Aυτή είναι η συνταγή της σχολικής επιτυχίας

[[email protected]]

Όλοι θέλουμε να έχουμε σωστά και επιτυχημένα παιδιά! Η επιστήμη δίνει τη συνταγή! Υπάρχουν 9 σημαντικά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς για να έχουν επιτυχημένα παιδιά. Ξεκινήστε από τώρα!

 

Υψηλές Προσδοκίες

Να έχετε υψηλές προσδοκίες από το παιδί σας σημαίνει ότι θα πρέπει να πιστεύετε στο παιδί σας, στην αξία του και στο μέλλον του. Μην ξεκινάτε λοιπόν λέγοντας «έεε, τι να γίνει, δεν είναι καλό στα μαθηματικά», «δεν είναι αθλητικός τύπος», «είναι ανορθόγραφο», κλπ. γιατί με αυτό τον τρόπο δημιουργείτε μια αρνητική προσδοκία και το παιδί ακολουθεί αυτό που εσείς πιστεύετε για το ίδιο. Έτσι, είναι προτιμότερο να πείτε «πιστεύω ότι έχεις περιθώριο να βελτιωθείς στα μαθηματικά», «ποιο άθλημα σε ενδιαφέρει», «έχεις ωραίες ιδέες στην έκθεση και εκφράζεσαι όμορφα, χρειάζεται όμως να κάνεις επανάληψη τους κανόνες της ορθογραφίας για να βελτιωθείς».

Στα παιδιά ισχύει ο κανόνας του Πυγμαλίωνα (στο μιούζικαλ «Ωραία μου Κυρία») δηλαδή αυτό που κάποιος περιμένει από ένα άλλο άτομο γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία από το άλλο άτομο. Με δυο λόγια, αν περιμένουμε κάτι θετικό από το παιδί θετικό θα κάνει, αν περιμένουμε κάτι αρνητικό, αρνητικό θα κάνει.

 

 

Δίνουν εκπαιδευτικά ερεθίσματα από την προσχολική ηλικία

Ξέρατε ότι ένα ανεκτίμητο δώρο στον τομέα της μάθησης είναι να δώσουμε στο παιδί γνώση μαθηματικών από την προσχολική ηλικία; Και δεν εννοώ ακριβά ιδιαίτερα ή συγκεκριμένα προγράμματα, απλώς χρειάζεται να μάθει τα βασικά: τους αριθμούς, να μετράει με τη σειρά, και να έχει κάποιες άλλες βασικές γνώσεις (σαν αυτές που μαθαίνει το παιδί παίζοντας με έναν ενήλικα και πηγαίνοντας στα προνήπια). Ο καθηγητής Greg Duncan του πανεπιστημίου Northwestern University των ΗΠΑ βρήκε σε έρευνα με 35.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας ότι η απόκτηση βασικών μαθηματικών εννοιών από την προσχολική ηλικία προβλέπει καλές επιδόσεις στα μαθηματικά σε μεγαλύτερη ηλικία αλλά και καλύτερες επιδόσεις στην ανάγνωση.

 

 

Είναι προσεκτικοί και ευαισθητοποιημένοι απέναντι στο παιδί

Μία σημαντική έρευνα του 2014 σε 243 άτομα που γεννήθηκαν σε συνθήκες φτώχειας στην Αμερική έδειξε ότι τα παιδιά των οποίων οι γονείς ακολούθησαν τη μέθοδο της «ευαισθητοποιημένης προσέγγισης» («sensitive caregiving ή parenting» στην αγγλική ορολογία) τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής τους είχαν καλύτερες σχολικές επιδόσεις στα μαθητικά τους χρόνια αλλά και καλύτερες σπουδές και καλύτερη ποιότητα σχέσεων στην ηλικία των 30 ετών.

Οι ευαισθητοποιημένοι γονείς προσέχουν τα σημάδια που δίνει το παιδί και ανταποκρίνονται σε αυτά με αγάπη και φροντίδα. Αντίθετα, οι γονείς που έχουν το στυλ «ελικόπτερο» (και είναι σαν να πετάνε διαρκώς πάνω από τα παιδιά τους για να τα ελέγχουν) καθώς και οι γονείς που είναι οι ίδιοι σφιγμένοι και αυστηροί τελικά δε βοηθάνε τα παιδιά τους, αλλά, αντίθετα, μπορεί να γίνουν οι ίδιοι εμπόδιο στην πρόοδο του παιδιού.

 

 

Είναι λιγότερο στρεσαρισμένοι

Το στρες των γονιών, ειδικά της μαμάς, έχει αρνητικά αποτελέσματα στο παιδί: εκτός από το ότι δημιουργεί ένταση στο σπίτι (με φωνές και τιμωρίες και λίγη κατανόηση από την πλευρά του στρεσαρισμένου γονιού), γίνεται «κολλητικό» και στρεσάρεται και το παιδί. Εδώ λειτουργεί το επιστημονικό φαινόμενο «ψυχολογικά κολλητικό»: δηλαδή οι άνθρωποι «κολλάνε» τα συναισθήματα των άλλων γύρω τους. Έτσι, όταν περιστοιχιζόμαστε από χαρούμενους ανθρώπους τείνουμε να είμαστε πιο χαρούμενοι, ενώ όταν οι γύρω μας είναι δυστυχείς τείνουμε να νιώθουμε κι εμείς πιο άσχημα.

Έτσι, ο στρεσαρισμένος, αγχωμένος, θυμωμένος, εκνευρισμένος γονιός μπορεί να μεταφέρει τα συναισθήματα αυτά στο παιδί και να επηρεάσει όχι μόνο τη συναισθηματική του κατάσταση, αλλά και τις σχολικές του επιδόσεις.

 

 

Παρέχουν στο παιδί ποιοτικό χρόνο

Οι γονείς κάνουν κάτι θετικό, όμορφο ή χρήσιμο με το παιδί τους: θα του διαβάσουν μια ιστορία, θα συζητήσουν, θα φτιάξουν ένα γλυκό μαζί, θα έχουν διαπροσωπικό χρόνο, επικοινωνία και συναισθηματική σύνδεση. Είναι πολύ καλύτερα λιγότερος αλλά ποιοτικός χρόνος, παρά πολλές ώρες κατά τις οποίες ο γονιός είναι φυσικά παρόν στο δωμάτιο αλλά ασχολείται με κάτι άλλο και όχι με το παιδί του.

