Σωματική Βία σε Πάρτυ 3η+6η δημοτικού

[Efi1975 0]

Ο γιος μου πηγαίνει   Τρίτη δημοτικού. Σε κάτι γενέθλια παιδιού φιλων έκτης δημοτικού, ήρθε σε εμένα κλαίγοντας γοερά, γιατί τρία μεγαλύτερα παιδιά τον χτυπούσαν και τον κορόιδευαν. Τι πρέπει να τον συμβουλέψω σε μια τέτοια περίπτωση; Ο άντρας μου του είπε, δε θα είσαι σάκος του μποξ. Αν σου δίνουν, θα δινεις και εσυ. Μόνο ως άμυνα. Είναι σε ηλικία να κρίνει ποτέ βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση η δε θα μπορεί να το ελέγξει και θα γίνει επιθετικός; Προβληματίζομαι...

[belleblue 401]

εχει ξαναγίνει αυτό; πως να τα βάλει ένα παιδί 3ης δημοτικού με 3 παιδιά μεγαλύτερα;

δεν υπήρχε επίβλεψη, υπήρχε κάποιος ενήλικας, είπε κάτι ; 

 με προβληματίζει που το ρωτάς, ... γιατί, σε τί ηλικία να πρεπει να φτάσει δηλαδή για να κρίνει το εάν είναι κάτι επικίνδυνο; 

Προφανώς και αισθάνονται τα παιδιά σε τέτοια ηλικία ότι κινδυνεύουν οπότε και πρέπει να κάνουν τα πάντα ώστε να βρούν βοήθεια

από ενήλικες. Εάν δεν είναι κανένας κοντά, σαφέστατα θα πρέπει να κάνουν ΟΤΙ μπορούν για να αμυνθούν! 

Εάν το "ότι μπορούν" συμπεριλαμβάνει να σπρώξουν μακριά τους άλλους, να το κάνουν, αν συμπεριλαμβάνει να πουν ΣΤΟΠ ή να κλωτσήσουν πίσω για να διώξουν τις άλλες κλωτσιές, να το κάνουν... Αν σημαίνει ότι να σπρώξουν κ να τρέξουν μακριά και να κλειδωθούν κάπου για να μην μπορεί κάποιος να τους κάνει κάτι, να το κάνουν! 

Τα παιδιά αυτά το έκαναν ίσως επειδή βρήκαν κενό στην επίβλεψη. Άρα καλό θα είναι να έχει μια εικόνα του που βρίσκεται, και ποιός είναι κοντά του, εάν άλλη φορά είναι με ξένα μεγαλύτερα παιδιά.

Όπως και εμείς οι κοπέλες, όταν περπατάμε κάπου το βράδυ διασφαλίζουμε να το κάνουμε κάπου που να υπάρχει κόσμος και να αισθανόμαστε ασφάλεια/να υπάρχει επίβλεψη.

Ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. 

 

Δεν γίνεται επιθετικό ένα παιδί επειδή του εξηγείς πως να αμύνεται. 

Τα παιδιά που είναι "επιθετικά" είναι έτσι επειδή έχουν να καλύψουν άλλες ανασφάλειες... 

 

 

[Efi1975 0]

Είμασταν στο ίδιο σπίτι, εμεισ οι γονείς  σε άλλο χώρο και τα παιδιά στο παιδικό δωματιο, επομένως η επίβλεψη δεν ήταν άμεση...

[belleblue 401]

Εγώ αυτό που θα έλεγα εφόσον το θέτεις έτσι, είναι ότι 

- κάπως ξεκινάνε τέτοιες φάσεις.  από κάποιο συμβάν, κάποια λέξη, κάποια φράση που κάποιος θα πεί. 

Κάποιος την ξεκινάει. 

Πρέπει να έχει τα μάτια του και τα αυτιά του ανοιχτά όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο , για να μπορεί να προβλέψει κάτι. 

