Αναζήτηση στο φόρουμ

Είμαι λιγο μπερδεμένη... Πριν 2 μήνες περίπου με σταματησε μια γυναικα στο δρόμο κι με ρωτησε αν ειναι αληθεια αυτο που ακουσε οτι δηλαδη η κυρια ..... χτυπησε το παιδι μου..και εγω εμεινα με το στομα ανοιχτο. η συγγεκριμενη δεν εχει παιδια στο σχολειο αλλα το ακουσε απο τη μαμα ενος παιδιου που πηγαινει με το δικο μου στον ιδιο παιδικο σταθμο. Ζω σε ενα χωριο 2.500 κατοικων σχετικα μικρη κοινωνια που ολες οι μαμαδες γνωριζομαστε πανω κατω. το σχολειο αυτο οσα χρονια το θυμαμαι (20 τουλαχιστον) ειναι το ιδιο προσωπικο μεσα). πηγα σπιτι μου και ρωτησα το μικρουλη μου αν τον χτυπησε η κυρια του και μου ειπε ναι.. οταν τον ρωτησα ομως πια κυρια μου απαντησε....: εεεεεεεεεεεεε καμια..φανταστητε τον φοβο του. τελος παντων το απογευμα πηρα το αυτοκινητο και γυρισα σε καποια σπιτια που γνωριζα καλητερα και σε ηλικιες παιδιων που μπορουσα να συνενοηθω. οταν μιλησα μετα παιδακια (αφου πρωτα πηρα την αδεια απο τις μαμαδες) δεν τους καθοδηγησα απλα τους ρωτησα : μου ειπε ενα πουλακι οτι μια κυρια χτυπησε ενα παιδακι. και ολα μου απαντησαν το ιδιο : η κυρια ταδε χτυπησε τον τον ταδε ...και ενα παιδακι ειπε και το κορυφαιο :και μαλιστα εμεις γελουσαμε γιατι αυτος εκλαιγε..ανατριχιασα............. Αφησα να περασουν 2 βδομαδες να φυγει ο μεγαλος θυμος. και πηγα και βρηκα την "κυρια" η οποια εγινε εξαλη και μαλιστα ειπε οτι θα μου κανει μυνηση για συκοφαντια. την επομενη μερα μας καλεσε για συναντηση αλλα ολος τυχαιος ηρθαν μονο οι συστημενες οι δικες της. Η μια μητερα ειπε οτι επιτρεπει να δεινουν απο καμια στο παιδι της γιατι ειναι πολυ ζωηρο.μια αλλη ειπε οτι τα παιδια λεν ψεματα. η ιδια ειπε οτι απο τα μωρα δε βγαζεις ακρη. καταρχην κυρια τα παιδια στον παιδικο δεν ειναι μωρα αλλα νηπια (πανω απο 3 ) και ξερουν πολλα περρισοττερο απο οσο νομιζετε.δε βγαλαμε ακρη, το γυρισε η "κυρια" εκει που το ηθελε κα με εβγαλε και τρελη ...δεν μπορειτε να φανταστητε στα "πηγαδακια" του χωριου τη λεγαν για μενα..βγηκα και θυγμενη ..ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΜΩΣ; κανεις... Εχω ηδη 2 μεγαλητερα παιδια που διετελεσαν στον συγγεκριμενο παιδικο, μου καναν πολλα παραπονα αλλα ποτε δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια(κακως) νομιζοντας οτι ειναι σκερτσα. απο οτι ξερω τα παιδια σε αυτην την ηλικια δε λεν ψεματα απλα μπορει να μεγαλοποιησουν την αληθεια. το ερωτημα μου ειναι το εξης : τι κανω? στεκει μια τετοιου ιδους μαρτηρια? ΥΣ. φημες λενε οτι τα χτυπαει δυνατα με το χαρακα στα χερια, αυτο το θυμουντε και τα 2 μεγαλυτερα παιδια μου μετα απο αρκετα χρονια.

