Διακοπη κύησης τον 6ο μηνα

[MARMAT]

Οταν γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ ήλπιζα να αρχίσω να γράφω απορίες για την μικρη μου,συμβουλές απο παλιοτερες μαμαδες,και ομορφες κουβεντες.Δυστυχώς γραφτηκα πριν λίγες εβδομάδες που φοβόμουν το μέλλον και έψαχνα παρόμοιες περιπτώσεις να μου δώσουν ελπίδα. Ας τα πάρω από την αρχή. Αρχές φλεβάρη ήρθε η πολυπόθητη εγκυμοσυνη...η δεύτερη μετά από μια περσινή παλινδρομη κυηση στη 10η εβδομάδα. Η χαρά μου ήταν συγκρατημενη ομως όταν η αυχενικη βγήκε άψογη ηρεμησα και άρχισα να χαίρομαι πραγματικα. Μίλαγα στο κοριτσάκι μου,άρχισα να τη νιώθω γύρω στην 16η εβδομάδα κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Έφτασε η μέρα για τη β επιπεδου...βλέπω τον γιατρό να συννεφιάζει .Υπάρχει πρόβλημα στον εγκέφαλο του παιδιου...Διαταση πλαγιων κοιλιων αρκετά πάνω από το όριο...Τι σημαίνει αυτό?ήπια υδροκεφαλια έγραφε το χαρτί. Ένιωσα τον κοσμο να διαλυεται γύρω μου.Έκανα αμνιοπαρακεντηση, και οι επόμενες εβδομάδες ήταν ένα μαρτύριο...με μια μικρή ελπίδα κάπου στο βάθος...ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός το ίντερνετ....έψαξα φόρουμ με παρόμοιες περιπτώσεις, τόσα χιλιοστά την τότε εβδομάδα, πως εξελίχθηκαν, τι χειρουργειο γίνεται, πως γίνεται, τι ποιοτητα ζωής έχει το παιδί, τα πάντα...κάποιες περιπτώσεις μου έδιναν ελπίδα, κάποιες άλλες μου τσακίζαν την ψυχολόγια. Η αμνιοπαρακεντηση βγηκε τελεια.πήρα κουράγιο για το επόμενο βήμα μαγνητικη εγκεφαλου.πολεμήσα την κλειστόφοβια μου και άντεξα μισή ώρα. Τρομάζει το παιδί μου από το θόρυβο και με κλωτσουσε. Πάλι η ελπίδα μέσα μου γκρεμιστηκε βγήκε η γιατρός λυπημενη με αυτό το ύφος που τα λέει όλα. "Είναι σοβαρο"είπε. Ραγδαία αύξηση σε δύο εβδομάδες.. Διακοπή κυησης είπαν όλοι. Όχι θα το ψάξω....δεύτερη, τρίτη γνώμη, ραντεβού με παιδονευρολογους,επικοινωνία με Αγγλία σε μια κλινική που ίσως θα μπορούσαν να επεμβουν προγεννητικα.ΌΧΙ...όλοι τα ίδια καμία ελπίδα το παιδί μου στην καλύτερη αν ζούσε μεχρι το τελος της κυησης θα ηταν παραπληγικο ,φυτό μου το περιέγραψαν. Πήγα στην μόνη της Αγίας ειρήνης χρυσοβαλαντου,προσευχήθηκα, έκλαψα, παράκάλεσα, και ο άντρας μου μαζί, δεν τον έχω δει ποτέ να κλαίει...Μου έδωσαν τη ζώνη και το λαδάκι ,γύρισα σπίτι και ήλπιζα για ένα σημάδι...πως να πάρεις τέτοια απόφαση?μετά από δύο μέρες είχα τον τελευταίο υπερηχο....έλεγα πως θα γίνει το θαυμα,θα έχει μειωθεί το υγρό...Ακόμα πιο πολύ, πλέον ο εγκέφαλος είχε συμπιεστει,έλειπαν βασικά μερη και το κεφάλακι άρχισε και μεγαλώνε.ο κύβος εριφθη....πρέπει να γίνει τώρα...

Έχουν περάσει λίγες μέρες μόνο και είμαι σε κατάσταση σοκ.Γεννησα φυσιολογικά το αγγελακι μου,με αφορητους πόνους γιατί η διαστολή έγινε σε μια ώρα χωρίς ούτε ντέπον...όταν φέρανε την ένεση εσπρωχνα το παιδί μου ...Κι όμως νιώθω ότι αυτός είναι ο γολγοθας μου ότι έπρεπε να ζήσω όλους τους πόνους και τις φρικτες παρενέργειες που μου έφεραν  τα cytotec...όταν σταμάτησε η καρδιά της μικρής μου σταμάτησε και η δική μου.το είδα το αγγελακι μου ,είδα πόσο ηρεμα κοιμόταν,αυτή η εικόνα δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου.Είναι μια ανοιχτή πληγή που δε θα κλείσει ποτέ...

 

[gkmpl]

Λυπάμαι τόσο πολύ! Μα τόσο πολύ! Το πέρασα δύο φορες....τραυματικές πολύ. Ισως δεν έπρεπε να τη δεις τη μικρούλα σου αγάπη μου. 

Άκουσε με...κάνε κουράγιο. Ζητά βοήθεια από ψυχολόγο για να αντιμετωπίσεις τη κατάσταση.

