πότε θα καταλαγιάσει ο πόνος;

[giorgiacha]

Κορίτσια όσες βιώσατε την απώλεια μετά από πόσο χρονικό διάστημα ξαναμείνατε έγκυες;Και όταν κρατήσατε το μωράκι σας αγκαλιά καταλάγιασε ο πόνος που νιώθατε;

Τα ρωτάω αυτά γιατί δεν μπορώ να διαχειριστώ πια την κατάσταση. Πριν 10 μήνες γέννησα νεκρές τις πριγκιπισσούλες μου στους 6,5 μήνες. Αν και είμαι ψύχραιμη σαν χαρακτήρας, με φουλ πρόγραμμα και τέλεια σχέση με τον άντρα μου, την οικογένεια, τους φίλους, δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Έχω αρχίσει να έχω και ψυχοσωματικά συμπτώματα.

Ενώ στα διδυμάκια έμεινα έγκυος το 2ο μήνα ελεύθερων επαφών, τώρα απ τον Ιούνιο και δεν γίνεται τίποτα! Και νιώθω ότι μόνο αν μείνω έγκυος θα το ξεπεράσω, αλλά δεν έρχεται!

[ιανουαριος 2010]

καλως ηρθες φιλη μου... ειναι δυσκολη ενοτητα αυτη αλλα θα βρεις πολλες κοπελες που θα σε νιωσουν... δεν θα σου πω πολλα.. γεννησα τον γεναρη ενα αγορακι εξωτερικα τελειο... αλλα οχι εσωτερικα και ετσι τον στερηθηκα... ηρθε στην γη για 9 μερες μονο... και μετα πεταξε για παντα! δεν μπορω να σου πω πως ειναι μετα απο τετοια απωλεια να κρατας ενα αλλο μωρακι αγκαλια... προσπαθησα να το μαθω αλλα το ονειρο κρατησε μολις 12 εβδομαδες... θα σου πω ομως αυτο που ξερω καλα... κρατα την αγαπη σου για εκεινες φυλακτο στην καρδουλα σου... αλλα προχωρα δεν γινεται αλλιως... δωσε την ευκαιρια σε καποια αλλη ψυχουλα να ερθει στον κοσμο... ειναι καθαρα θεμα αγχους που δεν μπορεις να συλλαβεις... ο πονος μεγαλος δεν λεω... αλλα το χρωσταμε στον εαυτο μας.. να γελασουμε ξανα... και ολα καποια στιγμη θα μαλακωσουν... αλλα θελει χρονο και θεληση... πιστη και ελπιδα...ολα να σου πανε ακριβως οπως λαχταρας! με απολυτη κατανοηση Ιωαννα.. μαμα του δικου μου αγγελου στον ουρανο!

[veti]

Καλως ηρθες στην παρεα:p:p

Ολο αυτο που περνας ειναι πολυ δυσκολο,και να εισαι σιγουρη οτι ολες οι κοπελες εδω μεσα σε αυτη την ενοτητα μπορουν να σε καταλαβουν γιατι εχουνε βιωσει και αυτες οπως και εγω κατι αντιστοιχο με εσενα.

Τα λογια παρηγοριας τα εχεις ακουσει σιγουρα απο πολλους,δεν ξερω τελικα αν βοηθαει καπως να απαληνεις τον πονο της ψυχουλας σου.

Εγω θα σου πω να προσπαθησεις να ηρεμησεις και τοτε να εισαι σιγουρη οτι θα ερθει η επομενη εγκυμοσυνη,ειναι καθαρα θεμα αγχους οτι δεν μενεις εγκυος.Ειναι λογικο να εισαι πιεσμενη αν το σκεφτεσαι συνεχεια και να αγχωνεσαι.

Και εγω οταν εκανα διακοπη κυησης ημουν 23 εβδομαδων,και ηταν οτι χειροτερο μου εχει συμβει.Οι φοβιες μου ακομα και τωρα δεν εχουνε σταματησει,και ουτε προκειται να σταματησω να φοβαμαι μετα απο αυτο που επαθα.Μετα τις γιορτες θα ξεκινησω παλι προσπαθειες,γιατι θελω να ελπιζω οτι αυτη την φορα θα πανε ολα καλα.

Προσπαθησε να κανεις αλλα πραγματα ωστε να ξεχνιεσαι και να μην σκεφτεσαι αρνητικα,κανε αυτα που σε κανουν χαρουμενη και δωσε χρονο στον εαυτο σου,και να εισαι σιγουρη οτι θα μεινεις εγκυος.

[ValiaK]

έξι μήνες and counting...

