Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΩ ΤΙΜΩΡΙΑ...! ΣΩΣΤΗ ΜΕΘΟΔΟΣ Η' ΟΧΙ;


Recommended Posts

Καλημέρα σε όλους...

Το θέμα της "τιμωρίας" με απασχολεί αρκετά... Εμένα ο μικρός βέβαια ακόμη είναι 7 μηνών και δεν τίθεται τέτοιο θέμα...αλλά για το μέλλον..θα ήθελα να ξέρω αν είναι σωστή αυτή η μέθοδος... Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας πω το εξής: Έχω απο το συγγενικό μου περιβάλλον άτομα (3 παιδάκια) που λειτουργούν υπό το καθεστώς της "τιμωρίας". Οι γονείς συνέχεια είναι στο "Μην" και "Μη" και με την απειλή του "Θα σε βάλω τιμωρία" η οποία τιμωρία μπορεί να είναι 10λεπτά μόνο του το παιδάκι στο δωμάτιο του ή μέσα στο πάρκο του...ή αν είναι σε ξένο σπίτι..μόνο του σε κάποια δωμάτιο.. Και τα 3 αυτά παιδάκια..(τα 2 αδέλφια μεταξύ τους, το άλλο μονοχαπαιδι) έχουν μια συμπεριφορά επιθετικότητας και έντονης ζωηράδας...Για να είμαι πιο συγκεκριμένη..το ένα είναι 2 ετών και συνέχεια στριγγλίζει με άναρθρες κραυγές...Δεν μιλάει..πλην μπαμπα-μαμά..και ότι και να του πεις στριγγλίζει δυνατά...αλλά πάρα πολύ δυνατα... Η μαμά του έχει ένα αυστηρό ύφος..νομίζει πως μιλάει σε 10 χρονών παιδί..είναι κατά των πολλών αγκαλιών (γιατί θεωρεί πως κακομαθαίνει με αυτό τον τρόπο) και συνέχεια με περιορισμους.. Τα άλλα 2 παιδάκια (2-4 ετών αντίστοιχα)του άλλου συγγενικού ζευγαριού, είναι πολύ ζωηρά..επιθετικά...με μανία...Το μικρό έχει και "κρίσης θυμου"...χτυπάει το κεφάλι του στο πάτωμα..και άλλα τέτοια... Προσωπικά, τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα πως για αυτη την συμπεριφορά των συγκεκριμένων παιδιών "φταίει" αυτό το καθεστώς της "τιμωρίας"...η μόνιμη απειλή κ κατ' επέκταση ο φόβος που νιώθουν αυτά τα πλασματάκια για την τιμωρία...με αποτέλεσμα να έχουν κάτι σαν "αποθειμένα"... Δεν ξέρω..μπορεί να είμαι και λάθος σε αυτό γι' αυτό και σας ρωτώ...Ποια η γνώμη σας για την μεθοδολογία και αποτελεσματικότητα της διαπαιδαγώγησης δια μέσου της τιμωρίας... Δεν έχω διαβάσει τπτ επι του θέματος και μπορεί να έχω την λάθος εντύπωση... Πάντως...τα ανήψια μου για παράδειγμα που δεν μεγαλώνουν με αυτή την μέθοδο..(πού και πού καμιά φωνή αν δεν είναι φρόνιμα ή σε πολύ extreme καταστάσης καμιά "ψιλή" αλλά πολύ σπάνια) είναι μια χαρά παιδιά. Το ένα είναι 4 και το άλλο 2...και είναι ήσυχα...(όσο γίνεται σε αυτή την ηλικία), κοινωνικά, κάνουν βέβαια τις σκανταλιές τους αλλά ακούν τους γονείς τους...χωρίς να φοβούνται κάποια "τιμωρία". Επειδή...σε λίγο καιρό που ο μπέμπης θα μεγαλώσει και εκείνος και θα κάνει τα "δικά του" σαν παιδάκι και αυτός..θέλω να ξέρω αν η μέθοδος της τιμωρίας είναι σωστός τρόπος ή όχι...οπότε να τον αποφύγω (καλά, εμένα δεν μου αρεσει καθόλου αλλά αν πια είναι σωστός και ορθόδοξος τρόπος...τι να πω..) :shock:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 225
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες,

απλώς οι γονείς αυτοί δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο και δεν ξέρουν πως αλλιώς να οριοθετήσουν τα παιδιά τους.

 

επειδή μου έχει τύχει πολλές φορές, ξέρω ότι όταν δείξεις στους γονείς αυτούς εναλλακτικούς τρόπους, που δουλεύουν, στην πράξη,

θα τους χρησιμοποιήσουν άμεσα με ευγνωμοσύνη.

 

η αρνητική ενίσχυση (τιμωρία πχ)

οδηγεί σε επιθετικότητα, ανησυχία αλλά και αποφυγή του ατόμου που συνήθως βάζει την τιμωρία,

 

ενώ ο τρόπος της θετικής ενίσχυσης,

 

δηλαδή

 

αντι να πεις

 

αν δεν δεν θα

 

να πεις

 

αν βάλεις το μπουφάν σου θα σου κάνω αεροπλανάκι πολύ ψηλά (η κάτι άλλο ωραίο που αρέσει στο παιδί)

 

δηλαδή λες κατι θετικό έχει μόνο καλά αποτελέσματα.