Ότι θελήσεις είμαι εδώ...... Δεν είσαι μονη

[MARMAT]

1 ώρα πρίν, gkmpl είπε:

Λυπάμαι τόσο πολύ! Μα τόσο πολύ! Το πέρασα δύο φορες....τραυματικές πολύ. Ισως δεν έπρεπε να τη δεις τη μικρούλα σου αγάπη μου. 

Άκουσε με...κάνε κουράγιο. Ζητά βοήθεια από ψυχολόγο για να αντιμετωπίσεις τη κατάσταση.

Ότι θελήσεις είμαι εδώ...... Δεν είσαι μονη

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ...Ήδη επισκέπτομαι ψυχολόγο εντατικά γιατί νιώθω απόγνωση, ένα τεράστιο κενό. Έχω και τον πατέρα μου καρκινοπαθη, είχα και την περσινή παλινδρομη, είναι πολλά. Διάβασα πως κι εσύ είχες αντίστοιχη εμπειρία κοριτσι μου,και το δικό μου το μωρό είχε αγεννεσια μεσολοβιου,εκτός από την διαταση.Ήταν και τραυματικος ο τοκετός συνολικά πήρε 36 ώρες από την πρώτη δόση φαρμάκων αλλά τις τελευταίες 2 πονεσα πολύ, είχα τον άντρα μου δίπλα δεν ήξερε τι να κάνει να απαλυνει τον πόνο μου.Δεν ξέρω πως να προχωρήσω ,δεν θέλω τον οικτο του περιγυρου, μικρή είσαι (36 δε νιώθω τόσο μικρη),θα κάνεις άλλο. Ναι αλλά το κοριτσάκι μου δε θα γυρίσει, δεν το αγκαλιάσα,  δεν το χαιδεψα,δεν το φιλησα...Δεν μετανιώνω που την είδα τη μικρή μου...είδα πόσο όμορφη ήταν, και η ψυχολόγος συμφώνησε πως μεταγενεστερα θα δω πόσο καλά έκανα,γιατί κανείς δεν μπορεί να μου μειώσει την ύπαρξη και τη σημασία της. Ειρωνεία, δεν μπορούμε να τη θαψουμε σε ατομικό τάφο μετά την ιστολογικη γιατί δεν ήταν 26 εβδομαδων ήταν 25 και κάτι....

[Lenia16]

Διαβάζω το κείμενο σου και κλαίω. Δεν μπορω να σου πω καμια λεξη να σου μαλακώσει την καρδιά γιατι δεν μπορώ να βρω. Σου εύχομαι μόνο μέσα από τα βάθη της ψυχής μου να καταφέρεις να κρατήσεις ενα δεύτερο παιδάκι υγιές στα χέρια σου που θα σε γεμίσει χαρά και ευτυχία.

[Pleiad]

αχ κορίτσι μου... ότι και να πεις έχεις δίκιο... το έχω περάσει και εγώ δύο φορές, η δεύτερη πριν από δύο εβδομάδες... κουράγιο μόνο θα σου πω... δεν είσαι μόνη. 

[Summer love]

 

Λυπάμαι πολύ , νιώθω ότι τα λόγια περισσεύουν . Σε καταλαβαίνω , έχω και εγώ διακοπή στην 26η λόγω συνδρόμου, μια παλλινδρομη και μια μυλη κύηση . Κάνω προεμφυτευτική διάγνωση τώρα .....

 

ειναι πολύ άδικο όλο αυτό που πέρασες ...

Pleiad διάβασα τηβ ιστορία σου αλήθεια λυπάμαι πολύ για όλα αυτά . 

 

Δεν είστε μόνες , είμαστε πολλές , μιλήστε εδώ , μιλήστε με τον άντρα σας , τους φίλους σας , τους δικούς σας και με ψυχολόγο αν το χρειάζεστε . 

 

[Pleiad]

αυτό που είπες summer love. πρέπει να μιλάμε... είναι σημαντικό αν και στην αρχή είναι τόσο δύσκολο. χρειάζεται χρόνος αν και ποτέ δεν ξεχνάς. 

και εγώ μόνο με προεμφυτευτικό από εδώ και πέρα... δεν μπορω να το ξαναπεράσω όλο αυτό...

[gkmpl]

2 ώρες πρίν, MARMAT είπε:

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ...Ήδη επισκέπτομαι ψυχολόγο εντατικά γιατί νιώθω απόγνωση, ένα τεράστιο κενό. Έχω και τον πατέρα μου καρκινοπαθη, είχα και την περσινή παλινδρομη, είναι πολλά. Διάβασα πως κι εσύ είχες αντίστοιχη εμπειρία κοριτσι μου,και το δικό μου το μωρό είχε αγεννεσια μεσολοβιου,εκτός από την διαταση.Ήταν και τραυματικος ο τοκετός συνολικά πήρε 36 ώρες από την πρώτη δόση φαρμάκων αλλά τις τελευταίες 2 πονεσα πολύ, είχα τον άντρα μου δίπλα δεν ήξερε τι να κάνει να απαλυνει τον πόνο μου.Δεν ξέρω πως να προχωρήσω ,δεν θέλω τον οικτο του περιγυρου, μικρή είσαι (36 δε νιώθω τόσο μικρη),θα κάνεις άλλο. Ναι αλλά το κοριτσάκι μου δε θα γυρίσει, δεν το αγκαλιάσα,  δεν το χαιδεψα,δεν το φιλησα...Δεν μετανιώνω που την είδα τη μικρή μου...είδα πόσο όμορφη ήταν, και η ψυχολόγος συμφώνησε πως μεταγενεστερα θα δω πόσο καλά έκανα,γιατί κανείς δεν μπορεί να μου μειώσει την ύπαρξη και τη σημασία της. Ειρωνεία, δεν μπορούμε να τη θαψουμε σε ατομικό τάφο μετά την ιστολογικη γιατί δεν ήταν 26 εβδομαδων ήταν 25 και κάτι....

