Αυξηση αυτοπεποιθησης σε 5χρονο

[Popi]

Καλημερα

ο γιος μου παει στο νηπιαγωγειο φετος και η δασκαλα του μου επισημανε οτι δεν εχει αυτοπεποιθηση, ντρεπεται καθε φορα που θα πρεπει να πει κατι σε πολυ κόσμο και οτι δεν ειναι ιδιαιτερα κοινωνικος. Σε συζητησεις που κάνουν μεσα στην τάξη δεν παιρνει μέρος αλλα μόνο παρακολουθεί.

Πως μπορω να τον βοηθήσω? στο σπιτι του αρεσει να ζωγραφίζει πολύ. Ιδιως τα Σαβ/κα μπορει να ζωγραφίζει με τις ώρες. Η δασκαλα με ρωτησε εαν παιζουμε δημιουργικα παιχνιδια, αλλα δεν βλεπω τον τροπο που αυτο μπορει να τον βοηθησει... τι λετε?

[iro]

Popi, στα σύντομα γιατί ξύπνησε η μικρή μου - θα προσπαθήσω να επανέλθω αργότερα.

 

Δοκίμασε κατ' αρχήν να καλείς ένα με δυο παιδάκια σπίτι σας: να παίξουν, να γελάσουν, να τσακωθούν, να τα ξαναβρούν - θα δεις στην πράξη πως αλληλεπιδρά ο μικρούλης σου με τους συνομήλικους.

 

Κάντο όσο πιο συχνά μπορείς.

[Γλύκα]

Καλημερα

ο γιος μου παει στο νηπιαγωγειο φετος και η δασκαλα του μου επισημανε οτι δεν εχει αυτοπεποιθηση, ντρεπεται καθε φορα που θα πρεπει να πει κατι σε πολυ κόσμο και οτι δεν ειναι ιδιαιτερα κοινωνικος. Σε συζητησεις που κάνουν μεσα στην τάξη δεν παιρνει μέρος αλλα μόνο παρακολουθεί.

Πως μπορω να τον βοηθήσω? στο σπιτι του αρεσει να ζωγραφίζει πολύ. Ιδιως τα Σαβ/κα μπορει να ζωγραφίζει με τις ώρες. Η δασκαλα με ρωτησε εαν παιζουμε δημιουργικα παιχνιδια, αλλα δεν βλεπω τον τροπο που αυτο μπορει να τον βοηθησει... τι λετε?

 

 

Έχω κι εγώ ένα κοριτσάκι που πηγαίνει φέτος στο νηπιαγωγείο. Και η δικιά μου είναι ντροπαλή όταν είναι σε άγνωστο περιβάλλον και στην αρχή η δασκάλα μου έλεγε ότι δε συμμετείχε στην κουβέντα που κάνουν καθημερινά ενώ με άλλα παιδάκια(δηλαδή όταν παίζει χωρίς την παρέμβαση της δασκάλας είναι λαλίσταση και άνετη!) Ωστόσο προχθές που έτυχε να την πάρω εγώ μου είπε ότι΄η μικρή είναι πολύ πιο άνετη πια, συνομιλεί με τη δασκάλα, τη βοηθαέι κ.τ.λ. Νομίζω πως πρέπει απλά να δώσεις λίγο περισσότερο χρόνο στο γιόκα σου και γενικώς να τον φέρεις σε επαφή με άλλα παιδάκια όσο περισσότερο γίνεται. Από την άλλη η δική μου πολλές φορές δείχνει συστολή μπροστα και σε μεγάλους που κάνουμε συχνά παρέα και αυτό με στεναχωρεί. Από την άλλη όμως δε στέκομαι τόσο σ' αυτό αλλά προσπαθώ να της δίνω θάρρος και της λέω συνέχεια πόσο καλή είναι!

[gavrias]

Καλημερα

Η δασκαλα με ρωτησε εαν παιζουμε δημιουργικα παιχνιδια, αλλα δεν βλεπω τον τροπο που αυτο μπορει να τον βοηθησει... τι λετε?

 

Popi,δες εδώ http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=8073 έχει πολλές ιδέες για παιγνίδι

[Νινεττα]

Ναι,οι φιλοι στο σπιτι σιγουρα βοηθαει

μα οχι μονο στο σπιτι,και στο σινεμα που θα πατε,και στο παιδικο θεατρο,και στην ταβερνα,και στην πλατεια για ποδηλατο,και στον παιδοτοπο,και στις διακοπες.

Τι θελω να πω,καλο ειναι στις οικογενειακες μας δραστηριοτητες να υπολογιζουμε και το παιδι.Ισως μια κυριακη πρωι θα μας αρεσε να ξεκουραστουμε στον καναπε μας διαβαζοντας εφημεριδα,μα για το παιδι ειναι βαρετο ,και θα καταφυγει στην τηλεοραση.

