ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[no doubt]

Αυτές λοιπόν τις άγιες μέρες ο μεγάλος μου γιος μετά από 2,5 χρόνια έμαθε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να κοιμάται μόνος του.

Τελικά ήταν τόσο απλό που κάθομαι και "κλαίω" τις χαμένες ώρες που ξεροστάλιαζα στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι του, την τσακισμένη μου μέση ειδικά στην εγκυμοσύνη μου, τις εκπομπές που έχασα (καλά μη βαράτε μόνο για το Λαζόπουλο λέω) μα πιο πολύ το άχγος και το κλάμα που είχαμε κάθε βράδυ όταν ξυπνούσε και δεν με έβλεπε εκεί.

Λοιπόν η λύση βρέθηκε στο βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου". Ακολουθήσαμε τη μέθοδο, αν και το αναβάλαμε συνέχεια, όχι όμως κατά γράμμα.

Το πρώτο βράδυ ο μικρός τσίριζε και πέταγε ότι έβρισκε. Η καρδιά μου σπάραζε αλλά με 3 μωρά και μόνη μου στο σπίτι, πραγματικά είμαι τόοοοοσο κουρασμένη που έφτασα σε επίπεδο ανοσίας. Αυτό κράτησε με το ρολόι 1, 2, 3 λεπτά και τέλος, ησυχία. Ανοίγω κρυφά την πόρτα και είχε...κοιμηθεί . Το επόμενο μεσημέρι ήταν κι ο μπαμπάς στο σπίτι. Άρχισε να φωνάζει θέλω τον μπαμπά. Αγριοκοιτάζω τον άνδρα μου και του λέω, κοίτα μη σε ρήξει. Πήγε μέσα και του εξήγησε ότι είναι μεγάλο παιδί κτλ που διαβάσαμε και κοιμήθηκε χωρίς ούτε μία διαμαρτυρία.

Έχει τώρα 2 μέρες που τον πάω στο κρεβάτι, τον τρελαίνω στα φιλιά , του λέω πόσο πολύ τον αγαπάω, μου λέει καληνύτα μαμά, τον σκεπάζω και φεύγω.

Και είμαι χαρούμενη όχι για την κούραση, γιατί ούτως ή άλλως με τα δίδυμα δεν κοιμάμαι τη νύχτα, αλλά γιατί ο μικρός κοιμάται πολύ καλά, ήρεμα, δεν ξυπνάει καθε 3 και λίγο και ξυπνάει με ένα πλατύ χαμόγελο και λέει: Καλημέα μαμά, τσίπνησα .

[ultraviolet]

xixi μου θυμιζεις τον εαυτο μου και τον αντρα μου πριν 5-6 μηνες.. που κοιτιομασταν και λεγαμε μα καλα ειναι δυνατον να κοιμηθηκε ετσι ευκολα??? κι εμεις με το ιδιο βιβλιο μαθαμε.. αντε να μεγαλωσουν και τα διδυμακια σου να κοιμηθεις κι εσυ σαν ανθρωπος..

[ΝΤΙΝΤΙ]

Ωραιος τιτλός ,επικαιρος:lol::lol:

Μπραβο σας ,τελικα ολα πραγματα ειπαμε θελουν τροπο και οχι κοπο.Ελπιζω τα επομενα βραδυα σας να ειναι το ιδιο γλυκα και ησυχα με τα προηγουμενα

[no doubt]

Τελικά αν και είχαν ακουστεί διάφορες απόψεις στο φόρουμ σγια το συγκεκριμένο βιβλίο, η πράξη το δικαίωσε.

Την ίδια μέθοδο είχαμε ακολουθήσει και για τον μικρό εκ των διδύμων γιατί δεν κοιμότανε στην κούνια του. Τώρα δεν κοιμάται παρά μόνο στην κούνια του! Όταν όμως ξυπνάνε τη νύχτα δεν τα αφήνω, τα θηλάζω και δεν ξέρω πόσο έχουν φάει. Στην πορεία βλέπουμε...

[no doubt]

Ωραιος τιτλός ,επικαιρος:lol::lol:

Μπραβο σας ,τελικα ολα πραγματα ειπαμε θελουν τροπο και οχι κοπο.Ελπιζω τα επομενα βραδυα σας να ειναι το ιδιο γλυκα και ησυχα με τα προηγουμενα

Το σημαντικό το ξανατονίζω είναι ότι το παιδί είναι πιο ήρεμο και ξυπνάει χαρούμενο όχι με κλάματα!

[matina99]

και στα δυο παιδια ειχα τετοιο θεμα και μονο η πιπιλα με εσωσε... ξερω ομως οτι δεν ειναι καλο να δινεις πιπιλα αν θηλαζεις μπορει να μπερδευτει.. εχεις σκεφτει να το κουβαλας σε sling? ειναι ακομη μικρουλι και προφανως θελει αγκαλια, στην αγκαλια δε σου κοιμαται;

 

xamogelaki kalispera.

telika eixes dikio gia tin pipila. Oxi oti tin protimaei idietaira... tou ti sfinono me to zori... alla kanei douleia. Tou tin kratao stin arxi gia ligo kai meta tin krataei monos tou. Xazevei gia ligo to domateio , meta koitaei ta pexnidia tou kai meta apokoimietai. Zito i pipiles

[xamogelaki]

xamogelaki kalispera.

telika eixes dikio gia tin pipila. Oxi oti tin protimaei idietaira... tou ti sfinono me to zori... alla kanei douleia. Tou tin kratao stin arxi gia ligo kai meta tin krataei monos tou. Xazevei gia ligo to domateio , meta koitaei ta pexnidia tou kai meta apokoimietai. Zito i pipiles

 

 

Ναι κι εγω τους τις κραταγα λιγο μεσα στο στομα! Ζήτω, ζήτω!!!!! (βοηθανε και οταν αρχισουν τα δοντια αλλο μανικι αυτο!!!)

