Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Σχεση γιαγιας παιδιου


κυρ

Recommended Posts

Κοριτσια εχω ενα μικρο θεματακι κ θα ηθελα την βοηθεια σας..δουλευω 8ωρο κ τα παιδια μου τα κραταει η πεθερα μου.το θεμα ειναι πως οταν η γιαγια ειναι παρουσα εγω απλα δεν υπαρχω.οταν ερχομαι απο την δουλεια το μικρο,αγορακι 2 ετων,δεν ερχεται μουτρωνει κ γαντζωνεται απο την πεθετα μου.οταν βγαινουμε κ ειναι κ η γιαγια παρουσα δεν υπαρχω εγω ουτε καν αγκαλθα μου ερχεται.η γιαγια δεν του χαλα χατηρι αλλα μεσα σε λογικα πλαισια οπως κ εγω.ασχολουμαι πολυ παρα πολυ σε φαση που το βραδι απο την κουραση απλα χανω τις αισθησεις μου..δεν καταλαβαινω γιατι.οσες ωρες περναει η γιαγια περναω κ εγω με το παιδι .οι αλλες μαμαδες μου λενε πως σε αυτες τρεχουν τα παιδακθα τους οταν επιστρεφουν.εμενα γιατι οχι?εχω περασει γενικα δυσκολα και αυτο μπορει να μην φαινεται σοβαρο προβλημα μα με επηρεαζει πολυ ψυχολογικα..

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Ενταξει μωρε...ψιλοφυσιολογικο είναι.Ειναι και μικρουλι το παιδι.Ειναι ολη μερα με τη γιαγια και εχει δεθει μαζι της.Οσο δυσκολο και ψυχοφθορο κι αν είναι προσπαθησε να μην επηρεάζεσαι.Σιγα σιγα αυτό θα αλλαξει.Εσυ εισαι η μαμα του κσι δε χρειαζεται ουτε να αποδειξεις κατι σε κανεναν ουτε πρόκειται να απειληθεί η μητροτητα σου από κανεναν.Θα σου ελεγα δειξε πως χαιρεσαι με το ότι περναει καλα με τη γιαγια,συνεχισε να περνας καλα μαζι του όταν εισαστε οι δυο σας και μη δινεις τοση σημασια.

Εγω θυμαμαι αφησα τον 20 μηνων γιο μου 3 μερες με τη μαμα μου για να παω να γεννησω.Οταν γυρισα με αγνοουσε παντελως και ελεγε τη γιαγια του μαμα.Επαθα ένα σοκ στην αρχη αλλα γρηγορα επανήλθαμε.

Link to comment
Share on other sites

Ειναι φυσιολογικο να σε πειραζει ....κ εγω θα στεναχωριομουν.απ την αλλη να σκεφτεσαι οτι ειναι με εναν ανθρωπο που εμπιστευεσαι κ περναει καλα.ολα τα παιδακια κανουν μουτρακια στις μαμαδες που πανε για δουλεια.πεισματακια κανει νομιζω επειδη σε στερειται αυτες τις ωρες.

2004-2008-2016[sIGPIC][/sIGPIC]

Link to comment
Share on other sites

Εμεις ειμαστε καθε μερα ολη μερα μαζι 2χρονια τωρα.αλλα αν δει τη μαμα μου η την αδερφη μου η τη νονα της(τρελες αδυναμιες)η τα ξαδερφια της κ ενα κοριτσακι 12χρονων οικογενειακη φιλη που την παιζει με φτυνει κ ειναι ικανη να μην ερθει καν σπιτι για υπνο.ακομη κ οταν θηλαζε

Καταλαβαινω γτ αισθανεσαι σαν να σε απορριπτει αλλα εστιασε στο θετικο.οτι ειναι με καποιον που αγαπαει κ τον αγαπαει κ περναει καλα οσο δουλευεις.εσυ κ μονο εισαι η μαμα του κ αυτο δ αλλαζει

