Εγκυμοσύνη... μια ακόμα συνήθεια;!

[alcyon]

Λοιπόν ιδού το ερώτημά μου!

 

Για να αποκτήσουμε τα πρώτα παιδιά δυσκολευτήκαμε. Καταφύγαμε στην τεχνολογία και την ιατρική και όλα τα μέσα που αυτή διαθέτει. Δεν περιμέναμε λοιπόν να γίνουμε πολύτεκνοι όπως αρχικά θέλαμε.

 

Όμως αλλιώς τα υπολογίζαμε εμείς κι αλλιώς μας ήρθαν. Κι εκεί που δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε παιδιά μόνοι μας. Βρεθήκαμε με δίδυμα και μια απρόσμενη εγκυμοσύνη! Φυσικά χαρήκαμε για το νέο, αλλά μας ήρθε και κάπως... μια "κεραμίδα" μέχρι να δούμε πώς θα τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, ψυχικά, σωματικά κτλ.

 

Μετά... κι αφού πια καταλάβαμε πως μπορούσαμε να κάνουμε και μόνοι μας παιδιά χωρίς βοήθεια.... Λέμε άντε να κάνουμε και το 4ο.

 

Απολογισμός.... 2006... έγκυος, 2007 έγκυος, 2008 έγκυος ...

Συνήθισα να είμαι έγκυος. Τώρα η μπουμπού είναι 6 μηνών και πιάνω τον εαυτό μου να οργανώνεται λες και περιμένω νέα εγκυμοσύνη.

 

Συνειδητά δεν προχωράμε για άλλο παιδί λόγω αντικειμενικών θεμάτων αλλά κυρίως λόγω αντοχών. Ως εδώ είμαστε.

Γιατί όμως νιώθω έτσι; Το έχει αισθανθεί καμία σας; Συνηθίζεται η ..... εγκυμοσύνη?! Άρα ... μας λείπει κι όλας?!

[MarcoPolo]

Λογικο ειναι Αlcyon τοσα χρονια το σωμα σου και η ψυχη σου διανυει χιλιομετρα συναισθηματων μεσα απο τις εγκυμοσυνες σου, φυσιολογικο ειναι τωρα να νιωθεις περιεργα ξεροντας οτι δεν εισαι σε αυτη την κατασταση και πιθανοτατα δεν θα ξαναεισαι ποτε πια. Και αυτος ειναι ενας γλυκος αποχαιρετισμος που δεν γινεται ευκολα παντως!!!!!!

 

Και για να κανουμε λιγο χιουμορ αν δεις σε κανα δυο χρονια οτι δεν αντεχεις την στερηση του γλυκου συναισθηματος της εγκυμοσυνης ελα να γινεις παρενθετη για μενα που δεν μπορω να κανω αλλο!!!!! Αστειο ειναι αυτο να μην παρεξηγηθεις!!!!!

 

Μακαρι να μπορουσα και εγω να κανω 4 παιδακια!!!!!!!

[alcyon]

Δεν παρεξηγούμαι έτσι εύκολα! Τον τοκετό δεν αντέχει ο οργανισμός (3 καισσαρικές γαρ)...

 

Ήθελα να ξερα....

αν δε μου είχε βάλει ο γιατρός περιορισμό.... θα με "έτρωγε" τόσο; Ή είναι το απαγορευμένο που με γαργαλάει;

[MarcoPolo]

Θα σε ετρωγε σιγουρα μολις μεγαλωναν λιγο τα μικρουλακια σου!!!!!!

[Maya]

Aχ, πώς μου λείπει να νοιώθω την κοιλίτσα μου να κάνει πέρα δώθε....!

Πώς μου λείπει να ακούω το λόξιγκά του!

Πώς μου λείπει να περιμένω να δώ το προσωπάκι του! Πώς μου λείπει η πρώτη στιγμή της συνάντησης? Πώς μου λείπει το βλέμα του θηλασμού! Και ο μικρός μου ακόμα δεν έκλεισε χρόνο. Ίσως επειδή είχα πολύ καλές εγκυμοσύνες.

Όμως ο ... πατέρας δεν το συζητάει και κατά βάθος νομίζω ότι έχει και δίκιο.

Θα το ξεπεράσω, έχουμε άλλωστε δουλειά να κάνουμε με τα δύο μας παιδάκια. Η ανατροφή δεν είναι αυτόματη διαδικασία και θα επικεντρώσω εκεί τη δημιουργικότητά μου. Σε καταλαβαίνω πάντως.

[Σοφία Τ.]

