Ο έφηβος γιος μου αποφάσισε να μείνει με τον πατέρα του...

[Elsa12]

Γεια σας. Χώρισα πριν 1 μήνα με συναινετικο διαζύγιο. Η κόρη μου μόλις έκλεισε τα 18 και σε λίγο καιρό θα φύγει για σπουδές. Ο γιος μου είναι 15 και μέχρι χθες έμενε μαζί μου (εννοείται έχω την επιμέλεια). Ο πρώην βρήκε σπιτι πολύ κοντά και βρίσκεται με το γιο σχεδόν μέρα παρά μέρα. Δεν τήρησα ποτε τους όρους του διαζυγίου για το πότε θα βλέπει το παιδί, μπορούσε να το βλέπει όποτε αυτό ήθελε. Ομως τον επηρέασε παρά πολύ και τον έστρεψε εναντίον μου. Είναι σαν να ακούω τον πρώην να μιλάει με τη φωνή του παιδιού μου... Χωρίσαμε γιατί ζήλευε παθολογικά, δεν ήθελε να βγαίνω μόνη μου έξω, να μην ασχολούμαι με κανέναν άλλον παρά μόνο με αυτόν.... Ακριβώς για τα ίδια με κατηγορεί τώρα ο γιος μου, γιατί μέσα σε δυο μήνες έλειψα από το σπιτι 3 Σαββατοκύριακα, που πήγα σε συγγενικό σπιτι, 1 ώρα από την κατοικία μας. Εννοείται πως είχα προτείνει και στο παιδί να έρθει μαζί μου, ομως αυτό δεν θέλει να κάνει τίποτα μαζί μου (βόλτα, ταξίδι, συναυλία, του είχα προτείνει τα πάντα...)· Προχθές, μετά από έναν καυγά με το γιο μου, αποφάσισε να μείνει με τον πατέρα του... Του είπα πως έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει πού να μείνει, ομως εγώ τον θέλω εδώ, τηρώντας ομως κάποιους κανόνες στο σπιτι και οτι κι εγώ έχω δικαιωμα να εχω τις ασχολίες μου και τα χόμπι μου (έφτασε να με κατηγορεί γιατί κοιμάμαι το μεσημέρι και δεν κάθομαι ξύπνια μαζί του, να τον βλέπω απλά να παίζει στο pc!). Κλαίω όλη μέρα, πονάω πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω, βοηθήστε με...

[sporoi]

On 15/9/2019 at 6:22 ΜΜ, Elsa12 είπε:

Γεια σας. Χώρισα πριν 1 μήνα με συναινετικο διαζύγιο. Η κόρη μου μόλις έκλεισε τα 18 και σε λίγο καιρό θα φύγει για σπουδές. Ο γιος μου είναι 15 και μέχρι χθες έμενε μαζί μου (εννοείται έχω την επιμέλεια). Ο πρώην βρήκε σπιτι πολύ κοντά και βρίσκεται με το γιο σχεδόν μέρα παρά μέρα. Δεν τήρησα ποτε τους όρους του διαζυγίου για το πότε θα βλέπει το παιδί, μπορούσε να το βλέπει όποτε αυτό ήθελε. Ομως τον επηρέασε παρά πολύ και τον έστρεψε εναντίον μου. Είναι σαν να ακούω τον πρώην να μιλάει με τη φωνή του παιδιού μου... Χωρίσαμε γιατί ζήλευε παθολογικά, δεν ήθελε να βγαίνω μόνη μου έξω, να μην ασχολούμαι με κανέναν άλλον παρά μόνο με αυτόν.... Ακριβώς για τα ίδια με κατηγορεί τώρα ο γιος μου, γιατί μέσα σε δυο μήνες έλειψα από το σπιτι 3 Σαββατοκύριακα, που πήγα σε συγγενικό σπιτι, 1 ώρα από την κατοικία μας. Εννοείται πως είχα προτείνει και στο παιδί να έρθει μαζί μου, ομως αυτό δεν θέλει να κάνει τίποτα μαζί μου (βόλτα, ταξίδι, συναυλία, του είχα προτείνει τα πάντα...)· Προχθές, μετά από έναν καυγά με το γιο μου, αποφάσισε να μείνει με τον πατέρα του... Του είπα πως έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει πού να μείνει, ομως εγώ τον θέλω εδώ, τηρώντας ομως κάποιους κανόνες στο σπιτι και οτι κι εγώ έχω δικαιωμα να εχω τις ασχολίες μου και τα χόμπι μου (έφτασε να με κατηγορεί γιατί κοιμάμαι το μεσημέρι και δεν κάθομαι ξύπνια μαζί του, να τον βλέπω απλά να παίζει στο pc!). Κλαίω όλη μέρα, πονάω πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω, βοηθήστε με...