Νομίζω ότι ο πόνος δε θα περάσει ποτέ, απλά με τον καιρό θα τον κρύβουμε λίγο καλύτερα μέσα μας, θα συμφιλιωνόμαστε λίγο περισσότερο μαζί του. Ούτε και το άγχος βοηθάει βέβαια για τη σύλληψη - το ξέρεις αυτό... Και φυσικά το μωρό που θα έρθει δεν θα αντικαταστήσει ποτέ τις πριγκηπισσούλες σου... Για μένα το μωρό που έφυγε θα είναι πάντα το πρώτο μου μωρό...

Κι εμείς είμαστε ήδη στον δεύτερο μήνα προσπαθειών, αλλά νομίζω ότι θα αργήσει το μωρό μας - κι εγώ την προηγούμενη φορά έμεινα έγκυος με την πρώτη...

Εύχομαι να μεγαλώσει σύντομα η οικογένειά σας!

[xenia:-)]

27 εβδ η μπεμπουλα μου.πριν απο 2,5 χρονια.......κρατα τις κορουλες σου στην καρδια σου και προχωρα.τουλαχιστον εχουν η μια την αλλη.

ακομη και τωρα δεν περνα μερα που να μην τα σκεφτομαι.....

[giorgiacha]

Αχ ρε κορίτσια μακάρι όλα να έρθουν όπως επιθυμούμε! Πιστεύω ότι θα γίνω κι εγώ μανούλα με υγιές μωράκι στην αγκαλιά μου, αλλά κάποιες στιγμές απογοητεύομαι......Σας ευχαριστώ πολύ για το κουράγιο και την ελπίδα που μου δίνεται. Εύχομαι την επόμενη φορά να γράψουμε στη στήλη για τις εγκυούλες!!!

[marchalina]

Το 2007 γεννησα προωρα το κοριτσακι μου 27 εβδ. που εζησε 60 μερες στη μενν και μετα μας αφησε Ειχα κανει καισαρικη λογω ισχυακης προβολης αλλα και μεχρι να κανω εξετασεις (που οφειλοταν η προωροτητα επρεπε να περιμενω) Το καλοκαιρι του 2009 και αφου ειχα αφαιρεσει ενα διαφραγμα στη μητρα που ισως οδηγησε σε προωρο τοκετο ημουν ετοιμη να μεινω εγκυος Εμεινα το Σεπτεμβρη Γεννησα 39 +5 με καισαρικη την μικρη μου(κοριτσακι και αυτο) Δεν σου κρυβω οτι και τωρα κλαιω γιατι συνειδητοποιω τι εχασα τοτε Ομως η ζωη μου εχει φως και πολυ χαρα Να ειστε αισιοδοξες και θα τα καταφερετε!!! Ειναι βαρυς ο πονος για τα αγγελουδακια μας αλλα πρεπει να ειμαστε δυνατες γιατι μια φορα ζουμε

[good luck]

Δεν θα το ξεχασεις ποτε...

Λυπαμαι αν ακουγεται σκληρο αλλα ετσι ειναι.

Ομως το νεο σου παιδακι θα απαλυνει πολυ τον πονο και δε θα σου αφηνει χρονο να το σκεφτεσαι.

Καλη δυναμη

[viki35]

Κοριτσι μου καλο λυπαμαι για την απωλεια σου , θα πρεπει να ηταν τραγικο να χασεις και τα 2 μωρακια σου , 6.5 μηνων ρε γμτ γενηθηκε και ο αντρας μου αλλα ειχε αρκετο σωματικο βαρος (2 κιλα !) και καταφερε και επιβιωσε και ειναι ενας υγιηεστατος ανθρωπος . Βασικα εχασα και εγω ενα παιδακια στην 3η μου εγκυμοσυνη αλλα μολις 2 μηνων , δεν 3ερω αμα νοιωθω οτι καταλαγιαζει ο πονος , απλως θα μαθεις να ζεις με αυτο, σου μιλαω εχοντας αλλα 2 παιδακια ηδη σπιτι μου και περνωντας φοβερη δυναμη απο αυτα και τον αντρα μου οποθ εκεινο το βραδυ που μαθαμε για την παλλινδρομη στεναχωρηθηκε μαλλον περισσοτερο απο μενα ..... καποια στιγμη θα εχεις ενα παιδακι αγκαλιτσα σου και τοτε θα ξερεις οτι σου το εστειλαν οι πριγκιπισες σου και θα το προσεχουνε και εσενα μαζι . Καλη σου δυναμη .

[ZWH]

O πονος απαλυνεται με τον καιρο αλλα δεν ξεχνας.

Εχω χασει ενα κοριτσακι στις 33 εβδομαδες. Εκανα καισαρικη και επρεπε να περιμενω. Το οκ απο τον γιατρο το πηρα στους 9.5 μηνες οπου και εμεινα εγκυος σε διδυμα. Γεννησα προωρα στις 32 και εχασα το ενα μου 11 ημερων....

