ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[tsarli]

Πριν γεννήσω, έχει τύχει να κακολογήσω με τη σειρά μου τέτοια βιβλία. Επίσης θεωρούσα απαράδεκτη την τακτική του ελεγχόμενου κλάματος και "σκληρούς' τους γονείς που την εφάρμοζαν.

Πάμε τώρα στο σήμερα..ο μικρός είναι σχεδόν ενός. Δεν έχω δει άσπρη μέρα, θα πω βαρυά λόγια, μη με αδικήσετε όμως. Κάνω άσχημες σκέψεις, δεν απολαμβάνω τίποτα, ζω με έναν φόβο: αυτόν του παιδιού που γκρινιάζει συνέχεια και αρρωσταίνω μέχρι να τον κοιμήσω, Όταν πια κοιμηθεί, ξυπνάει ανά τέταρτο. Θηλάζει και κοιμάται στο κρεβάτι μου. Ο σύζυγος στο σαλόνι. Έχω ήδη ανοίξει θέμα "Το ημερολόγιο μιας άϋπνης (μαμάς)". Κάθε πρωί είμαι ράκος και δεν μπορώ να απολαύσω ούτε το παιδί, ούτε τη μέρα μου, τίποτα. Στις πολύ δύσκολες μέρες αναρωτιέμαι "βρε μπας και με δοκιμάζει, βρε μπας και με δουλεύει, βρε μπας και θέλει να με ξεκάνει"? Ξέρω, βλακείες, αλλά δεν ξέρετε τί παιχνίδια παίζει το μυαλό όταν δεν ξεκουράζονται μυαλό και σώμα.

Και να μαστε τώρα, ένα βήμα πριν το τρελοκομείο..οπότε έφτασα και γω να αναζητώ λύση απεγνωσμένα. Πλέον ξέρω με σιγουριά ότι όποιοι επικρίνουν πιο "άμεσες" και "δραστικές" λύσεις, προφανώς δεν έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο με μένα.

Θηλάσαμε με πολύ δυσκολία, έπαθα σοβαρή ζημιά στο στήθος (γιατροί, θεραπείες, παρολίγον εισαγωγή σε νοσοκομείο) κι όμως επέμεινα γιατί ήθελα το καλύτερο για το μωρό μου και τα κατάφερα. Κοιμάται πάντα μαζί μου για να θηλάζει όποτε και όσο θέλει και να νιώθει ασφάλεια δίπλα στη μανούλα. Είμαστε συνέχεια μαζί, δεν τον αφήνω ή παρκάρω πουθενά (όπως μου προτείνουν να κάνω ως λύση) για να έχει πάντα τη μανούλα του. Αποτέλεσμα: η μανούλα κομμάτια, με νεύρα, κακοδιάθετη, με τσιρίδες, ένα πτώμα. Το μωρό δε, μόλις απομακρυνθώ ένα μέτρο από κοντά του, αντιδράει με ουρλιαχτά. Δεν κάθεται πουθενά, πάρκο, ριλάξ κλπ. Όταν πάει βόλτα με μένα (σπάνιο πλέον) κλαίει συνέχεια στο καρότσι για να τον πάρω αγκαλιά. Γενικά κλαίει συνέχεια. Όταν πάω να πλύνω τα χέρια μου το βράδυ και να κάνω και γω σαν άνθρωπος την ανάγκη μου και τον κρατάει 5 λεπτά ο μπαμπάς του, ουρλιάζει. Αν πάλι θελήσω να πάω τουαλέτα το ξημέρωμα..καλά να πάθω, πού να ξεμυτήσω? Αν θελήσω να μαγειρέψω, καλά να πάθω..(το delivery πήγε σύννεφο μέχρι που το ανέθεσα στη μαμά μου)

Θα μου πείτε άγχος αποχωρισμού, δόντια (που όντως υποφέρει) κλπ. Θα μου πείτε και λύσεις: μάρσιπο, γλυκόλογα, apotel, ομοιοπαθητικό camomila ..τα κάναμε όλα.

Έχω διαλυθεί, νομίζω ότι πλησιάζω στο τέλος. Δεν αντέχω. Οπότε χθες, αφού δεν μπορούσα να τον κοιμήσω μέχρι τις 10:30, ξαπλώσαμε με τον άντρα μου στο πάτωμα στο δωμάτιό του και τον βάλαμε στο κρεβατάκι του. Πλάνταξε στο κλάμα για πολύ ώρα. Mε τα πολλά, κοιμήθηκε κατά τις 11:30 φυσικά στο κρεβάτι μου, μαζί μου.

Ερώτηση: κατά τις 3 έκανε εμετό στον ύπνο του, άρχισε να στριφογυρνάει όπως κάνει πάντα και ξαφνικά άρχισε να κάνει εμετό. Γέμισαν όλα, τα πάντα. Ανασυνταχθήκαμε και κοιμήθηκε στις 6 το πρωί. Μπορεί να έκανε εμετό από το πολύ κλάμα που προηγήθηκε? Μπορεί να ταράχθηκε πολύ? Συμβαίνει κάτι τέτοιο?

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω αν έχει νόημα να χρησιμοποιήσει κανείς την τακτική του ελεγχόμενου κλάματας στην κρεβατοκάμαρα, στο κρεβάτι της μαμάς. Γιατί στόχος μου δεν είναι να στείλω το παιδί στο δωμάτιό του, αλλά ν ασυνεχίσουμε να κοιμόμαστε μαζί, αλλά να κοιμόμαστε. Και αυτός θα ηρεμήσει και εγώ θα μπορώ να του προσφέρω περισσότερα στη διάρκεια της μέρας. Αισθάνομαι ότι δεν είμαι καλή μάνα, γιατί έχω νεύρα και δεν ελέγχω πια τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω ό, τι καλύτερο δυνατό, αλλά μέχρι πρότινος δεν μπορούσα να αφήσω τον μικρό να κλάψει ούτε δευτερόλεπτο. Και πάλι θεωρητικά λέω ότι "δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει", αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να εφαρμόσω ,κάποια μέθοδο στην πράξη.

Ζηλεύω που δεν μπορούμε να πάμε μια βολτίτσα με το καρότσι και μεις σαν άνθρωποι, αφού το πρωί είμαι κομμάτια. Πρέπει να τον αλλάξω, να τον πλύνω μετά τα κακάκια, να τον ξαναλλάξω, να τον θηλάζω, να ετοιμάσω το φαγητό του με απίστευτη γκρίνια, να τον ταϊσω, να παίξουμε λίγο, να τον κοιμήσω, να ετοιμαστώ και εγώ (κοινώς να βάλω τη φόρμα) πράγμα αδύνατο δηλαδή, οπότε με τα λίγα και τα πολλά η ώρα έχει περάσει και φτάνει το μεσημέρι, που ή θα τον πάρουν οιγονείς μου για 1 ώρα βόλτα και γω θα πλύνω τα μπολάκια, μιξεράκι, θα μαζέψω λίγο τα ασυμμάζευτα, θα πλύνω τα δόντια μου, θα πω τον πόνο μου στο forum (ναι, ναι, για τέτοιες πολυτέλειες μιλάμε). Και εκέι ξεκινάν οι προσευχές (για να κοιμηθεί) το μεσημέρι μετά το φαγητό.

Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε αν σχετίζεται ο εμετός με την προσπάθεια εκπαίδευσης ύπνου και αν θα μπορούσα να εφαρμόσω κάποια παραλλαγή στο κρεβάτι μου και όχι στο δωμάτιό του (δε θα θελα να του στερήσω τους βραδυνούς θηλασμούς. Δεν με πειράζει να ξυπνάω και 5 φορές αν θέλει να φάει ή να ξεδιψάσει. Με πειράζει που με ξυπνάει 55 φορές, τον βάζω στήθος πάντα για παρηγοριά-πιπίλα-συνήθεια, αν δεν τον βάλω δεν κοιμάται ξανά ποτέ).

[panosch1979]

Καλησπέρα σας και απο εμένα. Είμαι νεος στο forum και θα ήθελα να σας αναφέρω το δικό μας πρόβλημα για να μου πέιτε όσοι και όσες ξέρετε αν μπορούμε να βοηθηθούμε απο το συγκεκριμένο βιβλίο. Εμάς η ομορφιά μας ειναι 2 ετών. Απο πολύ μικρότερη έχουμε περάσει απο διάφορα στάδια ύπνου. Σε γενικές γραμμές το προβλημά μας ειναι οτι δεν θέλει να κοιμηθεί. Τραβάμε μεγαλο ζόρι με κλάματα κτλ μέχρι να κοιμηθεί. Ποιό ειναι τωρα το μεγάλο μας προβλημά; Οτι λόγω ύψους ειναι οριακά να καβαλήσει το κάγκελο της κούνιας της και να πέσει ή ακόμα και να πέσει χωρις να το καβαλησει, απλά και μονο γέρνοντας μπροστά. Σας το αναφέρω αυτο γιατι πριν αρκετούς μήνες την ειχαμε αφήσει να κλαίει μέχρι που κοιμότανε και μεσα σε 3 μέρες κοιμότανε αμεσως χωρίς κλαμα. Απλα επέιδη μετα απο καποιο διαστημα χαλασε αυτη η κακη της συνηθεια χρειαζεται τωρα επανεκπαιδευση πιστευω. Το μον ο που με φοβιζει ομως τωρα ειναι το θεμα με το καγκελο που σας ανεφερα. Πιστευετε θα βοηθηθουμε με την γυναικα μου με αυτο το βιβλιο γιατι πραγματικα δυσκολευει πολυ η ζωη μας με αυτην την κατασταση. Σας ευχαριστω γαι τον χρονο σας.