Αν λοιπον κανουμε κατι απο αυτα που προανεφερα,το παιδι θα εχει καποιο παιδακι για παρεα και θα δει οτι το υπολογιζουμε αφου η επιλογη μας εχει και παιδικο χαρακτηρα.π.χ. παιδικο θεατρο,ή η ταβερνα που διαλεξαμε εχει διπλα παιδικη χαρα,κ.λ.π.

θα μαθει πως η μαμα και ο μπαμπας το υπολογιζουν και η αυτοπεποιθεση ανεβαινει το παιδι νιωθει σημαντικο,παιρνει θαρρος.

Και φυσικα η παρεα με συνομηλικα παιδακια το κοινωνικοποιει.

Λιγο αργοτερα,θα διαλεψει καποιο παιδακι απο το σχολειο για να καλεσετε στο σπιτι για παιχνιδι.Εκεινο καποια στιγμη θα ανταποδοσει την προσκληση κ.ο.κ. Ομως αυτο που πρεπει να προσεξεις ειναι να μην γινει με το ιδιο παιδακι καθε φορα.Δηλ.να μην πατε βολτα με το ιδιο παιδακι,να το καλεσετε,να πατε στο σπιτι του κ.λ.π.αυτο μπορει να εχει σαν αποτελεσμα το δικο σου παιδακι να "κρεμαστει"απο το αλλο παιδακι,να κρυφτει πισω του και να γινει ακομα πιο ντροπαλο.

Αυτα για αρχη

ευχομαι να παμε ολα καλα

[Μαρια Στυλιανακη]

σορρυ για το λαθος ειχα γραψει το κείμενο για παιδί δημοτικού! αλλά μετά ξαναδιάβασα και είδα οτι ειναι για νηπιαγωγείο...σδκλφξσκλ εκανα επεξεργασία

 

ένα παιδί μπορεί να μην έχει ακόμα την μεγαλύτερη κοινωνική άνεση όταν πάει στο νηπιαγωγείο.

 

μπορεί να είναι έτσι η ιδιοσυγκρασία του - περισσότερο παρατηρητικός και παθητικός παρά δυναμικός και ενεργητικός,

αλλα μπορεί να είναι απο ντροπή.

 

όποιος και να είναι ο λόγος, η αντίδραση του γονέα, παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο.

 

πρώτα απο όλα για να δεί και να αποδεχτεί την περίπτωση οτι το παιδί του έχει τέτοιο χαρακτήρα, - ή αν είναι άλλος ο λόγος.

 

Χρειάζεται αρκετή επικοινωνία με τον γονέα και το παιδί έτσι ώστε ο γονέας να ακούσει τι θέλει το ίδιο το παιδί, ποιους συμπαθεί ποιούς όχι, με ποιούς θα ήθελε περισσότερη παρέα και με αυτούς να υπάρχουν ευκαιρίες για φιλία.

Εάν δεν έχει την διάθεση για κάτι τέτοιο, τότε θέλει ακόμα περισσότερη διερευνηση μέσω συζήτησης. Δεν φτάνει μόνο το να δημιουργήσει ο γονέας βαλτές ευκαιρίες δηλαδή για παιχνίδι.

 

Τον πιο μεγάλο ρόλο όμως έχει η φιλοσοφία του παιδικού στην συγκεκριμένη περίπτωση ή καλύτερα, ηλικία.

 

Στο νηπιαγωγείο, η δασκάλα είναι αυτή που οφείλει να ξέρει πως θα δώσει χώρο σε ένα παιδί να ανοιχτεί και να προσεγγίσει τα άλλα παιδιά.

Ότι και να πει η μητέρα είναι βέβαια ιδιαίτερα χρήσιμο και τεράστιας σημασίας, αλλά στην πράξη, η δασκάλα είναι ο ενήλικας που έχει την επίβλεψη, τα ηνία, και την προσταγή!

 

Είναι ένας απο τους πιο σημαντικούς στόχους, η κοινωνικοποίηση στο νηπιαγωγείο. Στο δημοτικό υπάρχουν άλλοι στόχοι. Η δασκάλα στο δημοτικό δεν θα έχει το χρόνο να ασχοληθεί με την ντροπαλότητα ενός παιδιού.

 

Οπότε αυτός που πρέπει να το κάνει, είναι η δασκάλα του νηπιαγωγείου.

Αναρωτιέμαι η ύλη των νηπιαγωγών σήμερα, αν περιλαμβάνει κάποιο κεφάλαιο για αυτό το πράγμα.

