Οικογενειακα προβλήματα 22 ετών

[Aggelikipp]

Γειά σας. Σας παρακολουθώ αρκετό καιρό και τώρα βρήκα το θάρρος να γράψω και τα δικά μου προβλήματα που με βαραίνουν  να μου δώσετε τις συμβουλές σας. Λοιπόν είμαστε μαι τετραμελής οικογένεια. Ξεκινώντας απ τα παιδικά μου χρόνια ο πατέρας μου πάντα έλειπε λόγω δουλειάς και μας έβλεπε 1 φορά το μήνα .. μεγαλώσαμε με τη μητέρα μου.. Τον πατέρα μου λοιπόν τον θεωρούσα σαν ξένο. Ποτέ δεν μας αγκάλιασε. Ποτέ δεν μας φίλησε και πότε δεν μας μίλησε σαν πατέρας προς τα παιδιά του . Να πει 2 όμορφα λόγια . 2 συμβουλές! Όταν κάναμε σκανταλιες και έλειπε ο πατέρας μου η μητέρα μου μας εκφοβιζε ότι όταν έρθει ο πατέρας σας θα του τα πω όλα και θα γίνει χαμός. Αργότερα όταν έφτασα 8 9 ετών άρχισα να στης λέω ότι δν είναι σωστό αυτό που κάνει και αν είναι να μας τιμωρήσει θα έπρεπε να το κάνει η ίδια και όχι να περιμένουμε τον μπαμπά. Και εννοείται ο μπαμπάς άκουγε μονο την δική της εκδοχή .. Ότι πει η μητέρα μου αυτό είναι δεν θα κάτσει να ακούσει τι έχει γίνει και απ τη μεριά μας. Αργότερα που αρχίσαμε να μένουμε όλοι μαζί (δηλαδή μετακόμισαμε στην πόλη όπου εργαζόταν ο πατέρα Μ ) οι γονείς μας είχαν κάθε μέρα φασαρίες και τσακωμούς. Σε σημείο να πλακώνονται μπροστά μας να τη πετάει απ τη μία άκρη στην αλλη και εμείς μα κλαίμε με λιγμους. Επειδή η μαμα μου νόμιζε ότι την απατάει. Δεν υπήρχε πότε επικοινωνία στο σπίτι μας  . Επίσης κάτι άλλο που μου έχει μείνει είναι να λέει στον αδερφό μου οι γυναίκες είναι που..... Και μην κάνεις παρέα με καμια συμμαθητρια απ το σχολείο σου( και τώρα που το σκέφτομαι ο αδερφός μου θα μπορούσε άνετα να γίνει ομοφυλόφιλος με αυτά που άκουγε και με τα παραδείγματα που του έδινε. ) Εμενα απ την άλλη μια φορά με είχε αφήσει σε μια φίλη της η οποία έχει μια κόρη και έναν γιο .. Όταν γύρισε και με πήρε σπίτι άρχισε την ανάκριση αν μου έκανε κάτι το παιδι αν με βιασε και να με εξετάζει η ίδια για την παρθενιά μου. Να με πηγαίνει σε γιατρούς να με εξετάζουν και να ντρέπομαι τόσο πολύ που με έβλεπαν έτσι... Μικρό παιδί 8 ετών. (Κάθε χρόνο από τότε με εξεταζε η ίδια μέχρι να γίνω 19 ετων) γιατί βλέπετε δεν πρέπει να πάω με κανέναν μέχρι το γαμο ... Όταν πάμε να πούμε κάτι η μαμα μου το πάει στο ότι οκ εγώ δεν είμαι η καλή εγώ φταίω για όλα . Κουράζομαι πολύ γιατί μαγειρεύω ( το λέει συνέχεια σαν δικαιολογία ότι κουράζεται απ τις δουλειές του σπιτιού είναι αγραμματη και δεν κάνει καμιά άλλη δουλειά πάρα μόνο τις δουλειές σπιτιού. Και της λέω εγώ άλλες γυναίκες που έχουν οικογένεια είναι νοικοκυρές και εργάζονται κιόλας πως τα κατεφερνου?  Απλά το λέει συνέχεια αυτό για να την εκτιμάει ο πατέρας μου και να μην αρχίσει να λέει ότι δεν κάνει τπτ παραμονο τις δουλειές σπιτιου . Έτσι ο πατέρας μου τη λυπάται και παίρνει το μέρος της). Ακόμα και τώρα που έχουμε μεγαλώσει και είμαι 22 ετών ( σπουδάζουμε πλέον και τους βλέπουμε μόνο καλοκαίρι και διακοπές Πάσχα χριστουγεννων ) δεν φτάνει που πηγαίνουμε μαζί για ψώνια αλλά παρακαλάει τον υπάλληλο να μας κάνει έκπτωση και να μας μειώσει έστω και 5 ευρώ. Όταν της λέω γιατί το κάνεις αυτό μου λέει έλα μωρέ πόσες φορές το είπα να μου κάνει καλύτερη τιμη ? Μόνο μία φορά το είπα αντέ δύο. Ενώ το έχει πει πάνω από 5 φορές . Γενικά δεν παραδέχεται ΤΊΠΟΤΑ !!! Την άλλη φορά πήραμε κάποια πράγματα απ τ ψιλικατζιδικο και ολως τυχαίως της ελειπαν 50 λεπτά στο ταμείο . Πάει ο αδερφός μου να κάνει την κίνηση να ψάξει στην τσέπη του και του κάνει νοήματα αστο και αστο. Οκ ο ταμίας το κατάλαβε δεν είναι χαζός. Του λέει και καλά δεν έχουμε τώρα θα σας τα φέρουμε άλλη φορά ( και να είμαστε φτωχοί οκ!  Αλλά πραγματικά οικονομικά είμαστε πάρα πολύ καλαα !!) Πηγαμε σπιτι και λεει ο μπαμπας τι εγινε η μαμα λεει τιποτα μωρε απλως μας ελειπαν 50 λεπτα. Εξηγουμε εμεις οτι ηθελε να τα δωσει ο αδερφος μου και η μαμα εκει οχι δεν εγινε ετσθ και ολο εγω φταιω! Επίσης έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και 5 χρονια ( με τον οποίο δεν έχουμε προχωρήσει. Του έχω εξηγήσει κάποια πράγματα και δείχνει κατανόηση και σεβασμό ) τεσπα λέω στη μαμά μου το αγόρι μου θα μου κάνει δώρο κάτι φορέματα τα οποία κάνουν 50 ευρώ αλλά με την έκπτωση θα πάει 40 . Μου λέει η μαμα μου ναι αλλά αυτός τώρα  πρέπει να σου δώσει 50 ευρώ και όχι 40. Γιατί την έκπτωση την κάνει σε σένα.  Οκ!! Αληθεια ειμαι τοσο χαρούμενη που δεν της έχω μοιάσει ούτε στο παραμικρό. Δεν πηγαίνουμε πότε διακοπές με φίλους μας ερχόμαστε στο πατρικό μας και πάλι έχουν παράπονα λέγοντας μας ότι εσείς δεν δουλεύετε όπως τα άλλα παιδιά. Ενώ τους είχαμε πει φέτος δεν θα έρθουμε θα δουλέψουμε. Μας είπαν όχι ελάτε εδώ έχουμε δουλειές στο σπίτι . Βάψιμο και πολλά πολλά ακόμα. Όλες τις δουλειές τις κανονίζουμε εγώ και ο αδερφός μου ( ολες ομως απο χρωματα μεχρι και το να αγορασουμε επιπλα ρωταμε για εγγυησεις και πολλα ακομα.Δεν μπορούν ούτε μια δουλειά να αναλάβουν να κάνουν μόνοι τους. και αντί να μας που ευχαριστώ τ θεωρούν και δεδομένο.) Έχω διάβασμα για το Σεπτέμβρη και δεν τ σέβονται δεν τους νοιάζει καν. Θέλουν να κάνουν τις δικές τους δουλειές χωρίς να τους νοιάζει αν έχουμε διάβασμα ή όχι . Έχουμε κάνει μόνο ένα μπάνιο στη θαλασαα και δεν τους νοιάζει σου λέει έχουμε δουλειές αφήστε τα μπάνια σας . Πάλι καλά που έχω και το αγόρι μου και είναι τόσο καλός . Αλλά και παλι δεν μπορώ να του πω τα πάντα γιατί θα μας θεωρήσει τρελούς οικογένειακως. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε πάει σε μια εκδήλωση όπου ήταν οι συνάδελφοί του μπαμπά και επειδη δεν τους χαιρέτησα ( 9 ετών παιδί ) όταν πήγαμε σπίτι με είχε πλακώσει στο ξύλο.. μιλούσαν για τα πάντα μπροστά μας. Χωρίς να τους νοιάζει που ήμασταν μικροί και δεν κάνει να τα ακούμε.  Τους τσακωμούς τους και τις παρεξηγήσεις τους με τους γείτονές συγγενείς . Μας γέμιζαν με μίσος μιλώντας τόσο άσχημα για κάποιους ανθρώπους. Ο μπαμπάς μου απ την άλλη έχει ένα πρόβλημα υγείας που δεν επιτρέπεται να οδηγήσει αυτοκίνητο και αντί να τ αποδεχτεί κάνουμε συνέχεια φασαρίες μέσα στο σπίτι επειδή επιμένει ότι θέλει αυτοκίνητο και δεν θα πάθει τίποτα . Του εξηγούμε ότι αν βγει στο δρόμο ίσως κάνει ατύχημα και αυτό θα του στιχισει και άλλες ζωές που δν του φταίνε σε τίποτα ! Εκεί αυτός επιμένει . Η μαμα μου όταν κάνουμε κάποια κουβέντα και προσπαθούμε να βρούμε μια λύση για τα προβλήματα μας που τσακωνομαστε κτλ ή θα φύγει θα πάει σε άλλο δωμάτιο ή δεν θα βγάλει τσιμουδια. Ναι αλλά έτσι δεν βρίσκουμε λύση. Όταν της λέμε πρέπει να μιλήσουμε το γυρνάει ότι φταίει εκείνη για όλα τα ακούει ο μπαμπάς και τα βάζει μαζί μας. Απορω πως δεν έχουμε πάθει ψυχολογικά τόσα χρόνια . Έχω προτείνει στον αδερφό μου να έρθει κοινωνική λειτουργός στο σπίτι αλλά είναι τόσο αγράμματοι που θα μας βρίσουν αν τους το πούμε. Δεν ξέρω τι να κάνω αλήθεια. Επικοινωνία σεβασμός αγάπη είναι άγνωστες λέξεις στην οικογένεια μου. Έχουμε περάσει πολύ δύσκολες και άσχημες στιγμές στο σπίτι. Πάντα φοβόμουν  τους γονείς μου. Δυστυχώς μα τους σεβαστώ δεν τα κατάφερα!! Γονεις που δεν ξέρουν καν τι σημαίνει εφηβεία γονείς που σου λένε μην μιλάς με αγόρια αν είναι κορίτσι και μην μιλάς με κορίτσια αν είναι αγόρι  γιατί θα σ κάνουν κακό και αν είσαι κοπέλα μετά ποιος θα σε πάρει ??Γονείς που δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη σεβασμός κατανόηση επικοινωνία. Δυστυχώς δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για γονείς. Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Δε φτάνει που δεν έχουμε φίλους γιατί οι γονείς μας δεν τα έχουν καλά με τους γείτονες αλλά τσακωνομαστε και στο σπίτι.. ειλικρινά τι θα κάνατε στο τη θέση μου ?? Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά πραγματικά δεν ξέρω που να τα πω.ντρέπομαι πολύ για την οικογένεια μου.

[ΑΡΓΚ]

Θα σου πω τι ΕΚΑΝΑ, ότι τι ΘΑ έκανα στη θέση σου. Εφυγα και δεν ξαναμίλησα με τον πατέρα μου ποτέ. Οταν η μάνα μου τον χώρισε, ξανααπέκτησα σχέσεις με εκείνη. Τα έχεις πολύ μπερδεμένα στο κεφάλι σου. Μιλάς για κακοποίηση από τον πατέρα, κακοποίηση που σηκώνει μήνυση. Τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας.