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 εβδομάδες μετά...
Κοριτσια εχω ενα μικρο θεματακι κ θα ηθελα την βοηθεια σας..δουλευω 8ωρο κ τα παιδια μου τα κραταει η πεθερα μου.το θεμα ειναι πως οταν η γιαγια ειναι παρουσα εγω απλα δεν υπαρχω.οταν ερχομαι απο την δουλεια το μικρο,αγορακι 2 ετων,δεν ερχεται μουτρωνει κ γαντζωνεται απο την πεθετα μου.οταν βγαινουμε κ ειναι κ η γιαγια παρουσα δεν υπαρχω εγω ουτε καν αγκαλθα μου ερχεται.η γιαγια δεν του χαλα χατηρι αλλα μεσα σε λογικα πλαισια οπως κ εγω.ασχολουμαι πολυ παρα πολυ σε φαση που το βραδι απο την κουραση απλα χανω τις αισθησεις μου..δεν καταλαβαινω γιατι.οσες ωρες περναει η γιαγια περναω κ εγω με το παιδι .οι αλλες μαμαδες μου λενε πως σε αυτες τρεχουν τα παιδακθα τους οταν επιστρεφουν.εμενα γιατι οχι?εχω περασει γενικα δυσκολα και αυτο μπορει να μην φαινεται σοβαρο προβλημα μα με επηρεαζει πολυ ψυχολογικα..

 

Δες το κι έτσι: τα παιδιά είναι με έναν άνθρωπο που καταλαβαίνουν ότι τα αγαπάει. Σκέψου πώς θα ένιωθες αν με το που σε έβλεπαν έτρεχαν να "γλυτώσουν" από τη γιαγιά ή έκλαιγαν όταν έφευγες. Θα έμενες με την απορία και το φόβο τι δεν κάνει καλά, αν είναι υπερβολικά αυστηρή, αν βαριούνται μαζί της ή δεν ξέρω τι άλλο. Επειδή γιαγιά που να μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά μου δεν είχαν ποτέ, και από μικρά χρειάστηκε να μείνουν με νταντάδες, αυτό ήταν και το πιο αξιόπιστο κριτήριο για το αν η νταντά ταιριάζει στην οικογένειά μας: όταν περνούσαν καλά και ένιωθαν άνετα με μία νταντά, παρόλο που ήταν ξένη, ΔΕΝ έκαναν σαν τρελά όταν επέστρεφα. Μην το νιώθεις σαν απόρριψη, ίσα ίσα, είναι μία διαβεβαίωση ότι τα παιδιά σου είναι ήρεμα όταν πρέπει να λείψεις.

Link to comment
Share on other sites

Πρωτα απο ολα ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας.η αληθεια ειναι πως με τοσα προβληματα που εχει ο κοσμος αυτο δεν ειναι τιποτα απλα σε μενα ειναι το κερασακι στην τουρτα..για να καταλαβετε λιγο το υποβαθρο εμενα ολοι οι δικοι μου ανθρωποι ειναι μακρυα.τα πεθερικα μου λοιπον ειναι ανθρωποι που πιστευουν πως ενα παιδι μπορει να αγαπησει τους παππουδες πιο πολυ απο την μαμα.το ευχαριστιουνται λοιπον ολο αυτο που γινεται.το ξερω πως αυτο δεν μπορει να συμβει αλλα οταν γενικα η ψυχολογια ειναι καπως και γινεται κ αυτο ε παθαινεις ενα μικρο σοκ.ανακατευονται σε ολα και καθε μερα δινω μια μικρη μαχη.ο ανδρας μου δεν το θεωρει προβλημα.απλα δεν μπορω πραγματικα να καταλαβω την ψυχολογια των παιδιων μου.ξερω πως περνανε καλα οταν λειπω αλλα κ μαζι μου περναμε ωραια.πως κολλανε ετσι ανεξηγητο.δεν εχει συμβει σε καμια μαμα που συζηταω

Link to comment
Share on other sites

Πρωτα απο ολα ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας.η αληθεια ειναι πως με τοσα προβληματα που εχει ο κοσμος αυτο δεν ειναι τιποτα απλα σε μενα ειναι το κερασακι στην τουρτα..για να καταλαβετε λιγο το υποβαθρο εμενα ολοι οι δικοι μου ανθρωποι ειναι μακρυα.τα πεθερικα μου λοιπον ειναι ανθρωποι που πιστευουν πως ενα παιδι μπορει να αγαπησει τους παππουδες πιο πολυ απο την μαμα.το ευχαριστιουνται λοιπον ολο αυτο που γινεται.το ξερω πως αυτο δεν μπορει να συμβει αλλα οταν γενικα η ψυχολογια ειναι καπως και γινεται κ αυτο ε παθαινεις ενα μικρο σοκ.ανακατευονται σε ολα και καθε μερα δινω μια μικρη μαχη.ο ανδρας μου δεν το θεωρει προβλημα.απλα δεν μπορω πραγματικα να καταλαβω την ψυχολογια των παιδιων μου.ξερω πως περνανε καλα οταν λειπω αλλα κ μαζι μου περναμε ωραια.πως κολλανε ετσι ανεξηγητο.δεν εχει συμβει σε καμια μαμα που συζηταω