 

Θα έπρεπε γιατί το νηπιαγωγείο είναι βάση νόμου η πρώτη επαφή ενός παιδιού με μία κοινωνική ομάδα.

 

Τι θα κάνει η δασκάλα για να ενθαρρύνει το παιδί λοιπον?

 

πάλι, εξαρτάται απο το ποιός είναι ο λόγος της ντροπαλότητας.

 

είναι θέμα χαρακτήρα?

υπάρχει συναίσθημα χαμηλής αυτοπεποίθησης?

 

γνωρίζω παιδιά που πραγματικά δεν ήθελαν καμία εμπλοκή με το γίγνεσθαι- για χρόνια. και αδέρφια κιόλας, και τα δύο δεν ήθελαν πάρε δώσε με πολλά παιδιά και ήταν πάντα συνεσταλμένα, δεν μιλούσαν, δεν συμμετείχαν με ενεργητικότητα. Δεν έδειχναν καν πολλά συναισθήματα!

Ήταν έτσι ο χαρακτήρας τους - τι ψυχολογία τι αναλυση τι το ενα τι το αλλο - ΔΕΝ ήθελε βρε παιδί μου. Τσαντιζόντουσαν όταν ήθελες να προκαλέσεις κάποια αλλαγή σε αυτή τη συμπεριφορά.

 

 

οπότε πάνω και πρώτα απο όλα,

θα δείς εσυ με το παιδί σου, πως νιώθει.

τι λέει.

 

ζήτα απο την δασκάλα να σου δώσει πιο συγκεκριμένα παραδείγματα, δηλαδή τι έγινε και είχε εκείνη την αίσθηση ότι έχει το παιδί σου χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Είναι όντως έτσι?

 

όταν ένα παιδί λέει, "δε μπορώ"

"δεν ξέρω" δείχνει δηλαδή οτι δεν αισθάνεται οτι μπορεί να τα καταφέρει, και δείχνει οτι θέλει να κάνει κατι αλλά κάτι τον εμποδίζει.

 

αυτό το κάτι

δεν ειναι απαραίτητα χαμηλή αυτοπεποίθηση,

μπορεί να είναι και φόβος για τιμωρία ή φόβος αποτυχίας ή φόβος απόρριψης.

 

είναι πολλοί οι λόγοι γιατί ένα παιδί μπορεί να εμποδίζεται απο κάτι.

 

αν μπορείς συζήτα το λίγο ρώτα σε καθημερινές ψαρωτικές συζητησούλες με το παιδί σου, και γράψε εδώ το αποτέλεσμα μετά απο λίγες μέρες - όχι μόνο μετά απο μια συζήτηση, αλλά απο τουλάχιστον δυο τρείς περιπτώσεις.

 

επίσης παίζει ρόλο αν συχνά λεει τη φράση δεν θέλω στην δασκάλα.

αρνείται σε πράγματα γενικά ? ή περισσότερο λέει δεν μπορώ δεν ξέρω κτλ. ?

δώσε μια καλύτερη εικόνα!

[Popi]

Μαρια επικοινωνω μαζι σου και με ολα τα μελη βεβαια υστερα απο αρκετο καιρο για το συγκεκριμενο θεμα ,γιατι ηθελα αφου διαβασα την αποψη σου να προσπαθησω να μελετησω περισσοτερο την συμπεριφορα του απεναντι στους τριτους. Το θεμα λοιπον εχει ως εξης.

Η δασκαλα μου ειπε οτι καθε εβδομαδα ενα συγκεκριμενο παιδι πρεπει να διηγηθει ενα παραμυθι στα υπολοιπα παιδια και μετα μπορουν ολα μαζι να το συζητησουν. Εκει βλεπει το προβλημα, ενω προετοιμαζουμε το παραμυθι μαζι και νιωθει ανετα με τις ερωτησεις , οταν ειναι η σειρα του στη ταξη, δεν μιλαει καθολου και αρνηται να παρει μερος. Η δασκαλα του μου ειπε οτι στον δημοτικο θα υπαρχει προβλημα γιατι τωρα κανουν προετοιμασια για το δημοτικο οποτε ο Ανδρεας δεν θα μπορεσει να ανταπεξελθει. Μαζι μου ομως ειναι μια χαρα, πως μπορω να τον βοηθησω απεναντι στους τριτους?

