Η ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ...

[ΝΕΝΙΝΚ]

ΕΧΩ ΤΗ ΚΟΥΜΠΑΡΑ ΜΟΥ ΕΓΚΥΟ, ΜΕΣΩ ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΔΥΔΥΜΑ, ΩΣΤΟΣΟ ΕΓΩ ΓΕΝΗΣΑ ΠΡΙΝ 8 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ ΠΕΡΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ

ΦΑΙΡΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ, ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΕΙ ΕΓΚΥΟΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΜΗ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΗ ΚΑΝΩ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΠΙΟ ΑΝΕΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ, ΑΛΛΑ ΖΕΙ ΤΗ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΙ ΨΙΛΟΠΟΝΑΚΙΑ ΣΤΗ ΚΟΙΛΙΑ (ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ), ΔΕΝ ΚΟΥΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΞΩ, ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΚΑΛΕΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ....

ΕΙΧΑ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΑΛΛΑ ΗΜΟΥΝΑ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕ ΤΟ ΕΒΑΖΑ ΚΑΤΩ, ΗΜΟΥΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ, ΔΕ ΓΚΡΙΝΙΑΖΑ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΟΛΑΣ... ΚΑΙ ΤΗ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΤΟ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑ ΘΟ ΛΟΥ !! ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΗ, ΑΠΟ ΤΗ ΡΑΓΑΔΑ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΟ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΤΣΕ ΧΤΕΣ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ!!!

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΩ???

[NickyL]

Είναι αλήθεια πως κάθε δίδυμη κύηση διαφέρει από μια μονή. Και πολύ περισσότερο όταν η κύηση (μονή ή δίδυμη) είναι μετά από εξωσωματική. Έχεις πονέσει, έχεις κλάψει, έχεις ταλαιπωρηθεί, σωματικά και ψυχικά, έχεις εξαντληθεί και επιτέλους ανταμείβεσαι...

Και φυσικά σε μια εγκυμοσύνη κατακλείζεσαι από ορμόνες, αυτό και μόνο είναι αρκετό...

Μην την παρεξηγείς. Μπορείς να της πας βιβλία που να ασχολούνται με τα όμορφα της εγκυμοσύνης, ή βιβλία για τα μωράκια της για να διαβάζει ευχάριστα. Ακόμα και να συστήσεις στο σύζυγο να μιλήσει στο γιατρό της.

[ΝΕΝΙΝΚ]

ΔΥΣΤΗΧΩΣ, ΤΗΣ ΠΗΓΑΝΕ ΔΩΡΟ 2 ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΚΑΘΕ ΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ, ΤΗΝ ΠΙΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ:

ΣΗΜΕΡΑ, ΕΧΩ ΠΟΝΟ ΚΑΤΩ ΔΕΞΙΑ ΠΧ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ , ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ, ΧΤΕΣ ΕΙΧΑ ΕΚΕΙΝΟ, ΚΑΙ ΟΟΟΟΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ 2 ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΑ 1000 ΚΑΚΑ...

ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΣΕ ΦΡΙΚΑΡΟΥΝ ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΡΚΕΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΠΟΤΕ ΙΣΟΡΟΠΟΥΣΕ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΕΤΣΙ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ?

ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΜΟΣ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕ ΤΗΣ ΧΑΛΑΕΙ ΚΑΙ ΧΑΤΗΡΙ, ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ????

ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΚΙ ΕΓΩ, Η ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗ ΔΙΔΥΜΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ, ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΑΠΟ ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗ, ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ? ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΔΕ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ...

 

ΠΑΛΙ

[GEOELI]

Εντάξει, σίγουρα μια εγκυμοσύνη μετά από εξωσωματική και ιδιαίτερα μία δίδυμη κύηση μπορεί να κάνει τη γυναίκα να ανησυχεί περισσότερο και να θέλει να προσέχει πιο πολύ, όμως η αντιμετώπιση αυτή μάλλον δημιουργεί περισσότερα προβλήματα παρά σε χαλαρώνει. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο πράγμα που μου είπε ο γιατρός μου μόλις μου επιβεβαίωσε στο πρώτο ραντεβού την πρώτη μου εγκυμοσύνη "Είσαι έγκυος, δεν είσαι άρρωστη. Είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό που σου συμβαίνει και θα συνεχίσεις να ζεις και να κάνεις ότι έκανες και πριν μείνεις έγκυος". Και πραγματικά ήμουν τόσο χαλαρή και ήρεμη που απόλαυσα τις εγκυμοσύνες μου και δεν είχα καμία επιπλοκή και κανένα πρόβλημα.

