ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ...(?)

[ζώπυρον]

Χθες και προχθές, ο γιος μου ήταν ιδιαίτερα άτακτος στο Νηπιαγωγείο. Μου το είπε χθες η δασκάλα του όταν πήγα να τον πάρω, μιλώντας μου με δυνατή φωνή μπροστά σε άλλους γονείς κι αρκετούς συμμαθητές του.

 

Προσωπικά, δεν με πείραξε ότι μ' ενημέρωσε ενώπιον άλλων γιατί δεν μασάω απ' αυτά. Για μένα, ο γιος μου είναι ο πρίγκηπάς μου αλλά έχω συναίσθηση ότι είναι παιδί κι όχι άγγελος. Έτσι, δεν ντρέπομαι όταν ο άλλος μου το επισημαίνει καλοπροαίρετα. Και πρέπει να ομολογήσω πως η δασκάλα του - γενικά - είναι γλυκιά, συζητήσιμη και προσεχτική. Ίσως να παρασύρθηκε από την έκπληξή της γιατί συνήθως ο γιος μου είναι συνεργάσιμο παιδί.

Το μόνο που με απασχόλησε είναι πως θα ένοιωθε το παιδί. Τον είδα πως με κύτταγε... Σε κλάσματα δευτερολέπτου, πήγα πίσω, μου ήρθαν εικόνες από τον εαυτό μου στη θέση του και τη μάνα μου στη δική μου θέση... Συγκινήθηκα... Γι' αυτό, το μισό μου πρόσωπο τον επέπληξε και το άλλο μισό του χαμογέλασε...

 

Είπα στη δασκάλα πως ζητάμε συγνώμη, ότι είμαι σίγουρη πως το παλληκάρι μου θα ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά του, θα συζητήσουμε και στο σπίτι κι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα! Τον πήρα από το χέρι και φύγαμε.

 

Αργότερα, όταν συζητήσαμε το θέμα, μου είπε πως μάλωσε μ' ένα παιδί γιατί δεν τον άφηνε να πάρει να κάνει μια κατασκευή.

"Μαμά, είχα υποχωρήσει άλλες φορές για να μην τσακωθούμε για κάτι ασήμαντο και περίμενα κάποτε να 'ρθει κι η σειρά μου - ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ. Αλλά ο Θανάσης δεν καταλάβαινε πια κι εγώ τον έσπρωξα!

Κουβέντα στη κουβέντα, κάποια στιγμή του λέω : "Βρε αγόρι μου, δεν έχουμε πει ότι τα χέρια τα χρησιμοποιούμε μόνο όταν πραγματικά κινδυνεύουμε? Δεν έχουμε πει ότι ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ?"

 

Κι η απάντηση ήταν :

 

"Ναι μαμά, εσύ καλά μου τα λες αλλά δεν ισχύουν αυτά που μου λες! Προχθές στη πρόβα, η κυρία του άλλου τμήματος επειδή κύτταγα την Μαριάνθη (?) και δεν άρχισα να λέω αμέσως τα λόγια μου, μου είπε {μα εσύ ζεις στο διάστημα παιδάκι μου!} και με χτύπησε δυνατά στο πόδι. Να έτσι." (Το περιστατικό είναι αληθινό, το επιβεβαίωσα σήμερα)

 

"Πως λοιπόν μανούλα ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ?"

[ζώπυρον]

Συγνώμη για την μεγάλη ανάρτηση αλλά ήθελα να πω από την αρχή την ιστορία και το πως εξελίχθηκε. Άσε που μου βγήκε και το συγκινησιακό με τη μάνα μου και μένα παιδί... Συμπαθάτε με!

[love4four]

Zopiron,

 

Καταρχήν, συγκινήθηκα αφάνταστα με την ιστορία σας, έτσι όπως την περιγράφεις... Συγχαρητήρια για τον δίαυλο επικοινωνίας που έχεις καταφέρει να χτίσεις με το παιδάκι σου. Μπράβο και πάλι μπράβο σε μια πολύ γλυκιά μανούλα που συναισθάνεται το παιδί της και που επιλέγει να "σκύβει" για να αφουγκραστεί τις ανάγκες και τα συναισθήματά του.