[ΑΝΝΑ24]

Πριν γεννήσω, έχει τύχει να κακολογήσω με τη σειρά μου τέτοια βιβλία. Επίσης θεωρούσα απαράδεκτη την τακτική του ελεγχόμενου κλάματος και "σκληρούς' τους γονείς που την εφάρμοζαν.

Πάμε τώρα στο σήμερα..ο μικρός είναι σχεδόν ενός. Δεν έχω δει άσπρη μέρα, θα πω βαρυά λόγια, μη με αδικήσετε όμως. Κάνω άσχημες σκέψεις, δεν απολαμβάνω τίποτα, ζω με έναν φόβο: αυτόν του παιδιού που γκρινιάζει συνέχεια και αρρωσταίνω μέχρι να τον κοιμήσω, Όταν πια κοιμηθεί, ξυπνάει ανά τέταρτο. Θηλάζει και κοιμάται στο κρεβάτι μου. Ο σύζυγος στο σαλόνι. Έχω ήδη ανοίξει θέμα "Το ημερολόγιο μιας άϋπνης (μαμάς)". Κάθε πρωί είμαι ράκος και δεν μπορώ να απολαύσω ούτε το παιδί, ούτε τη μέρα μου, τίποτα. Στις πολύ δύσκολες μέρες αναρωτιέμαι "βρε μπας και με δοκιμάζει, βρε μπας και με δουλεύει, βρε μπας και θέλει να με ξεκάνει"? Ξέρω, βλακείες, αλλά δεν ξέρετε τί παιχνίδια παίζει το μυαλό όταν δεν ξεκουράζονται μυαλό και σώμα.

Και να μαστε τώρα, ένα βήμα πριν το τρελοκομείο..οπότε έφτασα και γω να αναζητώ λύση απεγνωσμένα. Πλέον ξέρω με σιγουριά ότι όποιοι επικρίνουν πιο "άμεσες" και "δραστικές" λύσεις, προφανώς δεν έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο με μένα.

Θηλάσαμε με πολύ δυσκολία, έπαθα σοβαρή ζημιά στο στήθος (γιατροί, θεραπείες, παρολίγον εισαγωγή σε νοσοκομείο) κι όμως επέμεινα γιατί ήθελα το καλύτερο για το μωρό μου και τα κατάφερα. Κοιμάται πάντα μαζί μου για να θηλάζει όποτε και όσο θέλει και να νιώθει ασφάλεια δίπλα στη μανούλα. Είμαστε συνέχεια μαζί, δεν τον αφήνω ή παρκάρω πουθενά (όπως μου προτείνουν να κάνω ως λύση) για να έχει πάντα τη μανούλα του. Αποτέλεσμα: η μανούλα κομμάτια, με νεύρα, κακοδιάθετη, με τσιρίδες, ένα πτώμα. Το μωρό δε, μόλις απομακρυνθώ ένα μέτρο από κοντά του, αντιδράει με ουρλιαχτά. Δεν κάθεται πουθενά, πάρκο, ριλάξ κλπ. Όταν πάει βόλτα με μένα (σπάνιο πλέον) κλαίει συνέχεια στο καρότσι για να τον πάρω αγκαλιά. Γενικά κλαίει συνέχεια. Όταν πάω να πλύνω τα χέρια μου το βράδυ και να κάνω και γω σαν άνθρωπος την ανάγκη μου και τον κρατάει 5 λεπτά ο μπαμπάς του, ουρλιάζει. Αν πάλι θελήσω να πάω τουαλέτα το ξημέρωμα..καλά να πάθω, πού να ξεμυτήσω? Αν θελήσω να μαγειρέψω, καλά να πάθω..(το delivery πήγε σύννεφο μέχρι που το ανέθεσα στη μαμά μου)

Θα μου πείτε άγχος αποχωρισμού, δόντια (που όντως υποφέρει) κλπ. Θα μου πείτε και λύσεις: μάρσιπο, γλυκόλογα, apotel, ομοιοπαθητικό camomila ..τα κάναμε όλα.

Έχω διαλυθεί, νομίζω ότι πλησιάζω στο τέλος. Δεν αντέχω. Οπότε χθες, αφού δεν μπορούσα να τον κοιμήσω μέχρι τις 10:30, ξαπλώσαμε με τον άντρα μου στο πάτωμα στο δωμάτιό του και τον βάλαμε στο κρεβατάκι του. Πλάνταξε στο κλάμα για πολύ ώρα. Mε τα πολλά, κοιμήθηκε κατά τις 11:30 φυσικά στο κρεβάτι μου, μαζί μου.

Ερώτηση: κατά τις 3 έκανε εμετό στον ύπνο του, άρχισε να στριφογυρνάει όπως κάνει πάντα και ξαφνικά άρχισε να κάνει εμετό. Γέμισαν όλα, τα πάντα. Ανασυνταχθήκαμε και κοιμήθηκε στις 6 το πρωί. Μπορεί να έκανε εμετό από το πολύ κλάμα που προηγήθηκε? Μπορεί να ταράχθηκε πολύ? Συμβαίνει κάτι τέτοιο?

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω αν έχει νόημα να χρησιμοποιήσει κανείς την τακτική του ελεγχόμενου κλάματας στην κρεβατοκάμαρα, στο κρεβάτι της μαμάς. Γιατί στόχος μου δεν είναι να στείλω το παιδί στο δωμάτιό του, αλλά ν ασυνεχίσουμε να κοιμόμαστε μαζί, αλλά να κοιμόμαστε. Και αυτός θα ηρεμήσει και εγώ θα μπορώ να του προσφέρω περισσότερα στη διάρκεια της μέρας. Αισθάνομαι ότι δεν είμαι καλή μάνα, γιατί έχω νεύρα και δεν ελέγχω πια τον εαυτό μου. Θέλω να κάνω ό, τι καλύτερο δυνατό, αλλά μέχρι πρότινος δεν μπορούσα να αφήσω τον μικρό να κλάψει ούτε δευτερόλεπτο. Και πάλι θεωρητικά λέω ότι "δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει", αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσω να εφαρμόσω ,κάποια μέθοδο στην πράξη.

Ζηλεύω που δεν μπορούμε να πάμε μια βολτίτσα με το καρότσι και μεις σαν άνθρωποι, αφού το πρωί είμαι κομμάτια. Πρέπει να τον αλλάξω, να τον πλύνω μετά τα κακάκια, να τον ξαναλλάξω, να τον θηλάζω, να ετοιμάσω το φαγητό του με απίστευτη γκρίνια, να τον ταϊσω, να παίξουμε λίγο, να τον κοιμήσω, να ετοιμαστώ και εγώ (κοινώς να βάλω τη φόρμα) πράγμα αδύνατο δηλαδή, οπότε με τα λίγα και τα πολλά η ώρα έχει περάσει και φτάνει το μεσημέρι, που ή θα τον πάρουν οιγονείς μου για 1 ώρα βόλτα και γω θα πλύνω τα μπολάκια, μιξεράκι, θα μαζέψω λίγο τα ασυμμάζευτα, θα πλύνω τα δόντια μου, θα πω τον πόνο μου στο forum (ναι, ναι, για τέτοιες πολυτέλειες μιλάμε). Και εκέι ξεκινάν οι προσευχές (για να κοιμηθεί) το μεσημέρι μετά το φαγητό.

Θα ήθελα λοιπόν να μου πείτε αν σχετίζεται ο εμετός με την προσπάθεια εκπαίδευσης ύπνου και αν θα μπορούσα να εφαρμόσω κάποια παραλλαγή στο κρεβάτι μου και όχι στο δωμάτιό του (δε θα θελα να του στερήσω τους βραδυνούς θηλασμούς. Δεν με πειράζει να ξυπνάω και 5 φορές αν θέλει να φάει ή να ξεδιψάσει. Με πειράζει που με ξυπνάει 55 φορές, τον βάζω στήθος πάντα για παρηγοριά-πιπίλα-συνήθεια, αν δεν τον βάλω δεν κοιμάται ξανά ποτέ).

 

 

 

 

Καλησπέρα, ταλαιπωρημένη μανούλα. Δοκίμασα κι εγώ στο παρελθόν το συγκεκριμένο σύστημα, αλλά δεν κατάφερα να το κρατήσω για πολλές μέρες συνεχόμενα. Ούτε και έχω καταλήξει αν είναι καλό ή όχι.

