται να καταβαλουν αποζημιωσεις για ψυχικη οδυνη, για το χερι του παιδιου που μαυρισε απο τα τρυπηματα, για κακη συμπεριφορα επαγγελματιων κλπ. Ο μονος δρομος μπροστα για τους ελληνες γονεις ειναι να μπουν στην κουλτουρα των μυνησεων - και τοτε καποιοι "σκληροι" και αξεστοι ντοπιοι γιατροι μας ειναι κυριολεκτικα ανυπερασπιστοι.

[Jen. 0]

Πολύ χαίρομαι για το θέμα που ανοίξατε γιατί είναι ο λόγος που πλακώθηκα με τους μισούς γιατρούς και νοσοκόμες του νοσοκομείου παίδων Αγλαΐα Κυριακού το καλοκαίρι που νοσηλευόταν ο μικρός μου για μια βδομάδα.

 

Τους μίλησα ήρεμα, τους έφερα παραδείγματα απο το εξωτερικό, του μίλησα με όρους ψυχολογίας και πόσο κακό είναι για το μωρό να φεύγει η μαμά μου κατά την αιμοληψία, τους έφερα παραδείγματα της Βιοϊατρικής όπου 2 μέρες πριν ο μικρός ουτε που κατάλαβε οτι του πήραν αίμα γιατι ήμουν εγώ μαζι τους και του τραγουδούσα, ΑΛΛΆ ΌΧΙ όλοι σε αυτό το νοσοκομείο ειναι κουφιοκέφαλοι και η μόνιμη απάντηση τους ήταν "έτσι λέει η πολιτική του νοσοκομείου!"

 

Ε ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΞΕΤΕ τους φώναξα!!!

 

Ώσπου μετά απο 5 μέρες δεν άντεξα και ΑΠΑΙΤΗΣΑ να είμαι μέσα και δεν ξεκουνιόμουν (τον ειχαν κατατρυπησει ολες αυτες τις μερες)...στην αρχή με άφησαν αλλα όταν δυσκολευόντουσαν να βρουν φλέβα αγχώθηκαν που ήμουν μέσα και ένας ειδικευόμενος - που ήταν φανερό ότι ήταν άσχετος από παιδιατρική ψυχολογία- μου φώναξε να βγω λέγοντας μου "δεν παθαίνει και κάτι το μωρό αν κλάψει" και του φώναξα "Αυτό το αποφασίσω εγώ" και πήρα το μωρό και έφυγα και δεν άφησα να του βάλουν την πεταλούδα!!! ΕΛΕΟΣ δηλαδή πότε πια θα μάθουν οι γιατροι στα νοσοκομεία να συμπεριφέρονται με ευαισθησία και ανθρωπιά? Καλά στη σχολή τους δεν κάνουν κανένα μάθημα ψυχολογίας!!! :evil:

 

 

Συγνώμη αν σας κούρασα και συγνώμη που δεν διάβασα τα προηγούμενα λόγω έλλειψης χρόνου.

[Jen. 0]

Το παιδί στο νοσοκομείο δε νοείται να μη συνοδεύεται κάθε στιγμή και για οποιαδήποτε παρέμβαση τουλάχιστον από τη μητέρα του. Ακόμα και εγώ είχα ανάλογες εμπειρίες απο νοσοκομείο στην Πατρα, παρ'ο,τι γνώριζαν οτι ημουν παιδιατρος και προερχόμουν απο τη διαφορετική κουλτούρα της Αγγλιας. Μαλιστα μια συναδελφος μου δήλωσε πως "εμεις εδω ειμαστε πιο παρεμβατικοι και σκληροι". Τι να πεις.. Βρίσκουν και κάνουν. Όλες οι οδηγίες στη διεθνή βιβλιογραφία μιλούν για παρουσία των γονιών, για παρουσία play therapist, για ομορφους χωρους, παιχνιδια, αποσπαση της προσοχης κατα την ωρα της αιμοληψιας. Στα νοσοκομεια του Λονδίνου θυμαμαι οτι κάθε φορά που αγγίζαμε ένα παιδί για οποιοδήποτε λόγο επρεπε να παρουμε την αδεια των γονιων και να ειναι και αυτοι παροντες, μολις τελειωναμε γραφαμε αναλυτικα τι καναμε στο αρχειο του παιδιου. Εκει ομως οι γονεις κανουν αφειδως μυνησεις καθε φορα που αντιμετωπίζουν κάτι "σκληρο" και τοτε στο δικαστηριο ο γιατρος υπερασπιζεται τον εαυτο του με οσα εγραψε στο φακελο του ασθενους. Τα νοσοκομεια αναγκαζονται να καταβαλουν αποζημιωσεις για ψυχικη οδυνη, για το χερι του παιδιου που μαυρισε απο τα τρυπηματα, για κακη συμπεριφορα επαγγελματιων κλπ. Ο μονος δρομος μπροστα για τους ελληνες γονεις ειναι να μπουν στην κουλτουρα των μυνησεων - και τοτε καποιοι "σκληροι" και αξεστοι ντοπιοι γιατροι μας ειναι κυριολεκτικα ανυπερασπιστοι.

