Ενα αναπαντητο "ΓΙΑΤΙ"

[Ιωαννα12]

Πριν 1 περίπου μήνα βίωσα ενδομήτριο θάνατο στην 34η εμβομαδα. Οι γιατροί αποδίδουν το γεγονός σε θρόμβο που βρέθηκε στον ομφάλιο λώρο. Διαβάζοντας στο φόρουμ τις ιστορίες από διαφορες κοπέλες ανακάλυψα δυστυχώς ότι είναι πολλές οι περιπτώσεις σαν τη δική μου... Και έρχομαι τώρα εγώ και ρωτώ: Γιατί δεν βάζουν οι γιατροί τον έλεγχο για θρομβοφιλία στις εξετάσεις ρουτίνας? Γιατί να πρέπει να χαθούν πρώτα τόσα μωράκια για να σε βάλουν να εξεταστείς? Γιατί οι γυναικολόγοι να βασίζονται μόνο σε πιθανότητες? Έτσι είναι δηλαδή το δικαίωμα στη μητρότητα? Καθαρή τύχη?

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας..

[argini]

Πριν 1 περίπου μήνα βίωσα ενδομήτριο θάνατο στην 34η εμβομαδα. Οι γιατροί αποδίδουν το γεγονός σε θρόμβο που βρέθηκε στον ομφάλιο λώρο. Διαβάζοντας στο φόρουμ τις ιστορίες από διαφορες κοπέλες ανακάλυψα δυστυχώς ότι είναι πολλές οι περιπτώσεις σαν τη δική μου... Και έρχομαι τώρα εγώ και ρωτώ: Γιατί δεν βάζουν οι γιατροί τον έλεγχο για θρομβοφιλία στις εξετάσεις ρουτίνας? Γιατί να πρέπει να χαθούν πρώτα τόσα μωράκια για να σε βάλουν να εξεταστείς? Γιατί οι γυναικολόγοι να βασίζονται μόνο σε πιθανότητες? Έτσι είναι δηλαδή το δικαίωμα στη μητρότητα? Καθαρή τύχη?

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας..

 

Oι γιατροι ακολουθουν κατευθυντήριες οδηγιες...σε αυτές τις οδηγιες ενας έλεγχος καθιερώνεται αν αποδειχτεί από τις μελέτες ότι η συχνότητα που μπορεί να προκύψει ένα φαινόμενο είναι τετοια που να δικαιολογει το screening του πληθυσμου που στην προκειμενη περίπτωση είναι οι έγκυες. Στο φορουμ υπήρχαν και περιπτώσεις που εγκυες κατηγορουσαν ή έβλεπαν με καχυποψια τους γιατρους που ζητουσαν εξετασεις με τη λογική ότι "σιγα μην μου συνεβαινε κατι τοσο σπάνιο" και φυσικα με την ασφάλεια ότι στις δικες τους περιπτώσεις όλα πήγαν καλά... Εγω σαν γιατρος στην εγκυμοσυνη μου ζητησα από τον μαιευτηρα μου και καναμε τα πάντα! Με λεγαν υπερβολικη αλλα ήξερα ποσα πολλα είναι αυτά που μπορει να στραβωσουν!

Τωρα μην τα σκέφτεσαι αυτά...κοιταξε μπροστα...θα μεινεις ξανα εγκυος και στην επομενη κυηση θα παρεις ηπαρινη και θα γεννησεις το αγγελουδι σου...αυτό ήθελε να σε κοιταει από ψηλά...εχουμε χασει νεογνο στην οικογενεια και ξερω τον πόνο σου.....κοιτα μπροστά...

[dimela]

Κορίτσι μου λυπάμαι πολύ, είχα κι εγώ απώλειες (και θρομβοφιλία) και μπορώ να καταλάβω πόσο δύσκολο είναι και πως αισθάνεσαι. Η argini έχει δίκιο...έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να προβλεφθούν τα πάντα. Το γιατί να τύχει σε σένα, γιατί να χάσεις το μωράκι σου είναι κάτι που νομίζω πάντα θα σκέφτεσαι...δεν ξέρω τι άλλο να σου πω πέρα απο το ότι πραγματικά λυπάμαι. Σου εύχομαι δύναμη και κουράγιο να αντέξεις τώρα τον πόνο, να προχωρήσεις και πολύ γρήγορα να γίνεις μανούλα.

