ΝΙΩΘΩ ΑΧΡΗΣΤΗ ΩΣ ΜΑΝΑ; ΣΥΖΥΓΟΣ; ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ

[Marilena]

Για άλλη μία φορά θα γράψω ένα πόστ για να τα βγάλω από μέσα μου και ίσως να μην ενδιαφέρει και κανέναν... αλλά δεν αντέχω... ΠΡΕΠΕΙ να εκφραστώ !

Νιώθω εντελώς άχρηστη και ανίκανη... Δεν είμαι σωστή σε καμία από τις υποχρεώσεις μου !

Είμαι άδικη ώς μάνα, απέναντι και στα δύο αγγελούδια μου... Νιώθω εντελώς άχρηστη ώς νοικοκυρά και απαράδεκτη ώς σύζυγος...

Δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα σωστά. Δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω, να σιδερώσω, να πλύνω, να κάνω μπάνιο τα παιδιά, να τα αλλάξω, να τα ταϊσω, να κάνω εγώ μπάνιο, να συζητήσω λίγο με τον άντρα μου ή να τον πάρω μια αγκαλιά... Δεν προλαβαίνω αλλά και δεν μπορώ... Δεν έχω το κουράγιο, την διάθεση... Κουράστικα !!!

Ξυπνάω στις 6 με 7 το πρωί από το κλάμα του μπέμπη... τον αλλάζω, τον ταϊζω, κοιμάται... Έχει περάσει σχεδόν μία ώρα... Καμιά φορά προλαβαίνω να πιώ λίγο καφέ και να καπνίσω δύο τσιγάρα... (η μόνη μου απόλαυση και αναγκαίο κακό και βέβαια έξω στην βεράντα να τουρτουρίζω)... Και άν δεν έχει φύγει ο Γιάννης για δουλειά να πάω και στην τουαλέτα... Ξυπνάει η Αγγελιάννα... Παίρνω και τα δύο ζουζούνια και φορτωμένη σαν το γαϊδούρι, κατεβαίνω κάτω (η μεζονέτα με έχει σκοτώσει !!!)... Φτιάχνω το γάλα της μπουμπούς και ωστόσο ξυπνάει ο μπέμπης... Ενδιάμεσα αλλάζω την Αγγελιάννα... Τον θηλάζω και άν δεν του φτάσει του φτιάχνω και άλλο γάλα στο μπιμπερό... Στην διάρκεια αυτή παλεύω με την Αγγελιάννα για να πιεί το γάλα και τρέχουμε και 5 – 6 φορές στην τουαλέτα γιατί νομίζει ότι θα κάνει εμμετό (άααααααααλλο πρόβλημα αυτό !)... Η ώρα έχει πάει 10.00 με 10.30... Ίσως και 11.00... Ανοίγω κανά τσάτ μπάς και πώ κι εγώ καμμιά κουβέντα και σιγοπιώ λίγο καφεδάκι ακόμα... Άν τα καταφέρω βγαίνω και στο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο... Η Αγγελιάννα αρχίζει τα παιχνίδια και θέλει να παίξουμε μαζί... Εγώ προσπαθώ να την ξεγελάω με την καλή έννοια, βρίσκω να παίζουμε κάτι που να «νομίζει ότι παίζουμε μαζί» - για παράδειγμα μαμά και παιδί που πάει το παιδί σχολείο (κάθεται και ζωγραφίζει κλπ) και η μαμά ή κάνει δουλειές στο σπίτι ή πάει για δουλειά... Ωστόσο προσπαθώ να πλύνω κανά μπιμπερό και να αποστειρώσω, να βάλω τα άπλυτα στο πλυντήριο πιάτων... Καμμιά φορά τα καταφέρνω πρίν ξυπνήσει ο μπέμπης και καμμιά φορά τα αφήνω στην μέση... Ξυπνάει ο μπέμπης και τον πιάνει... κάτι, δεν ξέρω, ίσως να έχει κολικούς... θέλει συνέχεια αγκαλιά, τρώει (μία από στήθος και μία από μπιμπερό – το οποίο για να φτιάξω συνήθως καίω το χέρι μου κλπ) και σφίγγεται να βγάλει αέρα (είτε από το στόμα, είτε από τον ποπό)... Τον αλλάζω... Κλαίει, ηρεμεί και πάλι τα ίδια... Αυτό κραταέι από 2 έως 4 ώρες... (Σήμερα τον κράταγα σχεδόν 4 ώρες)... Ενδιάμεσα σε αυτά η Αγγελιάννα έχει πεινάσει κι έχει φάει ένα σνάκ... (ο Θεός ξέρει πώς τα καταφέρνω – συνήθως καταφεύγω σε κάτι που δεν πρέπει να φτιάξω, π.χ. γιαουρτάκι)... έχει κάνει κακά... έχω κάνει αγώνα για να την αλλάξω με τον μπέμπη να τσιρίζει στο ρηλάξ... Έχει φτάσει μεσημέρι και η Αγγελιάννα πρέπει να φάει μεσημεριανό... Παλεύω να κάτσει ο μπέμπης για λίγο στο ρηλάξ, ώστε να της βάλω να φάει (άν υπάρχει έτοιμο φαγητό από την προηγούμενη... αν όχι... ο Θεός μαζί μας τι θα βρώ να φτιάξω του παιδιού...)... Ευτυχώς τρώει μόνη της, άσχετα που μετά είναι ολόκληρη για πλύσιμο και το πάτωμα πεδίο μάχης !!! Άντε να μαζέψω, να την πλύνω κλπ ... Η ώρα θα έχει πάει 15.30 - 16.00... Ξαναθηλάζει λιγάκι ο μπέμπης και κοιμάται... Μετά η Αγγελιάννα νυστάζει και την πιάνει γκρίνια φοβερή... Από εκεί και πέρα γίνεται πιό δραματική η κατάσταση γιατί εγώ έχω πλέον κουραστεί και αρχίζουν οι φωνές...

