ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ

[Mirsini77]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 14 ΜΗΝΩΝ. ΘΕΛΕΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΙΜΙΖΩ ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ. ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΚΟΙΜΙΖΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΧΑΙΔΕΥΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ(ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ). ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΝΕ. ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΩΡΑΚΙ. ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ. ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΞΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΕΛΑΕΙ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΑΙΣΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΝΑ. ΜΟΝΟ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ. ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΣΙΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ. ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΟΜΩΣ ΜΟΝΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΘΕΛΕΙ. ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 9-10 ΜΗΝΩΝ. ΤΟΝ ΕΒΑΖΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΧΑΙΔΕΥΕ ΤΗΝ ΕΤΙΚΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ (ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ) ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΟΙΜΟΤΑΝ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΕΠΑΘΕ ΞΑΦΝΙΚΑ. ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΙΨΑΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑ 6 ΜΕΡΕΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥ 9 ΜΗΝΩΝ. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ. ΙΣΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ. ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΜΗΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΘΑ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΕΤΣΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ? ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΛΑΘΟΣ? ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

[erica]

Δεν πιστεύω ότι κάνεις κάτι λάθος! Και επίσης δεν πιστεύω ότι συντρέχει λόγος ανησυχίας.

Είναι φυσιολογικό να θέλει τη μαμά του για ύπνο, πολλά μωράκια το έχουν αυτό, συμπεριλαμβανομένης και της κόρης μου - μόνο που στην δικιά μου δεν της φτάνει το χεράκι, θελει όλη την αγκαλιά !

 

Συνέχισε να του καλύπτεις αυτή την ανάγκη και μεγαλώνοντας θα ανεξαρτητοποιηθεί! Μην ανησυχείς ότι τον κακομαθαίνεις, κατά την άποψή μου δεν ισχύει κάτι τέτοιο στα μωράκια. Σκέψου το και ανάποδα: όσο του καλύπτεις όλες τις συναισθηματικές του ανάγκες, θα μεγαλώσει χορτάτο από αγκαλιές και στοργή και θα ανεξαρτητοποιηθεί πιο άμεσα. Δεν θα του μείνει κανένα απωθημένο αν δεν του αρνηθείς τέτοια πράγματα που τα έχει ανάγκη. Τουλάχιστον αυτό πιστεύω και εφαρμόζω εγώ.

[ΡΟΥΛΑ]

Συμφωνώ με την Erica δεν κακομαθαίνει κάνενα παιδί από την πολύ αγάπη και αγκαλιά. Και μένα η δικιά μου για να κοιμηθεί θέλει μόνο εμένα, να της δώσω το φιλάκι της και να την χαίδέψω στην πλατούλα.

[Sophia]

Mirsini καλημέρα,

 

Ο μεγάλος μου μέχρι και λίγο πριν γεννήσω (~15 μήνες) για να κοιμηθεί έπρεπε να μου κρατάει τα μάγουλα.

Μπορείς να με φανταστείς να είμαι ξαπλωμένη δίπλα του και να μου κρατάει και τα δυο μάγουλα?? Ένιωθα σαν φυλακισμένη αλλά καταλάβαινα ότι το παιδί αισθανόταν ασφάλεια οπότε για 3 χρόνια σχεδόν το ''ανεχόμουν''. Κάποια στιγμή το σταμάτησε απο μόνος του έτσι ξαφνικά.

Δεν νομίζω ότι σημαίνει κάτι απλά το παιδί έτσι αισθάνεται, έτσι θέλει να κάνει. Κατά την γνώμη μου μην του το στερήσεις.

[Αικατερίνη]

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ 14 ΜΗΝΩΝ. ... ΙΣΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗΣ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ. ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΜΗΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΕΤΣΙ. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? .