 

 

 

σύνηθες παράδειγμα

 

οταν ένα παιδί στριγγλίζει

 

αντί να πεις μην και και και

 

λες

 

πάμε στο παράθυρο, μαζί (πάτε σε ενα παράθυρο σε άλλο δωμάτιο )

να φωνάξουμε με όλη μας τη δυναμη εκεί.

 

όταν θέλουμε να φωνάξουμε, λέμε στη μαμά/δασκάλα να ανοίξουμε το παράθυρο να ουρλιάξουμε έξω.

 

βρίσκεις μια λύση δηλαδή η οποία είναι εφικτή,

βρίσκεις τον στόχο, και επικεντρώνεις σε αυτόν και την θετική έκβαση της όποιας δραστηριότητας.

 

 

σε άτομα τα οποιά βρίσκονται σε σύγκρουση/άγχος εσωτερικά, είναι πολύ δύσκολο να δουν αυτή την θετική έκβαση,

και να δουν πέρα απο την αρνητική επίπτωση που μόλις μπορεί να έζησαν

πχ έπεσε το πιάτο κάτω/εκνευρισμός/τιμωρία.

 

και δεν μπορούν πολύ εύκολα να δουν την λύση

 

"πάμε να το πιάσουμε μαζί, να το βάλουμε πίσω στην θέση του "

 

όπου το παιδί μαθαίνει την επίπτωση, και μαθαίνει πως να διορθώνει την όποια έκβαση και ότι στα πάντα υπάρχει λύση θετική.

 

ενα παιδί που μαθαίνει συνέχεια σε τιμωρία, θα βλέπει φυσικά παντού μια αρνητική πλευρά σε όλα, οπότε λογικό να είναι μέσα σε θυμό και σε νεύρα.

 

είναι πολύ βασικά πράγματα αυτά,

 

είναι σαν να μαθαίνεις στο παιδί σου να είναι αισιόδοξο/απαισιόδοξο ανάλογα με το τι κάνεις

(ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο ?)

 

εμείς ή τουλ. αρκετά μεγάλο ποσοστό πληθυσμιακά έχουμε μεγαλώσει αρκετά, με τον μισοάδειο τρόπο :wink:

η επόμενη γενιά ειναι πιο τυχερή :wink:

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα

Εμένα ο γιος μου είναι δύο χρονών και είναι πολύ ζωηρός και σκανταλιάρης. Τιμωρία τον έχω βάλει και θα τον βάζω όταν κάνει κάποια πράγματα τα οποία θεωρώ κατα την ταπεινή μου άποψη σοβαρά

π.χ έχει αρχίσει και με βαράει πράγμα το οποίο στην αρχή το αντιμετώπισα σαν παιχνίδι, όμως όσο πιο πολύ μεγαλώνει τόσο πιο επικύνδινα είνα αυτά τα χτυπήματα του οπότε σε αυτή τη φάση τον βάζω τιμωρία δυο λεπτά να καθίσει σε μια καρέκλα και να σκεφτεί τι έκανε. Δεν δέχομαι να με βαράει δεν είμαι το παιχνίδι του και φυσικά ούτε τα άλλα παιδια στα οποία έχειθ αρχίσει και γίνεται επιθετικός.

Το θέμα με τις φωνές και τις στριγλιές το αντιμετωπίζω με τον τρόπο που είπε η μαρία δηλαδή πάμε να φωνάξουμε μαζί στο μπαλκόνι αλλά οχι σε ώρες κοινής ησυχίας΄. Αν είναι ώρα μεσημεριανή θα του πω μη το κάνεις αυτό και θα του εξηγήσω οτι θα το κάνουμε μαζί το απόγευμα.

Για τις ζημιές που κάνει (δεν είναι πολλές) δεν του έχω φωνάξει του έχω πει όμως οτι δεν είναι σωστό και προσπαθώ να του εξηγήσω οτι αν δεν μπορούμε να σηκώσουμε το ποτήρι με το νερό γιατί θα πέσει κάτω και θα σπάσει φωνάζουμε τη μανούλα.

όλα όμως θέλει να τα κάνει μόνο του και δεν αφήνει κανέναν να τον βοηθήσει με αποτέλεσμα να εκνευρίζομαι αρκετές φορές.

Είμαι υπέρ της τιμωρίας γιατί το παιδί θα μάθει σιγά σιγά τα όρια του.