[evi155]

Χαρίζω σε όποιον/α μου στείλει πρώτη/ος pm την περίφημη μέθοδο "Κοιμήσου, παιδί μου" των Εδουάρδ Εστιβίλ και Σύλβια δε Μπαχάρ, που έχει ξεσηκώσει τόσες συζητήσεις στο φόρουμ . Το προσφέρω σε όποιον θέλει να το διαβάσει*.

 

*Δεν συμφωνώ με τη μέθοδο αλλά μπορεί κάποιος άλλος με παρόμοιους προβληματισμούς για τον ύπνο να το εκτιμήσει καλύτερα ή απλά να ενδιαφέρεται να του ρίξει μια ματιά, γι΄αυτό βάζω εδώ την αγγελία και όχι στα "Χαρίζονται".

[novpal]

Αν θυμάμαι καλά, έχω ξαναγράψει για το βιβλίο παλαιότερα. Περιληπτικά θα επαναλάβω οτι στον μεγάλο μας το σύστημα "έπιασε" (frosobal, και εγώ την πρώτη μέρα καθόμουν απ' 'εξω απο την πόρτα & έκλαιγα, ο άντρας μου με κράταγε).

Το περίεργο είναι με τον μικρό μας (16 μηνών)... Ενώ το βράδυ κοιμάται ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, απο τις 8.30-9 μέχρι τις 7.30 το πρωί χωρίς κανένα πρόβλημα, το μεσημέρι, δεν θέλει με τίποτα να κοιμηθεί. Πάντα κλαίει άλλες φορές λιγότερο (2-3 λεπτά) & άλλες περισσότερο, αλλά κλαίει πάντα και σχεδόν πάντα ξυπνά με κλάματα. Αν, δε, κάνω το "λάθος" και μπω στο δωμάτιο, ξεσαλώνει. Κάνει τούμπες, μου πετά τα κουκλιά του, χαχανίζει... Δεν ξέρω πως να το χειριστώ αυτό!!! Καμιά ιδέα???

[marron]

Για το θέμα του ύπνου, έχω διαβάσει το Κοιμήσου παιδί μου,

το Κοιμήσου αγγελούδι μου,

το "Πώς να μεγαλώσετε σωστά το παιδί σας", Λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των παιδιών ηλικίας από 0-12 ετών,

 

και τώρα διαβάζω το Η ανατροφή του παιδιού βήμα βήμα

όπου αναλύεται ότι είναι εγκληματικό το σύστημα του κλάματος που προτείνει το πρώτο και εν λόγω βιβλίο για τον εγκέφαλο των παιδιών μας....

 

το έχω αγοράσει το βιβλίο... Κοιμήσου Παιδί μου... και δεν το χαρίζω σε κανέναν για να μην κάνω κακό...

 

και λογικά, να το δει κανείς

 

είναι λογικό να μην βοηθάς το παιδί σου όταν σου ζητά βοήθεια;;;;;;;

[Nefelirene]

Για το θέμα του ύπνου, έχω διαβάσει το Κοιμήσου παιδί μου,

το Κοιμήσου αγγελούδι μου,

το "Πώς να μεγαλώσετε σωστά το παιδί σας", Λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των παιδιών ηλικίας από 0-12 ετών,

 

και τώρα διαβάζω το Η ανατροφή του παιδιού βήμα βήμα

όπου αναλύεται ότι είναι εγκληματικό το σύστημα του κλάματος που προτείνει το πρώτο και εν λόγω βιβλίο για τον εγκέφαλο των παιδιών μας....

 

το έχω αγοράσει το βιβλίο... Κοιμήσου Παιδί μου... και δεν το χαρίζω σε κανέναν για να μην κάνω κακό...

 

και λογικά, να το δει κανείς

 

είναι λογικό να μην βοηθάς το παιδί σου όταν σου ζητά βοήθεια;;;;;;;

 

Το είχα πάρει και εγώ αυτό το βιβλίο μπορεί να μην έχω καλοκοιμηθεί 2,5χρόνια τώρα αλλά αυτό δεν θα το κάνω στο παιδάκι μου.Εγώ θυμάμαι την μαμά μου να με πιάνει αγκαλία όταν έκλαιγα και να με φιλάει το παιδάκι μου γιατί να θυμάται την μαμά του απών όταν την χρειαζότανε.

[evi155]

Αν θυμάμαι καλά, έχω ξαναγράψει για το βιβλίο παλαιότερα. Περιληπτικά θα επαναλάβω οτι στον μεγάλο μας το σύστημα "έπιασε" (frosobal, και εγώ την πρώτη μέρα καθόμουν απ' 'εξω απο την πόρτα & έκλαιγα, ο άντρας μου με κράταγε).