Τώρα στο προκείμενο: πολύ καλά κάνεις και εξηγείς υποδεικνύωντας την σωστή συμπεριφορά. Θα πω ότι Ναι. Τα λόγια έχουν την δύναμη.... κι ας γίνονται κάποιες φορές λάθη από τους μεγάλους... Αλλά αυτό είναι κάτι που το παιδάκι σου θα το συνηδειτοποιήσει σε πιο μεγάλη ηλικία. Εξήγησέ του πως η εν λόγω δασκάλα εκείνη την στιγμή δεν μπόρεσε λόγω φόρτισης να σκεφτεί για ποιον λόγο ήταν αφηρημένος ο γιος σου και αντέδρασε έτσι άσχημα...

Σε κόλλησε στον τοίχο πάντως, δεν μπορώ να πω !!!!

[demi]

αχου το γλυκο μου ...τι συμπεριφορα ειναι αυτη απο εκπαιδευτικους?δεν συμφωνω καθολου με την αντιδραση και των 2 ..

ακου εκει ζεις στο διαστημα...

και γιατι να μιλαει μπροστα σε ολον τον κοσμο?

εσεις ζειτε σε μεγαλη πολη αλλα εγω που ζω σε χωριο αν γινοταν αυτο θα μας κρεμαγαν κουδουνια!!!!!!

[Serba]

demi, δεν έχει σημασία αν μένεις σε χωριό ή σε μεγάλη πόλη, τα μικρά παιδιά δεν αντιλαμβάνονται την διαφορά, γι΄αυτά το σχολείο είναι το δικό τους μικρό χωριό,

θα μπορούσε να το πει όταν φύγουν όλοι, και δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει το ότι ήταν πολύ άτακτος, το 90% των παιδιών άτακτα δεν είναι;

 

Τα λόγια έχουν την δύναμη,

αλλά πολλές φορές και η σιωπή έχει την δική της δύναμη

[DALIA]

H δικιά μου γνώμη είναι ότι τα λόγια έχουν δύναμη αλλά όχι απεριόριστη...

Κάποια στιγμή νομίζω ότι τα λόγια σταματάνε να έχουν δύναμη και τη σκυτάλη πέρνουν τα μαθήματα ζωής που ξεκινάνε από το σχολείο όπου εκεί είναι μια μικρή κοινωνία....

[SKEK]

Είδες όμως που αντιλαμβάνεται τα λόγια σου? Πανέξυπνος ο δικός σου!! Ζοπιρον αν δεν είχαν δύναμη τα λόγια, ο γιος σου δεν θα ήταν σε θέση να κάνει αυτή τη συζήτηση μαζί σου. Σημαίνει ότι τα δικά σου λόγια έχουν επιρροή στο παιδί σου και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το παιδάκι με το δίκιο του έχει απορίες αφού τα πρότυπα του (μαμά και δασκάλα) έχουν συγκρουόμενες απόψεις. Απράδεκτη συμπεριφορά για δασκάλα.

[demi]

demi, δεν έχει σημασία αν μένεις σε χωριό ή σε μεγάλη πόλη, τα μικρά παιδιά δεν αντιλαμβάνονται την διαφορά, γι΄αυτά το σχολείο είναι το δικό τους μικρό χωριό,

θα μπορούσε να το πει όταν φύγουν όλοι, και δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει το ότι ήταν πολύ άτακτος, το 90% των παιδιών άτακτα δεν είναι;

 

Τα λόγια έχουν την δύναμη,

αλλά πολλές φορές και η σιωπή έχει την δική της δύναμη

 

συμφωνω απολυτα...ξερεις με ποια εννοια το ειπα?οτι θα ακουγαν οι αλλες μαναδες και θα το σχολιαζαν στον πρωινο καφε διοτι ετσι γινετε εδω..

μια φορα σχολασα απο την εργασια μου νωρις και πηγα να παρω το παιδι απο το νηπιαγωγειο..