[Aggelikipp]

Καμιά συμβουλή ;

[belleblue]

@Aggelikipp απέφυγε να είσαι σπίτι, αποστασιοποιήσου, δεν είσαι υποχρεωμενη να περνάς ώρες εκεί, κάνε  ότι μπορείς στο να μην είσαι εκεί ούτε 5 λεπτά, γιατί όπως βλέπεις σε χαλάνε και δεν αισθάνεσαι ότι έχεις σχέση μαζί τους.  Βρες χώρους στους οποίους να μπορείς να είσαι, (δημόσιους? , βιβλιοθήκες? ) μιλα με ανθρώπους που ξέρεις εκεί κοντά, πιάσε φιλίες και βοήθησε τον  εαυτό σου, μόνο εσύ μπορείς! 

Να τους αλλάξεις αποκλείεται, οπότε , μην μάχεσαι , ούτε για αστείο μαζί τους, .... γράψε γράμμα και κάψτο, εκφράσου σε ενα ημερολόγιο....  να   διορθώσεις το πρόβλημα αποκλείεται!  Ξέρω ότι το θέλεις, όλοι μας θα θέλαμε να αλλάξουμε ή να σβήσουμε αυτά που έχουμε περάσει από γονείς που ενδεχομένως ήταν διαταραγμένοι ή έκαναν κακοποίηση σωματική, λεκτική, συναισθηματική. 

Τώρα μεγάλωσες , και δεν είσαι υποχρεωμένη να ακούς  τίποτα, θα παίρνεις το φαγητό σου αν εχει θα βγαίνεις μπαλκόνι ή και στο διάδρομο ή και στο χώλ πολυκατοικίας, πάντως δεν θα περνάς ούτε λεπτό με άτομα που δεν σε σέβονται.  αν είναι πηγαινε μόνο για τον ύπνο.  ξεκαθάρισέ τους το, ότι δεν προκειται επειδη τους επισκέπτεσαι να μπεις πάλι στην ίδια θέση που σε έβαζαν παλιά,  ή ότι απλώς άλλαξες και θέλεις την ησυχία σου. όπως θες πες το,  αλλά μην τους κανεις το χατήρι, να δέχεσαι την όποια κακοποίηση. 

 

"Έχω προτείνει στον αδερφό μου να έρθει κοινωνική λειτουργός στο σπίτι αλλά είναι τόσο αγράμματοι που θα μας βρίσουν αν τους το πούμε."

 δεν καταλαβαίνω εδώ για ποιο λόγο θεωρέις ότι θα σας βρίσει ένας κοινωνικός κοινωνική λειτουργός? Αν μπορεις διευκρίνισε καλύτερα τι εννοείς , εννοώ για ποιόν ακριβώς συγκεκριμένα λόγο θέλεις να φωνάξεις κοινωνική λειτουργό? Τι περιμένεις /τι θα ήθελες να αλλάξει ? 

Επεξεργάστηκαν 9 Αυγούστου,2017 by belleblue

[ΧρύσαΜ]

3 ώρες πρίν, Aggelikipp είπε:

Καμιά συμβουλή ;

Είμαι 21 χρόνων και προέρχομαι από μια οικογένεια που μου δίδαξε αρκετά πράγματα.

Είσαι 22 χρόνων, δε θα ακολουθείς πλέον αυτά που σου λένε οι γονείς σου! Είσαι αρκετά μεγάλη για να ανεξαρτητοποιηθείς! Τι πάει να πει δε σε αφήνουν να μιλάς με αγόρια; θα μιλάς όπου θες! Τι πάει να πει δε σε αφήνουν να έχεις επαφές; θα κάνεις ό,τι θες! Θες να βρεις δουλειά; κάντο! Έχεις καταλάβει ότι έχεις δικαιώματα;;; οι γονείς σου, θες καλώς θες κακώς, αυτοί είναι! Η μητέρα σου, καταλαβαίνω ότι αντιδρά περίεργα, όμως δεν ξέρω αν έχετε κάτσει με τον αδερφό σου να την ψυχολογίσετε. Αν έχετε σκεφτεί, τι μπορεί να περνάει αυτή η γυναίκα που ήταν πόσο καιρό μόνη, μακριά από τον άντρα της, με την ευθύνη δυο παιδιών! Ναι είναι αμόρφωτη, αλλά είναι μαμά και πίστεψέ με ξέρει τι σκέφτεστε, καταλαβαίνει πώς νιώθετε και αυτό την πληγώνει θανάσιμα. Αυτή τη στιγμή νιώθει πως έχει αποτύχει εντελώς! Ότι τα έχει κάνει όλα λάθος! Πώς να μην έχει κρασάρει;;; δεν ήταν αυτά τα όνειρά της όταν ξεκίνησε να κάνει οικογένεια. Και όταν βλέπει πως ούτε ο άντρας της, το στήριγμά της, αλλά ούτε τα ίδια της τα παιδιά δεν την καταλαβαίνουν, θα ρίξει κατευθείαν όλες τις ευθύνες (πού αλλού;!) πάνω της. Έχει δηλαδή τις έγνοιες της για τα παιδιά της, για τον άντρα της, για την οικονομική κατάσταση, στεναχωριέται για την έκβαση των πραγμάτων και συν τοις άλλοις θεωρεί υπεύθυνο τον εαυτό της. Όλα αυτά τα έχετε αναρωτηθεί ποτέ; ή απλά τη δικάσατε; μην περιμένετε να έρθει να σας τα πει κατάμουτρα όλα αυτά, προφανώς και θα τα κρατήσει για τον εαυτό της, ίσως γιατί θεωρεί ότι αυτό είναι το καλύτερο για εσάς. Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι η μητέρα σας είναι μια πολλή σκληρή γυναίκα που έχει περάσει πολλά. Καταλαβαίνω ακόμα και αυτό που σου έκανε με τον έλεγχο της παρθενιάς. Αλλά! Εδώ φταις εσύ... Είναι δυνατόν να μην της έχεις βάλει ένα στοο σε αυτό το θέμα και να επιτρέπεις τη διαιώνισή του; και πες ότι μέχρι τα 17 δε μπορούσες (γεγονός απαράδεκτο για μένα, διότι για να σπουδάζεις σημαίνει ότι είσαι μια κοπέλα η οποία πήγε σχολείο και διδάχθηκε για τα δικαιώματά της). Στα 18; Στα 19;

Όλα αυτά δε στα λέω για να σε στήσω στον τοίχο και εύχομαι να μπορείς να το καταλάβεις. Προσπαθώ να σου δείξω αφ' ενός ότι ίσως να πρέπει να μπεις στη θέση της μαμάς σου και με τον τρόπο αυτό να την καταλάβεις ώστε να έρθετε πιο κοντά και αφ' εταίρου γιατί θεωρώ ότι είσαι σε μια ηλικία που κάνεις τη δική σου ζωή! Απαγορεύεται να σκέφτεσαι τι σε αφήνουν οι γονείς σου να κάνεις και τι όχι, πώς το λένε;! Πάρε τις δικές σου αποφάσεις, αλλά να είσαι έτοιμη να δεχτείς και τις όποιες συνέπειες!!

Και όσο για τη μαμά σου δε χρειάζεται επιφανειακές κινήσεις, αλλά κινήσεις με νόημα. Μια αγκαλιά και ένα "σ αγαπώ μαμά" είναι αρκετά.

Και στην τελική, αφήστε και τίποτα να περάσει στο ντούκου, δεν είναι ανάγκη να φέρνετε αντίλογο σε ό,τι σας πουν. Ακόμα κι αν διαφωνείτε, εφαρμόστε το ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ σύστημα "μπαινάκης-βγαινάκης". Όταν σας λένε κάτι που δε συμφωνείτε ή σας ενοχλεί, απλά ακούστε τι έχουν να σας πουν χωρίς να δείξετε ότι δεν τους παρακολουθείτε και αφήστε να λένε. Θα πουν, θα πουν, θα πουν, εεεε κάποια στιγμή θα σταματήσουν. Με το να διαφωνήσετε δεν κερδίζετε τίποτα πέρα από καυγάδες. Πείτε "ναι" και κάντε αυτά που πιστεύετε εσείς καλύτερο για εσάς.

[belleblue]

αυτο πολύ σωστό που γράφεις, αλλά να ξέρεις ότι για ένα παιδί που έχει δεχτεί τα πάνδεινα μπορεί αυτό να είναι και το πιο δύσκολο ή αυτό που ξεχειλίζει κάθε φορά το ποτήρι, συναισθηματικά... το να πρέπει για άλλη μια φορά να πεις " ναι" (να κάνειες ότι συμφωνείς) ενω πχ χρόνια έχεις εκβιαστεί κάπως στο να το λες..  ,... είναι πολύ δύσκολο. 

[Aggelikipp]

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Καλα τα λετε αλλα αν δεν τα εχετε ζησει ετσι οπως εγω δεν μπορειται να ξερετε. Χρυσα η μητερα μου δεν εχει τυψεις για οτι κανει. Δεν την ενδιαφερει καθολου. Πιστεψε με την ξερω πολυ καλα. Το μονο που τη νιαζει ειναι να ειναι θεα στα ματια του μπαμπα. Πολλες φορες μας εχει κανει ρεζιλι επειδηξη για να δειξει οτι ειναι καλυτερη μας μπας και την εκτιμισει λιγο παραπανω ο μπαμπας. Οσο για την παρθενια μικρο παιδι εγω 7 ετων τι θα μπορουσα να της πω ; ντρεπομαι τοσο πολλη για αυτο που μου εκανε και ετσι οπως μου φωναζε. Με πιεζε να της πω ντε και καλα οτι ναι με βιασε. Ενω κατι τετοιο ποτε δεν εγινε . Ειχε κολησει το μιαλο της. Αυτος ο ελεγχος συνεχιστικε μεχρι να γινω 18 -19 και παλι φυσικα δεν τολμουσα να πω κατι γιατι θα με αποκληρωναν οτι ειμαι του δρομου και πολα ακομα . Θα με εδιωχναν απ το σπιτι . Που θα πηγαινα λοιπον 15 ετων παιδι ή εστω και 18 ?.Το χειροτερο ολων εναι οτι δεν θα κατσουν να μας ακουσουν . Εχουν συγκεκριμενα πραγματα στο μυαλο τους . Αν αυτο π.χ ειναι το μαυρο δν υπαρχει περιπτωση να τους το κανεις ασπρο. Εχουν γινει τοσα πολα στο σπιτι μας που δεν ξερω πια πως να τα αντιμετωπισω . Τι να κανω. Το μονονπου ειχαν στο μυαλο τους ειναι οτι πρεπει να τους σεβομαστε ενω οι ιδιοι με το παραμικρο μας πλακωναν στο ξυλο. Ωραιο παραδειγμα. Εξαιτιας ολων αυτων των βιοματων εχω γινει εξαιρετικα πολλη ευαισθητη. Κλαιω με το παραμικρο. Με το αγορι μου που ειμαστε μαζι τοσα χρονια δεν τολμω να προχωρησω γιατι φοβαμαι πως μια μερα ισως θελησει παλι να με κοιταξει. Μου κανει τοσα δωρα το παιδι και αντι να πει παρτου και εσυ τιποτα.. αλλα οχιιι γιατι να του παρουμε εμεις ; θα χαλασουμε τσαμπα 10 ευρω ; οσο για την κοινωνικη λειτουργο αν τους πουμε οτι θελουμε να φωναξουμε κοινωνικη λειτουργο θα μας βρισουν οι γονεια μας. Τι ειναι αυτα τα πραγματα θα πουν. Τρελαθηκατε τελιως ; ελεγα να ερθει σπιτι μας να μας πει ποιος φταιει. Τι πρεπει να αλλαξει ο καθενας στον χαρακτηρα του; νιωθω οτι περνουν τα χρονια και εγω δεν ζω σαν ολα τα αλλα παιδια της ηλικιας μου. Ουτε ειχα καλα παιδικα χρονια. Τους φτιαχναμε τοσο ομορφες ζωγραφιες οταν ειμασταν μικροι μπας και τραβηξουμε την προσοχη τους λιγο και αντι να τα εκτιμησουν να μας πουν μπραβο πολυ ωραιο . Το κοιταζαν για ενα λεπτο και υστερα κατελειγε στα σκουπιδια. Παντα μας ελεγαν ποσο καλο παιδι ειναι το παιδιντου γειτονα.ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ.ποσο εξυπνα ειναι τα παιδια της γειτονισας. Ποσο ακουνε τους γονεις τους. Τωρα ολα αυτα τα παιδια που τοσο θαυμαζαν οι γονεις μας εχουν μπλεξει με διαφορα τελοσπαντων. Ποτε δεν μας εκτιμισαν. Ποτε δεν ειπαν εναν καλο λογο. Ποσο καλα παιδια εχουμε. Ενα μπραβο. Ενα μπραβο ειναι τοσο σημαντικο απο ανθρωπους που τους εχεις σαν προτυπο. Δυστυχως εχουν γινει πολα λαθοι απ τη μερια τους. Ουτε να κατσουμε να συζητησουμε δεν μπορουμε. Θα το πανε στο οκ εμεις φταιμε για ολα. Δεν εχετε σεβαση. Μονο αυτο ξερουν να λενε. Υστερα θα φυγουν θα παει η μαμα στον κηπο να ποτισει και ο μπαμπας θα κανει τις δικες τους δουλειες. Σαν να μην τρεχει τιποτα. Οτι και αν πουμε μας γραφουν κανονικοτατα οπως καταλαβαινεται. Καποια μερα φοβαμαι θα εκραγω. 