Το βρίσκω απίθανο να μπορέσεις να το εφαρμόσεις στο κρεβάτι σου, γιατί το μωρό θα σε μυρίζει, θα σε νιώθει κοντά του και δε θα μπορέσει να ηρεμήσει μέχρι να ανταποκριθείς. Γενικώς αυτή η μέθοδος δεν πιστεύω ότι ενδείκνυται στην περίπτωσή σας, γιατί απαιτεί επιμονή, υπομονή, ατσάλινα νεύρα και τρελλή ψυχραιμία. Εσύ έχεις ξεπεράσει τα όρια της υπερκόπωσης, θα αρχίσεις να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Ό,τι και να κάνεις, βάλε σε μια σχετική προτεραιότητα τον εαυτό σου. Μη νιώθεις ενοχές, ο πρώτος χρόνος με ένα μωρό μπορεί να βγάλει νοκ αουτ και το Δαλάι λάμα. Δε θέλω να αρχίσω να σου αραδιάζω λύσεις, έχεις ακούσει πολλά. Θέλω μόνο να σου φωνάξω ότι έχεις και εσύ δικαίωμα στη ζωή ( και στην τουαλέτα). Να είσαι σίγουρη ότι είσαι μια θαυμάσια μαμά, που αντιμετωπίζει πρωτόγνωρες καταστάσεις (που δεν εισέπραξε καμμία ψυχολογική συμπαράσταση από τους δικούς της). Σκέψου σενάρια με επίκεντρο το τι είναι καλύτερο για σένα και μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από όποιον προσφέρεται. Δε χρειάζεται να αποδείξεις σε κανέναν τίποτα.

Να ξέρεις ότι δεν είσαι η μόνη, ότι δεν φταις εσύ, και το πιο σπουδαίο, ό,τι και να γίνει, ο μπέμπης θα μεγαλώσει και θα αλλάξει φάση!:-P:-P

[ΑΝΝΑ24]

Καλησπέρα σας και απο εμένα. Είμαι νεος στο forum και θα ήθελα να σας αναφέρω το δικό μας πρόβλημα για να μου πέιτε όσοι και όσες ξέρετε αν μπορούμε να βοηθηθούμε απο το συγκεκριμένο βιβλίο. Εμάς η ομορφιά μας ειναι 2 ετών. Απο πολύ μικρότερη έχουμε περάσει απο διάφορα στάδια ύπνου. Σε γενικές γραμμές το προβλημά μας ειναι οτι δεν θέλει να κοιμηθεί. Τραβάμε μεγαλο ζόρι με κλάματα κτλ μέχρι να κοιμηθεί. Ποιό ειναι τωρα το μεγάλο μας προβλημά; Οτι λόγω ύψους ειναι οριακά να καβαλήσει το κάγκελο της κούνιας της και να πέσει ή ακόμα και να πέσει χωρις να το καβαλησει, απλά και μονο γέρνοντας μπροστά. Σας το αναφέρω αυτο γιατι πριν αρκετούς μήνες την ειχαμε αφήσει να κλαίει μέχρι που κοιμότανε και μεσα σε 3 μέρες κοιμότανε αμεσως χωρίς κλαμα. Απλα επέιδη μετα απο καποιο διαστημα χαλασε αυτη η κακη της συνηθεια χρειαζεται τωρα επανεκπαιδευση πιστευω. Το μον ο που με φοβιζει ομως τωρα ειναι το θεμα με το καγκελο που σας ανεφερα. Πιστευετε θα βοηθηθουμε με την γυναικα μου με αυτο το βιβλιο γιατι πραγματικα δυσκολευει πολυ η ζωη μας με αυτην την κατασταση. Σας ευχαριστω γαι τον χρονο σας.

 

 

Το θέμα του κάγκελου είναι σημαντικό. Σ΄ αυτή την ηλικία άνετα μπορεί να πέσει. Έχετε ανέβει πίστα δυσκολίας, πιστεύω ότι σύντομα θα αναγκαστείτε να αφαιρέσετε το κάγκελο (υπάρχει ένα πολύ βολικό προστατευτικό), και η δεσποινίδα θα αποκτήσει έναν νέο υπέροχο κόσμο ελευθερίας.

Σ' αυτή την περίπτωση υποτίθεται ότι όσο εκείνη βγαίνει από το κρεβάτι και από το δωμάτιο, τόσο εσύ την παίρνεις ήρεμα και χωρίς να της μιλάς και την ξαναβάζεις επ' άπειρον. Εγώ το έκανα, κάποιες φορές έπιασε, τις περισσότερες όχι. Για μένα το αποτέλεσμα είναι ότι από 18 μηνών μέχρι και σήμερα που είναι 4,5 χρονών, ξαπλώνουμε μαζί και φεύγω μόλις αποκοιμηθεί.

Ούτε το προτείνω ούτε και το θεωρώ πλέον τραγικό, έχουμε βρει την επικοινωνία μας.

Πιστεύω ότι είναι κατάλληλη η ηλικία για να εκπαιδευτεί, και αν αποκτήσετε σταθερή, σιδηρά σταθερή ρουτίνα, θα ανταποκριθεί. Δεν κάνω την έξυπνη, δεν κατάφερα να κοιμάται μόνη της, κατάφερα τουλάχιστον να κοιμάται ήρεμα και να μην ουρλιάζουμε.

Σας εύχομαι καλή επιτυχία ότι κι αν κάνετε. Ψυχραιμία και υπομονή.

[panosch1979]

Ευχαριστώ πάρα πολυ για την απάντηση αλλά μηπώς ξέρετε αν θα μας βοηθούσε το βιβλίο;

[tsarli]

Ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση, είναι πολύ παρήγορα τα λόγια σου. Μόλις κοιμήθηκε τώρα, είμαστε στο κρεβάτι μου φυσικά. Κοιμήθηκε αμέσως γιατί έχει να κοιμηθεί από τις 9 το πρωί. Και μεσολάβησε και το επεισόδιο με τον εμετό χθες 3-6 το ξημέρωμα, οπότε είναι κομμάτια.

Πιο πολύ λυπάμαι που η κούραση μ' έχει οδηγήσει σε τόσο άσχημες σκέψεις που αισθάνομαι ντροπή..θέλω όμως κάπου να μιλήσω. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι το παιδί με μισεί ή ότι είναι χειριστικό ή ότι με κοιτάει ύπουλα με ύφος "θα δεις τί σε περιμένει και σήμερα"..άκουσον άκουσον, έχει θολώσει το μυαλό μου! Και στο πρόσωπό του βλέπω τον εχθρό που μου ετοιμάζει παγίδα. Θα μου πείτε "θέλεις ψυχολόγο". Όχι φίλες μου, θέλω απλά να νιώσω άνθρωπος και γω. Με ειρωνεύονται κάποιες και μου μιλάνε για "οιδιπόδειο" ή ανρωτιούνται γιατί δεν είμαι όλη μέρα στις βόλτες με το μωρό ή γιατί δεν γράφομαι γυμναστήριο κλπ.

Δεν ξέρω τί γίνεται με τα άλλα μωρά, εγώ πάντως τον δικό μου για να τον ετοιμάσω για βόλτα, μου βγαίνει η παναγία. Και όταν τα καταφέρω τον δίνω στη γιαγιά έτοιμο στο καρότσι και γω αποκαμωμένη τρέχω να κάνω ντουζάκι γιατί έχω ιδρώσει μέχρι να τον ετοιμάσω. Και αρχίζουν έξω "α, η μαμά δε σε βγάζει βόλτα". Τελικά όταν κάποιος δεν ξέρει τί γίνεται μέσα στο σπίτι σου, είναι πολύ άδικο να μιλάει. Ή όταν είμαστε με κόσμο "αυτό είναι αγγελούδι" λένε. Για έλα να δεις πώς είναι 24 ώρες το 24ωρο..ευτυχώς τελευταία τον αφήνω 1 ή 2 ώρες στη γιαγιά για να σιδερώσω/μαγειρέψω/κάνω μπάνιο.

[ΑΝΝΑ24]

Φιλενάδα, έχω τα καλύτερα να πω($^&%%%) για αυτούς με τις εξυπνάδες. Ή έτυχε να έχουν βολικά μωρά, ή έχουν χρόνια δουν κι έχουν ξεχάσει ή δεν είδανε ποτέ τους. Μόνο όταν ζεις κάτι τέτοιο μπορείς να καταλάβεις πως είναι. Όλα τα άλλα είναι....

Τώρα που έχω δει άσπρη μέρα γιατί μεγάλωσε η δικιά μου, θυμάμαι σκέψεις και συμπεριφορές μου που όχι μετανιώνω, θεωρώ ότι ήμουν η μεγαλύτερη γαιδούρα-άχρηστη-χωρίς υπομονή-που δεν ξέρει να χειριστεί τίποτα μαμά που έχει υπάρξει.