αυτος δεν με περιμενε και φωναζε θελω τον μπαμπα μου και σερνοταν στο πατωμα...

σε πληροφορω την αλλη μερα ολοι εμαθαν το συμβαν και με επιασαν πανω απο 3 μαναδες να με ""συμπονεσουν¨¨

ενα απο τα μειονεκτηματα του χωριου...

 

Αλλα ψυχραιμη την κοβω την συμφορουμιτισα γιατι εγω θα ειχα αντιδρασει διαφορετικα..μπραβο της ..απο εκει πηρε το παιδι την λογικη και την ψυχραιμια..

[Serba]

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου το τι θα σχολιάζουνε ή ποιος γονιός άκουσε κατά πόσο το παιδί μου ήταν άτακτο σήμερα,

ακόμα και μπροστά μας να μας βρίζουν, έχουμε τρόπους και άμυνες να το διαχειριστούμε, τα παιδιά 4 και 5 χρον., όχι, και εκεί εστιάζω

zopiron, την επόμενη φορά, να του χαμογελάσει ολόκληρο το πρόσωπό σου

[mmaria]

H δικιά μου γνώμη είναι ότι τα λόγια έχουν δύναμη αλλά όχι απεριόριστη...

Κάποια στιγμή νομίζω ότι τα λόγια σταματάνε να έχουν δύναμη και τη σκυτάλη πέρνουν τα μαθήματα ζωής που ξεκινάνε από το σχολείο όπου εκεί είναι μια μικρή κοινωνία....

 

πολυ καλα τα λες. ετσι ειναι η σκληρη πραγματικοτητα και πρεπει και αυτο να το μαθουν.

[σπουργίτι]

Συμφωνώ ότι τα λόγια έχουν τη δύναμη! Τι γίνεται όμως, όταν το παιδάκι σου στο νηπιαγωγείο δέχεται επιθετικές συμπεριφορές και δεν αντιδρά; Εξηγούμαι: Ο γιος μου είναι γενικά ήσυχο παιδάκι στο νηπιαγωγείο! Έχει ένα συμμαθητή, με τον οποίο μέχρι και πέρυσι κάνανε πολύ παρέα! Φέτος έχει αρχίσει να μου λέει συχνά ότι το συγκεκριμένο παιδί του επιτίθεται στο σχολείο, δηλ. τον σπρώχνει κλπ και τον πονάει! Του λέει να σταματήσει και ότι τον πονάει, αλλά τα σκηνικά επαναλαμβάνονται! Ο πατέρας του του λέει να τον σπρώξει και αυτός! Ο δικός μου μέχρι στιγμής λειτουργεί αμυντικά! Εγώ είμαι πραγματικά σε δίλημμα: πώς μπορώ να τον συμβουλεύσω; δεν μου αρέσει η συμβουλή του μπαμπά, αλλά τι γίνεται όταν το άλλο παιδάκι δεν παίρνει από λόγια; σκέφτηκα να το συζητήσω με τη νηπιαγωγό, αλλά αν ήταν έντονο σίγουρα κάτι θα μου έλεγε και αυτή, γιατί γενικά τα προσέχουν τα παιδάκια. Να τον αφήσω να τα βγάλει πέρα μόνος του; Να τον συμβουλεύσω να αντιδράσει με βία (σπρώξιμο κλ) στη συμπεριφρά του άλλου παιδιού; Να μιλήσω με τη νηπιαγωγό για να τον "προστατεύσει"; Ήμουν έτοιμη να κάνω το τελευταίο, αλλά συζητήσαμε με τον άντρα μου ότι του χρόνου που θα πάει δημοτικό θα αντιμετωπίσει και άλλες τέτοιες συμπεριφορές και εκεί το περιβάλλον δεν είναι τόσο "προστατευτικό", οπότε πρέπει να τον αφήσουμε να τα βγάλει πέρα μόνος του... Εσείς τι θα κάνατε;

[demi]