[ΧρύσαΜ]

8 ώρες πρίν, belleblue είπε:

αυτο πολύ σωστό που γράφεις, αλλά να ξέρεις ότι για ένα παιδί που έχει δεχτεί τα πάνδεινα μπορεί αυτό να είναι και το πιο δύσκολο ή αυτό που ξεχειλίζει κάθε φορά το ποτήρι, συναισθηματικά... το να πρέπει για άλλη μια φορά να πεις " ναι" (να κάνειες ότι συμφωνείς) ενω πχ χρόνια έχεις εκβιαστεί κάπως στο να το λες..  ,... είναι πολύ δύσκολο. 

Είναι  δύσκολο το καταλαβαίνω. Με αυτόν τον τρόπο όμως, θα το κάνεις δυο τρεις πέντε δέκα φορές και θα σταματήσει! Δεν ωφελούν κανέναν οι εντάσεις και οι φωνές...

[ΑΡΓΚ]

7 ώρες πρίν, Aggelikipp είπε:

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Καλα τα λετε αλλα αν δεν τα εχετε ζησει ετσι οπως εγω δεν μπορειται να ξερετε. Χρυσα η μητερα μου δεν εχει τυψεις για οτι κανει. Δεν την ενδιαφερει καθολου. Πιστεψε με την ξερω πολυ καλα. Το μονο που τη νιαζει ειναι να ειναι θεα στα ματια του μπαμπα. Πολλες φορες μας εχει κανει ρεζιλι επειδηξη για να δειξει οτι ειναι καλυτερη μας μπας και την εκτιμισει λιγο παραπανω ο μπαμπας. Οσο για την παρθενια μικρο παιδι εγω 7 ετων τι θα μπορουσα να της πω ; ντρεπομαι τοσο πολλη για αυτο που μου εκανε και ετσι οπως μου φωναζε. Με πιεζε να της πω ντε και καλα οτι ναι με βιασε. Ενω κατι τετοιο ποτε δεν εγινε . Ειχε κολησει το μιαλο της. Αυτος ο ελεγχος συνεχιστικε μεχρι να γινω 18 -19 και παλι φυσικα δεν τολμουσα να πω κατι γιατι θα με αποκληρωναν οτι ειμαι του δρομου και πολα ακομα . Θα με εδιωχναν απ το σπιτι . Που θα πηγαινα λοιπον 15 ετων παιδι ή εστω και 18 ?.Το χειροτερο ολων εναι οτι δεν θα κατσουν να μας ακουσουν . Εχουν συγκεκριμενα πραγματα στο μυαλο τους . Αν αυτο π.χ ειναι το μαυρο δν υπαρχει περιπτωση να τους το κανεις ασπρο. Εχουν γινει τοσα πολα στο σπιτι μας που δεν ξερω πια πως να τα αντιμετωπισω . Τι να κανω. Το μονονπου ειχαν στο μυαλο τους ειναι οτι πρεπει να τους σεβομαστε ενω οι ιδιοι με το παραμικρο μας πλακωναν στο ξυλο. Ωραιο παραδειγμα. Εξαιτιας ολων αυτων των βιοματων εχω γινει εξαιρετικα πολλη ευαισθητη. Κλαιω με το παραμικρο. Με το αγορι μου που ειμαστε μαζι τοσα χρονια δεν τολμω να προχωρησω γιατι φοβαμαι πως μια μερα ισως θελησει παλι να με κοιταξει. Μου κανει τοσα δωρα το παιδι και αντι να πει παρτου και εσυ τιποτα.. αλλα οχιιι γιατι να του παρουμε εμεις ; θα χαλασουμε τσαμπα 10 ευρω ; οσο για την κοινωνικη λειτουργο αν τους πουμε οτι θελουμε να φωναξουμε κοινωνικη λειτουργο θα μας βρισουν οι γονεια μας. Τι ειναι αυτα τα πραγματα θα πουν. Τρελαθηκατε τελιως ; ελεγα να ερθει σπιτι μας να μας πει ποιος φταιει. Τι πρεπει να αλλαξει ο καθενας στον χαρακτηρα του; νιωθω οτι περνουν τα χρονια και εγω δεν ζω σαν ολα τα αλλα παιδια της ηλικιας μου. Ουτε ειχα καλα παιδικα χρονια. Τους φτιαχναμε τοσο ομορφες ζωγραφιες οταν ειμασταν μικροι μπας και τραβηξουμε την προσοχη τους λιγο και αντι να τα εκτιμησουν να μας πουν μπραβο πολυ ωραιο . Το κοιταζαν για ενα λεπτο και υστερα κατελειγε στα σκουπιδια. Παντα μας ελεγαν ποσο καλο παιδι ειναι το παιδιντου γειτονα.ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ.ποσο εξυπνα ειναι τα παιδια της γειτονισας. Ποσο ακουνε τους γονεις τους. Τωρα ολα αυτα τα παιδια που τοσο θαυμαζαν οι γονεις μας εχουν μπλεξει με διαφορα τελοσπαντων. Ποτε δεν μας εκτιμισαν. Ποτε δεν ειπαν εναν καλο λογο. Ποσο καλα παιδια εχουμε. Ενα μπραβο. Ενα μπραβο ειναι τοσο σημαντικο απο ανθρωπους που τους εχεις σαν προτυπο. Δυστυχως εχουν γινει πολα λαθοι απ τη μερια τους. Ουτε να κατσουμε να συζητησουμε δεν μπορουμε. Θα το πανε στο οκ εμεις φταιμε για ολα. Δεν εχετε σεβαση. Μονο αυτο ξερουν να λενε. Υστερα θα φυγουν θα παει η μαμα στον κηπο να ποτισει και ο μπαμπας θα κανει τις δικες τους δουλειες. Σαν να μην τρεχει τιποτα. Οτι και αν πουμε μας γραφουν κανονικοτατα οπως καταλαβαινεται. Καποια μερα φοβαμαι θα εκραγω. 

 

Το ΕΧΩ ζήσει. Και σου δίνω τη μοναδική συμβουλή που έχει νόημα:

Η μαμά σου και εσύ κακοποιείστε και κακοποιηθήκατε από τον πατέρα σου. Μπορεί κάποτε η μαμά σου να ξυπνήσει, να χωρίσει και να συνέλθει. Μπορεί και όχι. Πλέον είσαι ενήλικη. Ξέχνα τον πατέρα σου, μάζεψέ τα και φύγε. Οχι σε στυλ "απέιλω να φύγω, ελπίζω να σας εκβιάσω συναισθηματικά, να με αγαπήσετε". Φεύγεις. Αλλάζεις διεύθυνση, τηλέφψνο και τέλος. Δόξα τω Θεώ, είσαι ενήλικη. Βρες μία ομάδα υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών, βρες ψυχολόγο/ψυχίατρο που να ειδικεύεται σε οικογενειακά προβλήματα. Για να σε βοηθήσει να προχωρήσεις μπροστά και να αποδεχτείς ότι η οικογένεια που ήθελες και άξιζεσ απλά δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει, αλλά η ζωή συνεχίζεται.

Αν κάποτε η μαμά σου ξυπνήσει ή αλλάξει, άσε μία πόρτα ανοιχτή. Η και όχι, θα το καταλάβεις με τα χρόνια τι είναι το σωστό για σένα.

Αλλά σταμάτα να ελπίζεις ότι θα αλλάξουν ή ότι μπορείτε να ζήσετε όλοι μαζί. Απλά τη ζωή σου χαλάς.

Εχω παρολίγον αυτοκτονήσει στην εφηβεία (σώθηκα με 3μηνη νοσηλεία για να καταλάβεις πόσο καλά το έκανα, έχω μόνιμες βλάβες σωματικές από τότε). Εχω μιλήσει δύο φορές με τον πατέρα μου στα τελευταία περίπου 20 χρόνια. Ηταν η σωστοτερη απόφαση της ζωής μου. Δε σου μιλάω θεωρητικά.

[ΧρύσαΜ]

10 ώρες πρίν, Aggelikipp είπε:

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Καλα τα λετε αλλα αν δεν τα εχετε ζησει ετσι οπως εγω δεν μπορειται να ξερετε. Χρυσα η μητερα μου δεν εχει τυψεις για οτι κανει. Δεν την ενδιαφερει καθολου. Πιστεψε με την ξερω πολυ καλα. Το μονο που τη νιαζει ειναι να ειναι θεα στα ματια του μπαμπα. Πολλες φορες μας εχει κανει ρεζιλι επειδηξη για να δειξει οτι ειναι καλυτερη μας μπας και την εκτιμισει λιγο παραπανω ο μπαμπας. Οσο για την παρθενια μικρο παιδι εγω 7 ετων τι θα μπορουσα να της πω ; ντρεπομαι τοσο πολλη για αυτο που μου εκανε και ετσι οπως μου φωναζε. Με πιεζε να της πω ντε και καλα οτι ναι με βιασε. Ενω κατι τετοιο ποτε δεν εγινε . Ειχε κολησει το μιαλο της. Αυτος ο ελεγχος συνεχιστικε μεχρι να γινω 18 -19 και παλι φυσικα δεν τολμουσα να πω κατι γιατι θα με αποκληρωναν οτι ειμαι του δρομου και πολα ακομα . Θα με εδιωχναν απ το σπιτι . Που θα πηγαινα λοιπον 15 ετων παιδι ή εστω και 18 ?.Το χειροτερο ολων εναι οτι δεν θα κατσουν να μας ακουσουν . Εχουν συγκεκριμενα πραγματα στο μυαλο τους . Αν αυτο π.χ ειναι το μαυρο δν υπαρχει περιπτωση να τους το κανεις ασπρο. Εχουν γινει τοσα πολα στο σπιτι μας που δεν ξερω πια πως να τα αντιμετωπισω . Τι να κανω. Το μονονπου ειχαν στο μυαλο τους ειναι οτι πρεπει να τους σεβομαστε ενω οι ιδιοι με το παραμικρο μας πλακωναν στο ξυλο. Ωραιο παραδειγμα. Εξαιτιας ολων αυτων των βιοματων εχω γινει εξαιρετικα πολλη ευαισθητη. Κλαιω με το παραμικρο. Με το αγορι μου που ειμαστε μαζι τοσα χρονια δεν τολμω να προχωρησω γιατι φοβαμαι πως μια μερα ισως θελησει παλι να με κοιταξει. Μου κανει τοσα δωρα το παιδι και αντι να πει παρτου και εσυ τιποτα.. αλλα οχιιι γιατι να του παρουμε εμεις ; θα χαλασουμε τσαμπα 10 ευρω ; οσο για την κοινωνικη λειτουργο αν τους πουμε οτι θελουμε να φωναξουμε κοινωνικη λειτουργο θα μας βρισουν οι γονεια μας. Τι ειναι αυτα τα πραγματα θα πουν. Τρελαθηκατε τελιως ; ελεγα να ερθει σπιτι μας να μας πει ποιος φταιει. Τι πρεπει να αλλαξει ο καθενας στον χαρακτηρα του; νιωθω οτι περνουν τα χρονια και εγω δεν ζω σαν ολα τα αλλα παιδια της ηλικιας μου. Ουτε ειχα καλα παιδικα χρονια. Τους φτιαχναμε τοσο ομορφες ζωγραφιες οταν ειμασταν μικροι μπας και τραβηξουμε την προσοχη τους λιγο και αντι να τα εκτιμησουν να μας πουν μπραβο πολυ ωραιο . Το κοιταζαν για ενα λεπτο και υστερα κατελειγε στα σκουπιδια. Παντα μας ελεγαν ποσο καλο παιδι ειναι το παιδιντου γειτονα.ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ.ποσο εξυπνα ειναι τα παιδια της γειτονισας. Ποσο ακουνε τους γονεις τους. Τωρα ολα αυτα τα παιδια που τοσο θαυμαζαν οι γονεις μας εχουν μπλεξει με διαφορα τελοσπαντων. Ποτε δεν μας εκτιμισαν. Ποτε δεν ειπαν εναν καλο λογο. Ποσο καλα παιδια εχουμε. Ενα μπραβο. Ενα μπραβο ειναι τοσο σημαντικο απο ανθρωπους που τους εχεις σαν προτυπο. Δυστυχως εχουν γινει πολα λαθοι απ τη μερια τους. Ουτε να κατσουμε να συζητησουμε δεν μπορουμε. Θα το πανε στο οκ εμεις φταιμε για ολα. Δεν εχετε σεβαση. Μονο αυτο ξερουν να λενε. Υστερα θα φυγουν θα παει η μαμα στον κηπο να ποτισει και ο μπαμπας θα κανει τις δικες τους δουλειες. Σαν να μην τρεχει τιποτα. Οτι και αν πουμε μας γραφουν κανονικοτατα οπως καταλαβαινεται. Καποια μερα φοβαμαι θα εκραγω. 