Παρόλα αυτά ξέρω ότι αν έκανα δεύτερο παιδί, μάλλον τα ίδια θα πέρναγα.

Επίσης με την κόρη μου έχουμε υπέροχη σχέση και μου λέει συνέχεια πως είμαι η καλύτερη μανούλα στον κόσμο.

Σύντομα θα αρχίσεις να ακούς κι εσύ τέτοια και θα καταλάβεις ότι δεν χρειάζεσαι τη γνώμη κανενός άλλου.

Αγάπησε, εκτός από τον μπουμπούκο, και τον εαυτό σου. Δυστυχώς, όση αγάπη και προσοχή παίρνουμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τόσο ο τελευταίος τροχός της αμάξης γινόμαστε μόλις γεννήσουμε. Εμένα η μαμά μου όλη μου τη ζωή μου είχε τρελλή αδυναμία, και μόλις γέννησα, άρχισε να μου φέρεται σαν κάποια ενοχλητική συνυφάδα που της παιρνει το παιδί.

Σε νιώθω πλήρως, δεν κάνεις τίποτα στραβό. Εϊσαι άνθρωπος και πολύ πολύ καλή μαμά.

[ΑΝΝΑ24]

Ευχαριστώ πάρα πολυ για την απάντηση αλλά μηπώς ξέρετε αν θα μας βοηθούσε το βιβλίο;

 

Πραγματικά δεν ξέρω. Εγώ δεν το είχα αγοράσει, είχα βρει αποσπάσματά του στα αγγλικά στο internet. Ίσως δοκίμασε κάτι τέτοιο πριν ξοδευτείτε.

[maria ampelokipi]

tsarli μου την γνωρίζω καλά την κατάστασή σου (τα είχαμε πει και στο άλλο σου thread). Καταρχήν μη δίνεις σημασία τι σου λέει ο κόσμος! Εμάς έφτασαν στο σημείο να μας πουν ότι είμαστε κακοί γονείς επειδή, λέει, ασχολούμαστε πολύ με το παιδί!

τη δική σου φάση την πέρασα επί ένα χρόνο από τους 16 μέχρι 28 μήνες του μωρού (τον πρώτο χρόνο ΔΕΝ είχαμε τόση δυσκολία στον ύπνο, μας τη φύλαγε ο μικρός για αργότερα!)

Έχω να σου πω πως ο εμετός στην ώρα που έγινε ΔΕΝ έχει σχέση με την δυσκολία του ύπνου και κατά πάσα πιθανότητα το παιδί έκλαιγε πιο πριν γιατί πονούσε η κοιλίτσα του. Αν ήταν θέμα ψυχολογίας, θα είχε γίνει πολύ νωρίτερα, δεν θα ξυπνούσε το παιδί για να κάνει εμετό, θα τον είχε κάνει επιτόπου όταν πρωτοπροσπαθούσες να τον κοιμήσεις. Δες μήπως είναι αρρωστούλης ή μήπως έχει δυσανεξία σε κάποια τροφή, δεν παλεύεται ο στομαχόπονος και ίσως έχει δίκιο (για χθες τουλάχιστον).

Η εκπαίδευση (αν το πούμε έτσι) στον ύπνο με την τεχνική του ελεγχόμενου κλάματος δεν μπορεί να γίνει με εσένα παρούσα μέσα στο δωμάτιο. Μπορεί να γίνει στο κρεβάτι σου (φρόντισε όμως να μην συμβεί κανένα ατύχημα στο παιδί, γιατί το κρεβάτι μας δεν είναι τόσο ασφαλές όσο η κούνια). Απλά όταν τον βάζεις να κοιμηθεί, θα τον βάζεις στο κρεβάτι σου, θα φεύγεις από το δωμάτιο, θα πρέπει να αφήσεις το μωρό να κλάψει για 1 λεπτό. Μόλις περάσει το λεπτό, μπαίνεις στο δωμάτιο, το παίρνεις αγκαλιά, το βάζεις να ξαπλώσει, φεύγεις για 3 λεπτά. Στο τρίλεπτο ξαναμπαίνεις, το παίρνεις αγκαλιά και το ξαναφήνεις για 5 λεπτά. Από κει και πέρα θα μπαίνεις κάθε 5 λεπτά να το παρηγορείς. Αυτό ως προς το να πέσει το παιδί για ύπνο. Στα νυχτερινά ξυπνήματα θα το βάζεις στο στήθος μόνο όταν είναι η ώρα να φάει (περίπου 2 ή τρεις φορές μέσα στη νύχτα, όχι περισσότερες). Τις υπόλοιπες φορές αγκαλίτσα, ξάπλωμα, θα φεύγεις από το δωμάτιο και ξαναρχίζει η διαδικασία 1, 3, 5 λεπτά. Σε λίγες μέρες το μωρό θα έχει σχετικά ρυθμίσει τον ύπνο. Απλά θέλει πολλή υπομονή και επιμονή.

Επίσης μέσα στη μέρα άστον λίγο μόνο. Ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να προσπαθείς να πλύνεις ένα ποτήρι (ένα!) και να σου κατεβάζει το μωρό τη φόρμα από το κρέμασμα πάνω στο πόδι σου + γκρίνια + απαίτηση!

Αν εκείνη την ώρα δεν σκύψεις να τον πάρεις και τον αγνοήσεις, σε λίγο θα φύγει μόνος του και θα κάνει κάτι άλλο. Αν λυγίσεις (και εγώ λύγιζα, μέχρι που έπαθα λουμπάγκο και εκ των πραγμάτων τον άφησα, οπότε και είδα πόσο εύκολα βρήκε κάτι άλλο να κάνει), τότε πάλι δεν θα είναι ικανοποιημένος, θα θέλει συνέχεια αγκαλιά και εσένα δίπλα του.

Τη φάση τη δική σου την ξέρω πολύ καλά, το να μην απολαμβάνεις το μωρό, το να τρέμεις τη νύχτα για το τι πρόκειται να σου κάνει, το να είσαι μέσα στα νεύρα και το να νιώθεις απεριόριστες τύψεις...

Εμείς την κάναμε την εκπαίδευση ύπνο όταν ήταν 28 μηνών και χτυπούσαμε το κεφάλι μας που δεν το τολμήσαμε νωρίτερα.

Επίσης (για τον panosch1979), αυτό μπορεί να γίνει σε οποιανδήποτε ηλικία. Καταρχήν βγάλτε το κάγκελο, γιατί θα σκοτωθεί το παιδί. Σε αυτή την περίπτωση απλά αντί για κούνια, θα έχετε όλο το δωμάτιο της μικρής. Δηλ την αφήνετε 1 λεπτό, κλαίει, χτυπιέται, βγαίνει από το δωμάτιο. Αγκαλιά και μέσα στο δωμάτιο, κλείνετε την πόρτα. Αμέσως θα ξαναβγεί. Ξανά μέσα εσείς, της μιλάτε κιόλας λέγοντας ότι πρέπει να μείνει στο δωμάτιο κλπ κλπ. Ξανά έξω το μωρό, ξανά μέσα εσείς.

Θα το κάνει ΠΟΛΛΕΣ φορές το πρώτο βράδυ, αρκετές το δεύτερο, λιγότερες το τρίτο, στη βδομάδα θα το έχει πάρει απόφαση. ΟΜΩΣ δεν θα της δίνετε πολλή σημασία. Μόλις βγαίνει από το δωμάτιο, την παίρνετε και της εξηγείτε και ξανά μέσα. Όχι να το πάρει για παιχνίδι και να το κάνει για χόμπι!

Μπορεί να αποκοιμηθεί στο πάτωμα, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ! Σε λίγες μέρες θα την βάζετε στο κρεβάτι και θα κοιμάται μόνη της.

Καλή υπομονή και καλή επιτυχία! (αυτά από μια πολύ σκληρή μαμά...)

[tsarli]

Σήμερα ξεκίνησα τη μέθοδο, δεν πήγαινε άλλο. Τώρα που σας γράφω κοιμάται στο δωμάτιό του, απίστευτο. βέβαια δεν είμαι αισιόδοξη γιατί έχω τραβηξει πολλά και δεν πιστεύω ότι ξαφνικά με λυπήθηκε ο θεός.

Ο δικός μου θηλάζει τακτικά το βράδυ, για φαγητό σίγουρα στις 2:30 και στις 5:30 με 7, κάπου εκε'ι μέσα. Για πιπίλισμα, παρηγοριά και γι αο,τιδήποτε άλλο ήταν με το στήθος στο στόμα μέχρι και 20-30 φορές κάθε βράδυ..

Πλέον με τη μέθοδο τί κάνουμε με το θηλασμό? Θηλάζουμε στο δωμάτιό του ή τον παίρνω στην κρεβατοκάμαρα για να είμαστε άνετα (θηλάζει πάντα πάνω στο μαξιλάρι θηλασμού και εγώ είμαι καθιστή, οπότε η κρεβατοκάμαρα με βολεύει περισσότερο).