[NickyL]

δεν νιωθεις κατι διαφορετικο σωματικα, αλλα ψυχολογικα...

[Eleftheria]

Νομίζω ότι έχει υπερβολικό άγχος με την εγκυμοσύνη της και το βγάζει με αυτόν τον τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι το περιβάλλον δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα, εκτός από τον γυναικολόγο που κάποιες φορές λειτουργεί και ως ψυχολόγος. Κάθε γυναίκα βιώνει διαφορετικά την εγκυμοσύνη της.

[Γατουλα]

Nenink δε γραφεις βασικες πληροφοριες

ηλικια

ποσες προσπαθειες

σε ποια βδομαδα ειναι τωρα

υγεια της

 

και εμενα ο γιατρος μου δεν εδινε σημασια στα ψιλοπονακια και τα πετρωματα, αλλα εγω προτιμησα να κατσω 2 μηνες στο κρεββατι

αυτος δεν ελεγχε τη πισεση μου που ανεβαινε με το που σηκωνομουν ουτε ενοιωθε μια μονιμη πετρα στην κοιλια

βεβαια μπορει η κοπελλα να εχει περασει τα ορια , αλλα περα απο μια συμβουλη τι αλλο να κανεις

 

η απορια μου μονο με αυτα που ακουω ειναι και ελπιζω να ειναι ετοιμη για το σοκ των 2 μωρων και το τρεξιμο που θα ακολουθησει

εγω την πρωτη νυχτα χτυπησα 17 πιεση αλλα μετα απο 2 μερες ηταν ολα υπο ελεγχο

[φεη]

Εγώ νομίζω ότι το πως αντιμετωπίζει καθε μια μας την εγκυμοσύνη της είναι θέμα ανθρώπου, ιδιοσυγκρασίας και ορμονών.

Εγώ παρά τις ορμόνες δεν είχα μέχρι τώρα ,5ος μήνας, κανένα ξέσπασμα, ούτε νεύρα. Παρόλα αυτά και εγώ αποφεύγω να βγαίνω και πολύ έξω, να οδηγώ και να ανεβαίνω σκάλες. Και αυτό γιατί ενδεχομένως είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη και φοβάμαι, γιατί είναι δίδυμα μονοχοριακά και ο γιατρός μου μου είπε να προσέχω πολύ και να ξεκουράζομαι, και γιατί τα ήθελα τόσο πολύ τα μωρά που δεν θέλω να ρίξω καμιά ευθύνη στον εαυτό μου αν κάτι δεν πήγαινε καλά.

Σε αντίθεση με εμένα η κουμπάρα μου που είχε ενα μωρό στην κοιλίτσα, δούλευε και έβγαινε μέχρι τον έννατο μήνα 12 ώρες την ημέρα και γκρίνιαζε διαρκώς (έλεγε ότι φταίνε οι ορμόνες)...

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι κατά τη γνώμη μου ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!

[nat-left]

......ΦΑΙΡΕΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ, ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΕΙ ΕΓΚΥΟΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΜΗ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΗ ΚΑΝΩ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΠΙΟ ΑΝΕΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ, ΑΛΛΑ ΖΕΙ ΤΗ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΙ ΨΙΛΟΠΟΝΑΚΙΑ ΣΤΗ ΚΟΙΛΙΑ (ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ), ΔΕΝ ΚΟΥΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΞΩ, ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΟΔΗΓΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΚΑΛΕΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ....

,,,,,,,

 

Χαχα συγνώμη που γελάω αλλά έτσι ήταν η ξαδέλφη μου. Όταν ήμουν εγώ έγκυος στον γιο μου, πήγαινα παντού και δεν είχα κανένα πρόβλημα, μέχρι και ένεση για το σάκχαρο έκανα στο μπάνιο της ταβέρνας που πηγαίναμε....

