πως μπορούμε να φέρουμε κοντά 2 παιδιά 15 μηνών?

[efi2512]

Καλημέρα σας!

Με προβληματιζει το εξής: ο γιος μου (Γίάννης) είναι 15+μηνών και ο ξάδερφος του (Παναγιώτης) 15 μηνών. Από μωρά βλέπουν ο ένας τον άλλον τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Ο δικός μου είναι πολύ κοινωνικός, ο ανιψιός μου όχι τόσο. Σε πολλές περιπτώσεις ο ανιψιός κλαίει όταν ο δικός μου τον πλησιάζει για να τον χαϊδέψει ή να του γελάσει κλπ. Κλαίει απαρηγόρητος. Τον παίρνουμε αγκαλιά και του εξηγούμε πως ο Γιάννης θέλει να παίξει μαζί του κλπ. Στον Γιάννη λέμε, πως στον Παναγιώτη δεν του αρέσει να τον χαϊδεύουν μπας και το μετριάσουμε. Τις τελευταίες μέρες ο Παναγιώτης με το που δει τον Γιάννη κάθεται αγκαλιά και όταν περνάει από κοντά του προσπαθεί να τον αποφύγει. Αντιμετωπιζουμε σωστά τα παιδιά? Υπάρχει τρόπος ώστε ο Παναγιώτης να διασκεδάζει όταν ο Γιάννης είναι στο χώρο?και γενικά τι κάνουμε για να φέρουμε κοντά τα δύο παιδιά?

[Niki81]

Το μονο που θ σου προτινα να κανεις είναι να τους αφησεις σιγα σιγα μεγαλωνονυας να τα βρουν μονοι τους.Το εχω ζησει κι εγω με το γιο μου και το γιο φιλης μου που εξ αρχης δεν τα πηγαιναν πολύ καλα..παροτι συνομιλικα.Εγω ελεγα θα γινουν φιλαράκια αλλα δε.Τελικα δεν καναμε τπτ.Συνεχισαμε να βλεπόμαστε σε εξωτερικούς κυριως χωρους οπου τα παιδια επαιζαν αλλα το καθενα μονο του...όχι μαζι.Παιρναμε δωρακια η μια μαμα στα παιδακια της αλλης..και καλα κοιτα τι σου εφερε ο Γιωργαλκης που σε αγαπάει και θελει να είναι φιλος σου.αλλα δε τα πιεσαμε σωνει και ντε να παιζουν μαζι η να μοιραστουν τα ιδια παιχνίδια.Πλεον στα 5 τους είναι καλυτερα τα πραγματα...αρκετες φορες παιζουν και μαζι.

[Dragonfly]

15 μηνών είναι καλέ τα παιδιά. Δεν χρειάζεται να προβληματίζεστε τόσο. Απλώς μην τα πιέζετε να κάνουν μεταξύ τους παρέα.

[vtgian]

15 μηνών είναι πάρα πολύ νωρίς για να μπορούν να ευχαριστηθούν μεταξύ τους παρέα. Επίσης έχουν να περάσουν πολλές φάσεις ακόμα. Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή, στις ηλικίες αυτές το κάθε παιδί παίζει μόνο του, δεν μπορεί ακόμα να αποκτήσει κοινωνικές δεξιότητες.

 

Μπορεί το άλλο παιδάκι να έχει φοβηθεί την παρουσία παιδιών, όχι εξ'αιτίας του δικού σου. Η δικιά μου πχ πέρασε αντίστοιχη φάση εκεί στους 15, γιατί για δευτερόλεπτα δεν πρόλαβα παιδάκι που της χτύπησε το χέρι. Για ένα-δύο μήνες δεν ήθελε κανένα παιδάκι δίπλα της στην παιδική χαρά. Τώρα (19μηνών) χαίρεται με άλλα παιδιά, πάει κοντά τους από μόνη της αλλά εξακολουθεί να μη θέλει να την αγγίζουν.

 

Μην τα πιέζετε, άλλωστε μερικά παιδιά απλά δεν κολλάνε μεταξύ τους!

[annoulen]

Σε αυτές τις ηλικίες κ λίγο μεγαλύτερες δύσκολο να παίζουν παρέα. Παράλληλα με ξεχωριστά παιχνίδια κ δίπλα δίπλα ναί, μαζί όχι.

Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου, νομίζω ότι από 1,5 ετών κ πάνω (αναλόγως το παιδί) μπορεί κάποιος να μιλάει για κοινό παιχνίδι.

[efi2512]

ο βασικός μου προβληματισμός δεν είναι σίγουρα το να παίζουν μαζί,όσο το να μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς να στεναχωριέται ο ένας από τους δύο, γι αυτό και σκέφτηκα πως ίσως κάτι σαν παιχνίδι, θα μπορούσε να βοηθήσει. σκέφτομαι ωστόσο μήπως όλη αυτή η στεναχώρια που περνάει του δημιουργεί κάτι στην ψυχοσύνθεση του. μήπως υπάρχει κάτι μπορεί να τον βοηθήσει για να μη γίνεται χειρότερα με τον καιρό. αν απλά είναι μια φυσιολογική φάση, την οποία θα περάσει και θα φύγει, οκ. αλλά μήπως είναι κάτι παραπάνω?

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.

[vtgian]

Θα σου πω μόνο τη δική μου εμπειρία. Προσωπικά, δεν την ζόριζα στις επαφές της. Πχ ήθελε να κάνει τσουλήθρα αλλά όταν έβλεπε άλλο παιδάκι στη σκάλα, γατζωνονταν επάνω μου και δυσανασχετούσε. Την έπαιρνα αγκαλιά και της έλεγα τι κάνουν τα άλλα παιδάκια. Δεν την έβαλα με το ζόρι δηλαδή δίπλα σε άλλα παιδιά. Νομίζω ότι ξεπέρασε τον φόβο της θέλοντας να παίξει με παιχνίδια άλλων παιδιών. Εκεί αναγκαστικά έπρεπε να πάει κοντά τους και μαζί της και εγώ να ρωτάω και να καθοδηγώ.

 

Πρακτικά εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι για το άλλο παιδάκι, πέρα από το να προσφέρετε ερεθίσματα που μπορεί να το ενδιαφέρουν και να το βοηθήσουν να ξεπεράσει τον φόβο του λόγω κάποιου άλλου ισχυρότερου ενδιαφέροντος. Πολύ διακριτικά όμως και μαλακά.

 

Πιστεύω ότι είναι μία φυσιολογική φάση που πολλά παιδάκια περνάνε, μου φαίνεται υπερβολικό να είναι κάτι σοβαρότερο. Αν το παιδί δεν θέλει επαφή, μην το ζορίζετε. Κρατήστε τα σε απόσταση τη διάρκεια της επαφής τους ώστε να μη νιώθει ότι απειλείται. Σταδιακά, θα ξεφοβηθεί.

[mama_3]

ο βασικός μου προβληματισμός δεν είναι σίγουρα το να παίζουν μαζί,όσο το να μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς να στεναχωριέται ο ένας από τους δύο, γι αυτό και σκέφτηκα πως ίσως κάτι σαν παιχνίδι, θα μπορούσε να βοηθήσει. σκέφτομαι ωστόσο μήπως όλη αυτή η στεναχώρια που περνάει του δημιουργεί κάτι στην ψυχοσύνθεση του. μήπως υπάρχει κάτι μπορεί να τον βοηθήσει για να μη γίνεται χειρότερα με τον καιρό. αν απλά είναι μια φυσιολογική φάση, την οποία θα περάσει και θα φύγει, οκ. αλλά μήπως είναι κάτι παραπάνω?

σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.

 

Μήπως υπάρχει "κάτι" που το τρομάζει το παιδί?? δηλ. μήπως του μιλάει λίγο απότομα ο δικός σου και τον φοβίζει γι' αυτό και κλαίει??

[katerina2]

Τα μωράκια είναι πολύ μικρά. Μετά τα 2 ξεκινούν να παίζουν για λίγη ώρα μαζί με άλλα. Μην επιμένετε να έχουν επικοινωνία.

[mama_3]

Τα μωράκια είναι πολύ μικρά. Μετά τα 2 ξεκινούν να παίζουν για λίγη ώρα μαζί με άλλα. Μην επιμένετε να έχουν επικοινωνία.