Συμφωνώ ότι τα λόγια έχουν τη δύναμη! Τι γίνεται όμως, όταν το παιδάκι σου στο νηπιαγωγείο δέχεται επιθετικές συμπεριφορές και δεν αντιδρά; Εξηγούμαι: Ο γιος μου είναι γενικά ήσυχο παιδάκι στο νηπιαγωγείο! Έχει ένα συμμαθητή, με τον οποίο μέχρι και πέρυσι κάνανε πολύ παρέα! Φέτος έχει αρχίσει να μου λέει συχνά ότι το συγκεκριμένο παιδί του επιτίθεται στο σχολείο, δηλ. τον σπρώχνει κλπ και τον πονάει! Του λέει να σταματήσει και ότι τον πονάει, αλλά τα σκηνικά επαναλαμβάνονται! Ο πατέρας του του λέει να τον σπρώξει και αυτός! Ο δικός μου μέχρι στιγμής λειτουργεί αμυντικά! Εγώ είμαι πραγματικά σε δίλημμα: πώς μπορώ να τον συμβουλεύσω; δεν μου αρέσει η συμβουλή του μπαμπά, αλλά τι γίνεται όταν το άλλο παιδάκι δεν παίρνει από λόγια; σκέφτηκα να το συζητήσω με τη νηπιαγωγό, αλλά αν ήταν έντονο σίγουρα κάτι θα μου έλεγε και αυτή, γιατί γενικά τα προσέχουν τα παιδάκια. Να τον αφήσω να τα βγάλει πέρα μόνος του; Να τον συμβουλεύσω να αντιδράσει με βία (σπρώξιμο κλ) στη συμπεριφρά του άλλου παιδιού; Να μιλήσω με τη νηπιαγωγό για να τον "προστατεύσει"; Ήμουν έτοιμη να κάνω το τελευταίο, αλλά συζητήσαμε με τον άντρα μου ότι του χρόνου που θα πάει δημοτικό θα αντιμετωπίσει και άλλες τέτοιες συμπεριφορές και εκεί το περιβάλλον δεν είναι τόσο "προστατευτικό", οπότε πρέπει να τον αφήσουμε να τα βγάλει πέρα μόνος του... Εσείς τι θα κάνατε;

 

τωρα μας βαζεις δυσκολα....η Κ.Στυλιανακη ειχε γραψει καποια στιγμη καποιες λυσεις εκπληκτικες..θα κανω αναζητηση για να τα παραθεσω.

[Serba]

επαγγελματική άποψη δεν έχω, αλλά εγώ θα το έλεγα στην δασκάλα να το έχει στο νου της, ώστε όταν ξανασυμβεί, να συμβουλεύσει τα παιδιά,

 

είπαμε, να τα βγάζουν πέρα μόνα τους, αλλά όχι και να τα αφήσουμε εντελώς ανυπεράσπιστα

εσύ δεν μπορείς να πιάσεις το άλλο παιδάκι να του μιλήσεις,

αυτό είναι δουλειά της δασκάλας

[DALIA]

Ήμουν έτοιμη να κάνω το τελευταίο, αλλά συζητήσαμε με τον άντρα μου ότι του χρόνου που θα πάει δημοτικό θα αντιμετωπίσει και άλλες τέτοιες συμπεριφορές και εκεί το περιβάλλον δεν είναι τόσο "προστατευτικό", οπότε πρέπει να τον αφήσουμε να τα βγάλει πέρα μόνος του... Εσείς τι θα κάνατε;

 

Καταρχήν πρέπει να ενημερώσεις τη δασκάλα για το τι συμβαίνει...

εγώ θα σε συμβούλευα αυτό που λέει ο άντρας σου, εγώ με το γιο μου αυτό έχω κάνει αλλά κάτα κάποιο τρόπο χτίστηκε όλο αυτό από τα προηγούμενα χρόννια...

Φρόντισα να το χτίσω πέρνοντας παραδείγματα από γύρω μου, όπου παιδιά που δεν ήξεραν υπερασπίζονταν τον εαυτό τους, έκαναν μεγάλο κακό στον εαυτό τους....

