ΤΙ ΠΗΓΑΜΕ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ!

[Dimitra-]

πωπω κοριτσι μου τι επαθες!μεχρι να διαβασω ολο το ποστ σου κρατουσα την αναπνοη μου!ευτυχως εινα καλα το αγορακι σου αγιο ειχε!

[loukomamy]

Παναγιά μου, τώρα το διάβασα....

 

Τί περάσατε βρε παιδιά...

 

Αχ, πόσο τα φοβάμαι αυτά τα πράγματα....

 

Κοπέλα μου, είχατε (και οι 3) την Παναγιά μαζί σας... Ευτυχώς ολα καλά...

 

Προσπάθησε να ηρεμήσεις κοπέλα μου. Παει ... πέρασε.

 

 

 

Με την ευκαιρία ομως ρε κορίτσια, θέλω να αναφέρουμε κάτι πολύ σοβαρό.

 

Στις παιδικές χαρές, βλέπω παιδάκια και τα ταίζουν ενω τρέχουν και παίζουν ...

Καταλαβαίνω οτι είναι μεγάλο θέμα να μην τρωει το παιδί. Αλλά οι περισσότεροι πνιγμοί γίνονται έτσι, με παιδιά που τρώνε και τρέχουν και παίζουν στις παιδικές χαρές. Μη το κάνετε αυτό...

[ζώπυρον]

Λοιπόν...

 

Ο γιός μου ήταν λιγότερο από ενός έτους (δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο) αλλά σίγουρα είχε μπει στις τροφές.

 

Είμασταν στην κουζίνα, είχα καθήσει για να φάω και ο μικρός καθόταν στο πόδι μου (είμασταν μόνοι στο σπίτι), περιεργαζόταν και τσιμπολόγαγε (δεν θυμάμαι λεπτομέρειες). Κλασική σκηνή, μιας και ο άντρας μου δούλευε πολλές ώρες και βοήθεια άλλη δεν είχα. Οπότε το παιδί όταν μ' έβλεπε να κάθομαι και να τρώω, ερχόταν και σκαρφάλωνε (!) και έκανε τα δικά του όπως σας είπα παραπάνω.

 

Όπως καθόμαστε λοιπόν - τον έχω στο δεξί μου πόδι και τον κρατάω με το δεξί μου χέρι για να μην πέσει, προσπαθώ να φάω με το αριστερό (κομματάκι δύσκολο) και κάνω μια αδέξια κίνηση και ρίχνω το ποτήρι μου με το νερό. Αλαφιάζομαι και στρέφω το κεφάλι μου αριστερά για να δω τι μπορώ να περισώσω, κρατώντας τον όμως πάντα γερά για να μην πέσει (αυτό με μάρανε).

 

Πόσα δευτερόλεπτα (γιατί για δευτερόλεπτα μιλάμε) είχα γυρίσει το κεφάλι μου εντελώς αριστερά? Ε, σ' αυτά τα δευτερόλεπτα, είχε βουτήξει το χέρι του στο πιάτο με τη φέτα (τυρί) και μπουκώθηκε με ένα μεγάλο κομμάτι. Όταν γύρισα και τον κοίταξα, είδα ένα μωρό με πλήρη απόφραξη... Δεν θέλω να μπω σε άλλες λεπτομέρειες γιατί δεν βοηθούν κανένα μας... Το μόνο που θα πω είναι ότι η σκηνή έληξε στο μπαλκόνι που κατέφυγα σαν τρελλή (ζητώντας διέξοδο...), όπου κράταγα το μωρό, το χτύπαγα, φώναζα και προσευχόμουν ταυτόχρονα... Το παιδί κατάπιε ή έκανε εμετό (ειλικρινά, μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια δεν θυμάμαι...) και ΑΝΕΠΝΕΥΣΕ.

 

Και μόνο που τα γράφω, τ-ρ-έ-μ-ω!

 

Αλλά G.STONE (και κορίτσια),

το παιδί έπρεπε να συνεχίσει να τρέφεται. Δεν μπορούσα να το θρέφω από κει και πέρα ούτε με αέρα ούτε μόνο με γάλα ούτε με πουρέ. Και έπρεπε και να μην του περάσω (με οποιονδήποτε τρόπο) τον τρόμο που μου άφησε αυτή η εμπειρία. Η διαδικασία της κατάποσης είναι ένστικτο και μηχανισμός (που τα στάδιά τους τα κατακτάς με τα χρόνια βέβαια) αλλά είναι εξελικτική διαδικασία. Δεν είχα το δικαίωμα να σταματήσω αυτή την διαδικασία.