Στην ζωή μας η πρόβλεψη είναι πρόληψη. 

Δηλαδή τα τρία αυτά παιδιά από κάτι μικρότερο σίγουρα θα ξεκίνησαν από το οποίο θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί ή να ζητήσει πριν μεγαλώσει η κατάσταση, 

την βοήθειά σας εφόσον ήσασταν δίπλα. 

εάν το κατάλαβε και δεν είπε τιποτα, πρέπει να του εξηγήσετε και οι δύο, πόσο κακό είναι να προσπαθούμε να μειώσουμε κάτι, 

την στιγμή που μας επηρεάζει και μας στεναχωρεί. 

Ότι βγαίνουμε χαμένοι στην ζωή όταν καταπιέζουμε κάτι απλώς επειδή κάποιος άλλος πάει να μας το επιβάλλει με την βία και ότι μετά θα γίνει χειρότερο αν δεν κάνουμε κάτι από την αρχή. 

Λογικα κάτι θα σου πει ότι έγινε πριν από αυτό. Το μάθημα λοιπόν είναι , πως αποφεύγουμε να βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση, εκ των προτέρων. 

Δεν γίνονται αυτά ως διαμαγείας από το πουθενά. Δεν είναι δηλαδή εκείνη τη στιγμή η βοήθειά του, να ρίξει μια μπουνιά, αλλά να καταλάβει από πριν, τι πρόκειται να συμβεί. 

Στην ηλικία του, έχει ένστικτο αρκετό ώστε να το αισθανθεί...

από αυτά που περιγράφεις δηλαδή, αυτό θα έπρεπε να είναι το μάθημα της ημέρας....

"ότι εφόσον είμαστε όλοι δίπλα, και τα παιδιά που στο κάνουν αυτό είναι 3 και δεν έχεις ελπίδα, γιατί δεν ήρθες απευθείας να πεις ότι αισθάνεσαι άσχημα με το τρόπο που σου μιλάνε - πήγες να το παίξεις αντράκι κ δυνατός ενώ είναι 3 χρόνια μεγαλύτερα και εις τριπλούν? τι θα κέρδιζες με αυτό?  οι άνθρωποι μπορούν να είναι κακοί, και ειδικά τέτοιας ηλικίας παιδιά κάποια από αυτά βρίσκουν την ευκαιρία σε παιδιά που δεν φέρονται προστατευτικά στον εαυτό τους, να τους επιτιθονται.  αυτά κατάλαβαν ότι δεν θα πήγαινες να ζητήσεις βοήθεια, και για αυτό το έκαναν.  σε ένα άλλο παιδί που θα έφευγε από την κατάσταση αφήνοντάς τους στο ζουμί τους να βράζουν, δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα ".

 

Δηλαδή, ναι αμυνόμαστε αν δε μπορουμε αλλιώς, αλλά προβλέπουμε κιόλα για να μη βρεθούμε σε αυτή τη θέση. Όποιος και εάν είναι ο τσακωμός δεν αξίζει να μείνουμε σε αυτόν όταν βλέπουμε ότι ο άλλος έχει τα πενταπλάσια μέσα από εμάς.   "δηλαδή ο μπαμπάς σου θα τσακωνόταν με τον hulk εάν ήταν δίπλα του κ του ζητούσε τα ρέστα...???" 

 

[Efi1975 0]

Πολύ σωστά όλα αυτά...τωρα όμως, αλλά του είπα εγώ,που είμαι  των πιο ήπιων λύσεων, αλλά ο άντρας μου...θα μπερδεύτηκε το παιδί... πολύ στεναχωρέθηκα...