[miriki]

@ Zopiron τι αστεροοικογένεια είστε εσεις. Απίστευτο το πιτσιρίκι. Επειδή όντως τα λόγια έχουν τη δύναμη μίλα και με τις δυο δασκάλες. Και με εκείνη που πρόσβαλε το παιδί σου στην πρόβα και με εκείνη που που σας εξέθεσε δημοσίως τους άτακτους. Δεν εννοώ να τσακωθείς, απλά με ηρεμία να μεταφέρεις αυτά που σου είπε το παιδί και αυτά που ένιωσες εσύ. Καμιά φορά όλοι χρειαζόμαστε καμπανάκια υπενθίμισεις. Ακόμη και οι πιο άξιοι επαγγελματίες.

 

@ σπουργίτι. Συζήτα με τη δασκάλα του παιδιού να συμφωνήσετε κοινή στρατηγική. Άλλο χωρίς προστετευτική γυάλα και άλλο ξυπόλυτος στα αγκάθια

[ζώπυρον]

Ουφ! Ήταν μια πάρα πολύ κουραστική μέρα! Επιτέλους σπίτι!

Σας ευχαριστώ πολύ όλες σας για την ανταπόκριση στο θέμα και τα καλά σας λόγια.

 

Συγχαρητήρια για τον δίαυλο επικοινωνίας που έχεις καταφέρει να χτίσεις με το παιδάκι σου. Μπράβο και πάλι μπράβο σε μια πολύ γλυκιά μανούλα που συναισθάνεται το παιδί της και που επιλέγει να "σκύβει" για να αφουγκραστεί τις ανάγκες και τα συναισθήματά του....Σε κόλλησε στον τοίχο πάντως, δεν μπορώ να πω !!!!

Μεταξάκι, έχω κάνει αρκετά λάθη με το γιο μου. Ειδικά εκεί στη ηλικία των 2-3 ετών. Αφού διαβάζω και απαντώ μερικές φορές στις μανούλες παιδιών αυτής της ηλικίας και λέω στον εαυτό μου "α ρε Ζώπυρον, την έξυπνη κάνεις? Αφού χειρότερα άγχη είχες και χειρότερα λάθη έκανες".

Σίγουρα όμως, αυτό που έκανα πάντα, από τότε που ήταν μωρό - ήταν να μιλάω συνέχεια μαζί του, για τα πάντα. Ακόμα κι όταν δεν είχα απάντηση... Ακόμα κι όταν με κόλλαγε στο τοίχο, δηλαδή συχνά-πυκνά

 

...και γιατι να μιλαει μπροστα σε ολον τον κοσμο?

εσεις ζειτε σε μεγαλη πολη αλλα εγω που ζω σε χωριο αν γινοταν αυτο θα μας κρεμαγαν κουδουνια!!!!!!

Ντέμη μου, σίγουρα στο χωριό τα πράγματα -όσο αφορά αυτό το θέμα- είναι πολύ χειρότερα. Αλλά μην νομίζεις ότι κι εδώ δεν με κουτσομπόλεψαν... Μένω πολλά χρόνια σε αυτή τη συνοικία και με γνωρίζουν σχεδόν όλοι... Αλλά ξέρεις τι γίνεται? Επειδή έχω δυσκολευτεί πολύ ως παιδί (και έφηβη), για άλλους λόγους βέβαια, έμαθα τελικά ν' αξιολογώ την σπουδαιότητα των πραγμάτων. Το να είναι το παιδί μου άτακτο, δεν είναι ντροπή. Φυσικά, είναι ένα θέμα που πρέπει να με προβληματίσει και να το λύσω μαζί με το παιδί αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ας κοιτάξουν τη γούνα τους που έχει πολλλά και σοβαρά ράμματα...

 

...Σημαίνει ότι τα δικά σου λόγια έχουν επιρροή στο παιδί σου και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το παιδάκι με το δίκιο του έχει απορίες αφού τα πρότυπα του (μαμά και δασκάλα) έχουν συγκρουόμενες απόψεις. Απράδεκτη συμπεριφορά για δασκάλα.

Μα ακριβώς για αυτές τις αντικρουόμενες απόψεις ΣΚΕΚ μου, άνοιξα το θέμα... Μήπως στέλνω με τριαντάφυλλα τον γιο μου στον πόλεμο?