Η δική μου μου είπε πάλι ότι καλύτερα που δεν το είδα ,καλύτερα να μην έχω εικόνες . Δεν θα τα βγάζανε από τα χέρια μου...

Επίσης 36 χρόνων...

Εμενα η μπέμπα μου δεν ήθελε να βγει, με βάλανε χειρουργείο τελικά μετα από 4 ημέρες cytotec και με όλες τις παρενεργειες. Πυρετούς κτλ... Ο μπέμπης γεννήθηκε φυσιολογικά την 3η μέρα και αφού μου έσπασε τα νερά ο γιατρός, ούτε αυτός ηθελε να βγει. Επίσης με όλες τις παρενεργειες από την αγωγή. Ο πόνος φυσιολογικός κορίτσι μου...γέννας. 

Θα παλέψουμε, όλες μας.. .

Η μία κουράγιο στην αλλη

 

[ΧρύσαΜ]

On 19/7/2017 at 8:31 ΜΜ, MARMAT είπε:

Οταν γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ ήλπιζα να αρχίσω να γράφω απορίες για την μικρη μου,συμβουλές απο παλιοτερες μαμαδες,και ομορφες κουβεντες.Δυστυχώς γραφτηκα πριν λίγες εβδομάδες που φοβόμουν το μέλλον και έψαχνα παρόμοιες περιπτώσεις να μου δώσουν ελπίδα. Ας τα πάρω από την αρχή. Αρχές φλεβάρη ήρθε η πολυπόθητη εγκυμοσυνη...η δεύτερη μετά από μια περσινή παλινδρομη κυηση στη 10η εβδομάδα. Η χαρά μου ήταν συγκρατημενη ομως όταν η αυχενικη βγήκε άψογη ηρεμησα και άρχισα να χαίρομαι πραγματικα. Μίλαγα στο κοριτσάκι μου,άρχισα να τη νιώθω γύρω στην 16η εβδομάδα κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Έφτασε η μέρα για τη β επιπεδου...βλέπω τον γιατρό να συννεφιάζει .Υπάρχει πρόβλημα στον εγκέφαλο του παιδιου...Διαταση πλαγιων κοιλιων αρκετά πάνω από το όριο...Τι σημαίνει αυτό?ήπια υδροκεφαλια έγραφε το χαρτί. Ένιωσα τον κοσμο να διαλυεται γύρω μου.Έκανα αμνιοπαρακεντηση, και οι επόμενες εβδομάδες ήταν ένα μαρτύριο...με μια μικρή ελπίδα κάπου στο βάθος...ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός το ίντερνετ....έψαξα φόρουμ με παρόμοιες περιπτώσεις, τόσα χιλιοστά την τότε εβδομάδα, πως εξελίχθηκαν, τι χειρουργειο γίνεται, πως γίνεται, τι ποιοτητα ζωής έχει το παιδί, τα πάντα...κάποιες περιπτώσεις μου έδιναν ελπίδα, κάποιες άλλες μου τσακίζαν την ψυχολόγια. Η αμνιοπαρακεντηση βγηκε τελεια.πήρα κουράγιο για το επόμενο βήμα μαγνητικη εγκεφαλου.πολεμήσα την κλειστόφοβια μου και άντεξα μισή ώρα. Τρομάζει το παιδί μου από το θόρυβο και με κλωτσουσε. Πάλι η ελπίδα μέσα μου γκρεμιστηκε βγήκε η γιατρός λυπημενη με αυτό το ύφος που τα λέει όλα. "Είναι σοβαρο"είπε. Ραγδαία αύξηση σε δύο εβδομάδες.. Διακοπή κυησης είπαν όλοι. Όχι θα το ψάξω....δεύτερη, τρίτη γνώμη, ραντεβού με παιδονευρολογους,επικοινωνία με Αγγλία σε μια κλινική που ίσως θα μπορούσαν να επεμβουν προγεννητικα.ΌΧΙ...όλοι τα ίδια καμία ελπίδα το παιδί μου στην καλύτερη αν ζούσε μεχρι το τελος της κυησης θα ηταν παραπληγικο ,φυτό μου το περιέγραψαν. Πήγα στην μόνη της Αγίας ειρήνης χρυσοβαλαντου,προσευχήθηκα, έκλαψα, παράκάλεσα, και ο άντρας μου μαζί, δεν τον έχω δει ποτέ να κλαίει...Μου έδωσαν τη ζώνη και το λαδάκι ,γύρισα σπίτι και ήλπιζα για ένα σημάδι...πως να πάρεις τέτοια απόφαση?μετά από δύο μέρες είχα τον τελευταίο υπερηχο....έλεγα πως θα γίνει το θαυμα,θα έχει μειωθεί το υγρό...Ακόμα πιο πολύ, πλέον ο εγκέφαλος είχε συμπιεστει,έλειπαν βασικά μερη και το κεφάλακι άρχισε και μεγαλώνε.ο κύβος εριφθη....πρέπει να γίνει τώρα...