[osin]

Καλη μου Ιωάννα,λυπάμαι παρα πολυ με αυτό που σου συνέβη! Πραγματικα δεν υπαρχουν λόγια που θα μπορούσε να σου πει κανεις ώστε να απαλύνει τον πόνο σου,όσο κ αν το θελει.

Βίωσα κ εγώ μια απώλεια, καμία σχέση με τη δική σου,βέβαια,εμένα ήταν στις πρωτες εβδομάδες,αλλα κ εγώ αναρωτιέμαι πολλές φορές το γιατι. Έχω κ εγώ θρομβοφιλια, αλλα μαλλον δεν έφταιγε αυρη στη δική μου περιπτωση, γιατι απεβαλλα νωρις. Ούτε εμένα η γιατρός μουείπε να την ψαξω, μόνη μου ψαχτηκα γιατι είχε η αδερφη μου. Μην ψαχνεις το γιατι, εγώ έχω πείσει τον εαυτό μου να σταματήσει. Να σου πω κάτι, σε μια εγκυμοσυνη δε μπορείς να προβλέψεις αν θα πανε όλα καλα, ή τι μπορει να πάει λάθος, κ ας έχουμε την επιστήμη με το μέρος μας. Συμφωνω κ εγώ ότι η θρομβοφιλια θα έπρεπε να είναι στον προγεννητικό ελεγχο, αλλα δυστυχώς δε μπορώ να κανω τίποτα περισσότερο από το να το λέω σε όλες τις φίλες κ τις γνωστές μου.

Είναι δυστυχώς πολυ φρέσκο το γεγονός της απώλειας κ χρείαζεσαι χρόνο να το συνειδητοποιήσεις, να πενθησεις.

Ο χρόνος δυστυχώς δε γυρνά πίσω κ δεν φταις εσύ για ο,τι έγινε.

Εδω υπαρχουν πολλές κοπέλες με πιο "ελαφρια" κ πιο "βαριά" περιστατικά που αν μη τι άλλο σε καταλαβαίνουν κ θα σε στηρίξουν.

Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο από δω κ μπρος!

[Ιωαννα12]

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Argini αυτό που λες επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό που με τρώει... Αφού εσύ σαν γιατρός είχες κανει όλες τις εξετάσεις, δεν θα έπρεπε να τις κάνουμε όλοι? Οι περισσότερες γυναίκες έχουν πλήρη άγνοια, όπως κι εγω, και απλά εμπιστευόμαστε τους γιατρούς. Αν ήξερα αυτά που ξέρω τώρα εννοείται ότι θα έκανα όλες τις πιθανές εξετάσεις! Είναι πολύ οδυνηρό να χάνεις το παιδί σου, γνωρίζοντας ότι με μια απλή εξεταση θα μπορούσες να το είχες κοντά σου...

[Αναιδα]

Eιναι πολυ αδικος ο θανατος ενος εμβρυου τοσων εβδομαδων, με τα σημερινα δεδομενα της επιστημης.

 

Οι γυναικολογοι θα μπορουσαν να κανουν κατι πολυ απλο.

2λιστες εξετασεων..

Η πρωτη λιστα με τις καθιερωμενες και υποχρεωτικες και η δευτερη με τις προαιρετικες.

Θα εξηγουσαν αναλυτικα σε καθε εγκυο για την αναγκαιοτητα των εξεταστεων και ας αποφασιζε η ιδια για τις δευτερες.

Να ηταν τουλαχιστον ενημερωμενη η καθε υποψηφια μητερα για ολες τις πιθανοτητες.

[manoulina]

Πέρα απο όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω πιστεύω πως ένας λόγος είναι και ο οικονομικός. Εγώ που έκανα πλήρη έλεγχο θρομβοφιλίας μου κόστισε 250?. Δεν τη λες και φθηνή εξέταση. Και κανένα ταμείο δεν την καλύπτει. Ισως να είναι λοιπόν κι αυτός ένας παράγοντας.

 

Λυπάμαι για την απώλεια σου, αλλά ίσως κάποιος εκεί ψηλά να ειχε άλλα σχέδια γι'αυτό το αγγελούδι. Βάλε τα δυνατά σου, στάσου στα πόδια σου και κοίτα μπροστα. Προσπάθηστε με τον αντρούλι σου ξανά και θα μείνεις έγκυος πάλι.