 

 

Διδάσκουν στο παιδί κοινωνικές δεξιότητες από νωρίς

Ερευνητές από τα πανεπιστήμια Pennsylvania State και Duke των ΗΠΑ ακολούθησαν πάνω από 700 παιδιά ανάμεσα στο νηπιαγωγείο και την ηλικία των 25 ετών και βρήκαν σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στις κοινωνικές δεξιότητες που είχαν όταν ήταν 5 ετών και την επιτυχία τους ως ενήλικες 20 χρόνια αργότερα. Διδάξτε λοιπόν στο παιδί σας τους βασικούς κανόνες ευγένειας με το ʽευχαριστώʼ και ʽπαρακαλώʼ, παροτρύνετέ τα να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους (όπου είναι εφικτό, αντί να τους τα λύσετε εσείς), διδάξτε τους να αναγνωρίζουν διαφορετικά συναισθήματα στον εαυτό τους και τους άλλους, επιβραβεύστε τη συνεργασία, κλπ. Τα παιδιά που είχαν καλές συναισθηματικές δεξιότητες από μικρή ηλικία ήταν πολύ πιθανότερο να πάρουν πτυχίο πανεπιστημίου και λιγότερο πιθανό να συλληφθούν για κάποια παράβαση ή να έχουν προβλήματα ουσιόχρησης.

 

 

Η μαμά εργάζεται

Εργαζόμενες μαμάδες, σταματήστε να έχετε άγχος και ενοχές! Σύμφωνα με έρευνα του Harvard Business School, υπάρχουν σημαντικά οφέλη στο παιδί όταν η μαμά εργάζεται. Η έρευνα βρήκε ότι τα κορίτσια των οποίων η μαμά εργαζόταν στην παιδική τους ηλικία όταν μεγάλωσαν είχαν περισσότερη εκπαίδευση, καλύτερες δουλειές, μεγαλύτερες εργασιακές ευθύνες και μεγαλύτερο μισθό, σε σχέση με κορίτσια των οποίων οι μαμάδες δεν εργαζόταν.

Αλλά και τα αγόρια με εργαζόμενη μαμά έμαθαν ως ενήλικες να βοηθάνε περισσότερο στο σπίτι και την ανατροφή των παιδιών τους. Η μαμά γίνεται το μοντέλο καλής και σωστής συμπεριφοράς, των πραγμάτων που είναι καλό να κάνει το παιδί (και αργότερα το ενήλικο παιδί) και των σωστών πεποιθήσεων- και τα παιδιά της λίγο-πολύ αντιγράφουν αυτό που κάνει!

 

 

Η μαμά έχει καλή εκπαίδευση

Το IQ της μαμάς καθορίζει το πόσο καλό λεξιλόγιο θα έχει το παιδί της και τι λεκτικές ικανότητες θα αποκτήσει σε μικρή ηλικία! Επίσης, μια έρευνα του 2014 στο πανεπιστήμιο Michigan των ΗΠΑ, έδειξε ότι οι μαμάδες που τελείωσαν το Λύκειο ή Πανεπιστήμιο ήταν πιο πιθανό να μεγαλώσουν παιδιά που θα έκαναν ακριβώς το ίδιο.

Πιστεύουν ότι το σημαντικότερο είναι η προσπάθεια και όχι η αποφυγή της αποτυχίας

Τι νομίζει το παιδί σας σχετικά με την επιτυχία; Η απάντησή του σε αυτή την ερώτηση καθορίζει την επιτυχία του! Αν το παιδί νομίζει ότι τα καταφέρνει επειδή είναι έξυπνο ή έχει ταλέντο, τότε είναι πιθανό να μη δοκιμάσει κάτι δύσκολο, ώστε να διατηρήσει την εικόνα του έξυπνου (αλλά στα εύκολα!) ή να τα παρατήσει, θεωρώντας ότι οι δυνάμεις του δε φτάνουν μέχρι εκεί. Αν πάλι το παιδί πιστεύει ότι πετυχαίνει επειδή προσπαθεί, αφοσιώνεται και κάνει αυτό που πρέπει, το πιθανότερο είναι ότι στα δύσκολα θα επιμείνει, και, πιθανότατα, θα τα καταφέρει!

Διδάξτε στο παιδί σας ότι με δουλειά και προσπάθεια μπορεί να τα καταφέρει και του κάνετε ένα τεράστιο δώρο ζωής! Με αυτό τον τρόπο μαθαίνει να προσπαθεί. Την επόμενη φορά που θα φέρει καλό βαθμό, μια ωραία ζωγραφιά, ή θα μια διάκριση σε κάποιο άθλημα, θυμηθείτε να το επαινέσετε για την προσπάθεια, τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση στο στόχο του!

Πηγή: ipaideia.gr

[xena]

Είναι μια άποψη κι αυτή η έρευνα που έχουν αναρτήσει.

 

Ωραίο θέμα για κουβεντα. Γιατί το τι ονομάζει κανείς "επιτυχία" διαφέρει και δεν μπορεί να δρομολογηθεί απόλυτα.

 

Επιτυχημένο παιδί θα πω ένα παιδάκι χαρούμενο, που έχει χρόνο για να παίξει, που δεν θα στερηθεί τα βασικά αγαθά, θα έχει φίλους, δεν θα έχει φοβίες και θα μπορεί χωρίς να ζοριστεί να αντιμετωπίσει τυχόν προβλήματα στο κοινωνικό του περιβάλλον (σχολείο, παρέες κλπ).

Ετσι απλά.

Μεγαλώνοντας θα είναι επιτυχημένο αν μπορεί να έχει βούληση, να κατακτήσει εμπειρίες, φιλίες, γνώσεις, δυνατότητες κι όχι να αποκτήσει έτοιμες.

Τέλος θα πω επιτυχημένο έναν άνθρωπο που θα επιλέξει ένα επάγγελμα που αγαπά και του εξασφαλίζει μια άνετη ζωή (έτσι όπως έχουμε γίνει πια) και ασφαλώς με μια ευχάριστη αν όχι ευτυχισμένη κοινωνική ζωή.