 

...Επειδή όντως τα λόγια έχουν τη δύναμη μίλα και με τις δυο δασκάλες. Και με εκείνη που πρόσβαλε το παιδί σου στην πρόβα και με εκείνη που που σας εξέθεσε δημοσίως τους άτακτους. Δεν εννοώ να τσακωθείς, απλά με ηρεμία να μεταφέρεις αυτά που σου είπε το παιδί και αυτά που ένιωσες εσύ. Καμιά φορά όλοι χρειαζόμαστε καμπανάκια υπενθίμισεις. Ακόμη και οι πιο άξιοι επαγγελματίες.

Μιρίκι μου, από σήμερα το σχολείο είναι κλειστό και θα ξαναβρεθούμε πια με το νέο έτος. Στη δική του δασκάλα, μίλησα (για τη πρόβα) - ήρεμα και κοιτώντας την στα μάτια... Μπέρδεψε τα λόγια της κι άλλαξε χίλια χρώματα. Να σου πω την αλήθεια, την λυπήθηκα γιατί δεν ήταν η κύρια υπεύθυνη. Βέβαια, παρευρισκόταν στο περιστατικό... Τώρα για την άλλη δασκάλα, ειλικρινά δεν ξέρω τι θα κάνω. Γιατί από κάποια άλλα περιστατικούλια, έχω καταλάβει πως η γυναίκα είναι νευρασθενική και ανυπομονεί να πάρει σύνταξη... Σε κάθε περίπτωση όμως, το πρώτο μήνυμα που ήθελα, το έδωσα - ΓΝΩΡΙΖΩ κι ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ...

 

@ σπουργίτι. Συζήτα με τη δασκάλα του παιδιού να συμφωνήσετε κοινή στρατηγική. Άλλο χωρίς προστετευτική γυάλα και άλλο ξυπόλυτος στα αγκάθια

Σπουργίτι, θ' αναφερθώ σε άλλο μήνυμα σε αυτό που λες γιατί τις τελευταίες μέρες ένας σαν τον γιο μου ενόχλησε το παιδί σου ενώ άλλες φορές το παιδί μου έχει βρεθεί στην ίδια θέση με το δικό σου...

 

...zopiron, την επόμενη φορά, να του χαμογελάσει ολόκληρο το πρόσωπό σου

Με συγκίνησε αυτό που είπες... Θυμήθηκα και τα μικράτα μου με τη μάνα μου... Αλλά βρε συ Σέρμπα μου - μέσα σε δύο μέρες - έσπρωξε ένα παιδί, τσίμπησε ένα άλλο κι έκοψε με το ψαλίδι μια τουφίτσα από τα μαλλιά μιας συμμαθήτριάς του...! Δεν ήταν και για να ξεκαρδιστώ στα γέλια!

 

H δικιά μου γνώμη είναι ότι τα λόγια έχουν δύναμη αλλά όχι απεριόριστη...

Κάποια στιγμή νομίζω ότι τα λόγια σταματάνε να έχουν δύναμη και τη σκυτάλη πέρνουν τα μαθήματα ζωής που ξεκινάνε από το σχολείο όπου εκεί είναι μια μικρή κοινωνία....

Ντάλια μου, συμφωνώ απόλυτα κι ακριβώς αυτό είναι και το ζητούμενο του θέματος. Η ομαλή μετάβαση...

 

...Αλλα ψυχραιμη την κοβω την συμφορουμιτισα γιατι εγω θα ειχα αντιδρασει διαφορετικα..μπραβο της ..απο εκει πηρε το παιδι την λογικη και την ψυχραιμια..

Ξέρεις πόσα χρόνια έχω περάσει μέσα στο θυμό...? Πόσες φορές έχω χάσει τη ψυχραιμία μου...? Πόσες φορές πήρα φωτιά...? Αλλά με το παιδί πλέον, κάνω ασκήσεις ψυχραιμίας... Δεν τα καταφέρνω πάντα... Αλλά προσπαθώ...