Link to comment
Share on other sites

ΝΙΚ-16 με την μέθοδο της τιμωρίας έχεις δει αποτελέσματα; Κάποια αλλαγή προς το καλύτερο; Σίγουρα, το να σε χτυπάει και να φωνάζει είναι αν μη τι άλλο εκνευριστικό και ώρες ώρες σε φέρνει και σε αμηχανία...αλλά με την μέθοδο της τιμωρίας μήπως ενισχύεις την επιθετικότητα του; Ή έχεις προσέξει βελτίωση και συμμορφωση; Εγώ δεν έχω δοκιμάσει κανέναν τρόπο ακόμη καθώς το μωρό είναι μικρό (7 μηνών) αλλά θα ήθελα όπως είπα και παραπάνω να είμαι "έτοιμη" όταν έρθω αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις. Εμένα οι γονείς μου για παράδειγμα..ποτέ δεν με έβαλαν τιμωρία...και ομολογώ πως ήμουν αρκετά σκανταλιάρα...Ούτε ξύλο έπεφτε...καμιά ελαφριά απο την μαμά αν έκανα κάτι πολύ εκτός ορίων...αλλά και πάλι σε νορμάλ πλαίσια (ούτε υπέρ του ξύλου είμαι). Δεν νομίζω..(εκτός αν κανω λάθος) πως ένα παιδάκι μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της τιμωρίας... Όπως είπε και η Μαρία..λογικά θα λειτουργεί τελείως αντίθετα... Βάζω τον εαυτό μου στην θέση ενός παιδιού (γιατί όχι;) Δεν θα ηθελα με τίποτα να με βάζουν τιμωρία...όπως και να με μαλώνουν μπροστά σε τρίτα άτομα (και σε αυτό είμαι αντίθετη)...θα αντιδρούσα...θα γινόμουν χειρότερη...ή ίσως να "υπάκουα" εξαίτιας του φόβου του πέλεκη της τιμωρίας...Ομολογουμένως η δαμόκλειος σπαθη της διαπαιδαγώγησης είναι πάνω από το κεφάλι του κάθε γονιού... Εγώ είμαι ήδη αρκετά αγχωμένη με το τι μέλλει γενέσθαι... Δεν θέλω να κάνω ένα παιδί "θηρίο" που δεν θα μπορώ να το πάω πουθενά..αλλά ούτε και ένα παιδί κομπλεξικό ή φοβισμένο... Αχ...ελπίζω να καταφέρω να βρω την χρυσή τομή... με όσο το δυνατό πιο ανώδυνο τρόπο για εμένα και το μωρό...

Υ.Σ.: Άσχετο, αλλά σε μια εκπομπή που είχε την Κυριακή στο MEGA για τα παιδάκια που αφήνονται..απο τους γονείς..μίλησε ο παππους ενός παιδιού υιοθετημένου..μου άρεσε η πρόταση που είπε: "Οι γονείς είναι για να μαθαίνουν τα παιδιά και οι παππούδες για να τα κακομαθαίνουν"...Παιδάκια είναι...δεν γίνεται μωρέ όλο στο ΜΗΝ και στο ΟΧΙ... Έχουν τον δικό τους μικρόκοσμο (θυμάμαι έντονα την παιδική μου ηλικία) και μέσα σε αυτόν τον ονειρεμένο μαγικό κόσμο που ζούνε της ανεμελιάς και της χαράς...κάνουν και ορισμένες αταξίες...οι οποίες δεν πρέπει να αντιμετοπίζονται σαν "αξιόποινες πράξεις" γιατί ας μην ξεχνάμε:

"Οι μεγαλύτερες παραδόσεις δημιουργούν τους μεγαλύτερους επαναστάτες" :roll:

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω βάλει ποτέ το παιδί μου τιμωρία.

Ούτε οι γονείς μας μας είχαν βάλει κι εμάς. Ποτέ.

Γύρω στο πρώτο έτος ούτως ή άλλως δεν καταλαβαίνουν την έννοια.

Γύρω στα δύο που είναι τα δύσκολα με εκρήξεις και πείσματα δεν θά πρεπε να κάνω άλλη δουλειά.. Απλά τη μάλωνα σε αυστηρό τόνο και από το ύφος μου καταλάβαινε τη σοβαρότητα της κατάστασης και το λάθος της.

Τώρα πια στα 3,5 είναι πολύ συνεργάσιμη και καλή, και είναι ένα παιδάκι που ακούει. Και αυτό, εάν το έχουμε πετύχει εμείς, το έχουμε πετύχει χωρίς τιμωρίες.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

πολυ με απασχολει αυτο το θεμα και βρισκω ιδιαιτερα ενδιαφερουσες τις αποψεις σας..

Η κόρη μου σχεδον 2 ετων το τελευταιο διαστημα εχει βγαλει μια επιθετικοτητα..πχ οταν καποιο παιδακι της παρει ενα παιχνιδι που εχει στα χερια της σηκωνει το χερι της και το χτυπάει...

εχω διαπιστωσει οτι γινεται επιθετικη μονο οταν παρεις κατι δικο της ή οταν την ενοχλήσεις την ωρα που παιζει με κατι..