 

Εσείς τι θεωρείτε "επιτυχημένο παιδί;"

 

Επίσης δες, η προτροπή της έρευνας προς μια μητέρα πχ που εργάζεται αλλά παρόλα αυτά δεν είναι στρεσσαρισμένη, έχοντας ήδη προσφέρει ποιοτικό προσωπικό της χρόνο στο παιδί της και ασφαλώς εξασφαλίζοντας στην οικογένεια της τα βασικά: μαγείρεμα, καθαριότητα, μελέτη, δραστηριότητες, γλώσσες, υγιεινή παιδιών, κλπ κλπ κλπ κλπ, με ξεπερνά.

Στο τέλος πραγματικά νιώθεις πως θα κλατάρεις (σορυ για την έκφραση) και θα αφήσεις ορφανά τα παιδιά για τα οποία παλεύεις τόσο πολύ να είναι επιτυχημένα.

Δεν τα θέλουμε κι ορφανά...

 

Βασικά νιώθω πως οι "επιστήμονες" που συχνά αρθρογραφούν βασιζόμενοι σε έρευνες και ποσοστά, βλέπουν ως αριθμούς τους ανθρώπους, τις οικογένειες, τις ανθρώπινες σχέσεις κλπ και προσωπικά δεν δίνω πολύ προσοχή. Κάθε άνθρωπος και κάθε ανθρώπινη σχέση είναι μοναδικά και χρήζουν διαφορετικής αντιμετώπισης. Ως γονείς το μαθαίνουμε καθημερινά αυτό.

 

ΥΓ Ακρως ρατσιστικό επίσης στο τέλος που αναφέρεται σε μητέρες με υψηλό iq ή μορφωση (δεν σχετίζεται πάντα το ένα με τ'άλλο). Δεν μπορείς να αποκλείσεις μητέρες λιγότερο μορφωμένες ή κάποιες με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, μπορούν κι αυτές να έχουν επιτυχημένα παιδιά.

[[email protected]]

Είναι μια άποψη κι αυτή η έρευνα που έχουν αναρτήσει. Ωραίο θέμα για κουβεντα. Γιατί το τι ονομάζει κανείς "επιτυχία" διαφέρει και δεν μπορεί να δρομολογηθεί απόλυτα. Επιτυχημένο παιδί θα πω ένα παιδάκι χαρούμενο, που έχει χρόνο για να παίξει, που δεν θα στερηθεί τα βασικά αγαθά, θα έχει φίλους, δεν θα έχει φοβίες και θα μπορεί χωρίς να ζοριστεί να αντιμετωπίσει τυχόν προβλήματα στο κοινωνικό του περιβάλλον (σχολείο, παρέες κλπ). Ετσι απλά. Μεγαλώνοντας θα είναι επιτυχημένο αν μπορεί να έχει βούληση, να κατακτήσει εμπειρίες, φιλίες, γνώσεις, δυνατότητες κι όχι να αποκτήσει έτοιμες. Τέλος θα πω επιτυχημένο ένα παιδί που θα επιλέξει ένα επάγγελμα που αγαπά και του εξασφαλίζει μια άνετη ζωή (έτσι όπως έχουμε γίνει πια) και ασφαλώς με μια ευχάριστη αν όχι ευτυχισμένη κοινωνική ζωή. Εσείς τι θεωρείτε "επιτυχημένο παιδί;" Επίσης η προτροπή της έρευνας προς μια μητέρα πχ που εργάζεται αλλά παρόλα αυτά δεν είναι στρεσσαρισμένη, έχοντας ήδη προσφέρει ποιοτικό προσωπικό της χρόνο στο παιδί της και ασφαλώς εξασφαλίζοντας στην οικογένεια της τα βασικά: μαγείρεμα, καθαριότητα, μελέτη, δραστηριότητες, γλώσσες, υγιεινή παιδιών, κλπ κλπ κλπ κλπ, με ξεπερνά. Στο τέλος πραγματικά νιώθεις πως θα κλατάρεις (σορυ για την έκφραση) και θα αφήσεις ορφανά τα παιδιά για τα οποία παλεύεις τόσο πολύ να είναι επιτυχημένα. Δεν τα θέλουμε κι ορφανά... Βασικά νιώθω πως οι "επιστήμονες" που συχνά αρθρογραφούν βασιζόμενοι σε έρευνες και ποσοστά, βλέπουν ως αριθμούς τους ανθρώπους, τις οικογένειες, τις ανθρώπινες σχέσεις κλπ και προσωπικά δεν δίνω πολύ προσοχή. ΥΓ Ακρως ρατσιστικό επίσης στο τέλος που αναφέρεται σε μητέρες με υψηλό iq ή μορφωση (δεν σχετίζεται πάντα το ένα με τ'άλλο). Δεν μπορείς να αποκλείσεις μητέρες λιγότερο μορφωμένες ή κάποιες με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, μπορούν κι αυτές να έχουν επιτυχημένα παιδιά.

xena, με έκανες και γέλασα!! μερικές φορές ακριβώς έτσι νιώθω κι εγώ, τρέχοντας να τα προλάβω όλα κι όταν δεν προλαβαίνω αρχίζουν οι τύψεις...

πάντως το άρθρο μιλάει για σχολική επιτυχία (και άρα σχολικά επιτυχημένο παιδί).

κι επίσης, τα αποτελέσματα των μελετών, φαντάζομαι, δέιχνουν στατιστικά στοιχεία, μέσους όρους. δε σημαίνει ότι μια μορφωμένη μαμά θα έχει οπωσδήποτε ένα "σχολικά' επιτυχημένο παιδί ή αντίθετα, το παιδί μιας αγράμματης μαμάς δε θα είναι καλός μαθητής.

[BabyCute]

Sofia πολυ καλο!! Το κάνω bookmarking μπας και μπορώ να το εφαρμοσω!

[Dragonfly]

Συμφωνώ με ορισμένα σημεία του άρθρου, το οποίο είναι πολύ απλοικά γραμμένο.