Γειά σου Elsa12. Νομίζω πως θα βοηθούσε πολύ να βρεις τον τρόπο και τον χρονο να έρθεις πιο κοντά (κυρίως συναισθηματικά) στον γιο σου. Να τον ρωτήσεις τι πραγματικά θα ήθελε από εσένα, τι τον ενοχλεί και τι τον στεναχωρεί. Η συμπεριφορά του βγάζει θυμό και ίσως αυτός είναι ο λόγος που στράφηκε εναντίον σου.Πιστεύω πως χρειάζεται απεριόριστη ψυχραιμία και σωστό χειρισμό από την πλευρά σου. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να κάνει την επανάσταση του. Ένας χωρισμος είναι δύσκολος για όλα τα μέλη της οικογένειας. Έχω την αίσθηση πως θα του κάνει καλό να μείνει με τον πατέρα του για την ώρα, αφού αυτό επιθυμεί.. 

[Evouni]

On 15/9/2019 at 6:22 ΜΜ, Elsa12 είπε:

Γεια σας. Χώρισα πριν 1 μήνα με συναινετικο διαζύγιο. Η κόρη μου μόλις έκλεισε τα 18 και σε λίγο καιρό θα φύγει για σπουδές. Ο γιος μου είναι 15 και μέχρι χθες έμενε μαζί μου (εννοείται έχω την επιμέλεια). Ο πρώην βρήκε σπιτι πολύ κοντά και βρίσκεται με το γιο σχεδόν μέρα παρά μέρα. Δεν τήρησα ποτε τους όρους του διαζυγίου για το πότε θα βλέπει το παιδί, μπορούσε να το βλέπει όποτε αυτό ήθελε. Ομως τον επηρέασε παρά πολύ και τον έστρεψε εναντίον μου. Είναι σαν να ακούω τον πρώην να μιλάει με τη φωνή του παιδιού μου... Χωρίσαμε γιατί ζήλευε παθολογικά, δεν ήθελε να βγαίνω μόνη μου έξω, να μην ασχολούμαι με κανέναν άλλον παρά μόνο με αυτόν.... Ακριβώς για τα ίδια με κατηγορεί τώρα ο γιος μου, γιατί μέσα σε δυο μήνες έλειψα από το σπιτι 3 Σαββατοκύριακα, που πήγα σε συγγενικό σπιτι, 1 ώρα από την κατοικία μας. Εννοείται πως είχα προτείνει και στο παιδί να έρθει μαζί μου, ομως αυτό δεν θέλει να κάνει τίποτα μαζί μου (βόλτα, ταξίδι, συναυλία, του είχα προτείνει τα πάντα...)· Προχθές, μετά από έναν καυγά με το γιο μου, αποφάσισε να μείνει με τον πατέρα του... Του είπα πως έχει κάθε δικαίωμα να επιλέξει πού να μείνει, ομως εγώ τον θέλω εδώ, τηρώντας ομως κάποιους κανόνες στο σπιτι και οτι κι εγώ έχω δικαιωμα να εχω τις ασχολίες μου και τα χόμπι μου (έφτασε να με κατηγορεί γιατί κοιμάμαι το μεσημέρι και δεν κάθομαι ξύπνια μαζί του, να τον βλέπω απλά να παίζει στο pc!). Κλαίω όλη μέρα, πονάω πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω, βοηθήστε με...