Mirsini77 όντως ο μικρούλης σου είναι στη φάση του σαφούς δεσμού. Δηλαδή καλύπτει την ανάγκη του για ασφάλεια και επικοινωνία μέσω της επαφής (κυρίως σωματικής) με τη μητέρα. Αυτή η φάση συνήθως διαρκεί μέχρι και το τέλος του 2ου έτους, οπότε είναι φυσιολογικό να θέλει να βρίσκεται κοντά σου και κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου, εφόσον έτσι νιώθει ασφαλές. Βέβαια, στην περίπτωση που εσύ για οποιονδήποτε λόγο δυσκολέυεσαι με αυτή του τη συμπεριφορά, μπορείς να δοκιμάσεις πχ να του δώσεις ένα μαλακό ρούχο σου που να έχει τη μυρωδιά σου.

Πάντως, ακόμη κι αν συνεχίσεις να του δίνεις το χέρι σου για να κοιμηθεί, μη φοβάσαι ότι θα συνεχίσει για πάντα έτσι. Μεγαλώνοντας θα αναζητά ολοένα και περισσότερη ανεξαρτησία, φτάνει βέβαια κι εσύ να τον ενισχύσεις σε αυτό!

[erica]

Μπορείς να με φανταστείς να είμαι ξαπλωμένη δίπλα του και να μου κρατάει και τα δυο μάγουλα??

 

Σοφία τι γλυκό , αλλά και πόσο αστείο μαζί! Φανταζομαι θα πιανόσουν κιόλας μέχρι να κοιμηθεί έτσι!

 

Πολύ πλάκα!

[Sophia]

Μπορείς να με φανταστείς να είμαι ξαπλωμένη δίπλα του και να μου κρατάει και τα δυο μάγουλα??

 

Σοφία τι γλυκό , αλλά και πόσο αστείο μαζί! Φανταζομαι θα πιανόσουν κιόλας μέχρι να κοιμηθεί έτσι!

 

Πολύ πλάκα!

 

Με φαντάζεσαι έγκυο με μια κοιλάρα τι να σου πω, ξαπλωμένη δίπλα του στα πλάγια και να μου κρατάει και τα μάγουλα???

 

Τώρα που το σκέφτομαι είχε πλάκα, τότε όμως, έσκαγα

Τι τραβάμε και εμείς οι μανάδες

[aglaia]

Mirsini77 όντως ο μικρούλης σου είναι στη φάση του σαφούς δεσμού. Δηλαδή καλύπτει την ανάγκη του για ασφάλεια και επικοινωνία μέσω της επαφής (κυρίως σωματικής) με τη μητέρα. Αυτή η φάση συνήθως διαρκεί μέχρι και το τέλος του 2ου έτους, οπότε είναι φυσιολογικό να θέλει να βρίσκεται κοντά σου και κυρίως κατά τη διάρκεια του ύπνου, εφόσον έτσι νιώθει ασφαλές. Βέβαια, στην περίπτωση που εσύ για οποιονδήποτε λόγο δυσκολέυεσαι με αυτή του τη συμπεριφορά, μπορείς να δοκιμάσεις πχ να του δώσεις ένα μαλακό ρούχο σου που να έχει τη μυρωδιά σου.

Πάντως, ακόμη κι αν συνεχίσεις να του δίνεις το χέρι σου για να κοιμηθεί, μη φοβάσαι ότι θα συνεχίσει για πάντα έτσι. Μεγαλώνοντας θα αναζητά ολοένα και περισσότερη ανεξαρτησία, φτάνει βέβαια κι εσύ να τον ενισχύσεις σε αυτό!

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΙΨΑΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑ 6 ΜΕΡΕΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥ 9 ΜΗΝΩΝ.

 

Κατερίνα, υπάρχει περίπτωση η απουσία αυτή να έκανε το παιδί να νιώσει ανασφάλεια και να ζητά την παρουσία της μαμάς πιο έντονα;

[Αικατερίνη]

Δεν είναι απίθανο. Η ηλικία των 7-8 μηνών είναι κρίσιμη, καθώς τότε αρχίζει να εδραιώνεται ο δεσμός και να παρουσιάζεται ξεκάθαρα κι έντονα το άγχος του αποχωρισμού. Καλό είναι αν γίνεται να αποφεύγουμε τους αποχωρισμούς την περίοδο αυτή.