[σπουργίτι]

Επανέρχομαι με νέα για το γιο μου! Μέσα στις γιορτές ο "φίλος" του έλειπε για 2-3 μέρες από το σχολείο! Πιάνει λοιπόν τον έτερο συμμαθητή (που κατά τα λεγόμενά του τον ξεσηκώνει ο άλλος) και τον "δασκαλεύει" ότι δεν χρειάζεται να κάνει ότι του λέει το άλλο παιδάκι αλλά να έχει δική του θέση για τα πράγματα και αν επιχειρήσει ξανά να τον ξεσηκώσει να ορμήξει σε εκείνον... (όλο αυτό το σκέφτηκε μόνος του ...). Τελικά επειδή μετά αρρωστήσαμε εμείς βρέθηκε με τους συμμαθητές του για πρώτη φορά μετά τις γιορτές την προηγούμενη Παρασκευή! Πάλι αρχίσαν να τον πειράζουνε, οπότε εφάρμοσε τη συμβουλή του μπαμπά! Δεν ξέρω αν έπραξε σωστά, αλλά είδα ότι ένιωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και φαίνεται αποφασισμένος να μην επιτρέψει εύκολα παρόμοιες συμπεριφορές! Με τη δασκάλα δεν μίλησα, γιατί μου ζήτησε ο ίδιος να μην το κάνω! Το σεβάστηκα γιατί μου το ζήτησε μετά από αρκετή σκέψη και μου το αιτιολόγησε...

[ζώπυρον]

Επανέρχομαι με νέα για το γιο μου! Μέσα στις γιορτές ο "φίλος" του έλειπε για 2-3 μέρες από το σχολείο! Πιάνει λοιπόν τον έτερο συμμαθητή (που κατά τα λεγόμενά του τον ξεσηκώνει ο άλλος) και τον "δασκαλεύει" ότι δεν χρειάζεται να κάνει ότι του λέει το άλλο παιδάκι αλλά να έχει δική του θέση για τα πράγματα και αν επιχειρήσει ξανά να τον ξεσηκώσει να ορμήξει σε εκείνον... (όλο αυτό το σκέφτηκε μόνος του ...). Τελικά επειδή μετά αρρωστήσαμε εμείς βρέθηκε με τους συμμαθητές του για πρώτη φορά μετά τις γιορτές την προηγούμενη Παρασκευή! Πάλι αρχίσαν να τον πειράζουνε, οπότε εφάρμοσε τη συμβουλή του μπαμπά! Δεν ξέρω αν έπραξε σωστά, αλλά είδα ότι ένιωσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και φαίνεται αποφασισμένος να μην επιτρέψει εύκολα παρόμοιες συμπεριφορές! Με τη δασκάλα δεν μίλησα, γιατί μου ζήτησε ο ίδιος να μην το κάνω! Το σεβάστηκα γιατί μου το ζήτησε μετά από αρκετή σκέψη και μου το αιτιολόγησε...

 

σπουργίτι μου,

 

ο γιος σου δεν ακολούθησε ακριβώς την συμβουλή του μπαμπά ...

 

Προφανώς, έκανε ένα μίγμα... ιδεών, θωρακίστηκε και είναι ... ετοιμοπόλεμος!

 

Και τα λόγια σας είχαν δύναμη... Και τα δικά του έχουν...

 

Μπράβο σας!

[elenik]

Χθες και προχθές, ο γιος μου ήταν ιδιαίτερα άτακτος στο Νηπιαγωγείο. Μου το είπε χθες η δασκάλα του όταν πήγα να τον πάρω, μιλώντας μου με δυνατή φωνή μπροστά σε άλλους γονείς κι αρκετούς συμμαθητές του.

 

Προσωπικά, δεν με πείραξε ότι μ' ενημέρωσε ενώπιον άλλων γιατί δεν μασάω απ' αυτά. Για μένα, ο γιος μου είναι ο πρίγκηπάς μου αλλά έχω συναίσθηση ότι είναι παιδί κι όχι άγγελος. Έτσι, δεν ντρέπομαι όταν ο άλλος μου το επισημαίνει καλοπροαίρετα. Και πρέπει να ομολογήσω πως η δασκάλα του - γενικά - είναι γλυκιά, συζητήσιμη και προσεχτική. Ίσως να παρασύρθηκε από την έκπληξή της γιατί συνήθως ο γιος μου είναι συνεργάσιμο παιδί.