 

Εγώ ούτε καν δοκίμασα αυτή τη μέθοδο...Το βιβλίο μου το χάρισαν, το διάβασα, και απέρριψα τις απόψεις του, τουλάχιστον για μένα και το μωρό μου.

 

 

Το περίεργο είναι με τον μικρό μας (16 μηνών)... Ενώ το βράδυ κοιμάται ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, απο τις 8.30-9 μέχρι τις 7.30 το πρωί χωρίς κανένα πρόβλημα, το μεσημέρι, δεν θέλει με τίποτα να κοιμηθεί. Πάντα κλαίει άλλες φορές λιγότερο (2-3 λεπτά) & άλλες περισσότερο, αλλά κλαίει πάντα και σχεδόν πάντα ξυπνά με κλάματα. Αν, δε, κάνω το "λάθος" και μπω στο δωμάτιο, ξεσαλώνει. Κάνει τούμπες, μου πετά τα κουκλιά του, χαχανίζει... Δεν ξέρω πως να το χειριστώ αυτό!!! Καμιά ιδέα???

 

Μεοσλάβησε κάτι; Έγινε κάποια αλλαγή στο πρόγραμμά του; Μήπως περνάει φάση υπερδιέγερσης; στα ρωτάω αυτά γιατί η κόρη μας έχει ακριβώς την ίδια ηλικία και πολλές φορές είναι τόσο τσιτωμένη ή τρέχει τόσο πολύ που από την υπερβολική φόρα δεν μπορεί να κοιμηθεί.

 

Μια ιδέα είναι να χρησιμοποιήσεις μια "ρουτίνα" ύπνου, ανάλογη -όχι ίδια- με αυτή που χρυησιμοποιείς για το νυχτερινό ύπνο. Κατέβασε λίγο τα ρολλα, δώσε του να ξεφυλλίσει ένα βιβλίο που τον χαλαρώνει, πές του ένα τραγουδάκι, χάιδεψέ τον, ή γενικά κάτι που κάνεις για να προετοιμάσεις την ατμόσφαιρα του ύπνου. ΜΠορεί να είναι απλά μια φάση που περνάει...Δες κι εδώ αν ξέρεις αγγλικά:

 

http://www.pantley.com/elizabeth/books/007159695X.php?nid=570&isbn=007159695X

[evi155]

Για το θέμα του ύπνου, έχω διαβάσει το Κοιμήσου παιδί μου,

το Κοιμήσου αγγελούδι μου,

το "Πώς να μεγαλώσετε σωστά το παιδί σας", Λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των παιδιών ηλικίας από 0-12 ετών,

 

και τώρα διαβάζω το Η ανατροφή του παιδιού βήμα βήμα

όπου αναλύεται ότι είναι εγκληματικό το σύστημα του κλάματος που προτείνει το πρώτο και εν λόγω βιβλίο για τον εγκέφαλο των παιδιών μας....

 

το έχω αγοράσει το βιβλίο... Κοιμήσου Παιδί μου... και δεν το χαρίζω σε κανέναν για να μην κάνω κακό...

 

και λογικά, να το δει κανείς

 

είναι λογικό να μην βοηθάς το παιδί σου όταν σου ζητά βοήθεια;;;;;;;

 

 

Εμένα το Κοιμήσου Παιδί μου μου το χάρισαν άνθρωποι που δεν ήταν ακόμα γονείς και δεν είχαν ιδέα για το περιεχόμενό του. Το διάβασα και συμπέρανα πως δεν υπάρχει περίπτωση ούτε καν να δοκιμάσω κάτι τέτοιο, αν και ο άντρας μου έλεγε στην αρχή να το δοκιμάσουμε.

 

Στη συνέχεια διάβασα και τις κριτικές στο forum και βρήκα και το site του attachment parenting και πήρα και το βιβλίο της Pantley The no-cry sleep solution που βοήθησε αρκετά και ένα πράγμα συμπεραίνω: ότι καλό είναι τα παιδιά μας να τα παρατηρούμε, να προσπαθούμε να τα καταλάβουμε πρώτα από όλα και ακούγοντας και κάποιες ιδέες και συμβουλές να κάνουμε τη δική μας "μέθοδο" που πάντα θα είναι ευέλικτη γιατι τα παιδιά αλλάζουν γρήγορα. Δεν υπάρχει πιστεύω "λύση" και "μέθοδος" που κάποιος έγραψε που να εφαρμόζεται στο δικό μας παιδί. Ούτε είναι εύκολο να είσαι γονιός, όπως και νά' ναι δεν μπορείς να συνεχίσεις να ζεις όπως πριν, δεν είναι και σωστό να προσπαθήσεις να κάνεις ένα παιδί "βολικό" βάσει συνταγών και να είμαστε σκληροί μαζί του για να μην "μας κάνει ό,τι θέλει αλλά να το κάνουμε εμεί ό,τι θέλουμε.". Στο κάτω κάτω δεν ζήτησε εκείνο να γεννηθεί...

 

Τωρα για το συγκεκριμένο βιβλίο, είμαι κάθετα αντίθετη στο να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει και μάλιστα μέχρι εμετού. Δεν θα ήθελα π.χ. μετά από 5 χρόνια να θυμάμαι αυτή τη φάση και να λέω "άφηνα το μωρό μου να κλαίει για να συνηθίσει ώστε εγώ να δω τηλεόραση" αλλά θα προτιμούσα να θυμάμαι πως "έπαιρνα το μωρό μου αγκαλιά και ξενυχτούσα μαζί του".