θα ηθελα να μαθω πως αντιδρατε οταν βρισκεστε μπροστα σε μια σκηνη οπου καποιο παιδακι επιτιθεται στο παιδι σας και το χτυπαει ή το σπρωχνει ή του τραβαει τα μαλλιά ή το γρατζουναει.. η κορη μου ειναι 16 μηνων και μεχρι σημερα εχουν γινει 2-3 περιστατικα ''ελαφρια'', στα οποια δεν εχω επεμβει ιδιαιτερα..Σε παιχνιδι με αλλα παιδακια ιδιας ή μεγαλυτερης ηλικιας,εχει παρει καποιο παιχνιδι και καποιο αλλο παιδακι της το τραβηξε απο το χερι,ειτε σπρωχνωντας την ελαφρια,ειτε χτυπωντας την λιγο στο χερακι της.Οχι ομως κατι που θα με ανησυχουσε.Επειδη ειμαι σχεδον απο πανω της παντα,απλα με ωραιο τροπο ειπα στο αλλο το παιδακι οτι δεν ειναι σωστο αυτο,οτι δεν χτυπαμε και στην κορη μου της ειπα οτι αυτο δεν ειναι δικο σου..εαν εβλεπα οτι δεν υπηρχε καποια βελτιωση απλα την απομακρυνα απο το παιδακι και τελειωνε η υποθεση.Καθε φορα προσαρμοζα την οποια ηπια αντιδραση μου στην ηλικια του παιδιου που ειχα απεναντι μου. Εαν ηταν πολυ μικρο ισως να μην του ελεγα τιποτα καθως δεν θα καταλαβαινε και απλα απομακρυνα την κορη μου.Εαν ηταν λιγο μεγαλυτερο 3-4 χρονων του εξηγουσα οτι οταν παιζουμε ειμαστε ευγενικοι,μοιραζομαστε πραγματα κλπ. Συγγνωμη για την πολυλογια, αλλα θελω να σας εξηγησω πως σκεφτομαι μηπως κανω καποιο λαθος τελικα.Την κορη μου δεν την εχω χτυπησει ποτε ουτε φυσικα και κανενας αλλος. Γενικα δεν ξερει τι ειναι το ξυλο και οταν καμια φορα της λεει κανενας αγνωστος ''θα σε κανω ντα'' τον κοιταει καλα καλα.. Σημερα λοιπον ειμασταν στην παιδικη χαρα και υπηρχε στον χωρο ενα ποδηλατακι τυπου σαν το δικο μας,σε αλλο χρωμα. Η μικρη το πλησιασε και επιασε με το χερακι της το τιμονι.Ξαφνικα ενας πιτσιρικας 3-4 χρονων αρχισε να τρεχει προς το μερος της. Εφτασε διπλα της, της επιασε τα μαλλια σφιχτα απο την κορυφη του κεφαλιου, της τα τραβηξε με δυναμη και δεν τα αφηνε για μερικα δευτερολεπτα (που μου φανηκαν αιωνας) μεχρι να παει η μανα του να του τραβηξει το χερι. Η μικρη εκλαιγε,την πηρα αγκαλια, δεν ειπα κουβεντα, και αφου την χαιδεψα λιγο στην πλατουλα ηρεμησε και της ειπα οτι δεν πειραζουμε ξενα πραγματα. Στεκομουν λιγα μετρα πιο εκει και οταν ειδα τον πιτσιρικα να τρεχει,φανταστικα οτι απλα θα πει κατι στην μικρη και δεν ηθελα να επεμβω.Γενικα δεν θελω να επεμβαινω , μονο εαν κρινω οτι υπαρχει θεμα..Εννοειτε οτι την στιγμη που ο πιτσιρικας κραταγε τα μαλλια της κορης μου,εαν ημουν ζωο σε μια ζουγκλα θα του ειχα ορμηξει,πραγματικα δεν ξερω πως κρατηθηκα.. Η αλλη μανα ειπε στο παιδακι της κατι και συνεχισαν ακαθεκτοι το παιχνιδι. Οση ωρα μειναμε εκει κρατησα την μικρη μακρια απο το συγκεκριμενο παιδακι. Καποια στιγμη ο πιτσιρικας πλησιασε το δικος μας ποδηλατακι και πηγε να ανεβει. Η μανα του του ειπε ''δεν ειναι το δικο μας αυτο'' και πηγε να το παρει απο εκει. Το παιδακι δεν ακουγε και τοτε ακουστηκα εγω : ''παρε τα χερια σου απο εκει και μην το ακουμπας γιατι θα ερθω και θα δεις πως θα σε ξεμαλλιασω'' οχι δεν ντραπηκα καθολου.. φυσικα ακολουθησε τσακωμος!!! με ατακες: ''οταν θα πας το παιδι σου στον παιδικο σταθμο,δεν θα στο χτυπανε?'' φυσικα της ειπα να κρατησει το παιδι της σπιτι μεχρι να μαθει τροπους και αλλα πολλα.. και ρωταω λοιπον εσεις οταν βλεπετε παιδακια να χτυπουν το παιδακι σας,πως αντιδρατε? πιστευω οτι εαν εβλεπα την κορη μου να επιτιθεται σε παιδακι,θα την μαλωνα μπροστα στον κοσμο και θα την επαιρνα απο την παιδικη χαρα. δεν ξερω εαν ξανασυμβει κατι τετοιο πως θα αντιδρασω.. εσεις τι κανετε σε τετοιες περιπτωσεις?

