Επαναφοιτηση στο Νηπιαγωγειο - Παιδι χωρις διαγνωσμενη διαταραχη αλλα με πιο γενικες δυσκολιες

[Fantomas]

Γεια σας,

 

Είμαι μαμά ενός αγοριού 5 ετών και 3 μηνών που φοιτεί σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο της Αττικής.

 

Το παιδάκι μου δεν έχει διαγνωσθεί με κάτι συγκεκριμένο, ωστόσο εμφανίζει διάχυτες δυσκολίες σε ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων.

 

Π.χ. είναι αρκετά ακοινώνητο, δεν φαίνεται να του αρέσει ιδιαίτερα η αλληλεπίδραση με συνομηλίκους του και είναι κοινωνικά αδέξιος. Στο προνήπιο, στο τέλος της χρονιάς, το σχολείο έκανε μια γιορτή στον κήπο, και το παιδί μου ήταν το μόνο που περιφερόταν ασκόπως χωρίς να έχει ούτε έναν φίλο για να μιλήσει ή να παίξει.

 

Είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθεί σε μια δραστηριότητα, π.χ. ζωγραφική και κατασκευές, ασχολείται με αυτά τελείως επιφανειακά και πρόχειρα για ελάχιστα λεπτά και μετά εγκαταλείπει την προσπάθεια στα μισά. Δεν μπορεί να σχηματίσει τα βασικά σχήματα με επαρκή σαφήνεια, και δεν έχει υπομονή να ζωγραφίσει εντός του πλαισίου (θα το κάνει στην αρχή, μετά σε κάποια φάση θα δυσκολευτεί οπότε από τον εκνευρισμό του θα μουντζουρώσει τελικά όλη την σελίδα).

 

Εννοείται ότι σε πιο "ακαδημαϊκά" αντικείμενα όπως γραφή, ανάγνωση, μέτρημα, ξένη γλώσσα έχει μηδαμινή όρεξη ν' ασχοληθεί (του τα παρουσιάζουμε πάντα σαν παιχνίδι). Δεν ξέρει ανάγνωση, από γραφή ξέρει μόνο τ' όνομά του, στο μέτρημα βιάζεται και προτρέχει οπότε τελικά μετράει λάθος, και από ξένες γλώσσες έχει αποφανθεί ότι τις μισεί και ζητάει να του μιλάμε μόνο ελληνικά.

 

Η εκφορά λόγου που διαθέτει είναι πολύ καλή, όπως και η μνημονική ικανότητά του. Έχει επίσης πλούσια φαντασία και σαν παιδί έχει καλά αισθήματα προς τους γύρω του, δεν είναι ασύδοτος, απλώς λίγο εγωκεντρικός (που φαντάζομαι ότι είναι αναμενόμενο για πολλά παιδάκια της ηλικίας του). Όταν κάνει λάθος ζητάει από μόνος του συγγνώμη και εξηγεί τα αίτια της συμπεριφοράς του.

 

Στο σχολείο και πέρυσι και φέτος οι δασκάλες μας είπαν ότι δεν βλέπουν να έχει κάποια πάθηση κατά την γνώμη τους αλλά ότι έχει μια διάχυτη ανωριμότητα (και κοινωνική και μαθησιακή) και μια ελαφριά διάσπαση προσοχής. Κάνουμε εργοθεραπεία στο σπίτι εδώ και 9 μήνες, χωρίς θεαματικά αποτελέσματα, αλλά με ελαφριά βελτίωση.

 

Εδώ να αναφέρω επίσης 2 τινά: Το παιδάκι είναι γεννημένο Δεκέμβριο, οπότε είναι από τα πολύ μικρά της τάξης. Επίσης δεν πήγε παιδικό σταθμό. Επίσης τόσο πέρσι όσο και φέτος έχασε πολλές βδομάδες σχολείου λόγω του ότι είναι δυστυχώς πολύ επιρρεπής σε ασθένειες και τις περνάει βαριά (είναι δύσκολος στο φαγητό και κατ επέκτασιν πολύ αδυνατούλης οπότε ίσως να έχει αδύναμο ανοσοποιητικό). Φέτος έχει πάει μόνο 10 ημέρες σχολείο.

 

Σαφέστατα σαν μαμά σκέφτηκα την επαναφοίτηση. Εκκρεμεί μάλιστα και ραντεβού μας στο ΚΕΔΑΣΥ για αξιολόγηση. Με τον σύζυγό μου και πατέρα του παιδιού έχουμε ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ αντικρουόμενες απόψεις για την επαναφοίτηση. Εκείνος δεν θέλει ούτε να την ακούσει, χωρίς βεβαίως να μου προσφέρει κάποια εναλλακτική για το πώς θα βοηθήσουμε ένα παιδί που δυσκολεύεται να συμμετέχει στην καθημερινότητα του σχολείου.