 

Αυτο που πιστευουν τα πεθερικα σου απλα δεν ισχυει.εκτος απο περιπτωσεις που οι παππουδες πραγματικα μεγαλωνουν τα παιδια,οχι να τα κρατανε τις ωρες δουλειας.αν τα οεθερικα σου ειχαν διαφορετικη σταση δε θα σε πειραζε τοσο.

Δυστυχως οταν οι γονεις βοηθανε συχνα παρεμβαινουν.καποιοι κ χωρις να βοηθανε.διαλεηε τις μαχες σου.δυσκολο που δεν συμμεριζεται την αποψη σου κ ο συζηγος.

Τα πραγματα θα αλλαξουν οταν θα αρχισουν προνηπια

Link to comment
Share on other sites

Κυρ, αν ήταν η μητέρα σου δεν θα σε πείραζε, πίστεψέ με.

Κι εμένα έχουν τρομερή αδυναμία στις γιαγιάδες, αλλά μερικά πράγματα που κάνει η μάνα μου, θα με έκαναν έξαλλη αν τα έκανε η πεθερά μου.

Εγώ ως παιδί θυμάμαι να αγαπώ περισσότερο τη γιαγιά μου, αλλα στην πραγματικότητα δεν ήταν έτσι. Απλά της είχα περισσότερη αδυναμία. Η αγάπη στη μάνα δεν μετριέται και δεν συγκρίνεται.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Σας ευχαριστω πολυ πολυ ολες για τις απαντησεις σας!εχετε δικιο πως αν τα εκανε η μαμα μου θα ταν διαφορετικα γιατι ξερω πως με αγαπα η μανα μου αν κ θα την εβαζα πιο ευκολα στην θεση της.σημερα γυρισα απο την δουλεια κ ο μικρος τσιριζε και γαντζωθηκε απι την πεθερα μου.μετρησα την πθεση μου και ειχε παει 16 με 10...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Πρωτα απο ολα ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας.η αληθεια ειναι πως με τοσα προβληματα που εχει ο κοσμος αυτο δεν ειναι τιποτα απλα σε μενα ειναι το κερασακι στην τουρτα..για να καταλαβετε λιγο το υποβαθρο εμενα ολοι οι δικοι μου ανθρωποι ειναι μακρυα.τα πεθερικα μου λοιπον ειναι ανθρωποι που πιστευουν πως ενα παιδι μπορει να αγαπησει τους παππουδες πιο πολυ απο την μαμα.το ευχαριστιουνται λοιπον ολο αυτο που γινεται.το ξερω πως αυτο δεν μπορει να συμβει αλλα οταν γενικα η ψυχολογια ειναι καπως και γινεται κ αυτο ε παθαινεις ενα μικρο σοκ.ανακατευονται σε ολα και καθε μερα δινω μια μικρη μαχη.ο ανδρας μου δεν το θεωρει προβλημα.απλα δεν μπορω πραγματικα να καταλαβω την ψυχολογια των παιδιων μου.ξερω πως περνανε καλα οταν λειπω αλλα κ μαζι μου περναμε ωραια.πως κολλανε ετσι ανεξηγητο.δεν εχει συμβει σε καμια μαμα που συζηταω

Καλημέρα! Εγώ πιστεύω ότι μάλλον λόγω αυτού σε επηρεάζει τόσο πολύ αρνητικά η κατάσταση αυτή με το παιδί.

Φυσικά, καταλαβαίνεις πως αυτό απλά ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ... Εσύ είσαι η μαμά του παιδιού κι αυτό δε μπορεί να αλλάξει με τίποτα. Τα πεθερικά μπορεί να πιστεύουν κι ότι ο ελέφαντας πετάει... αλλά δεν...