Επίσης να ρωτήσω και κάτι άλλο. Τον έβαλα στο κρεβάτι του με το φωτεινούλη, εκείνο το αρκουδάκι που φέγγει και λέει νανουρίσματα. Ενδείκνυται αυτό ή πρέπει να μην έχει πολύ φως/ήχους?

[tsarli]

Απολογισμός 1ης μέρας:

Ύπνοςστις 8:15. Ξήπνησα 8:45. Εκεί ξεκίνησα τη μέθοδο. Μας πήρε περίπου 1,5 ώρα με κλάματα.

Επόμενο ξύπνημα στις 2:20 περίπου (είναι η ώρα που τρώει-θηλάζει). Τον θήλασα στο δωμάτιό του τελικά και τον ξαναέβαλα στο κρεβάτι, ήταν κοιμισμένος. Ε, μόλις ακούμπησε στο κρεβάτι και αντιλήφθηκε τί γινόταν, άρχισαν τα όργανα. Κοιμήθηκε πριν λίγο, δηλαδή μέσα σε 1,5 ώρα πάλι. Τηρώ ευλαβικά τους χρόνους (1 λεπτό, 3 λεπτά, 5 λεπτά). Το περιεργο είναι ότι ενώ κουτουλούσε, ξάπλωνε ή ήταν καθιστός ηρεμος (ή αποκαμωμένος, δεν ξέρω)και σχεδόν έκλεινε μάτια, μόλις με έβλεπε ή άκουγε ένα θόρυβο, δώσ του κλάμα. Δηλαδή πιστεύω ότι αν πήγαινα μετά από 10 λεπτά και όχι ανα΄5, θα είχε κοιμηθεί νωρίτερα.

Τώρα με έχουν ζώσει τα φίδια, έχω τρελές τύψεις και φοβάμαι ότι θα το μετανιώνω μια ζωή. Βέβαια και το άλλο το ωραίο σας το είπα? Ξέρετε πότε κοιμόμουν εγώ ή μάλλον πότε με άφηνε να κοιμηθώ? 6 με 8:15 το πρωί. Είχαν γίνει τόσο τακτικά τα ξυπνήματά του, που στο τέλος ο οργανισμός μου συνήθισε να μην κοιμάται καθόλου, παρά μόνο το ξημέρωμα, που όλως περιέργως κοιμόταν και το μωρό εκείνο το 2ωρο.

Τώρα περιμένω να μου ξυπνήσει κατά τις 5 ή 5 και κάτι για να φαει (θηλάσει). Δε με πειράζει να ξυπνάω για να θηλάζει, σιγά, τί είναι 2-3 φορές σε σχέση με 15-20-25 που ξυπνούσε?

Όσο για το θηλασμό, λέω μήπως, αφού πλάον δε θα είμαι δίπλα του να ικανοποιώ την κάθε επιθυμία του και να μπαίνει αυτομάτως στο στήθος πίνοντας άλλοτε μία γουλιά και άλλοτε κανονικά, μπορεί να συνηθίσει και να εκμεταλλεύεται τις 2-3 φορές που πιστεύω ότι θα ξυπνάει για να φάει, του τύπου "ας φάω τώρα γιατί μετά έχει σε κανά 3ωρο πάλι". Ξέρω ότι ο θηλασμός είνια ανεμπόδιστος και ελεύθερος, έχω πάρει master πλέον, παρακολουθώ τα πάντα σχετικά με το θηλασμό στο φόρουμ, αλλά πλέον χρονίζουμε και θεωρώ ότι 3 θηλασμοί κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι άκρως ικανοποιητικοί. Τη μέρα δε πίνει όσο θέλει και όποτε θέλει.

Θα σας κρατάω ενήμερες..

[Alexia1985]

Σήμερα ξεκίνησα τη μέθοδο, δεν πήγαινε άλλο. Τώρα που σας γράφω κοιμάται στο δωμάτιό του, απίστευτο. βέβαια δεν είμαι αισιόδοξη γιατί έχω τραβηξει πολλά και δεν πιστεύω ότι ξαφνικά με λυπήθηκε ο θεός.

Ο δικός μου θηλάζει τακτικά το βράδυ, για φαγητό σίγουρα στις 2:30 και στις 5:30 με 7, κάπου εκε'ι μέσα. Για πιπίλισμα, παρηγοριά και γι αο,τιδήποτε άλλο ήταν με το στήθος στο στόμα μέχρι και 20-30 φορές κάθε βράδυ..

Πλέον με τη μέθοδο τί κάνουμε με το θηλασμό? Θηλάζουμε στο δωμάτιό του ή τον παίρνω στην κρεβατοκάμαρα για να είμαστε άνετα (θηλάζει πάντα πάνω στο μαξιλάρι θηλασμού και εγώ είμαι καθιστή, οπότε η κρεβατοκάμαρα με βολεύει περισσότερο).

Επίσης να ρωτήσω και κάτι άλλο. Τον έβαλα στο κρεβάτι του με το φωτεινούλη, εκείνο το αρκουδάκι που φέγγει και λέει νανουρίσματα. Ενδείκνυται αυτό ή πρέπει να μην έχει πολύ φως/ήχους?

 

Πιστεύω καλυτερα οχι φώτακια γιατι προσωπικά γνωρίζω άτομο 30 ετών που θελει ακόμα κανά φως να φέγγει για να κοιμηθει!!

Οσο για το κρεβάτακι του δοκίμασε να στρωσεις μια ωραία χουχουλιαρικη κουβερτούρα κάτω...σ΄εμενα επιασε!! Τωρα που τον ακουμπάω στο κρεβάτι του αρεσει κι ολας!!καλη συνεχεια!!

[maria ampelokipi]

Απολογισμός 1ης μέρας:

Ύπνοςστις 8:15. Ξήπνησα 8:45. Εκεί ξεκίνησα τη μέθοδο. Μας πήρε περίπου 1,5 ώρα με κλάματα.

Επόμενο ξύπνημα στις 2:20 περίπου (είναι η ώρα που τρώει-θηλάζει). Τον θήλασα στο δωμάτιό του τελικά και τον ξαναέβαλα στο κρεβάτι, ήταν κοιμισμένος. Ε, μόλις ακούμπησε στο κρεβάτι και αντιλήφθηκε τί γινόταν, άρχισαν τα όργανα. Κοιμήθηκε πριν λίγο, δηλαδή μέσα σε 1,5 ώρα πάλι. Τηρώ ευλαβικά τους χρόνους (1 λεπτό, 3 λεπτά, 5 λεπτά). Το περιεργο είναι ότι ενώ κουτουλούσε, ξάπλωνε ή ήταν καθιστός ηρεμος (ή αποκαμωμένος, δεν ξέρω)και σχεδόν έκλεινε μάτια, μόλις με έβλεπε ή άκουγε ένα θόρυβο, δώσ του κλάμα. Δηλαδή πιστεύω ότι αν πήγαινα μετά από 10 λεπτά και όχι ανα΄5, θα είχε κοιμηθεί νωρίτερα.

Τώρα με έχουν ζώσει τα φίδια, έχω τρελές τύψεις και φοβάμαι ότι θα το μετανιώνω μια ζωή. Βέβαια και το άλλο το ωραίο σας το είπα? Ξέρετε πότε κοιμόμουν εγώ ή μάλλον πότε με άφηνε να κοιμηθώ? 6 με 8:15 το πρωί. Είχαν γίνει τόσο τακτικά τα ξυπνήματά του, που στο τέλος ο οργανισμός μου συνήθισε να μην κοιμάται καθόλου, παρά μόνο το ξημέρωμα, που όλως περιέργως κοιμόταν και το μωρό εκείνο το 2ωρο.

Τώρα περιμένω να μου ξυπνήσει κατά τις 5 ή 5 και κάτι για να φαει (θηλάσει). Δε με πειράζει να ξυπνάω για να θηλάζει, σιγά, τί είναι 2-3 φορές σε σχέση με 15-20-25 που ξυπνούσε?

Όσο για το θηλασμό, λέω μήπως, αφού πλάον δε θα είμαι δίπλα του να ικανοποιώ την κάθε επιθυμία του και να μπαίνει αυτομάτως στο στήθος πίνοντας άλλοτε μία γουλιά και άλλοτε κανονικά, μπορεί να συνηθίσει και να εκμεταλλεύεται τις 2-3 φορές που πιστεύω ότι θα ξυπνάει για να φάει, του τύπου "ας φάω τώρα γιατί μετά έχει σε κανά 3ωρο πάλι". Ξέρω ότι ο θηλασμός είνια ανεμπόδιστος και ελεύθερος, έχω πάρει master πλέον, παρακολουθώ τα πάντα σχετικά με το θηλασμό στο φόρουμ, αλλά πλέον χρονίζουμε και θεωρώ ότι 3 θηλασμοί κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι άκρως ικανοποιητικοί. Τη μέρα δε πίνει όσο θέλει και όποτε θέλει.