Η σχέση σας τώρα που είναι στον μπαμπά του πως είναι ; Όταν ήταν μικρότερος τι σχέση είχατε ; Ή έστω πριν χωρίσετε με τον άντρα σου ήταν όλα καλά μεταξύ σας ; Εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει να συζητήσεις μαζί του να σου ανοίξει την καρδιά του να δεις τι έχει μέσα γιατί προφανώς όλο αυτό είναι αντίδραση προς εσένα! Με τον πρώην άντρα σου τι σχέση έχεις τώρα ; Μπορείς να κανεις μια κουβέντα μαζί του να δεις τι λέει σε αυτόν το παιδί ; 

[Merendoula]

Ελσα μου ειναι παρα πολυ νωρις. Το διαζύγιο ειναι πενθος για την οικογένεια. Και ο καθένας πενθεί με διαφορετικους τρόπους. Ο έφηβος γιος σου ξεσπάει με νεύρα σε αυτόν που θεωρεί υπεύθυνο για την κατασταση αυτη. Άσχετα αν δεν είσαι πραγματικά υπεύθυνη. Στα μάτια του αναγκασες τον μπαμπά να φύγει απ το σπίτι άρα 'φταις'. Κανενα παιδι δεν θελει το διαζύγιο (με εξαίρεση τις ακραίες μορφές κακοποίησης),  όσο και αν κάπου μέσα του ξέρει ότι θα συμβεί και είναι για καλύτερο. Θα ηρεμήσει. Όχι σύντομα όμως. Θέλει αρκετό χρόνο. Σου το λέω εκ πείρας. Να περιμένεις πολλά ξεσπάσματα. Θέλει γερό στομάχι δυστυχώς. Και φυσικά να ζητήσεις τη βοήθεια ειδικού για να μπορέσεις να βγεις νικήτρια από το δύσκολο δρόμο ενός διαζυγίου έχοντας παιδιά. Μην τον κατηγορείς, μην κατηγορείς τον πατέρα του στο γιο σου και όταν ηρεμήσει θα δει καθαρά ποιος δηλητηριασε τη σκέψη του και ποιος στάθηκε κύριος. 

[Elsa12]

On 17/9/2019 at 2:56 ΜΜ, sporoi είπε:

Γειά σου Elsa12. Νομίζω πως θα βοηθούσε πολύ να βρεις τον τρόπο και τον χρονο να έρθεις πιο κοντά (κυρίως συναισθηματικά) στον γιο σου. Να τον ρωτήσεις τι πραγματικά θα ήθελε από εσένα, τι τον ενοχλεί και τι τον στεναχωρεί. Η συμπεριφορά του βγάζει θυμό και ίσως αυτός είναι ο λόγος που στράφηκε εναντίον σου.Πιστεύω πως χρειάζεται απεριόριστη ψυχραιμία και σωστό χειρισμό από την πλευρά σου. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να κάνει την επανάσταση του. Ένας χωρισμος είναι δύσκολος για όλα τα μέλη της οικογένειας. Έχω την αίσθηση πως θα του κάνει καλό να μείνει με τον πατέρα του για την ώρα, αφού αυτό επιθυμεί.. 

Έχεις απόλυτο δίκιο ότι είναι θυμωμένος μαζί μου, άδικα... αλλά θυμωμένος! Του μίλησα στο τηλ. και μου είπε να τον αφήσω να ηρεμήσει, ότι τώρα που μένει στον μπαμπά του είναι χαρούμενος και ότι με αγαπάει.... Του είπα πως αυτό που με νοιάζει περισσότερο είναι να είναι αυτός καλά και, όταν αυτός θελήσει, να με πάρει τηλ. να βρεθούμε. Του είπα πως μου λείπει και πως θέλω ( και έχω δικαίωμα) να τον βλέπω, να τον ακούω, να του λέω καληνύχτα... Φοβάμαι ομως μήπως αυτό το χρονικό διάστημα που ζητάει να μην έχει επαφή μαζί μου χάσουμε την επαφή μας... Σκέφτομαι να τον αφήσω καμία εβδομάδα κι αν δεν πάρει, να του τηλεφωνήσω εγώ.

[Elsa12]

17 ώρες πρίν, Evouni είπε:

Η σχέση σας τώρα που είναι στον μπαμπά του πως είναι ; Όταν ήταν μικρότερος τι σχέση είχατε ; Ή έστω πριν χωρίσετε με τον άντρα σου ήταν όλα καλά μεταξύ σας ; Εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει να συζητήσεις μαζί του να σου ανοίξει την καρδιά του να δεις τι έχει μέσα γιατί προφανώς όλο αυτό είναι αντίδραση προς εσένα! Με τον πρώην άντρα σου τι σχέση έχεις τώρα ; Μπορείς να κανεις μια κουβέντα μαζί του να δεις τι λέει σε αυτόν το παιδί ; 