Η δικη μου προσεγγιση ειναι η εξης..την απομακρυνω απο το χωρο του παιχνιδιου που ειναι τα αλλα παιδακια για 2 με 3 λεπτα και της εξηγω οτι δεν μπορει να παιξει μαζι τους επειδη χτυπησε ενα παιδακι..μετα ξαναμπαίνει στην παρεα και αν το ξανακανει την απομακρυνω και τα ιδια...πάντα ειμαι διπλα της οταν γινεται αυτο, η εγω ή ο μπαμπάς της.

 

νομιζω οτι πάμε καλα με αυτη μου την συμπεριφορα αν και το προβλημα δεν εχει εκλειψει..

 

στην αρχη εφαρμοζα την τιμωρια σε συγκεκριμενη γωνιά του σπιτιου πάλι για 2 λεπτα αλλα δεν μου αρεσε σαν μεθοδος, να την αφηνω δηλαδη μονη της και να φευγω..

 

αυτα απο τη δικη μου κατασταση και ηθελα να πω οτι συμφωνω απόλυτα με την Μαρια Στυλιανακη για την θετικη ενίσχυση...απόλυτα ομως!

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα σε όλες!!!!

Συμφωνώ ΝΙΚ 16 μαζί σου!!!

Βέβαια το κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο και εμείς οι γονείς ξέρουμε καλύτερα ποια μέθοδος αποδίδει!

Είμαι υπέρ της τιμωρίας. Πιστεύω πως πρέπει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας και να ξέρουν πως οι πράξεις τους έχουν και συνέπειες. Δηλαδή η τιμωρία να είναι η συνέπεια κάποιων πράξεων τους και πάντα μετά από προειδοποίηση και όχι να είναι απειλή!

Επίσης(κατα τη γνώμη μου πάντα) να είμαστε σταθεροί σε ότι τους λέμε. Αν πχ της πω πως δεν θα φας γλυκό σήμερα γιατί δεν έφαγες το φαγητό σου, θα το τηρήσω. Όπως και αν της υποσχεθώ κάτι, ακόμα κι αν δε μπορώ, θα το κάνω.

Επίσης ξεκίνησα να της "βάζω όρια" από πολύ μικρή. Πχ ήταν περίπου 1 1/2 και την πήγα πρώτη φορά στη παιδική χαρά για να παίξει. Την έβαλα στην άμμο με τα κουβαδάκια της και εκείνη άρχισε να βάζει την άμμο στο στόμα.Της εξήγησα πως δεν πρέπει, συνέχισε να το κάνει και της είπα πως αν το ξανακάνει θα φύγουμε. Το ξαναέκανε και μάλιστα επιδεικτικά!!

Την πήρα αμέσως και φύγαμε και ας είχαμε μόλις πάει!

Την επόμενη μέρα ξαναπήγαμε και δεν το ξανακανε ποτέ!!

8a1731cd5c.png 4b3bd8119f.png

Link to comment
Share on other sites

candy1234 η αλήθεια είναι οτι είναι σπάνιες οι φορές που τον έχω βάλει τιμωρία και δεν τον βάζω με φωνές και αυστηρό ύφος απλά εκείνη την ώρα πρέπει να κάτσει σε συγκεκριμένο σημείο και να σκεφτεί οτι αυτο που έκανε δεν είναι σωστό. Στην ουσία είναι η στέρηση του για δυο λεπτά απο το παιχνίδι του ή αποτιδηποτε κάνει εκείνη την ώρα για να σκεφτεί.

Μπορεί να ακούγεται υπερφυσικό για ενα παιδί δυο χρονών να κάτσει να σκεφτεί αλλά πίστεψε με πιάνει και παραπιάνει.

Και φυσικά ποτέ μπροστα σε άλλους.

Νομίζω οτι όπως τα αντιμετωπίζουμε σε όλες τις άλλες καταστάσεις της ζωήςτους πρέπει να μάθουν οτι και αυτό είναι ένας τρόπος αντιμετώπισεις κάποιων καταστάσεων.

Δηλαδή γιατί τα παιδιά πρέπει να έχουν την ανάγκη να παίζουν να τα ταίζουμε να τα ντύνουμε και οχι της τιμωρίας? Πρέπει να μάθουν οτι και αυτό θα το συναντήσουν στη ζωή τους και αν τους το μεταφέρουμε με χαμηλούς τόνους θα το μάθουν και θα την πάθουν πιο ανώδυνα μετέπειτα

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα σε όλες!!!!

Συμφωνώ ΝΙΚ 16 μαζί σου!!!

Βέβαια το κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο και εμείς οι γονείς ξέρουμε καλύτερα ποια μέθοδος αποδίδει!

Είμαι υπέρ της τιμωρίας. Πιστεύω πως πρέπει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας και να ξέρουν πως οι πράξεις τους έχουν και συνέπειες. Δηλαδή η τιμωρία να είναι η συνέπεια κάποιων πράξεων τους και πάντα μετά από προειδοποίηση και όχι να είναι απειλή!

Επίσης(κατα τη γνώμη μου πάντα) να είμαστε σταθεροί σε ότι τους λέμε. Αν πχ της πω πως δεν θα φας γλυκό σήμερα γιατί δεν έφαγες το φαγητό σου, θα το τηρήσω. Όπως και αν της υποσχεθώ κάτι, ακόμα κι αν δε μπορώ, θα το κάνω.