 

- Υψηλές προσδοκίες: Συμφωνώ ως ένα σημείο. Προσοχή όμως μην φτάνουμε στο άλλο άκρο, δηλαδή να πιέζουμε το παιδί και να νιώθει συνεχώς ότι χρειάζεται κάπου βελτίωση ή ότι οι γονείς του δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Σε κάποιες περιπτώσεις το να πεις στο παιδι "κάνε ό,τι μπορείς" ή "δεν πειράζει που δεν τα κατάφερες" δεν νομίζω ότι είναι κακό. Ή το να ξέρει ότι δεν είμαστε παντού τέλειοι.

 

- Εκπαιδευτικά ερεθίσματα από προσχολική ηλικία, με μέτρο θα έλεγα εγώ.

 

- Μέθοδος της «ευαισθητοποιημένης προσέγγισης: δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι εννοεί...

 

- Συμφωνώ για το στρες. Σίγουρα μεταδίδουμε το στρες και τις ανησυχίες μας στα παιδιά και θα πρέπει να κρατάμε ένα μέτρο. Από την άλλη και μια μαμά που είναι συνεχώς χαρωπή ό,τι και αν συμβαίνει, που δεν θυμώνει ποτέ, δεν στενοχωριέται και δεν αγχώνεται ποτέ, δεν ξέρω τι επίδραση θα είχε στον συναισθηματικό κόσμο ενός παιδιού... Θα ένιωθε το ίδιο ανεπαρκες; που εκείνο θυμώνει, ζηλεύει, αγχώνεται, στενοχωριέται;

 

- Ποιοτικός χρόνος. Συμφωνώ

 

- Κοινωνικές δεξιότητες Συμφωνώ, αλλά όχι με σκοπό να αποκτήσει πτυχίο πανεπιστημίου ή να μην συλληφθεί ή να πέσει στα ναρκωτικά... Νομίζω εχει μεταφερθεί εντελώς απλοικά σε αυτό το κείμενο το αποτέλεσμα οποιασδήποτε έρευνας... (σίγουρα μια έρευνα δεν αποτυπώνεται σε μία φράση)

 

- Εργασία της μαμάς. Δεν νομίζω ότι η σύνδεση είναι τόσο απλή.

 

- Καλή εκπαίδευση της μαμάς: Μου φαίνεται εντελώς άστοχο, ότι λόγω υψηλού IQ της μαμάς, θα αποκτήσει το παιδί από νωρίς λεκτικές ικανότητες!:confused:

 

Αλήθεια ο μπαμπάς που είναι;;

 

Εντωμεταξύ τι σημαίνει σχολική επιτυχία; ή επιτυχημένο παιδί;; (συμφωνώ με τη Xena). Το να μαζεύει βαθμούς και πτυχία; Το να βρει αργότερα μια φοβερή δουλειά με υψηλές απολαβές και αναγνώριση; Δεν θα πρέπει αυτό να είναι αυτοσκοπός, ούτε όλα τα παραπάνω μπορούν να οδηγήσουν με βεβαιότητα σε κάτι τέτοιο.

[annoulen]

Είναι μια άποψη κι αυτή η έρευνα που έχουν αναρτήσει.

 

Επίσης δες, η προτροπή της έρευνας προς μια μητέρα πχ που εργάζεται αλλά παρόλα αυτά δεν είναι στρεσσαρισμένη, έχοντας ήδη προσφέρει ποιοτικό προσωπικό της χρόνο στο παιδί της και ασφαλώς εξασφαλίζοντας στην οικογένεια της τα βασικά: μαγείρεμα, καθαριότητα, μελέτη, δραστηριότητες, γλώσσες, υγιεινή παιδιών, κλπ κλπ κλπ κλπ, με ξεπερνά.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Αυτά γίνονται σε ένα άλλο ιδεατό κόσμο, σε ένα παράλληλο σύμπαν, δεν ξέρω που. Προφανώς ο ερευνητής/οι ερευνητές - εάν έχουν παιδιά - ΕΡΕΥΝΟΥΝ μόνο - δεν κάνουν ταυτόχρονα ΚΑΙ οικιακά......

 

Σε κάποια άλλα σημεία συμφωνώ εν μέρει, αλλά επίσης έχω να πω ότι γνωρίζω πολλές οικογένειες που με "αγράμματη" μητέρα, βγαίνουν "γραμματιζούμενα" παιδιά και το αντίστροφο.

 

Επίσης εγώ θα θεωρήσω τα παιδιά μου επιτυχημένα εάν:

- ΔΕΝ είναι τεμπέληδες ώστε να τους ταϊζουν άλλοι,

- έχουν τα εφόδια/συνθήκες ώστε να μπορούν να ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ και να ζουν αξιοπρεπώς χωρίς όμως να ταϊζουν άλλους πλην των παιδιών τους.

Δηλαδή να μην ζουν σε βάρος άλλων αλλά ούτε να ζουν άλλοι σε βάρος τους.

Τα πτυχία, σπουδές κλπ καλοδεχούμενα μεν, αλλά όχι απαραίτητα.

[Dragonfly]

Δηλαδή να μην ζουν σε βάρος άλλων αλλά ούτε να ζουν άλλοι σε βάρος τους.

 

Αυτό! Να είναι ανεξάρτητα και να μην αφήνουν τους άλλους να τα εκμεταλλεύονται!

[xena]

- Υψηλές προσδοκίες: Συμφωνώ ως ένα σημείο. Προσοχή όμως μην φτάνουμε στο άλλο άκρο, δηλαδή να πιέζουμε το παιδί και να νιώθει συνεχώς ότι χρειάζεται κάπου βελτίωση ή ότι οι γονείς του δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Σε κάποιες περιπτώσεις το να πεις στο παιδι "κάνε ό,τι μπορείς" ή "δεν πειράζει που δεν τα κατάφερες" δεν νομίζω ότι είναι κακό. Ή το να ξέρει ότι δεν είμαστε παντού τέλειοι.

 

Αλήθεια ο μπαμπάς που είναι;;

 

Αχ σ'αυτά τα δυο να πω, για τις υψηλες προσδοκίες, απαπα.. ήμουν ένα παιδί που "πάντα τα καταφέρνει" που "δεν απογοητεύει ποτέ τους γονείς και τους καθηγητές" που είναι πάντα "αριστούχο" που στο μυαλό μου είχα σχηματίσει την ιδέα πως εγώ απαγορεύεται να κάνω λάθη.

Οχι ότι με μάλωναν. Μόνο με επαινούσαν και είχαν σχηματίσει φήμη ανάλογη για εμένα.