Επειδή πονάνε τα χέρια μου αλλά και δεν έχω άλλο χ΄ρονο, καταλαβαίνετε πώς συνεχίζει η μέρα αλλά και η νύχτα... Ανάμεσα στην φροντίδα των δύο παιδιών, προσπαθώ να στριμώξω καμμιά δουλειά και κανά τσιγάρο ή λίγο χρόνο στο τσατ ή στο φόρουμ για να ξεσκάσω...

Ζήτημα είναι να κοιμηθώ διακεκομένα 4 ώρες στο 24ωρο... με αποτέλεσμα πολλά νεύρα, μειωμένες αντοχές κλπ...

Δεν ξέρω ρε γμτ πόσο θα αντέξω έτσι... Ελπίζω να είναι κάτι περαστικό και να βρούμε όλοι ρυθμούς και κόλπα να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη...

Θέλω να πώ τόσα πολλά... ίσως ξανά άλλη φορά... Όταν βρώ χρόνο και κουράγιο... (Πονάνε τα χέρια μου τώρα...)

[ssidi]

Αχχ Μαριλενάκι! Μια από τα ίδια είμαστε, μόνο που εγώ (ευτυχώς) έχω ένα ζουζούνι και πάλι δεν προλαβαίνω...Κουράγιο, τι να πω...Σε καταλαβαίνω απόλυτα πάντως!

[CHRISTIE.M]

εγώ πιστέυω οτι η αρχή είναι δύσκολη.μην απελπίζεσαι,τα ζουζούνια σε χρειάζονται.καποιος τρόπος θα υπάρχει να προγραμματίζεις καλύτερα την ημέρα σου.σε αυτό θα σε βοηθήσουν οι άλλες κοπέλες,γαιτι εγώ δεν ε΄χω παιδάκια,και να πώ την αλήθεια τα διαβασα και αγχώθηκα .

για όλα ομως υπάρχει λύση.μην λες οτι δεν είσαι καλή μάνα,νομίζω ολες έχουν περάσει απο τέτοια στάδια.κακή μάνα είναι αυτη που αδιαφορείγια τα παιδιά της,οχι αυτή που τρέχει πανικοβλητη να τα προλάβει όλα!δεν ξέρω και αν υπάρχει εξωτερική βοήθεια(μαμα,πεθερα.αδελφη κτλ)να σε τονώσει λίγο και να σε ξεκουράσει.και η μαμά μου μόνη της μας μεγάλωσε χωρίς τη βοήθεια κανενός.

ο μπαμπα΄ς μου δούλευε 2 δουλειές οταν ημασταν πολυ μικρά,και ηταν και 25 χρονων,και η μαμα 21,απο χωριο ξαφνικα στην αθήνα.κι ομως τα κατάφερε!

μην το βαζεις κάτω....

[evita]

Καλά κάνω εγώ τον κινέζο όταν με ρωτάνε πότε θα βάλω μπρος για το δεύτερο πιτσιρίκι . Εδώ τώρα ξεκινάω να σιδερώσω και τελειώνω σε 2 μέρες.

Μαριλένα ΚΟΥΡΑΓΙΟΟΟΟΟΟΟ!

[despina]

Μαριλενακι μου κουραγιο...

Αυτο κανουμε όλες. Απ ότι καταλαβαίνω έχεισ πάρα πολύ άγχος σε οτιδήποτε κάνεις, ακόμη και όταν κοιμάσε, και ΄σε πληροφορώ ότι το μεταδίδεις και στην υπόλοιπη οικογένεια, ειδικα στα ζουζουνάκια.

Τα ίδια περνούσα κι εγώ στην αρχή μετά τη γέννα και τους υπόλοιπους 6 μήνες. Τώρα είμαι κάπως καλύτερα, δουλεύω 9- ωρο,( η μικρή κάθεται στο σπίτι με τη νταντά), και όταν πηγαίνω σπίτι είμαι λιώμα, αλλά προσπαθώ να τα καταφέρνω. Τισ περισσότερες φορές και μόνο που σκέφτομαι πόσες δουλειές έχω να κάνω αγχώνομαι τόσο πολύ που στη τελικη δεν κάνω τίποτα. Δεν ξέρω απο που να αρχίσω........

 

Προσπάθησε να είσαι πιο ήρεμη και όλα θα πάνε καλυτερα. Αν έχεις και κάποιον να σε βοηθάει θα έχεις και λίγο χρόνο για σένα.

[Marilena]

Για να μην ανοίγω συνέχεια άσχετα ποστ, κορίτσια για όποιες δεν ξέρετε την κατάσταση περί βοήθειας μαμάς και πεθεράε κλπ, δείτε αυτό :

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1195

 

Αλλά τώρα ενώ κουτσομαγειρεύω, άνοιξα το pc για να σας πώ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΤΕΡΟ !!!

 

Η τρομερή μου πεθερά... δεν φτάνει που είναι μονίμως απούσα... πήρε τηλέφωνο το γιόκα της και θέλει να έρθει αύριο με την αδελφή της και την πεθερά της κορούλας της (προφανός και με την κορούλα της και τον γαμπρό της) ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΩΣΟΥΜΕ !!!

 

ΡΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ

ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ

[mama]

Μαριλενα, ολες περναμε απο τέτοιες φάσεις, ειναι δυσκολα, αλλα μην το βαζεις κάτω!!!! Δεν εισαι αχρηστη! Μην σκεφτεσαι αυτα που δεν προλαβαινεις να κανεις, σκεψου λιγο ολα αυτα που κανεις - και που έγραψες στο ποστ σου - δεν ειναι ήδη πάρα πολλά??? ΄

Ειναι λιγο δύσκολη η φάση, γιατι φροντιζεις δυο μωρα. Θα δεις, μολις η μικρη αυτονομηθει λιγο περισσοτερο, θα είναι πιο άνετα τα πράγματα.