 

Εντάξει δεν ισχύει για όλα τα παιδιά, κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει τον δικό του χαρακτήρα.. εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει να αφήσουν τα παιδιά να το "λύσουν" μεταξύ τους... ας τα αφήσουν να το συζητήσουν να δουν τι πραγματικά πείραξε το ξαδελφάκι και κλαίει όταν τον βλέπει.. κάτι έχει παιχτεί στο παρελθόν.. εκεί θα πρέπει να το αναζητήσουν τα παιδιά...

καλό θα ήταν στην συζήτηση μεταξύ των παιδιών οι μαμάδες να είναι διακριτικά πιο δίπλα, μην επέμβουν, γιατί μπορεί να ακουστούν πράγματα που δεν θα τους αρέσουν και να χαλαστούν οι σχέσεις και των μαμάδων...

[poulxeria]

Εντάξει δεν ισχύει για όλα τα παιδιά, κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει τον δικό του χαρακτήρα.. εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει να αφήσουν τα παιδιά να το "λύσουν" μεταξύ τους... ας τα αφήσουν να το συζητήσουν να δουν τι πραγματικά πείραξε το ξαδελφάκι και κλαίει όταν τον βλέπει.. κάτι έχει παιχτεί στο παρελθόν.. εκεί θα πρέπει να το αναζητήσουν τα παιδιά...

καλό θα ήταν στην συζήτηση μεταξύ των παιδιών οι μαμάδες να είναι διακριτικά πιο δίπλα, μην επέμβουν, γιατί μπορεί να ακουστούν πράγματα που δεν θα τους αρέσουν και να χαλαστούν οι σχέσεις και των μαμάδων...

Έτσι όπως τα λες είναι. Φαντάσου δηλαδή να ξεκινήσουν τα παιδάκια τη συζήτηση, και να ανταλλάξουν ατάκες τύπου:

"AΓΚΟΥ ΤΑΤΑ"

"ΚΙΚΟ ΝΕΝΕ"

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΤΑΤΑΤΑ ΤΑ ΤΑ"

"ΚΟ ΚΟ ΚΙ ΚΟ"

Και να εμπλακούν και οι μαμάδες και να γίνει Ο χαμός.

Καλύτερα να το λύσουν μόνα τους τα παιδιά!

[mama_3]

Έτσι όπως τα λες είναι. Φαντάσου δηλαδή να ξεκινήσουν τα παιδάκια τη συζήτηση, και να ανταλλάξουν ατάκες τύπου:

"AΓΚΟΥ ΤΑΤΑ"

"ΚΙΚΟ ΝΕΝΕ"

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΤΑΤΑΤΑ ΤΑ ΤΑ"

"ΚΟ ΚΟ ΚΙ ΚΟ"

Και να εμπλακούν και οι μαμάδες και να γίνει Ο χαμός.

Καλύτερα να το λύσουν μόνα τους τα παιδιά!

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί ειρωνεύεσαι, έχω 3 παιδιά και κάτι ξέρω παραπάνω... ο τρόπος που γράφεις δείχνεις και το "επίπεδό" σου οπότε δεν θα σου απαντήσω...

το γεγονός ότι το δικό σου παιδί π.χ. δεν είναι σε θέση να κάνει μία συζήτηση αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν και τα άλλα... προφανώς δεν έχεις δώσει πολλά ερεθίσματα στο παιδί και λεκτικά είναι πίσω...

άλλα όμως στην ηλικία τους είναι σε θέση να κάνουν μία "αξιοπρεπή" συζήτηση....

[mkcm]

Καλά τα λέει η mama_3 πουλχερία μου. 1,5 χρονών είναι, όχι 1,5 μηνών. Μια χαρά μπορούν να λύσουν τη διαφορά τους συζητώντας κι εντοπίζοντας το πρόβλημα. Εν ανάγκη μπορούν να επισκεφτούν κι έναν σύμβουλο σχέσεων.

[poulxeria]

Δεν καταλαβαίνω γιατί ειρωνεύεσαι, έχω 3 παιδιά και κάτι ξέρω παραπάνω... ο τρόπος που γράφεις δείχνεις και το "επίπεδό" σου οπότε δεν θα σου απαντήσω...