Κι εγώ έχω μία πεθερά η οποία μόλις γέννησα μεταλλάχθηκε, και βιώνει μία όψιμη μητρότητα... κι εγώ μόλις μένουμε λίγες ημέρες μαζί με τα πεθερικά μου χτυπάω κόκκινο... κι η δική μου πεθερά νομίζει ότι νοιαζεται περισσότερο για το παιδί απ' ό,τι εμείς...

Να φανταστείς έφυγε η κοπέλα που μας κρατούσε το παιδί, και το πήγαμε παιδικό, και πραγματικά δεν υπάρχουν αυτά που έχουν ακούσει τα αυτιά μου αυτές τις ημέρες... ούτε εγώ δεν κάνω έτσι.

Το κακό με τις πεθερές είναι ότι δεν είναι οι μανάδες μας. Που αν μας ανεβάσουν πίεση μπορούμε να τους τα πούμε χύμα και να ξεμπερδεύουμε.

Να σε ρωτήσω κάτι, εσύ, εφόσον όλη αυτή η φάση σε κουράζει ψυχολογικά, κι εφόσον η μαμά σου είναι μακριά, σκέφτεσαι το ενδεχόμενο να στείλεις τα παιδιά παιδικό; ή δε θες ακόμα; (από αυτά που σε προβληματίζουν, πάντως, τώρα, θα γλίτωνες-βέβαια, θα έχεις άλλα τότε)

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα. Και εγώ νομίζω πως έτσι είναι. Αν κάτι το κάνουν οι γονείς μας δεν μας πειράζει τόσο. Εγώ πλέον τα ίδια λέω και για γονείς και για πεθερικά, αλλά π.χ. ο άντρας μου τον πειράζουν πιο πολύ αυτά που κάνουν οι γονείς μου και αντιδράει πιο εύκολα. Βέβαια δε μιλάμε για κάτι ακραίο, δηλαδή για όταν καλομαθαίνουν τη μικρή ας πούμε. Πάντως θα έπρεπε να χαίρεσαι, για να μην παρεξηγηθώ, επειδή εννοώ δεν αφήνεις το παιδάκι σου σε κάποιον ξένο και επειδή ξέρεις και καταλαβαίνεις πως περνάει καλά μαζί της. Εμένα η κόρη μου όταν τη μαλώνουμε, λέει ετοιμασέ μου μια βαλίτσα και πάω στη γιαγιά μου(πεθερικά που μένουν 1χλμ από εμάς). Τη λέω τι μας λες καλέ? Και πάει στην πόρτα και λέει καλά πάω κάτω στη γιαγιά μου (μαμά μου μένουν από κάτω μας) , σιγά μην κάτσω να με μαλώνετε! :lol::lol::lol: Θέλω να σου πω πως αυτοί τους κάνουν τα χατίρια και καλοπερνάνε μαζί οπότε λογικό είναι να κάνει έτσι. Η αγάπη για τους γονείς όμως είναι κάτι άλλο. :)

Link to comment
Share on other sites

Σσημερα γυρισα απο την δουλεια κ ο μικρος τσιριζε και γαντζωθηκε απι την πεθερα μου.μετρησα την πθεση μου και ειχε παει 16 με 10...

 

Απομονώνω αυτή τη φράση...Ξέρεις, τα παιδιά μας λειτουργούν με βάση το ένστινκτο... Με τι διάθεση γυρίζεις από τη δουλειά; Μήπως η δυσαρέσκεια για τα πεθερικά σου υπερισχύει της λαχτάρας για το παιδί σου; Αν γυρίζεις από τη δουλειά με άγχος του τύπου: αμάν, τώρα πάλι θα γατζωθεί το παιδί από δαύτην και αυτή θα το καταευχαριστηθεί δε δημιουργείς όμορφη ατμόσφαιρα και το παιδί τα πιάνει αυτά τα βάιμπς. Νιώθει την ανασφάλειά σου εκείνη τη στιγμή και γι' αυτό "επιλέγει" την πιο ασφαλή λύση.