Έχουν περάσει λίγες μέρες μόνο και είμαι σε κατάσταση σοκ.Γεννησα φυσιολογικά το αγγελακι μου,με αφορητους πόνους γιατί η διαστολή έγινε σε μια ώρα χωρίς ούτε ντέπον...όταν φέρανε την ένεση εσπρωχνα το παιδί μου ...Κι όμως νιώθω ότι αυτός είναι ο γολγοθας μου ότι έπρεπε να ζήσω όλους τους πόνους και τις φρικτες παρενέργειες που μου έφεραν  τα cytotec...όταν σταμάτησε η καρδιά της μικρής μου σταμάτησε και η δική μου.το είδα το αγγελακι μου ,είδα πόσο ηρεμα κοιμόταν,αυτή η εικόνα δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου.Είναι μια ανοιχτή πληγή που δε θα κλείσει ποτέ...

 

Θέλω να σου ευχηθώ να σε γεμίσρι η Παναγία με υπομονή και κουράγιο για να συνεχίσεις!!! Λυπάμαι πολύ για την έκβαση των πραγμάτων... Αλλά πραγματικά, σου αξίζει ένα τεράστιο μπράβο που δεν παρέδωσες τα όπλα αμαχητί και το πάλεψες μέχρι τέλους! Όπως και κάθε μαμά, ήθελες να δώσεις μια ευκαιρία στο παιδί σου. Μπράβο!!! Μακάρι σύντομα ο Θεός να σε ανταμοίψει με πολλά υγιεί παιδακια!!!

[MARMAT]

 Σας ευχαριστώ όλες για το κουράγιο που μου δίνετε. Σήμερα κλείνει μια εβδομάδα, ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.όποτε νιώθω μια ανεπαισθητη κίνηση στο στομάχι και νομίζω πως κλωτσαει. Πόσο δύσκολο είναι να γεννας και να ξέρεις ότι δε θα αγκαλιασεις μωρό, δε σε περιμένει το κλάμα του,δε θα το μυρίσεις, δε θα το θηλασεις κι ας έχει γεμίσει το στήθος σου γάλα. Τα λιγοστά πράγματα που της είχα πάρει τα έκρυψε σε μια κουτα ο άντρας μου.Κάθε βράδυ περιμένω μήπως δω ένα όνειρο που θα με γαληνεψει, να δω ότι είναι χαρούμενη εκεί, και ότι την προσέχει η μία γιαγιά της που θα είχε το όνομα της.

 

Χρύσα, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, εγώ όμως γιατι νιώθω ότι προδωσα το παιδί μου,με τρώει η αμφιβολία τι θα γινόταν αν μας διεψευδε όλους και τα προβληματα ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που μας είπαν?Παραλογιζομαι. Ο άντρας μου,είπε μια κουβέντα. Πόσο θα υπεφερε αν δεν μπορούσε να παίξει με τα άλλα παιδάκια, αν δεν μπορούσε να σταθεί, να περπατήσει, να φάει, και να μας πει σ αγαπώ?τι ζωή θα είχε?Και οταν εμεις φύγουμε απο τη ζωη ποιος θα την προσεχε?Κι ολα αυτα αν ζουσε,γιατί η εγκεφαλικη αιμορραγια ηταν σιγουρη.

Σε κανέναν να μην τύχει. Σε αυτή την ενότητα είστε όλες αγωνιστριες εύχομαι τα καλύτερα σε καθεμία ξεχωριστά. 

 

Όσο για τον προεμφυτευτικο, το σκέφτομαι κι εγώ αλλά φοβάμαι πως είναι απαγορευτικό το κόστος αυτή τη στιγμή.Έφυγαν αρκετά χρήματα σε 1 μήνα και λέμε να πάμε σε γενετιστη από Σεπτέμβρη να έχουμε μια γνώμη γιατί το πρώτο ήταν χρωμοσωμικη ανωμαλία ,για τη η μικρή μου  περιμενουμε την ιστολογικη αν και μαλλον ηταν τυχαίο ανατομικο προβλημα.Αν θέλει κάποια ας μου στείλει πμ την εμπειρία της(εξωσωματική, προεμφυτευτικο)και αν γίνεται στο Ελενα ή μόνο ιδιωτικά. 

Καλημέρα και καλή δύναμη...

[gkmpl]

Δυστυχώς το κακό με τις περιπτώσεις σαν τις δικές μας που ο καρυότυπος βγαίνει φυσιολογικός και προεμφυτικο έλεγχο να κάναμε δεν θα εδειχνε κάτι. Απλά φυσιολογικός... Είναι να μην σου κάτσει...

[MARMAT]

πρίν από 7 λεπτά , gkmpl είπε:

Δυστυχώς το κακό με τις περιπτώσεις σαν τις δικές μας που ο καρυότυπος βγαίνει φυσιολογικός και προεμφυτικο έλεγχο να κάναμε δεν θα εδειχνε κάτι. Απλά φυσιολογικός... Είναι να μην σου κάτσει...

Αυτό είναι που φοβάμαι κι εγώ κορίτσι μου...ότι πραγματικά δεν μπορείς ούτε να επεμβεις ούτε να ξέρεις μέχρι τη β επιπεδου για τέτοια θέματα. 

[Summer love]

πρίν από 11 λεπτά , gkmpl είπε:

Δυστυχώς το κακό με τις περιπτώσεις σαν τις δικές μας που ο καρυότυπος βγαίνει φυσιολογικός και προεμφυτικο έλεγχο να κάναμε δεν θα εδειχνε κάτι. Απλά φυσιολογικός... Είναι να μην σου κάτσει...