 

Στο μεταξυ, ομως, για να μη σαλταρεις εντελως, προσπαθησε να βρεις εναν τροπο για να "διωξεις" καποια πραγματα απο πανω σου: πχ. Φερε μια φορα τη βδομαδα μια γυναικα για να σου σιδερωσει, βρες μια babysitter να ερχεται παλι εστω μια μερα λιγες ωρες τη βδομαδα για να μπορεσεις να εχεις λιγο χρονο για τον εαυτο σου, να βγεις λιγο εξω, να "ξελαμπικαρει" λιγο το μυαλο, να βγεις για ενα καφε με τον αντρα σου χωρις τα παιδια.

 

Κυρίως όμως μην έχεις υπερβολικες απαιτησεις απο τον εαυτο σου. Πρεπει αν αποδεχτεις οτι δεν μπορει να τα κανεις όλα τελεια, και να διωξεις το άγχος απο πάνω σου.

[Marilena]

Προς το παρών δεν υπαρχουν χρήματα για τέτοιες "πολυτέλειες"... Φέρνουμε γυναίκα δύο φορές το μήνα για να καθαρίσει το σπίτι και ήδη είναι πολύ αυτό... όσο για babysitter το σκεφτόμαστε για αργότερα (όταν θα υπάρχουν χρήματα), αλλά προς το παρόν δεν παίζει, άσε που μέχρι να βρείς άνθρωπο να εμπιστευτείς τα αγγελούδια σου..........

[NAFSIKA]

γι'αυτο κοπελες που δεν εχουν βοηθεια αργουν να κανουν δευτερο παιδι,μια απ'αυτες ειμαι κι εγω!!δεν ξερω πως ηταν σαν μωρο η Αγγελιανα(απ'οτι καταλαβαινω πρεπει να ηταν ησυχο μωρακι)γι αυτο και αποφασισατε για δευτερο.ολες εχουμε περασει φασεις τετοιες...να σου ρθει να φωναζεις απο τα νευρα...αυπνη κλπ.

κι εγω σε τετοια φαση ημουν οταν ανοιξα το θεμα "βοηθεια του μπαμπα στη μαμα"απογνωση και τιποτε αλλο,μαριλενα κουραγιο,να χρονισει ο μπεμπης σας.μετα θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα,θα παιζουν μαζι,θα απασχολειται με το μωρο η Αγγελιανα θα το δεις!

απλα μ'αυτη τη κατασταση,εχεις φτασει στα ορια σου,φυσιολογικο ειναι αυτο!!!μονο που ανεφερες φαση να κλαινε και τα δυο...ηταν σα να τα ειχα μπροστα μου και τα εβλεπα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

λοιπον,φαση εινα θα περασει και παλι κουραγιο,να εχεις στο μυαλο σου οτι αυτα απο σενα περιμενουν--εσενα χρειαζονται--

[Marilena]

Δυστυχώς η Αγγελιάννα δεν ήταν καθόλου ήσυχο μωράκι... Ίσα ίσα, ήταν και είναι πολύ ζωηρή... Απλά "έτυχε" το δεύτερο κι εφόσον κάποια στιγμή θα γινόταν... οκ

Βέβαια υπήρχαν άλλες προοπτικες, όπως έχω εξηγήσει στο άλλο μου ποστ περι οικογενειακού προβλήματος...

 

Ξέρω ότι πρέπει να κάνω κουράγιο, δεν έχω άλλη επιλογή άλλωστε, αλλά δεν με βλέπω να αντέχω...

 

Κορίτσια καμμιά σας σς παρόμοια περίπτωση, να μου δώσει καμμιά συμβουλή ? Ίσως να μπορούν κάποια πράγματα να γίνουν ευκολότερα και να μην το ξέρω...

[ΡΟΥΛΑ]

Mαριλένα μου σου είπε κανείς ότι είσαι η σούπερ γούμαν??? Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι ανοίγεις ντουλάπα και βάζεις μέσα τα ασιδέρωτα, κάποια στιγμή θα σιδερωθούν σιγά σιγά, δεύτερον φαγητό μπορείς να το φτιάχνεις από το βράδυ όταν είναι και ο άντρας σου στο σπίτι ώστε να κρατάει τα παιδιά, για το σπίτι αφού έχεις κάθε τόσο γυναίκα τις υπόλοιπες μέρες κάνεις "αυτά που βλέπει η πεθερά". Να σου πω επειδή αποφασίσαμε να γίνουμε μητέρες δεν σημαίνει ότι θα τρελαθούμε κι όλας.......

[erica]

Μαριλένα μου, λίγο πολύ όλες μας βλέπουμε στην περιγραφή σου τον εαυτό μας! Κουράγιο , θα βρειτε το ρυθμό σας, είναι πολύ νωρίς ακόμη (ο μπεμπούλης σου δεν είναι ούτε 2 μηνών!) και θα μεγαλώσουν και τα παιδάκια σου!

 

Εγώ κάποια στιγμή που πραγματικά κλάταρα μία το μωρό μία το σπίτι μία η δουλειά (πολύωρη και αρκετά απαιτητική) αποφάσισα, οτι επειδή δεν μπορώ να τα ρίχνω πάντα όλα στον εαυτό μου θα διαλέξω σε ποιους ρόλους θέλω να αριστεύσω και αποφάσισα:

 

Να είμαι η καλύτερη μαμά που μπορώ να είμαι,

η καλύτερη σύντροφος που μπορώ να είμαι,

ικανοποιητικη επαγγελματίας και .....

αθλια νοικοκυρα (εδώ ταιριάζει τα όσα βλέπει η πεθερά και να προσθέσω επίσης όσα δεν γλύφει η κόρη μου)

 

Δεν θα τρελλαθώ εγω για να πάρω βραβείο ζογκλέρ (και μ#$@κα), δεν είναι στους στόχους της ζωής μου!