Προσπάθησε γυρνώντας από τη δουλειά να μην έχεις στο φόντο καθόλου τα πεθερικά σου... Το μόνο που θα σκέφτεσαι θα είναι: ΘΑ ΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! Αυτό θα είναι το κυρίαρχο, μη σου πω το μοναδικό συναίσθημα που θα μπλοκάρει την όποια ανασφάλεια και δυσαρέσκεια μπορεί να σου προκαλέσει η μεγάλη εικόνα που περιλαμβάνει την πεθερά.

Δοκίμασε αυτό για λίγες μέρες και δες πως θα αντιδράσει το παιδάκι σου!!!

Link to comment
Share on other sites

και εμενα η μικρη μου ετσι κανει συνηθως με τα πεθερικα μου ! Στην πολύ αρχη με ενοχλουσε αλλα μετα σκεφτηκα πως αν δεν τους αγαπουσε εγω δεν θα μπορουσα να παω πουθενα η θα πηγαινα με τυψεις. Μην στεναχωριεσαι αδικα, απλα <καλοπερναει> στους παππούδες και αλλωστε αυτή είναι η <δουλεια> τους. Εσυ η μαμα και μην αφηνεις τον εαυτο σου να σκέφτεται αλλιως.

 

υ.γ. για να φανταστείς η πεθερα μου στεναχωριεται όταν η μικρη δειχνει την προτιμηση της σε άλλο ατομο και < μαλωνει> με το διχρονο μεχρι να της ξαναδειξει προτιμηση:rolleyes::rolleyes::rolleyes::rolleyes::rolleyes:

bGTMp3.png6mSOp3.png

Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστω για την απαντηση!η μεγαλη παει σχολειο και για να στειλω τον μικρο παιδικο εχω παλι την αναγκη τους διοτι πρεπει να τον πανε και να τον φερνουν.αυτοι δεν θελουν να τον παω αρα θα πρεπει να τους ρωτησω διοτι δεν μπορω να τους αναγκασω να τον φερνουν.βοηθεια υπο ορους δινουν.σε βοηθαμε αλλα θα κανεις αυτα που θελουμε..

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

και εμενα η μικρη μου ετσι κανει συνηθως με τα πεθερικα μου ! Στην πολύ αρχη με ενοχλουσε αλλα μετα σκεφτηκα πως αν δεν τους αγαπουσε εγω δεν θα μπορουσα να παω πουθενα η θα πηγαινα με τυψεις. Μην στεναχωριεσαι αδικα, απλα <καλοπερναει> στους παππούδες και αλλωστε αυτή είναι η <δουλεια> τους. Εσυ η μαμα και μην αφηνεις τον εαυτο σου να σκέφτεται αλλιως.

 

υ.γ. για να φανταστείς η πεθερα μου στεναχωριεται όταν η μικρη δειχνει την προτιμηση της σε άλλο ατομο και < μαλωνει> με το διχρονο μεχρι να της ξαναδειξει προτιμηση:rolleyes::rolleyes::rolleyes::rolleyes::rolleyes:

Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ στεναχωριεμαι καθε φορα που γυριζω απο την δουλεια κ ο μικρος κλαιει με το που με βλεπει..και η πεθερα μου λεει πραγματα του τυπου ειναι γιαγιακας κ παμε να κρυφτουμε του λεει κ τετοια

Link to comment
Share on other sites

Απομονώνω αυτή τη φράση...Ξέρεις, τα παιδιά μας λειτουργούν με βάση το ένστινκτο... Με τι διάθεση γυρίζεις από τη δουλειά; Μήπως η δυσαρέσκεια για τα πεθερικά σου υπερισχύει της λαχτάρας για το παιδί σου; Αν γυρίζεις από τη δουλειά με άγχος του τύπου: αμάν, τώρα πάλι θα γατζωθεί το παιδί από δαύτην και αυτή θα το καταευχαριστηθεί δε δημιουργείς όμορφη ατμόσφαιρα και το παιδί τα πιάνει αυτά τα βάιμπς. Νιώθει την ανασφάλειά σου εκείνη τη στιγμή και γι' αυτό "επιλέγει" την πιο ασφαλή λύση.

Προσπάθησε γυρνώντας από τη δουλειά να μην έχεις στο φόντο καθόλου τα πεθερικά σου... Το μόνο που θα σκέφτεσαι θα είναι: ΘΑ ΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! Αυτό θα είναι το κυρίαρχο, μη σου πω το μοναδικό συναίσθημα που θα μπλοκάρει την όποια ανασφάλεια και δυσαρέσκεια μπορεί να σου προκαλέσει η μεγάλη εικόνα που περιλαμβάνει την πεθερά.