Με το παιδί είχα πάντα άριστες σχέσεις με κάποιες συγκρούσεις φυσικά για θέματα όπως ο υπολογιστής, το διάβασμα κλπ. Τα τελευταία δυο χρονια που είχα πολλούς τσακωμούς με τον πατέρα του ήταν πάντα πολύ υποστηρικτικός με μένα, με έπαιρνε αγκαλιά, με παρηγορούσε όταν έκλαιγα... Με τον πατέρα του μετά τον χωρισμό δεν έχω καλές σχέσεις δυστυχώς, παρόλο που το επιδίωξα. Σήμερα ομως τον πήρα τηλ. για μα τον ρωτήσω τι κάνει το παιδί λαι του είπα και τη δίκη μου εκδοχή για τις κατηγορίες του παιδιού. Το παιδί τα παρουσιάζει αλλιώς στον μπαμπά του. Νομίζω πως κατάλαβε, είναι πολύ καλός μπαμπας και του το αναγνωρίζω. Το μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι κατηγορούσα τον πατέρα του ( και, έμμεσα και το παιδί), ότι δηλαδή οι κατηγορίες του παιδιού ήταν λόγια του πατέρα του. Ακόμα πιστεύω πως έτσι ήταν, δεν έπρεπε ομως να του το πω...  Φοβάμαι μήπως το παιδί μου με ξεχάσει, δεν την αντέχω τη σκέψη αυτή...

[Fenia27]

Καλημερα και απο εμενα...Λυπαμαι που περνατε μια δυσκολη φαση και σου ευχομαι ολα να περασουν πολυ συντομα...Απο την μερια μου, το μονο που εχω να σου πω ειναι να σταματησεις με οποιονδηποτε τροπο να υπονομευεις και να μιλας ασχημα για τον πατερα στο παιδι.

 

Φανταζομαι ενα παιδι δεν θα επρεπε να νιωθει οτι πρεπει να διαλεξει αναμεσα στους δυο γονεις, οτι πρεπει να παρει θεση. Δεν ειναι και η θεση του οχι μονο να πει αλλα και να σκεφτει ποιος φταιει και ποιος δεν φταει. Η ηλικια του ειναι δυσκολη και καλο ειναι να εχει την αμεριστη στηριξη και αγαπη σας. Πρεπει για μενα να του τονισεις ποσο εσυ και ο μπαμπας του τον αγαπατε. Οτι και να εχει συμβει μεταξυ σας ειναι μονο μεταξυ σας και δεν αλλαζει την σχεση με τον μπαμπα και την μαμα. Μιλα του με καλα λογια για τον πατερα του. Κοινως παρε αυτο το βαρος απο το παιδι για να μπορεσει να  βρει μια ισορροπια. Μην το κανεις να αισθανεται ασχημα που μενει με τον μπαμπα του.

 

Σας εχει και τους δυο αναγκη εξισου και αυτο δεν αλλαζει. Ακομη κι αν ο μπαμπας σε κατηγορει στο παιδι, εσυ μην τον κανεις. Κρατα την αξιοπρεπεια σου και μην επηρεαζεις το παιδι απεναντι του. Δεν ειναι μια μαχη ποιος θα κερδισει και ποιος θα χασει. Η ψυχολογια του παιδιου σου ειναι ποιο σημαντικη απο ολα.. Ισως αν εβλεπες καποιον παιδοψυχολο- ψυχολογο θα σε κατατοπιζε πολυ καλυτερα!  χρειαζεσαι και εσυ η ιδια στηριξη για να ανταπεξελθεις σε αυτη την δυσκολη περιοδο!

[Maya14]

Να ξερεις δεν χρειαζεται να εχει στρεψει ο πρωην συζυγος το παιδί εναντιον σου. Το παιδί συνήθως τεινει να "προστατευει" και να "χαιδευει" τον γονέα που θεωρεί ότι "αδικήθηκε". Προ διαζυγίου , στα μάτια του ήσουν η αδύναμη οπότε ήταν με το μέρος σου. Μετά το διαζύγιο , την θέση του αδύναμου στα μάτια του την πήρε ο πατέρας του. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ένας χωρισμός μπορεί να είναι για καλό μεταγενέστερο όλων των μελών της οικογένειας. Δωστου χρόνο και κατανόηση για να χωνέψει την κατάσταση, και επειδή το παιδί βρίσκεται στην εφηβεία , είναι καθοριστικό για τον χαρακτήρα του το πως θα διαχειριστεί η κατάσταση. Εαν είναι και ο πρωην συζυγος ανοιχτός, θα πρότεινα να επισκεφθείτε ολοι μαζί εναν οικογενειακό σύμβουλο. Η κόρη η μεγάλη αλήθεια τι στάση έχει κρατήσει; 