[elemaxi 129]

4 ώρες πρίν, Efi1975 είπε:

Ο γιος μου πηγαίνει   Τρίτη δημοτικού. Σε κάτι γενέθλια παιδιού φιλων έκτης δημοτικού, ήρθε σε εμένα κλαίγοντας γοερά, γιατί τρία μεγαλύτερα παιδιά τον χτυπούσαν και τον κορόιδευαν. Τι πρέπει να τον συμβουλέψω σε μια τέτοια περίπτωση; Ο άντρας μου του είπε, δε θα είσαι σάκος του μποξ. Αν σου δίνουν, θα δινεις και εσυ. Μόνο ως άμυνα. Είναι σε ηλικία να κρίνει ποτέ βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση η δε θα μπορεί να το ελέγξει και θα γίνει επιθετικός; Προβληματίζομαι...

 

2 ώρες πρίν, Efi1975 είπε:

Είμασταν στο ίδιο σπίτι, εμεισ οι γονείς  σε άλλο χώρο και τα παιδιά στο παιδικό δωματιο, επομένως η επίβλεψη δεν ήταν άμεση...

Τρομάζω να σκεφτώ τι θα γίνεται στα διαλείμματα στην αυλή του σχολείου όπου υπάρχει ελλειπή έως ανύπαρκτη επίβλεψη, όταν σ' ένα σπίτι, σε πάρτι γενεθλίων με όλους τους γονείς παρόντες, τα μεγαλύτερα παιδιά δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό, κανέναν φόβο, καμία ντροπή να επιτίθενται σ' ένα μικρότερο παιδί.   

Νομίζω ότι η δική μου αντίδραση θα ήταν επί τόπου να διερευνήσω το θέμα, να φωνάξω τα μεγαλύτερα παιδιά και τους γονείς τους για να ζητήσω τον λόγο της επίθεσης τους σε μικρότερο παιδί και αναλόγως θα πράξω. Το παιδί ουσιαστικά ήρθε για να ζητήσει την βοήθεια σου και εκεί νομίζω ότι έπρεπε να τον προστατεύσεις εσύ ως γονιός. Από κει και πέρα συμφωνώ με την belleblue, όταν είναι μόνος του κάνει ότι χρειαστεί για να αποφύγει τον καυγά αλλά και ότι χρειαστεί για να προστατεύσει τον εαυτό του σε ένα καυγά.

 

[Silky 123]

Θέλετε το τρίχρονο να προβλέψει τι μπορεί να οδηγήσει στο να το χτυπήσουν αλλά μεγαλύτερα παιδιά; 

Μου θυμίζει το φορά μακριά φούστα για να αποφύγεις να σε βιάσουν. 

Θες να μας πεις τι έγινε μετά; Υπάρχει περίπτωση το παιδί να λέει ψέμματα; Δεν είναι κάτι μη φυσιολογικό για αυτή την ηλικία μην παρεξηγηθώ ότι σκοπός είναι να προσβάλλω το παιδί. 

Το παιδί γνώμη μου είναι το μαθαίνουμε να απομακρυνθεί εάν μπορεί και ζητάει βοηθεια, εάν δεν μπορεί αμύνεται ωσότου μπορέσει να απομακρυνθεί και μα ζητήσει βοηθεια. 

[elemaxi 129]

πρίν από 18 λεπτά , Silky είπε:

Θέλετε το τρίχρονο να προβλέψει τι μπορεί να οδηγήσει στο να το χτυπήσουν αλλά μεγαλύτερα παιδιά; 

Μου θυμίζει το φορά μακριά φούστα για να αποφύγεις να σε βιάσουν. 

Θες να μας πεις τι έγινε μετά; Υπάρχει περίπτωση το παιδί να λέει ψέμματα; Δεν είναι κάτι μη φυσιολογικό για αυτή την ηλικία μην παρεξηγηθώ ότι σκοπός είναι να προσβάλλω το παιδί. 

Το παιδί γνώμη μου είναι το μαθαίνουμε να απομακρυνθεί εάν μπορεί και ζητάει βοηθεια, εάν δεν μπορεί αμύνεται ωσότου μπορέσει να απομακρυνθεί και μα ζητήσει βοηθεια. 