Alcyon το θεμα που ανοιξες,με αγγιζει...Βλεπω τον γιο μου, που εχει ιδια ηλικια με το μικρο σου και σκεφτομαι οτι δεν θα ξαναπιασω στα χερια μου δικο μου μωρο.

Δεν θα ξανανιωσω τη χαρα του "θετικου" τεστ εγκυμοσυνης,τον πρωτο υπερηχο,τον πρωτο ηχο της καρδιας,την αποκαλυψη του φυλου και την χαρα που σου δινει αυτη,την ανυπομονυσια της επομενης επισκεψης στο γυναικολογο,την συναισθηματικη και ψυχολογικη προετοιμασια μου για την αφιξη του μωρου,τις πρωτες αγορες,την πρωτη ανεπαισθητη κλωτσια,τις επομενες τις δυνατες,την ωρα της εναρξης των οδυνων,την εξωθηση,το πρωτο κλαμα,την πρωτη φορα που θα το παρω αγκαλια οντας εξουθενομενη απο την προσπαθεια,την πρωτη φορα που θα μου το φερουν στο δωματιο του μαιευτηριου,το πρωτο ταισμα,τη μυρωδια του νεογεννητου,την αφη του δερματος του,το ποσο μικρο και απροστατευτο φανταζει στα χερια μου...Και ενα σωρο αλλα δεν...

Ο συζυγος μου δεν θελει να κανουμε αλλο μωρο...Εγω παρολες της δυσκολιες που περναω τωρα (μεγαλωνω μονη μου τα παιδια μου,σε ενα νησι,μακρυα απο γονεις και φιλους) πιανω πολυ πολυ συχνα τον εαυτο μου να κανει τετοιες σκεψεις...Και δακρυζω...Τυχερη alcyon που εζησες το θαυμα τρεις φορες...Μακαρι να μου ξανασυμβει...Ισως σε 3-4 χρονια οταν θα μεγαλωσει κι ο μικρος μου και θα "ξεχαστουν" οι δυσκολιες του να εχεις ενα μωρο στο σπιτι,ισως αλλαξει κι ο συζυγος γνωμη...

Την θελω κι αλλη μια εγκυμοσυνη...Οχι απο συνηθεια.Αλλα γιατι οι εγκυμοσυνες μου και ολες οι στιγμες μεχρι τον τοκετο και τις πρωτες μερες με το μωρο,ηταν οι πιο αξεχαστες στιγμες στη ζωη μου μεχρι σημερα (οχι οτι οσα ακολουθουν μετα δεν ειναι)...Και θα ηθελα πολυ να τις ξαναζησω...

[agentP]

Κι εγώ ήμουν έγκυος το 2004, το 2005 και το 2008 με μία παλλίνδρομη το 2003.

Το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λες, ότι συνηθίζεις να είσαι έγκυος.

Εγώ κατ' αρχήν έχασα την εικόνα που είχα εγώ για το σώμα μου (ήμουν πάντα γύρω στα 56-58 κιλά το περισσότερο και τώρα είμαι γύρω στα 73 στην καλύτερη φάση).

Συνήθισα να έχω κοιλιά και νομίζω ότι ένας λόγος που δεν αδυνατίζω είναι αυτός, ότι θεωρώ φυσιολογική πλέον την εικόνα μου.

Ο μικρός μου είναι 13 μηνών, μου έχω δώσει διορία μέχρι 18 μηνών να ξυπνήσω και να αδυνατίσω.

Κατά τα άλλα η εποχή της ζωής μου με τις εγκυμοσύνες πέρασε, ανυπομονώ να μπω στο επόμενο στάδιο της σχολικής ηλικίας των παιδιών μου. Είχα πει στην αδελφή μου όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο "μπαίνω στην δεκαετία των παιδιών". Οπότε κατά το 2013-2014 ελπίζω να έχω αντοχές να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα περισσότερο απ' ότι μπορώ τώρα.

[alcyon]

Κι εγώ κάπως έτσι το νιώθω...

Πως είναι μια φάση που είναι μεν ωραία αλλά έκλεισε πια.

 

Ανοίγω τα πακέτα με τα ρούχα που είχα από τα προηγούμενα παιδιά για το μωρό... και μαζεύω τα μικρότερα. Και ξέρω πως αυτά δε θα ξαναφορεθούν πια σε δικό μου μωρό και μου φαίνεται παράξενο και λίγο στενάχωρο.

 

Από την άλλη πιστεύω πως πρέπει να προχωρήσουμε πια στην επόμενη φάση.... εκείνη που τα μωρά είναι πλέον παιδιά... Εκείνη που κι εγώ πρέπει σιγά σιγά να βγω έξω και να γίνω λίγο πιο... άνθρωπος! Ανοίγει πλέον το κεφάλαιο εργασία....