Είναι κάτι όμως που ούτως ή άλλως θα γινόταν, είναι κομμάτι της φυσιολογικής ανάπτυξης. Δεν οφελεί να κατηγορήσουμε κάποιον ή κάποιο γεγονός μόνο, ή να δημιουργήσουμε τύψεις στους γονείς που χρειάστηκε κάποια στιγμή να λείψουν. Οι αποχωρισμοί είναι αναπόφευκτοι... δυστυχώς.

Είναι όντως πολύ πιθανό τα δυο περιστατικά να συνδέονται, αν η συμπεριφορά του παιδιού ξεκίνησε από τότε που έμεινε μόνο του. Απλά, θεωρώ ότι είναι πιο σημαντικό να κατανοηθεί ότι πρόκειται για το δεσμό που δημιουργείται μεταξύ μητέρας και βρέφους και που για να είναι ασφαλής και υγιής, είναι απαραίτητο η μητέρα να είναι διαθέσιμη απέναντι στο βρέφος της και να καλύπτει τις ανάγκες του, σωματικές και κυρίως συναισθηματικές.

[ssidi]

Ο μεγάλος μου μέχρι και λίγο πριν γεννήσω (~15 μήνες) για να κοιμηθεί έπρεπε να μου κρατάει τα μάγουλα.

Μπορείς να με φανταστείς να είμαι ξαπλωμένη δίπλα του και να μου κρατάει και τα δυο μάγουλα??

 

Ο δικός μου που θέλει να μου κρατάει το στήθος...

Τρώει και μετά το αγκαλιάζει με τα χεράκια του και κοιμάται...όχι τίποτα άλλο αλλά τώρα κρύωσε και ο καιρός....

[aglaia]

Δεν οφελεί να κατηγορήσουμε κάποιον ή κάποιο γεγονός μόνο, ή να δημιουργήσουμε τύψεις στους γονείς που χρειάστηκε κάποια στιγμή να λείψουν. Οι αποχωρισμοί είναι αναπόφευκτοι... δυστυχώς.

 

Προβληματίστηκα γιατί έχω διαβάσει ότι είναι καλό να αποφεύγονται οι αποχωρισμοί τους πρώτους 18 μηνες νομίζω (στο βιβλίο της Νεοφύτου-Δούκα το διάβασα). Δεν το έψαξα περισσότερο γιατί δεν είχα σκοπό να λείψω από το δικό μου παιδί.

 

Υποθέτω ότι αν οι γονείς το γνωρίζουν περιορίζουν τις απουσίες στους στις απαραίτητες αναβάλοντας για αργότερα αυτές που είναι δυνατό να αναβληθούν.

 

Η γνώση πιστεύω ότι δεν δημιουργεί ενοχές, αντίθετα οι γονείς είναι πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια αλλαγή στη συμπεριφορά και να ανταποκριθούν σε αυτή χωρίς να ανησυχήσουν. Είναι σημαντικό να κατανοούμε τις συνέπειες των όσων κάνουμε όχι για να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας ή τα γεγονότα αλλά για να γνωρίζουμε τι πιθανόν θα συμβεί μετά και πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

 

Αυτά που ακούμε από τους γύρω μας (ράδιο αρβύλα) είναι απόψεις του είδους "μωρό είναι δεν καταλαβαίνει, ή μωρό είναι δεν θυμάται" και προτροπές όπως αυτή που άκουσα "αφού δεν θα θυμάται το ταξίδι γιατί να τον πάρεις μαζί σου; θα ταλαιπωρηθεί".....

 

Είναι όπως πχ. με το τσιγάρο, δεν αποκρύπτουμε από τη μαμά ότι το άσθμα του παιδιού της επιβαρύνεται από το τσιγάρο που καπνίζει. Δεν το κάνουμε για να της δημιουργήσουμε ενοχές ούτε για να κατηγορήσουμε ένα γεγονός. Δίνουμε όλες τις πληροφορίες που απαιτούνται ώστε η μαμά να μπορεί να αποφασίσει καλύτερα για το παιδί της. Ακόμη και αν δεν μπορεί να κόψει το τσιγάρο θα καπνίσει έξω, θα αλλάξει ρούχα, δεν θα πάει το παιδί της σε χώρους που άλλοι καπνίζουν... Η υγεία της ψυχής είναι σημαντική όπως και αυτή του σώματος.