Έτσι (γιατί εγώ είχα παραλύσει ψυχολογικά τον πρώτο καιρό), ανέλαβε ο άντρας μου τα Σαββατοκύριακα τις δύσκολες τροφές. Να φανταστείτε ότι έβγαινα από την κουζίνα για ... να μην βλέπω! Σιγά σιγά κι αφού δεν είχα ούτε την πολυτέλεια του χρόνου μα ούτε και της βοήθειας, άρχισα να τον ταίζω κι εγώ.

 

Δεν μας φταίνε οι κεφτέδες ή το τυρί ή δεν ξέρω τι άλλο. Φταίει η κακιά στιγμή... Φταίνε και οι συνθήκες. Το παιδί κάθεται σε σταθερή θέση να φάει, δεν χοροπηδάει - τρέχει - γελάει, κ.λ.π.. Έχουμε το νου μας στο να το ταίσουμε κι ας καίγεται ο κόσμος!

 

Τώρα, για τις πρώτες βοήθειες θα μπορούσα να σας μιλήσω κι εγώ μιας και έχω κάνει εδώ και αρκετά χρόνια το σχετικό σεμινάριο (με θεωρία και πρακτική, εκπληκτική δουλειά του Ερυθρού Σταυρού) αλλά εμένα προσωπικά δεν με βοήθησε καθόλου την δύσκολη στιγμή. Είχα ξεχάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Όπως και όταν αργότερα έπεσε και φτάσαμε στα ράμματα (άλλη ιστορία, για άλλη στιγμή να σας την πω).

Όμως, ανεξάρτητα από αυτό, το σεμινάριο ή όποιες γνώσεις Α' Βοηθειών θα σας βοηθήσουν ν' αντιμετωπίσετε παρόμοια θέματα ή /και να τα προλάβετε ή/και να τ' αποφύγετε.

Μπορεί να σταθείτε και πιο ψύχραιμες από μένα! Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και μέσα στον πανικό μου να έκανα ασυνείδητα αυτά που είχα μάθει και να έσωσα το παιδί. Το σίγουρο όμως είναι ότι είχαμε και τον Θεό μαζί μας!

 

Υ.Γ. Όχι πως δεν μου ξαναπνίγηκε. Δυο τρεις φορές ελαφρά και πριν κανά εξάμηνο με σουβλάκι...καλαμάκι... Αλλά εντάξει, δόξα το Θεό, όλα καλά...!

[ALIS]

Πωπω εγώ στην κούκλα βλέπω που το κάνει και πονάω!! και φρικάρω... Οκ θα της δίνω αλεσμένα μέχρι τα 5

 

 

 

ειναι να μην τυχει μωρε.....Εγω με αλεσμενα το ειχα παθει...το μωρο 7και κατι μηνων στις διακοπες με το αλεσμενο μοσχαρακι του και μπουκωσε μελανιασε και τον γυρισε ο αντρας μου στο πλαι του χτυπησε πλατουλα και το τιναζε...τελικα επιασε και ξεμπουκωσε το μωρο!!!!!εγω χοροπηδουσα πανω κατω και φωναζα τομωρο πνιγεται το μωρο πνιγεται το μωρο πνιγεται...αυτο θυμαμαι.....φρικτη εμπειρια!

[Eve]

Παναγια μου!!

 

πριν διαβασω ολο ρο ποστ νομιζα οτι καταπιε μαζι με το κεφτεδακι κανενα κομματι γυαλι απο το πιατο που εσπασε...

 

ποπο τι παθατε...δοξα το Θεο τελος καλο, ολα καλα!

[genuine]

gstone να σκέφτεσαι ότι το παιδάκι σου τώρα είναι εντάξει..πω,πω τρομάρα που θα πήρατε..μόνο που το διάβασα αγγχώθηκα..να του δώσεις πολλά-πολλά φιλάκια..