 

Αλλά: Κάποια παιδιά σε μια συγκεκριμένη φάση της ανάπτυξής τους όμως είναι έτοιμα να κοιμηθούν μόνα τους, και απλά δεν το αντιλαμβανόμαστε. Το Κοιμήσου παιδί μου έχει κάποιες σωστές παρατηρήσεις για τους κύκλους του ύπνου (που όμως τις βρίσκεις και αλλού) και κάποιες ιδέες που βοηθάνε μονο όταν το παιδί είναι έτοιμο να βρει ένα τρόπο να κοιμάται μόνο του.

 

Σημ.: Το βιβλίο το χάρισα τελικά σήμερα αλλά με συνοδεία φωτοτυπιών με κριτική της μεθόδου και διαφορετικές πιο ήπιες ιδέες για τον ύπνο...

[sevoula]

Εμένα το Κοιμήσου Παιδί μου μου το χάρισαν άνθρωποι που δεν ήταν ακόμα γονείς και δεν είχαν ιδέα για το περιεχόμενό του. Το διάβασα και συμπέρανα πως δεν υπάρχει περίπτωση ούτε καν να δοκιμάσω κάτι τέτοιο, αν και ο άντρας μου έλεγε στην αρχή να το δοκιμάσουμε.

 

Στη συνέχεια διάβασα και τις κριτικές στο forum και βρήκα και το site του attachment parenting και πήρα και το βιβλίο της Pantley The no-cry sleep solution που βοήθησε αρκετά και ένα πράγμα συμπεραίνω: ότι καλό είναι τα παιδιά μας να τα παρατηρούμε, να προσπαθούμε να τα καταλάβουμε πρώτα από όλα και ακούγοντας και κάποιες ιδέες και συμβουλές να κάνουμε τη δική μας "μέθοδο" που πάντα θα είναι ευέλικτη γιατι τα παιδιά αλλάζουν γρήγορα. Δεν υπάρχει πιστεύω "λύση" και "μέθοδος" που κάποιος έγραψε που να εφαρμόζεται στο δικό μας παιδί. Ούτε είναι εύκολο να είσαι γονιός, όπως και νά' ναι δεν μπορείς να συνεχίσεις να ζεις όπως πριν, δεν είναι και σωστό να προσπαθήσεις να κάνεις ένα παιδί "βολικό" βάσει συνταγών και να είμαστε σκληροί μαζί του για να μην "μας κάνει ό,τι θέλει αλλά να το κάνουμε εμεί ό,τι θέλουμε.". Στο κάτω κάτω δεν ζήτησε εκείνο να γεννηθεί...

 

Τωρα για το συγκεκριμένο βιβλίο, είμαι κάθετα αντίθετη στο να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει και μάλιστα μέχρι εμετού. Δεν θα ήθελα π.χ. μετά από 5 χρόνια να θυμάμαι αυτή τη φάση και να λέω "άφηνα το μωρό μου να κλαίει για να συνηθίσει ώστε εγώ να δω τηλεόραση" αλλά θα προτιμούσα να θυμάμαι πως "έπαιρνα το μωρό μου αγκαλιά και ξενυχτούσα μαζί του".

 

Αλλά: Κάποια παιδιά σε μια συγκεκριμένη φάση της ανάπτυξής τους όμως είναι έτοιμα να κοιμηθούν μόνα τους, και απλά δεν το αντιλαμβανόμαστε. Το Κοιμήσου παιδί μου έχει κάποιες σωστές παρατηρήσεις για τους κύκλους τους ύπνου (που όμως τις βρίσκεις και αλλού) και κάποιες ιδέες που βοηθάνε μονο όταν το παιδί είναι έτοιμο να βρει ένα τρόπο να κοιμάται μόνο του.

 

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

και απλά συμπληρώνω ότι η συμβουλή της μάνας μου, από την γιαγιά μου ακόμα, που εφάρμοζε και η ίδια σε εμένα και την αδερφή μου όταν κλαίγαμε ως μωρά ήταν η αγκαλιά σφιχτά στο στήθος. έτσι έλεγε ότι δεν θα γίνουν τα μωρά κλαψιάρικα, αδύναμα, φοβιτσιάρικα. πολύ λαϊκά, αλλά σοφά λόγια.

[novpal]

Δεν θα μπω σε κόντρα γιατί απλούστατα ο καθένας κάνει το καλύτερο που νομίζει για τα παιδιά του.

Θα δώσω όμως τα εξής παραδείγματα. Φίλη μου με παιδί 2,5 χρονών, αναγκάζεται κάθε βράδυ να ξαπλώνει για περίπου 1 ώρα με το παιδί στο κρεβάτι του γιατί αν δεν της χαιδεύει τα μαλλιά δεν το παίρνει ο ύπνος. Και λέω αναγκάζεται γιατί απο ότι μου έχει εκμυστηρευτεί, μετά απο τόσο καιρό, δεν της είναι μια ευχάριστη διαδικασία. Στη διάρκεια της νύχτας, το παιδί ξυπνά 2-3 φορές τρομαγμένο & ουρλιάζοντας που δεν βρίσκει δίπλα του τη μαμά του & κλαίει μέχρι η φίλη μου να πάει πάλι στο κρεβάτι του για να το αποκοιμήσει. Σκέφτεται λοιπόν να ακολουθήσει τη μέθοδο αυτή ΟΧΙ για να μπορεί να δει τηλεόραση αλλά για να μπορέσει να κοιμηθεί ένα ολόκληρο βράδυ σαν άνθρωπος.