 

[Μαρια Στυλιανακη]

νομίζω βοηθάει πολύ το ότι εδώ συγκεντρώνονται ίδιες παρατηρήσεις όπως πχ και της irenedur και σίγουρα θα είναι και περισσότερες σιγα σιγά, απο τις οποίες αποδεικνύεται και απο τις ίδιες τις μητέρες πόσο επηρεάζεται ένα μωράκια ακόμα και λίγων μηνών, απο την ολιγοήμερη απουσία της μητέρας του.

 

(για να πειστούν οι μητέρες για το πόσο επηρεάζονται τα μωρά απο αυτή την αλλαγή και να αλλάξουν εάν είναι αυτό εφικτό κάποια σχέδια)

 

εντάξει, κάποιες φορές αυτό είναι αναπόφεκτο και φυσικά δεν ωφελεί σε τίποτε να αισθάνονται εκ των υστέρων άσχημα οι μητέρες- το θέμα είναι να προβούν στα βήματα αυτά πρίν φύγουν έτσι ώστε να κάνουν αυτή την αλλαγή όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη.

 

(ρούχα με τα οποία έχουν κοιμηθεί για να τα μυρίζει το μωρό τους.

κασέτα-βίντεο όπου να τραγουδάει η μαμά και να ακούνε τη φωνή της.

μπορεί αυτά να μας ακούγονται αστεία, αλλά για το μωρό θα κάνουν τεράστια διαφορά, και θα του απαλύνουν πάρα πολύ την αγωνία του για το αν θα επιστρέψει πάλι η μητέρα του. ακόμα και αν είναι για 2 μέρες, ή 3 μέρες. )

[Αικατερίνη]

Όντως, οι πιο δύσκολες περίοδοι για να αποχωριστεί ένα παιδί από τη μητέρα του είναι το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του και το τέλος του δεύτερου χρόνου. Γιαυτό ίσως διάβασες να αποφεύγεται ο αποχωρισμός μέχρι τους 18 μήνες. Οι δύο αυτές περίοδοι είναι κρίσιμες και σε αυτές τις ηλικίες ο αποχωρισμός δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος στο παιδί. Γιαυτό καλό είναι να αποφεύγεται, όταν υπάρχει δυνατότητα. Όμως τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περιμένουμε...

 

Φυσικά, είναι καλό να γνωρίζουν οι γονείς κάποια κρίσιμα στάδια στην ανάπτυξη του παιδού, όμως είναι επίσης σημαντικό να μην ζούν με αμφιβολίες και ενοχές όταν αναγκάζονται (ή ακόμη και επιθυμούν) να κάνουν κάτι. Ειδικά εφόσον πρόκειται για κάτι που δεν μπορούν ούτως ή άλλως να αποφύγουν, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση το άγχος αποχωρισμού (είτε ένα μήνα νωρίτερα είτε αργότερα θα εμφανιζόταν) δεν υπάρχει λόγος να έχουν τύψεις εκ των υστέρων. Ειδικά το συγκεκριμένο είναι ένα γεγονός που, εφόσον στη συνέχεια ο μικρός έχει μια μητέρα συναισθηματικά διαθέσιμη, σίγουρα δεν έχει αφήσει ανεπανόρθωτα τραύματα στην ψυχούλα του.

 

Γενικά, οι γονείς είναι καλό να χαλαρώσουν λίγο από τον τρόμο των συνεπειών του αποχωρισμού. Έχει βρεθεί ότι οι αποχωρισμοί, όταν (1) είναι μικρής διάρκειας, όταν (2) το παιδί προετοιμάζεται γιαυτούς και κυρίως όταν (3) έχει υψηλό επίπεδο φροντίδας από κάποιο οικείο και αγαπημένο πρόσωπο όσο οι γονείς λείπουν, δεν έχουν τόσο τραγικές συνέπειες όσο φοβόμαστε.