Το μόνο που με απασχόλησε είναι πως θα ένοιωθε το παιδί. Τον είδα πως με κύτταγε... Σε κλάσματα δευτερολέπτου, πήγα πίσω, μου ήρθαν εικόνες από τον εαυτό μου στη θέση του και τη μάνα μου στη δική μου θέση... Συγκινήθηκα... Γι' αυτό, το μισό μου πρόσωπο τον επέπληξε και το άλλο μισό του χαμογέλασε...

 

Είπα στη δασκάλα πως ζητάμε συγνώμη, ότι είμαι σίγουρη πως το παλληκάρι μου θα ξανασκεφτεί τη συμπεριφορά του, θα συζητήσουμε και στο σπίτι κι αύριο θα είναι μια καλύτερη μέρα! Τον πήρα από το χέρι και φύγαμε.

 

Αργότερα, όταν συζητήσαμε το θέμα, μου είπε πως μάλωσε μ' ένα παιδί γιατί δεν τον άφηνε να πάρει να κάνει μια κατασκευή.

"Μαμά, είχα υποχωρήσει άλλες φορές για να μην τσακωθούμε για κάτι ασήμαντο και περίμενα κάποτε να 'ρθει κι η σειρά μου - ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ. Αλλά ο Θανάσης δεν καταλάβαινε πια κι εγώ τον έσπρωξα!

Κουβέντα στη κουβέντα, κάποια στιγμή του λέω : "Βρε αγόρι μου, δεν έχουμε πει ότι τα χέρια τα χρησιμοποιούμε μόνο όταν πραγματικά κινδυνεύουμε? Δεν έχουμε πει ότι ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ?"

 

Κι η απάντηση ήταν :

 

"Ναι μαμά, εσύ καλά μου τα λες αλλά δεν ισχύουν αυτά που μου λες! Προχθές στη πρόβα, η κυρία του άλλου τμήματος επειδή κύτταγα την Μαριάνθη (?) και δεν άρχισα να λέω αμέσως τα λόγια μου, μου είπε {μα εσύ ζεις στο διάστημα παιδάκι μου!} και με χτύπησε δυνατά στο πόδι. Να έτσι." (Το περιστατικό είναι αληθινό, το επιβεβαίωσα σήμερα)

 

"Πως λοιπόν μανούλα ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ?"

 

Αχ Βαχ... πονεμενη ιστορια. Την ζω.

Μαζευω τον δικο μου και τελικα καταληγει να τις τρωει γιατι φοβαται πως αν αντεπιτεθει θα του την πω κι ολας (στα συνομηλικα αναφερομαι)

 

Ακομα δεν εχω αποφασισει αν θελω να ειναι θυμα ή θυτης σε αυτες τις ιστοριες...γιατι η μεση απ οτι βλεπω... δεν...

 

Αν βγαλεις ακρη πες την μου κι εμενα.

[kyra]

Το έχασα ή μου φαίνεται? η κυρία Μαριάνθη το χτύπησε στο πόδι το παιδί?

[ζώπυρον]

Η δασκάλα χτύπησε τον γιο μου στο πόδι γιατί ο γιος μου... ατένιζε την Μαριάνθη..., αντί να πει τα λόγια του!

[i_ioanna]

Εσυ τι εκανες?

επρεπε να κανεισ μεγαλη φασαρια αν ειναι δυνατον αν τα χτυπανε οι δασκαλες τοτε τι περημενοθμε να μαθουν τα παιδια μας???

Εσχος!!!!!!!!!!!

[ζώπυρον]

Ιωάννα μου,

 

εξήγησα παραπάνω γιατί δεν έκανα σχεδόν τίποτα.

 

Σ' ευχαριστώ που μπήκες με το πρώτο σου μήνυμα στο θέμα "μου"!