 

Και για την ενημέρωση μας.... εγώ μόνη μου ζήτησα απο τον εξωσωματικό μου να την κάνουμε μαζί με ότι άλλες εξετάσεις χρειαζόταν. Επειδή το κόστος της εξωσωματικης είναι μεγάλο, εξήγησα στο γιατρό οτι δεν έχουμε τη δυνατότητα για άλλη προσπάθεια και πως ήθελα να καλύψουμε όλα τα ενδεχόμενα απο πριν έτσι ωστε να μην πάθουμε καμιά στραβή μετά και μου πει "πρώτη φορά ήταν δεν ξέραμε, πάμε για την επόμενη". Το συνηθίζουν οι γιατροί στις εξωσωματικές.

Πρέπει λοιπόν μόνες μας να ενημερωνόμαστε για τα περισσότερα ώστε να πηγαίνουμε λίγο προετοιμασμένες στους γιατρούς μας.

[Ιωαννα12]

Eιναι πολυ αδικος ο θανατος ενος εμβρυου τοσων εβδομαδων, με τα σημερινα δεδομενα της επιστημης.

 

Οι γυναικολογοι θα μπορουσαν να κανουν κατι πολυ απλο.

2λιστες εξετασεων..

Η πρωτη λιστα με τις καθιερωμενες και υποχρεωτικες και η δευτερη με τις προαιρετικες.

Θα εξηγουσαν αναλυτικα σε καθε εγκυο για την αναγκαιοτητα των εξεταστεων και ας αποφασιζε η ιδια για τις δευτερες.

Να ηταν τουλαχιστον ενημερωμενη η καθε υποψηφια μητερα για ολες τις πιθανοτητες.

 

Αυτό ακριβώς... Αν μη τι άλλο οφείλουν να μας ενημερώνουν!

[Ιωαννα12]

Πέρα απο όλα όσα ειπώθηκαν παραπάνω πιστεύω πως ένας λόγος είναι και ο οικονομικός. Εγώ που έκανα πλήρη έλεγχο θρομβοφιλίας μου κόστισε 250?. Δεν τη λες και φθηνή εξέταση. Και κανένα ταμείο δεν την καλύπτει. Ισως να είναι λοιπόν κι αυτός ένας παράγοντας.

 

Λυπάμαι για την απώλεια σου, αλλά ίσως κάποιος εκεί ψηλά να ειχε άλλα σχέδια γι'αυτό το αγγελούδι. Βάλε τα δυνατά σου, στάσου στα πόδια σου και κοίτα μπροστα. Προσπάθηστε με τον αντρούλι σου ξανά και θα μείνεις έγκυος πάλι.

 

Και για την ενημέρωση μας.... εγώ μόνη μου ζήτησα απο τον εξωσωματικό μου να την κάνουμε μαζί με ότι άλλες εξετάσεις χρειαζόταν. Επειδή το κόστος της εξωσωματικης είναι μεγάλο, εξήγησα στο γιατρό οτι δεν έχουμε τη δυνατότητα για άλλη προσπάθεια και πως ήθελα να καλύψουμε όλα τα ενδεχόμενα απο πριν έτσι ωστε να μην πάθουμε καμιά στραβή μετά και μου πει "πρώτη φορά ήταν δεν ξέραμε, πάμε για την επόμενη". Το συνηθίζουν οι γιατροί στις εξωσωματικές.

Πρέπει λοιπόν μόνες μας να ενημερωνόμαστε για τα περισσότερα ώστε να πηγαίνουμε λίγο προετοιμασμένες στους γιατρούς μας.

 

Μανουλίνα μου το κόστος είναι όντως ένα θέμα. Μπορούν όμως να μας δίνουν την επιλογή. Πιστεύω αν με ρωτάς ότι ο λόγος που δεν γίνεται εξέταση ρουτίνας είναι γιατί θα αναγκάζονταν τα ταμεία να την καλύπτουν, κάτι που βέβαια δεν θα τα συνέφερε... Είναι δυνατόν να μην εξετάζεται μία παράμετρος που προκαλεί ενδομήτριο θάνατο σε προχωρημένες κυήσεις αλλά να εξετάζονται ένα σωρό άλλα?