Μάλιστα κατάλαβα. Εσύ σπουδάζεις μακριά από το σπίτι σου; αν ναι θα μπορούσες να βρεις μια δουλειά στην πόλη που σπουδάζεις και να ανεξαρτητοποιηθείς, να κάνεις αυτά που θες. Δοκίμασε να μιλήσεις και σε έναν ψυχολόγο, στις περισσότερες σχολές έχουν. Τώρα από το θέμα του κοινωνικού λειτουργού, παίζει να πεις σε μια γυναίκα να έρθει και να τους την παρουσιάσεις σα μια απλή φίλη που δήθεν ήρθε να σε επισκεφτεί; έτσι ώστε τουλάχιστον να κόψει κίνηση και να μπορέσει να βοηθήσει εσένα και τον αδερφό σου.

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 4 λεπτά , ΧρύσαΜ είπε:

Μάλιστα κατάλαβα. Εσύ σπουδάζεις μακριά από το σπίτι σου; αν ναι θα μπορούσες να βρεις μια δουλειά στην πόλη που σπουδάζεις και να ανεξαρτητοποιηθείς, να κάνεις αυτά που θες. Δοκίμασε να μιλήσεις και σε έναν ψυχολόγο, στις περισσότερες σχολές έχουν. Τώρα από το θέμα του κοινωνικού λειτουργού, παίζει να πεις σε μια γυναίκα να έρθει και να τους την παρουσιάσεις σα μια απλή φίλη που δήθεν ήρθε να σε επισκεφτεί; έτσι ώστε τουλάχιστον να κόψει κίνηση και να μπορέσει να βοηθήσει εσένα και τον αδερφό σου.

Κοινωνικοί λειτουργοί ή ακόμη και ψυχίατροι δεν επισκέπτονται σπίτια "κρυφα". Αν ο αδερφός της κοπέλας είναι ανήλικος και υπάρχει κακοποίηση, πρπει να γίνει καταγγελία για να απομακρυνθεί το παιδί. Αν ως ενήλικη η ίδια είναι θύμα λεκτικής ή σωματικής κακοποίησης και θέλει να αποδωθεί δικαιοσύνη, μπορεί να υποβάλλει μήνυση (και να ετοιμαστεί για μια μακροχρόνια, δύσκολη και αμφίβολη διαδικασία). Αλλά το λογικό για την ίδια, 22 χρονών γυναίκα, είναι απλά να φύγει και να μη χαραμίσει κι άλλο τη ζωή της.

[Endelweiss]

On 8/9/2017 at 11:08 ΠΜ, Aggelikipp είπε:

Γειά σας. Σας παρακολουθώ αρκετό καιρό και τώρα βρήκα το θάρρος να γράψω και τα δικά μου προβλήματα που με βαραίνουν  να μου δώσετε τις συμβουλές σας. Λοιπόν είμαστε μαι τετραμελής οικογένεια. Ξεκινώντας απ τα παιδικά μου χρόνια ο πατέρας μου πάντα έλειπε λόγω δουλειάς και μας έβλεπε 1 φορά το μήνα .. μεγαλώσαμε με τη μητέρα μου.. Τον πατέρα μου λοιπόν τον θεωρούσα σαν ξένο. Ποτέ δεν μας αγκάλιασε. Ποτέ δεν μας φίλησε και πότε δεν μας μίλησε σαν πατέρας προς τα παιδιά του . Να πει 2 όμορφα λόγια . 2 συμβουλές! Όταν κάναμε σκανταλιες και έλειπε ο πατέρας μου η μητέρα μου μας εκφοβιζε ότι όταν έρθει ο πατέρας σας θα του τα πω όλα και θα γίνει χαμός. Αργότερα όταν έφτασα 8 9 ετών άρχισα να στης λέω ότι δν είναι σωστό αυτό που κάνει και αν είναι να μας τιμωρήσει θα έπρεπε να το κάνει η ίδια και όχι να περιμένουμε τον μπαμπά. Και εννοείται ο μπαμπάς άκουγε μονο την δική της εκδοχή .. Ότι πει η μητέρα μου αυτό είναι δεν θα κάτσει να ακούσει τι έχει γίνει και απ τη μεριά μας. Αργότερα που αρχίσαμε να μένουμε όλοι μαζί (δηλαδή μετακόμισαμε στην πόλη όπου εργαζόταν ο πατέρα Μ ) οι γονείς μας είχαν κάθε μέρα φασαρίες και τσακωμούς. Σε σημείο να πλακώνονται μπροστά μας να τη πετάει απ τη μία άκρη στην αλλη και εμείς μα κλαίμε με λιγμους. Επειδή η μαμα μου νόμιζε ότι την απατάει. Δεν υπήρχε πότε επικοινωνία στο σπίτι μας  . Επίσης κάτι άλλο που μου έχει μείνει είναι να λέει στον αδερφό μου οι γυναίκες είναι που..... Και μην κάνεις παρέα με καμια συμμαθητρια απ το σχολείο σου( και τώρα που το σκέφτομαι ο αδερφός μου θα μπορούσε άνετα να γίνει ομοφυλόφιλος με αυτά που άκουγε και με τα παραδείγματα που του έδινε. ) Εμενα απ την άλλη μια φορά με είχε αφήσει σε μια φίλη της η οποία έχει μια κόρη και έναν γιο .. Όταν γύρισε και με πήρε σπίτι άρχισε την ανάκριση αν μου έκανε κάτι το παιδι αν με βιασε και να με εξετάζει η ίδια για την παρθενιά μου. Να με πηγαίνει σε γιατρούς να με εξετάζουν και να ντρέπομαι τόσο πολύ που με έβλεπαν έτσι... Μικρό παιδί 8 ετών. (Κάθε χρόνο από τότε με εξεταζε η ίδια μέχρι να γίνω 19 ετων) γιατί βλέπετε δεν πρέπει να πάω με κανέναν μέχρι το γαμο ... Όταν πάμε να πούμε κάτι η μαμα μου το πάει στο ότι οκ εγώ δεν είμαι η καλή εγώ φταίω για όλα . Κουράζομαι πολύ γιατί μαγειρεύω ( το λέει συνέχεια σαν δικαιολογία ότι κουράζεται απ τις δουλειές του σπιτιού είναι αγραμματη και δεν κάνει καμιά άλλη δουλειά πάρα μόνο τις δουλειές σπιτιού. Και της λέω εγώ άλλες γυναίκες που έχουν οικογένεια είναι νοικοκυρές και εργάζονται κιόλας πως τα κατεφερνου?  Απλά το λέει συνέχεια αυτό για να την εκτιμάει ο πατέρας μου και να μην αρχίσει να λέει ότι δεν κάνει τπτ παραμονο τις δουλειές σπιτιου . Έτσι ο πατέρας μου τη λυπάται και παίρνει το μέρος της). Ακόμα και τώρα που έχουμε μεγαλώσει και είμαι 22 ετών ( σπουδάζουμε πλέον και τους βλέπουμε μόνο καλοκαίρι και διακοπές Πάσχα χριστουγεννων ) δεν φτάνει που πηγαίνουμε μαζί για ψώνια αλλά παρακαλάει τον υπάλληλο να μας κάνει έκπτωση και να μας μειώσει έστω και 5 ευρώ. Όταν της λέω γιατί το κάνεις αυτό μου λέει έλα μωρέ πόσες φορές το είπα να μου κάνει καλύτερη τιμη ? Μόνο μία φορά το είπα αντέ δύο. Ενώ το έχει πει πάνω από 5 φορές . Γενικά δεν παραδέχεται ΤΊΠΟΤΑ !!! Την άλλη φορά πήραμε κάποια πράγματα απ τ ψιλικατζιδικο και ολως τυχαίως της ελειπαν 50 λεπτά στο ταμείο . Πάει ο αδερφός μου να κάνει την κίνηση να ψάξει στην τσέπη του και του κάνει νοήματα αστο και αστο. Οκ ο ταμίας το κατάλαβε δεν είναι χαζός. Του λέει και καλά δεν έχουμε τώρα θα σας τα φέρουμε άλλη φορά ( και να είμαστε φτωχοί οκ!  Αλλά πραγματικά οικονομικά είμαστε πάρα πολύ καλαα !!) Πηγαμε σπιτι και λεει ο μπαμπας τι εγινε η μαμα λεει τιποτα μωρε απλως μας ελειπαν 50 λεπτα. Εξηγουμε εμεις οτι ηθελε να τα δωσει ο αδερφος μου και η μαμα εκει οχι δεν εγινε ετσθ και ολο εγω φταιω! Επίσης έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και 5 χρονια ( με τον οποίο δεν έχουμε προχωρήσει. Του έχω εξηγήσει κάποια πράγματα και δείχνει κατανόηση και σεβασμό ) τεσπα λέω στη μαμά μου το αγόρι μου θα μου κάνει δώρο κάτι φορέματα τα οποία κάνουν 50 ευρώ αλλά με την έκπτωση θα πάει 40 . Μου λέει η μαμα μου ναι αλλά αυτός τώρα  πρέπει να σου δώσει 50 ευρώ και όχι 40. Γιατί την έκπτωση την κάνει σε σένα.  Οκ!! Αληθεια ειμαι τοσο χαρούμενη που δεν της έχω μοιάσει ούτε στο παραμικρό. Δεν πηγαίνουμε πότε διακοπές με φίλους μας ερχόμαστε στο πατρικό μας και πάλι έχουν παράπονα λέγοντας μας ότι εσείς δεν δουλεύετε όπως τα άλλα παιδιά. Ενώ τους είχαμε πει φέτος δεν θα έρθουμε θα δουλέψουμε. Μας είπαν όχι ελάτε εδώ έχουμε δουλειές στο σπίτι . Βάψιμο και πολλά πολλά ακόμα. Όλες τις δουλειές τις κανονίζουμε εγώ και ο αδερφός μου ( ολες ομως απο χρωματα μεχρι και το να αγορασουμε επιπλα ρωταμε για εγγυησεις και πολλα ακομα.Δεν μπορούν ούτε μια δουλειά να αναλάβουν να κάνουν μόνοι τους. και αντί να μας που ευχαριστώ τ θεωρούν και δεδομένο.) Έχω διάβασμα για το Σεπτέμβρη και δεν τ σέβονται δεν τους νοιάζει καν. Θέλουν να κάνουν τις δικές τους δουλειές χωρίς να τους νοιάζει αν έχουμε διάβασμα ή όχι . Έχουμε κάνει μόνο ένα μπάνιο στη θαλασαα και δεν τους νοιάζει σου λέει έχουμε δουλειές αφήστε τα μπάνια σας . Πάλι καλά που έχω και το αγόρι μου και είναι τόσο καλός . Αλλά και παλι δεν μπορώ να του πω τα πάντα γιατί θα μας θεωρήσει τρελούς οικογένειακως. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε πάει σε μια εκδήλωση όπου ήταν οι συνάδελφοί του μπαμπά και επειδη δεν τους χαιρέτησα ( 9 ετών παιδί ) όταν πήγαμε σπίτι με είχε πλακώσει στο ξύλο.. μιλούσαν για τα πάντα μπροστά μας. Χωρίς να τους νοιάζει που ήμασταν μικροί και δεν κάνει να τα ακούμε.  Τους τσακωμούς τους και τις παρεξηγήσεις τους με τους γείτονές συγγενείς . Μας γέμιζαν με μίσος μιλώντας τόσο άσχημα για κάποιους ανθρώπους. Ο μπαμπάς μου απ την άλλη έχει ένα πρόβλημα υγείας που δεν επιτρέπεται να οδηγήσει αυτοκίνητο και αντί να τ αποδεχτεί κάνουμε συνέχεια φασαρίες μέσα στο σπίτι επειδή επιμένει ότι θέλει αυτοκίνητο και δεν θα πάθει τίποτα . Του εξηγούμε ότι αν βγει στο δρόμο ίσως κάνει ατύχημα και αυτό θα του στιχισει και άλλες ζωές που δν του φταίνε σε τίποτα ! Εκεί αυτός επιμένει . Η μαμα μου όταν κάνουμε κάποια κουβέντα και προσπαθούμε να βρούμε μια λύση για τα προβλήματα μας που τσακωνομαστε κτλ ή θα φύγει θα πάει σε άλλο δωμάτιο ή δεν θα βγάλει τσιμουδια. Ναι αλλά έτσι δεν βρίσκουμε λύση. Όταν της λέμε πρέπει να μιλήσουμε το γυρνάει ότι φταίει εκείνη για όλα τα ακούει ο μπαμπάς και τα βάζει μαζί μας. Απορω πως δεν έχουμε πάθει ψυχολογικά τόσα χρόνια . Έχω προτείνει στον αδερφό μου να έρθει κοινωνική λειτουργός στο σπίτι αλλά είναι τόσο αγράμματοι που θα μας βρίσουν αν τους το πούμε. Δεν ξέρω τι να κάνω αλήθεια. Επικοινωνία σεβασμός αγάπη είναι άγνωστες λέξεις στην οικογένεια μου. Έχουμε περάσει πολύ δύσκολες και άσχημες στιγμές στο σπίτι. Πάντα φοβόμουν  τους γονείς μου. Δυστυχώς μα τους σεβαστώ δεν τα κατάφερα!! Γονεις που δεν ξέρουν καν τι σημαίνει εφηβεία γονείς που σου λένε μην μιλάς με αγόρια αν είναι κορίτσι και μην μιλάς με κορίτσια αν είναι αγόρι  γιατί θα σ κάνουν κακό και αν είσαι κοπέλα μετά ποιος θα σε πάρει ??Γονείς που δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη σεβασμός κατανόηση επικοινωνία. Δυστυχώς δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για γονείς. Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Δε φτάνει που δεν έχουμε φίλους γιατί οι γονείς μας δεν τα έχουν καλά με τους γείτονες αλλά τσακωνομαστε και στο σπίτι.. ειλικρινά τι θα κάνατε στο τη θέση μου ?? Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά πραγματικά δεν ξέρω που να τα πω.ντρέπομαι πολύ για την οικογένεια μου.