 

(Τα συναισθήματα μου θυμίζουν το τελείωμα των φοιτητικών χρόνων. Τότε που νιώθεις πως δε θες πια να φύγεις από έναν χώρο που σου προσέφερε τόσες συγκινήσεις, αλλά από την άλλη ξέρεις καλά πως ο ίδιος χώρος "σε διώχνει... δε σε χωρά... Πως είναι η ώρα να προχωρήσεις στην επόμενη φάση.)

[maira95]

...για τις γυναικες που εχουν στο ιστορικο τους πανω απο δυο εγκυμοσυνες ισως να ειναι και συνηθεια.....δεν ξερω.........

 

μιλωντας ομως για τον εαυτο μου,με δυο καλες εγκυμοσυνες,θα ελεγα οτι ειναι νοσταλγια.....

καμμια φορα που βλεπω εγκυες, πιανω τον εαυτο μου να αναπολει την φουσκωμενη κοιλιτσα το χαδι στο μωρακι που κουνιεται και κλωτσαει...

συνηθεια για μενα οχι...νοσταλγια...........ναι

[omorfakia]

εγω alcyon ειμαι εγκυος τωρα στο 3ο μωρακι. κ εγω το ιδιο περασα. το 3ο ηρθε εντελως απρογραμματιστα.... στο 1ο παιδι, με το που βγηκα απο το μαιευτηριο ειχα τρελλαθει κ ηθελα να μεινω εγκυος κατεπειγοντως! στο 2ο επειδη ειχαμε πει οτι δεν θα κανουμε αλλο, ειχα ψιλοστεναχωρηθει, κ οταν ειδα το θετικο τεστ του 3ου, ειχα μια κρυφη χαρα, μεσα στα τοσα προβληματα. οικονομικα κ ψυχολογικα, λογω που ο συζυγος δουλευει μεχρι τις 12,00 τη νυχτα. κ ειμαι εντελως μονη. αλλα το πηρα επανω μου κ συνεχιζω. ποιος αλλος μπορει να αποφασισει, εκτος απο τη μανα, για τον αριθμο των παιδιων? ελπιζω, τωρα να μη με πιασει στερητικο!!!! γιατι καηκαμε....

[Ρούλα26]

Εγω 2007 και 2008 εγκυος.Τωρα πιανω τον εαυτο μου πολλες φορες που βλεπω εγκυο να ζηλευω.Οπως ειπαν και τα κοριτσια πιο πανω μου λειπει αυτη η αισθηση.Η κοιλιτσα και το μωρακι που κλοτσαει....

[konstadina]

Ευτυχώς βρε κορίτσια... και νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ που είχα αυτή την αίσθηση...

Αν και βαθειά μεσα μου θέλω και ένα 3ο παιδάκι, απλώς όχι ακόμη.

Για αυτό Alcyon εγώ μαζεύω τα μωρουδιακά ,τα κοιτάω και δεν μπορώ να αποφασίσω... Να τα δώσω ή να βάλω μπροστά για το επόμενο???

[akamatra]

Γειά σας... εμένα τα παιδιά μου έχουν 10 χρόνια διαφορά. Από τη στιγμή που γέννησα τη μπέμπα σκέφτομαι συνέχεια μια ακόμη εγκυμοσύνη...

Οι δυσκολίες που υπάρχουν και παλιότερα τις έβλεπα ανίκητες τώρα δε με φοβίζουν τόσο...

Μακαρι να έρθει...

[Κοριτσομανα]

Και εγω θελω και αλλο, βλεπω μωρακια και τρελαινομαι. Ευτυχως ο γιατρος μου δεν με εχει αποκλεισει και αλλη εγκυμοσυνη και γεννα και ελπιζω να με φυγει η τωρινη κουραση και να χαρισω ακομη ενα δωρακι -ποιος ξερει αν θα ειναι διδυμα παλι- στα παιδια μου και σε εμας.

 

Και εγω αναρωτιομουν, αλλα νομιζω οτι εχω παθει εξαρτηση οπως στον καφε, αρα κατι μας προσφερει μεσα μας η καθε εγκυμοσυνη και το καθε παιδι.