το γεγονός ότι το δικό σου παιδί π.χ. δεν είναι σε θέση να κάνει μία συζήτηση αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν και τα άλλα... προφανώς δεν έχεις δώσει πολλά ερεθίσματα στο παιδί και λεκτικά είναι πίσω...

άλλα όμως στην ηλικία τους είναι σε θέση να κάνουν μία "αξιοπρεπή" συζήτηση....

Πφφφ … μου αρέσει που δεν απάντησες.

Τελοσπάντων, το παιδί μου είναι πολύ «μπροστά», η δασκάλα μόνο διαφωνεί αλλά θα το αναλύσω αυτό εκτενώς σε ξεχωριστό θέμα γιατί θέλω καιρό τώρα να την κράξω.

 

Καλά τα λέει η mama_3 πουλχερία μου. 1,5 χρονών είναι, όχι 1,5 μηνών. Μια χαρά μπορούν να λύσουν τη διαφορά τους συζητώντας κι εντοπίζοντας το πρόβλημα. Εν ανάγκη μπορούν να επισκεφτούν κι έναν σύμβουλο σχέσεων.

15 μηνών είναι, όχι 1,5 χρονών! Διαβάζετε σας παρακαλώ πολύ πριν σχολιάσετε….

[mkcm]

Πφφφ … μου αρέσει που δεν απάντησες.

Τελοσπάντων, το παιδί μου είναι πολύ «μπροστά», η δασκάλα μόνο διαφωνεί αλλά θα το αναλύσω αυτό εκτενώς σε ξεχωριστό θέμα γιατί θέλω καιρό τώρα να την κράξω.

 

 

15 μηνών είναι, όχι 1,5 χρονών! Διαβάζετε σας παρακαλώ πολύ πριν σχολιάσετε….

 

δεν είναι γιάννης είναι γιαννάκης....

[poulxeria]

δεν είναι γιάννης είναι γιαννάκης....

Αν δεν κατανοείς τι διαφορά κάνουν 3 μήνες, τι να σου πω, διάβασε καμια έρευνα να ξεστραβωθείς.

[mama_3]

Αν δεν κατανοείς τι διαφορά κάνουν 3 μήνες, τι να σου πω, διάβασε καμια έρευνα να ξεστραβωθείς.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί επιτίθεσαι με αυτό τον τρόπο, ο τρόπος σου όμως δείχνει και το επίπεδό σου.. δεν θα σου απαντήσω αλλά, in any case 3 μήνες σε αυτή την ηλικία δεν κάνουν καμία απολύτως διαφορά... δεν ξέρω σε τι έρευνες αναφέρεσαι, ίσως κάποιο Link να βοηθούσε... αλλά κάποια επιστημονική μελέτη από κάποιο πανεπιστήμιο όχι αυτά που διαβάζεις στο ιντερνετ....

[poulxeria]

Δεν καταλαβαίνω γιατί επιτίθεσαι με αυτό τον τρόπο, ο τρόπος σου όμως δείχνει και το επίπεδό σου.. δεν θα σου απαντήσω αλλά, in any case 3 μήνες σε αυτή την ηλικία δεν κάνουν καμία απολύτως διαφορά... δεν ξέρω σε τι έρευνες αναφέρεσαι, ίσως κάποιο Link να βοηθούσε... αλλά κάποια επιστημονική μελέτη από κάποιο πανεπιστήμιο όχι αυτά που διαβάζεις στο ιντερνετ....

 

Ορίστε πάρε μία:

http://www.tokoulouri.com/science/elevate/

Δεν είναι από πανεπιστήμιο αλλά για όποιον δε γνωρίζει, tokoulouri είναι εξίσου έγκυρο.

[mama_3]

Ορίστε πάρε μία:

http://www.tokoulouri.com/science/elevate/

Δεν είναι από πανεπιστήμιο αλλά για όποιον δε γνωρίζει, tokoulouri είναι εξίσου έγκυρο.

 

τι σχέση έχει το ασανσερ με αυτό που συζητάμε??

επίσης ξέρεις και άλλα "έγκριτα" site? .. π.χ. itiropita, izamponotiropita κλπ??