Μέσα 8ου μήνα πήγαμε εκδρομή στην Αράχοβα (μένουμε Αθήνα) μαζί με τα ξαδέρφια μας για να "ανοίξουμε" το καινούριο μας τότε αμάξι, επειδή φοβόμουν την ταχύτητα είχα κάνει 2-3 φορές παρατήρηση στον άντρα μου για την ταχύτητα και ο ξάδερφος μου με ειρωνευόταν του τύπου, σιγά μωρέ Νατάσσα δεν είσαι από ζάχαρη και τέτοιες μπούρδες, εγώ είχα τσαντιστεί και του είχα απαντήσει ότι δεν θα χάσω από ένα λάθος ένα μωρό σχεδόν τελειόμηνο.... Εκείνη την ημέρα δεν βρίσκαμε θέση άδεια σε ταβέρνα και φάγαμε όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα το απόγευμα.....

 

Όταν έμεινε η γυναίκα του έγκυος ήταν στην αρχή σε δίδυμα αλλά σταμάτησε το ένα στην αρχή της εγκυμοσύνης, όλο ήταν μέσα στα μούτρα, απίστευτη συμπεριφορά λες και είχε καμία σοβαρή αρρώστια. Έκανε όλες τις δουλειές στο σπίτι ο άντρας της και αυτή δεν έκανε τίποτα.

Δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι γιατί την ενοχλούσαν οι λακκούβες και όσο μεγάλωνε η εγκυμοσύνη είχε πρόβλημα γιατί δεν μπορούσε να κάνει όπως έλεγε αποστάσεις γιατί συνέχεια ήθελε τουαλέτα. Μέχρι και που γέννησε τα ίδια μούτρα είχε στο μαιευτήριο.... μη σου πω ότι τώρα έχει αρχίσει και στρώνει ένα χρόνο μετά....

Να μην πιάσω τις συγκρίσεις που όταν ήταν ο γιος μου μωρό ήθελε να πηγαίνουμε για καφέ μέσα σε κάτι καφετερίες που δεν έβλεπες τον απέναντι από το τσιγάρο..... και τώρα που το παιδάκι της χρόνισε ακόμη δεν το βγάζει έξω από το σπίτι........

Πάντως τώρα που είμαι εγώ έγκυος σε δίδυμα πετάω πραγματικά και θέλω να την απολαύσω αυτή την εγκυμοσύνη μιας και ξέρω ότι είναι η τελευταία μου.

Μετά από όλα αυτά θα σου έλεγα να αδιαφορήσεις! άσε την να κλαίγεται και εσύ ζήσε την ζωή σου και απόλαυσε το παιδάκι σου, αν δεις ότι σε ενοχλεί η συμπεριφορά της, μην την βλέπεις συχνά... (εγώ αυτό έκανα με τα ξαδέρφια)

[ΝΕΝΙΝΚ]

ΕΙΝΑΙ 25 ΧΡΟΝΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ 5 ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΑΣΕ ΜΕ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΕΞΟΣΩΜΑΤΙΚΗ, ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ, ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ,

ΚΙ ΕΓΩ 4 ΜΗΝΕΣ ΕΚΑΝΑ ΙΝΣΟΥΛΙΝΕΣ, ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ ΚΙΕΓΩ ΜΕΣΑ

ΣΤΙΣ ΤΑΒΕΡΝΕΣ, ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΥΤΟΥΚΙ ΜΕ ΔΥΝΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΗΓΑ ΣΤΟΝ 8ο ΜΗΝΑ, ΕΙΧΑΜΕ ΕΠΕΤΕΙΟ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΑ ΚΑΙ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΓΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ, ΑΛΛΑ ΕΝΙΩΘΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΣΑ ΤΡΕΛΛΗ ΝΑ ΒΓΩ, ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ, ΔΕΝ ΗΠΙΑ ΑΛΚΟΟΛ, ΗΠΙΑ ΜΙΣΟ ΠΟΤΗΡΑΚΙ ΜΠΥΡΑ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΚΙ ΑΣ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΔΙΕΤΑ ΣΚΛΗΡΗ ΛΟΓΩ ΖΑΧΑΡΟΥ, ΚΙ ΑΣ ΔΟΥΛΕΥΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ,

ΠΗΓΑ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΥΓΡΑ ΤΟΥ ΣΑΚΟΥ, ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΜΠΗΚΑ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΑΜΕΣΩΣ, ΚΑΙ ΗΜΟΥΝΑ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ, 3ΗΜΕΡΟ ΚΑΘ.ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΕΙΧΑΝΕ ΦΥΓΕΙ ΟΛΟΙ

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝΑ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ,.

ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΗΛΑΔΗ?

ΔΕ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΩ, ΝΑ ΝΑΙ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ

ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ Η ΑΡΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΠΑΕΙ ΚΟΚΚΑΛΑ!

ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΕΧΕΙ ΚΙ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΤΗ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΤΙΣ ΚΑΝΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΗΡΙΞΗ, ΑΠΌΛΟΥΣ

ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΠΟΝΟ??

ΑΛΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΕΤΟΙΟΝ ΑΝΤΡΑ, ΟΥΤΕ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ....

[Κοριτσομανα]

Πολυ απλα, εγω στον πρωτο μηνα περπατουσα, ανεβαινα σκαλες και δουλευα, δεν ημουν αρρωστη ελεγα. Μεχρι που ειχα αιμα, αργοτερα η μητρα μου ανοιξε να γεννησω πριν την ωρα μου, η κοιλια μου πετρωνε και το σιγουρο ηταν οτι στην ανηφορα αλλα και στην κατηφορα ενιωθα το βαρος της κοιλιας μου να μην μπορουν να το βασταξουν οι μυες μου. Περασα με φαρμακα για να μη γεννησω, με εισαγωγη στην κλινικη.Ενα μικρο διαστημα, γιατι μετα, αλλαξα τακτικη και στο τελος εμεινα και ξαπλα με εντολη γιατρου, ως και τα παιδια τα πιο μεγαλα πηραν μακρια μου για να μην επιβαρυνομαι, με εντολη γιατρου παλι.

 

Ετσι παντοτε πετρωνε η κοιλια και πονουσα κατω απο τα πλευρα, απο το βαρος,ολοκληρη η κοιλια που ηταν φουσκωμενη. Ετσι για να βγαλω την εγκυμοσυνη, φυλαχτηκα και επαψα τις αρχικες δραστηριοτητες. Γιατι και μια διαφοροποιηση ειναι οτι ενω εισαι καλα και κανεις πραγματα, ξ α φ ν ι κ α πονας και κουραζεσαι.

 

Και επειδη ειχα 2 εγκυμοσυνες κανονικες, μονές και παλι δυσκολες, σας διαβεβαιωνω οτι καμια, μα καμια σχεση δεν εχει η διδυμη εγκυμοσυνη απο τις αλλες. Και μονο το βαρος της κολιας που το εχεις απο τον πεμπτο με εκτο μηνα ενω οι αλλες το εχουν στον ενατο, ειναι οδυνηρο.

 

Μπορει να ειναι υπερβολικη η κοπελλα, αλλα καπου εχει και αυτη το δικαιο της. Ειναι μεγαλη η ευθυνη δυο εβρυων στην κοιλια, μαλιστα με υψηλα ποσοστα αποβολης ποσο μαλλον οταν τα συνελλαβες με αγωνια. Μην την αποπαιρνεις. Ουτε εγω, προτου κανω τα διδυμα αν και ειχα δυο απλες γεννες επαναλαμβανω, μπορουσα να νιωσω εστω και λιγο τις δυσκολιες μιας διδυμης εγκυμοσυνης. Τ ο σωμα μας μιλαει και εκδικειται αν δεν προσεξουμε, εστω με υπερβολη. Καμια φορα. Το διακινδυνευεις;

 

Σ υγνωμη για την πολυλογια μου.

[Γατουλα]

Κοριτσομανα, αχχχχχ αυτα τα πετρωματα Απο τον 4ο μηνα και σε καθημερινη βαση. Μονο στον 3ο μηνα αισθανομουνα τελειως καλα

 

Νενινκ ισως και το μικρο της ηλικιας της τις δινει αφεση. Ας προσεχει μαναρι μου, ξερεις οτι η προωροτητα ειναι πολυ πιο πιθανη. εγω εκατσα 2 μηνες στο κρεββατι (7ο,8ο) γιατι φοβομουν προεκλαψια λογω πιεσης ηλικιας ζαχαρο.