 

Τέλεια τελικά κακώς επιλέξαμε να ζήσουμε Ελλάδα αντί της Αγγλίας...σε κάτι τέτοια πάντα θυμάμαι τι άψογη συμπεριφορά είχα εκεί...

 

Αν το είχα σκεφτεί θα είχα κάνει τουλάχιστον 2-3 μηνύσεις για τους γιατρους στο Α. Κυριακου και την απάνθρωπη συμπεριφορά τους...Τους ειδικευόμενους κυρίως!!! Και τώρα που το είπες το σκέφτομαι αλλά δεν έχω ούτε στοιχεία ούτε μάρτυρες πλέον

[Jen. 0]

Πάντως επειδή αυτό το ζήτημα ακόμη με "πονάει" πολύ, θέλω πολύ να βοηθήσω σε οτιδήποτε μπορεί να ανατρέψει το υπάρχον καθεστώς!

[NINA2 10]

Στο Ιπποκράτειο Θεσ/νίκης δεν με άφησαν να είμαι παρούσα όταν τοποθέτησαν καθετηράκι (για αιμοληψίες) στην κόρη μου που ήταν τότε τεσσάρων ετών. Ακούστε και το χειρότερο: Eνώ το παιδί έκλαιγε και φώναζε συνέχεια "μαμα" (τι ποιο φυσικό?) η η..θια νοσοκόμα της είπε:

"Αν συνεχίσεις να κλαις και να κουνιέσαι θα διώξω την μαμά σου που περιμένει απ' έξω" . ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ!!!!!!!!! ΞΕΦΤΙΛΑ !!!!!!!!! ΤΙ Σ..ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΝ???????????????

[ραφαελ 10]

ο παιδιάτρος όταν έρχετε για την μηνιαία εξέταση ότι και να κάνει στον γιό μου αυτός κλαιει..το θέμα είναι ότι δεν του κάνει ποτέ το εμβόλιο μονος.τον έχω αγκαλια και του το κάνει, το ξέρω ότι κλαιει αλλά ειναι διαφορετικό απο την στιγμη που είναι αγκαλιά μου.εγω θυμάμαι και τα ονόματα τους που με πέταξαν εξω γιατι έχω αντίγραφο του φακέλου.παρεπιπτώντος οι αλλεργιολόγοι όταν τον τρυπούσαν για τα τεστ δεν με βγάλαν έξω...

[Merta 0]

Εγώ όταν γέννησα τη μικρή μου εμφάνισε ίκτερο, και για 20 ημέρες πηγαινοερχόμασταν

στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Ούτε μία φορά δεν με έβγαλαν έξω, αντίθετα ήθελαν να την κρατάω αγκαλιά (μου έδειξαν και πως για να μπορούν να πάρουν αίμα) για να την ηρεμώ.

Και ακόμη μία φορά έπεσε και στραμπούληξε το πόδι της (ήταν 1,5 έτους). Πήγαμε στο νοσοκομείο για να ήμαστε σίγουροι ότι δεν έχει πάθει τίποτα περισσότερο, και σε όλη τη διάρκεια που την εξέταζαν (βγάλαμε ακτινογραφία, και έπειτα ανέλαβε ο ορθοπεδικός) μου ζήτησαν να είμαι εκεί για να με αισθάνεται κοντά της. Και όταν έπρεπε ο γιατρός να βάλει νάρθηκα στο πόδι της,(πολύ καλός άνθρωπος, τι παιχνίδια τις έκανε για να την κάνει να ξεχαστεί, απίθανος) φώναξαν και το σύζυγό μου μέσα για να την κρατάμε εμείς που μας γνωρίζει, και όχι κάποια άγνωστη νοσοκόμα. Βέβαι η μικρή αγάπησε τόσο πολύ το γιατρό που δεν έβγαλε κιχ. Και τις δύο φορές πήγαμε στο νοσοκομείο του Βόλου.