Καλημέρα , πως είσαι ; εσένα και τις δυο φορές ήταν συγγενείς ανωμαλίες με φυσιολογικο καρυοτυπο Ε; ποσό ατυχία ! 

[vicky86]

Λυπαμαι παρα πολυ κοριτσια για ολες σας

Θα ερθουν τα μωρακια σας κ θα γεμισουν οι αγκαλιες σας.κ θα εχουν κ αγγελακια να τα προσεχουν

Αλλα γλυκια μου μην εχεις τυψεις.την πιο σωστη αποφαση πηρες.σαν μανουλα.το καλυτερο για το παιδακι σου

Εξωσωματικη σε δημοσιο γινεται.αλλα για προεμφυτευτικο δ γνωριζω

[gkmpl]

1 ώρα πρίν, Summer love είπε:

Καλημέρα , πως είσαι ; εσένα και τις δυο φορές ήταν συγγενείς ανωμαλίες με φυσιολογικο καρυοτυπο Ε; ποσό ατυχία ! 

Όχι κορίτσι μου, το κοριτσάκι μου είχε ελεύθερη τρισωμια (μη κληρονομικό δλδ) σύνδρομο down και πρόβλημα στη καρδιά ως αντίκτυπο. Το αγοράκι μου είχε συγγενή ανωμαλία με φυσιολογικό καρυότυπο. Απλά ατυχία.... 

Το πώς είμαι είναι μεγάλο κεφάλαιο. Επιβιώνω....με μεγάλες διακυμάνσεις διάθεσης. 

Αλλά θα τα καταφέρουμε ρε κορίτσια. Κάναμε το σωστό για τα παιδάκια μας

1 ώρα πρίν, MARMAT είπε:

Αυτό είναι που φοβάμαι κι εγώ κορίτσι μου...ότι πραγματικά δεν μπορείς ούτε να επεμβεις ούτε να ξέρεις μέχρι τη β επιπεδου για τέτοια θέματα. 

Κάποιο υγιές παιδάκι μας περιμένει... Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Ας είναι ανοιχτοί οι ουρανοί να ακουστούν οι προσευχές μας. Είδες πόση δύναμη έχουμε τελικά; Λογικός ο φόβος ο πονος μας. Πρέπει να συνεχίσουμε όμως μάτια μου... Το χρωστάμε σε εμάς και στους άντρες μας.

Έτσι;

Επεξεργάστηκαν 21 Ιουλίου,2017 by gkmpl

[Summer love]

πρίν από 55 λεπτά , gkmpl είπε:

Όχι κορίτσι μου, το κοριτσάκι μου είχε ελεύθερη τρισωμια (μη κληρονομικό δλδ) σύνδρομο down και πρόβλημα στη καρδιά ως αντίκτυπο. Το αγοράκι μου είχε συγγενή ανωμαλία με φυσιολογικό καρυότυπο. Απλά ατυχία.... 

Το πώς είμαι είναι μεγάλο κεφάλαιο. Επιβιώνω....με μεγάλες διακυμάνσεις διάθεσης. 

Αλλά θα τα καταφέρουμε ρε κορίτσια. Κάναμε το σωστό για τα παιδάκια μας

Κάποιο υγιές παιδάκι μας περιμένει... Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Ας είναι ανοιχτοί οι ουρανοί να ακουστούν οι προσευχές μας. Είδες πόση δύναμη έχουμε τελικά; Λογικός ο φόβος ο πονος μας. Πρέπει να συνεχίσουμε όμως μάτια μου... Το χρωστάμε σε εμάς και στους άντρες μας.

Έτσι;

Κατάλαβα ....... εγώ απλά αποφάσισα να κάνω προεμφυτευτικο για σιγουριά παρά το γεγονός ότι μένω πολύ εύκολα από μόνη μου .

 

κουραγιο σου εύχομαι Καθ κάθε τύχη από εδώ και πέρα γιατί πραγματικά κορίτσια θέλει και λίγη τύχη η υπόθεση ΕΦ όσον δεν υπάρχει ιατρικό πρόβλημα βέβαια . 

[MARMAT]

1 hour ago, vicky86 είπε:

Λυπαμαι παρα πολυ κοριτσια για ολες σας

Θα ερθουν τα μωρακια σας κ θα γεμισουν οι αγκαλιες σας.κ θα εχουν κ αγγελακια να τα προσεχουν

Αλλα γλυκια μου μην εχεις τυψεις.την πιο σωστη αποφαση πηρες.σαν μανουλα.το καλυτερο για το παιδακι σου

Εξωσωματικη σε δημοσιο γινεται.αλλα για προεμφυτευτικο δ γνωριζω

Μακάρι. Είμαι πελαγωμενη, και τις δύο φορές ήταν φυσιολογική η σύλληψη αλλά η δεύτερη υποβοηθουμενη με 2 κύκλους κλομιφαινης και pregnyl.Λίγο η ασθένεια του πατέρα μου που είναι εκτός Αθηνών και πηγαινοερχομουν λίγο η κακή ψυχολογία δεν κατάφερα να συλλαβω πάρα μόνο έτσι και μετά από 7 κυκλους.Όλοι λένε μην το σκέφτεσαι η τάδε προσπαθούσε τόσο καιρό και έμεινε όταν τα παράτησε.... πώς να μην το σκέφτομαι αφού μόλις ξεκινάει η περίοδος το μυαλό πάει στις γονιμες μέρες?και τεστ ωορρηξιας κλπ.