 

Σίγουρα είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς τις δύσκολές ηλικίες και να αποφύγουν του αποχωρισμούς, αλλά και όταν αυτό είναι αδύνατο είναι εξίσου σημαντικό να γνωρίζουν πώς να κάνουν τον αποχωρισμό λιγότερο επώδυνο και με τις μικρότερες δυνατές αρνητικές συνέπειες και για τις δύο πλευρές.

 

(Η Κατερίνα Κωνσταντίνου είμαι, ξέχασα να το διευκρινίσω. Μετά τη σύσταση του admin που τη θεωρώ πολύ σωστή άλλαξα το username, σε Αικατερίνη)

[rena]

Καταρχην Mirsini77 θεωρω οτι απλως να σε αγγιζει ειναι λιγοτερο κουραστικο απο το να θελει πχ να το εχεις αγκαλια,οπως ο δικος μου που κοιμαται μονο στην αγκαλια,δεν μπορω να το κοψω αν και εχει πιαστει η μεση μου .Ευτυχως βεβαια σε 5 λεπτα εχει κοιμηθει και τον αφηνω στο κρεβατακι του...Μακαρι ομως να τον εβαζα στο κρεβατι και να με κρατουσε απλως μεχρι να τον παρει ο υπνος......

 

Για τον αποχωρισμο ηθελα απλως να πω την εμπειρια μου οτι 5 1/2 μηνων περιπου αφησαμε το μωρακι μας για 6 μερες το καλοκαιρι στις γιαγιαδες και δεν ειχαμε μετα απολυτως κανενα προβλημα συμπεριφορας.Μπορει να ηταν μικρο ακομη, οπως διαβασα το δευτερο εξαμηνο ειναι πιο δυσκολο, αλλα παντως ηταν οπως ακριβως τον αφησαμε (μονο που ειχε αρχισει να στεκεται πλεον στα τεσσερα ) Αντιθετα πιστευω οτι καμια φορα μπορει η ταλιπωρια ενος ταξιδιου να το βγαλει το μωρο απο το προγραμμα του και να χασει τη ρουτινα του και τις συνηθειες του.Κι αυτο δεν ειναι κακο,δεν ξερω?

[Αικατερίνη]

Εξαρτάται περισσότερο από το βρέφος, την ιδιοσυγκρασία του, αυτό που λέμε το πόσο "εύκολο" και "βολικό" ή πόσο "δύσκολο" είναι, το αν προσαρμόζεται εύκολα σε νέες καταστάσεις κα. Γενικά δεν υπάρχει κάποιος κανόνας σχετικά με το αν είναι καλό να ταξιδεύουμε με το μωράκι μας ή αν είναι καλύτερα να το αποφεύγουμε. Είναι απόφαση των γονέων, που γνωρίζουν καλύτερα και το μωρό τους αλλά και το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουν στο μέρος που θα πάνε.

[ΡΟΥΛΑ]

Εγώ κανονικά αύριο θα έπρεπε να φύγω επαγγελματικό ταξίδι και θα γυρνούσα Παρασκευή βράδυ αρκετά αργά οπότε η Δανάη δεν θα με έβλεπε, προτίμησα να μην παω για αυτούς τους λόγους ακριβώς, εδώ και μισή ώρα να λείψω από το σπίτι κι ας είναι ο μπαμπας μαζί της, μολις με δει κάνει σαν τρελή όχι να λείψω τόσες μέρες.... με τίποτα.

[Mirsini77]

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΩ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΓΙΑ 6 ΜΕΡΕΣ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 9 ΜΗΝΩΝ. ΡΩΤΗΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΦΟΣΟΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΓΝΩΡΙΜΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΤΙ Η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΨΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ.

ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΛΕΙΨΑ ΕΔΕΙΧΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΕΠΑΙΖΕ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟΚΡΕΒΑΤΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΝΟΥΝ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΧΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ ΤΟΥ. ΣΤΙΣ 6 ΜΕΡΕΣ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΓΚΡΙΝΙΑΞΕ ΛΙΓΟ. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΚΥΛΟΥΣΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ. ΑΥΤΟ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΞΕΝΕΨΕ ΓΙΑΤΙ ΕΑΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΡΟΠΟΙΗΣΕ ΒΕΒΑΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΜΟΥ ΑΣΧΕΤΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΜΕ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΣΤΙΣ 6 ΜΕΡΕΣ ΕΝΩ ΕΙΧΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΔΕΚΑ.ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΕΔΕΙΧΝΕ ΝΑ ΜΗ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ.(ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ. ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ. ΜΕΤΑ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ) ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ. ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΜΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΤΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΕΣ ΜΑΣ ΛΕΣ? ΑΠΛΑ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΩΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΟΤΙ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΑ ΝΑΝΟΥΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΥΠΝΟΣ. ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕ. ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΞΑΗΜΕΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΑΝ ΔΟΥΛΕΥΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΩΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΠΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ? ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΙΣΑ ΙΣΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ(ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΙΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΑΦΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΓΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ). ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΧΩ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΑ ΝΑ ΕΚΛΑΙΓΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΙΑΣΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΕΤΣΙ ΤΩΡΑ. ΑΥΤΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΟ ΕΙΠΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΜΙΑΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ. ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΑΠΟ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ "ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ. Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ" ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟ" ΚΑΙ ΠΙΟ "ΒΟΛΙΚΟ". ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΧΑΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΚΑΙ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.

ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ.

[Αντιγόνη]

Mirsini77, κάπου έλεγε η Μαρία Στυλιανάκη νομίζω, ότι όταν τα μωράκια τα κοιμίζεις κάπου και ξυπνάνε αλλού (από το κρεβάτι σου στην κούνια του π.χ.) είναι λογικό να ξυπνούν και να κλαίνε. Όπως θα σου φαινόταν και σένα περίεργο να κοιμόσουν στο κρεβάτι σου αλλά να ξύπναγες στον καναπέ! Αυτό είναι πολύ σωστό και λογικό. Έχεις δοκιμάσει τα χαδάκια στην κούνια του όμως?

[aglaia]

ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΑΠΟ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ "ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ.

 

Είναι η μέθοδος Ferber. Υπάρχει μία δημοσιευμένη εργασία με αυτό το "πείραμα". Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις δεν έχουν μελετηθεί από κανέναν, ίσως γιατί είναι δύσκολο να βρεις ένα μεγάλο δείγμα (μόνο ένα πολύ μεγάλο δείγμα θα μπορέσει να εξισορροπήσει άλλες διαφορές στην ανατροφή που αναγκαστικά θα προκύψουν...).

 

 

Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ" ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟ" ΚΑΙ ΠΙΟ "ΒΟΛΙΚΟ".

 

Θα ήθελες ένα πιο πειθαρχημένο, βολικό, χειραγωγημένο μωρό;

 

 

ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΧΑΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΚΑΙ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.

 

Διαφορετικά παιδιά έχουν διαφορετικές ανάγκες, όμως και διαφορετικοί γονείς δημιουργούν διαφορετικές σχέσεις με τα παιδιά τους.

 

Ξέφυγε λίγο από τη σχέση γονέα παιδιού και σκέψου τη σχέση σου με το σύντροφό σου. Πώς την προτιμάς. Με λιγότερη ή περισσότερη επικοινωνία. Με λιγότερες ή περισσότερες αγκαλιές. Θέλεις να κοιμόσαστε ο καθένας μόνος του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον με κρεβατομουρμούρα, με αγκαλιές και χάδια;

 

Είναι σημαντικό να βρεις αυτό που ταιριάζει σε σένα και την οικογένειά σου...

[Μαρια Στυλιανακη]

επίσης, διάβασε το

http://www.attachmentparenting.org/

 

και αυτό το τόπικ με θέμα τον ύπνο , και τον αποχωρισμό - έλειψε η μαμά για κάποιες μέρες και μετά άλλαξαν οι συνήθειες του ύπνου, του παιδιού της. βρήκε τρόπο να το ξεπεράσει.

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1329

 

συμφωνώ σε αυτά που λέει η Αγλαία.

[annastasia]

ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΑΠΟ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ "ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΑ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ.