Το ξέρω ότι έχω πολύ θυμό μέσα μου, αλλά αυτό το ΓΙΑΤΙ είναι πολύ βασανιστικό..

[manoulina]

Το ξέρω και το καταλαβαίνω οτι είναι βασανιστικό. Ήταν πολύ προχωρημένη η εγκυμοσύνη σου κιόλας....

Οτι κι αν σου πω κοριτσάκι μου όμορφο δεν θα απαλύνει τον πόνο σου. Το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει είναι η ζεστή αγκαλιά του αντρούλη σου. Να ειστε ενωμένοι σε όλο αυτό που περνάτε.

 

Ο γιατρός μετά απο πόσο καιρό σου είπε να ξαναμείνεις έγκυος? Φαντάζομαι οτι έχεις αλλάξει και γιατρό έτσι?

[Ιωαννα12]

Μετά από 2 μήνες μου είπε μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε. Δεν ξέρω όμως αν έχω το κουράγιο...

[manoulina]

Θα το βρεις μην ανυσηχείς. Μην το αφήνεις όμως να σε πάρει απο κατω!

[osin]

Θα συμφωνήσω με τη manoulina, τώρα μπορεί να σου φαίνεται αδιανόητο, αλλά μετά από λίγο καιρό, μέρα με τη μέρα θα είσαι καλύτερα. Και τώρα πια είσαι ενημερωμένη, και θα πάνε όλα καλά!

[Ιωαννα12]

Πραγματικά το εύχομαι... Σας ευχαριστώ για τη συμπαράσταση!

[Alex Pavl]

ευχομαι με την σειρα μου τα καλυτερα για το μελλον ,

 

δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν ειναι υποχρεωτικες οι εξετασεις της θρομβοφιλιας ,οταν διαβαζω οτι απασχολει 1 στους 7 ελληνες .

[Vicky89]

Κορίτσι μου, μακάρι να πάνε όλα καλά απο δω και μπρος!

Έχασα 2 μωράκια από θρομβοφιλία (οκ, 7η εβδομάδα ήταν, ίσως είναι θράσος να τα λέω μωράκια μα... ετσι νιώθω)- είχαν σταματήσει να αναπτύσσονται όμως από την 6η...

Έχω θρομβοφιλία φυσικά, και χρειάστηκε αλλαγή γιατρού για να το μάθω. Με το πρόσχημα της ηλικίας δεν μου την έκαναν γιατί "νεα εισαι θα κανεις αλλο".

Να προσθέσω κάποια πράγματα στη συζήτηση, βιωματικά, από δική μου εμπειρία.

1. Διάβασα ότι μια κοπέλα είπε οτι έχει θρομβοφιλία αλλά αμφιβάλλει για το αν έφταιγε αυτό για την αποβολή επειδή ήταν νωρίς. Η τρίτη μου απόπειρα για μωρό προς το παρόν, προχωράει καλά γιατί ο γιατρός μου έδωσε προληπτικη αντιπηκτική αγωγή το μήνα που προσπαθούσα να συλλάβω. Και αμέσως με το θετικό τεστ, η αγωγή άλλαξε μορφή (από χάπια σε ενέσεις). Οπότε μάλλον...ποτέ δεν είναι νωρίς. Οι ιστολογικές των αποξέσεων, στην 6η-7η εβδομάδα, δείχναν τροφοβλάστη γεμάτη θρόμβους!!! Δεν τρεφόταν καλά το έμβρυο και δεν αναπτυσσόταν. Τώρα καμία σχέση... Στη β' επιπέδου ο πλακούντας φαίνεται να αιματώνεται άψογα, και η μπέμπα το ίδιο!

2. Ο κανόνας-οδηγία είναι "στην 3η φορά το ψάχνουμε". Το ξέρετε, το ξέρω και δυστυχώς την καραμέλα αυτή θα την ακούσουν πολλές κοπέλες ακόμα! Εαν έχετε αυτά τα χρήματα...Μη διστάσετε να την κάνετε από την πρώτη αποβολή!!!! Στο κάτω κάτω της γραφής...είναι φθηνότερη από μια απόξεση σε ιδιωτικό μαιευτήριο.

