Τραυματισμός στο διάλειμα

Η κόρη μου (4,5 χρόνων) πάει στα προνήπια στο κλασσικό τμήμα του νηπιαγωγείου.

Κατά τη διάρκεια που έκανε κούνια στο προαύλιο κατέβηκε μόνη της από την κούνια και αντί να συνεχίσει ευθεία για να απομαρυνθεί γύρισε πλάγια και πήγε να φύγει ανάμεσα από τη διπλανή κούνια.

Δυστυχώς φυσικό επακόλουθο ήταν να τραυματιστεί στό κεφάλι και να την έχω σπίτι.Οταν ρώτησα ποιά απο τις νηπιαγωγούς ήταν υπεύθυνη για να προσέχει τα παιδιά η απάντηση που πήρα ήταν ότι όλες τους τα προσέχουν λόγω έλλειψης προσωπικού.

Ενα συγνώμη δεν έλαβα λες και ήταν απολύτως φυσιολογικό να συμβεί κάτι τέτοιο.Με μία υπερφίαλη στάση μού ανακοίνωσε η δασκάλα της (νηπιαγωγός) ότι

αυτά συμβαίνουν, ήταν η κακιά η ώρα και ότι τέλος πάντων είναι πολύ λίγες και κάνουν ότι καλύτερο μπορούν.

Επειδή δουλεύω μία ζωή στον ιδιωτικό τομέα ως τυπογράφος έχω την εμπειρία του να μένεις τελείως μόνος σου επειδή έχει απολυθεί το υπόλοιπο προσωπικό και να τυπώνεις και να κάνεις λάθη και να τα πληρώνεις ζητώντας και συγνώμη.

Επίσης έχω παραιτηθεί επειδή δεν είχα το βοηθητικό προσωπικό που χρειαζόμουνα για να κάνω τη δουλειά μου σωστά.Οπότε το να μου λένε δεν επαρκούμε, είμαστε λίγες και πάρε το παιδί σου και τράβατο στο νοσοκομείο δεν μπορεί να εκλειφθεί σαν κάτι το λογικό.

Μόνο εαν είχα το παιδί μου αυτή τη στιγμή σε κώμα ή νεκρό θα άξιζε για αυτές ο λόγος μου ή μία συγνώμη?

Φυσικά μόλις λάβω το χαρτί απο το νοσοκομείο παίδων που θα αναγράφει σε τη κατάσταση πήγα το παιδί θα κινηθώ νομικά κατά παντώς υπευθύνου ( ή ανευθύνου ) με κύριο ζητούμενο την απόλυση των ( ο θεός να κάνει ) παιδαγωγών.Η λογική δημόσιο είναι που πηγαίνεις θα σε φάνε δεν μου λέει τίποτα.Είναι υπάλληλοί μου απο τη στιγμή που ένα μέρος του μισθού τους πληρώνεται απο εμένα (ναι έτσι ψυχρά όπως το λέω ) και είναι υπόλογοι πρώτα σε εμένα και κατόπιν στην κεντρική υπηρεσία τους.

Το ξέρω ότι σας ζάλισα αλλά τα έγραψα και κάπως ξαλάφρωσα ,σχόλια, αντίθετες απόψεις, νομικές συμβουλές όλα δεκτά και θα διαβαστούν με την δέουσα ,απο μέρους μου, προσοχή.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε.

Επιτρέψτε μου να γράψω την άποψη μου ως νηπιαγωγός, και μάλιστα ως νηπιαγωγ΄ςο που είχε ανάλογο περιστατικό!

Αρχικά, διαφωνώ πλήρως με την ύπαρξη κουνιών (έτσι είναι η γενική;; σε αυλή νηπιαγωγείου. Μπορεί να περνάνε καλά τα παιδιά αλλά είναι πάρα πολύ επικίνδυνες! (απόδειξη το χτύπημα του παιδιού σας, το χτύπημα του δικού μου μαθητή και πόσων άλλων παιδιών).

Δεύτερον, αντιλαμβάνομαι την αγανάκτηση σας, γιατί πήγατε στο σχολέιο ένα παιδί μια χαρά και το πήρατε χτηπημένο! Φυσικά και η νηπιαγωγός έπρεπε να ζητήσει συγνώμη!

Και εδώ έρχεται η δική μου άποψη!

Για να την εκφράσω, θα σας παραθέσω το περοστατικό που έζησα εγώ. Υποθέτω ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο δικό σας νηπιαγωγείο.