Silky δεν είναι τρίχρονο το παιδί, οχτάχρονο είναι τρίτη δημοτικού πηγαίνει.

[ΑΡΓΚ 5.030]

6 ώρες πρίν, Efi1975 είπε:

Ο γιος μου πηγαίνει   Τρίτη δημοτικού. Σε κάτι γενέθλια παιδιού φιλων έκτης δημοτικού, ήρθε σε εμένα κλαίγοντας γοερά, γιατί τρία μεγαλύτερα παιδιά τον χτυπούσαν και τον κορόιδευαν. Τι πρέπει να τον συμβουλέψω σε μια τέτοια περίπτωση; Ο άντρας μου του είπε, δε θα είσαι σάκος του μποξ. Αν σου δίνουν, θα δινεις και εσυ. Μόνο ως άμυνα. Είναι σε ηλικία να κρίνει ποτέ βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση η δε θα μπορεί να το ελέγξει και θα γίνει επιθετικός; Προβληματίζομαι...

 

Αν και σε γενικές γραμμές το να αμυνθεί όχι απλά είναι λογικό αλλά και απαραίτητο, το να τρέξει να φύγει και να ζητήσει βοήθεια σε μία τέτοια κατάσταση είναι μάλλον μονόδρομος. Ενα 8χρονο απέναντι σε 3 12χρονα δεν έχει καμία πιθανότητα να ανταπεξέλθει, και πρέπει να νιώθει ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι ντροπή να ζητήσει βοήθεια.

Από εκεί και πέρα, σε καμία περίπτωση μην του πεις να προσπαθήσει να το παίξει "φιλειρηνιστής", απλά θα γίνει σάκος του μποξ. Πρέπει να ξέρει ότι δεν είναι ντροπή να τρέξει, να φωνάξει δυνατά για βοήθεια, να "καρφώσει" και αν δεν υπάρχει εναλλακτική, να ρίξει και όσες χρειαστεί ο ίδιος.

[ΑΡΓΚ 5.030]

Α, και ελπίζω όταν ήρθε για βοήθεια, να κλήθηκαν να δώσουν δημοσίως εξηγήσεις και να ζητήσουν συγγνωμη οι νταήδες!

[Efi1975 0]

Ακριβώς,  είναι οκτάχρονο. Το είπα στους γονείς τους και ο μπαμπας του ενός πήγε και τους μάλωσε δήθεν.

Όχι δεν είπε ψέμματα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι του κατέβασαν το παντελόνι και γελούσαν με το άσπρο του βρακι. Απιστευτο??? Εκεί ο άντρας μου του είπε, εγώ στη θέση σου θα του έδινα επι τόπου μπουνιά. Και τωρα το παιδί μπερδεύτηκε. Δεν ξέρει ποτέ πρέπει να χτυπάει και ποτέ όχι...

[Silky 123]

Διάβαζα γρήγορα... 

Γραφτε λάθος. 

 

 

[ΑΡΓΚ 5.030]

1 ώρα πρίν, Efi1975 είπε:

Ακριβώς,  είναι οκτάχρονο. Το είπα στους γονείς τους και ο μπαμπας του ενός πήγε και τους μάλωσε δήθεν.

Όχι δεν είπε ψέμματα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι του κατέβασαν το παντελόνι και γελούσαν με το άσπρο του βρακι. Απιστευτο??? Εκεί ο άντρας μου του είπε, εγώ στη θέση σου θα του έδινα επι τόπου μπουνιά. Και τωρα το παιδί μπερδεύτηκε. Δεν ξέρει ποτέ πρέπει να χτυπάει και ποτέ όχι...

Στην προκειμένη περίπτωση, είναι λογικό αυτό που είπε ο μπαμπάς, δεδομένου ότι ήταν στο χώρο γονείς οπότε δεν ετίθετο θέμα να τον ξεμοναχιάσουν και να εκδικηθούν. Το γενικότερο ερώτημα, είναι αν η σωματική διάπλαση του παιδιού τον καλύπτει για να αμυνθεί, ή αν κάποιος έχει μάθει στο παιδί πώς να αμύνεται, ειδικά αν είναι μικρόσωμο. 