[Access]

κοριτσάκι μου τώρα το είδα, τι να πω ευτυχώς που όλα είναι καλά προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι και μεταδίδεις το άγχος και στο παιδί

 

Στα σεμινάρια του Ερυθρού Σταυρού γίνεται πολύ καλή δουλειά όποιος μπορεί καλό είναι να τα παρακολουθήσει. Επίσης κάποια πράγματα αλλάζουν με τα χρόνια, οδηγίες εννοώ, οπότε ακόμα και αν τα έχουμε κάνει παλιότερα καλό είναι να τα ξανακάνουμε

[anastasia76]

Αχχ κοριτσακι μου... ευχομαι ολοψυχα να το ξεπερασεις οσο αυτο ειναι δυνατον και ποτε να μην ξανασυμβει σε κανενα. Πραγματικά σφιχτηκε το στομαχι μου μονο με την αναγνωση του ποστ σου. Φιλια πολλα σε σενα και στο μικρουλι σου

[sternchen]

Αχ και εγώ τώρα μόλις το διάβασα και σε αισθάνομαι σαν το έζησα κι εγώ μαζί σου, μιλάμε τρέχουν τα μάτια μου δάκρια.

Ευτυχώς κοριτσάκι μου πάει πέρασε και να μην ξανά περάσει καμία μας τέτοια λαχτάρα.

Κι εγώ όταν τρώει τρέμω, γιατί είναι και λαίμαργος και ό,τι βρει το μπουκώνει λες και έχουμε κατοχή.

Με τον καιρό θα το ξεπεράσεις, προσπάθησε να το ξεχάσεις και έκανες πολύ καλά που τον πήγες στην εκκλησία.

[rkt]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Αλλά άκου τα χειρότερα. Η μία μικρή μου, 7 μηνών. Εγώ ήμουν στη δουλειά, και παρακολουθούσα από την κάμερα μέσω internet που είχα βάλει, τι κάνανε με την νταντά. Εκείνη την ώρα την τάιζε φρουτόκρεμα. Και ξαφνικά, ακουω την νταντά (δεν κοιτούσα γιατί δούλευα, αλλά είχα τον ήχο) να ουρλιάζει Παναγία μου, παναγία μου. Γυρίζω στην κάμερα και βλέπω live το μωράκι μου να πνίγετε και την νταντά να έχει πάθει σοκ. Το μόνο που πήρα ήταν τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Το πως δεν τράκαρα, δεν θα το μάθω ποτέ. Εβλεπα μόνο το προσωπάκι της μικρής μου και εννοείτε πως ήξερα πως αν η νταντά δεν κάνει κάτι, όταν θα έφτανα σπίτι θα ήταν αργά. Λίγο πριν φτάσω με παίρνει τηλέφωνο η νταντά και έκλαιγε. Δεν την άφησα να μου πει τίποτα, φοβόμουν, το μόνο που της είπα είναι κλείσε, σε 2 λεπτά είμαι σπίτι. Δεν θυμάμαι πως ανέβηκα, δεν θυμάμαι τίποτα, θυμάμαι μόνο το προσωπάκι της που μόλις με είδε μου γελούσε.

Το ίδιο έπαθε και η άλλη μου κόρη μετά από λίγους μήνες, αλλά τοτε ήμουν εκεί. Εμένα ο άντρας μου απλώς κοιτούσε. Χλώμιασε και απλώς κοιτούσε. Εγώ το βούτηξα και έκανα ότι ήταν απαραίτητο. Δεν έπιασε τίποτα και επειδή έχανα το μωρό μου, έκανα αυτό που απαγορεύεται κανονικά. Εχωσα το δάχτυλο στο λαιμό και τελικά τα κατάφερα. Ο γιατρός με μάλωσε, αλλά....

Κορίτσια πείτε του γιατρού να σας δείξει πως να αντιμετωπίζετε αυτό το θέμα που μακαρι να μην συμβεί σε καμμία σας.

Sorry για το σεντόνι, αλλά ο πνιγμός είναι μία μεγάλη φοβία μου και δυστυχώς το έπαθα και με τις 2.

[Stap]

Διαβάζω κι εγώ με κομμένη ανάσα! Τέλος καλό όλα καλά για όλες και τα παιδάκια σας!