Θα σας κρατάω ενήμερες..

 

Tsarli μου μάλλον δεν έγινα κατανοητή! Αν δεν κλαίει το μωρό όταν το αφήνουμε ΔΕΝ μπαίνουμε στο δωμάτιο!

Τα 1,3,5 λεπτά που αναφέρω είναι χρόνος κατά τον οποίο κλαίει το μωρό. Δηλ το χρονόμετρο αρχίζει να μετράει ΜΟΝΟ την ώρα που κλαίει το μωρό. Αν δεν κλάψει, δεν μπαίνουμε στο δωμάτιο (τόσο το καλύτερο!).

Ο θηλασμός πιστεύω πως πρέπει να γίνεται από δω και πέρα στο δωμάτιό του (βάλε εκεί μια πολυθρόνα και το μαξιλάρι, για να είσαι άνετη).

Το θέμα της αραίωσης των νυχτερινών θηλασμών δεν ξέρω να στο λύσω, αλλά από την άλλη το να δίνεις το στήθος για πιπίλα δεν είναι σωστό.

εξάλλου σε αυτή την ηλικία αρκούν 2-3 φορές φαγητό μέσα στη νύχτα ή και λιγότερες.

Θα δεις ότι μέχρι τη Δευτέρα θα πάνε πολύ καλύτερα τα πράγματα, αρκεί να παραμείνεις σταθερή.

Εμείς του είχαμε ένα φωτάκι μικρό στο δωμάτιό του, αλλά όχι μπροστά στα μάτια του, σε κάποια γωνία του δωματίου, ώστε να μην είναι πίσσα σκοτάδι, αλλά ούτε και να έρχεται σε υπερένταση το μωρό λόγω φωτός.

Κάνε την μέθοδο αυτή, αρκεί να μετράς από τη στιγμή που κλαίει τον χρόνο. Αν δεν κλάψει, πάει να πει πως το μωρό χαλάρωσε και κοιμήθηκε και θα είναι λάθος να το ταράξεις. (Σκέψου να έπεφτες εσύ για ύπνο και να ερχόταν πχ κάθε μισή ώρα ο άντρας σου να δει αν είσαι καλά...)

Καλή συνέχεια και περιμένουμε τα νέα σου!

Και μη νιώθεις τύψεις, μόλις κοιμηθεί περισσότερο το μωρό και εκείνο θα είναι πιο ξεκούραστο και πιο χαρούμενο και λιγότερο γκρινιάρικο και εσύ θα είσαι πιο ισορροπημένη και θα μπορείς να του προσφέρεις πιο ποιοτικό χρόνο μέσα στη μέρα και πιο πολλή τρυφερότητα και ένα αυθεντικά χαμογελαστό πρόσωπο!

[tsarli]

Κορίτσια δεν μου κοιμάται, δοκίμασα το πρωί, έκλαιγε 1,5 ώρα. Δοκίμασα για μεσημέρι, έκλαιγε πάλι 1,5 ώρα. Πότε δηλαδή θα κοιμηθεί? Εσας πώς κοιμόντουσαν τόσο γρήγορα?

[Cωνσταντίνα]

Καλημερα! Βρε κοριτσια δεν ειναι ολα τα μωρα κονσερβα. Δεν μπορουμε να λεμε καποια πραγματα με απολυτη αυστηροτητα. Εμεις ακομα εχουμε προβλημα με το θεμα του υπνου αλλα το μονο που κανουμε ειναι υπομονη, θα μεγαλωσουν τα μωρακια μας δεν θα ειναι για παντα ετσι. Εγω δεν αντεξα ποτε ουτε 5 λεπτα να τον αφησω να κλαιει, οτι και να λενε οι "ειδικοι" εμενα το ενστικτο μου ελεγε αλλα, ισα-ισα που το μωρο απογοητευοταν και μετα ηταν εκνευρισμενο ολη μερα. Ειναι μεγαλη ταλαιπωρια το ξερω, ειδικα για τις μανουλες που δουλευουν αλλα σε καποιες περιπτωσεις δεν γινεται αλλιως. Εμενα θηλαζει μονο το βραδυ τωρα πια, αλλα ξυπναει καθε 1-2 ωρες θηλαζει και ξανακοιμαται. Πραγματικα μετα απο τοσους μηνες που δεν εχω κοιμηθει πανω απο ενα 2ωρο συνεχομενα ειμαι σαν ζομπι, δεν αντεχω σε καμια περιπτωση να κανω ολη αυτη τη διαδικασια να τον βαζω στο κρεβατι του και να μετραω λεπτα, το πολυ πολυ να κοιμηθω ορθια.. Απλα τον βαζω για υπνο κατα τις 21.30 και οταν ξυπνησει τον παιρνω στο κρεβατι μας και ανα 1-2 ωρες ξυπναει-θηλαζει-κοιμαται και 6.00 το πρωι εγερτηριο. Και ειμαι και ευχαριστημενη τωρα πια με αυτο το ωραριο, πριν κοιμομουν 2 ωρες συνολικα μεσα στη μερα.. Μπραβο στις μανουλες που ηταν πιο τυχερες και τα καταφεραν αλλα δεν ειναι ολα τα μωρακια το ιδιο

[tsarli]

Σήμερα είναι η 3η μέρα. Χθες το βράδυ τα πήγαμε καλύτερα. Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό οφειλόταν στο ότι το παιδί ήταν "κομμάτια", αφού πλέον με τη μέθοδο αυτή δεν μπορεί να κοιμηθεί τη μέρα (δε σταματά να κλαίει). Το πρωί ξύπνησε νωρίτερα απ' ότι συνήθως και κουτουλούσε. Τον βάλαμε για ύπνο όπως λέει το βιβλίο, για την πρωινή σιέστα. ΈΚλαιγε 25 λεπτά και μετά κοιμήθηκε για άλλα 25 λεπτά. Ξ'υπνησε και συνεχίζουμε τη διαδικασία με τρελό κλάμα και τη στιγμή αυτή που σας γράφω. Έχουν περάσει ήδη 40 λεπτά..και μεις συνεχίζουμε! Το βιβλίο όμως γράφει ότι αν το παιδί κοιμηθεί μόνο μισή ή 1 ώρα, συνεχίζουμε κανονικά τη διαδικασία για να κοιμηθεί λίγο ακόμη. Μόνο αν περάσει 1 ώρα και συνεχίζει να κλαίει, τότε σταματάμε.

Το αποτέλεσμα σε μας: εγώ δεν έχω κοιμηθεί ούτε 1 δευτερόλεπτο το βράδυ. Στεναχωριέμαι, σφίγγεται η ψυχή μου, τυρρανιέμαι, νομίζω θα πεθάνω. Σήμερα ο άντρας μου δεν άντεχε, πατήσαμε ένα γερό καυγά, βριστήκαμε άσχημα..διαφωνεί κάθετα. Θεωρεί παράλογη τη μέθοδο. Έφυγε γιατί δεν άντεχε άλλο. Βέβαια μιλάμε για έναν άνθρωπο που λείπει όλη μέρα, κάθε μέρα και που δεν έχει βοηθήσει σε γενικές γραμμές μέχρι τώρα, οπότε είναι πολύ εύκολο να θέλει να σταματήσουμε την εκπαίδευση..άλλωστε αυτός κοιμάται στον καναπέ, βλέπει τηλεόραση, δεν ξενυχτάει, δε χάνει τον ύπνο του τα μεσημέρια..εγώ είμαι αυτή που από τις 8 το απόγευμα ήμουν κλεισμένη στην κρεβατοκάμαρα, άϋπνη, δεν μπορούσα ούτε τουαλέτα να πάω και την άλλη μέρα κουτουλούσα, δεν είχα διάθεση, δεν απολάμβανα το παιδί.

Η αλήθεια είναι ότι και γω διαφωνώ με τη συγκεκριμένη μέθοδο, και γω θέλω να μην κλαίει το παιδάκι μου, και γω θέλω να το χω αγκαλίτσα, αλλά δεν πάει άλλο. Την εφαρμόζω από ανάγκη, αν δηλ. είχα δυνατότητα εναλλακτικών λύσεων, σίγουρα δε θα την εφάρμοζα.

Δυστυχώς το παιδάκι μα ςπληρώνει τα δικά μας λάθη..μέγα λάθος που από την αρχή το είχα στο κρεβάτι μου. Νόμιζα ότι έτσι του δείχνω την αγάπη μου, νόμιζα ότι κάνω ό, τι καλύτερο γι' αυτό, το είχα τιμή μου και καμάρι μου. Και όταν αντιληφθήκαμε το μέγεθος της ζημιάς που έχουμε προκαλέσει, ήταν ήδη αργά. Τώρα το παιδάκι μου πρέπει να τραβήξει όλο αυτό το λούκι για να ξεσυνηθίσει το κρεβάτι μου.