Δεν ξέρετε πως αντέδρασα όταν έγραψα το πρώτο ασχημο τεστ στο Γυμνάσιο. Ηθελα να εξαφανιστώ. Σκεφτόμουν να μην πάω σπίτι ούτε και στο σχολείο ξανά. Τόσο πιεσμένη ένιωθα. Εγώ ήμουν εκ του κανόνα η αριστούχα. Μεγάλο λάθος. Μεγάλο.

Δεν με πίεζε με λίγα λόγια κανείς, μόνον η φήμη που είχα αποκτήσει. Μόνο η κουβέντα που γινόταν γύρω από εμένα.

Κι αυτό με λίγα λόγια μέτρο θέλει.

 

Το άλλο bold με τον μπαμπά πολύ εύστοχο. Το'χω γράψει κι εγώ πολλές φορές. Τα άρθρα που γράφονται από μαμάδες συνήθως έχουν τους μπαμπάδες εκτός.

 

sofi γελάς.. εχουμε γίνει Τιραμόλα!!!!!!!! Εμένα μ'εχει φοβηθεί το μάτι μου και σχολείο ακόμη δεν έχουμε αρχίσει. Τρέμω στην ιδέα..

[xena]

Συμφωνώ απόλυτα. Αυτά γίνονται σε ένα άλλο ιδεατό κόσμο, σε ένα παράλληλο σύμπαν, δεν ξέρω που. Προφανώς ο ερευνητής/οι ερευνητές - εάν έχουν παιδιά - ΕΡΕΥΝΟΥΝ μόνο - δεν κάνουν ταυτόχρονα ΚΑΙ οικιακά......

 

ΧΑ! στον κόσμο της διαφήμισης του ΒΙΤΑΜ!!!!!!

δεν ξέρω αν θυμάστε κάποιες... Την μαμά με τα 3 παιδιά που παίζουν χαρούμενα, εκείνη σούπερ μόντελ, σε εντυπωσιακή κουζίνα κλπ κλπ κλπ. Στοίχημα πως εργάζεται, έχει χρόνο για ψώνια, για τα παιδιά, για τον σύζυγο, για εξόδους, για μαγείρεμα, διάβασμα και ασφαλώς για γυμναστήριο, σπα και γιατί όχι; για συχνό κομμωτήριο!

[Dragonfly]

Δεν με πίεζε με λίγα λόγια κανείς, μόνον η φήμη που είχα αποκτήσει. Μόνο η κουβέντα που γινόταν γύρω από εμένα.

Κι αυτό με λίγα λόγια μέτρο θέλει.

 

Ίσως σε πίεζαν έμμεσα. Ένιωθες ότι έχουν "υψηλές προσδοκίες" από εσένα.

Αυτό εννοώ. Να λέμε στο παιδί ότι κανείς δεν είναι παντού και πάντα τέλειος. Θα υπάρξουν στιγμές ή τομείς που μπορεί να μην τα πας πολύ καλά. Το σημαντικό είναι να έχεις προσπαθήσει.

 

Για φανταστείτε όμως ένα παιδί που προσπαθεί, που βάζει τα δυνατά του, κάνει ό,τι μπορεί και οι γονείς του να του λένε συνεχώς "έχεις περιθώρια για βελτίωση";; (όπως λέει το άρθρο).

[BabyCute]

ΧΑ! στον κόσμο της διαφήμισης του ΒΙΤΑΜ!!!!!!

δεν ξέρω αν θυμάστε κάποιες... Την μαμά με τα 3 παιδιά που παίζουν χαρούμενα, εκείνη σούπερ μόντελ, σε εντυπωσιακή κουζίνα κλπ κλπ κλπ. Στοίχημα πως εργάζεται, έχει χρόνο για ψώνια, για τα παιδιά, για τον σύζυγο, για εξόδους, για μαγείρεμα, διάβασμα και ασφαλώς για γυμναστήριο, σπα και γιατί όχι; για συχνό κομμωτήριο!

Και εννοείται δεν στρεςαρεται ποτε!

 

Ασε που θηλάζει ακομα.... Και τα 3!!

[Rea_1971]

Ένιωσα κάτι να με πνίγει.

Φιλοδοξίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

 

Και δεν θα ξεχάσω την συνέντευξη του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη. Που δήλωσε ευθαρσώς ότι με την εκπαίδευσή αυτού και του αδερφού του ουδόλως ασχολήθηκαν οι γονείς τους, αν και δάσκαλοι. Γονείς που γύρναγαν φορτωμένοι σχολικές εργασίες και συμπλήρωναν άπειρες ώρες εργασίας στο σπίτι.

[Niki81]

Προσωπικα το μονο που με νοιαζει είναι τα παιδκια μου να είναι γερα κι ευτυχισμένα...η σχολικη ή επαγγελματικη επιτυχια τους δε με αφορα.Ενα παιδι και αργοτερα ενας ενηλικας που είναι ευτυχισμένος,που ελευθερα και με την καρδια επιλεγει ποιο επαγγελμα θελει να εξασκησει...βρισκει τις ακρες του και τα καταφερνει.Ας είναι γερα κι ευτυχισμένα...μονο αυτό...όλα τα αλλα γινονται.

 

Α και τα παιδακια σας να τα επαινειτε ακομα κι αν η ζωγραφια τους δεν είναι καλη.Το ότι ένα παιδι δε φερνει καλο βαθμο δε σημαινει ότι δεν προσπαθει.

[xena]

Daenerys_T ακριβώς αυτό. Το ίδιο πράγμα εννοούσα.

 

Babycute :mrgreen: και εννοείται πως ξυπνάει βαμμένη/χτενισμένη και τρώει κρέμες γάλακτος και βούτυρα και κρουασάν αλλά δεν παχαίνει ούτε κάνει κυτταρίτιδα!!! :mrgreen:

 

Πάντως για να σοβαρευτούμε, μερικά πράγματα είναι πολύ απλά και θα συμφωνήσω με την niki81, εμείς τα κάνουμε σύνθετα. Σε κάθε γενιά, κάποιοι θα πάρουν πτυχία και κάποιοι άλλοι όχι. Δεν έχει πάντα σχέση αυτό με το ποιοι από αυτούς θα επιτύχουν επαγγελματικά.