Είχαμε 100 παιδιά (4 τμήματα από 25 παιδιά) και ήμασταν 5 νηπιαγωγοί (οι 4 των "κανονικών" τμημάτων και εγώ του τμήματος ένταξης). Στο νηπιαγωγείο δεν υπάρχει συγκεκριμένο άτομο που κάνει εφημερίες στο διάλειμμα, όπως υπάρχει στο δημοτικό, αλλά όλοι οι συνάδελφοι είμαστε στην αυλή μαζί με τα παιδιά (γι' αυτό λέμε κιόλας ότι οι νηπιαγωγοί δεν έχουμε καθόλου διάλειμμα κι δεν μπορούμε ούτε τουαλέτα να πάμε).

Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολη είναι η επιτήρηση 100 παιδιών ηλικίας 4 και 5 ετών! Φανταστείτε τον εαυτό σας σε μία παιδική χαρά: Πόσα παιδιά μπορείτε να παρακολουθείτε συγχρόνως;

Συνεχίζω, λοιπόν. Σε κάποια στιγμή, και ενώ όλες οι συνάδελφοι ασχολούμασταν με τα παιδιά (άλλη τα έβαζε στη σειρά για να κάνουν τσουλήθρα, άλλη έπαιζε περνά περνά η μέλισσα, άλλη έβλεπε τα παιδιά που ήταν σε μία γωνιά, άλλη "μάλωνε" ένα παιδί που αποφάσισε να πάιξει μπουγέλο, και εγώ φρόντιζα το παιδί με τις ειδικές ανάγκες) ξαφνικά έρχεται ένα κοριτσάκι μαζί με ένα αγόρι που κρατούσε το στόμα του και μας λέει "Κυρία, ο Ν. έσπασε τα δόντια του!" νομίσαμε ότι μας κάνει πλάκα, γιατί ο Ν. απλά κρατούσε το στόμα του, ούτε κλάμα, ούτε τίποτα!

Τραβάμε, λοιπόν, το χέρι του Ν. και είδαμε ότι τα μπροστινά δόντια δεν υπήρχαν!

Ο Ν. είχε πάει πίσω από την κούνια, και του ήρθε η κούνια στα μούτρα!

Ποιός φταέι σε αυτή την περίπτωση; Θεωρώ ότι εμέις ως νηπιαγωγοί δεν φταίγαμε. Ήμασταν έξω, ασχολούμασταν με τα παιδιά, αλλά δεν ήταν δυνατόν να ασχολούμαστε με 100 παιδιά ταυτόχρονα.

Κάτι παρόμοιο θεωρώ ότι συνέβη και στο δικό σας σχολέιο. Ήταν η κακιά η ώρα, όντως. Μπορεί να είχε συμβεί και αν ήσασταν σε μία παιδική χαρά. Μπορεί το παιδί να πήγαινε δίπλα ή πίσω ή μπροστά από την κούνια και να χτυπούσε πάλι. Εκεί θα ρίχνατε ευθλυνες στον εαυτό σας; Δεν προσέχατε το παίδί και όμως αυτό συνέβη;

Εσείς, ως τυπογράφος έχετε μία δουλειά να κάνετε. Ένα αντικέιμενο με το οποίο ασχολέιστε, το οποίο αντικέιμενο μένει σταθερό μπροστά σας. Αν είχατε 100, τα οποία έτρεχαν πάνω κάτω (όπως τα παιδιά), πιστέψτε με, τα λάθη θα ήταν πολύ περισσότερα και θα λέγατε και εσείς ότι φταίει η κακιά η ώρα.

Τώρα, αν οι νηπιαγωγοί δεν ήταν στην αυλή, αλλά πίνανε καφέ μέσα στην τάξη....εκεί αλλάζει το πράγμα!

Εγώ θα έλεγα, να ηρεμήσετε και μετά ήρεμα και ωραία να ξανασκεφτείτε το τι έγινε, το πώς έγινε και το αν φταίει κανείς ή αν ήταν η κακιά ώρα.

Περαστικά στο παιδάκι σας!

Νηπιαγωγός δεν είμαι...

Και εγώ θεωρώ απαράδεκτο να υπάρχουν κούνιες στο σχολείο...

αν μου τύχαινε κάτι τέτοιο προς την κατευθυνση απομάκρυνσης του θα ήμουν...

Όντως δεν σου έχει τύχει σε παιδική χαρά να χτυπήσει παιδάκι από κούνια ??

εμένα ναι...αλλά δεν μπορώ να πω ότι φταίει ο συνοδός του παιδιού...

anyway το παιδί πως είναι, χτύπησε πολύ ?

Emmaki εσεις τι ακριβώς είπατε στους γονείς του παιδιού?

Αν τυχόν ερχόταν το δικό μου παιδί χτυπημένο, θα απαιτούσα τουλάχιστον μία συγγνώμη. Το ότι είναι λίγο το προσωπικό δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτοί οι λίγοι είναι υπεύθυνοι για τα παιδιά. Οπότε θα έπρεπε και να πράξουν αναλόγως. Δηλαδή να επιτηρεί κάποιος οπωσδήποτε τα επικίνδυνα σημεία όπως οι κούνιες ή η τσουλήθρα.