[Silky 123]

Συγνώμη για πιο πάνω. 

Σε ένα περιστατικό που ηλικιακά θεωρείται παρόμοιο, παιδάκι χούφτωσε την 8 χρόνη ανήψια μου, της είπαμε ότι εάν σε ξαναπλησιάσει κάποιο παιδάκι και πάει να σε πειράξει, απομακρύνεσαι και ζητάς βοηθεια, εάν δεν μπορείς και βρεθείς να σε πειράζουν σωματικά η να σε χτυπάνε «τους κατεβάζεις τα μούτρα κάτω» τούτεστιν της έδειξε ο σύζυγος μου με την παλάμη να στοχεύσει μύτη μάτια κλπ και μολις μπορέσει να τρέξει να ζητήσει βοηθεια.  Το παιδί δεν είναι επιθετικό ούτε έγινε, στην αρχή μας έλεγε θα με μαλώσει η δασκάλα κλπ μετά από αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις ότι δεν πειράζει αν σε μαλώσει η δασκάλα εσυ θα ζητήσεις να πάρουν τηλ την μαμα, θείο θεία (χωρισμένοι γονείς) πιο πολύ αναπτερώθηκε το ηθικό της ότι κάποιοι την στηρίζουν. Στο ζουμί πάντως 8 χρόνων καταλάβαινε τι σημαίνει άμυνα, και ότι δεν χτυπάμε έτσι απλά, το πρόβλημα ήταν να ξεπεράσει τον «ηθικο» (??)!φραγμό που μέχρι τότε ως γονείς δημιουργούμε (δεν πειράζουμε αλλά παιδάκια, δεν χτυπάμε κλπ ). 

[Efi1975 0]

Αχ τι να πω... εμένα παντως μου είπε, δηλαδή αν κάποιο παιδί στο σχολείο με χτυπήσει, θα το χτυπήσω και εγώ; Του είπα, όχι θα πας στη δασκάλα. Δε χτυπάμε ποτέ στο χώρο του σχολείου, δε χτυπάμε γενικά, παρά μόνο αν βρισκόμαστε σε άμυνα. Τωρα ο,τι καταλαβε, καταλαβε... θα φανεί...

[ΑΡΓΚ 5.030]

21 ώρες πρίν, Efi1975 είπε:

Αχ τι να πω... εμένα παντως μου είπε, δηλαδή αν κάποιο παιδί στο σχολείο με χτυπήσει, θα το χτυπήσω και εγώ; Του είπα, όχι θα πας στη δασκάλα. Δε χτυπάμε ποτέ στο χώρο του σχολείου, δε χτυπάμε γενικά, παρά μόνο αν βρισκόμαστε σε άμυνα. Τωρα ο,τι καταλαβε, καταλαβε... θα φανεί...

 

Αν και γενικά είναι κάτι που θα έλεγα σε ένα πολύ μικρό παιδί, πρακτικά σε ένα αγόρι μετά την Α - Β δημοτικού και πάνω, αυτό σημαίνει ότι θα κάτσει να της φάει και δε θα πει ποτέ σε κανέναν τίποτα από ντροπή και φόβο ότι θα τον κοροϊδεύουν. Είναι δυστυχώς άλλο το "αμύνθηκα και μετά το είπα" και άλλο το "κατευθείαν φώναξα τη δασκάλα" στο πώς το αντιμετωπίζουν τα αγόρια μεταξύ τους από όσο έχω δει ως μαμά αγοριών. Αν και καλό θα ήταν ποτέ να μην σηκώνει κανείς χέρι, είναι μη ρεαλιστικό συχνά, και καλό είναι να ξέρει το παιδί ότι έχει την κατανόηση των γονιών του. Δεν εννοώ να το πιάσετε να το δασκαλέψετε "πώς να γίνει άντρας" αλλά να νιώθει ότι δεν θα χρειαστεί να απολογηθεί σε εσάς για το ότι αμύνθηκε. Υπόψην ότι αυτό με την αυτοάμυνα έρχεται πολύ αυθόρμητα σε παιδιά με αδέρφια ή συνομήλικα ξαδέρφια, ο προβληματισμός για το αν είναι ηθικά σωστό να αμυνθεί το παιδί αφορά καθαρά μοναχοπαίδια ή πρωτότοκα με αρκετή διαφορά από τα αδερφάκια, από όσο έχω παρατηρήσει (μπορεί και το παιδί με τα αδέρφια να πει στη μαμά ότι τίποτα δεν έκανε και ποτέ δε σήκωσε χέρι, αλλά συνήθως δεν ισχύει   )