 

Είναι η μέθοδος Ferber. Υπάρχει μία δημοσιευμένη εργασία με αυτό το "πείραμα". Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις δεν έχουν μελετηθεί από κανέναν, ίσως γιατί είναι δύσκολο να βρεις ένα μεγάλο δείγμα (μόνο ένα πολύ μεγάλο δείγμα θα μπορέσει να εξισορροπήσει άλλες διαφορές στην ανατροφή που αναγκαστικά θα προκύψουν...).

 

 

 

Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΙΟ" ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟ" ΚΑΙ ΠΙΟ "ΒΟΛΙΚΟ".

 

Θα ήθελες ένα πιο πειθαρχημένο, βολικό, χειραγωγημένο μωρό;

 

 

ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΧΑΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΚΑΙ Η ΜΠΕΜΠΑ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.

 

Διαφορετικά παιδιά έχουν διαφορετικές ανάγκες, όμως και διαφορετικοί γονείς δημιουργούν διαφορετικές σχέσεις με τα παιδιά τους.

 

Ξέφυγε λίγο από τη σχέση γονέα παιδιού και σκέψου τη σχέση σου με το σύντροφό σου. Πώς την προτιμάς. Με λιγότερη ή περισσότερη επικοινωνία. Με λιγότερες ή περισσότερες αγκαλιές. Θέλεις να κοιμόσαστε ο καθένας μόνος του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον με κρεβατομουρμούρα, με αγκαλιές και χάδια;

 

Είναι σημαντικό να βρεις αυτό που ταιριάζει σε σένα και την οικογένειά σου...

 

 

Θα μου επιτραπεί να διορθώσω ότι η μέθοδος Ferber (γιατί τυχαίνει να έχω διαβάσει το βιβλίο του) δε συνιστά το να αφήσεις ένα νεογέννητο να κλάψει... συνίσταται σε μωρά ηλικίας από 6 μηνών και πάνω... δε μπορεί να ξέρει κανείς τι μπορεί να έχει ένα νεογέννητο που του προκαλεί κλάμα (π.χ. το βρέφος μπορεί να έχει κολικό, αυτό δε σημαίνει ότι εσύ θα το αφήσεις να κλαίει για να κοιμηθεί!)

Παρόλα αυτά σε ηλικίες μεγαλύτερες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδος... (στα πλαίσια μιας συναισθηματικά υγειούς σχέσης γονιών-μωρού)

[Νίκη]

Το κάνει και η δικιά μου αυτό... Τη νύχτα θέλει πριν κοιμηθεί να μου κρατάει το χέρι ή να έχει κάτι δικό μου. Πχ αν της αφήσω μία μπλούζα μου, αυτό την ηρεμεί...

[irin]

Καλησπερα. 
Επαναφερω το θεμα. Ο γιος μου,σε λιγους μηνες τριων ετων,θελει πιπιλα και να μου κραταει το χερι για να κοιμηθει. Βασικα να το χαιδευει-ξινει με νυχια. (Οταν τον κοιμιζει αλλος,δεν κραταει χερι,κοιμαται μια χαρα ομως). Και παντα κανει ανησυχο υπνο οποτε ξυπναει και ερχεται στο κρεβατι μας. Αν μεινει μαζι μας,ναι μεν κινειται αρκετα στον υπνο του,αλλα επειδη ειμαστε διπλα και μας ακουμπαει,συνεχιζει τον υπνο του. Αν τον ξανακοιμησω στο δικο του, ξαναξυπναει γρηγορα. 
Στα τρια χρονια ειναι μετρημενα τα βραδια που κοιμηθηκε σερι,και ηταν ολα υπερβολικα κουρασμενος. 
Η πιπιλα για μενα ειναι το λιγοτερο. Ας κοιμηθει σερι και μετα συζηταμε για κοψιμο πιπιλας. 
Μεσα στη μερα επισης ειναι υπερκινητικος,βεβαια αυτες οι μερες δεν αποτελουν κριτηριο γιατι ειναι κλεισμενος αντι να ξεδινει στο σχολειο. Α,επισης στο σχολειο το μεσημερι κοιμαται χωρις χερι και χωρις πιπιλα!