 

Βεβαια και με αυτά που αποφάσισα πάλι δεν τα καταφέρνω όπως θα ήθελα και με παίρνει απο κάτω, αλλά που θα πάει βρε Μαριλενάκι, θα το κάνουμε το κουμάντο μας!!!!

 

Απλά να ξέρεις, ότι δεν είσαι μόνη σου σε αυτό το βουνό! Το ανεβαίνουμε όλες!

[medea]

Γεια σας κι από μένα!

Μαριλένα, κουράγιο!! Το ίδιο ζόρικη ήταν και για μένα η περσινή χρονιά . Η μικρή μας μόλις είχε γεννηθεί και ο μεγάλος ήταν 2 ετών.

Ζ Ο Ρ Ι !! Ευτυχώς όμως τα καταφέραμε.

 

Όπως θα διαβασες κι αλλού ο μικρούλης σου είναι ακόμα πολύ μικρούλης και γι αυτό είναι "ανήσυχος" . Η μικρούλα μας είχε ηρεμήσει και είχε βρει κάποιον ρυθμό στις 40 με 60 μέρες. Καλή ιδέα νομίζω θα ήταν να τον βάλεις σε μάρσιπο! Και πιο ήρεμος θα ήταν και κοντά σου θα τον είχες και τα νεύρα σου σε καλύτερα κατάσταση θα ήταν. Θα σε βοηθούσε να μιλήσεις με τις κοπέλες που ασχολούνται με τα pouch και τα σχετικά. Εγώ πήρα τέτοιους μάρσιπους όταν η μικρή μου ήταν ήδη 6 μηνών και μακάρι να τους είχα αποκτήσει νωρίτερα.

 

Ίσως , επίσης, θα ήταν καλή ιδέα να στείλεις τη μεγάλη παιδικό. Εγώ το πάλεψα πέρυσι με το γιο μου, αλλά δεν υπήρχαν θέσεις το Σεπτέμβριο που το επιδίωξα. Μακάρι να τον είχα στείλει από τότε. Θα έβγαζε όλη την ενέργεια του στον παιδικό, θα έπαιζε με τα άλλα παιδάκια και γενικά θα έπηζε λιγότερο κι εγώ τα πρωινά θα μπορούσα να κάνω και κάτι παραπάνω από το να ασχολούμαι ΜΟΝΟ με τα μωρά. Βέβαια, είναι και οι αρρώστιες, θα μου πεις. Τον έστειλα φέτος παιδικό και είναι συνέχεια μες στη μύξα, όπως και η μικρή! Όμως, επειδή ο μικρός σου είναι μπεμπάκι ακόμα, ίσως θα ήταν πιο εύκολο να τον απομονώνεις ,αν η μικρή αρρώσταινε.

 

Μαριλένα, υπομονή! Είναι ζόρικα και θέλει δύναμη! Προσπάθησε να κοιμάσαι περισσότερες ώρες, αλλιώς δε θα αντέξεις!Όλα τα άλλα θα γίνουν, πχ εγώ πέρυσι δε σιδέρωνα ΚΑΘΟΛΟΥ!!! Έβγαζα τα ρούχα αμέσως και τα άπλωνα με ..."τέχνη" κι έτσι είχαν λίγες τσαλάκες . Δε με ένοιαζε όμως, γιατί δεν είχα κουράγιο. Κλέψε χρόνο απο τις δουλειές και χαλάαααρωσε. Φρόντισε κυρίως για το φαγητό σας και της μικρής και τα άλλα άστα για τη γυναίκα. Απλά φρόντισε το σπίτι να είναι τακτοποιημένο.

 

Μια δύσκολη περίοδος είναι. Μη το παίρνεις προσωπικά. Το ίδιο έκανα κι εγώ και τρελλαινόμουν. Ότι μπορεί κάνει η καθεμία μας. Και δε δίνουμε λόγο ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. Δε χρειάζεται!

 

Μακάρι να ηρεμήσεις Δεν είσαι άχρηστη! Οι παλιο ορμόνες φταίνε!!!!

[ΡΙΑ]

ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ. ΞΥΠΝΑΩ ΣΤΙς 6 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΕΤΟΙΜΑ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΨΗΣΩ ΤΑ ΤΟΣΤ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΙΩ, ΞΕΧΝΑΩ ΤΙς ΤΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥΣ (ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ....ΑΚΟΜΑ!), ΤΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ, ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΙΩΘΩ ΠΤΩΜΑ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΜΑΓΕΙΡΕΥΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛ'ΑΥΤΑ ΝΙΩΘΩ ΠΤΩΜΑ.

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕς ΜΑΝΕΣ. ΔΕΝ ΣΚΑΩ ΟΜΩΣ. ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ. ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΜΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ. ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ.

[Μαρια Στυλιανακη]

βρίσκω να παίζουμε κάτι που να «νομίζει ότι παίζουμε μαζί» - για παράδειγμα μαμά και παιδί που πάει το παιδί σχολείο (κάθεται και ζωγραφίζει κλπ) και η μαμά ή κάνει δουλειές στο σπίτι ή πάει για δουλειά...

Μαριλένα αυτό είναι πάρα πολύ καλό! Αυτό χρειάζεται! κατάφερες να διασκεδάσεις την κόρη σου με την μίνιμουμ προσπάθεια!

απο τη στιγμή που την διασκέδασες ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!! δεν έχει σημασία το πως.

 

Τα κάνεις όλα σωστά! Νοιάζεσαι για τα παιδιά σου και προσπαθείς για το καλύτερο!

 

ναι δεν είσαι σούπερ γούμαν! δεν μπορείς να είσαι τέλεια.

δεν μπορείς πάντα να έχεις την καλύτερη αντίδραση. η πλειοψηφία είναι που μετράει, το γενικό πλαίσιο, όχι τα πράγματα μεμωνομένα.