Το ίδιο συνέβη & σε εμένα και με τον μικρό που για περίπου 11-12 μήνες επίσης την έβγαζα όλη τη νύχτα στρωματσάδα στο πάτωμα δίπλα στην κούνια του & ο μικρός αντί να κοιμηθεί έβγαζε μέχρι & χεράκι έξω απο τα κάγκελα & μου έριχνε φάπες για να παίξουμε! Και αυτό γινόταν σχεδόν κάθε βράδυ και κάθε μεσημέρι. Αν έίχε αποκοιμηθεί & τολμούσα να σηκωθώ, το αντιλαμβανόταν αμέσως λες & είχε ραντάρ & πάλι απο την αρχή.

Δεν είμαι κανένα τερας που αρέσκεται στο να ακούει τα μωρά του να κλαίνε. Ούτε τα αφήναμε εντελώς μόνα τους άσχετα με το τι έλεγε το βιβλίο. Είναι ανθρώπινο να έχεις την ανάγκη ξεκούρασης. Δεν νομίζω οτι θα μπει κανείς στη διαδικασία να διαβάζει βιβλία & να ψάχνει στο ιντερνετ για να κάνει τα παιδιά του ρομποτάκια ώστε να βρει τρόπο να δει τηλεόραση! Και αν δεν σας αρέσει η λέξη μέθοδος ή σύστημα, λυπάμαι, όντως δεν ακούγονται καλά σαν λέξεις, αλλά δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο να την αντικαταστήσω.

Τα παιδιά κλαίνε συχνά και όχι πάντα γιατί θέλουν τη βοήθειά μας. Εγώ έκλαιγα και ούρλιαζα σαν να με σφάζουν έξω απο το παιχνιδάδικο στη γειτονιά μας γαιτί ήθελα -πάλι- να μου πάρει η μάνα μου κάποια σαχλαμάρα. Πραγματικά έπεφτα κάτω & χτυπίομουν. Τί έπρεπε να κάνει, να μου αγοράζει κάθε φορά που περνάγαμε απο εκεί? Δυο-τρεις με άφησε να κλαίω, την κοίταζαν όλοι στο δρόμο σαν να ήταν κακούργα, ε, μετά δεν το ξανάκανα.

Επιπλέον να σας πω οτι στη διάρκεια της μέρας, με τα παιδιά μου είμαστε όλη την ώρα με αγκαλιές & φιλιά. Απλά το βράδυ, αφού θα πούμε τα παραμύθια μας, κοιμούνται μόνα τους. Κακό είναι αυτο?

[sevoula]

ναι βρε καλή μου, δεν είπαμε να το σηκώνουμε το μωρό ή το παιδί με το πρώτο νιάου για να το πάρουμε αγκαλιά. μπορεί να εκτονώνει την έντασή του από τα ερεθίσματα της ημέρας.

πολλά από αυτά που γράφει το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πολύ σωστά, όπως η συσχέτιση φαγητού-ταϊσματος και ύπνου, και άλλα φυσικά.

αλλά και αυτό ακόμα τελεί υπό προϋποθέσεις. π.χ. για μια μανούλα που θηλάζει αποκλειστικά δεν μπορεί να μπει πρόγραμμα θηλασμού, πριν την εδραίωση της γαλουχίας, ούτε επιβάλλεται από τη μανούλα το πρόγραμμα θηλασμού, αλλά το μωρό το δείχνει αυτό.

περί κλάματος ... είπα τη γνώμη μου παραπάνω.

μη νομίζεις ότι το παίζω έξυπνη, τις έκανα τις μακακίες μου. π.χ.

μία φορά πριν 2 εβδομάδες νομίζω που η μικρή κοιμόταν στο δωμάτιό της και έβγαζε δοντάκια, εμένα ούτε μου πέρασε από το μυαλό αυτό, αφού έκανα τα πάντα, χαδάκια, νανουρίσματα, αγκαλίτσες, περπάτημα .... τίποτα, βγήκα από το δωμάτιο για πρώτη φορά, για ένα τσιγάρο, για να ξεθολώσω, ενώ το μωρό το άκουγα να με ζητάει με ψευτόκλαμα. δεν έχω ξανανιώσει πιο σκατά ως μάνα ως άνθρωπος.αφού πλύθηκα, ξαναπήγα και το περάσαμε μαζί. της έλεγα συνέχεια συγνώμη. μου άπλωνε τα χεράκια. μόλις την πήρα αγκαλιά κοιμήθηκε. την πήρα στο λίκνο, δίπλα στο κρεβάτι μας.

θέλω να πω ότι όλες κάνουμε ό,τι καλύτερο για τα μωρά μας. κανείς δεν τα ξέρει όλα και όλα τα μωρά δεν είναι ίδια!