Επίσης ξεκίνησα να της "βάζω όρια" από πολύ μικρή. Πχ ήταν περίπου 1 1/2 και την πήγα πρώτη φορά στη παιδική χαρά για να παίξει. Την έβαλα στην άμμο με τα κουβαδάκια της και εκείνη άρχισε να βάζει την άμμο στο στόμα.Της εξήγησα πως δεν πρέπει, συνέχισε να το κάνει και της είπα πως αν το ξανακάνει θα φύγουμε. Το ξαναέκανε και μάλιστα επιδεικτικά!!

Την πήρα αμέσως και φύγαμε και ας είχαμε μόλις πάει!

Την επόμενη μέρα ξαναπήγαμε και δεν το ξανακανε ποτέ!!

το ίδιο είχα κάνει καισ τον δικό μου που κατέβαινε ανάποδα την τσουλήθρα με το κεφάλι του είπα οτι αν το ξανακάνει θα φύγουμε

σε πληροφορώ φύγαμε αμέσως μολίς το ξανάκανε χωρίς φωνές και υστερίες και κάθε φορά που κάνει πλέον τσουλήθρα με κοιτάει και μου λέει όσι με το κεφάλι μαμα με τα πόδια :lol::lol:

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω βάλει ποτέ το παιδί μου τιμωρία.

Ούτε οι γονείς μας μας είχαν βάλει κι εμάς. Ποτέ.

Γύρω στο πρώτο έτος ούτως ή άλλως δεν καταλαβαίνουν την έννοια.

Γύρω στα δύο που είναι τα δύσκολα με εκρήξεις και πείσματα δεν θά πρεπε να κάνω άλλη δουλειά.. Απλά τη μάλωνα σε αυστηρό τόνο και από το ύφος μου καταλάβαινε τη σοβαρότητα της κατάστασης και το λάθος της.

Τώρα πια στα 3,5 είναι πολύ συνεργάσιμη και καλή, και είναι ένα παιδάκι που ακούει. Και αυτό, εάν το έχουμε πετύχει εμείς, το έχουμε πετύχει χωρίς τιμωρίες.

κατι τετοιο με βρισκει συμφωνη!και μεις προσπαθουμε με ηρεμια!πιστευω οτι τα παιδια που φωναζουνε εχουν ζησει σε περιβαλλον με φωνες.ετσι και μια πρωην γειτονισα μου φωναζε και το μωρο της μεχρι τα μεσανυχτα το ακουγαμε να φωναζει κιαυτο!ηρεμια θελουν τα μωρα!
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εγώ να σας πω την αλήθεια είμαι πολύ μπερδεμένη όσον αφορά τον τρόπο που πρέπει να χρησιμοποιήσω για να του θέσω όρια.....

Στον σταθμό η δασκάλα είναι υπέρ της τιμωρίας της καρέκλας αλλά όταν την χρησιμοποιώ στο σπίτι δεν έχει αποτελέσματα.....

Από την άλλη όταν του λέω όχι είναι όχι Ό,ΤΙ και να κάνει δεν πρόκειται να οπισθοχωρήσω συνήθως προσπαθώ να του τραβίξω την προσοχή με κάτι άλλο και να το ξεχάσει.....

Επίσης προσπαθώ να τον ενισχύσω θετικά πχ εχθές πήγαμε στις κούνιες και όπως πηγαίναμε ήθελε να κάνει αυτοκινητάκι (αυτά με τα κέρματα) αν είσαι φρόνιμος στις κούνιες τότε θα κάνουμε του είπα και έτσι έγινε.

Πάντως έχω παρατηρήσει ότι όταν παίζουμε μαζί και ασχολούμε μαζί του είναι πολύ συνεργάσιμος σκανταλιές κάνει συνήθως όταν κάνω δουλείες για να μου τραβήξει την προσοχή.....

Α επίσης πολλές φορές για τιμωρία του παίρνω τα αγαπημένα του παιχνίδια μέχρι να συμμορφωθεί κάτι που τον πειράζει πολύ αλλά νομίζω ότι παράλληλα τον εκνευρίζει κι όλας και δεν ξέρω αν είναι η καταλληλότερη μέθοδος....αυτά.

a94dd1bc2e.png
Link to comment
Share on other sites

ναι το ξερω!γενικα μιλαω οτι τα παιδια θελουν ηρεμια!σκεφτομαι οτι οταν ειμαστε νευριασμενες με κατι που εκανε το μωρο δεν ειναι και πολυ δυσκολο να ξεφυγουμε απο τα ορια μας και να βαλουμε τις φωνες.ειναι πολυ λεπτη η διαχωριστηκη γραμμη.οπως και να εχει επειδη η κορη μου ειναι και μοναχοπαιδι και γω ειμαι πολυ ευαισθητη δεν αντεχω ουτε να της φωναξω ουτε τιμωρια να την βαλω!θα προσπαθω οσο μπορω με τα λογια να την κανω σωστο ανθρωπο!

Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα στην εποχή που ζούμε και με τους τόσους γρήγορους ρυθμούς που μεγαλώνουν τα παιδιά μας και θα φωνάξουμε και θα τσαντιστούμε αυτό δεν σημαίνει οτι θα είναι νευρικά τα παιδιά μας

Νευρικά και υστερικά γίνονται τα παιδιά τα οπόια ζουν σε καθημερινές εντάσεις πράγμα το οποίο το κατατάσω στις προβληματικές οικογένειες.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω αν θα αντεχα να τον βάλω σε ένα σκαμνάκι αύριο μεθαύριο για 1 ή 2 λεπτά και να του πω να σκεφτεί αυτό που έκανε...Μάλλον είναι θέμα χαρακτήρα βρε παιδιά! Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να το κάνω... Φαντάζομαι πως μετά την τιμωρία θα του έκανα όλα τα χατίρια απο τις τύψεις που τον έβαλα τιμωρία... Εδώ, το σκυλάκι μου μια φορά που ήταν μικρό και το μάθαινα να μην τα κάνει μέσα ...το έβαλα τιμωρία στο μπαλκόνι μόνο του για 10 λεπτά...και μετά απο τις τύψεις που ένιωσα...το είχα στα πούπουλα...για όλη την υπόλοιπη μερά...σε υπερβολικό βαθμό.. Οπότε,καταλήγω στο συμπέρασμα πως λόγω του χαρακτήρα μου...δεν μπορώ να εφαρμόσω τέτοια μέθοδο... Δεν λέω πως αγαπάω πιο πολύ εγώ το μωρό μου απο τους υπόλοιπους γονείς που χρησιμοποιούν την τιμωρία..απλά..δεν έχω ίσως τον απαιτούμενο δυναμισμό που χρειάζεται...

Λετε να με καβαλήσει ο μικρός; Ας ελπίσω πως όχι και οτι η μέθοδος (δεν ξέρω αν είναι μέθοδος..πιο πολύ θα το όριζα ως προσωπικός μου τρόπος συμπεριφοράς) που βέβαια ακόμη τον έχω στο μυαλό μου και δεν τον έχω κάνει πράξη καθώς είναι μικρό ακόμη το ζουζούνι μου...να φέρει κάποια αποτελέσματα...και να μην τον κάνω αντάρτη που δεν θα ακουει κανέναν και τίποτα..Είδομεν..δεν ξέρω...καλά τα λέω στην θεωρία τώρα..να δω αργότερα στην πράξη...Διότι κακά τα ψέματα..και εμείς άνθρωποι είμαστε..κάποια στιγμή σου σπάνε τα νεύρα..απλά θέλει ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥ Υπομονή... :roll:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

εγω παντως εχω δει πολλες οικογενειες που δεν ειναι προβληματικες και τα παιδια τους φωναζουν απαιτουν χτυπανε!αρα κατι αλλο φταιει.μαλλον ο τροπος που τα μεγαλωνουνε.δεν ξερω ακριβως πως να το εξηγησω.εμενα ο αντρας μου εχει ασχοληθει τοσο μα τοσο πολυ με την ανατροφη της μικρης που ακομα και στον παιδοτοπο που παμε η ηδιοκτητρια εχει εκπλαγει.δεν εχω δει λεει πατερα να ασχολειτε τοσο πολυ με το παιδι του.ισως επειδη ειμαστε ετσι εμεις δεν μπορω να κατανοησω τι γινεται οταν βλεπω παιδια να φερονται ετσι.παντως η διπλανη μου που εχει φυγει τωρα δεν ηταν προβληματικη οικογενεια αλλα ολη μερα ειχαν ενα τροπο επικοινωνιας με τον αντρα της πολυ παραξενο!μιλουσανε αλλα με τροπο σαν να φωναζουνε και ισως ετσι εμαθε και το παιδι!

Link to comment
Share on other sites

Να διευκρινίσω μόνο, ότι διαχωρίζω τη στέρηση προνομίων (όπου συμφωνώ και ενίοτε εφαρμόζω) με την τιμωρία.

Τιμωρία θεωρώ την παραμονή στην καρέκλα, στο δωμάτιο κ.λπ. Τα οποία εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν ή για να το θέσω καλύτερα δεν μου ταιριάζουν.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω αν θα αντεχα να τον βάλω σε ένα σκαμνάκι αύριο μεθαύριο για 1 ή 2 λεπτά και να του πω να σκεφτεί αυτό που έκανε...Μάλλον είναι θέμα χαρακτήρα βρε παιδιά! Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να το κάνω... Φαντάζομαι πως μετά την τιμωρία θα του έκανα όλα τα χατίρια απο τις τύψεις που τον έβαλα τιμωρία... Εδώ, το σκυλάκι μου μια φορά που ήταν μικρό και το μάθαινα να μην τα κάνει μέσα ...το έβαλα τιμωρία στο μπαλκόνι μόνο του για 10 λεπτά...και μετά απο τις τύψεις που ένιωσα...το είχα στα πούπουλα...για όλη την υπόλοιπη μερά...σε υπερβολικό βαθμό.. Οπότε,καταλήγω στο συμπέρασμα πως λόγω του χαρακτήρα μου...δεν μπορώ να εφαρμόσω τέτοια μέθοδο... Δεν λέω πως αγαπάω πιο πολύ εγώ το μωρό μου απο τους υπόλοιπους γονείς που χρησιμοποιούν την τιμωρία..απλά..δεν έχω ίσως τον απαιτούμενο δυναμισμό που χρειάζεται...