 

Ας πανε ολα καλα, να γεννησει με το καλο και μετα ....της τα σουρνεις ενα χερακι

[SC]

Συμφωνώ με την Γατούλα.

Και εγώ εξωσωματική και εγώ με την πρώτη.

Καθε τσαφ που γινόταν λίγο να πονούσα τρόμαζα.

Και εμένα ο άντρας μου έκανε όλες τις δουλειές.

Ούτε την κατσαρόλα δεν σήκωνα

Κάνε πως δεν καταλαβαίνεις.

Καταλαβαίνω πως είναι κουραστικό να την ακούς αλλά πίστεψέ με, ζεί σε πανικό!

Δεν νομίζω ότι μπορείς να φανταστείς τι περναει.

Μόλις διάβαζα και έγω ένα βιβλίο φρίκαρα τελείως.

¨Ολα τα κακά του κόσμου εγώ θα τα πάθαινα.

Και όπως είπαν τα κορίτσια έκατσα και εγώ τάβλα 2 μήνες

Υπομονή λοιπόν

θα της περάσει αφού γεννήσει και μπει ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!

Εγώ έτσι λέω στον εαυτό μου κάθε μέρα!

[ΝΕΝΙΝΚ]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ

ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ

ΘΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΩ ΑΦΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΙ...

ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

[marianav]

Γειά σου! Εγώ είμαί έγκυος σε δίδυμα, σε λίγες μέρες θα μπω στον πέμπτο μήνα. Η γιατρός μου μου είπε να αποφεύγω το περπάτημα και την κούραση, και προσπαθώ να την υπακούω, όχι πάντα με επιτυχία. Οι πολύ υπερβολικές γυναίκες μου προκαλούν γέλιο, δε συμφωνώ καθόλου με την ακραία αντιμετώπιση της όλης κατάστασης (εκτός αν υπάρχει λόγος). Θα ήθελα να σου πω μόνο δυο πράγματα: Πρώτον, οι ορμόνες κάνουν πάρτυ κατά την περίοδο κάθε εγκυμοσύνης και δικαιολογούνται πολλές συμπεριφορές που σε άλλες συνθήκες θα τις κόβαμε και δεύτερον: εντάξει, η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια, αλλά και αυτήν την καραμέλα ότι είναι η ωραιότερη περίοδος της ζωής μας δεν μπορώ να τη δεχτώ. Αρρώστια όχι, αλλά είναι μια δύσκολη περίοδος που απαιτεί πολλή υπομονή και από εμάς και από τους άλλους. Αλίμονο αν δεν έχουμε να θυμηθούμε περίοδο στη ζωή μας ωραιότερη από αυτήν την ταλαιπωρία...

[ΝΕΝΙΝΚ]

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΕΙΔΩΘΕΙ Η ΝΑ ΣΒΗΣΤΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΔΕ ΞΕΡΩ ΤΟ ΤΡΟΠΟ.. ???

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

[melina_mum]

Σίγουρα είναι θέμα ανθρώπου και ιστορικού υγείας. Για αυτό και οι αντιδράσεις μας δεν είναι οι ίδιες. Στη δικιά μου δίδυμη εγκυμοσύνη, πρόσεχα ό,τι μου έλεγε ο γιατρός, αλλά δεν αντιμετώπιζα την κατάσταση μου σαν αρρώστια. Προσπαθούσα να βγαίνω, να περπατώ, να συναντώ φίλους, να δουλεύω, έστω από το σπίτι όταν προχώρησε η εγκυμοσύνη. Έτσι ένιωθα καλά με τον εαυτό μου. Δεν ήθελα να απομονωθώ, ούτε να γίνω υστερική με το γεγονός.

[marchalina]

εσενα τι σου λειπει απο τη ζωη σου και ασχολεισαι με το πώς πρεπει να νιωθει και να συμπεριφερεται η κουμπαρα σου;