Αλλοι θα περάσουν την ζωή τους σπουδάζοντας, άλλοι θα έχουν ντοκτορά αλλά δεν θα έχουν δουλειά. Μερικοί θα εργάζονται σε κάτι διαφορετικό απ' αυτό που σπούδασαν και πολλοί θα αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό στα 30!

Αν έχουν υγεία και έχουν και 2-3 αρχές απ' το σπίτι, εφόδια τόσα όσα να μην τα βαραίνουν και κάτι θα κάνουν σ'αυτή τη ζωή!

[[email protected]]

Η επιτυχία και η ευτυχία έχουν πολλές παραμέτρους. Ως γονείς οφείλουμε να δίνουμε ολα τα εφόδια στα παιδιά μας (συναισθηματικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά) ώστε να καταφέρουν να επιτύχουν και να ευτυχισουν σε όλους τους τομείς της ζωής τους (όσο είναι εφικτό).

Πόσο πχ, ευτυχισμένος να είναι κάποιος που είναι "αποτυχημένος" επαγγελματικά;

[Niki81]

Η επιτυχία και η ευτυχία έχουν πολλές παραμέτρους. Ως γονείς οφείλουμε να δίνουμε ολα τα εφόδια στα παιδιά μας (συναισθηματικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά) ώστε να καταφέρουν να επιτύχουν και να ευτυχισουν σε όλους τους τομείς της ζωής τους (όσο είναι εφικτό).

Πόσο πχ, ευτυχισμένος να είναι κάποιος που είναι "αποτυχημένος" επαγγελματικά;

 

 

Αποψη σου...δεν εφαρμόζουμε ολοι τα ιδια στον τροπο που μεγαλωνουμε τα παιδια μας.Αν εσυ θεωρεις απαραιτητη προϋπόθεση για να είναι ευτυχισμένος καποιος να είναι και επιτυχημένος επαγγελματικα τοτε αυτό θα περασεις και στα παιδια σου.Και αν τα παιδακια σου είναι διαβαστερα και καταφερουν να πετυχουν όλα καλα.Αν όμως το παιδι σου δεν τα καταφερνει στο σχολειο ειτε γιατι δε θελει ειτε γιατι δε μπορει κατανοεις υποθετω ποση πιεση θα του ασκεις με τέτοιες πεποιθήσεις και τι συνεπειες θα εχει αυτό στη ζωη του.

[AELIA 3]

Ένιωσα κάτι να με πνίγει.

Φιλοδοξίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

 

Και δεν θα ξεχάσω την συνέντευξη του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη. Που δήλωσε ευθαρσώς ότι με την εκπαίδευσή αυτού και του αδερφού του ουδόλως ασχολήθηκαν οι γονείς τους, αν και δάσκαλοι. Γονείς που γύρναγαν φορτωμένοι σχολικές εργασίες και συμπλήρωναν άπειρες ώρες εργασίας στο σπίτι.

 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ δήλωση 9χρονου αγοριού στην μαμά του.... : "Δεν μπορώ πάντα να είμαι το καλό παιδί,δεν μπορώ να είμαι πάντα καλός και για σένα μαμά και για την δασκάλα..."

Πιστεύω πως η φράση αυτή στην μητέρα του θα ήχησε σαν χαστούκι....και θα "κούλαρε" λιγάκι....διαφορετικά είναι θέμα χρόνου το παιδί της από την πολύ πίεση και τις δικές της προσδοκίες να "πέσει από το βάθρο που το έχει ανεβάσει"...και τότε οι ψυχολογικές συνέπειες που θα βαραίνουν το παιδί της θα είναι μη αναστρέψιμες...

[Αγγελίνα_2]

Πόσο πχ, ευτυχισμένος να είναι κάποιος που είναι "αποτυχημένος" επαγγελματικά;

 

Πόσους άνεργους/πενιχρά αμοιβόμενους/απασχολούμενους σε διαφορετικό αντικείμενο, νέους, με πτυχία, μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες γνωρίζετε, στην Ελλάδα του 2016; Δεν είναι αυτή επαγγελματική αποτυχία, την οποία προσπάθησαν σκληρά να αποφύγουν; Πόσους ανθρώπους αντίστοιχων προσόντων γνωρίζετε, που έχουν φύγει για τον λόγο αυτό στο εξωτερικό κι εξακολουθούν να είναι δυστυχισμένοι, γιατί η επαγγελματική καταξίωση δεν αρκεί, για να γεμίσει τη ζωή τους;

 

Και το λέω αυτό εγώ, που είμαι απαιτητική σε αυτόν τον τομέα από τα παιδιά μου και επιμένω στο να προσπαθούν για το καλύτερο που μπορούν. Όμως δεν τους πουλάω το παραμύθι, πως αν αποκτήσουν τα Χ προσόντα, από εκεί και πέρα, ο δρόμος τους θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλοί αστάθμητοι παράγοντες. Γι' αυτό και προσπαθώ να τους περάσω ότι μορφωνόμαστε και καλλιεργούμαστε πρώτα και κυριότερα για τον εαυτό μας. Για να μην περάσει ποτέ από το μυαλό τους αύριο-μεθαύριο η σκέψη "τι το ήθελα τόσο διάβασμα;"

[Αγγελίνα_2]

Βασικά νιώθω πως οι "επιστήμονες" που συχνά αρθρογραφούν βασιζόμενοι σε έρευνες και ποσοστά, βλέπουν ως αριθμούς τους ανθρώπους, τις οικογένειες, τις ανθρώπινες σχέσεις κλπ και προσωπικά δεν δίνω πολύ προσοχή. Κάθε άνθρωπος και κάθε ανθρώπινη σχέση είναι μοναδικά και χρήζουν διαφορετικής αντιμετώπισης. Ως γονείς το μαθαίνουμε καθημερινά αυτό.

 

ΥΓ Ακρως ρατσιστικό επίσης στο τέλος που αναφέρεται σε μητέρες με υψηλό iq ή μορφωση (δεν σχετίζεται πάντα το ένα με τ'άλλο). Δεν μπορείς να αποκλείσεις μητέρες λιγότερο μορφωμένες ή κάποιες με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, μπορούν κι αυτές να έχουν επιτυχημένα παιδιά.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Θα ήθελα να μάθω τι μορφωτικό επίπεδο είχε η μητέρα του Αϊνστάιν, του Έντισον, του Φλέμινγκ...ή έστω του Ελύτη.