[novpal]

Κοπέλα μου, συμφωνώ. Προσωπικά, ό,τι εχω διαβάσει ή ακούσει σε αυτά τα χρόνια που έχω τα παιδάκια μου, πάντα το φιλτράρω & το αξιοποιώ με τον τρόπο που θεωρώ σωστό. Όπως θα έπρεπε να κάνουν όλοι. Φυσικά αν πάθει κάτι το παιδί μου, δεν θα τρέξω, θα διακτινιστώ! Και νομίζω οτι οι περισσότερες μανάδες μπορούν να καταλάβουν αν τα κλάματα του παιδιού τους είναι γκρίνια, είναι πείσμα, είναι διεκδίκηση ή πείνα κλπ.

Απλά με ενόχλησαν ταμπέλες του τύπου: "είναι εγκληματικό το σύστημα του κλάματος", "Στο κάτω κάτω δεν ζήτησε εκείνο να γεννηθεί..." κλπ που αναφέρθηκαν πιο πάνω, για κάποιους που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν κάτι διαφορετικό απο κάποιους άλλους. Είναι πολύ βαριές κουβέντες αυτές.

Οκ, και εγώ θεωρώ οτι πολλά πράγματα είναι λάθος. Πιστεύω οτι είναι λάθος να καπνίζεις (όχι μόνο όταν έχεις παιδιά, γενικότερα). Μάλιστα είχα διαβάσει στην καθημερινη -νομίζω- ένα άρθρο για τα μωρά - παθητικούς καπνιστές που έλεγε -σε ελεύθερη μετάφραση- οτι ακόμα & τα σωματίδια που μένουν πάνω στα ρούχα του καπνιστή μπορεί να είναι βλαβερά για τα παιδιά. Μπορώ να σε κατήγορήσω για εγκληματία επειδή καπνίζεις? Φυσικά και όχι, και δεν σκόπευα να το κάνω σε καμία περίπτωση!!!

Το ίδιο λάθος πιστεύω οτι είναι να δίνει κανείς σε μικρά παιδιά γαριδάκια, γλυφιτζούρια κλπ καθώς έχει βλαβερές συνέπειες στην υγεία τους. Και εδώ υπάρχουν πολλές έρευνες που το υποστηρίζουν αυτό. Επειδή όμως εγώ έχω επιλέξει να μη τους δίνω, δεν μου δίνει το δικαίωμα να αρχίσω να κατηγορώ.

Sorry για τα off topic σχόλια, αλλά θέλω να δείξω πως τελικά -σε λογικά πάντα πλαίσια- δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο!

 

[sevoula]

το πλέον επικίνδυνο στο ότι καπνίζω είναι το λάθος πρότυπο που θα έχει η μικρή μου αν δεν τα καταφέρω να το κόψω, και το θέλω να το κόψω.αλλά είναι θεόστραβο το κλίμα. ....

αν έβλεπες την κατανάλωση detol, colgate, oral B, avene (καθαριστική προσώπου), τα χέρια μου που έχουν σκάσει από το πλύσιμο με ζεστό νερό ... δεν πιστεύω να σου περνούσε από το μυαλό να σκεφτείς ότι η μπουμπού υπάρχει περίπτωση να γίνει παθητική καπνίστρια, δεδομένου ότι καπνίζω στο μπαλκόνι, χειμώνα καλοκαίρι, πριν μείνω έγκυος. όσο ήμουν έγκυος και όσο θήλαζα δεν υπήρχε το άτιμο στο μυαλό μου.

[evi155]

Απλά με ενόχλησαν ταμπέλες του τύπου: "είναι εγκληματικό το σύστημα του κλάματος", "Στο κάτω κάτω δεν ζήτησε εκείνο να γεννηθεί..." κλπ που αναφέρθηκαν πιο πάνω, για κάποιους που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν κάτι διαφορετικό απο κάποιους άλλους. Είναι πολύ βαριές κουβέντες αυτές.

 

 

Tη φράση "Στο κάτω κάτω δεν ζήτησε εκείνο να γεννηθεί..." την έγραψα ως σχόλιο στη φράση "να μη μας κάνει ό,τι θέλει αλλά να το κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε" που γράφτηκε σε άλλο σημείο του forum, όχι από σένα, αλλά που αναφέρεται και στο βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου". Θεωρώ ότι είναι υπερβολική και επιθετική έκφραση για ένα μωρό 6 μηνών ή και 1 έτους.

 

Προς θεού, δεν ήθελα να απευθύνω βαριά κουβέντα σε κανέναν εδώ πέρα, οι περισσοτεροι που μπήκαμε σε αυτό το topic του forum τραβάμε ζόρι με τον ύπνο των παιδιών και ψάχνουμε για τρόπους να το αντιμετωπίσουμε. Ίσως ομως να μην είμαστε ντε και καλά ή του ύψους ή του βάθους, και εννοώ ότι η μητέρα που πηγαίνει κάθε λίγο στο παιδί της που κοιμάται και δεν αντέχει άλλο να χαϊδεύει με τις ώρες το μωρό κάθε βράδυ για να κοιμηθεί ίσως θα μπορούσε να αναζητήσει και άλλες λύσεις, δεν είναι μονόδρομος το δίλημμα: ή "Κοιμήσου παιδί μου" ή να μείνει άϋπνη.

 

Και όταν λέω ότι δεν υπάρχουν λύσεις και μέθοδοι δεν αναφέρομαι μόνο στο Κοιμήσου παιδί μου αλλά και στις πιο ήπιες "μεθόδους" που συχνά προτείνουν κάποια πράγματα που απλά υποδεικνύει η κοινή λογική. Θέλουν και αυτοί στο κάτω κάτω να πουλήσουν τα βιβλία τους, απλά έχουν και κάποιες καλές συμβουλές με ήπιο τρόπο...