Δεκάλογος κατά της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά Ο Δεκάλογος, που αποστέλλεται για να αναρτηθεί σε όλα τα σχολεία, τις ενορίες και όλες τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, αναφέρει: 1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας. Η σωματική τιμωρία είναι μία μορφή βίας. 2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα του αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4). 3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί, δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία. 4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους. 5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού. 6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης. 7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο. 8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης. 9. Ο διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του. 10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών. Το ξύλο βγήκε απο τον παράδεισο... Ας βγει και απο τη ζωή μας! Στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας η χρήση της σωματικής τιμωρίας , ως μέθοδος πειθαρχίας στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας κοινωνικής πολιτικής, νομοθετικών αλλαγών και κινητοποιήσεων σε σημαντικό αριθμό ευρωπαϊκών χωρών. Οι έρευνες, διεθνώς, έχουν κατ’ επανάληψη δείξει όχι μόνο πόσο διαδεδομένη και συστηματική είναι η χρήση της Σ.Τ., αλλά και πόσο αρνητικές επιπτώσεις έχει αυτή η πρακτική σε όλα τα επίπεδα, ατομικό, οικογενειακό και κοινωνικό. Αποτελεσματικότητα μηδέν Ως προς την αποτελεσματικότητα της μεθόδου της σωματικής τιμωρίας, η έρευνα έδειξε ότι το 90% των παιδιών επαναλαμβάνουν την πράξη για την οποία τις «έφαγαν» και μάλιστα το 44% εξ’ αυτών μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Επισημαίνεται ότι σε ποσοστό 87% οι γονείς δήλωσαν ότι γνωρίζουν ότι η σωματική τιμωρία απαγορεύεται στο σχολείο ενώ 78% δήλωσαν ότι συμφωνούν να ισχύσει η απαγόρευση της σωματική τιμωρίας και στη χώρα μας. Η αντίφαση που προκύπτει με το υψηλό ποσοστό χρήσης 65.5% που προαναφέρθηκε, ερμηνεύεται ως αναζήτηση στήριξης και κινήτρων από τους γονείς για την αποφυγή της πρακτικής αυτής και αντικατάστασή της με περισσότερο αποτελεσματικές μη βίαιες μεθόδους πειθαρχίας. Σε ανάλογα υψηλά ποσοστά οι γονείς πιστεύουν ότι η σωματική τιμωρία μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς, να κάνει το παιδί να αισθάνεται ανεπιθύμητο, να προκαλέσει κατάθλιψη και συναισθηματικά προβλήματα, να κλονίσει τη σχέση γονιού παιδιού, να καθυστερήσει την περιέργεια και την πνευματική του ανάπτυξη και να καλλιεργήσει το φόβο. Πρόσθετα, οι γονείς εξέφρασαν την άποψη ότι με τη χρήση της σωματικής τιμωρίας είναι πολύ πιθανό τα παιδιά να χρησιμοποιούν βία ως ενήλικες στα δικά τους παιδιά στο μέλλον. Έχει σημασία να υπογραμμισθεί ότι η ανάλυση ανέδειξε ως ισχυρότερο παράγοντα στη χρήση της σωματικής τιμωρίας, πάνω και πέρα απ’ όλους τους άλλους, την αντίληψη ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί δικαίωμα των γονιών. Η αντιμετώπιση του προβλήματος της σωματικής τιμωρίας σε επίπεδο διεθνών οργανισμών και εθνικών προσπαθειών και κινημάτων επιβεβαιώνει τη σημασία της μη βίαιης διαπαιδαγώγησης των παιδιών για την αποτροπή και πρόληψη της βίας.