το αλλο περαστικο που συνεβη ειναι πριν μια εβδομαδα που ειχαμε παει σε μια παιδκικη χαρα, υπηρχαν αρκετα αγνωστα παιδακια και ενω ο μικρος μου γιος τους ειπε 'Γεια σας ειμαι ο Παυλος μπορω να παιξω μαζι σας΄" ο Ανδρεας καθοταν και εκλαιγε σε μια γωνια γιατι πιστευε οτι τα αλλα παιδακια δεν τον θελουν. Του ειπα να παιε και αυτος και να συστηθει και να παιξει αλλα με τιποτε δεν πηγαινε. Δεν ηθελα να παω εγω μαζι του αν και αυτος επεμεινε γιατι νομιζω οτι θα του κανω κακο, εκανα καλα ή λαθος?

ευχαριστω ξανα

[Belfaccino]

Επειδή είμαι κι εγώ μαμά ενός ντροπαλού παιδιού, θα ήθελα να σου προτείνω από τη θέση που βρίσκομαι σήμερα να μην αγχώνεσαι πολύ για το γιο σου ως προς τη συμμετοχή του στην τάξη. Κι του γιου μου, του αρέσει να ζωγραφίζει με τις ώρες! Πολύ μοιάζουν σε αυτά τα σημεία!

 

Και ο δικός μου δε συμμετείχε όταν ήταν νηπιαγωγείο. Η δασκάλα μου το επισήμανε συνεχώς, αλλά το μόνο που μπορούσα εγώ να κάνω εκτός νηπιαγωγείου ήταν να τον παροτρύνω με συζητήσεις να συμμετέχει στις δραστηριότητες του νηπιαγωγείου και να παίζουμε μαζί με δημιουργική απασχόληση.

Δεν ήμουν, όμως, σε θέση να κάνω κάτι συγκεκριμένο για τη συμπεριφορά του μέσα στο νηπιαγωγείο διότι, απλά, δεν βρισκόμουν εκεί και δεν είχα κανέναν έλεγχο.

 

Οπως λέει ο καλός μας παιδίατρος "το κάθε παιδί με τα δικά του φόντα και προσόντα".

 

Αυτό που σίγουρα βοηθάει στο να "ανοιχτεί" το παιδί είναι, όπως είπαν και η Γλύκα και η Νινέττα, να έρθεις σε επαφή με τους γονείς των παιδιών και να καλείς συχνά τα παιδιά που θέλει ο γιος σου στο σπίτι σας ώστε να παίζουν μαζί εκτός σχολείου. Έτσι αποκτούν μια πιο ανέμελη επαφή μέσα από το δικό τους παιχνίδι και αισθάνονται πιο δεμένα και άνετα μεταξύ τους στην τάξη.

Όταν έρχονται τα παιδιά στο δικό του χώρο, θα αισθανθεί μεγαλύτερη σιγουριά και χαρά να τους δείξει το σπίτι του και τα παιχνίδια του. Και φυσικά, να πηγαίνετε μαζί και σινεμά και παιδική χαρά, κτλ. Να εξοικειωθεί με τα παιδιά, δηλαδή.

 

Αυτό έχει κάνει θαύματα για το δικό μας γιο. Σε πληροφορώ ότι τώρα που ο γιος μου είναι 7.5 ετών, ναι μεν, είναι ακόμα ντροπαλός, γιατί αυτός είναι ο χαρακτήρας του, αλλά συγχρόνως έχει γίνει πολύ πιο κοινωνικός. Εδώ δέχτηκε να αλλάξει σχολείο σχεδόν στη μέση της χρονίας και δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα να μπει σε ένα άγνωστο περιβάλλον.

 

Συνεχίζει να βλέπει εβδομαδιαίως τους φίλους του από το προηγούμενο σχολείο, διότι με την παρέα που έκαναν εκτός, έχουν δεθεί και τώρα έχει αποκτήσει και καινούριους φίλους.

 

Οσον αφορά στην προετοιμασία του για το Δημοτικό, θα σου έλεγα να μην αγχώνεσαι. Όταν ξεκινήσει το Δημοτικό θα προσαρμοστεί, όπως όλα, και με τη δική σου ενθάρρυνση από το σπίτι όταν έχουν αντιγραφή και ορθογραφία, θα τα πάει μια χαρά. Μη σου πω ότι μπορεί να ενθουασιαστεί όταν μάθει ότι μετά το καλοκαίρι θα πάει στο "σχολείο των μεγάλων"... αυτό συνήθως εξιτάρει τα παιδιά!

 

Μην περιμένουμε και αλλαγή 360 μοιρών, όμως... σιγά-σιγά, με πιο συχνή επαφή με τα άλλα παιδιά εκτός σχολείου, θα ανοιχτεί το παιδί στο μέτρο που η δική του ιδιοσυγκρασία και ανάπτυξη του το επιτρέπει.

[Γλύκα]

Συμφωνώ με την προλαλήσασα και επαυξάνω