[[email protected]]

Συγγνώμη, ποτέ ακριβώς είπα εγώ ότι η επαγγελματική επιτυχία ισοδυναμεί με πτυχία και υψηλόβαθμος θέσεις;;; Αυτά είναι, προφανώς, τα στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί και εντυπωθεί στο μυαλό ορισμένων. Επιτυχημένος επαγγελματίας είναι αυτός που είναι καλός στη δουλεια του, οποία κι αν είναι αυτή. Μπορεί να είναι μάγειρας, ζωγράφους, προπονητής, πωλητής, διευθυντής πωλήσεων, αλουμινας.

Είναι κακό δηλαδή να καλλιεργούμε στα παιδιά μας την έννοια της αριστείας; Να καλλιεργούμε, όχι να επιβάλλουμε.

[[email protected]]

Πόσους άνεργους/πενιχρά αμοιβόμενους/απασχολούμενους σε διαφορετικό αντικείμενο, νέους, με πτυχία, μεταπτυχιακά και ξένες γλώσσες γνωρίζετε, στην Ελλάδα του 2016; Δεν είναι αυτή επαγγελματική αποτυχία, την οποία προσπάθησαν σκληρά να αποφύγουν; Πόσους ανθρώπους αντίστοιχων προσόντων γνωρίζετε, που έχουν φύγει για τον λόγο αυτό στο εξωτερικό κι εξακολουθούν να είναι δυστυχισμένοι, γιατί η επαγγελματική καταξίωση δεν αρκεί, για να γεμίσει τη ζωή τους;

 

Και το λέω αυτό εγώ, που είμαι απαιτητική σε αυτόν τον τομέα από τα παιδιά μου και επιμένω στο να προσπαθούν για το καλύτερο που μπορούν. Όμως δεν τους πουλάω το παραμύθι, πως αν αποκτήσουν τα Χ προσόντα, από εκεί και πέρα, ο δρόμος τους θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλοί αστάθμητοι παράγοντες. Γι' αυτό και προσπαθώ να τους περάσω ότι μορφωνόμαστε και καλλιεργούμαστε πρώτα και κυριότερα για τον εαυτό μας. Για να μην περάσει ποτέ από το μυαλό τους αύριο-μεθαύριο η σκέψη "τι το ήθελα τόσο διάβασμα;"

Αγγελίνα, ακριβώς τα ίδια λέω κι εγώ και παράλληλα τους λέω ότι το πτυχίο και η γενικότερη μόρφωση ποτέ δεν πανε χαμένα, ότι επάγγελμα κι αν κάνουν. Ασε που κακώς συνδέουμε το πτυχίο με την επαγγελματική αποκατάσταση. Και κάτι αλλο που καλλιεργώ στα παιδιά μου είναι ότι πάντα πρέπει να έχουν εναλλακτικές ώστε αν δεν επιτευχθεί ένας στόχος να μην απογοητεύονται.

[Αγγελίνα_2]

Συγγνώμη, ποτέ ακριβώς είπα εγώ ότι η επαγγελματική επιτυχία ισοδυναμεί με πτυχία και υψηλόβαθμος θέσεις;;; Αυτά είναι, προφανώς, τα στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί και εντυπωθεί στο μυαλό ορισμένων. Επιτυχημένος επαγγελματίας είναι αυτός που είναι καλός στη δουλεια του, οποία κι αν είναι αυτή. Μπορεί να είναι μάγειρας, ζωγράφους, προπονητής, πωλητής, διευθυντής πωλήσεων, αλουμινας.

Είναι κακό δηλαδή να καλλιεργούμε στα παιδιά μας την έννοια της αριστείας; Να καλλιεργούμε, όχι να επιβάλλουμε.

 

Καθόλου κακό δεν είναι, κατά τη γνώμη μου. Το κάνω κι εγώ. Να μη συμβιβάζονται δηλαδή με το μέτριο, τη στιγμή που μπορούν, με λίγη ακόμα προσπάθεια, χωρίς ιδιαίτερο κόπο δηλαδή, να πετύχουν το άριστο.

 

Το ότι η επαγγελματική επιτυχία ισοδυναμεί με πτυχία και υψηλόβαθμος θέσεις, δεν το είπες εσύ, αλλά συνάγεται νομίζω από το όλο πνεύμα του άρθρου.

 

Αγγελίνα, ακριβώς τα ίδια λέω κι εγώ και παράλληλα τους λέω ότι το πτυχίο και η γενικότερη μόρφωση ποτέ δεν πανε χαμένα, ότι επάγγελμα κι αν κάνουν. Ασε που κακώς συνδέουμε το πτυχίο με την επαγγελματική αποκατάσταση. Και κάτι αλλο που καλλιεργώ στα παιδιά μου είναι ότι πάντα πρέπει να έχουν εναλλακτικές ώστε αν δεν επιτευχθεί ένας στόχος να μην απογοητεύονται.

 

Ακριβώς. Επίσης, ενας από τους λόγους που θέλω να τα αφήσω ελεύθερα να επιλέξουν το επάγγελμα που τους τραβάει. Φαντάσου να σπουδάζεις με το κεφάλι κάτω τόσα χρόνια ένα αντικείμενο, για να ικανοποιήσεις τους γονείς σου και στο τέλος να μη βρίσκεις και δουλειά από πάνω!

[ΑΝΝΑ24]

...Επίσης, ενας από τους λόγους που θέλω να τα αφήσω ελεύθερα να επιλέξουν το επάγγελμα που τους τραβάει. Φαντάσου να σπουδάζεις με το κεφάλι κάτω τόσα χρόνια ένα αντικείμενο, για να ικανοποιήσεις τους γονείς σου και στο τέλος να μη βρίσκεις και δουλειά από πάνω!

 

Αυτό είναι πάρα πολύ αληθινό!!!

Το κακό είναι ότι αλλάζει γρήγορα ο κόσμος γύρω μας και λόγω της κρίσης και λόγω της τεχνολογίας και γιατί πάντα έτσι γινόταν, οπότε θέλουμε δε θέλουμε όταν έρθει η κρίσιμη στιγμή να διαλέξουν επάγγελμα, ίσως δεν είμαστε επαρκείς να τα κατευθύνουμε σωστά.