Κοριτσι μου απ οτι καταλαβαινω εχεις μαθει να τα βγαζεις περα μονη σου σ αυτο το σπιτι.ολα αυτα που περιγραφεις ειναι τραγικα.Μπραβο σου που αντεξες τοσα χρονια!Προσπαθησε να γινεις οικονομικα ανεξερτητη και ζησε μονη σου..Γιατι τωρα δεν "ζεις"Αν θες κανε μια τελευταια κουβεντα μαζι τους και πες τα πραγματα με το ονομα τους.Εγω προσωπικα απ αυτα που διαβασα δεν πιστευω οτι υπαρχει λογος να συνεχισεις να μενεις σ ενα τετοιο σπιτι.Η ζωη ειναι δικη σου και δεν μπορει κανεις να σου πλεον τι θα κανεις ,ουτε οι γονεις σου!Σκεψου καλα και πραξε αναλογως.Εισαι μεγαλη πλεον και ωριμη απο τα πολλα που περασες.Οτι περασε παει και δεν αλλαζει.Προσεξε μονο απο δω και περα και μην αφηνεις κανεναν να καταστρεψει τη ζωη σου.

[Triny]

Καλό μου κορίτσι αυτό που εγώ καταλαβαίνω πως θα σε βοηθούσε είναι να επισκευτείς κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας.  Τα ραντεβού εκεί κοστίζουν 5€ από όσο θυμάμαι.   Στην αρχή παρουσιάζεις το θέμα σου και εκείνοι απλώς σημειώνουν.  Έπειτα σε παραπέμπουν σε άνθρωπο που θα αναλάβει το θέμα σου.  Δεν χρειάζεσαι ψυχίατρο αλλά ψυχολόγο..  Ο ψυχολόγος είναι ό άνθρωπος που μπορείς να ανοίξεις την καρδιά σου και να πιάσετε μαζί ένα ένα θέμα.  Μπορεί και έχει την ικανότητα να σου πει πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Έχει την ικανότητα να σου δώσει καινούριους τρόπους να δεις τις καταστάσεις... επίσης όταν το κρίνετε οι δύο σας ότι είναι δυνατόν καλεί την οικογένεια και γίνεται συζύτηση των θεμάτων με την καθοδήγησή του/της.   Υπάρχει περίπτωση να μην μπορέσεις να βρεις αμέσως τον ψυχολόγο που θα μπορέσεις να συνεννοηθείς,... μην απογοητευτείς, ξαναδοκίμασε.... εγώ για άλλους λόγους είχα απευθυνθεί σε τρία σημεία μέχρι να βρω την συνεργάτιδα που με ευεργέτισε και μου έδειχνε τρόπους που δεν είχα δει μέχρι τότε... Η συμβουλή μου λοιπόν είναι ότι ο άνθρωπος που χρειάζεσαι είναι ψυχολόγος και ότι αν μπορέσεις να πας θα βοηθηθείς.   Θυμήσου ότι και οι ψυχολόγοι εκτός από την ιδιότητά τους είναι και άνθρωποι οπότε αν δεις ότι δεν σε καταλαβαίνει ο πρώτος πήγαινε σε δεύτερο και δοκίμασε μέχρι να βρεις το άτομο που θα σε καταλάβει...  

 

Ξεκινάς να μιλάς και να ανακουφίζεις την ψυχή σου, βρίσκεις με την βοήθειά του/της  λύσεις που μπορούν να σε βοηθήσουν και πρακτικά, και σου ανοίγει δρόμους πώς να ξεμπλοκάρεις συναισθηματικά και πώς να κινηθείς.   Εάν προχωρήσετε και όντως σε βοηθήσει, ίσως μπορέσεις αργότερα να ζητήσεις και να συνεννοηθείς να γίνει οικογενειακή συνάντηση...

 

[Aggelikipp]

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις και τις συμβουλες σας .Τώρα έχουμε ηρεμήσει κάπως όλοι. Αλλά θέλω να πάω σε έναν ψυχολόγο. Το θέμα είναι ότι ντρέπομαι πάρα πολλή να τα πω όλα αυτά. Σπουδάζω μακριά από το σπίτι μου. Κάθε φορά που ερχόμαστε στο πατρικό μου γίνονται καυγάδες. Τσακωμοι . Θέλω να βρω και μια δουλειά αλλά ντρέπομαι έχω πολλή χαμηλή αυτοπεποιθηση. Νομίζω ότι όλοι θα με κοροϊδεύουν και θα γελάνε μαζί μου. Όπου και αν πάω.. Νομίζω ότι είμαι άσχημη. Ενώ μου εχουν επισημάνει πολλές φορές ότι είμαι όμορφη. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Επισης έχω μια φοβία με τις ασθενείες φοβάμαι με το παραμικρό μην έχω κολλήσει τίποτα. Μην πάσχω από κάτι και δεν το γνωρίζω και αποκαλυφθεί στο μέλλον.  Όμως αυτό είναι το λιγότερο που με ενδιαφέρει το θέμα είναι να είμαστε αγαπημένοι στην οικογένεια μου αλλά ουτε και αυτό γίνεται μαλλον . Δεν ξέρω που αλλού να τα πω. Είμαι γενικά πολύ κλειστός χαρακτήρας. Δεν ανοιγομαι εύκολα. Δεν το έχω κάνει ποτέ. Να κάτσω να πω σε καποιον τα προβλήματα μου. Έχω πληγωθει και από φίλες στο παρελθόν. Όταν η κολλητή μου τα ε φτιάξε με τον πρώην μου κρυφά. Είναι πάρα πολλά τελοσπαντων όλα αυτά που κρατάω μέσα μου. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή θα εκραγω άσχημα. Σκέφτομαι αν θα γίνω καλή μαμα στο μέλλον.  Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να 'δημιουργήσω' ένα παιδί με ψυχολογικά. Θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορω . Δν ξέρω όμως αν θα τα καταφέρω. Έχω γενικά πολλές ανασφαλειες. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα με περιμένει το αγόρι μου μιας και δεν έχουμε ολοκληρώσει ακόμα. Ε ετών είναι και έχει ανάγκες και εκείνος. Φοβάμαι όμως να προχωρήσω γιατί αν τύχει και μου πει να πάμε στον γιατρο να με εξετασει τότε θα αποκλυφθουν όλα. Θα μου πείτε μην πας.. οκ δεν θα πάω όμως αυτό σημαίνει οτι θα με διωξουν απ το σπίτι και επειδη εδώ η κοινωνία είναι μικρή θα το μάθουν όλοι. Ακόμα και οι γονείς του αγοριού μου έτσι θα του πουν απλά αστην. Δεν είναι καλοί άνθρωποι.. Έχω πελαγώσει δεν ξέρω πια τι να κάνω.

 

[belleblue]

Παράθεση

Φοβάμαι όμως να προχωρήσω γιατί αν τύχει και μου πει να πάμε στον γιατρο να με εξετασει τότε θα αποκλυφθουν όλα. Θα μου πείτε μην πας.. οκ δεν θα πάω όμως αυτό σημαίνει οτι θα με διωξουν απ το σπίτι

 

@Aggelikipp τι ακριβώς εννοείς εδώ...;  για ποιό ακριβώς λόγο να σου πει "να πάτε στο γιατρό να σε εξετάσει"; έχει την απαιτηση, και εσύ,  να είσαι παρθένα  για να σε έχει ως φίλη του ή ως γυναίκα του, ΠΡΙΝ προχωρήσετε;  

Τι εννοείς θα αποκαλυφθούν όλα; ποιά; δεν κατάλαβα, μου ξέφυγε κάτι;, συγνώμη! 

δηλαδή όταν γράφεις ότι "θα σε διώξουν από το σπίτι"  ποιοι;

εννοείς οτι το αγορι σου, καθοδηγείται από τους γονείς του,ή γονείς σου  σε σχέση με το εάν η κοπέλα του είναι παρθένα; .... 

Δεν ξέρω εάν το ξέρεις, γενικά δεν υπάρχει κάποια απαίτηση από μια κοπέλα να είναι παρθένα για να κάνει το οτιδήποτε.  Δεν το ξέρεις αυτό;  Κατανοώ ότι υπάρχουν οικογένειες θρήσκες, ή οικογένειες μειονοτήτων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με άλλο τρόπο.... τα ακούμε και σε εκπομπές βασικά στην τηλεόραση, σαν να είναι κάτι μακρινό και πολύ κουφό. 

Αν μπορείς εξήγησε καλύτερα τι από όλα αυτά εννοείς 

Αρχικά επίσης να ξέρεις ότι ο γιατρός τηρεί απόρρητο του ασθενούς. Δεν επιτρέπεται να πεί σε κανέναν εάν εσύ δεν το θέλεις,  τι έχεις τι είδε τι είχες τι έπαθες τι  ΤΑ ΠΑΝΤΑ>

Ο γιατρός απαγορεύεται, να πει σε οποιονδήποτε , ότι έχει να κάνει με την εξέτασή σου σε κανέναν. 

 

Επεξεργάστηκαν 11 Αυγούστου,2017 by belleblue

[Aggelikipp]

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι με το αγόρι μου 5 χρονια μαζι. Μέχρι τώρα δεν έχουμε έρθει σε επαφή. Πάρα μόνο κάποια προκαταρκτικα και πάλι όμως χωρίς διείσδυση ποτέ.  Τον εμπιστεύομαι και τον αγαπώ όσο τίποτα αλλο. Θα ήθελα πολύ να προχωρίσω μαζί του εννοείται πως το θέλει και εκείνος πάρα πολύ απλως κάνει υπομονή και αντέχει γιατί γνωρίζει την κατάσταση. Θα ήθελα να ειναι ο πρώτος μου όμως αν κάνω κάτι μαζί του (αν ολοκληρώσουμε ) και θελήσει η μαμα μου να πάμε σε έναν γυναικολογο ( στον γυναικολογο της ) για να δει αν ακόμα είμαι παρθένα τότε θα αποκαλυφθεί ότι δεν είμαι ( αν προχωρήσω μαζί του ) . Θα πάμε σπίτι θα το πει στον μπαμπά θα γίνει ο χαμός θα με διωξουν απ το σπίτι ( το μόνο σίγουρο ) ύστερα θα το μάθουν οι γονείς του αγοριού μου επειδή εδώ γνωρίζονται όλοι και όλα ακούγονται ότι έφυγα απ τ σπίτι. (Ίσως να μην μάθουν ότι με έδιωξαν επειδή δεν είμαι Παρθενα αλλά θα μάθουν πάντως ότι με έχουν διωξει) οπότε θα πουν στν γιο τους (στο αγόρι μου ) ότι η οικογένεια μου δεν είναι καλοί άνθρωποι.  Διώξαν το ίδιο τους το παιδι   και πολλά ακόμα  θα πουν...