[Cωνσταντίνα]

Γλυκια μου Tsarli πηγα πισω στην πρωτη σου αναρτηση για να διαβασω απο την αρχη το προβλημα σου και πραγματικα με συγκινησες παρα πολυ. Εισαι μια υπεροχη μανουλα που λατρευεις το παιδακι σου και αυτο μην αφησεις κανεναν ποτε να το αμφισβητησει! Γι'αυτο εισαι εδω αλλωστε και ψαχνεις λυση. Δεν ειμαι η καλυτερη ουτε η πιο σωστη μαμα, δεν ακουσα ομως ποτε κανεναν περισσοτερο απο το ενστικτο μου. Δεν θελω να αμφισβητησω καμια μανουλα που διαβαζει και ακολουθει τις συμβουλες που δινουν ολα αυτα τα βιβλια, θεωρω ομως οπως ειπα και νωριτερα πως το καθε παιδακι μας ειναι διαφορετικο, ξεχωριστο και θελει διαφορετικη αντιμετωπιση. Ειναι πολυ πολυ κριμα να σπαραζει η καρδια σου αφηνοντας το να κλαιει επειδη το λεει ενα βιβλιο. Αυτοι που γραφουν τα βιβλια αυτα οι περισσοτεροι δεν εχουν καν παιδια, και πιστευω πως γονιος δεν γεννιεσαι αλλα γινεσαι μεσα απο την καθημερινη τριβη με το παιδι σου. Σιγουρα οι ανθρωποι δεν ειναι ασχετοι, ολες οι συμβουλες τους ειναι βασισμενες σε επιστημονικες ερευνες, αλλα το λεω και το ξαναλεω και θα το υποστηριζω ακραδαντα οτι ΔΕΝ ειναι ολα τα παιδια ο ιδιος ανθρωπος. Η περιπτωση σου μου θυμιζει της αδερφουλας μου την περιπτωση, εμετοι-ξενυχτια-κλαματα-νευρα.. Το παιδακι της τωρα κοιμηθηκε στο δικο του κρεβατι πληρες 8ωρο και ειναι 2,5 χρονων.. Αυτη η συμπεριφορα των παιδιων συνηθως βασιζεται στην ανασφαλεια που νιωθουν. Κατα την ταπεινη μου γνωμη αν αλλαζεις μεθοδους συνεχεια στο παιδακι σου η ανασφαλεια αυτη γινεται μεγαλυτερη γιατι δεν δεχεται μια σταθερη συμπεριφορα απο εσενα. Τωρα ειναι ενος ετους απ'οτι διαβασα, εξηγησε μου ομως λιγο ηταν απο την αρχη ετσι το μωρακι σου;

[tsarli]

Ναι, είχαμε γενικότερα προβλήματα ύπνου εκτός από ελάχιστες περιόδους. όσο για ανασφάλεια, δεν πιστεύω ότι ήταν ο λόγος αυτός που ξυπνούσε ή μούγκριζε μέσα στη νύχτα 500 φορές, αφού είμαστε 24 ώρε ςτο 24 ωρο μαζί, αυτοκόλλητοι. Από εμπειρία πλέον, πιστεύω ότι ξυπνούσε α) από πονόδοντο και με κάθε επιφύλαξη και χωρίς να είμαι σίγουρη ακόμη β) επειδή δεν έχει "μάθει" ότι το βράδυ κάνουμε νανάκια και αν π.χ. αλλάξουμε πλευρό δε σημαίνει ότι ξυπνάμε και όλη τη γειτονιά.

Το μεσημέρι κατα τις 2 κουτουλούσε πάλι, εμ, πτώμα είναι ο καημένος με αυτή την εκπαίδευση, τον βάλαμε στο κρεβάτι και σε 25 λεπτά κοιμήθηκε. Αλλά κοιμήθηκε μόνο 25 λεπτά. Συνεχίσαμε την εκπείδευση για 1 ώρα και τίποτα. Τί καταλάβαμε σήμερα? Αφήσαμε το μωρό να ουρλιάζει για πόσε ςώρες (πρωινή και μεσημεριανή σιέστα) για να κοιμηθεί 25 λεπτά το πρωί και 25 λεπτά το μεσημέρι. Πριν ξεκινήσουμε την εκπαίδευση, όταν κοιμόταν μαζί μου, υπήρχαν φορές που κοιμόταν 1 ώρα για πρωί και κανά 1,5 για μεσημέρι.

Φαντάζομαι ότι το βράδυ που θα τον βάλουμε για ύπνο, θα ξεραθεί.

Α, και αν πάρω διαζύγιο, τα έξοδα θα τα στείλω στον κο συγγραφέα του βιβλίου. Ή αν τρελαθώ και μπω σε ψυχιατρείο, θα ζητήσω σίγουρα από τον προαναφερθέντα αποζημίωση!!

Απορώ βρε κορίτσια που γράφετε κάποιες ότι σε 2 μέρες είχε λυθεί το πρόβλημα και μάλιστα αυτό του μεσημεριανού ύπνου. Μόνο εμένα δε λέει να το αποδεχτεί ή απλά είναι νωρίς?

[Eleniagglia]

Εγω νομιζω ειναι νωρις να δεις αποτελεσματα απο τωρα. Τοσο καιρο κοιμαστε , ξυπνατε μαζι πως γινεται να αλλαξει αυτο μεσα σε 2 μερονυχτα? Νομιζω οτι πρεπει να εισαι σταθερη οπως ειπαν τα αλλα κοριτσια και να σκεφτεις και λιγο τον εαυτο σου...θα ηθελα να μου πειτε ενα μωρακι που επαθε κατι απο το κλαμμα...η' δειξτε μου ενα παιδι που εχει ψυχολογικα επειδη εκλαιγε σαν μωρο. Ολα τα μωρα κλαινε εξαλλου απο καταβολης κοσμου αυτο κανουν. Κλαμμα, φαγητο και νανι!

 

Το εργο με το παιδι να κοιμαται στο κρεββατι των γονιων του το χω ξαναδει πολλες φορες και δεν ηταν επιτυχες...και φυσικα στην περιπτωση σου Τσαρλι ΦΑΙΝΕΤΑΙ οτι δεν εχει επιτυχια εισαι στα προθυρα καταρρευσης. Εξηγησε στον αντρα σου οτι το κλαμμα ναι μεν ειναι ενοχλητικο και το καταλαβαινω οτι ο ανθρωπος θελει να κοιμηθει να παει φρεσκος στη δουλεια αλλα κ εσυ δε μπορεις να ρισκαρεις να λιποθυμησεις με το παιδι στα χερια λογω εξαντλησης!

[louiza marialena]

Καλησπέρα, αν θελεις διαβασε την εμπειρια μου ανοιξα καινουριο θεμα ΄΄πως να κοιμαται μονο του΄΄μετα απο μια βδομαδα ειδαμε φως.καλη επιτυχια

[Cωνσταντίνα]

Καλησπερα και παλι! Τσαρλι αφου απο την αρχη ηταν ετσι το μωρακι σου σημαινει οτι δεν εχεις κανει καποιο λαθος εσυ, απλα το παιδακι σου οπως και πολλα αλλα παιδακια δεν θελει να κοιμαται χωρις την μανουλα του. Εσυ ξερεις καλυτερα τι θες για το μωρο σου, σκεψου ομως πως ενα μωρο δεν κλαιει για να περασει η ωρα, κλαιει γιατι μονο ετσι μπορει να σου δειξει πως κατι θελει, αυτος ειναι ο μονος τροπος που το εχει κανει η φυση να επικοινωνει και η μητερα απο ενστικτο να ανταποκρινεται και οχι να το αφηνει σε ενα κρεβατι να κλαιει και να απογοητευεται. Ειναι μωρακι δεν ειναι στρατιωτης σε εκπαιδευση. Βαλε τον εαυτο σου στη θεση του και σκεψου πως θα ενιωθες εσυ αν εκλαιγες καθε μερα επι μια ωρα και κανεις να μην σου εδινε σημασια; Ποσο μαλλον ενα μωρο.. Οσο για το οιδιποδειο συμπλεγμα που σου ειπαν οτι εχεις, μαλλον το λενε εκεινες που τους μεγαλωνουν τα παιδια η πεθερα τους ή η μαμα τους γιατι ειναι ανικανες να το κανουν οι ιδιες και βγαζουν τα κομπλεξ τους σε μανουλες σαν και εσενα. Υπομονη και σταθερη συμπεριφορα..

[tsarli]

Καλησπέρα, αν θελεις διαβασε την εμπειρια μου ανοιξα καινουριο θεμα ΄΄πως να κοιμαται μονο του΄΄μετα απο μια βδομαδα ειδαμε φως.καλη επιτυχια

To `διάβασα, βοηθάει πολύ να ξέρω ότι και άλλοι τα κατάφεραν.

Λοιπόν, σήμερα ήταν η 3η βραδυά. Τον βάλαμε στο κρεβάτι 8 και 15. Έκλαψε περίπου 5-7 λεπτά και αυτό ήταν!!!