3. Αυτό που μου ειπε ο αιματολόγος στον οποίο με παρέπεμψε ο γυναικολόγος, και το κρατώ, είναι οτι η θρομβοφιλία μαστίζει τους έλληνες. Ότι αν έχουμε γιαγιά, παππού, γονιό με προβλήματα πίεσης, ιστορικό θρόμβων, θα έπρεπε σίγουρα να κοιταχτούμε.

Επίσης μου είπε -δεν ξέρω όμως τελικά αν ισχύει- πως βάσει μελετών φαίνεται πως τα θηλυκά έμβρυα είναι πιό ανθεκτικά από τα αρσενικά στη θρομβοφιλία.

Τότε μου φάνηκε αστείο. Όταν έμαθα όμως οτι πριν τη μητέρα μου, η γιαγιά μου είχε χάσει ένα αγοράκι στον 6ο μήνα...και το συνδύασα με το οτι χρόνια τώρα παίρνει αντιπηκτική αγωγή... ταρακουνήθηκα.

Η πρόληψη σώζει, και δυστυχώς κάποια πράγματα πρέπει να τα ψάχνουμε, να τα απαιτούμε και να τα πληρώνουμε σαφώς, μόνες μας, για την ασφάλειά μας!

[Αναιδα]

Ειναι σοβαρη αμελεια γυναικολογου οταν χανεται ενα εμβρυο 34 εβδομαδων απο θρομβοφιλια η σακχαρο.

Ετσι το νιωθω, δεν ειμαι και γιατρος βεβαια.

 

Οι εξετασεις θρομβοφιλιας που εκανα προσφατα στο Ιπποκρατειο κοστιζουν μονο 170 ευρω.

Ενω η αυχενικη κανει 120 -150 και την καναμε πολλες φορες χωρις να χρειαζεται οταν η αμνιοπαρακεντιση ηταν επιβεβλημενη λογω ηλικιας .

 

.

[osin]

(............)

1. Διάβασα ότι μια κοπέλα είπε οτι έχει θρομβοφιλία αλλά αμφιβάλλει για το αν έφταιγε αυτό για την αποβολή επειδή ήταν νωρίς. Η τρίτη μου απόπειρα για μωρό προς το παρόν, προχωράει καλά γιατί ο γιατρός μου έδωσε προληπτικη αντιπηκτική αγωγή το μήνα που προσπαθούσα να συλλάβω. Και αμέσως με το θετικό τεστ, η αγωγή άλλαξε μορφή (από χάπια σε ενέσεις). Οπότε μάλλον...ποτέ δεν είναι νωρίς. Οι ιστολογικές των αποξέσεων, στην 6η-7η εβδομάδα, δείχναν τροφοβλάστη γεμάτη θρόμβους!!! Δεν τρεφόταν καλά το έμβρυο και δεν αναπτυσσόταν. Τώρα καμία σχέση... Στη β' επιπέδου ο πλακούντας φαίνεται να αιματώνεται άψογα, και η μπέμπα το ίδιο!

(..........)

 

Vicky89, εγώ είμαι αυτή που απέβαλλα την 6 εβδομάδα, και εδώ μετέφερα την ομόφωνη άποψη τόσο του γυναικολόγου όσο και του αιματολόγου, ότι δηλαδή δεν οφείλεται η αποβολή σε θρομβοφιλία, καθώς είχε σταματήσει η ανάπτυξη του εμβρύου πάρα πολύ νωρίς, δεν είχαν προλάβει να δημιουργηθούν αρτηρίες και καρδιά για να υπάρχουν θρόμβοι. Έτσι μου είπαν και οι δύο (χρωμοσωμικές ανωμαλίες), έτσι μετάφερα εδώ. Εν τω μεταξύ εγώ είχα αυτόματη αποβολή οπότε δεν έκανα περαιτέρω ιστολογικές εξετάσεις, και δυστυχώς δεν θα μάθω ποτέ τι έφταιξε, και αυτή τη στιγμή αυτό είναι που φοβάμαι, μήπως το ξαναπάθω, αλλά προσπαθώ να το βγάλω από το μυαλό μου.

Είναι τραγικό το γεγονός ότι τα ιατρικά πρωτόκολλα λένε μετά την τρίτη αποβολή να ψαχτείς. Και συνήθως υπεύθυνη για τόσες αποβολές όπως διαβάζω στο φόρουμ τις περισσότερες φορές βγαίνει “ένοχη” η θρομβοφιλία. Αν όχι στον προγεννητικό έλεγχο, μετά την πρώτη αποβολή θα έπρεπε να ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ.