Οσο κι αν τρέμω την επόμενη εγκυμοσύνη άλλο τόσο τη θέλω ...

[Ιωαννα12]

Ξερω απολυτα πως νιωθεις.. σε μερικες μερες κλεινουν 3 χρόνια απο τοτε που εχασα αιφνιδια το μωρακι μου στις 34 εβδομαδες. Όλες οι εξετάσεις καθαρές, τόσο οι δικές μου όσο και του μωρου.. Δεν μαθαμε ποτε τον λόγο που το μωρακι μας χάθηκε πριν καν το κρατησουμε στην αγκαλια μας. Ακόμα θυμάμαι και ποτε δεν θα ξεχάσω, πως είναι να ξημερώνει η μέρα και να μη βρίσκεις το νόημα να σηκωθείς απο το κρεβατι.. το να έρχεται το βράδυ και να νιώθεις να πνίγεσαι γιατί δεν μπορεί πουθενά να χωρέσει όλος αυτός ο αφόρητος πόνος..

 

3 χρόνια μετα εχω ένα άλλο αγγελο στην αγκαλια μου, τον 18 μηνων γιο μου που έχει αλλάξει τη ζωή μου οριστικά και έχει δώσει φως σε κάθε μου σκέψη. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το πρώτο μου αγοράκι που ποτε δεν προλαβα να φιλήσω, πάντα θα είναι το πρώτο μου παιδι..  Όμως η ζωή μου έχει στείλει άλλες χαρές, οι οποίες έφεραν την ισορροπία στη ζωή μου.

 

Το ξέρω είναι νωρίς για να το δεις, αλλά ναι, η ζωή θα ανταμοίψει και εσένα και ναι, το χαμόγελο θα έρθει ξανά στα χείλη σου. Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μονη σου, είμαστε πολλές  που έχουν περάσει μέσα απο αυτό το γολγοθά. Όποτε νιώθεις την ανάγκη στέλνε μας τις σκέψεις σου. Εμένα προσωπικά η επαφή με το φόρουμ με είχε βοηθήσει απιστευτα.

 

Καλή δύναμη!!

[vicky86]

2 ώρες πρίν, MARMAT είπε:

Μακάρι. Είμαι πελαγωμενη, και τις δύο φορές ήταν φυσιολογική η σύλληψη αλλά η δεύτερη υποβοηθουμενη με 2 κύκλους κλομιφαινης και pregnyl.Λίγο η ασθένεια του πατέρα μου που είναι εκτός Αθηνών και πηγαινοερχομουν λίγο η κακή ψυχολογία δεν κατάφερα να συλλαβω πάρα μόνο έτσι και μετά από 7 κυκλους.Όλοι λένε μην το σκέφτεσαι η τάδε προσπαθούσε τόσο καιρό και έμεινε όταν τα παράτησε.... πώς να μην το σκέφτομαι αφού μόλις ξεκινάει η περίοδος το μυαλό πάει στις γονιμες μέρες?και τεστ ωορρηξιας κλπ.

Οσο κι αν τρέμω την επόμενη εγκυμοσύνη άλλο τόσο τη θέλω ...

Παρε το χρονο σου να συνελθεις,να κανετε κ εξετασεις να εισαι καλλυμενη.ρωτα κ για εξωσωματικη κ αποφασιζεις μετα.7κυκλοι δ ειναι τοσο μεγαλο διαστημα.αλλα την αγωνια κ τη λαχταρα την καταλαβαινω

[marlin1]

Λυπάμαι πολύ κορίτσια για όλες όσες περάσατε αυτή την κατάσταση και σας εύχομαι να αγκαλιάσετε σύντομα ένα υγιές μωράκι!!Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πραγματικά τον πόνο σας αλλά τον φαντάζομαι και συμπάσχω μαζί σας!!Είχα και εγώ μια παλίνδρομη κύηση στις 10 εβδομάδες πριν την εγκυμοσύνη του γιού μου.Ο πόνος μου ήταν τεράστιος.Δεν ήθελα να πάω να κάνω την απόξεση.Θυμάμαι όταν πήγα στην μικροβιολόγο μου για μια εξέταση μετά την παλίνδρομη και μου είπε πως εκείνης  η αποβολή της(ενδομήτριος θάνατος) ήταν στις 39 εβδομάδες και δεν έμαθε ποτέ το γιατί(πριν 30-35 χρόνια).Έπαθα σοκ όταν μου το είπε.Μετά έκανε ένα γιο.Κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν χωρίς να ξέρουμε το γιατί...Οπλιστείτε με δύναμη και υπομονή!Marmat μην γεμίζεις με ενοχές τον εαυτό σου.Σίγουρα έκανες την καλύτερη επιλογή.Καλό κουράγιο!

[MARMAT]

Είναι λυπηρο που τόσες πολλές έχουμε περάσει τέτοιες απώλειες. Πέρυσι με την παλινδρομη νόμιζα ότι γκρεμιστηκε ο κόσμος, ότι δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, δυστυχώς υπάρχει. Ένα μεγαλο ευχαριστώ σε όλες που μοιράζεστε τις εμπειρίες και τον πόνο σας, και για το κουράγιο που μου δίνετε. Σκέψεις ατελείωτες. Κάποιοι λένε θα το ξεπεράσω γρήγορα γιατί δεν το είχα ζήσει. Κι όμως το είχα ζήσει...Του έδωσα ζωή σχεδόν για 7 μήνες.Είχα ονειρευτει τα πρωτα βηματα,τον θηλασμο,τις ατέλειωτες αγκαλιές και τη μυρωδιά της.Δεν φανταζομουν ποτε ποσο δυνατό ειναι το μητρικό ενστικτο στην εγκυμοσυνη.