[Evouni]

On 18/9/2019 at 6:40 ΜΜ, Elsa12 είπε:

Με το παιδί είχα πάντα άριστες σχέσεις με κάποιες συγκρούσεις φυσικά για θέματα όπως ο υπολογιστής, το διάβασμα κλπ. Τα τελευταία δυο χρονια που είχα πολλούς τσακωμούς με τον πατέρα του ήταν πάντα πολύ υποστηρικτικός με μένα, με έπαιρνε αγκαλιά, με παρηγορούσε όταν έκλαιγα... Με τον πατέρα του μετά τον χωρισμό δεν έχω καλές σχέσεις δυστυχώς, παρόλο που το επιδίωξα. Σήμερα ομως τον πήρα τηλ. για μα τον ρωτήσω τι κάνει το παιδί λαι του είπα και τη δίκη μου εκδοχή για τις κατηγορίες του παιδιού. Το παιδί τα παρουσιάζει αλλιώς στον μπαμπά του. Νομίζω πως κατάλαβε, είναι πολύ καλός μπαμπας και του το αναγνωρίζω. Το μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι κατηγορούσα τον πατέρα του ( και, έμμεσα και το παιδί), ότι δηλαδή οι κατηγορίες του παιδιού ήταν λόγια του πατέρα του. Ακόμα πιστεύω πως έτσι ήταν, δεν έπρεπε ομως να του το πω...  Φοβάμαι μήπως το παιδί μου με ξεχάσει, δεν την αντέχω τη σκέψη αυτή...

Βρε μην το λες αυτό !!! Πως είναι δυνατόν να σε ξεχάσει το παιδί σου!! Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση !! Σε αγαπάει περισσότερο από τον καθένα γιαυτο και θυμώνει μαζί σου αλλιώς δεν θα τον ένοιαζε καν !! Μπόρα είναι και θα περάσει !! Εσυ δείξε κατανόηση να έχεις υπομονή και να μην ξεχνάς ότι ακόμα και κάποιο λάθος να έκανες είσαι άνθρωπος και τα λάθη είναι για τους ανθρώπους !! Θα στρώσει που θα πάει  

[Macgyver]

Εγώ ως αγορομαμά, σε περίπτωση που χώριζα, θα ήθελα ο γιος μου να μείνει με το μπαμπά του κι ας σκυλομαδιόμουν νυχθημερόν από το κλάμα. Είναι μεγάλο πένθος για όλους ένα διαζύγιο και θέλει πολύ χρόνο για να επουλωθούν οι πληγές. Στη θέση σου θα συζητούσα για κοινή επιμέλεια με το μπαμπά και μοιρασιά στις διανυκτερεύσεις. 

[vanessaki4]

Η ιστορία του γιου σου και κατά επέκταση η δική σου,μου θυμίζει πολύ τη δική μου εφηβεία.Δεν θα μακρυγορησω με την ιστορία μου και θα σου πω απευθείας τα "λάθη" που έκανε η μάνα μου:

1) Μου κατηγορούσε τον μπαμπά μου άμεσα και έμμεσα.Ειτε δηλαδή μου μιλούσε άσχημα για αυτόν,είτε μιλούσε μπροστά μου σε άλλους άσχημα για αυτόν.

2)Είχε ξεχάσει μέσα στον πανικό της ότι ταυτόχρονα περνούσα εφηβεία.

3)Θεωρούσε ότι μόνο αυτή μπορεί να με έχει στο σπίτι και ο μπαμπάς μου απλά να με βλέπει που κ που,κάτι το οποίο εσύ δεν κάνεις.

4)Ήταν σε κατάσταση πανικού σε μια παρόμοια φάση και χρησιμοποιώ εσκεμμένα τη λέξη φάση ,γιατί είναι φάση και θα περάσει

Τις πρώτες μέρες όμοια με τον γιο σου δεν ήθελα ούτε να την δω ούτε να την ακούσω ούτε τπτ. Μετά από μια εβδομάδα περίπου αν θυμάμαι καλά,άρχισα να βλέπω καθαρά και από μόνη μου ήξερα με ποιον γονιό είναι η θέση μου.