συναδερφε τυπογραφε...

καταλαβαινω ειλικρινα την αγανακτηση σου..εχεις δικιο ΑΛΛΑ...

Δυστυχως και εγω πιστευω οτι οι κουνιες δεν θα επρεπε να βρισκονται στην αυλη ..

ζουμε στην ελλαδα οπου υπαρχουν ΠΟΛΛΑ παιδια με λιγες δασκαλες.

και σε εμενα ετυχε ενω το παιδι ηταν στην δικη μου επιβλεψη παρακαλω να χτυπησει ακριβως ετσι οπως περιγραφεις ..μα τι να σου πω..ολα εγιναν σε κλασματα δευτερολεπτου και στο ορκιζομαι ημουν πισω ακριβως απο την κουνια με την προσοχη μου τεταμενη..

τωρα σαφως θεωρω απαραδεκτο να μην ζητησουν ενα συγνωμη η τουλαχιστον να προσπαθησουν να εξηγησουν το συμβαν..

οταν εγινε κατι αντιστοιχο σε εμας βρηκα την δασκαλα ασπρη απο την τρομαρα και να τρεμει...

την ηρεμησα και της ειπα οτι αυτα γινονται και οτι δεν φταιει..

αυτη επεμενε βαζωντας στο μυαλο της τι θα μπορουσε να ειχε συμβει..

ΑΛΛΑ επειδη η δασκαλα μας ειναι ενας αγγελος (δημοσιο σχολειο)σαφως και δεν εδωσα καμια συνεχεια γιατι αυτη ηταν σε πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση και την βοηθουσα να ηρεμησει (αφηνωντας το παιδι σε 2 μοιρα)

Καταρχήν περαστικά! Συμφωνώ με την emmaki. Και τα δικά μου είχαν αρκετά μικροατυχήματα και στον παιδικό( με ράμματα), και φέτος στο νηπιαγωγειο. Δεν γύρισα να ρίξω ευθύνες και να χαρακτηρίσω τις νηπιαγωγούς, γιατί από το βλέμμα τους φαινόταν χ@@@@νες. Εχουν τεράστια ευθύνη και το ξέρουν.

Και στο σπίτι είχαμε ατυχήμτα και μπροστά στα μάτια μας... Ο θεός τα φυλάει.. τι να πω! Περαστικά να είναι τιποτε αλλο.

Αγαπητή emmaki και λοιποί αγαπητοί γονείς δεν παραγνωρίζω ούτε αμφισβητώ την αξία του οποιουδήποτε εκπαιδευτικού.

Επίσης δεν αμφισβητώ ότι υπήρχαν 4 νηπιαγωγοί για 100 παιδιά.Οποιος όμως πιστεύει ότι δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά επειδή ο εργοδότης του δεν του παρέχει τη δυνατότητα να την κάνει σωστά παραιτείται.

Δέν είναι λογική να κάνεις πολύ μικρά παιδιά πειραματόζωα της ικανότητάς σου ως εκπαιδευτικός για το εάν μπορείς να ανταπεξέλθεις με μηδαμινούς ανθρώπινους πόρους.

Εαν η μικρή ήταν αυτή τη στιγμή σε κωματώδη κατάσταση θα μου λέγατε πάλι περι ανθρωπίνων πόρων και κακιάς στιγμής?

Ηρεμος είμαι αλλά οχι κοιμισμένος.

Αγαπητή emmaki και λοιποί αγαπητοί γονείς δεν παραγνωρίζω ούτε αμφισβητώ την αξία του οποιουδήποτε εκπαιδευτικού.

Επίσης δεν αμφισβητώ ότι υπήρχαν 4 νηπιαγωγοί για 100 παιδιά.Οποιος όμως πιστεύει ότι δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά επειδή ο εργοδότης του δεν του παρέχει τη δυνατότητα να την κάνει σωστά παραιτείται.

Δέν είναι λογική να κάνεις πολύ μικρά παιδιά πειραματόζωα της ικανότητάς σου ως εκπαιδευτικός για το εάν μπορείς να ανταπεξέλθεις με μηδαμινούς ανθρώπινους πόρους.

Εαν η μικρή ήταν αυτή τη στιγμή σε κωματώδη κατάσταση θα μου λέγατε πάλι περι ανθρωπίνων πόρων και κακιάς στιγμής?

Ηρεμος είμαι αλλά οχι κοιμισμένος.

αν συνέβαινε το περιστατικό στις παιδικη χαρά ενώ το είχε το παιδί π.χ. η γιαγια του? θα της έκανες μηνυση?

Να ζητήσεις απόλυση πάντως μου φαίνεται σκληρό. Ισως κάποιες συστάσεις για να ειναι πιο προσεκτικές...

Καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι η στάση των νηπιαγωγών είναι που την έχει έξαλλη έτσι; Αν είχαν ζητήσει μια συγνώμη, αν είχαν ανησυχήσει και το έδειχναν σίγουρα δεν θα έγραφε αυτό το ποστ η κοπέλα! (ή μήπως είναι ο μπαμπάς και μπερδεύτηκα; αν είναι έτσι ζητώ συγνώμη )

αντιλαμβανομαι τι λεει ο φιλος μας αλλα με αυτο τον τροπο που θα οδηγησει τα πραγματα???

δηλ ας φανταστουμε την εξελιξη..

θα καταφερει κατι?αν ναι τι ακριβως?

και βεβαια ως συναδερφος τον καταλαβαινω απολυτα διοτι εχει μαθει σε αλλο τροπο εργασιας που δεν εχει καμια σχεση με δημοσιο υπαλληλο..

Θα συμφωνησω με το "ΟΧΙ κουνιες στα σχολεια".... Ειναι τοσο μα τοσο επικινδυνο!

Η αδερφη μου η οποια ειναι τωρα 18 ετων, χτυπησε με τον ιδιο ακριβως τροπο στο προνηπιο. Το αποτελεσμα ηταν να καταληξει στο Παιδων σε πολυ πιο σοβαρη κατασταση και λογω ενος "κρυμμενου" προβληματος εκ γενετης να λαμβανει ακομα και σημερα αντιεπιληπτικο σιροπι (depakine) πρωι - βραδυ. (Προσοχη: Δεν λεω οτι εξαιτιας του χτυπηματος εγινε αυτο, λεω πως απλα το χτυπημα βαρυνε μια ηδη επιβαρυμενη κατασταση την οποια κανεις δεν ειχε ανακαλυψει εως τοτε!).

Καταλαβαινω πως ειναι δυσκολο -πραγματικα δυσκολο- να επιτηρουνται 100 παιδια απο 4 εκπαιδευτικους μονο. Γι' αυτο ακριβως θα επρεπε να λαμβανονται περισσοτερα μετρα ασφαλειας (ειτε αυτο σημαινει επιτηρηση στα πιο επικινδυνα σημεια, οπως αναφερθηκε παραπανω, ειτε να "χωριστει" το προαυλιο σε μερη και η καθε παιδαγωγος να επιτηρει το δικο της τμημα. Δεν ξερω αν αυτο γινεται γιατι δεν ειμαι εκπαιδευτικος και η κορη μου ειναι σε μικρη ηλικια ακομη, οποτε ειμαι αδαης στο τι πρεπει να γινεται για να μην κινδυνευουν τα παιδια, απλα πεταω -ισως ηλιθιες- ιδεες).

Καταλαβαινω την οργη και την αγανακτηση που νιωθεις και ειμαι σιγουρη πως κι εγω σε αναλογη περιπτωση θα ενιωθα ετσι (και χειροτερα μη σου πω!). Αλλα απο την αλλη σκεφτομαι πως η κορη μου ειναι ολη μερα μαζι μου μεσα στο σπιτι (αντε και εως στις κουνιες) και παρολαυτα ειναι μονιμως καπου χτυπημενη..

Δεν προσπαθω να σου αλλαξω γνωμη για το πως θα κινηθεις εν τελει.. Απλα φανταζομαι πως αν δυσκολευομαι εγω να προφυλαξω ενα και μονο παιδι (το δικο μου), τοτε ειναι πολυ πιο δυσκολο για καποιον αλλο που εχει "χ" παραπανω παιδια απο το δικο μου!

Περαστικα στο παιδακι σου!

παιδιά είναι και θα χτυπήσουν είτε θέλουμε είτε όχι...

αν της ερχόταν μια μπάλα στο κεφάλι ?

από κει και πέρα ευχόμαστε να μην είναι σοβαρά...

Είμαι ο πατέρας της μικρής και να ενημερώσω ότι η γιαγιά του παιδιού δεν έχει σπουδάσει βρεφονηπιαγωγός ούτε εκπαιδευτικός ούτε έχει επιλέξει να έχει την υπερβολικά αυξημένη επαγγελματική ευθύνη φύλαξης και διδασκαλίας παιδιών εως 6,5 χρονών το πολύ.

Και φυσικά έχω ακόμη τη διαύγεια να μην αφήσω μία γυναίκα 85 χρονών να συνοδεύσει ένα παιδάκι 4,5 χρόνων στις κούνιες.

Και ναι με ενόχλησε υπεβολικά η υπερφίαλη στάση της νηπιαγωγού που το θεώρησε σαν να ήταν το ποιό φυσικό πράγμα του κόσμου να μου παραδώση ενα υγιέστατο παιδί στο μαύρο χάλι και να της πω και ευχαριστώ που έκανε τόσο καλά τη δουλειά της.