Το κακό είναι ότι δεν θήλασε πιο πριν, τον έβαζα αλλά δεν καθόταν.

Θέλω να πιστεύω ότι θα μου ξυπνήσει στις 12 και στις 4 για να θηλάσει. Ελπίζω δηλαδή να το κάνει εκείνη την ώρα, γιατί είναι ένα πολύ βολικό πρόγραμμα.

Τελικά δέχτηκε καλύτερα το βραδυνό..ή είναι πτώμα επειδή τη μέρα αντί να κοιμάται και να ξεκουράζεται, αυτός κλαίει.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεκίνησα ταυτόχρονα την εκπαίδευση τη νύχτα και τη μέρα (δεν είχα το βιβλίο τότε).

Δηλαδή είμαστε σήμερα στην 3η νύχτα, και στην 1η-2η μέρα που προσπαθούμε τη μέρα.

Το θέμα είναι εγώ πώς θα κοιμηθώ. Κλείνω σε λίγο 2 24ωρο άϋπνη τελείως. Έχω έναν κόμπο στο στομάχι μου, είμαι χάλια και τρομοκρατημένη με την όλη φάση, αλλά και από πιο πριν που πραγματικά είχα φτάσει να φοβάμαι το παιδί.

Πλέον κοιμάμαι μόνη στην κρεβατάρα μου, ΄'η μάλλον ξαπλώνω, γιατί ακόμη δεν κοιμήθηκα. Ο άντρας μου στον καναπέ. Ροχαλίζει πολύ,αλλά ούτως ή άλλως είμαστε σκοτωμένοι συνέχεια μετά τον ερχομό του παιδιού. Όλο δεν κάνει τίποτα και όλο διαμαρτύρεται. Τελοσπάντων, αυτό είναι για άλλη ενότητα.

Κανέναν τρόπο για να ηρεμήσω βρε κορίτσια|? Χθες πήρα ντεπον, αλλά τίποτα.

[lazariska]

Αχ tsarli μου σε διαβάζω τόσο καιρό κ στενοχωριέμαι. Θέλω τόσο πολύ να τα καταφέρετε κι επιτέλους να ξεκουραστείς κ να δεις όλη τη φάση με το παιδί τελείως διαφορετικά πλέον,να είσαι κεφάτη κ να κάνετε ένα σωρό παιχνίδια κ βόλτες μαζί. Κι όταν το παιδί θα νιώθει εσένα καλά θα είναι κι αυτό μια χαρά χωρίς νεύρα.Εγώ με τη μέθοδο δεν μπορώ να σε βοηθήσω, ευτυχώς έτυχα σε καλόβολο παιδάκι στον ύπνο,θυμάμαι ότι η κουνιάδα μου το εφάρμοσε και για 10-15 μέρες δεν πήγαιναν πουθενά κοντά στην ώρα του ύπνου για να μην ξεφύγουν από το πρόγραμμα κ όντως τα κατάφεραν, Κι όσο για τον άντρα σου τώρα που είσαι ελέθερη πλέον κ το παιδί κοιμάται καθήστε μιλήστε, βάλτε κρασάκι κάντε τις ζουζουνιές σας να ισιώσετε λίγο. Μέχρι το χρόνο πάντως κι εμείς καβγαδίζαμε αρκετά, μετά ηρέμησε κ το παιδί κ εμείς. Για την αυπνία εγώ μια φορά που το χα πάθει για 3-4 βράδυα κ μου σπασαν τα νεύρα μου είπε η μάνα μου κ πήρα ένα ζιρτέκ, είναι για τις αλλεργίες,σε χαλαρώνει απλά πρέπει να το πάρεις νωρίς, το αργότερο μέχρι τις 8 αλλιώς αύριο δε θα σηκώνεσαι με τίποτα.

[tsarli]

Πρέπει όμως να το ψάξω πριν πάρω κάποιο χάπι, λόγω θηλασμού.

Ο μικρός έκανε κάτι κλάματα κατά τις 11 που διαρκούσαν π.χ. 30 δευτερόλεπτα, μετά σταματούσε, μετά ξανάρχιζε για 10 δευτερόλεπτα κλπ. και κοιμήθηκε. Δεν χρειάστηκε να πάμε μέσα.

Τώρα στις 12 ακριβώς λέω να μπω στο δωμάτιο και να τον ταϊσω κοιμισμένο. Βέβαια μόλις τον ακουμπήσω στο κρεβάτι θα ουρλιάζει και θα αρχισουν τα παρατράγουδα. Αλλά σκέφτηκα ότι αν περιμένω να κλάψει και πάω, θ αμπερδευτεί και θα σκεφτεί ότι κλάμα=ήρθε η μαμά να με ταϊσει, οπότε θα πάει στράφι όλος ο κόπος μας.

Δυστυχώς το βιβλίο δεν απευθύνεται σε θηλάζοντα βρέφη και μάλιστα σαν την περίπτωσή μου, που τις περισσότερες φορές το μωρό πίνει γάλα σε ικανοποιητικές ποσότητες τη νύχτα.

Φοβάμαι να τον αφήσω 12ωρο χωρίς γάλα. Ήδη έχει να πιει από τις 6:30. Ωχ, κορίτσια, άρχισαν τα όργανα, ξεκίνησε το κλάμα, όχι συνεχόμενο.

Ήρθε η ώρα για φαγητό μάλλον.

[ilektra2013]

Πρέπει όμως να το ψάξω πριν πάρω κάποιο χάπι, λόγω θηλασμού.

Ο μικρός έκανε κάτι κλάματα κατά τις 11 που διαρκούσαν π.χ. 30 δευτερόλεπτα, μετά σταματούσε, μετά ξανάρχιζε για 10 δευτερόλεπτα κλπ. και κοιμήθηκε. Δεν χρειάστηκε να πάμε μέσα.

Τώρα στις 12 ακριβώς λέω να μπω στο δωμάτιο και να τον ταϊσω κοιμισμένο. Βέβαια μόλις τον ακουμπήσω στο κρεβάτι θα ουρλιάζει και θα αρχισουν τα παρατράγουδα. Αλλά σκέφτηκα ότι αν περιμένω να κλάψει και πάω, θ αμπερδευτεί και θα σκεφτεί ότι κλάμα=ήρθε η μαμά να με ταϊσει, οπότε θα πάει στράφι όλος ο κόπος μας.

Δυστυχώς το βιβλίο δεν απευθύνεται σε θηλάζοντα βρέφη και μάλιστα σαν την περίπτωσή μου, που τις περισσότερες φορές το μωρό πίνει γάλα σε ικανοποιητικές ποσότητες τη νύχτα.

Φοβάμαι να τον αφήσω 12ωρο χωρίς γάλα. Ήδη έχει να πιει από τις 6:30. Ωχ, κορίτσια, άρχισαν τα όργανα, ξεκίνησε το κλάμα, όχι συνεχόμενο.

Ήρθε η ώρα για φαγητό μάλλον.

a

 

Tsarli diavazw me polu agwnia pws paei h ekpaideusi sas kai sas euxomai oti kalutero!!! Mpravo sou pou to paleveis, pistevw tha ta kataferete! Pantws to Zirtek to exw parei k egw otan hmoun 8 1/2 minon egkuos gt apo to agxos m'epiane treli fagoura se olo to soma oli nuxta apo ton 8o mina k den koimomoun prin tis 7 to prwi. Me iremise kai koimithika kapoia vradua...Emena h mpempa mou einai 9misi minwn k thelw kairo twra na to dokimasw k egw alla den vrika to vivlio se kapoio apo ta kontina mou vivliopwleia k den eixa arketes plirofories gia th methodo pou akoloutheis, k emena thilazei k th nuxta apeires fores, h periptwsi mas einai paromoia apla den einai kathe mera xalia...uparxoun k vradua pou koimatai 2wra, klaiei, th vazw sto stithos ksanakoimatai k meta einai duskolo na thn ksanafisw katw xwris na ksupnisei klaigontas...k telika thn pairnw sto krevati mou kata tis 2 k koimomaste k oi 3 me polla ksupnimata vevaia k anagkastika to stithos gia pipila!Vevaia emena koimatai kai to apogeuma 17.00-19-00 opou kanw kamia douleia, isws einai arga alla ti na thn kanw pio nwris de thelei kai stis 17.00 koutoulaei.Diladi gia na katalavw thilazoume kai vazoume gia upno to mwraki mas kai molis arxisei na klaiei to afinoume 1 lepto, pame mesa kai ti prepei na kanoume? kai ti na mhn kanoume?kai meta 3 kai 5 lepta...kai meta?Kai diladi pairnoume agkalia kai parigoroume alla posi wra? exei xrono k auto ?as poume parigoroume 1 lepto kai oxi parapanw?Sugnwmi gia tis polles erwtiseis alla thelw na prospathisw k egw alla na kserw akrivws pws ginetai mhn klaiei tzampa to kakomoiro....