 

Για κακή μου τύχη, ο σύζυγός μου, που είναι πολύ επίμονος και ισχυρογνώμων άνθρωπος, μίλησε στην διευθύντρια του σχολείου κατ' ιδίαν και την προσεταιρίστηκε. Τώρα η διευθύντρια προσπαθεί να με πιέσει να πάει το παιδί μας Α Δημοτικού παρά την όποια διάγνωση δώσει το ΚΕΔΑΣΥ. Η ίδια η δασκάλα του μικρού, η οποία μέχρι πρότινος έλεγε ότι το παιδί θα βοηθηθεί πολύ από την επαναφοίτηση, πλέον άλλαξε τροπάρι και προφανώς μετά από εντολές άνωθεν προσπαθεί να με πείσει ότι ο γιος μου είναι ένας μικρός φωστήρας και ως δια μαγείας έχουν λυθεί όλα του τα θέματα. Εγώ στο σπίτι βλέπω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, κάτι που επίσης επιβεβαιώνει και η εργοθεραπεύτρια (η οποία τυχαίνει να είναι και οικογενειακή μου φίλη).

 

Έχει κάποιος γονιός εμπειρία που θα ήθελε να μοιραστεί μαζί μου; Είτε από το ΚΕΔΑΣΥ είτε από την επαναφοίτηση (ή μη) του παιδιού του και το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα σε βάθος χρόνου; Τα παιδάκια που δυσκολεύονται στην αρχή (μαθησιακά και κοινωνικά) έχουν την τάση να βρίσκουν τον δρόμο τους ή περιθωριοποιούνται; Στο ΚΕΔΑΣΥ είναι σοβαροί και ανεπηρέαστοι; Ρωτάω διότι η διευθύντρια του σχολείου με ενημέρωσε ότι θα τους στείλει την γνωμάτευσή της (η οποία διόλου αντικειμενική δεν θα είναι σύμφωνα με τα όσα έχω βιώσει από αυτήν).

 

Ευχαριστώ! Συγγνώμη για το σεντόνι!

 

 

[samsympan]

Καλημέρα! Δεν έχω προσωπική εμπειρία για επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο (πρός το παρόν). Οι εκπαιδευτικοί του νηπιαγωγείου μας είναι πολύ θετικοί σχετικά με την επαναφοίτηση όταν θεωρούν ότι συντρέχουν λόγοι, και το προτείνουν στους γονείς. Έχουμε παιδάκια που επαναφοιτούν και κάποια που θα επαναφοιτήσουν για λόγους αναπτυξιακούς ή/και λόγω πολλών απουσιών. Και για τα παιδιά των καραντίνων λόγω covid το έθεταν ως επιλογή για τους γνωστούς λόγους.

 

Επίσης ήθελα να σας πω, σε μια συνάντηση γονέων στο νηπιαγωγείο μας όπου μας μίλησε ένας αναπτυξιολόγος, κι αυτός πρότεινε την επαναφοίτηση παιδιών γεννημένων στα τέλη του έτους, ασχέτως λοιπών δυσλειτουργιών/πιθανής παθολογίας. Θεωρούσε πως σε διαφορετική περίπτωση, αν προχωρήσουν δηλαδή στο δημοτικό άνευ επαναφοίτησης, τα παιδιά αυτά έχουν έλλειμμα σε σχέση με τους συμμαθητές τους και θα το βρουν μπροστά τους στα μαθήματα. Χαρακτηριστικά είπε πως είναι κρίμα να βιάζουμε αυτά τα παιδιά και να τους στερούμε την ευκαιρία να πάρουν τον χρόνο τους να ωριμάσουν και να συμβαδίσουν με τους συμμαθητές τους. Αυτά είπε λοιπόν ο ειδικός που μας μίλησε.

 

Προσωπικά δεν είμαι τόσο απόλυτη, θεωρώ πως θα πρέπει να εστιάσει κανείς στο εκάστοτε παιδί πριν αποφασίσει. Εσείς φαίνεται να έχετε παρατηρήσει με προσοχή και ενδιαφέρον το παιδί σας και ο προβληματισμός σας να έχει βάση. Ένας ειδικός μπορεί να ερμηνεύσει και να θέσει στη σωστή διάσταση αυτά που παρατηρείτε. Στη θέση σας θα έπαιρνα γνώμη και από αναπτυξιολόγο (εκτός του ΚΕΔΑΣΥ) πριν καταλήξω. 

[Fantomas]

Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας, με βοηθάτε να έχω μια πιο σφαιρική εικόνα του θέματος.

 

Φοβόμουν μήπως είμαι υπερβολική, αλλά καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι πέρα από την παθολογία για τους οποίους η επαναφοίτηση μπορεί να είναι επιθυμητή.