Ολα τα δάχτυλα του χεριού δεν είναι ίδια, καλή η συναδελφική αλληλεγγύη αλλά χάρη σε αυτήν το εκπαιδευτικό σύστημα έχει γεμίσει με αδιάφορους και άχρηστους εκπαιδευτικούς που στηρίζονται στο φόβο και την άγνοια των γονέων για τα δικαιώματά τους.

Εχω την απαίτηση εαν όχι το παιδί μου να πάρει τις σωστές γνώσεις τουλάχιστον να γυρνάει σπίτι αλώβητο απο έναν χώρο που την ευθύνη της ασφάλειας του την παραδίδω υποχρεωτικά σε τρίτους.

Αγαπητή emmaki και λοιποί αγαπητοί γονείς δεν παραγνωρίζω ούτε αμφισβητώ την αξία του οποιουδήποτε εκπαιδευτικού.

Επίσης δεν αμφισβητώ ότι υπήρχαν 4 νηπιαγωγοί για 100 παιδιά.Οποιος όμως πιστεύει ότι δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του σωστά επειδή ο εργοδότης του δεν του παρέχει τη δυνατότητα να την κάνει σωστά παραιτείται.

Δέν είναι λογική να κάνεις πολύ μικρά παιδιά πειραματόζωα της ικανότητάς σου ως εκπαιδευτικός για το εάν μπορείς να ανταπεξέλθεις με μηδαμινούς ανθρώπινους πόρους.

Εαν η μικρή ήταν αυτή τη στιγμή σε κωματώδη κατάσταση θα μου λέγατε πάλι περι ανθρωπίνων πόρων και κακιάς στιγμής?

Ηρεμος είμαι αλλά οχι κοιμισμένος.

τοτε ολα τα σχολεια θα μεινουν χωρις παιδαγωγους! και αντι να παραιτουνται οι παιδαγωγοι λογω ελλειψεων, γιατι να μην παραπονιουνται οι γονεις στις αρμοδιες υπηρεσιες να προσληφθουν κι αλλοι????

φιλικα,

μια νηπιαγωγος

Είμαι ο πατέρας της μικρής και να ενημερώσω ότι η γιαγιά του παιδιού δεν έχει σπουδάσει βρεφονηπιαγωγός ούτε εκπαιδευτικός ούτε έχει επιλέξει να έχει την υπερβολικά αυξημένη επαγγελματική ευθύνη φύλαξης και διδασκαλίας παιδιών εως 6,5 χρονών το πολύ.

Και φυσικά έχω ακόμη τη διαύγεια να μην αφήσω μία γυναίκα 85 χρονών να συνοδεύσει ένα παιδάκι 4,5 χρόνων στις κούνιες.

Και ναι με ενόχλησε υπεβολικά η υπερφίαλη στάση της νηπιαγωγού που το θεώρησε σαν να ήταν το ποιό φυσικό πράγμα του κόσμου να μου παραδώση ενα υγιέστατο παιδί στο μαύρο χάλι και να της πω και ευχαριστώ που έκανε τόσο καλά τη δουλειά της.

Ολα τα δάχτυλα του χεριού δεν είναι ίδια, καλή η συναδελφική αλληλεγγύη αλλά χάρη σε αυτήν το εκπαιδευτικό σύστημα έχει γεμίσει με αδιάφορους και άχρηστους εκπαιδευτικούς που στηρίζονται στο φόβο και την άγνοια των γονέων για τα δικαιώματά τους.

Εχω την απαίτηση εαν όχι το παιδί μου να πάρει τις σωστές γνώσεις τουλάχιστον να γυρνάει σπίτι αλώβητο απο έναν χώρο που την ευθύνη της ασφάλειας του την παραδίδω υποχρεωτικά σε τρίτους.

"η γιαγια" ήταν παράδειγμα( η δικιά μας ειναι 50χρονών).

στο νηπιαγωγείο που πηγαινουν τα παιδιά μου υπήρχαν χαλασμένα, σκουριασμένα κτλ τσουληθρα και μονόζυγο, τα οποία ήταν άκρως επικύνδυνα για τα παιδιά και παρόλο που η διευθύντρια είχε αιτηθεί στην αρμόδια υπηρεσία να τα αντικαταστήσουν, τελικά με πρωτοβουλια του συλλογου Γονέων τα απομάκρυναν και έτσι έχει μεινει η αυλή με σκετο χώμα και τσιμέντο (στο οποίο έπεσε η κόρη μου και έκανε καρουμπαλο στο κεφάλι). Θέλω να πω οτι η ευθύνη επιμερίζεται σε πολλους φορείς και δεν πρεπει να γινονται οι εκπαιδευτικοι εξιλαστήρια θύματα.