Εκανα σαν τρελη να κανω και αλλο παιδι και οταν ηρθε και ο γιος μου, ηρεμησα....

Ανακουφιστηκα.. δεν ξερω...

Ο καιρος θα περασει γρηγορα. Ετοιμασε τον εαυτο σου για μια επομενη εγκυμοσυνη που αυτη την φορα θα εχει αισιο τελος!!!!

[small bart]

Εγω εχασα το αντρακι μου 11 μερες μετα τη γεννηση του.Εχουν περασει 17 μηνες.Δεν περναει μερα που δεν θα τον σκεφτω και νομιζω πως δεν θα υπαρξει ποτε τετοια μερα.Διανυω τον 6ο μηνα της εγκυμοσυνης μου.Η αληθεια ειναι οτι δεν δυσκολευτηκα να μεινω εγκυος αλλα δεν το ειχα καθολου στο μυαλο μου οταν ξεκινησαμε την προσπαθεια(ενα χρονο μετα τη γεννα.Προσπαθησε να το βγαλεις απο το μυαλο σου και ειμαι σιγουρη οτι σε λιγο καιρο θα μας ανακοινωνεις τα ευχαριστα.Σου ευχομαι καθε ευτυχια!

[vasob]

Κοπελα μου ευχομαι να ερθουν καλυτερες στιγμες για ολες μας και συντομα να τα λεμε για πιο ευχαριστα θεματα....Κι εγω εχασα πριν απο 2 μηνες το κοριτσακι μου στην 27 εβδομαδα....Ειναι ονειρο και στοχος ζωης να ξαναμεινω εγκυος....ακομη βεβαια δεν μπορω λογω καισαρικης.....Σου ευχομαι μεσα απο την ψυχη μου να εχεις συντομα ευχαριστα νεα!!!!

[ΜΑΤΘΙΛΔΗ]

...πολύ δύσκολο..!

Έκανα ,δόξα το θεό, και δεύτερο υγιέστατο αγοράκι μετά την διακοπή της δεύτερης εγκυμοσύνης μου και ακόμα μπαίνω εδώ για παρηγοριά...

Και δεν το γέννησα ... το αποχωρίστικα στη 12η εβδομάδα... και είχα ήδη ένα γερό παλικάρι...

Πάντα πονάει για πάντα θα πονάει ...

Όσο για την επόμενη σύλληψη .. μου πήρε 8 μήνες..!!!!

Μην απογοητεύεσαι θα έρθει ... μόλις για λιγάκι ξεχαστείς ..

Στο εύχομαι μέσα απ΄ την καρδιά μου!!!

[angie d]

Καλημέρα κ από εμένα! Σου παραθέτω και εγώ τη δική μου ιστορία και εμπειρία με λίγα λόγια. Τον περασμένο Μάιο επέλεξα να κάνω διακοπή κύησης, μετά από αμνιοπαρακέντηση και διάγνωση εξαιρετικά σπάνιου συνδρόμου στο κοριτσάκι μας(50 με 100 καταγεγραμμένα περιστατικά, παγκοσμίως). Ήμασταν εξαιρετικά άτυχοι! Η απόφαση δύσκολη, ο πόνος αβάσταχτος....Την ημέρα που έκανα τη διακοπή, έμπαινα στον 7ο μήνα...Ο χρόνος ο καλύτερος γιατρός....έπειτα από 4 κύκλους προσπαθειών, τα καταφέραμε και πάλι! Με πολύ άγχος(απ την πλευρά μου), θερμομετρήσεις, τεστ ωορρηξίας και καθημερινές επαφές τις γόνιμες μέρες μου. Το άγχος σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος παράγοντας, η συμβουλή όμως "μην αγχώνεσαι" εμένα προσωπικά δε με βοηθούσε, διοτί είμαι επίμονη και αγχώδης εκ φύσεως. Η νέα εγκυμοσύνη, είμαι στη 16η εβδομάδα, έχει σχεδόν καλύψει τον πόνο της προηγούμενης(η σκέψη της πάντα είναι μια πληγή). Η αγωνία για την έκβασή της είναι πολύ μεγάλη. Η ελπίδα όμως πως όλα θα πάνε καλά κ πως δε "θα με πατήσει δεύτερη φορά το τρένο" γεμίζουν τη ζωή μου με αισιοδοξία! Το γεγονός πως η πρώτη σύλληψη έγινε τόσο άμεσα, όπως κ στη δική μας περίπτωση, νομίζω πως είναι πολύ θετικό στοιχείο και πως σύντομα θα τα καταφέρετε και πάλι..Σου εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου, η επιθυμία σου,( ίσως μπορώ να καταλάβω πόσο μεγάλη είναι), να πραγματοποιηθεί.

Πολύ φιλικά, Άντζελα._