Και κάτι που θα σε ανακουφίσει σίγουρα και σου το λέω με όλη μου την ειλικρίνεια,εκείνη τη βδομάδα τη σκεφτόμουν συνέχεια και σρεναχωριομουν που στεναχωριέσαι.Εκεινη τη βδομάδα η μαμά μου μου έλειψε πιο πολύ από ποτε.

Δωσ του χώρο και χρόνο και η θέση που έχεις στην καρδιά του γιου σου δεν απειλείται από κανένα πατερα

[Elsa12]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για το σχολιασμό σας, πραγματικά με βοηθάτε πολύ! Χθες επικοινώνησα με το παιδί μου μέσω μηνυμάτων, του είπα πως τον πεθύμησα, ότι τον αγαπάω πολύ και ότι θα ήθελα να τον δω. Μου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να βρεθούμε το Σαββατοκύριακο, ήταν όμως μονολεκτικός στις απαντήσεις του και λίγο ψυχρός. Παρόλα αυτά εγώ θα περιμένω και θα ξαναδοκιμάσω να του μιλήσω... Κάποια φίλη με ρώτησε για τη μεγάλη μου κόρη. Δυστυχώς η σχέση της με τον πατέρα της είναι από τυπική έως κακή, όλο παρεξηγήσεις και εντάσεις.... Προσπάθησα πολύ να τους κάνω να τα βρουν, όμως είναι και οι δύο ενήλικες και νομίζω πως είναι δικιά τους ευθύνη η μεταξύ τους σχέση... Επιμένω όμως να μη χάσει την επαφή με τον αδερφό της. Όταν τα παιδιά είναι μαζί, μόνα τους, είναι καλά, αστειεύονται, τσακώνονται, τα ξαναβρίσκουν, είναι...κανονικά αδέρφια! Όταν όμως είναι ο πατέρας τους παρών, ο μικρός γίνεται ψυχρός και απόμακρος, νομίζω πως δεν θέλει να διαφωνήσει με τον μπαμπά του και τηρεί την ίδια στάση με αυτόν... Επίσης μίλησα με τον καθηγητή του γιου μου στο φροντιστήριο και μου είπε πως πηγαίνει πολύ καλά (τον τελευταίο χρόνο είχαμε πολλά θέματα με το σχολείο και το φροντιστήριο...), πράγμα που σημαίνει πως το παιδί δείχνει να είναι αρκετά λειτουργικό δίπλα στον πατέρα του, ας ελπίσουμε να παραμείνει έτσι και να μην προσπαθεί απλά να τον εντυπωσιάσει...

[Elsa12]

Μέσα στις επόμενες ημέρες θα μιλήσω με μια παιδοψυχολόγο στην οποία έχουν απευθυνθεί κι άλλες μητέρες με παρόμοιο θέμα... Πάντως, τώρα που πέρασαν σχεδόν 10 μέρες χωρίς το παιδί μου στο σπίτι, καταλαβαίνω πως αυτό που θέλω ΠΑΝΩ απ' όλα είναι να είναι αυτό καλά, ακόμα κι αν είναι να μείνει με τον μπαμπά του. Η ανάγκη μου όμως να τον βλέπω και να τον ακούω δεν ησυχάζει, απλά την έχω παγώσει και περιμένω....

[Nefeli2014]

Καλό είναι γενικά να σεβόμαστε τις επιθυμίες των παιδιών σε τέτοια θέματα ειδικά σε αυτή την ηλικία να μην τα αποτρέπουμε και να τους δίνουμε λόγο. Για μένα, αστον να μείνει με τον πατέρα του αφού αυτό θέλει και μόνος του να ισορροπήσει μέσα του. Να γνωρίσει και τον μπαμπά του μόνο του όπως είδε κι εσένα και να αποφασίσει μόνος του. Κι εσύ πάντα δίπλα του σε ότι χρειάζεται. Αυτό να του περάσεις.. Οι κατηγορίες είναι ότι χειρότερο γιατί γυρίζουν μπούμερανγκ.. 