Εαν οι παιδαγωγοί είναι αναξιόπιστοι, ανίκανοι, και μεταφέρουν τις ευθύνες οπουδήποτε αλλού εκτός απο τον ίδιο τους τον εαυτό με συγχωρείται αλλά είναι too much να ζητάτε αρωγούς και συνενόχους στον ωχαδερφισμό σας τους γονείς.

Κουραστήκαμε πλέον απο την ανούσια ποσότητα και απαιτούμε πλέον ποιότητα.

Εαν οι παιδαγωγοί είναι αναξιόπιστοι, ανίκανοι, και μεταφέρουν τις ευθύνες οπουδήποτε αλλού εκτός απο τον ίδιο τους τον εαυτό με συγχωρείται αλλά είναι too much να ζητάτε αρωγούς και συνενόχους στον ωχαδερφισμό σας τους γονείς.

Κουραστήκαμε πλέον απο την ανούσια ποσότητα και απαιτούμε πλέον ποιότητα.

για να εξηγηθω, εννοειται πως η νηπιαγωγος επρεπε τουλαχιστον να ζητησει συγνωμη! ομως αυτο το ατυχημα δεν την κανει αυτοματα και αναξιοπιστη και ανικανη! και επισης δεν καταλαβαινω γιατι αρνεισαι τοσο εντονα να ορισεις τον εαυτο σου αρωγο και συνοδοιπορο (οχι συνενοχο) στο σχολειο που πηγαινει το ιδιο σου το παιδι!!

Το προαύλιο δεν χωρίζεται έτσι απλά σε "κομμάτια ευθύνης" της κάθε νηπιαγωγού! Μιλάμε για κάποιον χώρο, όπου υπάρχουν πολλά παιδιά, και μπορεί να χρειαστεί να κάνεις διάφορα πράγματα και διάφορες δραστηριότητες.

Σκεφτείτε ότι και έτσι να γινόταν, το περιστατικό και πάλι μπορεί να γινόταν, αν η νηπιαγωγός μιλούσε σε κάποιο άλλο παιδάκι στο "χώρο ευθύνης" της, που της έφερε π.χ. ένα λουλουδάκι ή σε κάποιο άλλο παιδί που ήθελε να την αγκαλιάσει! Εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να προσέχουμε όλα τα παιδιά ταυτόχρονα. Και δεν είναι ένδειξη ότι δεν είμαστε καλοί στη δουλειά μας. Είναι μία πραγματικότητα! Εάν κάποιος θέλει να υπάρχει τόση και αποκλειστική προσοχή στο παιδάκι του, τότε λυπάμαι, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε και στο καλύτερο ιδιωτικό, ούτε και αν υπάρχει ένας εκπαιδευτικός για κάθε παιδί!

Πώς χειριστήκαμε εμείς το περιστατικό; Καταρχήν, επειδή είμασταν, όπως είπα, 5 νηπιαγωγοί, οι 2 μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου (μία εγώ ως οδηγός και μία ως συνοδός) και πήγαμε το παιδί στο νοσοκομείο. Τα υπόλοιπα παιδιά τα αφήσαμε στην ευθύνη των άλλων συναδέλφων (βάζοντας έτσι όλοι μας το κεφάλι μας στη λαιμητόμο γιατί ήταν τεράστια η ευθύνη). Παράλληλα, στο δρόμο για το νοσοκομέιο πήραμε τηλέφωνο τη μαμά του παιδιού. Μας συνάντησε εκεί, δεν την αφήσαμε να δει το παιδί (που ήταν πολύ ψύχραιμο) πριν να ηρεμήσει η ίδια (ήταν σε ημι-λιπόθυμη κατάσταση) για ευνόητους λόγους. Μετά, πήγαμε το παιδί στον οδοντίατρο που ήθελε η μητέρα (ο νοσοκομέιο δεν είχε οδοντίατρο και ο παιδίατρις δεν το αναλάμβανε) και αφού το είδε ο γιατρός, τους πήγαμε σπίτι. Το ίδιο απόγευμα, όλοι οι συνάδελφοι επισκεφτήκαμε το παιδί στο σπίτι του για να δούμε πώς ήταν και να εξηγήσουμε στους γονείς (αφού είχαμε ηρεμήσει όλοι) τι συνέβη και πώς έγινε.

Πρέπει να πω, ότι οι γονείς ήταν πολύ ψύχραιμοι, και κατάλαβαν ότι δεν έφταιγε κανείς για ό,τι έγινε, από τη στιγμή που ήμασταν όλοι στην αυλή.

emmaki εσύ σωστά έπραξες...αλλά σύμφωνα με τον νόμο είσαι παράνομη διότι κανονικά δεν επιτρέπεται να μεταφέρεται το παιδί από τους εκπαιδευτικούς στο νοσοκομείο....αλλά πρέπει να καλείς ασθενοφόρο! (Να μην συζητήσουμε για τον χρόνο που χάνεται στην αναμονή...) . Μου το επισήμανε συνάδελφος -διευθυντής δημοτικού με πολυετή εμπειρία.