 

Να φανταστείτε ότι εμένα ο αιματολόγος αρχικά δε σκόπευε να μου δώσει κάτι εξ αρχής, θα έβλεπε στην πορεία της κυήσεως, παρά το ότι βρήκε ότι είμαι θετική (ετερόζυγη, βέβαια, αλλά θετική!). Μετά την αποβολή άλλαξε γνώμη και πρότεινε ό,τι και σε σένα Vicky89 (προκαταβολικά χάπια και με το θετικό τεστ ενέσεις). Έχω φτάσει στο σημείο να εύχομαι τελικά στην περίπτωσή μου να έφταιγε η θρομβοφιλία (γιατί εγώ δυστυχώς έχω ακόμα αναπάντητο γιατί) και την επόμενη φορά να καταφέρει να σωθεί η κατάσταση.

[Vicky89]

osin ο κάθε επιστήμονας φαίνεται έχει και τη δική του μέθοδο! Το πρόβλημα είναι οτι η ισχυρογνωμοσύνη τους και η αδιαλλαξία κάποιες φορές κοστίζει ζωές!!!

Εμένα η άποψη "πάρε σαλοσπιρ οσο προσπαθείς και ηπαρίνη με το θετικό τεστ" μου κάλυψε την ανασφάλεια. Μπορεί να ήταν καθαρά ψυχολογικό, ήμουν ίσως τυχερή και η εγκυμοσύνη για πρώτη φορά ξεπέρασε την 7η εβδομάδα.

Θα σου πω στο περίπου -οσο θυμάμαι- πώς εξήγησε ο δικός μου την επιλογή αυτή. Φυσικά ακόμα το έμβρυο δεν έχει ολοκληρωμένο κυκλοφορικό σύστημα! Αντί για τον πλακούντα που φτιάχνεται αργότερα, έχει την τροφοβλάστη. Ένα όργανο από το οποίο αυτή η μάζα κυττάρων τρέφεται και αιματώνεται. Ε, αυτό σε μενα, ήταν γεμάτο "θρόμβους και αιματοπηγματα" όπως γράφει η ιστολογική. Αυτό υποψίασε τον πρώτο γιατρό για θρομβοφιλία μα δεν του ήταν αρκετό για να ξεκινήσει προληπτική αγωγή. Στη δεύτερη κύηση, του το θύμισα ΕΓΩ! -Συγνώμη, μου'χατε πει κατι για...θρομβοφιλία; -Α, ναι, παρε εκει clexane των... (δε θυμαμαι ποσο).

Η συμπεριφορά αυτή (και η αιμορραγία) με οδήγησε σε άλλο γιατρό.

Το θέμα είναι πως έδωσα μάχη. Διάβαζα μόνη, σε σημείο εμμονής, άρθρα, τα ποστ εδώ, άλλες κοπέλες που πέρασαν το ίδιο ζόρι! Πήγαινα στους γιατρούς, εκνευριστικά ημιμαθής και θολωμένη! Ωρυόμουν για εξετάσεις, ζητούσα να μου εξηγήσουν τα "αντιπατρικά", φώναζα να κάνω καλλιέργεια κολπικού και τραχηλικού υγρού γιατι... "ελα μωρε, σιγά μην έχεις κάτι, μικρή κοπέλα".

Φυσικά αυτοί δε ρίσκαραν κάτι πέρα από μια αποτυχία στο ιστορικό τους.

Για να απαλύνω λίγο τον πόνο και τα γιατί σου, να σου πω αυτό που ίσως θα έχεις ήδη συμπεράνει από το φόρουμ. Ακόμα και να έκανες ιστολογική, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχες κάτι χειροπιαστό στα χέρια σου. Ασαφή λόγια για κύημα 6-7 εβδομάδων, με υπολείμματα τροφοβλάστης, λαχνών κτλ. Το έμβρυο πρέπει να'ναι μεγαλύτερο για να εξεταστεί σε βάθος -2 ιστολογικές πλήρωσα, απάντηση δεν πήρα, μονο υποψίες-

Επίσης...ο φόβος... ο φόβος δε φεύγει...

Η κατάστασή μου τώρα πια είναι τραγελαφική.