 

Καταλαβαίνω απόλυτα την περίπτωση και να σας πω εξακολουθεί να με αγχώνει γιατί έπαθα κι εγώ κάτι αντίστοιχο, όχι με το μωρό αλλά η ίδια. Αυτό που λες με τη μάζα...αυτό με τρομάζει...

Είχα κάνει κι εγώ τα μαθήματα του ερυθρού σταυρού, τα έδειξα στο σπίτι και στον άντρα μου (να ξέρετε ότι όταν περάσει κάποιος χρόνος πρέπει κανείς να τα ξαναμάθει, δεν ισχύει η εκπαίδευση) αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν βοήθησαν.

 

Τι έγινε λοιπόν; Λάτρης της σοκολάτας, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου την απολαμβάνω...Μία βραδιά δεν ξέρω πώς ακριβώς αλλά εκεί που τρώω σοκολάτα αισθάνομαι....ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω!!!!!!

Να μην τα πολυλογώ...ήμουν σίγουρη ότι πέθαινα, στον άντρα μου που ήταν παρών έκανα μετά από κάποια στιγμή χαρακτηριστικά με το χέρι μου την κίνηση "τέλος" (ξέρετε η κίνηση που κάνουμε οριζόντια με το χέρι)....

 

Αν παρακολουθεί το φόρουμ κάποιος ιατρός νομίζω ότι είναι καλό να μας ενημερώσει τι κάνουμε στην περίπτωση αυτή, γιατί, αυτό δεν αντιμετωπίζεται με τις "κλασικές" μεθόδους (Heimlich κλπ) που αντιμετωπίζουν το να βγει το κομμάτι που έφραξε το λαιμό. Και σ' εμένα δεν ήταν κομμάτι αλλά μία μάζα σοκολάτας λιωμένης που δεν επέτρεπε στον αέρα να περάσει. Ο άντρας μου έκανε τα χτυπήματα στην πλάτη (με σκότωσε στο ξύλο συγκεκριμένα) και τη μέθοδο Heimlich αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα. Τελικά, απλώς αντανακλαστικά, δεν ξέρω πως...εκεί που νόμιζα ότι πεθαίνω... με την προσπάθεια να αναπνεύσω κάποια στιγμή πρέπει να δημιουργήθηκε τρύπα στη μάζα και να πέρασε αέρας.....Θεωρώ τον εαυτό μου απλώς τυχερή που ζω μετά απ' αυτό....

Από τότε σοκολάτα τρώω αφού τη λιώσω εντελώς στο στόμα και την καταπίνω πολύ αραιωμένη ή πολύ σιγά ή κοματάκια μασημένα.

[Katerina45]

Σοκαρίστηκα.... Δεν μου έχει συμβεί, ευτυχώς, με τα δικά μου αν και φοβάμαι με τη μικρή. Είναι πολύ λαίμαργη κ της αρέσει να μπουκώνεται όταν τρώει. Ευτυχώς, να λες, που είχε αίσιο τέλος.

[G.STONE]

Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πολύ όλες για τα λόγια θάρρους που μου γράφετε. Με κάνουν να νιώθω πολύ καλύτερα, ειλικρινά.

 

Πραγματικά πιστεύω ότι είχε Άγιο το παιδί. Εχτές του έδινα το γάλα του με κορν φλέικς και έτρεμα. Ελπίζω να το ξεπεράσω σύντομα γιατί δεν γίνεται...

 

Απ ότι διαβάζω πολλές έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση...τα μάτια μας δεκατέσσερα και πρέπει να παραμένουμε ψύχραιμες , όσο μπορούμε δηλαδή. Σήμερα που θα έρθει η παιδίατρος μας θα την βάλω να μου κάνει ιδιαίτερα...

 

Και κάτι άλλο. Ο Δημητράκης μου εκείνη την ώρα τα τσιμπούσε σαν σνακ. Δεν καθόταν δηλαδή στην καρέκλα του όπως κάθεται στα γευματά του κανονικά. Έπαιζε και ταυτόχρονα τσιμπολογούσε και πηγαινοερχόταν χαρούμενος. Πιθανόν να έπαιξε και αυτό ρόλο, δεν ξέρω.