[keli]

Καλημερα κι απο εμενα.Οταν εκανα το δευτερο παιδι ειπα οτι δεν θελω αλλο και μολις πηγε 2 χρονων ηθελα παρα πολυ να κανω αλλο ενα.Αφου γεννησα και το τριτο αλλαξαν ολα,ενω η κουραση ειναι μεγαλυτερη η οικογενεια δενει πολυ ωραια κι ετσι μου ηρθε επιθυμια και για'λλο, μετα τελος σκεφτηκα.Ελα τωρα ομως που θελω να αρχισω να ξεκαθαριζω τα ρουχα και οτι δε χρειαζομαι να το δωσω σε αλλα παιδακια αλλα δεν μου βγαινει βρε κοριτσια,σκεφτομαι, και αν......;

[alcyon]

Κοίτα... τι 3 τι 4! χαχαχαχα

Αφού το σκέφτεσαι.... βούτα! (Να σπρώξουμε και κανέναν... χαχαχαχαχαχα)

 

Αλλά εγώ έχω ήδη 4. Και λέω.... πες... αν δε μου το είχε απαγορεύσει ο γιατρός.... πού θα έφτανα;;;; εεεε?!

[monbebe]

και καλα εσεις που εχετε 3+ παιδακια ζωη να'χουν!

εγω που μολις γεννησα και ο μπεμπουλης μου ειναι μολις 3 μηνων, γιατι νιωθω οτι με τρωει ο ποπος μου για μωρακι? απο τη μια λεω, αχ να ξεκουραστω λιγο, να βαλω και σε μια ταξη τον μεγαλο που ειναι τωρα στη φαση της αλλαγης με τη νεα αφιξη, αλλα εχω πιασει τον εαυτο μου να χαιδευω την κοιλια μου λες και εχει μωρο μεσα.

να ειναι οτι τοσους μηνες το συνηθισα? οτι η κοιλιτσα που μου εμεινε, παραπεμπει σε εγκυμοσυνη 3-4 μηνων? το οτι ψαχνομαι και για μια κορη τωρα? τι να πω...

[keli]

Alcyon μου οπως θα δεις και στη λιστα ειμαι ηδη εγκυος στην 21η εβομαδα (ειχα και προβλημα με το παπ-α ηταν παθολογικο,δοξα τον Θεο βεβαια σημερα εμαθα τα πολυ καλα αποτελεσματα) ειμαι τοσο πολυ πορωμενη που απο τωρα σκεφτομαι για το 5ο και αναρωτιεμαι αφου δεν εχω καποια απαγορευση απο το γιατρο εγω μεχρι που θα φτασω;;;

[alcyon]

.... ουφ, ουφ, ουφ.... αλλάζουμε φάση λέμεεεεε....

Και πού να έρθει και η άνοιξη!! ωχ ωχ ωχ..... Πρέπει να μαζευτώ... επειγόντως!!

[fistikaki]

με τρομαζεις ρε αλκυ καθε φορα που γραφεις σε θεμα εγκυμοσυνης!!!! φρικαρω λεμε!!!!!!! :shock:

 

 

:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:

[alcyon]

Εγώ να δεις φρίκη... που στον ύπνο μου σήμερα έβλεπα το μαιευτήρα μου και πως πήγα να του πω ότι θα μείνω έγκυος!!!

 

Και όταν το έλεγα το όνειρό στο σύζυγο... αντί να φρικάρει ... μου λέει με ύφος... "κανόνισε, να έχουμε τίποτα....!!!" :shock:

 

Κι έχω μια παράξενη διάθεση από το πρωί..... Μου λείπει λέμε..... γουστάρω κοιλιά.... μαιευτήρια.... πυρεξάκια.... Εκείνο το αγελαδινό βλέμμα το δικό μου με το σουφρωμένο μωρό να κοιμάααααται (μόνο στο μαιευτήριο, γιατί μετά στο σπίτι ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΟΤΕ)... Κι όμως... ........ μου λείπει ρε παιδιά! Δε μπορεί... δε μπορεί να είμαι στα καλά μου!!!

 

Βλέπω και την άλλη με τα 8 τώρα... και αναρωτιέμαι... κάπως έτσι θα την "πάτησε" και αυτή!!

[alcyon]

Και το σκέφτομαι από τον 5ο μήνα της μικρής! Τώρα είναι 11. Ούτε χρόνο δεν έκλεισε!!!! Αααααααα........

[fistikaki]

εγω παλι....

 

 

 

ουτε καν!

[alcyon]

Ρε γελάτε εσείς.... εγώ σας λέω νομίζω πως.. δεν είμαι καλά!

Δεν το γλυτώνει το τηλέφωνο ο γιατρός!!

Σκέψου φυστίκι μου... έχω και τις καισαρικές να με σταματάνε (το είχε ξεκόψει ο γιατρός)... Αν δεν τις είχα δηλαδή ..... ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ???????? ή καλύτερα ΠΟΣΑ... θα έκανα???

[fistikaki]

θα σε σταματαγα εγω

 

 

 

θα σε χτυπαγα