Πριν από κάθε ραντεβού στο γιατρό, το πρώτο τρίμηνο, έλεγα στον άντρα μου: "λεφτά για απόξεση έχουμε μαζέψει;". Του'λεγα να μην ελπίζει... Να μετράει μέρες ανάποδα για αποβολή. Μέσα μου, ενιωθα ένα ράκος. Στο μωρό μου, που σε πείσμα της κακοδαιμονίας μου, παραμένει ζωντανό, δε μίλησα ΠΟΤΕ! Δεν του μιλάω, φοβάμαι.

Στην 6η εβδομάδα, οταν ήταν να ακούσω καρδιά... έβγαλα τον άντρα μου έξω για να μην ακούσει τα κακά νεα. Μέχρι που αντήχησε ο ήχος σε όλο το ιατρείο από την καρδιά της μπουμπους.

Στην αυχενική...αντί να ρωτήσω "μπορούμε να δούμε φύλο;" εγώ ρώτησα "ΖΕΙ;"

Στη Β' επιπέδου, 1 βδομάδα πριν, κατάντησα να ρωτάω τη γιατρό "στις πόσες βδομάδες είναι βιώσιμο το έμβρυο έξω από τη μήτρα;"

Δεν τη χαίρομαι την εγκυμοσύνη μου... Και αυτό γιατί ακόμα, δεν έχω εμπιστοσύνη στο γιατρό. Σε κανένα γιατρό.

Γιατί αν δεν πάλευα, αν δε ρώταγα, δε θα'μπαινα τώρα στον 6ο.

Σου εύχομαι σύντομα...και στα δικά σου! Και σε όλες εδώ μέσα που προσπαθούμε για ενα μωρό!

[osin]

Vicky89, τα έγραψες πραγματικά, πάρα πολύ όμορφα και αληθινά, και νομίζω ότι εξέφρασες τις σκέψεις και τις αγωνίες πολλών από μας εδώ μέσα. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά με την εγκυμοσύνη σου μέχρι τέλους! Και να γεννήσεις μία γερή και τελειόμηνη μπεμπούλα!

Σίγουρα σε καμία περίπτωση δε μπορώ να συγκρίνω περιπτώσεις σαν τις δικές μας με τόσο πρόωρες αποβολές, με υποθέσεις όπως της θεματοθέτριας, που χάνεται ένα έμβρυο προχωρημένης κύησης, όμως η κάθε περίπτωση της κάθε μίας από μας έχει διαφορετικές σκοπέλους να προσπεράσει μόλις έρθει αντιμέτωπη με ένα τέτοιο δυσάρεστο γεγονός. Νομίζω, το σίγουρο είναι πως σε όλες μας μαζί με την αποβολή ή μια απώλεια ενός εμβρύου μένει κληρονομιά και ένας φόβος για την έκβαση μιας επόμενης εγκυμοσύνης. Θέλω να σκέφτομαι θετικά και να ελέγχω το άγχος μου, όμως δυστυχώς δεν πιστεύω πως όταν (κι αν) θα κρατήσω στα χέρια μου θετικό τεστ θα μπορέσω βιώσω ανέμελα την εγκυμοσύνη.

Τέλος πάντων, αυτή την περίοδο εγώ βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη, και μάλλον πρέπει να πάω στην άλλη κατηγορία του φόρουμ “Θέλω να γίνω μαμά/μπαμπάς”. Έχω άλλα θέματα να λύσω, πρέπει καταρχήν να ξαναμείνω έγκυος!

Κι εγώ να σου πω την αλήθεια όταν μου είπε για αυτήν την αγωγή ο αιματολόγος (προκαταβολικά χάπια και μετά ενέσεις) σκέφτηκα ότι τουλάχιστον (θεωρητικά) από τη θρομβοφιλία μάλλον καλύπτομαι, και μου έφυγε αυτό το πράγμα από το μυαλό μου.

Το παν (και το γράφω για να το συνειδητοποιήσω κι εγώ) είναι να κρατήσουμε την ηρεμία μας και την αισιοδοξία μας, και ενημερωνόμαστε ιατρικά-γυναικολογικά στα πλαίσια του εφικτού, ώστε να προφυλάσσουμε οι ίδιες τους εαυτούς μας και τα σώματά μας. Εύχομαι ό,τι καλύτερο σε όλες!