Όσο για την ευθύνη μας είναι πολύ μεγάλη ...αλλά πολλές φορές μπορεί να χτυπήσει και μπροστά σου και να μην το προλάβεις. Μου έχει τύχει να χορεύουμε ..και ενα κοριτσάκι ακριβώς δίπλα μου ενώ έκανε στροφή επεσε, χτύπησε, έσκισε σαγόνι και έκανε και ράματα. Εάν δεν μου είχε συμβεί δεν θα το πίστευα....Εννοείται ότι ζήτησα συγγνώμη από τους γονεις...οι οποίο το αντιμετώπισαν με μεγάλη ψυχραιμία...

Επίσης, να παραθέσω και άλλο ένα περιστατικό σε άλλο νηπιαγωγείο, όπου πάλι είχα ένα παιδάκι με ειδικές ανάγκες.

Ετοιμαζόμουν, λοιπόν, να βγ΄λαω το παιδάκι λίγο στην αυλή γιατί ήταν ανήσυχο, και τα υπόλοιπα παιδία της τάξης κάνανε μια χειροτεχνία.

Ξαφνικά, στα 2 μέτρα μπροστά μου, βλέπω ένα κοριτσάκι με το χέρι μέσα στα αίματα και να τσιρίζει. μπροστά μου σας λέω!

Την αρπάζω και την τρέχω στην τουαλέτα, βάζω το χέρι της κάτω από τη βρύση να δω τι είχε γίνει.

Είχε "φύγει" ένα κομμάτι από το δάχτυλο της στην άκρη του δείκτη!

Πώς έγινε αυτό; Κατάφερε (κατάφερε γιατί όλα ήταν καλά καρφωμένα καθώς τα είχαμε ελέγξει) και σήκωσε το κάθισμα από την καρέκλα της (το ξύλινο κομμάτι που βάζουμε πάνω τον ποπό μας), έβαλε το δάχτυλο από κάτω και μετά κάθισε! Ε, το κομμάτι έφυγε από το δάχτυλο!

Ποιός φταέι σε αυτή την περίπτωση; Για μένα δεν φταεί κανείς! Η νηπιαγωγός ήταν στην τάξη, εγώ ήμουν στην τάξη, το παιδί είναι παιδί και δεν μπορεί να προβλεφτεί το τι θα κάνει!

Απλά, αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε, είναι να έχουμε το χώρο που κινούνται τα παιδιά όσο πιο ασφαλή γίνεται (π.χ. να απομακρυνθούν οι κούνιες, να μην υπάρχουν κακοσυντηρημένα παιχνίδια κλπ)

emmaki εσύ σωστά έπραξες...αλλά σύμφωνα με τον νόμο είσαι παράνομη διότι κανονικά δεν επιτρέπεται να μεταφέρεται το παιδί από τους εκπαιδευτικούς στο νοσοκομείο....αλλά πρέπει να καλείς ασθενοφόρο! (Να μην συζητήσουμε για τον χρόνο που χάνεται στην αναμονή...) . Μου το επισήμανε συνάδελφος -διευθυντής δημοτικού με πολυετή εμπειρία.

Όσο για την ευθύνη μας είναι πολύ μεγάλη ...αλλά πολλές φορές μπορεί να χτυπήσει και μπροστά σου και να μην το προλάβεις. Μου έχει τύχει να χορεύουμε ..και ενα κοριτσάκι ακριβώς δίπλα μου ενώ έκανε στροφή επεσε, χτύπησε, έσκισε σαγόνι και έκανε και ράματα. Εάν δεν μου είχε συμβεί δεν θα το πίστευα....Εννοείται ότι ζήτησα συγγνώμη από τους γονεις...οι οποίο το αντιμετώπισαν με μεγάλη ψυχραιμία...

Το γνωρίζω ότι ήμουν παράνομη για πολλούς λόγους.

1. πήρα το παιδί με το δικό μου αυτοκίνητο

2. "παρατήσαμε" τα άλλα παιδιά

3. οι άλλοι συνέδελφοι ενέλαβαν τα άλλα παιδιά μας

και πολλά άλλα!

Αλλά δεν θεωρώ ότι αυτό που κάναμε ήταν λάθος. Ήταν ανθρώπινο, και αν μου ξανασυνέβαινε το ίδο θα έκανα. Βέβαια, αν το παιδί χτυπούσε στο κεφάλι, ή έπεφτε δεν θα το μετακινούσα, γιατί ίσως κα να έκανα μεγαλύτερη ζημιά. Το συγκεκριμένο παιδί δεν έπεσε κάτω, δεν χτύπησε πουθενά αλλού, ήρθε σε μας.