Λετε να με καβαλήσει ο μικρός; Ας ελπίσω πως όχι και οτι η μέθοδος (δεν ξέρω αν είναι μέθοδος..πιο πολύ θα το όριζα ως προσωπικός μου τρόπος συμπεριφοράς) που βέβαια ακόμη τον έχω στο μυαλό μου και δεν τον έχω κάνει πράξη καθώς είναι μικρό ακόμη το ζουζούνι μου...να φέρει κάποια αποτελέσματα...και να μην τον κάνω αντάρτη που δεν θα ακουει κανέναν και τίποτα..Είδομεν..δεν ξέρω...καλά τα λέω στην θεωρία τώρα..να δω αργότερα στην πράξη...Διότι κακά τα ψέματα..και εμείς άνθρωποι είμαστε..κάποια στιγμή σου σπάνε τα νεύρα..απλά θέλει ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥ Υπομονή... :roll:

 

Αχ τα ίδια έλεγα και γω μέχρι που περπάτησε ο ταλιμπάν μου

Έλεγα οτι εγω δεν θα σηκώσω ποτέ χέρι στο παιδί μου οτι πάντα θα συζητάμε και και και

Αλλά στην πράξη είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα...

Και μένα μου σπαράζει η καρδιά όταν τον βάζω στην κούνια και μου λέει μαμα έλα να με πάρεις αγκαλίτσα στις τρεις η ωρα το μεσημέρι που θέλω επιτέλους να ξεκουραστώ αλλά βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου και χρονομετράω με το ρολόι και λέω κάθε φορά στα τρία λεπτά θα πάω να τον πάρω

Σε πληροφορώ μόλις περάσουν δύο λεπτά έχει κοιμηθεί αλλά εμένα αυτά τα λεπτά μου φαίνονται αιώνες και εκεί κάπου αρχίζουν οι τύψεις

ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΜΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΝΑ...

Μετά όμως που ξυπνάει είναι όλα μέλι γάλα σαν να μην έχει συμβεί τίποτα

Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα οτι αν τον ενοχλούσε κάτι θα μου το εξέφραζε με κάποιο τρόπο΄και έτσι θα άλλαζα συμπεριφορά.

Link to comment
Share on other sites

Έτσι ακριβώς NIK 16!!!

Xωρίς φωνές της εξηγώ τι πρόκειται να γίνει και επίσης της λέω να διαλέξει, κάποιες φορές, πχ της λέω να πάει αμέσως στο δωμάτιό της(για κάτι που έκανε) και αν αντιδράσει της λέω "θέλεις να πάς μόνη σου ή να σε πάω εγώ?"!

Εννοείτε πως κάποιες φορές μπορεί να παρεκτραπώ και αν συμβεί αυτό, τη φωνάζω μετά και της λέω πως η μαμά δεν έπρεπε να βάλει τις φωνές και της ζητάω συγνώμη!

Και όπως πολύ σωστά είπες, αργότερα στη ζωή θα έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεών της και αν τιμωρηθεί τότε, δεν θα το δεχτεί εύκολα!

Και πρώτα απ'όλα στο σχολείο. Γύρισε μια μέρα από το νηπιαγωγείο και μου είπε πως η δασκάλα την έβαλε τιμωρία. Τη ρώτσα για ποιό λόγο και μου είπε πως επειδή δεν μάζεψε τους μαρκαδόρους, δεν την άφησε να παίξει στον υπολογιστή

Της εξήγησα πως είχε δίκιο η δασκάλα και πως στο σχολείο υπάρχουν κανόνες, όπως και στο σπίτι, και πρέπει να τους τηρούμε!

8a1731cd5c.png 4b3bd8119f.png

Link to comment
Share on other sites

elachl μπράβο στον μπαμπά σας! :)

(Και ο δικός μας είναι έτσι :wink:)

ευχαριστω!πραγματικα νιωθω πολυ τυχερη!τωρα εχει 2 μηνες αδεια και συνεπεσε που βρηκα και δουλεια και με βοηθαει παρα πολυ!ειναι καταπληκκος πατερας!μολις εκλεισε τα 2 και ειδη γνωριζει τα γραμματα και αρκετα απο αυτα τα λεει κιολας!δεν ξερω αν ειναι φυσιολογικο αυτο!πειτε μου εσεις αν ξερετε!ενταξει μερικες φορες πνιγομαι οταν γινεται υπερβολικος αλλα αν απομακρυνθει εστω για λιγο το νιωθω αμεσσως οτι ειναι απολυτως απαραιτητος!
Link to comment
Share on other sites

elachl, ο γιατρός που άκουσε ότι ο γιος μου μετράει ως το δέκα, ξέρει την αλφαβήτα και λέει ποιήματα, είπε πως να μην του μαθαίνουμε πολλά πράγματα γιατί δε θα΄χει ενδιαφέρον όταν πάει στο σχολείο... Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτό, το παιδί είναι όμως σφουγγάρι και του αρέσει να μαθαίνει.