[kotsifikos]

19 hours ago, Elsa12 said:

Μέσα στις επόμενες ημέρες θα μιλήσω με μια παιδοψυχολόγο στην οποία έχουν απευθυνθεί κι άλλες μητέρες με παρόμοιο θέμα... Πάντως, τώρα που πέρασαν σχεδόν 10 μέρες χωρίς το παιδί μου στο σπίτι, καταλαβαίνω πως αυτό που θέλω ΠΑΝΩ απ' όλα είναι να είναι αυτό καλά, ακόμα κι αν είναι να μείνει με τον μπαμπά του. Η ανάγκη μου όμως να τον βλέπω και να τον ακούω δεν ησυχάζει, απλά την έχω παγώσει και περιμένω....

Νομίζω πως το καλύτερο πράγματι είναι να μιλήσεις με παιδοψυχολόγο.

Κάνε υπομονή, να είσαι δίπλα στο παιδί σου με όποιο τρόπο μπορείς. Λογικό στην ηλικία που είναι να θέλει να είναι και με τον μπαμπά του, όμως πιστεύω πως όλο αυτό είναι μπόρα και θα περάσει, στο πέρασμα των ημερών θα θελήσει να σε δει. Ο μπαμπάς του απέναντι σε αυτή την επιλογή τι στάση κρατάει? πως είναι με το παιδί?

[Elsa12]

On 25/9/2019 at 2:25 ΜΜ, kotsifikos είπε:

Νομίζω πως το καλύτερο πράγματι είναι να μιλήσεις με παιδοψυχολόγο.

Κάνε υπομονή, να είσαι δίπλα στο παιδί σου με όποιο τρόπο μπορείς. Λογικό στην ηλικία που είναι να θέλει να είναι και με τον μπαμπά του, όμως πιστεύω πως όλο αυτό είναι μπόρα και θα περάσει, στο πέρασμα των ημερών θα θελήσει να σε δει. Ο μπαμπάς του απέναντι σε αυτή την επιλογή τι στάση κρατάει? πως είναι με το παιδί?

Δυστυχώς δεν μπορώ να γνωρίζω πώς περνάνε οι δυο τους, ομως πιστεύω πως τον προσέχει και τον φροντίζει. Η αρχική στάση του μπαμπά του ήταν ότι το παιδί χρειάζεται χρόνο να ηρεμήσει και ότι έχει πιο πολύ ανάγκη εμένα παρά αυτόν στην ηλικία που είναι... Παρόλα αυτά δεν είμαι και πολύ σίγουρη για τις προθέσεις του, εννοώ ότι κι αυτός ξεβολευτηκε, πρέπει τώρα να ασχολείται με τη φροντίδα ενός παιδιού μόνος του ( μαγείρεμα, διάβασμα κλπ), κάτι το οποίο δεν είχε κάνει ποτε! Όταν μετά από μέρες μίλησα μαζί του στο τηλ και τον παρακάλεσα να προδιαθέσει θετικά το παιδί σε σχέση με μένα... ξεπήδησε πάλι ο εγωισμός του και μου είπε πως δεν πρόκειται να το κάνει και πως η σχέση μου με το παιδί είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη... Επίσης τώρα προκύπτουν και θέματα αλλαγής της επιμέλειας, οικονομικά θέματα στα οποία διαφωνούμε και φοβάμαι ότι αυτά φτάνουν στο παιδί και το επηρεάζουν ακόμη περισσότερο... Δεν μπορώ να βασιστώ στον πατέρα του, είναι μια μάχη που θα τη δώσω μόνη μου...

[Nefeli2014]

Εν μέρει έχει δίκιο από την άποψη ότι δεν είναι σωστό να επηρεάσουμε. Από την άλλη οκ θα μπορούσε να είναι πιο μαλακός σε αυτή την κατάσταση. Μην τον ζορισετε θα έλεγα εγώ μην αφηνετε να περνάνε αυτά στο παιδί κι αυτό επειδή εξαρτάται κατάλαβα από σένα έχε τα καλά με τον μπαμπά. Παρτον με το μαλακό.. Δυστυχώς. Κάνε τη καρδιά σου πέτρα όσο κι αν θες να τον δείρεις ώρες ώρες.. Μόνο έτσι θα βρεις ησυχία.. Εγώ έτσι νομίζω.. Σκέφτηκες να συμβουκευτεις κάποιον για βοήθεια να σε ξεμπλοκαρει κάπως? 