 

Το ότι προσπαθείς για το καλύτερο, για όλα, ήδη σε κάνει, όπως και όλες σας, μητέρα με βραβείο! Η προσπάθεια είναι που μετράει, και τα παιδιά μακρόχρονα αυτό το εισπράττουν! Ακόμα και εάν η προσπάθεια δεν αποδίδει κατευθείαν!

 

Αυτό είναι πολύ βασικό, καθώς αυτό που δίνεις στα παιδιά σου, θα αργήσει λίγο να φανεί, .... αλλά θα φανεί, να το ξέρεις. πρέπει να το θυμάσαι αυτό, γράψε το κάπου.

 

Τώρα ακόμα δεν έχεις αυτή την επιβεβαίωση, και είναι κάπως σαν να τα προσπαθείς όλα αλλά ακόμα να μην μεγαλώνουν τα παιδιά, να μην καταλαβαίνουν ακόμα παρόλες τις προσπάθειές σου και τις θυσίες και τις στερήσεις.

 

δεν τα έχω ζήσει αυτά εγώ στη ζωή μου, αλλά τα βλέπω καθημερινά εδώ και χρόνια.

Όντως οι περισσότερες μητέρες αισθάνονται έτσι ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ 10 βοήθειες.

 

Στο να αισθάνεσαι έτσι, εκτός απο το ότι ο ρόλος αυτός απλά είναι ο πιο δύσκολος που θα έχεις σε όλη σου τη ζωή - συμβάλλει πάρα πολύ το πόση συναισθηματική υποστήριξη είχες ή έχεις ή δεν είχες, όχι τόσο η υλική.

 

Αυτό σίγουρα θα μπορούν να το υποστηρίξουν οι μητέρες που κάνουν τα ίδια πράγματα αλλά έχουν την τύχη να έχουν συναισθηματική υποστήριξη καλή,

- να μπορούν να μιλήσουν για τα συναιθήματά τους σε άτομο κοντινό τους χωρίς να αισθάνονται ότι παραπονιούνται ή ότι εκφράζουν κάτι κακό, αλλά απλώς για να μιλήσουν για αυτό.

- να αντιμετωπίζονται με κατανόηση απο την οικογένειά τους

- να μην τραβούν στα άκρα τις προσδοκίες.

και τρέχουν απο το πρωί ως το βράδυ αλλά έχουν ένα συναίσθημα ικανοποίησης και όχι άγχους.

 

Το άγχος προκύπτει απο το ότι αμφισβητείς για το αν αυτό που κάνεις είναι αρκετό,

για το αν αυτό που κάνεις είναι σωστό,

για το αν αυτό που κάνεις είναι τεράστιο λάθος,....

και απο μια απελπισία η οποία σε καθηλώνει....

 

ξέρεις όλα αυτά, είναι και κομμάτια μιας φυσικής κατάθλιψης, μετά τη γέννα, αλλά και της έλλειψης ύπνου...

 

διάβασε εδώ τα αποτελέσματα της τελευταίας http://en.wikipedia.org/wiki/Sleep_deprivation απλώς σε τίτλους. ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ.....

 

Προσπάθησε να δείς ότι αυτά που αισθάνεσαι είναι αποτέλεσμα αυτών των παραγόντων και όχι αποτέλεσμα του ότι είναι πολλές δουλειές που είναι ναγίνουν και ίσα ίσα προλαβαίνεις.

Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό θα δείς, ότι θα μπορείς να δείς πιο εύκολα απο μια άλλη πλευρά τα πράγματα.

 

Δοκίμασε να κάνεις "γιόγκα" με την Αγγελιάνα μιά δυό φορές την ημέρα.

να ξαπλώσετε στο κρεβάτι, να κάνετε την κοιλιά να φουσκώνει πολύ και σιγά σιγά να ξεφουσκώνει,... σαν μπαλόνι..

κάντε μαζί γυμναστική (για να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου) ή απλώς τεντώματα. (της κάνει και πολύ καλό αυτό για την σωματική ευαισθητοποίηση αλλά και για να χαλαρώσει εκείνη)

 

Σκέψου ότι αυτό που θα σου κάνει καλό, θα κάνει και σε εκείνη καλό και κάνε αυτά που σου αρέσουν. βρές τραγούδια αγαπημένα σου ότι και να είναι!! και χορέψτε τα μαζί! και βέβαια δεν είναι απαραίτητο να ακούνε τα παιδιά συνέχεια παιδική μουσική!!

 

βρες αγαπημένη δραστηριότητα χόμπι δικό σου, (πες μου ποιο) και θα σου πω πως μπορείτε να το κάνετε μαζί.

 

Έτσι θα περνάει η μέρα και θα ξέρεις ότι έχεις κάνει κάτι για τον εαυτό σου, και θα έχεις καταφέρει να συνδυάσεις και τα δύο, με ένα σμπάρο δυό τριγώνια! αυτό τις στιγμές που κοιμάται το μωρό.

 

Εάν ξέρεις ότι δεν είναι ότι έχει κάτι άλλο το μωρό, μπορείτε εάν κλαίει να σκεφτείτε μαζί με την Αγγελιάννα τι θα μπορούσε να του αποσπάσει την προσοχή - αλλά αυτό θα το κάνεις σαν να είναι δικό της παιχνίδι, όχι για το μωρό δηλαδή. Σαν να ήταν το μωρό ένα παιχνίδι,

 

(θα πάρεις ένα φτερό ή κάποιο μαντήλι, και θα το κουνάτε στο μωρό, χαιδεύοντάς το απαλά. μετά εσύ στον εαυτό σου η Αγγελιάννα σε σένα εσύ στην Αγγελιάνα κτλ)

μήπως θέλει να χοροπηδήσουμε? μήπως θέλει να κάνουμε τούμπα? μήπως θέλει να βγάλουμε έξω την γλώσσα μας ?μήπως θέλει να κάνουμε γύρω γύρω? για λίγο όλα αυτά, και μια φορά να γίνουν ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

 

όταν είσαι κουρασμένη ξαπλώστε στο κρεβάτι και πες της να παίξετε γιατρό.