 

Είναι πολύ καλός γενικά και δε φέρεται άσχημα, τελευταία όμως, ίσως εκδηλώνει ζήλεια έτσι, κλωτσάει την κοιλιά μου όταν καθόμαστε μαζί στον καναπέ. Δεν ξέρω πώς να φερθώ. Ο μπαμπάς του τον έβαλε λίγες φορές στο δωμάτιό του για 2 λεπτά με ανοιχτή πόρτα, γιατί μου έκανε άγρια επίθεση. Παρόλο που του εκδηλώνω την αγάπη μου και του μιλάω όσο μπορώ, θεωρώ πως είναι φυσιολογική η αντίδρασή του, αλλά δεν ξέρω πως να το χειριστώ.

Σημειώνω πως επειδή είμαι σε μερική ακινησία, το παιδί περνάει όλη τη μέρα στη γιαγιά και επιστρέφει βράδυ με τον μπαμπά του.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

:roll::roll::roll::roll: παρα πολυ ωραιο θεμα...και πολυ επικαιρο!!

Ταρα και εμενα οταν θελει να με νευριασει ή να με εκδικιθει για κατι την κοιλια μου βαραει!! Αλλα μολις της πω οτι θα κλαιει η μπεμπα...σταματαει αμεσως :shock:

Τιμωρια ξεκινησε να την βαζει ο μπαμπας της...ειναι κατι που δεν της αρεσει και το δειχνει...αλλα πως αλλιως να δειξεις ορια??? Δλδ πεταει κατω πραγματα...το κανει πολυ συχνα τελευταια :? και με το καλο της το εχω εξηγησει...και την εχω παρακαλεσει να τα μεζεψει γιατι δεν ειμαι σε θεση να σκυβω...τπτ αποτελεσμα 0!!!!!!!

Η τιμωρια βεβαια για οσους την εφαρμοζετε δεν πρεπει να ξεπρναει το 1 λεπτο για καθε ετος της ηλικιας του παιδιου!!2 χρονων = 2 λεπτα, ειναι αρκετα.

Η κοπελα που ελεγε παραπανω οτι η θεωρια με την πραξη απεχουν πολυ εχει απολυτο δικιο!! Ειναι φορες που βγαινω απο τα ρουχα μου...που δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου...που λογικα σκεπτομενη οταν ηρεμησω με βρισκω παραλογη...το θεμα ειναι τι κανεις εκεινες τις στιγμες??

Ισος εχω επιβαρυνθει απο την εγκυμοσυνη...στην 1η μου δεν ημουνα ετσι αλλα δεν ειχα και κανεναν να με φτανει στα ακρα!!

Σας εχω ερωτηση: οταν τα πιανει κριση σε δημοσιο χώρο δλδ σταση λεωφορειου, ιατρειο ή οπουδηποτε κοινοχρηστα και αρχισει να κοπανιετε να κλαιει να ξαπλωνει στα πατωματα για λογους αστειους τι κανετε?????????? :roll:

HAmI.jpgHAmIp3.png

Μαρικακι 12/1/2007

Λενιώ 26/5/2009

Link to comment
Share on other sites

Ευτυχώς δεν έχει κάνει τίποτα τέτοιο. Το χειρότερο που κάνει είναι να πετάξει κάτω πράγματα και να αρνείται να τα μαζέψει και να χύνει στο πάτωμα ποτήρια με νερό.

 

Σε μένα δεν πιάνει το ότι θα κλαίει η μπέμπα, γιατί ήδη λέει ότι θα τη δαγκώνει και θα την κλωτσάει όταν γεννηθεί! :shock:

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Σε μένα δεν πιάνει το ότι θα κλαίει η μπέμπα, γιατί ήδη λέει ότι θα τη δαγκώνει και θα την κλωτσάει όταν γεννηθεί! :shock:

:shock::shock::shock::shock::shock::shock::shock: επειδη του λειπεις μαλλον :? εγω την εχω προετοιμασει πολυ για το θεμα...πως θα ειναι το μωρο, τι θα τρωει οτι θα κλαιει κλπ θελει πολυ μπλα-μπλα η υποθεση απο οτι εχω καταλαβει! Επισης οταν κλοτσαει την βαζω και ακουμπαει την κοιλια μου! Της ειπα οτι θα της φερει δωρο οταν ερθει :wink: και αυτη θελει να της παρουμε καραμελες να της δωσει :lol::lol::lol:

HAmI.jpgHAmIp3.png

Μαρικακι 12/1/2007

Λενιώ 26/5/2009

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...