Καλή δύναμη σε όλες μας και θετική σκέψη. 

[Summer love]

1 hour ago, MARMAT είπε:

Είναι λυπηρο που τόσες πολλές έχουμε περάσει τέτοιες απώλειες. Πέρυσι με την παλινδρομη νόμιζα ότι γκρεμιστηκε ο κόσμος, ότι δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, δυστυχώς υπάρχει. Ένα μεγαλο ευχαριστώ σε όλες που μοιράζεστε τις εμπειρίες και τον πόνο σας, και για το κουράγιο που μου δίνετε. Σκέψεις ατελείωτες. Κάποιοι λένε θα το ξεπεράσω γρήγορα γιατί δεν το είχα ζήσει. Κι όμως το είχα ζήσει...Του έδωσα ζωή σχεδόν για 7 μήνες.Είχα ονειρευτει τα πρωτα βηματα,τον θηλασμο,τις ατέλειωτες αγκαλιές και τη μυρωδιά της.Δεν φανταζομουν ποτε ποσο δυνατό ειναι το μητρικό ενστικτο στην εγκυμοσυνη.

Καλή δύναμη σε όλες μας και θετική σκέψη. 

Κοριτσάκι μου θα σου πω μια αλήθεια , δεν θα το ξεπεράσεις σύντομα και αυτό θα σε βοηθήσει να πενθήσεις κάτι που πραγματικά βοηθά σε κάθε τέτοια περίσταση . Για την ώρα είσαι ακόμα σε ένα φυσιολογικο σοκ , θα έχεις πολλά σκαμπανεβάσματα όμως θα συνεχίσεις και θα τα καταφέρεις ! Έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα μιλάς με γυναίκες που έζησαν παρόμοιες εμπειρίες και αυτό σημαίνει πως θες να το διαχειριστείς με τον οποίο τρόπο τώρα σου κάνει καλό . Έχεις δίκιο , έδωσες ζωή και το ένιωσες . Τελικά όλη αυτή η αποδοχή θα σε πάει μπροστά ... 

[katerinaadra]

Ώρα αρκετή ψάχνω να βρω τις κατάλληλες λέξεις που θα απαλύνουν την καρδούλα σου.... δεν τις βρίσκω. .... δε θα τις βρω...... Μόνο εσύ ψυχή μου μόνο εσύ πετώντας χαμηλά , ψάχνοντας αρκετά θα μπορέσεις να βρεις τις λέξεις που θα σε σηκώσουν, που θα σου δώσουν δύναμη να συνεχίσεις, που θα σου δώσουν λόγο να ξανά πιστέψεις. .... 

Θεέ μου γιατί μου έδωσες έναν τόσο βαρύ σταυρό να κουβαλω? Το σκέφτηκα σωστά, τίποτα δεν έκανα με απερισκεψια. Αν θεωρείς ότι σε αδίκησα διάλεξα έναν μόνο σου....... έψαξα και διαλέγω αυτόν. 

Είδες τέκνο μου ότι διάλεξες τον ίδιο σταυρό? Μη φοβάσαι..... είμαι δίπλα σου και θα σε βοηθήσω να τον κουβαλήσουμε μαζί. Μη ξεχνάς ότι η ζωή συνεχίζεται και τίποτα δεν χάθηκε απλά θα αργήσεις να συναντήσεις τους αγγέλους σου.....

Πίστη και αισιοδοξία.....

gkmpl κουράγιο δύναμη και σε σένα ματιά μου

[Pleiad]

εγώ όταν είχα ψάξει για εξωσωματική και προεμφυτευτικό (που είναι και ο τρόπος που απέκτησα την κορούλα μου) είχα δει ότι στο έλενας κάνουν κανονικά. απλά τότε τα λεφτά που ζητούσε ο γιατρός σε συνδυασμό με προεμφυτευτικό έλεγχο στο χωραίμειο ήταν αντίστοιχα με κέντρο ιδιωτικό που είχα βρει. έδωσα στον ιδιώτη 500 ευρώ παραπάνω περίπου συνολικά. αλλά εγώ δεν είχα καλή ανταπόκριση στα φάρμακα της διέγερσης και έτσι είχα λίγα έμβρυα προς έλεγχο. αν έχεις πολλά μάλλον συμφέρει το δημόσιο νοσοκομείο και το χωραίμειο. και μάλιστα πριν από 2 εβδομάδες που πάλι μπήκε στο παιχνίδι ο προεμφυτευτικός έλεγχος, ρώτησα στο έλενας και υπάρχει μια καινούρια γιατρός (δεν έμαθα όνομα) η οποία δίνει μεγάλη βάση στον προεμφυτευτικό λόγω δικού της προσωπικού προβλήματος. νομίζω πως είναι η διευθύντρια εκεί πια. δεν έχεις κάτι να χάσεις να ρωτήσεις. 