εκεί, μπορεί να σου πιάνει το χέρι, ή το πόδι (πάντα ζώνες που δεν είναι προσωπικές) ή το μέτωπο και να το μετράει με κάποιο εργαλείο -

και εσύ το ίδιο για εκείνη.

 

έτσι όπως θα είσαι ξαπλωμένη θα μπορείς να πάρεις μια ανάσα τη στιγμή που θα νιώθει το σφυγμό σου (και καλά) - σε κάτι τέτοια "σοβαρά" θέματα κολλάνε τα παιδιά και συγκεντρώνονται πολύ και για πολλή ώρα!

 

είναι πολύ δύσκολο να τα φέρεις βόλτα σε αυτές τις ηλικίες.

η ηλικία της Αγγελιάννας είναι η πιό απαιτητική σε θέμα χρόνου και ενέργειας!

 

ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΜΙΑ ΧΑΡΑ!

 

ΥΓ.

αφαίρεσε απο τα μη αναγκαία!

Σίδερο μόνο συγκεκριμένα ρούχα.

βάλε την Αγγελιάνα να σε βοηθάει.

είναι πολύ καλό παιδαγωγικά να συμμετέχει ΣΕ ΟΛΕΣ τις δουλειές και ήδη μπορεί να κάνει πολλά, σαν παιχνίδι. σκουπάκι, πανάκι σουίφερ για να μαζεύει τα ψίχουλα απο το τραπέζι ή τα διάφορα που έχει κάνει εκείνη - θα δείς ότι εάν το κάνεις εσύ και απλώς της δώσεις το ίδιο και εκείνης θα σε μιμηθεί - χωρίς να της πείς να το κάνει ή να την "διατάξεις". απλά τοποθετείς στα χέρια της τα αντικείμενα.

δεν εχεις ουσιαστικό στόχο εκτός απο το να κάνει οτιδήποτε με αυτό που της έδωσες! στα μάτια της ακόμα και το πιο βαρετό αντικείμενο είναι το καλύτερο παιχνίδι.

[MissMarple]

Ηρέμησε βρε Μαριλενάκι μου, είναι κατανοητή η κούραση σου αλλά αυτή δεν οφείλεται στα ζουζούνια σου, οφείλεται στην κακή ψυχογολία σου και στο ότι φαίνεται να'χεις πάρει το κολάϊ να σκέφτεσαι αρνητικά. Πόσες μανάδες μεγαλώνουν 2 και 3 και 4 παιδιά χωρίς πλυντήρια πιάτων; Απομάκρυνε τα άτομα που σου δημιουργούν προβλήματα, έστω για λίγο καιρό, βρες ποιά είναι τα πραγματικά προβλήματα εάν υπάρχουν και εδώ είμαστε.

[Phani]

Μαριλένα, εγώ πάλι, γιατί διαβάζοντας τα όσα γράφεις κοντεύω να βραχυκυκλώσω το Laptop . . . ?

 

 

Ταυτίζομαι απόλυτα μαζί σου, μόνο που εγώ περνάω τα ίδια με ένα μόνο ζουζούνι . . .

[dora]

Βρε κοριτσια σορυ που θα ειμαι λιγο σκληρη μαζι σας, αλλα το ιδιο ειμαι και με τον εαυτο μου...

Και γω δεν προλαβαινω.. δουλευω , εχω ενα παιδι πανω στα ντουζενια του που θελει κυνηγι και απιστευτη προσοχη και μονιμως παραπονιεμαι οτι οτι κουραζομαι και δεν εχω χρονο ουτε τα φρυδια μου να βγαλω...

Για προσγειωθειτε ομως.. και αντικριστε λίγο την πραγματικοτητα..

Εχουμε συζυγους που μας βοηθανε στο σπιτι καταλαβαινουν τις αναγκες μας και αν μη τι άλλο δεν ειναι απαιτητικοι. Εχουμε γυναικες και μας ξεβρωμιζουν τα σπιτια 2 φορες το μηνα πραγμα που σημαινει οτι με μια σχετικη συντηρηση το σπιτι μενει καθαρο.. Ουτε τοιχους πλενουμε, ουτε πατζουρια, ουτε τριβουμε πλακακια.. Και ομως παραπονιομαστε..

Πως γινεται άλλες που δεν εχουν τη δικη μας πολυτελεια και τα καταφερνουν? Με δυο και με τρια παιδια και με δουλεια?

Μεσα στο ποστ σου Μαριλενα αναφερεις αρκετες φορες την εκφραση .... "Να μπω στο τσατ ή στο φορουμ".. και αν το καλοσκεφτεις εισαι ενα απο τα πολυ ενεργα μελη του φορουμ.. (οπως και γω φυσικα). Εχεις κατσει κατω να σκεφτεις πόσο χρονο σου τρωει το ιντερνετ? Θα μου πεις ξεκουραζομαι, χαλαρωνω, κανει καλο στα νευρα μου (τα ξερω τα ιδια λεω και γω..) Ομως πραγματικα εχεις σκεφτεις ποσες ωρες εισαι κολλημενη μπροστα στην οθονη και οτι αυτες τις ωρες θα μπορουσε να καθαριζεις το σπιτι σου να σιδερωνεις να παιζεις με τα παιδια σου?