[ΑΡΓΚ]

5 ώρες πρίν, Aggelikipp είπε:

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι με το αγόρι μου 5 χρονια μαζι. Μέχρι τώρα δεν έχουμε έρθει σε επαφή. Πάρα μόνο κάποια προκαταρκτικα και πάλι όμως χωρίς διείσδυση ποτέ.  Τον εμπιστεύομαι και τον αγαπώ όσο τίποτα αλλο. Θα ήθελα πολύ να προχωρίσω μαζί του εννοείται πως το θέλει και εκείνος πάρα πολύ απλως κάνει υπομονή και αντέχει γιατί γνωρίζει την κατάσταση. Θα ήθελα να ειναι ο πρώτος μου όμως αν κάνω κάτι μαζί του (αν ολοκληρώσουμε ) και θελήσει η μαμα μου να πάμε σε έναν γυναικολογο ( στον γυναικολογο της ) για να δει αν ακόμα είμαι παρθένα τότε θα αποκαλυφθεί ότι δεν είμαι ( αν προχωρήσω μαζί του ) . Θα πάμε σπίτι θα το πει στον μπαμπά θα γίνει ο χαμός θα με διωξουν απ το σπίτι ( το μόνο σίγουρο ) ύστερα θα το μάθουν οι γονείς του αγοριού μου επειδή εδώ γνωρίζονται όλοι και όλα ακούγονται ότι έφυγα απ τ σπίτι. (Ίσως να μην μάθουν ότι με έδιωξαν επειδή δεν είμαι Παρθενα αλλά θα μάθουν πάντως ότι με έχουν διωξει) οπότε θα πουν στν γιο τους (στο αγόρι μου ) ότι η οικογένεια μου δεν είναι καλοί άνθρωποι.  Διώξαν το ίδιο τους το παιδι   και πολλά ακόμα  θα πουν...

Κοπέλα μου να το πω απλά, και ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις: εχεις μεγαλώσει κακοποιημένη, έχεις υποστεί πλυση εγκεφάλου και σκέφτεσαι με τρόπο παράλογο. Εισαι 22 χρονών, σε μία δυτική κοινωνία, και λες πράγματα που θα έβγαζαν νόημα αν ήσουν 13 χρονων και μεγάλωνες στην Υεμένη.  Μιλάμε για την Ευρώπη του 2017; Τεστ παρθενίας; Επίσκεψη με τη μαμά στο γυναικολόγο στα 22; Συζήτηση στην οικογένεια και τη γειτονιά περί παρθενίας; Πώς σου έχει περάσει από το μυαλό ότι συμβαίνουν αυτά γύρω σου;

Από αυτά που λες, πρώτα από όλα, προς Θεού, μην προχωρήσεις στη σχέση σου, δεν είσαι ακόμη ώριμη για κάτι τέτοιο, παρά την ηλικία. Θα σου έλεγα ότι μάλλον και κακώς έχεις αγόρι, γιατί δείχνει να έχεις σχέση εξάρτησης. Αλίμονο αν γίνει κάτι και μπλεχτεί και μωρό στη μέση!

Βρες ψυχολογική βοήθεια άμεσα. Υπάρχουν και γραμμές βοήθειας τηλεφωνικές, και online, και πολλοί δήμοι έχουν κοινωνικές υπηρεσίες, και πολλά πανεπιστήμια, αν δεν έχεις χρήματα.

Χρειάζεσαι βοήθεια για να ωριμάσεις, και να ανεξαρτητοποιηθείς. Να βρεις δουλειά, να ζήσεις αυτόνομα, να πάψεις να φοβάσαι συγγενείς και γείτονες, να αρχίσεις να ορίζεις τη ζωή σου, να αποδεχτείς ότι πράγματι οιγονείς σου δεν είναι καλοί άνθρωποι και να μην προσπαθείς ουτε να τους ευχαριστήσεις σαν να ήσουν 5 χρονών, ούτε να εξαρτάσαι από αυτούς, ούτε να ντρέπεσαι να μιλήσεις για ο,τι συμβαίνει, και τελικά να ζήσεις όπως θες εσύ, να κάνεις σεξ με όποιον και όποτε θες εσύ. Αλλά εχεις πολύ δρόμο, και χρειάζεσαι υποστήριξη. Και να βρεις τελικά έναν σύντροφο που θα μιλάτε άνετα, θα αγαπιέστε για αυτό που είστε και δεν θα σου περνά από το μυαλό ότι μπορεί να επηρεαστεί η γνώμη του από τι θα πουν οι γονείς και το χωριό! Γιατί μπορεί ποτε να θες να είσαι με έναν άνθρωπο που δεν ξέρει καν ποια είσαι;

[Triny]

Σκέφτηκα και κάτι ακόμη.  Ίσως σου ακουστεί λίγο υπερβολικό...  Το αγόρι σου το αγαπάς και σε αγαπάει και εκείνο.  Αν δεν σε αγαπουσε δεν θα περίμενε όπως λες και εσύ η ίδια.   Υπάρχει καμία περίπτωση νομίζεις να προχωρούσατε σε γάμο;;;  Θα μπορούσατε να μείνετε στο φοιτητικό σου σπίτι;;;  Εχει έστω εκείνος μία δουλειά που θα μπορούσε να στηρίξει ένα ενοίκιο και το φαγητό σας;;;  Αν και οι δύο συμφωνείτε και αγαπάτε ο ένας τον άλλο πολύ, μήπως τότε να ξεκινήσετε και επίσημα τη ζωή σας μαζί;;; Θα πρέπει αν το αποφασίσετε να μην μείνετε στην ίδια περιοχή με τους γονείς κανενός από τους δύο σας.  Θα είχατε πλέον το δικαίωμα να ζήσετε όπως θέλετε εσείς χωρίς να χρειάζεται να φοβάστε, ή να πάρετε την άδεια κανενός ...  Ελπίζω να μην σε βάζω σε μπλεξίματα.... ξέρεις ένας γάμος από αγάπη  μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο... και δεν είναι απαραίτητο να γίνονται τόσα πολλά πράγματα.... ούτε προσκλήσεις ούτε στολισμοί,.. τίποτα  απλά και όμορφα την ευχή της εκκλησίας που θα ενώσει τις ζωές σας και θα σε απελευθέρωνε..... όχι όμως με το ζόρι, όχι αν δεν νοιώθεις έτοιμη για κάτι τέτοιο, ή αν εκείνος δεν μπορεί ,... όχι με το ζόρι τέτοια πράγματα.... μόνο εάν θα το θέλατε πολύ και οι δύο, τότε ναι,.΄΄΄΄ τότε γίνεται.

 

Βέβαια το να μείνεις στο φοιτιτικό σου σπίτι και να βρεις μία δουλειά εκεί, αυτό γίνεται και χωρίς να χρειάζεται να παντρευτείς....   Η οικογενειακή ευτυχία δυστυχώς είναι κάτι που θέλει δουλειά και χρόνο.... εννοώ ότι δεν μπορείς να πατήσεις κάποιο μαγικό κουμπάκι και να πάρουν όλα το δρόμο τους.   Για να μπορεί να έλθει οικογενειακή ευτυχία πρέπει και εσύ να μπορέσεις να λύσεις κάποια διλήμματα που σε βασανίζουν τόσο....  Να πάρεις κάποιες αποφάσεις... όπως για παράδειγμα, ότι λόγω πλέον της ηλικίας σου, κανείς δεν μπορεί να σου πει σε ποιον γιατρό θα πάς, με ποιον γιατρό να συνεργαστείς και σε ποιον να μιλήσεις..... κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε πειράξει πια χωρίς να το επιτρέψεις εσύ.   Ούτε οι γονείς σου...  Έχεις σκεφτεί την πιθανότητα να μην επιστρέψεις στο πατρικό σου σπίτι μετά τις σπουδές σου;;;   (Για οποιονδήποτε φοιτητή η επιστροφή είναι πάντα πάρα πάρα πολύ δύσκολη, ότι σχέσεις και να χει με την οικογένειά του...)    Εάν μπορείς να βρεις τρόπο να μην επιστρέψεις στο πατρικό σου κάντο....  εάν έχεις κάποια φίλη σου που θα μπορούσατε να συγκατοικήσετε ώστε να μοιραστείτε το ενοίκιο, σκέψου το. 

 

Γενικότερα, προσπάθησε να αλλάξεις λίγο την ζωή σου, βήμα βήμα.... εάν φρόντιζες να έχεις κάπου να μείνεις, δεν θα φοβόσουν πια μήπως σε διώξουν.... δεν έχουν το δικαίωμα να σε κάνουν να νοιώθεις έτσι,... ότι γίνεται στην ζωή μας είναι ελεύθερή μας επιλογή.... όχι εκβιασμός και ζόρι...  Οι γονείς σας υπήρχαν στη ζωή και πριν έρθετε εσείς στον κόσμο.  Θα τα καταφέρουν να κάνουν τις δουλειές τους και θα έχουν την βοήθειά σας ακόμη και εάν μείνετε αλλού....  Θα μπορούσατε να μείνετε και με τον αδερφό σου στο φοιτιτικό σου σπίτι ή σε κάποιο άλλο, εάν είναι σε ηλικία που θα μπορούσε να βρει κάποια δουλειά και εκείνος....

 

Οι γονείς μας είναι τα πάντα για μας τα παιδιά τους, θέλουμε να τους βοηθάμε και να κάνουμε τα πάντα γι αυτούς. Όμως οι δικοί σου γονείς άθελά τους σε γεμίζουν φόβους και σε τρομοκρατούν.   Εξέτασε τι πιθανότητες έχεις να μην επιστρέψεις στο πατρικό σου μετά τις σπουδές, ή και μόνιμα από τώρα.... πολλοί φοιτητές δουλεύουν για το χαρτζιλίκι τους.... επίσης πολλά παιδιά ήταν πάντοτε κλειστοί χαρακτήρες και ντροπαλά άτομα.... ήμουν και εγώ ένα από αυτά..... όμως τα καταφέρνω αρκετά καλά...έτσι και εσύ... θα τα καταφέρεις... αρκεί να δοκιμάσεις.   Διάλεξε τι είναι ευκολότερο για σένα και προσπάθησε να κάνεις αλλαγές που θα σου δώσουν μία κάποια ανεξαρτησία...  Και ανεξαρτησία δεν σημαίνει ότι δεν αγαπώ, κάθε άλλο μάλιστα.... όταν κάνεις βήματα για να είσαι εσύ προσωπικά καλά, τότε θα είσαι σιγά σιγά σε θέση να τους βοηθήσεις όλους καλύτερα.  Απλά το να μπορείς να ορίζεις εσύ και μόνο εσύ το πρόγραμμά σου και τη ζωή σου δεν απαγορεύεται από πουθενά και δεν κάνει κακό σε κανέναν.