 

Ούτε θεωρώ ότι χαρίζοντας το βιβλίο έκανα κακό σε κάποιον, όπως ειπώθηκε εδώ. Όσοι είμαστε εδώ έχουμε πρόσβαση στο internet και πιστεύω την ικανότητα να φιλτράρουμε τα όσα διαβάζουμε.

[no doubt]

 

Τωρα για το συγκεκριμένο βιβλίο, είμαι κάθετα αντίθετη στο να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει και μάλιστα μέχρι εμετού. Δεν θα ήθελα π.χ. μετά από 5 χρόνια να θυμάμαι αυτή τη φάση και να λέω "άφηνα το μωρό μου να κλαίει για να συνηθίσει ώστε εγώ να δω τηλεόραση" αλλά θα προτιμούσα να θυμάμαι πως "έπαιρνα το μωρό μου αγκαλιά και ξενυχτούσα μαζί του".

Κανείς δεν είπε ότι το αφήνεις να κλαίει γαι να δεις τηλεόραση.

2 χρόνια δεν άκουσα το κλάμα του γιου μου γιατί πολύ απλά το προλάβαινα.

Αλλά ξέρετε κάτι; Έχω κι άλλα δύο παιδιά μωρά που με χρειάζονται περισσότερο κάποιες φορές.

Το να πάει για ύπνο χωρίς κλάματα και τσιρίδες για μένα ήταν μεγάλο δώρο.

Και αν ένα παιδί κλαίει γιατί χρειάζεται κάτι κι αν κλαίει από πείσμα αυτό μια μάνα μπορεί να το κρίνει.

[evi155]

Κανείς δεν είπε ότι το αφήνεις να κλαίει γαι να δεις τηλεόραση.

2 χρόνια δεν άκουσα το κλάμα του γιου μου γιατί πολύ απλά το προλάβαινα.

Αλλά ξέρετε κάτι; Έχω κι άλλα δύο παιδιά μωρά που με χρειάζονται περισσότερο κάποιες φορές.

Το να πάει για ύπνο χωρίς κλάματα και τσιρίδες για μένα ήταν μεγάλο δώρο.

Και αν ένα παιδί κλαίει γιατί χρειάζεται κάτι κι αν κλαίει από πείσμα αυτό μια μάνα μπορεί να το κρίνει.

 

frοsobal σου δίνω απόλυτο δίκιο. Ο γιος σου είναι 2,5 χρονών ήδη και νομίζω πως δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το πείσμα από το πραγματικό κλάμα σε αυτή την ηλικία, προφανώς ήταν έτοιμο να κοιμηθεί μόνο του και η μέθοδος αυτή βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως είπα και παραπάνω. Μπράβο σου που τα κατάφερες και έχεις και δύο μωράκια!!! Εγώ με ένα και χάνω τη μπάλα

 

Κυρίως μιλώ για το σκεπτικό της μεθόδου να μας πείσει ότι ένα μωρό 6 μηνών θέλει να μας μανιπουλάρει και όχι για ένα νήπιο με το οποίο μπορείς και να συνεννοηθείς στο κάτω - κάτω πιο εύκολα.

[marron]

και τώρα διαβάζω το Η ανατροφή του παιδιού βήμα βήμα

όπου αναλύεται ότι είναι εγκληματικό το σύστημα του κλάματος που προτείνει το πρώτο και εν λόγω βιβλίο για τον εγκέφαλο των παιδιών μας....

 

Καλημέρα,

θα παραθέσω μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο που αναφέρω,

έτσι ώστε να γίνω πιο κατανοητή.

"Οι γονείς μπορούν να εκπαιδευτούν να δρουν με τρόπο αντίθετο από την ανακούφιση και ένα παιδί μπορέι να εκπαιδευτεί αντίθετα από τα ένστικτά του... η επιστήμη, όμως, τώρα μας δείχνει το κόστος.

Το παρατεταμένο κλάμα χωρίς ανακούφιση μπορεί να προκαλέσει αντίθετα αποτελέσματα στα συστήματα του εγκεφάλου, οδηγώντας σε ευπάθεια για κατάθλιψη ή άλλες ασθένειες μετέπειτα. "

" Αν ένα παιδί γαντζωθεί πάνω σας, προσπαθεί να μειώσει το υψηλό επίπεδο της σωματικής του εγρήγορσης και τα ανεβασμένα επίπεδα των χημικών του άγχους. Χωρίς εσάς δεν μπορεί να τα καταφέρει αυτά γιατί είστε η νευροχημική του βάση."

 

δεν θα έγραφα κάτι που δεν θα είχε επιστημονική βάση, και ανέφερα και την πηγή μου, αν μη τι άλλο...

περιμένω σχόλια

[novpal]

Για να πω την αλήθεια, δεν έχω γνώμη για το πως μπορείς να εφαρμόσεις τη "μέθοδο" αυτή σε τόσο μωρά. Και τα δυο μου παιδιά είχαν ήδη χρονίσει (δεν θυμάμαι ακριβώς πόσο ήταν) οπότε και μπορούσαμε να "συνεννοηθούμε". Άλλωστε νομίζω πως όσο ένα μωρό έχει άστατο ωράριο στο φαγητό δεν μπορεί να έχει σταθερό ωράριο ύπνου.