επειδη τεθηκε θεμα ιδιωτικου σχολειου ν απω οτι πληρωνα 450 ευρω τον μηνα σε ιδιωτικο σχολειο και δεν εμεινα ΚΑΘΟΛΟΥ ευχαριστημενη........

τωρα παει στο δημοσιο το οποιο δεν το αλλαζω (την δασκαλα εννοω)με τιποτα..

ειναι θεμα εκπαιδευτικου και οχι σχολειου δημοσιου η ιδιωτικου..

επειδη τεθηκε θεμα ιδιωτικου σχολειου ν απω οτι πληρωνα 450 ευρω τον μηνα σε ιδιωτικο σχολειο και δεν εμεινα ΚΑΘΟΛΟΥ ευχαριστημενη........

τωρα παει στο δημοσιο το οποιο δεν το αλλαζω (την δασκαλα εννοω)με τιποτα..

ειναι θεμα εκπαιδευτικου και οχι σχολειου δημοσιου η ιδιωτικου..

Το ιδιωτικό εγώ το ανέφερα, για να δείξω ότι όσο μικ΄ρη και να είναι η αναλογία μαθητών/εκπαιδευτικών (που στα ιδιωτικά συνήθως είναι μικρότερη από τα δημόσια) τα ατυχήματα συμβαίνουν!

Φυσικά και είναι θέμα εκπαιδευτικού το αν είναι καλός/ή στη δουλεια και όχι θέμα ιδιωτικού ή δημόσιου σχολέιου!

Όσο για τα ατυχήματα που είναι και το θέμα αμς, και στα ιδιωτικά συμβαίνουν πολλά και στα δημόσια!

Και τσο σχολέιο συμβαίνουν, και στον παιδότοπο, και στην παιδική χαρά, και στο σπίτι, και στην παραλία, και στο σπίτι του κολλητού και παντού!

Στον παιδικό σταθμό που μέχρι πέρισυ πήγαινε ο γιος μου, χωρίς κούνιες στην αυλή και με αναλογία 1 δασκάλα για 12 παιδιά, τα κατάφερε και ήρθε σπίτι αρκετές φορές με καρούμπαλο! Τα παιδιά είναι παιδιά και θα έχουν ατυχήματα κι εμείς θα καρδιοχτυπάμε.

Δεν πιστεύω επίσης να υπάρχει δάσκαλος ή δασκάλα που να θέλει να πάθει κάτι κάποιο παιδί την ώρα του διαλείμματος.

Έπρεπε η δασκάλα να ζητήσει συγγνώμη λοιπόν. Αλλά πέρα απ'αυτό, δεν φτιάχνει η δασκάλα μόνη της την (θλιβερή) πραγματικότητα των Ελληνικών Δημόσιων Σχολείων. Συμμέτοχοι στην ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία (αναλογία μαθητών-δασκάλου, υποδομές, καθαριότητα και υγιεινή κλπ) είμαστε οι γονείς, όχι μόνο με τον ρόλο του Συλλόγου Γονέων(πολύ σημαντικός) αλλά και με τον ρόλο του ψηφοφόρου. Αν πάρουμε λοιπόν λίγο πιο σοβαρά τους ρόλους μας αυτούς, ίσως και καταφέρουμε κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο.

Φίλε petros4711, χαίρομαι που δεν ήταν κάτι σοβαρό και περαστικά στο παιδί. Αν θέλεις να κάνεις κάτι προς όφελος του παιδιού σου και των άλλων, και με αφορμή το πάθημά σας, ξεκίνα την "εκστρατεία ενάντια στις κούνιες" και απαιτείστε να τις ξηλώσουν.

το ασχημο που βλεπω στην υποθεση ειναι η ελλειψη συμπονιας απο τις νηπιαγωγους τουλαχιστον ετσι το περιγραφει ο πετρος.

συγνωμη ομως να ζητησει καποιος γιατι;...εγω δεν θα μπορουσα να ζητησω,οχι για κανεναν αλλο λογο αλλα γιατι το συγνωμη το ζηταμε οταν καναμε λαθος ενω δεν επρεπε.

θα βοηθουσα οσο μπορουσα,θα πηγαινα το παιδι στο γιατρο οπως το χω κανει στο παρελθον αλλα να ζητησω συγνωμη για να χαρει ο γονεας κ να ειμαι διπλωματικη δεν νομιζω οτι θα μου εβγαινε..

λες να παραιτηθει απο τη δουλεια ..γιατι;επειδη το κρατος δεν στελνει βοηθους;

κριμα κ ξανα κριμα που χτυπησε το παιδι.

κακως αν ηταν μεσα στηνταξη που ειναι απαραδεκτο.

κακως που υπαρχουν κουνιες..

η μηνυση ομως δεν εξυπηρετει σε κατι..