[ΑΡΓΚ]

1 ώρα πρίν, Triny είπε:

Σκέφτηκα και κάτι ακόμη.  Ίσως σου ακουστεί λίγο υπερβολικό...  Το αγόρι σου το αγαπάς και σε αγαπάει και εκείνο.  Αν δεν σε αγαπουσε δεν θα περίμενε όπως λες και εσύ η ίδια.   Υπάρχει καμία περίπτωση νομίζεις να προχωρούσατε σε γάμο;;;  Θα μπορούσατε να μείνετε στο φοιτητικό σου σπίτι;;;  Εχει έστω εκείνος μία δουλειά που θα μπορούσε να στηρίξει ένα ενοίκιο και το φαγητό σας;;;  Αν και οι δύο συμφωνείτε και αγαπάτε ο ένας τον άλλο πολύ, μήπως τότε να ξεκινήσετε και επίσημα τη ζωή σας μαζί;;; Θα πρέπει αν το αποφασίσετε να μην μείνετε στην ίδια περιοχή με τους γονείς κανενός από τους δύο σας.  Θα είχατε πλέον το δικαίωμα να ζήσετε όπως θέλετε εσείς χωρίς να χρειάζεται να φοβάστε, ή να πάρετε την άδεια κανενός ...  Ελπίζω να μην σε βάζω σε μπλεξίματα.... ξέρεις ένας γάμος από αγάπη  μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο... και δεν είναι απαραίτητο να γίνονται τόσα πολλά πράγματα.... ούτε προσκλήσεις ούτε στολισμοί,.. τίποτα  απλά και όμορφα την ευχή της εκκλησίας που θα ενώσει τις ζωές σας και θα σε απελευθέρωνε..... όχι όμως με το ζόρι, όχι αν δεν νοιώθεις έτοιμη για κάτι τέτοιο, ή αν εκείνος δεν μπορεί ,... όχι με το ζόρι τέτοια πράγματα.... μόνο εάν θα το θέλατε πολύ και οι δύο, τότε ναι,.΄΄΄΄ τότε γίνεται.

 

Δεν ξέρω πόσο ετών είσαι, ή τι εμπειρία σχετική έχεις (ελπίζω καμία) αλλά ακούγεται εφιαλτικό μία κοπέλα που ακόμη δεν έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με την οικογένεια που την έχει κάνει μαύρη στο ξύλο, να παντρευτεί το πρώτο αγόρι που γνώρισε στη ζωή της, υπό πίεση και υπό το φόβο του τεστ παρθενίας και την κατακραυγή της μαμάς και της πιθανής πεθεράς. Δε χρειάζεται ούτε να συνεχίσει αυτή τη ζωή, ούτε να αναζητήσει ιππότη να τη σώσει. Κακά τα ψέματα, αλλά οι πιθανότητες λένε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε βίαιες οικογένειες τείνουν καταρχην να αναπαράγουν ως ενηλικες τους ίδιους ρόλους (και ας ορκίζοταν ότι ποτέ δε θα συμβεί). Και μιλάω εκ πείρας εδώ, δυστυχώς μία 22χρονη κοπέλα που απεγνωσμένα αναζητά σωτήρα, δεν μπορεί να είναι καν σίγουρη τι είναι η ενήλικη αγάπη και ότι το εφηβικό της φλερτ όντως θα κρατήσει. Μακάρι έτσι να είναι. Αλλα δε γίνονται όλα μαζί: ο φόβος για τους γονεις, η αγωνία για το μέλλον, ο φόβος μη μείνει στο δρόμο, ο φόβος της κατακραυγής από την τοπική κοινωνια, δεν αφήνουν όλα μαζί κανένα περιθώριο για ώριμες αποφάσεις. 

Αν μεθαύριο ο σύζυγος βγει μια από τα ίδια; Αν καταλήξει κολλητός με τον μπαμπά; Αν απλά ανακαλύψουν ότι δεν ταιριάζουν; Τι θα της μένει τότε;

[Aggelikipp]

Λοιπόν  πολύ σωστά τα όσα λέτε αλλά όχι για εδώ όλα όσα σας λέω σας φαίνονται πρωτόγνωρα  και πάρα τραβηγμένα . Ζω σε ένα χωριό η κοινωνία εδώ είναι πολύ κλειστή. Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Για εσάς που έχετε μεγαλώσει Αθήνα και δεν είχατε τόσο αυστηρούς και αμμορφωτους γονείς σας φαινονται όλα πολύ εύκολα και όσα λέω σας φαινόνται βλακιες. Εδώ δυστυχώς τα πράγματα είναι αλλιώς. Τα παιδιά μένουν με τους γονείς τους μέχρι να παντρευτούν. Οι κοπέλες μέσα στο χωριό δεν μπορούν να βγουν μια βόλτα με το αγόρι τους. Επίσης αν ακουστεί ότι κάποια κοπέλα έχει μείνει έγκυος απ το αγόρι της μπορεί και να τη σκοτώσουν οι γονείς της.για να καταλαβεται τη σοβαροτητα της κατάστασης μια χρονιά μια κοπέλα έμεινε έγκυος απ το αγόρι της και επειδη έγινε μεγάλος χαμός την επόμενη μέρα αυτοκτόνησε. Εγώ αν δεν σπουδαζα κατά πάσα πιθανότητα να τους εμιαζα πολύ . Αλλά ευτυχώς βγήκα παραέξω και ξέρω κάποια πράγματα καλύτερα απ αυτούς

 ξέρω πως πρέπει να φέρεται ένας ανθρωπος στα παιδιά του. Εξαλλου για αυτό και 'αντιδράω ' ψάχνω από δω να βρω τι μπορώ να κάνω για να αλλάξουν λίγο . Το να φύγω για πάντα απ το σπίτι δεν είναι η λύση. Αφού σκέφτονται να φτιάξουν σπίτι στον αδερφό μου για όταν θα παντρευτεί ( εδώ φτιάχνουν σπίτι μόνο στο αγόρι ) . Είναι πολύ πίσω σε πολλά πράγματα δεν ξέρουν τίποτα. Όλα εγώ τα κανονίζω και ο αδερφός μου. Στ σπίτι επικρατεί συνέχεια μια φασαρία . Δεν μπορώ να βρω την ησυχία μου. Δεν εκτιμούν τιποτα . Δεν σέβονται τίποτα. Δεν είναι καθόλου ευγενικοί. Έχουν πολύ άσχημος τρόπους σε σημείο να ντρεπομαι να πάω κάπου μαζί τους. Ρευονται σε κόσμο και τ θεωρούν και φυσιολογικό. Το αγόρι μου που τους ξέρει καλά μου λέει ότι όταν με το καλό παντρευτούμε δεν τους θέλει σπίτι του με τίποτα.. Μου έχει πει άπειρες φορές να διαλεξω ανάμεσα σε αυτούς και εκείνον ( το αγόρι μου ) δεν μπορώ να το κάνω όμως. Το αντρεπομαιγορι μου εννοείτε πως τ αγαπώ όσο τίποτα άλλο. Αλλά και αυτοί απ την άλλη είναι γονείς μου όσο πίσω και αν είναι. Έχουμε έρθει και καλά για ξεκουραση εδώ και μας βάζουν σε δουλειες έχοντας και απαιτήσεις και από πάνω. Τι να κάνω πια ??? Δεν μπορώ να βρω μια λύση. Έχω κάθε μέρα παρά μερα ημικρανίες . Φοβάμαι ότι θα με αρρωστησουν πια. Μεστις πονηριες η μαμα και ο μπαμπάς ούτε μια ευθύνη δν μπορεί να αναλάβει. Απορω πως δεν τους εμοισα ούτε στο λιγο. Με το αγόρι μου θα παντευομουν από τώρα όμως δυστυχώς δεν εχουμε τελειώσει ακόμα με τις σπουδές μας.έχουμε ακόμα 2 χρόνια περίπου. 

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, Aggelikipp είπε:

Λοιπόν  πολύ σωστά τα όσα λέτε αλλά όχι για εδώ όλα όσα σας λέω σας φαίνονται πρωτόγνωρα  και πάρα τραβηγμένα . Ζω σε ένα χωριό η κοινωνία εδώ είναι πολύ κλειστή. Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Για εσάς που έχετε μεγαλώσει Αθήνα και δεν είχατε τόσο αυστηρούς και αμμορφωτους γονείς σας φαινονται όλα πολύ εύκολα και όσα λέω σας φαινόνται βλακιες. Εδώ δυστυχώς τα πράγματα είναι αλλιώς. Τα παιδιά μένουν με τους γονείς τους μέχρι να παντρευτούν. Οι κοπέλες μέσα στο χωριό δεν μπορούν να βγουν μια βόλτα με το αγόρι τους. Επίσης αν ακουστεί ότι κάποια κοπέλα έχει μείνει έγκυος απ το αγόρι της μπορεί και να τη σκοτώσουν οι γονείς της.για να καταλαβεται τη σοβαροτητα της κατάστασης μια χρονιά μια κοπέλα έμεινε έγκυος απ το αγόρι της και επειδη έγινε μεγάλος χαμός την επόμενη μέρα αυτοκτόνησε. Εγώ αν δεν σπουδαζα κατά πάσα πιθανότητα να τους εμιαζα πολύ . Αλλά ευτυχώς βγήκα παραέξω και ξέρω κάποια πράγματα καλύτερα απ αυτούς

 ξέρω πως πρέπει να φέρεται ένας ανθρωπος στα παιδιά του. Εξαλλου για αυτό και 'αντιδράω ' ψάχνω από δω να βρω τι μπορώ να κάνω για να αλλάξουν λίγο . Το να φύγω για πάντα απ το σπίτι δεν είναι η λύση. Αφού σκέφτονται να φτιάξουν σπίτι στον αδερφό μου για όταν θα παντρευτεί ( εδώ φτιάχνουν σπίτι μόνο στο αγόρι ) . Είναι πολύ πίσω σε πολλά πράγματα δεν ξέρουν τίποτα. Όλα εγώ τα κανονίζω και ο αδερφός μου. Στ σπίτι επικρατεί συνέχεια μια φασαρία . Δεν μπορώ να βρω την ησυχία μου. Δεν εκτιμούν τιποτα . Δεν σέβονται τίποτα. Δεν είναι καθόλου ευγενικοί. Έχουν πολύ άσχημος τρόπους σε σημείο να ντρεπομαι να πάω κάπου μαζί τους. Ρευονται σε κόσμο και τ θεωρούν και φυσιολογικό. Το αγόρι μου που τους ξέρει καλά μου λέει ότι όταν με το καλό παντρευτούμε δεν τους θέλει σπίτι του με τίποτα.. Μου έχει πει άπειρες φορές να διαλεξω ανάμεσα σε αυτούς και εκείνον ( το αγόρι μου ) δεν μπορώ να το κάνω όμως. Το αντρεπομαιγορι μου εννοείτε πως τ αγαπώ όσο τίποτα άλλο. Αλλά και αυτοί απ την άλλη είναι γονείς μου όσο πίσω και αν είναι. Έχουμε έρθει και καλά για ξεκουραση εδώ και μας βάζουν σε δουλειες έχοντας και απαιτήσεις και από πάνω. Τι να κάνω πια ??? Δεν μπορώ να βρω μια λύση. Έχω κάθε μέρα παρά μερα ημικρανίες . Φοβάμαι ότι θα με αρρωστησουν πια. Μεστις πονηριες η μαμα και ο μπαμπάς ούτε μια ευθύνη δν μπορεί να αναλάβει. Απορω πως δεν τους εμοισα ούτε στο λιγο. Με το αγόρι μου θα παντευομουν από τώρα όμως δυστυχώς δεν εχουμε τελειώσει ακόμα με τις σπουδές μας.έχουμε ακόμα 2 χρόνια περίπου. 

 

Χρειάζεσαι ψυχολογική βοήθεια. Ακούγεται αστείο, αλλά το πιο δύσκολο σε μία ιστορία κακοποίησης και ενδοοικογενειακής βίας είναι να αποφασίσει το θύμα να πάψει να είναι θύμα. Και συχνά είναι τόσο απλό, αλλά και τόσο δύσκολο. 

Εχεις υποστεί πλύση εγκεφάλου από τη μέρα που γεννήθηκες. Πρέπει να μιλήσεις με άλλες γυναίκες στη θέση σου. Υπάρχουν πολλοί σύλλογοι κακοποιημένων γυναικών, ξεκίνα από εκεί. Εχεις αυτή τη στιγμή γραψει πιο πολλά για το αν ο πατέρας σου ρευεται ή η μανα σου είναι τσιγγούνα και από την άλλη μιλάς για ξυλοδαρμούς και τεστ παρθενίας, λες και είναι στην ίδια κατηγορία. Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είναι μία φυσιολογική κατάσταση, και σιγουρα δεν είναι και αυτό που συμβαίνει στο όποιο χωριό. Αλλο να είναι μία κοινωνία συντηρητική, άλλο η βία. Μήπως το πανεπιστήμιο σου έχει κοινωνικό λειτουργό ή κάποια συμβουλευτική υπηρεσία;

 

Οι γονείς σου είναι οπισθοδρομικοί, καταπιεστικοί, σκληροί, με όσα λες ο πατέρας σου μάλλον έπρεπε να εχει συλληφθεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δυστυχώς ΔΕΝ αλλάζει. Μπορείς να στεναχωρεθείς, να κλάψεις, να γράψεις σε φορουμ, πάλι ΔΕΝ θα αλλάξει, δεν επιλέγουμε τους γονείς μας, δεν μας ρωτά κανείς αν είναι άδικο και δυστυχώς δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε.