[belleblue 401]

On 12/11/2018 at 10:51 ΜΜ, Efi1975 είπε:

Αχ τι να πω... εμένα παντως μου είπε, δηλαδή αν κάποιο παιδί στο σχολείο με χτυπήσει, θα το χτυπήσω και εγώ; Του είπα, όχι θα πας στη δασκάλα. Δε χτυπάμε ποτέ στο χώρο του σχολείου, δε χτυπάμε γενικά, παρά μόνο αν βρισκόμαστε σε άμυνα. Τωρα ο,τι καταλαβε, καταλαβε... θα φανεί...

γιατί θεωρείς ότι επειδή είπες κάτι μια φορά θα πρέπει να ισχύει για παντα αυτό που είπες αυτή τη μια φορά?

εγώ αρκετές φορες όταν αισθάνθηκα ότι κάτι ήταν όχι αρκετό σε αυτά που της είπα ή και λάθος (άνθρωποι είμαστε !)

της λέω, "ξέρεις τι, την άλλη φορά που συ είχα πει αυτό... το ξανασκέφτηκα και νομίζω θέλω να σου πω και αυτό ../ - όπως μπερδεύεσαι και εσύ καμιά φορά, μπορεί και εγώ κάποια στιγμή να μην ξέρω τινα πω ή να πω κατι και μετά να σκεφτώ ότι δεν ήταν αρκετό/σωστό."

 

Προσωπικά, επειδή μάλλον συνέβη για πρώτη φορά, και άρα είναι κάτι καινούριο, θα εξηγούσα περισσοτερα πράγματα από ότι απλώς μια φράση. Άρα, έχεις περιθώριο να ξαναανοίξεις την συζήτηση και να προσθέσεις ότι άλλο πιστεύεις. 

Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην έχουν τα παιδιά την εικόνα ότι γονέας= εξουσία= αλάνθαστος=μη αμφισβητούμενος=τυφλή υπακοή/πίστη σε αυτό που λέω.

Για αυτό μια συζήτηση νέα, είναι ΚΑΙ εκπαιδευτικό μέσο/ μέσο διαπαιδαγώγησης. Συζηδτάμε, για να βρούμε μαζί μια κοινή λύση, πορεία.

Δεν  βρίσκεται η λύση  στον μαυρόασπρο κανόνα , αυτά τα κάνανε παλιότερα και βλέπουμε τα μούτρα μας πως έχουμε καταντήσει..  

Δεν είναι δα και κανένα απλοικό θέμα. Αφορά το πως αντιλαμβάνεται το παιδί τον κίνδυνο, πως αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να προστατευθεί. Αφορά ΟΛΗ του την ζωή.

Δεν θα επικέντρωνα δηλαδή τι θα κάνει τώρα στο σχολείο - αλλά στην συνειδητότητα του κινδύνου κ τι σημαίνει κ πόσο σοβαρό θέμα είναι κ ότι δεν υπαρχει πάντα μια λύση.   

 αξίζει γιατι ο κόσμος μας δεν ειναι με τιποτα ειρηνικα πλασμενος.