[Ιωαννα12]

Είναι πάντα σωστό το να ψαχνόμαστε μόνες μας. Και σίγουρα το ιδανικότερο θα είναι να κάνουμε όλες τις κατάλληλες εξετάσεις. Το μεγαλο ερώτημα είναι πως μπορούμε εμείς όλες να κρίνουμε από μόνες ποιες εξετασεις είναι "κατάλληλες"? Αν μπορούσαμε να κρίνουμε από μόνες μας τότε η ιατρική δεν θα ήταν επιστήμη αλλά μητρική γλώσσα! Μήπως τελικά το να ενημερωνόμαστε από μόνες μας μέσω ιντερνετ κ.λ.π. μας κάνει παρανοικές και φτάσουμε στο άλλο άκρο που θα είναι ίσως χειρότερο? Γι αυτό εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι οι γιατροί είναι υπεύθυνοι στο να μας κατευθύνουν σωστά. Τελοσπάντων, το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά τα ερωτηματικά δεν μπορούν να φέρουν πίσω τα παιδιά που χάσαμε..

[manoulina]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Όμως το πρόβλημα είναι οτι πολλοί γιατροί περνάνε πολλά πράγματα στο ντούκου. Ειδικά όσο πιο μικρή είσαι σου λένε με μεγαλύτερη ευκολία ξαναπροσπάθησε.

Εγώ πριν 10 χρόνια είχα μείνει έγκυος με μεγάλη ευκολία και πολυκυστικές παρακαλώ. Το έμβρυο παλλινδρόμησε στις 6 εβδομάδες. Τότε ήμουν μόνο 20 χρ. Που να ξέρω οτι έπρεπε να το ψάξω περαιτέρω? Ακόμη και η μαμά μου που είχε ρωτήσει τη γιατρό εκείνη είπε "είναι μικρή ακόμη μην ανησυχείς".

Αν τότε μας είχε ωθήσει η γιατρός να το ψάξουμε θα είχα ανακαλύψει πολλά.

[osin]

Δυστυχώς, έτσι είναι τα πράγματα. Και το κακό δεν είναι μόνο ότι από μόνες μας δε μπρορούμε να ξέρουμε τι, πώς, πού να ψάξουμε, αλλά ακόμα κι αν μας πουν ότι έχουμε κάτι, δε μας δίνουν πάντα πολλές πληροφορίες επ' αυτού! Προσωπικά μου έχει συμβεί το εξής κωμικοτραγικό: την πρώτη-πρώτη φορά που είχα πάει σε γυναικολόγο (18 χρονών-άσχετη με τα γυναικολογικά!) επίσκεψη και τεστ ΠΑΠ μου βρήκε "περίεργα" μερικά κύτταρα, και μου είπε ότι ενδεχομένως να είναι φλεγμονή, αλλά μπορεί ΗPV και να επαναλάβουμε το τεστ σε ένα μήνα (τελικά δεν ήταν τίποτα). Αυτό και τίποτε άλλο, κουβέντα για καρκινικά κύτταρα, για τίποτα. Εγώ τότε μικρή, ανίδεη, άσχετη, ούτε που είχα ξανακούσει περί HPV και φυσικά δεν κατάλαβα εκείνη τη στιγμή τη διαφορά του από το ΗIV.......... πάγωσα, δεν είπα τίποτα. Αναρρωτιόμουν πώς, τί, από πού κόλλησα!?! έφυγα σαν τρελλή από το ιατρείο και δε χρειάζεται να σας πω τι πέρασα μέχρι να καταλάβω την ειδοποιό διαφορά του P από το I!....

και τώρα με τη θρομβοφιλία, μου είπε κάποια βασικά πράγματα ο αιματολόγος, αλλά οι πληροφορίες που έχω πάρει εδώ από το φόρουμ είναι πολύ περισσότερες, και νομίζω ότι έχω σχηματίσει μία βασική ιδέα περί τίνος πρόκειται (όσο μπορώ να το ισχυριστώ αυτό, αφού είμαι άσχετη από ιατρική). Κι από περιπτώσεις άλλων κοριτσιών μου δημιουργούνται απορίες που θέτω και συζητώ με το γιατρό μου. Προσωπικά, δε νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω από αυτό, απλώς για να μη νιώθω έρμαιο.