[nikol1981]

Κορίτσια θέλω να το βγάλω από το μυαλό μου και όλο βλέπω μπροστά μου το προσωπάκι του. Εννοείται το επόμενο πρωϊ κατευθείαν εκκλησία τον πήγα και τον κοινώνησα. Θα κάνουν πολύ καιρό να δούνε κεφτεδάκια στο σπίτι...τρέμω να τον ταϊσω κιόλας τωρα...Παναγίτσα μου τι ήταν αυτό που πήγε να πάθει το παιδάκι μου. Μας ζητούσε βοήθεια με το βλέμμα του και δεν μπορούσαμε κορίτσια να τον κάνουμε να φτύσει.

 

εμενα ηταν η πεθερα μου κ συνυφαδα στην εκκλησια κ εδωσαν στο μωρο αντιδωρο κ τπυς "πνιγηκε" μεσα στη εκκλησια.ετρεξαν αμεσως εξω κ ευτυχως εβαλε η πεθερα μου το δακτυλο κ το εβγαλε....απιστευτο

 

να προσεχετε....

[bebaki-eva]

ρε στονε μου εχεις κανει μεγαλη ζημια......

χθες και σημερα ολη μερα σας σκεφτομουν.....

διαβασα και τα υπολοιπα κοριτσια και εχω συγκλονιστει .......

τι να πω.....ο θεος να φυλαει.....

[G.STONE]

bebaki-eva μου συγνώμη δεν ήθελα να σας αγχώσω και να σας τρομοκρατήσω. Ήθελα αφενός να το πώ για να είμαστε πολύ προσεκτικές και αφετέρου για να το βγάλω από μέσα μου...περιμένω απόψε πώς και πώς να έρθει η παιδίατρος...

[Ellemphriem]

πω πω πω διαβαζω και τρεμω ολοκληρη........ευτυχως εισαστε καλα κοπελα μου......μακρια απο ολες μας αυτο.......

[dwraki]

ευτυχως ειναι καλα το παιδι!!!!!!!!!!!!!.εχω παθει σοκ με αυτα που διαβασα!!!!!!

[vag]

Ανατρίχιασα και μόνο που τα διάβασα.

Μπορώ ( ; ) να φανταστώ την αγωνία σου καθώς η μικρή μου είχε κοντέψει να πνιγεί με το γάλα όταν ήταν μόλις λίγων ημερών. Ευτυχώς που ήταν εκεί η μητέρα μου γιατί έγω τα είχα χάσει τελείως. Είχε μελανιάσει και κείνη και δεν μπορούσε να αναπνεύσει άλλα ήταν για λίγα μόλις δεύτερα.

Τέλος καλό, όλα κάλά. Ευτυχώς που είχε την ψυχραιμία ο άντρας σου να βάλει το χέρι του και να ελευθερώσει την αναπνευστική οδό του παιδιού.

[bobirakia]

Δοξα το Θεο που ειναι ολα καλα!Περαστικα και αγυριστα να είναι!

Εγω κοριτσια οταν πνιγονται και αφου τα χτυπησω δυο 3 φορες και βλεπω πως δε γινεται τιποτα βαζω το δαχτυλο για να βγαλω οτι μπορεσω.ξερω δεν ειναι καλο αλλα εκεινη την ωρα τρελενομαι.

[ΝΙΚΟΛΕΤΑ]

Κοριτσια και εμεις κατι πηγαμε να παθουμε χθες με τα μανταρινια που εχωσε πολλα η κορη μου μεσα στο στομα της αλλα μολις ειδα οτι πνιγεται εβγαλα τα μανταρινια απο το στομα της με το δαχτυλο,η κινηση του δαχτυλου μου ηταν τετοια που μονο προς τα εξω θα μπορουσε να βγει.Προς εκπληξη μου ομως μου'δωσε η μικρη να καταλαβω οτι εχει και αλλο και εκανα το ιδιο,το εβλεπα ομως ηταν κολλημενο πανω στη γλωσσα και πολυ ευκολο να το βγαλω.Σιγουρα ειναι διαφορετικα τα πραγματα με κατι αλλο οπως ξηρο καρπο,αλλα να που δεν ξερουμε παντα τι μπορει να εχει καταπιει το παιδι!