Δυστυχως ειτε μας αρεσει ειτε οχι, με εξαιρεση καποιες κοπελες που μιλανε από τη δουλεια και μετα δεν ξαναμπαινουν καθολου, οι υπολοιπες τακτικες εχουμε παθει εξαρτηση από το ιντερνετ. Την ιδια εξαρτηση που παθαινει καποιος από το τσιγαρο ή το αλκοολ. Ειναι πλέον αναγκη μας να μπουμε και να μιλησουμε με τις ψηφιακες μας φιλεναδες, τοσο μεγαλη που για χαρη τους θυσιαζουμε και σπιτι και φιλους και την οικογενεια μας ακομα. Αν το παιδι μας καθοταν ησυχο επι 3 ωρες διπλα μας ωστε να ειμαστε σιγουρες για την ασφαλεια του, σας πληροφορω οτι οι περισσοτερες δεν θα γυρνουσαμε να το κοιταξουμε..

Τωρα που σας γραφω, ο Χαρης κοιμαται και ενω ξερω οτι μπορει σε μιση ωρα να ξυπνησει δεν σηκωνομαι να κανω τις δουλειες μου. Εχω την κατσαρολα απ΄το χτεσινο φαγητο του παιδιου απλυτη, ρουχα απλωμενα που εχουν στεγνωσει απ΄το πρωι, θελω να φτιαξω τις προσκλησεις για τα γενεθλια του Χαρη, να μαζεψω καποια πραγματα του αντρα μου, να του τα πανε τωρα που ερχεται και φυσικα να μαζεψω τα δικα μου πραγματα αφου τη Δευτερα τα ξημερωματα φευγω και αυριο επειδη υπαρχει μια περιπτωση να προλαβω να δω τον αντρα μου θελω να ειναι η μερα κενη. Και φυσικα το σπιτι θελει σκουπισμα σφουγγαρισμα, το μπανιο καθαρισμα κλπ.

Αν αυτο δεν ειναι εξαρτηση τοτε τι ειναι?

Αν ο Χαρης κοιμηθει κανονικα και δεν τον ξυπνησει κατι, μεχρι τις 4 προλαβαινω να κανω ολες τις δουλειες μου.. δυστυχως ομως για μενα θα μεινω κολλημενη στο πισι μεχρι να ξυπνησει το παιδι και μετα δεν θα προλαβαινω... Αν ομως τωρα το παρω αποφαση και σηκωθω το απογευμα μου θα ειναι ελευθερο να κανω οτι θελω και οταν θα ερθει πχ η αδελφη μου να μου κρατησει λιγο το Χαρη θα μπορω να βγαλω τα φρυδια μου, να βαψω τα νυχια μου, να κανω ενα μπανιο με την ησυχια μου.. Ομως αυτο δεν προκειτε να γινει και το απογευμα θα τρεχω πανικοβλητη, με το παιδι μεσα στα ποδια μου να προλαβω τις δουλειες μου.

[maria]

Ολες πάνω κάτω τα ίδια περνάμε...

 

Εώ έχω χαθεί τόσο και ρο α) επειδή έλειπα στην Πάτρα για σπουδές και με το που γυρίσαμε μείναν όλες οι δουλειές πίσω και τρέχω και δεν φτάνω...και έχω και βοήθεια από τους δικούς μου...

 

Τώρα γράφω με το μωρό αγκαλιά γιατί όταν είναι ξύπνιος κλαίει συνέχεια, και αυτό επειδή λείπει ο μεγάλος από το σπίτι ο οποίος μόλις ξεκ΄νησε παιδικό σταθμό, αρρώστησε και τον έχουμε στείλει στους γονείς μου για να μην κολλήσει το μωρό. Παρεμπιπτόντως εγώ έχω ήδη κολλήσει και προσπαθώ να μην αναπνέω πάνω στο μωρό και το κολλήσω...

 

Προσπάθησε να βρεις λίγη βοήθεια για να ξεκουραστείς λίγο, τις δουλειές του σπιτιού παράτα τες, κάνε μόνο τα απαραίτητα...όλες οι μανάδες τα ίδια τραβάμε, απλά πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν μπορουν να γίνουν όλα...

 

ηδη σου αξίζουν πολλά "μπράβο" γι αυτά που κάνεις

[ΡΙΑ]

dora συμφωνω μαζι σου. Εγω ειμαι εθισμενη στο τσιγαρο, στο ιντερνετ, στον καφε, τρωω τα νυχια μου. Μηπως χρειαζομαι κεντρο αποτοξινωσης?

[elenik]

Αν εσυ εισαι αχρηστη εγω ειμαι ανικανη. Τι λες παιδακι μου. Την φαση αυτη την περασα και την ξεπερασα. Κανεις οτι μπορεις και πολυ λιγοτερα απο αυτα που θα καταφερνα να κανω. Εγω ενοιωθα οπως νοιωθεις με ενα.

Διαβασε οσα λεει η Μαρια .

Συζητησε με τον συζυγο να βαζει στην θεση του καταστασεις που δεν μπορεις (πχ την μανα του - βγαλτε την εξω για φαγητο σε μια ταβερνα για παιδοτοπο ή μην την βγαλετε και καθολου...αρωστησατε ) και ασε και μερικα να πανε στον βροντο. Δεν υπαρχει ανθρωποςε που θα σε κατηγορησει αν ολα δεν ειναι ατην τριχα.

[dora]

Σε πληροφορω οτι ενω καπνιζω ΠΑΡΑ μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ επειδη δεν μπορω να καπνισω στο δωματιο που ειναι το πισι γιατι ειναι κολλητα με ην κρεβατοκαμαρα πολυ απλα δεν καπνιζω... Αρα η εξαρτηση μου απ΄το ιντερνετ ειναι μεγαλυτερη και απ΄το τσιγαρο. Φαντασου δηλαδη...

[Phani]

dora, θέλω να σου απαντήσω γιατί δεν συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες πιο πάνω, αλλά δεν ξέρω αν προλάβω σήμερα. . . . Καλά τα λες, έχεις δίκιο, αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι . . .

[Vicky]

Μαριλενα ...σε καταλαβαινω μιας και οταν γεννηθηκε η Βαλια ο Μιχαλης ηταν 2 ετων και 10 μηνων....αρα ημουνα στη φαση που εισια τωρα...Βεβαια πριν γεννησω ηξερα πως εχω την πεθερουλα μου κοντα και αθ με βοηθουσ εμε το να απασχολει λιγο το Μιχαλη...αλλα οταν εμεις κανουμε σχεδια ο Θεος γελαει...

Τη μερα που θα επερνα εξητηριο επεσε και εσπασε το δεξι της χερι...Εννοειτε πως ηθελα να ξεκουραστει και επουδενη δε θα τη φορτωνα με κατι δικο μου...απροτι που εκεινη ηθελε.

Γυρισα στο σπιτι με 2 παιδια και πελαγωμενη.Για να καταλαβεις την επομενη του εξητηριου πηρα το αμαξι ακι εκανα βολτες με το Μιχαλη και ειχα αφησει το νεογεννητο σπιτι με τη μαμα μου που αθ εφευγε εκεινο το ρβαδυ ...Εκεινες οι πρωτες μερες ηταν δυσκολες αλλα μου εφεραν πολλα καλα.Εκανα καλο στο Μιχαλη γιατι 40 μερες δεν χωρισαμε...εμαθε να συνυπαρχει με το μωρο.Ακου λοιπον τι εκανα και τα καταφερνα...μη σου πω πως ημουνα πολυ πιο ηρεμη απο τη λοχεια του Μιχαλη...

1)Ειχα εφοδιαστει πανακια με αζαξ ,πανακια χλωρινης και σουιφερ.Ετσι εκανα τα πανω πανω σε καθε ευκαιρια.

2)Ανεθεσα στο συζηγο μπαλκονια-πατζουρια

3)μαγειρεμα εκανα οποτε προλαβαινα.Αν δεν προλαβαινα τρωγαμε απεξω.

ο Μιχαλης ειναι κρεατοφαγος και ετσι του συνδιαζα κατι απεξω με σαλατουλα δικη μου .Για να τρωει ενδιαμεσα,ειχα φρουτα,γιαουρτακια,τοστ.Αλλα ειχαμε πει εμ το συζηγο οτι πως θα φαμε και απεξω δεν εγινε και τιποτα...Αλλα τελικα μαγειρευα φαγητα που δεν με θελανε απο πανω.ψητα και χυτρας...μια χαρα περασαμε

4)Οταν θηλαζα τη Βαλια,ελεγα και στο Μιχαλη αν ερθει μαζι μου και ή βλεπαμε καποαι παιδικη ταιναι μαζι,ή του μιλουσα ή ειμασταν και οι 3 ξαπλωμενοι...με το Μιχαλη να πινει γαλα και γω να θηλαζω.

5)τον αποκαλουσα "επισημο βοηθο" και καμαρωνε οταν μου εφερνε παμπερς-μωρομαντηλα

6)Μολις κοιμοντουσαν τα παιδια εκανα πρωτα ενα μπανακι ή ντουζακι και μετα οτιδηποτε αλλο.Ετσι φρεσκαριζομουνα και αποκτουσα δυναμεις.

7) ενα διαστημα πηρα και πολυβιταμινες...

 

θα επανελθω μολις με αφησουν τα ζουζουνια

[Μαρια Στυλιανακη]

λοιπόν απο εδώ και πέρα θα μπεί στο τσατ ωρες λειτουργίας και στο΄φόρουμ μάξιμουμ χρόνος παραμονής για να σας πετάει έξω!!!

 

κοίτα όλοι κάπου κάπου έχουμε ανάγκη απο κάτι να μας αποσπάσει την προσοχή, και μια εξάρτηση δείχνει απλώς ότι πρέπει να φροντίσουμε τον εαυτό μας εάν είναι τόσο μεγάλη που κάνει κακό στο περιβάλλον μας (στο παιδί) και σε μας.

 

η αλήθεια πιστεύω έγκειται στο ότι το ίντερνετ προσφέρει μια μεγάλη ελευθερία στο μυαλό, να σκέφτεται ότι θέλει, να πηγαίνει όπου θέλει σε ένα virtual περιβάλλον.

 

είναι μια ελευθερία που όταν έχεις ένα παιδί να φροντίσεις 24 ώρες το 24ωρο φαντάζει σαν κάτι το φανταστικό. (και εύκολο στην πρόσβαση)

 

μέχρι ένα σημείο σας βοηθάει. Μέχρι ένα σημείο όμως.

Να κανονίζετε πιο συχνά και σταθερά συναντήσεις μεταξύ σας που να παίζουν τα παιδιά, και έτσι να ξεφεύγετε και εσείς κάπου κάπου.

Για τα παιδιά αυτό είναι ότι καλύτερο - οπότε αντί να πίνετε διαδικτυακά καφέ το απόγευμα, όσες είσαστε στην ίδια πόλη, να βρίσκεστε σε πάρκα ή παιδότοπους.

θα δείτε ότι αυτό είναι ακόμα καλύτερο απο το ίντερνετ.

 

και το χειμώνα, να πάρετε ρούχα ζεστά και να το συνεχίσετε.

γαλότσες στα παιδιά και μπουφανάκια κτλ, και εσείς το ίδιο. μην κλειστείτε τώρα και καλά που θα αρχίζει λίγο να κρυώνει ο καιρός.

(θυμάμαι όταν πηγαίναμε γερμανία χριστούγεννα και όλα τα παιδιά στο καταχείμωνο έξω ήταν και έπαιζαν και κάθε φορά τρελλαινόμασταν...)

τέλος πάντων.

Marilena ζήτα , όχι, ΑΠΑΙΤΗΣΕ βοήθεια και κατανόηση απο το περιβάλλον σου.

κανεις άλλος δεν μπορεί να το κάνει αυτό για σένα.