[poulxeria]

τι σχέση έχει το ασανσερ με αυτό που συζητάμε??

επίσης ξέρεις και άλλα "έγκριτα" site? .. π.χ. itiropita, izamponotiropita κλπ??

Επιστημονική μελέτη ζήτησες, δε είπες να έχει σχέση! Παρακαλώ πολύ να προσέχουμε τι γράφουμε!

[mama_3]

Επιστημονική μελέτη ζήτησες, δε είπες να έχει σχέση! Παρακαλώ πολύ να προσέχουμε τι γράφουμε!

 

Με συγχωρείς, ξέχασα ότι απευθύνομαι σε χαμηλότερο επίπεδο και πρέπει να το κάνω νιανια... λοιπόν, θέλουμε μία επιστημονική μελέτη που να αποδεικνύει ότι υπάρχει "σημαντική" διαφορά στην ψυχοκινητικη/σωματική/συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού 15 μηνών και ενός παιδιού 18 μηνών...

εάν χρειάζεσαι ακόμη περισσότερη ανάλυση μου λες...

[mkcm]

Δε φταίει ρε συμπεθέρα, λίγο το "επίπεδο" (δάπεδο), λίγο ο πυρετός, λίγο το τρέξιμο στο κομμωτήριο, μπούκωσε το σύστημα....

[mkcm]

τι σχέση έχει το ασανσερ με αυτό που συζητάμε??

επίσης ξέρεις και άλλα "έγκριτα" site? .. π.χ. itiropita, izamponotiropita κλπ??

 

Υπάρχουν και omousakas, hspankotyropitokolokythopita και το best of thw best hfanouropita (σου εμφανίζει ό,τι θέμα ψάχνεις στο δευτερόλεπτο).

[poulxeria]

hfanouropita χαχα γέλασα.

[MariaAlexandrou]

Παρακάμπτοντας τις... ηλεκτρονικές φιλονικίες, απαντώ στο αρχικό ερώτημα της efi2512, μιας και αυτός θεωρώ ότι είναι ο στόχος της εγγραφής μας σε αυτό το φόρουμ -να εκφράζουμε τη γνώμη μας.

 

Δεν έχω την εμπειρία άλλων μαμάδων που μετρούν περισσότερα από ένα παιδάκια στην οικογένειά τους, αλλά κάτι παρεμφερές είχε συμβεί και στη σχέση της δικής μου κόρης (κοντεύει τα 2.5 πλέον) με την σχεδόν συνομήλικη κόρη της καλύτερής μου φίλης.

 

Η μικρή μου την πλησίαζε για να παίξουν (είναι 3 μήνες μεγαλύτερη) αλλά η κόρη της φίλης μου έκλαιγε. Ανακαλύψαμε λοιπόν τι είχε γίνει από κάτι μισόλογα και «νοήματα»: η δική μου της είχε αρπάξει από τα χέρια ένα παιχνίδι και λογικό ήταν το άλλο παιδάκι να την πάρει στραβά και να κλαίει. Μπροστά στο μικρότερο παιδάκι, είπα στην κόρη μου: ήρθαμε εδώ για να παίξετε μαζί και το «μαζί» σημαίνει ότι χρειάζεται να μοιραστείτε τα παιχνίδια. Δεν θα λες «είναι δικό μου», δεν θα της αρπάζεις τίποτα από τα χέρια και δεν θα της φέρεσαι έτσι γιατί η Α. δεν θα θέλει να παίξει μαζί σου ξανά και δεν θα θέλει να είστε φίλες.

 

Και ύστερα, τις βάλαμε και τις δύο σε ένα χαλάκι με διάφορα παιχνίδια, καθίσαμε λίγο πιο πέρα με τη φίλη μου να τα πούμε και «ελέγχαμε» την κατάσταση διακριτικά. Με 2-3 παρατηρήσεις προς την… άτακτη μικρή μου, 2-3 επαίνους για την καλή της συμπεριφορά μέχρι την επόμενη φορά που πήγαμε στο σπίτι τους, τα πράγματα διορθώθηκαν και πλέον, παίζουν αρμονικά (στο πλαίσιο πάντα του εφικτού… διότι μιλάμε για μικρά παιδάκια).