[Elsa12]

Μίλησα χθες με μια καταπληκτική παιδοψυχολόγο η οποία με συμβούλεψε να δείχνω συνεχώς την παρουσία μου στο παιδί, επικοινωνωντας μαζί του έστω και με μηνύματα, ακόμα κι αν αυτός δεν μου απαντάει ( μια καλημέρα, μια καληνύχτα, αν θέλει κάτι, πώς τα πάει στο σχολείο). Να πάω στο σχολείο του για να δώσω τα στοιχεία μου για επικοινωνία και να του το πω, για να ξέρει ότι ασχολούμαι μαζί του... Και το σημαντικότερο: να παραδεχτώ τα λάθη μου, χωρίς να κρατάω αμυντική στάση, αυτό, λέει, δρα επουλωτικα στην ψυχή του παιδιού, βάζοντας ομως μέσα στην κουβέντα και τις παραλείψεις του πατέρα του ( μια απλή αναφορά είναι αρκετή, δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω)... Επίσης μου είπε πως το παιδί πάντα πηγαίνει με τον πιο αδύναμο ( κάτι που το ανέφερε ήδη μια φίλη εδώ) και πως εναντιώνεται σε αυτόν που θεωρεί ότι αντεχει... Τελικά κατάλαβα πως ο χωρισμός μας τον βρήκε στην πιο δύσκολη ηλικία του, ομως εγώ και ο πατέρας του είχαμε τόσο θυμό και πίκρα μεταξύ μας που ούτε που το καταλάβαμε... μακάρι να μπορούσα να αντέξω αλλα 2-3 χρονια πριν χωρίσω, δεν άντεχα ομως...

[Macgyver]

On 28/9/2019 at 11:04 ΠΜ, Elsa12 είπε:

Μίλησα χθες με μια καταπληκτική παιδοψυχολόγο η οποία με συμβούλεψε να δείχνω συνεχώς την παρουσία μου στο παιδί, επικοινωνωντας μαζί του έστω και με μηνύματα, ακόμα κι αν αυτός δεν μου απαντάει ( μια καλημέρα, μια καληνύχτα, αν θέλει κάτι, πώς τα πάει στο σχολείο). Να πάω στο σχολείο του για να δώσω τα στοιχεία μου για επικοινωνία και να του το πω, για να ξέρει ότι ασχολούμαι μαζί του... Και το σημαντικότερο: να παραδεχτώ τα λάθη μου, χωρίς να κρατάω αμυντική στάση, αυτό, λέει, δρα επουλωτικα στην ψυχή του παιδιού, βάζοντας ομως μέσα στην κουβέντα και τις παραλείψεις του πατέρα του ( μια απλή αναφορά είναι αρκετή, δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω)... Επίσης μου είπε πως το παιδί πάντα πηγαίνει με τον πιο αδύναμο ( κάτι που το ανέφερε ήδη μια φίλη εδώ) και πως εναντιώνεται σε αυτόν που θεωρεί ότι αντεχει... Τελικά κατάλαβα πως ο χωρισμός μας τον βρήκε στην πιο δύσκολη ηλικία του, ομως εγώ και ο πατέρας του είχαμε τόσο θυμό και πίκρα μεταξύ μας που ούτε που το καταλάβαμε... μακάρι να μπορούσα να αντέξω αλλα 2-3 χρονια πριν χωρίσω, δεν άντεχα ομως...

Μια τοξική ατμόσφαιρα στο σπίτι δεν κάνει καλό σε κανέναν, οπότε μην νιώθεις "τύψεις" που χώρισες. Εγώ θα επέμενα όμως στην συνεπιμέλεια, κυρίως αν ο πρώην άντρας σου δεν κατανοεί ότι τα παιδιά δεν πρέπει να τα αποξενώνουμε από τους γονείς. 

 

[Despina koutsogianni kats]

Και ποια η διαδικασια;νομικα εννοω.και εμενα ι γιος μου ο εφηβος σχεδον με εκλιπαρει να παει να ζησει με τιν πατερα του.

[Deliri]

Φίλη Elsa12 δύο χρόνια μετά τι έγινε? Ποια η σχέση με τον γιο σου τα βρήκατε? Διάβασα μόλις σήμερα τη συζήτηση και έχω τον ίδιο προβληματισμό. Ο γιος μου είναι 9 τώρα.