Δοκίμασε αυτό για λίγες μέρες και δες πως θα αντιδράσει το παιδάκι σου!!![/quote

Θα το προσπαθησω κ αυτο τι να πω..παντως ετυχε μερες που μπηκα χαμογελαστη και πηγα να το αγκαλιασω κ ο μικρος τσιριζε..πρεπει μονο σε μενα να συμβαινει αυτο!

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχως δ βοηθαει καθολου η συμπεριφορα της πεθερας σου.αν ηταν η μαμα σου θα ειχε λυθει γτ δ θα ειχες πρβλμ να της μιλησεις ξεκαθαρα.ειπες οτι ο αντρας σου δ βλεπει να υπαρχει πρβλμ;οταν γυρνας σπιτι δ ειναι ηδη εκει;καλυτερα να τον πατε βρεφικο.κινησου προς σε αυτην την κατευθυνση

Link to comment
Share on other sites

και η πεθερα μου λεει πραγματα του τυπου ειναι γιαγιακας κ παμε να κρυφτουμε του λεει κ τετοια

 

Εντάξει, δεν έχει emoticon το φόρουμ που να πρασινίζει από την αναγούλα... (σορρυ, κιόλας, αλλά...)

Κοίτα, έχω κι εγώ παρόμοιο θέμα. Η πεθερά μου ήταν ένα πρόβατο, μέχρι που γεννήθηκε η κόρη μου. Δεν ξέρω αν φταίει αυτή, αν εγώ το έχω πάρει ανταγωνιστικά ή αν η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Το μόνο που ξέρω είναι ότι νιώθω άβολα με αυτήν την κατάσταση. Εγώ, όμως, έχω το πλεονέκτημα να βρίσκεται μακριά η πεθερά μου, και να βιώνω τέτοιες καταστάσεις μόνο σε διακοπές ή κάποιο ΣΚ. Ο άντρας σου... χμ... όπως κι ο δικός μου, δε βλέπει πρόβλημα...

Κοίταξε να δεις, εγώ προσπαθώ να βλέπω τα θέματα όσο πιο ψυχρά μπορώ (δεν το καταφέρνω πάντα, βέβαια, αλλά το παλεύω). Εσύ εν προκειμένω έχεις πρόβλημα με τις καταστάσεις που δημιουργεί η πεθερά σου. Τότε το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί από εκεί. Να πάνε και τα δύο παιδικό. Να προσπαθήσεις να βρεις έναν παιδικό που να ταιριάζουν οι ώρες λειτουργίας του με τις ώρες εργασίας του και τέλος. Φυσικά και δεν πέφτει λόγος στην πεθερά (και στον οποιοδήποτε, άλλωστε) αν θα πας ή όχι το παιδί παιδικό.

Η κατάσταση είναι αυτή. Τέλος. Μην περιμένεις ότι θα αλλάξει η πεθερά (αυτό, βέβαια, δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ - κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την πεθερά, αλλά για όλους τους ανθρώπους. Δεν έχει νόημα να περιμένεις να καταλάβει ο άλλος ότι σε ενοχλεί, και δη να περιμένεις ότι θα αλλάξει). Κι επίσης μην μπαινεις στο τριπάκι να προσπαθήσεις να "διεκδικήσεις" την αγάπη του παιδιού σου.

Όταν μία κατάσταση είναι τοξική, πρέπει απλά να απομακρύνεσαι.

Link to comment
Share on other sites

Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ στεναχωριεμαι καθε φορα που γυριζω απο την δουλεια κ ο μικρος κλαιει με το που με βλεπει..και η πεθερα μου λεει πραγματα του τυπου ειναι γιαγιακας κ παμε να κρυφτουμε του λεει κ τετοια

Και εγώ στην θέση σου θα είχα σκάσει, δεν το συζητώ.. θα με στεναχωρούσε αφάνταστα να δείχνουν προτίμηση στην γιαγια από μένα, ακόμα και στην μητέρα μου..εδώ η πεθερά μου τους λέει "μην είσαι μαμάκιας" και με ενοχλεί. Εδικά αφού έχεις διαπιστώσει ότι τους ωθούν προς αυτή την κατεύθυνση, εγώ θα τα πήγαινα παιδικό. Πόσο είναι ο μικρός? Βασίσου στην κοινωνικοποίηση του παιδιού και πες στον αντρα σου ότι πρεπει να πάει και ο μικρός. Το ότι δεν συμφωνουν τα πεθερικά αλλά θα πρέπει να τον παίρνουν δεν πρέπει να παίζει ρόλο, αν το αποφασίσετε τι θα πουν, όχι δεν τα παίρνουμε??