[Lenia16]

πρίν από 27 λεπτά , irin είπε:

Καλησπερα. 
Επαναφερω το θεμα. Ο γιος μου,σε λιγους μηνες τριων ετων,θελει πιπιλα και να μου κραταει το χερι για να κοιμηθει. Βασικα να το χαιδευει-ξινει με νυχια. (Οταν τον κοιμιζει αλλος,δεν κραταει χερι,κοιμαται μια χαρα ομως). Και παντα κανει ανησυχο υπνο οποτε ξυπναει και ερχεται στο κρεβατι μας. Αν μεινει μαζι μας,ναι μεν κινειται αρκετα στον υπνο του,αλλα επειδη ειμαστε διπλα και μας ακουμπαει,συνεχιζει τον υπνο του. Αν τον ξανακοιμησω στο δικο του, ξαναξυπναει γρηγορα. 
Στα τρια χρονια ειναι μετρημενα τα βραδια που κοιμηθηκε σερι,και ηταν ολα υπερβολικα κουρασμενος. 
Η πιπιλα για μενα ειναι το λιγοτερο. Ας κοιμηθει σερι και μετα συζηταμε για κοψιμο πιπιλας. 
Μεσα στη μερα επισης ειναι υπερκινητικος,βεβαια αυτες οι μερες δεν αποτελουν κριτηριο γιατι ειναι κλεισμενος αντι να ξεδινει στο σχολειο. Α,επισης στο σχολειο το μεσημερι κοιμαται χωρις χερι και χωρις πιπιλα!

Μια από τα ίδια κ εδώ. Εμάς για να κοιμηθεί πρέπει να κρατάει το μάγουλο μας! Κοιμάται μαζί μας γιατί αν δεν είμαστε δίπλα της ξυπνάει κάθε μισή ώρα. Το μεσημέρι κοιμάται όπου να ναι, τώρα τελευταία κοιμάται στον καναπέ με φασαρία κανονικά και 2-3ωρο σερί. Στο σχολείο έχει κοιμηθεί στο πάτωμα, στο τραπεζάκι που ζωγράφιζαν κ στο καναπεδακι που έχουν στην τάξη. Δεν ξέρω τι να κάνω πάντως αρνείται το βράδυ να κοιμηθεί χωρίς εμάς.

[ninaki80]

1 ώρα πρίν, irin είπε:

Καλησπερα. 
Επαναφερω το θεμα. Ο γιος μου,σε λιγους μηνες τριων ετων,θελει πιπιλα και να μου κραταει το χερι για να κοιμηθει. Βασικα να το χαιδευει-ξινει με νυχια. (Οταν τον κοιμιζει αλλος,δεν κραταει χερι,κοιμαται μια χαρα ομως). Και παντα κανει ανησυχο υπνο οποτε ξυπναει και ερχεται στο κρεβατι μας. Αν μεινει μαζι μας,ναι μεν κινειται αρκετα στον υπνο του,αλλα επειδη ειμαστε διπλα και μας ακουμπαει,συνεχιζει τον υπνο του. Αν τον ξανακοιμησω στο δικο του, ξαναξυπναει γρηγορα. 
Στα τρια χρονια ειναι μετρημενα τα βραδια που κοιμηθηκε σερι,και ηταν ολα υπερβολικα κουρασμενος. 
Η πιπιλα για μενα ειναι το λιγοτερο. Ας κοιμηθει σερι και μετα συζηταμε για κοψιμο πιπιλας. 
Μεσα στη μερα επισης ειναι υπερκινητικος,βεβαια αυτες οι μερες δεν αποτελουν κριτηριο γιατι ειναι κλεισμενος αντι να ξεδινει στο σχολειο. Α,επισης στο σχολειο το μεσημερι κοιμαται χωρις χερι και χωρις πιπιλα!

κ εμεις μαζι κοιμομαστε κ εμας σε εvα διωρο το πολυ ξυπvαει αv ειvαι στηv κουvια. Δεv ξερω αv διορθωvετε ευκολα αυτο μαλλοv ειvαι ποτε θα vιωσει ετοιμο το καθε μωρο