Sevoula, δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση, ούτε να αναγκαστείς να "απολογηθείς". Και βέβαια δεν είμαι σε θέση να σε κρίνω ουτε εγώ ούτε κανένας, όλοι κάνουμε τα λάθη μας. Αλλά άντε, πάρε το απόφαση να το κόψεις το ρημάδι

[evi155]

Καλημέρα,

θα παραθέσω μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο που αναφέρω,

έτσι ώστε να γίνω πιο κατανοητή.

"Οι γονείς μπορούν να εκπαιδευτούν να δρουν με τρόπο αντίθετο από την ανακούφιση και ένα παιδί μπορέι να εκπαιδευτεί αντίθετα από τα ένστικτά του... η επιστήμη, όμως, τώρα μας δείχνει το κόστος.

Το παρατεταμένο κλάμα χωρίς ανακούφιση μπορεί να προκαλέσει αντίθετα αποτελέσματα στα συστήματα του εγκεφάλου, οδηγώντας σε ευπάθεια για κατάθλιψη ή άλλες ασθένειες μετέπειτα. "

" Αν ένα παιδί γαντζωθεί πάνω σας, προσπαθεί να μειώσει το υψηλό επίπεδο της σωματικής του εγρήγορσης και τα ανεβασμένα επίπεδα των χημικών του άγχους. Χωρίς εσάς δεν μπορεί να τα καταφέρει αυτά γιατί είστε η νευροχημική του βάση."

 

δεν θα έγραφα κάτι που δεν θα είχε επιστημονική βάση, και ανέφερα και την πηγή μου, αν μη τι άλλο...

περιμένω σχόλια

 

 

Ευχαριστούμε marron! Φαίνεται πολύ καλό το βιβλίο, μάλλον θα το αγοράσω. Ειδικά αυτό το "είστε η νευροχημική του βάση" πολύ εντυπωσιακό μου φάνηκε

 

Γενικά πρέπει να προσέχουμε τα βιβλία που αγοράζουμε να έχουν σύγχρονες απόψεις. Εγώ την πάτησα με το "Τί να περιμένεις τον πρώτο χρονο του μωρού σου". Το ακριβοπλήρωσα και διαβάζοντάς το διαπίστωσα ότι κάποιες από τις απόψεις (διάφορα απαράδεκτα περί θηλασμού-αποθηλασμού και υπερβολικά μικρή ηλικία για πρώτες στερεές τροφές) ήταν πεπαλαιωμένες.

 

Το βιβλίο ήταν όμως καινούργιο και φρεσκοτυπωμένο. Ρίχνω μια ματιά στην 1η έκδοση από την οποία μεταφράστηκε και βλέπω: 1989!!! Θεέ μου τί μας πασάρουν!

[novpal]

Θα επιμείνω όμως στο πρακτικό κομμάτι. Υπάρχουν πολλές φορές που ένα παιδί χρησιμοποιεί το κλάμα σαν μέσο για να πετύχει κάτι, ό,τι και αν είναι αυτό. Σε αυτήν την περίπτωση ποιά είναι η σωστή αντιμετώπιση?

Και θα ξαναμιλήσω με παραδείγματα γιατί έτσι μου είναι πιο εύκολο. Είναι λίγο εκτός θέματος, αλλά νοίζω οτι ουσιαστικά έχουν την ίδια βάση.

Υπάρχουν φορές που ο μεγάλος μας, θέλει να δει & άλλο dvd & όταν δεν τον αφήνω, κλαίει & ουρλιάζει. Φυσικά & δεν τον αφήνω να δει άλλο γιατί θα χαζέψει. Φυσικά & πάω κοντά του να τον ηρεμήσω αλλά δεν ηρεμεί με τίποτα. Ε, αναγκαστικά τον αφήνω να κλαίει! Σας παρακαλώ μη μου απαντήσετε με βάση κάτι που έχετε διαβάσει γιατί πιστέψτε με, η θεωρία απο την πράξη έχουν τεράστια διαφορά και όσες δεν το έχετε ζήσει ακόμα, θα το ζήσετε! Πιστέψτε με, έχω διαβάσει βιβλία που θεωρώ οτι αυτοί που τα έγραψαν δεν έχουν παιδιά.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ύπνο. Κάποιες φορές που ο μικρός πεισμώνει & δεν θέλει να κοιμηθεί, κλαίει. Πώς είναι δυνατόν ένα παιδί να κλαίει σαν να το σφάζουν & μόλις μπαίνω στο δωμάτιο να γελάει & να χοροπηδάει? Και δεν είναι γέλιο ανακούφισης, είναι γέλιο τύπου χαχα σε κατάφερα.

Θέλω να πω με αυτό οτι προφανώς αν το παιδί τρομάξει μέσα στη νύχτα απο όνειρο ή απο κάποιο θόρυβο και κλάψει, ναι, θα πάω θα το αγκαλιάσω & θα κάτσω μαζί του μέχρι να ηρεμήσει! Όμως, δεν θέλω τα παιδιά μου να μάθουν οτι επειδή δεν αντέχω να τα ακούω να κλαίνε θα πετάνε μια τσιρίδα & εγώ θα κάνω ότι θέλουν.