 

 

 


Link to comment
Share on other sites

Κι εμένα μου τα κάνει ο μικρός μου μερικές φορές, αλλά δεν δίνω σημασία γιατί ξέρω ότι δεν υπάρχει σύγκριση κανενός με τη μαμά (και ειναι μαμακιας πραγματι). Και το δικό σου το παιδακι φωναζει μαλλον γιατι θα φυγει απο ενα χωρο που του κάνουν όλες τις χαρες. Ολοι ομως ξερουμε οτι τελικα τα παιδια ειναι πιο ευτυχισμενα με τους γονεις τους όταν υπάρχει αγάπη και σταθερότητα στο σπίτι. Επίσης, παιζει να σου κραταει και μουτρα επειδη δουλευεις. Εμενα μετά τις διακοπές ουτε που γύριζε να με κοιταξει τις 2 πρωτες μερες.

Επίσης, το θέμα του παιδικού θα πρέπει μάλλον να το λυσετε,αν όχι φέτος για του χρονου, μια και εδώ μιλάμε για μια αποφαση που μόνο οι γονεις κανονικα πρεπει να παιρνουν, και οχι οι παπουδες. Βρειτε μια λύση (οπως πχ κάποιος άλλος έμπιστος ανθρωπος που μπορει να παιρνει το παιδι και να το πηγαινει σπιτι). Αν σας επιβάλλουν την αποψη τους για αυτό, μπορεί να σας επιβάλλουν αργότερα την αποψη τους και για άλλα θέματα.

Link to comment
Share on other sites

Σε καταλαβαίνω 100%. Εμένα με ενοχλούσε κι όταν ο γιος μου έδειχνε την προτίμησή του στον πατέρα του (άντρα μου) και ακόμα με ενοχλεί:oops: πόσο θα με ενοχλούσε αν έδειχνε αδυναμία είτε στα πεθερικά μου είτε στους γονείςμου:mad: Παιδικό και πάλι παιδικό!

 

Αν και νομίζω ότι σε ενοχλεί όχι η αδυναμία του μικρού σου προς την γιαγιά του αλλά η ικανοποίηση που βλέπεις στο πρόσωπο της πεθεράς την ώρα που γίνεται ΕΜΟΤΙΚΟΝ.

LAAFp2.png

 

JRM4p2.png

Link to comment
Share on other sites

Σε καταλαβαίνω 100%. Εμένα με ενοχλούσε κι όταν ο γιος μου έδειχνε την προτίμησή του στον πατέρα του (άντρα μου) και ακόμα με ενοχλεί:oops: πόσο θα με ενοχλούσε αν έδειχνε αδυναμία είτε στα πεθερικά μου είτε στους γονείςμου:mad: Παιδικό και πάλι παιδικό!

Αν και νομίζω ότι σε ενοχλεί όχι η αδυναμία του μικρού σου προς την γιαγιά του αλλά η ικανοποίηση που βλέπεις στο πρόσωπο της πεθεράς την ώρα που γίνεται ΕΜΟΤΙΚΟΝ.

Και συμφωνώ σε ΟΛΑ με τη demi1981...

Υ.Γ. κι εμένα η κόρη μου έχει εμφανέστατη προτίμηση στο πατέρα της... :mad:

Link to comment
Share on other sites

Εχετε δικιο κοριτσια.οταν μια κατασταση ειναι τοξικη απομακρυνεσαι.δεν μπορω εντελως γιατι αναγκαστικα τους βλεπω καθε μερα.μπορω ομως να μην πολυσυζηταω κ να μην λεω κατι περα απο τα θεματα των παιδιων.επειδη μπερδευται πολυ κ στο σπιτι επειδη εδω τα προσεχει )μου αλλαζε μεχρι κ καποια επιπλα:confused:απλα θα την κοβω αποτομα

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...