Θα πρέπει στο μεγαλύτερο ποσοστό να είναι δική τους απόφαση, και ο Θεός να μας φυλάει να μην υποστηρίξουμε μια απόφαση που θα τους σκάσει στα μούτρα!

 

Γενικά το θέμα της ιδανικής ανάμιξης πίεσης & ελευθερίας με προβληματίζει αρκετά.

Έχω παραδείγματα ανθρώπων που έχασαν το δρόμο τους επειδή οι γονείς τους πίεσαν πολύ προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι ήθελαν, και άλλους που είχαν το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα λόγω της υπερβολικής ελευθερίας.

 

Νομίζω ότι ένας καλός μπούσουλας είναι να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει από νωρίς ότι είναι το ίδιο υπεύθυνο για τη ζωή του και η επιλογή που θα κάνει θα πρέπει να μπορεί να του εξασφαλίσει (λέμε τώρα) μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Από την άλλη, εδώ δεν ξέρουμε εμείς πια, πως μπορεί να ξέρει ένα 17χρονο ότι αν ασχοληθεί πχ με την Γεωλογία αυτό θα έχει αντίκρυσμα?

Και σε τι ποσοστό αναμιγνύεις την ασφάλεια τύπου "εγώ είμαι εδώ να σε υποστηρίξω" με το ρεαλισμό "πρέπει να είσαι ανεξάρτητος"?

[Niki81]

Συγγνώμη, ποτέ ακριβώς είπα εγώ ότι η επαγγελματική επιτυχία ισοδυναμεί με πτυχία και υψηλόβαθμος θέσεις;;; Αυτά είναι, προφανώς, τα στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί και εντυπωθεί στο μυαλό ορισμένων. Επιτυχημένος επαγγελματίας είναι αυτός που είναι καλός στη δουλεια του, οποία κι αν είναι αυτή. Μπορεί να είναι μάγειρας, ζωγράφους, προπονητής, πωλητής, διευθυντής πωλήσεων, αλουμινας.

Είναι κακό δηλαδή να καλλιεργούμε στα παιδιά μας την έννοια της αριστείας; Να καλλιεργούμε, όχι να επιβάλλουμε.

 

Εμενα προσωπικα η λεξη αριστεια με χαλαει...μου βγαζει έναν ανταγωνισμο που εγω δε θελω να καλλιεργησω στο παιδι μου.Εγω αυτό που του λεω ξανα και ξανα είναι ότι το σχολειο δεν είναι αγωνας...δεν εχει σημασια αν εσυ εισαι καλυτερος από το διπλανο σου η αν καποιος είναι καλυτερος από εσενα.Η μαθηση είναι κατι προσωπικο.Διαβαζουμε για να μαθουμε...όχι για να ειμαστε οι καλυτεροι.Το αν ο ιδιοςθελησει και καταφερει να είναι ο καλυτερος μπραβο του...εγω θελω να ξερει ότι σημασια δεν εχει να εισαι ο καλυτερος...σημασια εχει να αγαπας ότι κανεις ,να προσπαθεις οσο μπορεις και εισαι καλα με τον εαυτο σου.Και αν δεν είναι καλος στα μαθηματικα δεν πειραζει γιατι ο κάθε ανθρωπος είναι καλος σε κατι διαφορετικο.Να βλεπω ότι το παιδι μου δεν είναι καλο στα μαθηματικα αλλα εγω να επιμενω να του λεω ...α είμαι σιγουρη ότι μπορεις και καλυτερα...μπορει σε καποια παιδια να λειτουργησει θετικα...μπορει όμως σε καποια να λειτουργησει και τελειως αρνητικα...γιατι ακομα κι αυτό είναι πιεστικο.Δεν εχουν όλα τα παιδια τις ιδιες ικανότητες,δεν είναι γεννημενοι ολοι για να είναι καλοι μαθητες.Αλλιως μιλας σε ένα παιδι που εχει δυνατότητες και τεμπελιαζει αλλιως σε ένα παιδι που δε μπορει.Κι επειδή στο οικογενειακο μου περιβάλλον εχω ατομο που το ελεγε και το ξαναελεγε ότι δε μπορει αλλα οι γονεις απλα πιστευαν ότι θελει σπρώξιμο...με καταστροφικες συνεπειες και στην ψυχολογια του αλλα και στην επαγγελματικη του ζωη...εγω τα δικα μου πιτσιρικια τα θελω ευτυχισμένα,να γελανε...να κυνηγάνε την ευτυχια όχι την αριστεια.

[miriki]

Αριστεία είναι η εξαιρετικά καλή επίδοση. Δε συνδέεται με την επίδοση των άλλων, ώστε να τους ανταγωνίζεσαι. Ο μόνος "αντίπαλος" είναι ο εαυτός σου και φυσικά δε χρειάζεται κανείς να είναι άριστος σε όλες τις πτυχές τις ζωής.

 

Αν η αριστεία μας ξενίζει γιατί την έχουμε συνδέσει με τους απουσιολόγους και τη φυτουλίαση, την πίεση και την αποξένωση, η εναλλακτική της οπτική είναι ο προσανατολισμός στη βελτίωση.

 

Τώρα όντως το άρθρο είναι πολύ απλουστευτικό. Άλλωατε δε θα έλεγα ότι είναι συνταγή για την ακαδημαϊκή επιτυχία (κάτι που πρέπει να ακολουθήσεις κατά γράμμα) αλλά παράγοντες που μπορούν να συντελέσουν σε αυτή αν φυσικά υπάρχει το αντίστοιχο δυναμικό και η βούληση του παιδιού, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που να του ταιριάζει κλπ.

 

Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν γονείς που είναι εξαιρετικά προσανατολισμένοι στη σχολική επίδοση και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα παιδιά τους άριστα με κάθε κόστος. Οπότε τέτοιου είδους κριτήρια θα τους βοηθούσαν να εξασφαλίσουν όσες περισσότερες προϋποθέσεις γίνεται. Ο καθένας έχει τις προτεραιότητές τους και τους στόχους του, για τους δικούς του λόγους.