 

Πρέπει να σπάσεις αυτό τον κύκλο, για το δικό σου καλό. Ευτυχώς, σπουδάζεις. Από τη μία δε χρειάζεται να είσαι κάθε μέρα σπίτι. Από την άλλη, μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι για δουλειά. Από το τώρα κιόλας. Οχι ομως στο χωριό! 

Αρχισε να ψάχνεις επαγγελματικές ευκαιρίες εκεί που ζεις, δες αν σιγά σιγά μπορείς να μπεις σε projects από το πανεπιστήμιο, αν υπάρχουν θέσεις πρακτικής εργασίας, προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών για άλλες χώρες. 

Μην εγκλωβιστείς στο να σκέφτεσαι ότι πρέπει να παντρευτείς, πρέπει να κάνεις οικογένεια, πρέπει να ζήσεις κοντά στους γονείς σου. Μία από τα ίδια θα ειναι για πάντα, δεν πρέπει κάτι να αλλάξει; Αλλαξέ το εσύ. Αρχισε να σκέφτεσαι το μέλλον ΣΟΥ. Τις επαγγελματικές ευκαιρίες που μπορείς να κυνηγήσεις. Για ΕΣΕΝΑ και μονο. 

 

 

 

 

[Aggelikipp]

Το ξέρω πολύ καλά ότι χρειάζομαι ψυχολογική βοήθεια απλά ντρέπομαι πολύ να μιλήσω σε καποιον ψυχολόγο face to face. Θα απορρησει ο άνθρωπος πως δεν έχω τρελαθεί ακόμα με όλα όσα ακούω καθημερινά. Σήμερα σε έναν τσακωμο μας είπαν να φύγουμε απ το σπίτι να μην μας ταΐζουν να πάμε να μείνουμε σε ένα δικο μας σπίτι και χωρίς τα δικά τους λεφτά. Με δικά μας λεφτά και να μην τους ξαναπαρουμε τηλέφωνο. Τελοσπαντων ηρέμησαμε και τώρα είμαστε κάπως καλύτερα . Τα έγραψα όλα αυτά για να δω αν ειμαι εγώ η παράλογη ή όντως οι γονείς μας είναι οι παράλογοι. Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από δω και πέρα θα έρχομαι να τους βλέπω το πολύ για μια βδομάδα 

[ΑΡΓΚ]

18 ώρες πρίν, Aggelikipp είπε:

Το ξέρω πολύ καλά ότι χρειάζομαι ψυχολογική βοήθεια απλά ντρέπομαι πολύ να μιλήσω σε καποιον ψυχολόγο face to face. Θα απορρησει ο άνθρωπος πως δεν έχω τρελαθεί ακόμα με όλα όσα ακούω καθημερινά. Σήμερα σε έναν τσακωμο μας είπαν να φύγουμε απ το σπίτι να μην μας ταΐζουν να πάμε να μείνουμε σε ένα δικο μας σπίτι και χωρίς τα δικά τους λεφτά. Με δικά μας λεφτά και να μην τους ξαναπαρουμε τηλέφωνο. Τελοσπαντων ηρέμησαμε και τώρα είμαστε κάπως καλύτερα . Τα έγραψα όλα αυτά για να δω αν ειμαι εγώ η παράλογη ή όντως οι γονείς μας είναι οι παράλογοι. Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από δω και πέρα θα έρχομαι να τους βλέπω το πολύ για μια βδομάδα 

 Ξερω ακριβώς πώς νιώθεις, πίστεψέ με. Μαζί και τη ντροπή να μιλήσεις. Αλλά δεν υπαρχει λόγος όπως διαπίστωσα κι εγώ. Ο,τι και να πεις σε ψυχολόγο, έχει ακούσει και χειρότερα. Το ξέρω ότι δε με πιστεύεις, αλλά η ιστορία σου είναι πολύ ήπια ακόμη και σε σχέση με το δικό μου τρελόσογο, και έχω ακούσει ΠΟΛΥ χειρότερα και από τα δικά μας. 

Και μόνο να μπορεσεις να μιλήσεις με κάποιον ζωντανά, είναι τεράστεια βοήθεια όπως διαπίστωσα και βοηθά πάρα πολύ να πάρεις καθαρές αποφάσεις.Αν σου δωθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία, αξίζει να το δοκιμάσεις.

Οσο για τα υπόλοιπα, άρχισε να κοιτάς για δουλειά. Μπορεί να πάρει και μισό και ένα χρόνο, αλλά έχε το υπόψη σου. Μην τσακωθείς και πεις ευθέως ότι το έκανες για να μην εξαρτάσαι, πες ότι είχες μία καλή ευκαιρία από το πανεπιστήμιο, ή ότι θες να αποκτήσεις εμπειρία, να γίνεις πιο υπέυθυνη, για να μην σε πρήξουν και για αυτο. Και να το πεις μόνο όταν βρεις, όχι όσο ψάχνεις.

[Romaina]

On 15/8/2017 at 7:56 ΜΜ, Aggelikipp είπε:

Το ξέρω πολύ καλά ότι χρειάζομαι ψυχολογική βοήθεια απλά ντρέπομαι πολύ να μιλήσω σε καποιον ψυχολόγο face to face. Θα απορρησει ο άνθρωπος πως δεν έχω τρελαθεί ακόμα με όλα όσα ακούω καθημερινά. Σήμερα σε έναν τσακωμο μας είπαν να φύγουμε απ το σπίτι να μην μας ταΐζουν να πάμε να μείνουμε σε ένα δικο μας σπίτι και χωρίς τα δικά τους λεφτά. Με δικά μας λεφτά και να μην τους ξαναπαρουμε τηλέφωνο. Τελοσπαντων ηρέμησαμε και τώρα είμαστε κάπως καλύτερα . Τα έγραψα όλα αυτά για να δω αν ειμαι εγώ η παράλογη ή όντως οι γονείς μας είναι οι παράλογοι. Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από δω και πέρα θα έρχομαι να τους βλέπω το πολύ για μια βδομάδα 

Και γιατι απλα εφ οσον σας το ειπαν κιολας δε σηκωθηκατε να φυγετε; Αλλοι συγγενεις δεν υπαρχουν (θειοι ξαδερφια κλπ) να σας βοηθησουν για ενα διαστημα;

Δυστυχως γλυκεια μου δεν υπαρχει "τωρα ειμαστε καλυτερα" σε περιπτωσεις σαν τη δικη σας. Καθε μερα που ξοδευετε εκει εσυ κι ο αδερφος σου απλα δηλητηριαζετε τη ζωη σας και υφισταστε διαρκη χειραγωγηση και ψυχολογικο εκβιασμο. Θα συμφωνησω πως πρεπει να ζητησεις βοηθεια αμεσα απο καποιο κεντρο και απο ψυχολογο οχι επειδη εισαι τρελη αλλα επειδη μετα απο τοσα χρονια χειραγωγησης, σας στερησαν τη δυνατοτητα να επιλεγετε, να αποφασιζετε για το σωμα και τη ζωη σας, να ξεχωριζετε τι πραγματικα ειναι σημαντικο και τι οχι, τη δυνατοτητα να αντιμετωπισετε τη ζωη.

Ολα αυτα μονο μεσω του φοβου! Εισαι μεσα στην κατασταση και ολα σου φαινονται βουνο, τα εμποδια σου φαινονται ανυπερβλητα και οι απειλες πραγματικες και ζωντανες. Δεν φταιει που μεγαλωσαμε στην πολη και ολα μας φαινονται ευκολα οπως γραφεις καπου. Ειναι στον τροπο σκεψης του ανθρωπου. Και στην πολη να μεγαλωσεις ενα παιδακι με τοση βια, εξευτελισμο της προσωπικοτητας του και πλυση εγκεφαλου, παλι θα το καταστρεψεις. 

Η ουσια ειναι αυτη: Ο κοσμος ειναι τεραστιος. Δεν ειναι το χωριο σου η αρχη και το τελος. Οι ανθρωποι ειναι δισεκατομμυρια. Οι γονεις σου ειναι 2 ατομα και μαλιστα απολυτως ανεπαρκη. Ο πατερας σου δεν ειναι ο Θεος-τιμωρος ουτε ο Αρειος Παγος. Ειναι ενας ανθρωπος με διαστρεβλωμενη αποψη για τη ζωη και την πραγματικοτητα με ξεκαθαρες εγκληματικες τασεις που πιθανοτατα υπεφερε κι εκεινος παρομοια πραγματα απο τους γονεις του εξ ου και εξελιχθηκε μ αυτον τον τροπο. Απλα βρηκε την ευκολη λυση για να υπακουν ολοι στις αποψεις και τις ορεξεις του: φοβος. Φοβος που δεν στηριζεται καπου αφου δεν μπορει στην ουσια να σας βλαψει εαν αποφασισετε να φυγετε η να παρετε τη ζωη στα χερια σας. Απλα σας εκανε να πιστεψετε οτι δεν υπαρχει τιποτα αλλο περα απο αυτον, τα θελω του, το χωριο και το σπιτι σας. Η μητερα σου δεν καταφερε να σταθει στηριγμα στα παιδια της και να τα υπερασπιστει απεναντι σε ενα βιαιο πατερα. Δεν σου λεω να την καταδικασεις γι αυτο αλλα ουτε και να να την "σωσεις" απο τη ζωη που η ιδια επελεξε. Η οικογενεια μας δεν ειναι (ή δεν θα επρεπε να ναι) η μπαλα του καταδικου να την τραβαμε με το ποδι μας και να μην μπορουμε να τρεξουμε. Η ζωη δεν ειναι απολυταρχισμος. Η ζωη ειναι ελευθερια. Αρα οτιδηποτε και να κανεις δεν μπορει κανείς να σε τιμωρησει γι αυτο, να ασκησει βια επανω σου η να σε εξευτελισει εαν δεν του το επιτρεψεις εσυ. Εισαι ενηλικη κι εχεις καθε νομο με το μερος σου. Δεν γνωριζω την ηλικια του αδερφου σου αλλα, εαν ειναι ανηλικος να θυμασαι οτι περα απο τον εαυτο σου εχεις ουσιαστικα και την ευθυνη ενος ανθρωπου ακομα. 

 

 

Επεξεργάστηκαν 18 Αυγούστου,2017 by Romaina

[Aggelikipp]

Σας ευχαριστω παρα πολυ για τις συμβουλες σας. Θα επισκεφθω οπωσδηποτε εναν ψυχολογο γιατι δεν παει αλλο. Με αυτα που ακουω θα τρελαθω. Ειναι λες και το κανουν επιτηδες. Δηλαδη οταν ειναι να φυγουμε για την πολη που σπουδαζουμε κλαινε που φευγουμε και οσο ειμαστε εδω τρωγομαστε  .δεν το καταλαβαινω αυτο. Επισης μια μαμα εχει το δικαιωμα να λεει στο παιδι της ( στην κορη ) πανω στα νευρα της εισαι που..... ??????!!!!!!!  Οταν επισης νευριασε ο αδερφος μου την ειπε ετσι και την πειραξε. Της λεω βλεπεις πως σε πειραξε εσενα τοτε γιατι το λες σε μενα.. τι μου λεει... εγω ειμαι μανα οτι θελω λεω. Εσεις δεν εχετε το δικαιωμα να πειτε τιποτα . Πρεπει να σεβεστε τους γονειςς σας. Μα συγγνωμη κιολας αλλα απ την στιγμη που εσυ η ιδια δεν εχεις τροπους και μιλας οπως θελεις και  δεν μπορεις να μαθεις το παιδι σου να σεβεται πως θελεις να σε σεβαστει λοιπόν???!!! Που παλι καλα και τροπους εχουμε και γενικα δεν εχουμε καμια σχεση με τους γονεις μας. Απορω δηλαδη πως και απο που πήραμε αρχες και δεν καταληξαμε σε τιποτα χειρότερα με ολα αυτα που ακουμε καθημερινα εδω μεσα.. πειτε μου τη γνωμη σας . Σας παρακαλω θα τρελαθω. Εχει το δικαιωμα να μιλαει οπως θελει μια μανα στο παιδι και οταν ερθει η 'σειρα' του παιδιου να του λεει δεν εχεις το δικαιωμα να μιλας  . Μονο οι γονεις εχουν το δικαιωμα να βριζουν και να χτυπάνε τα παιδια επειδη ακριβως οι γονεις τα εφεραν στον κοσμο ..