εγώ έχω 4 εγκυμοσύνες τα τελευταία 5 χρόνια. 2 φυσιολογικές κυήσεις με 2 άρρωστα μωρά, μία εξωσωματική που οδήγησε στην γέννηση της κορούλας μου και μία δεύτερη εξωσωματική που όμως παλινδρόμησε πολύ νωρίς. δεν θα σου πω πως ο δρόμος της εξωσωματικής είναι ευκολος, έχει και αυτός τις δυσκολίες του. αλλά τουλάχιστον μειώνεις τα ποσοστά ένα εμβρυάκι να νοσεί. Πολύ καλή ιδέα να μιλήσετε με γενετιστή. εκείνος θα σας δώσει όλες τις απαντήσεις που χρειάζεστε γιατί και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. 

όσον αφορά τις τύψεις που νιώθουμε μετά από μία τέτοια απόφαση...δεν φεύγουν. Πήρα την απόφαση να τερματίσω 2 κυήσεις πολύ συνειδητά. όμως πονάω και νιώθω ότι με βαραίνει όλο αυτό. από την άλλη... οι γενετιστές που μιλήσαμε ήταν ξεκάθαροι για την ποιότητα της ζωής των μωρών μας. και εκεί θεώρησα ότι θα ήταν πολύ εγωιστικό από πλευράς μου να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που θα υποφέρει μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω την δική μου επιθυμία να γίνω μητέρα. και να ξέρεις, πως όποια απόφαση και να έπαιρνες, εσένα σε περιμένει μόνο πόνος... κάνουμε το καλύτερο όμως για τα παιδάκια μας. όχι για εμάς. Είμαστε μαζί σου και σε στηρίζουμε. είναι σημαντικό που μιλάς! και δυστυχώς μόνο μανούλες που το έχουν βιώσει μπορούν να καταλάβουν. 

[ΧρύσαΜ]

On 21/7/2017 at 9:17 ΠΜ, MARMAT είπε:

 Σας ευχαριστώ όλες για το κουράγιο που μου δίνετε. Σήμερα κλείνει μια εβδομάδα, ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.όποτε νιώθω μια ανεπαισθητη κίνηση στο στομάχι και νομίζω πως κλωτσαει. Πόσο δύσκολο είναι να γεννας και να ξέρεις ότι δε θα αγκαλιασεις μωρό, δε σε περιμένει το κλάμα του,δε θα το μυρίσεις, δε θα το θηλασεις κι ας έχει γεμίσει το στήθος σου γάλα. Τα λιγοστά πράγματα που της είχα πάρει τα έκρυψε σε μια κουτα ο άντρας μου.Κάθε βράδυ περιμένω μήπως δω ένα όνειρο που θα με γαληνεψει, να δω ότι είναι χαρούμενη εκεί, και ότι την προσέχει η μία γιαγιά της που θα είχε το όνομα της.

 

Χρύσα, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, εγώ όμως γιατι νιώθω ότι προδωσα το παιδί μου,με τρώει η αμφιβολία τι θα γινόταν αν μας διεψευδε όλους και τα προβληματα ήταν πολύ λιγότερα από αυτά που μας είπαν?Παραλογιζομαι. Ο άντρας μου,είπε μια κουβέντα. Πόσο θα υπεφερε αν δεν μπορούσε να παίξει με τα άλλα παιδάκια, αν δεν μπορούσε να σταθεί, να περπατήσει, να φάει, και να μας πει σ αγαπώ?τι ζωή θα είχε?Και οταν εμεις φύγουμε απο τη ζωη ποιος θα την προσεχε?Κι ολα αυτα αν ζουσε,γιατί η εγκεφαλικη αιμορραγια ηταν σιγουρη.

Σε κανέναν να μην τύχει. Σε αυτή την ενότητα είστε όλες αγωνιστριες εύχομαι τα καλύτερα σε καθεμία ξεχωριστά. 

 

Όσο για τον προεμφυτευτικο, το σκέφτομαι κι εγώ αλλά φοβάμαι πως είναι απαγορευτικό το κόστος αυτή τη στιγμή.Έφυγαν αρκετά χρήματα σε 1 μήνα και λέμε να πάμε σε γενετιστη από Σεπτέμβρη να έχουμε μια γνώμη γιατί το πρώτο ήταν χρωμοσωμικη ανωμαλία ,για τη η μικρή μου  περιμενουμε την ιστολογικη αν και μαλλον ηταν τυχαίο ανατομικο προβλημα.Αν θέλει κάποια ας μου στείλει πμ την εμπειρία της(εξωσωματική, προεμφυτευτικο)και αν γίνεται στο Ελενα ή μόνο ιδιωτικά. 

Καλημέρα και καλή δύναμη...

Γενικά είμαι κατά της έκτρωσης!!! Αλλά εσύ έκανες ό,τι μπορούσες, έψαξες τη λύση και στου βοδιού το κέρατο που λέει ο λόγος. Θα προτιμούσες να το γεννήσεις και να περιμένεις πότε θα πεθάνει; κι αν κινδύνευες κι εσύ; ο άντρας σου έχει δίκιο. Δεν ήταν ότι είχε κάποιο σύνδρομο (π.χ. ντάουν) που θα μπορούσατε να ανταπεξέλθετε, ούτε κάτι μικρό σωματικό που ναι μεν θα ταλαιπωρούσε το παιδί αλλά θα μπορούσε να ζήσει καλά. Ήταν κάτι πολύ σοβαρότερο που θα γεννιόταν, αλλά δε θα ζούσε.

Όλα για κάποιο λόγο γινονται. Να θυμάσαι ότι ο Θεός προννοεί, μη χάνεις την πίστη σου