[G.STONE]

Λοιπόν εχτές ήρθε η παιδίατρος και μου είπε πως πέρα από το δυνατό χτύπημα στην πλάτη που κάναμε , πρέπει να βάζουμε το δάχτυλό μας μέσα για να τραβήξουμε αν είναι εφικτό, αυτό που έχει αποφράξει τον λαιμό. Μου είπε ότι φυσικά και επιτρέπεται .Εγώ είχα ακούσει ότι δεν επιτρέπεται αλλά μου εξήγησε. Επίσης μου είπε ότι η κίνηση της πίεσης στο διάφραγμα αγκαλιάζοντας από μπροστά το παιδί είναι για μεγαλύτερες ηλικίες. Γενικά μου είπε είναι να μην σου τύχει...σωστά αντιδράσατε είπε δεν μπουρούσαμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο γιατί η μάζα από το φαγητό ήταν δυστυχώς στην μέση του λαιμού του και δεν μπορούσαμε να την τραβήξουμε με το δάχτυλο. Να προσέχουμε πως τρώνε γιατί πιθανόν ο Δημητράκης μου να έβαλε μεγάλη ποσότητα στο στόμα του. Απαγορεύονται αυστηρώς μου είπε ξηροί καρποί, μήλο (εννοείται άλλιωτο ) και σταφύλι. Επίσης μου είπε και πορτοκάλι και μανταρίνι είναι επικίνδυνα λόγω της μεμβράνης που τα περιβάλλει.

 

Αυτά δεν του τα έδινα έτσι κι αλλιώς απο φόβο, αλλά τώρα θα τα φάει μόλις πάει σχολείο...

[my billy]

κοριτσια μια πολυ καλη μεθοδος προληψης (ας πουμε) εινα ο ασφαλης τροφοδοτης(το εχω παρει απο το cosy corner)δεν ξερω να παραθεσω το site..... αλλα, αν πατε στην σελιδα με τα ειδη φαγητου θα το δειτε! ειναι κατι σαν διχτακι με λαβη. ειναι απιστευτα βολικο.

του εχω δωσει με αυτο απο ψωμι ,πατατα,μπισκοτο, σπανακι κ.α. κ τωρα που αρχισε να βαριεται την αλεσμενη φρουτοκρεμα του βαζω μεσα κ φρουτα(κομματακια)κ τα τρωει δαγκωτα τα τσακιζει! με εχει σωσει στην κυριολεξια.απο 5 μηνων το χρησιμοποιουμε ως τωρα. σε ταβερνακια κ οικογενειακα τραπεζια το εχω παντα μαζι γιατι ο λιχουδακος μου ολο μαμ-μαμ λεει!! οσοι το βλεπουν, με ρωτανε που το πηρες αυτο?? ααα!! τι ωραιο. αν δεν το εχετε ανακαλυψει ακομα σας το προτεινω οπωσδηποτε!!!!!!!!!!

[mamaroma]

Ολο λέω οτι δεν θα διαβάζω τέτοια θέματα όταν βγαίνουν κι όλο τα διαβάζω...

Μα τι πράγμα είναι αυτό ρε κορίτσια; ούτε δύο δευτερόλεπτα δεν μπορούμε να γυρίσουμε το κεφάλι μας !

Εμενα μπουκώνεται σαν γουρουνι και οοοοοτι βρει το βάζει στο στόμα και το μασάει αλλά ευτυχώς ποτέ δεν πνιγηκε σοβαρα.

Σημερα του έβγαλα μια ρόδα απο ένα φορτηγάκι.... την μάσαγε κάνα 10λεπτο αλλά δεν το κατάλαβα γιατί νόμιζα οτι τρώει το μπισκότο του...

 

Ας είναι όλα τα παιδάκια καλά γαμώτο!

[makarinaerthei]

Ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες, ωστόσο ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κανένα βιντεάκι να δούμε, γιατί στην πράξη είναι διαφορετικά.

κατ'αρχην να σας πω ότι ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από τον πνιγμο. φοβαμαι ως εκει που δεν παιρνει γιατι οταν πηγαινα στο δημοτικο παραλιγο να πεθανω, πνίγηκα με το νερο που επινα. δεν εχω ξεχασει τιποτα από αυτο που εζησα και κυριως την εμπειρια που ειχα να βλεπω τη ζωη να περναει μπροστα από τα ματια μου σαν ταινια.

τελοσπαντων.... να σχετικο βιντεακι κοπέλα μου

http://night-flights.pblogs.gr/2007/06/heimlich-maneuver-heirismos-haimlih.html