βοήθεια.διακοπές με το αγόρι μου

[evaki5]

είμαι 18 και πριν απο λίγο τελείωσα το σχολείο και τις πανελληνιες.κουραστηκα πολυ ολη τη χρονια και τωρα που ειναι τελείωσαν ολα απλα θελω να απολαυσω τις καλοκαιρινες διακοπες.παρεπιπτοντως ειμαι σχεδον 3 χρονια μαζι με το αγορι μου και σχεδιαζαμε να παμε μαζι για 2 μερες καπου μιας και δεν υπαρχουν πολλα λεφτα. ομως έχω ενα προβλημα και ειναι οι γονεις μου. ειναι αυστηροι σε καποια πραγματα και θεωρω οτι καποιες φορες με καταπιεζουν ακομα και αν το κανουν με αγαπη. μετα απο πολλα παρακαλια με αφησαν να παω μαζι με τις φιλες μου για καποιες μερες και δεν μπορω να σκεφτω τι θα γινει αν τους πω αυτο τώρα.πολλες φορες εχω συζητησει για να αλλαξει η κατασταση αλλα παντα καταλήγουμε στη δικη μου αχαριστια. το αγορι μου εχει περισσοτερες ελευθεριες απο εμενα αλλα πάντα διαμόρφωνε το τι θα κανει με βαση τι μου επιτρεπεται εμένα. τώρα ομως και αυτος και εγώ θέλουμε πολυ να πάμε.η μαμα μου δεν συμφωνει κυριως επειδη θα πω ψέματα στον μπαμπα μου. δεν το έχω ξανακάνει πραγματικά ποτέ και αισθάνομαι ένοχη ήδη. τι να κάνω;εννοώμπορώ να πώ στον μπαμπά μου την αλήθεια; ξέρει για τη σχέση μου αλλά δεν νομίζω να το πάρει καλα..

[bouba14]

Γεια σου! Νομιζω οτι αν πεις ψεματα δε θα το χαρεις τοσο.. Ασε που δε θα αλλαξει κατι ως προς αυτα που σου επιτρεπουν οι γονεις σου. Θα προτεινα να το παλεψεις και αν σε αφησουν εχει καλως, αλλιως θα πρεπει να κανεις υπομονη.. Ααααχ εγω πηγα πρωτη φορα διακοπες μονη μου στα 20.. ωραιες εποχες

[elenip]

είμαι 18 και πριν απο λίγο τελείωσα το σχολείο και τις πανελληνιες.κουραστηκα πολυ ολη τη χρονια και τωρα που ειναι τελείωσαν ολα απλα θελω να απολαυσω τις καλοκαιρινες διακοπες.παρεπιπτοντως ειμαι σχεδον 3 χρονια μαζι με το αγορι μου και σχεδιαζαμε να παμε μαζι για 2 μερες καπου μιας και δεν υπαρχουν πολλα λεφτα. ομως έχω ενα προβλημα και ειναι οι γονεις μου. ειναι αυστηροι σε καποια πραγματα και θεωρω οτι καποιες φορες με καταπιεζουν ακομα και αν το κανουν με αγαπη. μετα απο πολλα παρακαλια με αφησαν να παω μαζι με τις φιλες μου για καποιες μερες και δεν μπορω να σκεφτω τι θα γινει αν τους πω αυτο τώρα.πολλες φορες εχω συζητησει για να αλλαξει η κατασταση αλλα παντα καταλήγουμε στη δικη μου αχαριστια. το αγορι μου εχει περισσοτερες ελευθεριες απο εμενα αλλα πάντα διαμόρφωνε το τι θα κανει με βαση τι μου επιτρεπεται εμένα. τώρα ομως και αυτος και εγώ θέλουμε πολυ να πάμε.η μαμα μου δεν συμφωνει κυριως επειδη θα πω ψέματα στον μπαμπα μου. δεν το έχω ξανακάνει πραγματικά ποτέ και αισθάνομαι ένοχη ήδη. τι να κάνω;εννοώμπορώ να πώ στον μπαμπά μου την αλήθεια; ξέρει για τη σχέση μου αλλά δεν νομίζω να το πάρει καλα..

 

Ψέμματα στους γονείς ποτέ!!!!! εσύ θα ήθελες να σου λένε ψέμματα για κάτι? δεν θα έχανες την εμπιστοσύνη σου σε αυτούς? το ίδιο ισχύει και από την άλλη πλευρά!!! χίλιες φορές να λες την αλήθεια ξέροντας ότι μπορεί να ακούσεις γκρίνια, να μην γίνει κάτι ή να χρειαστεί πολύς κόπος για να γίνει παρά να πεις ψέμματα για κάτι και να χάσουν την εμπιστοσύνη που σου έχουν... εγώ θα σε συμβούλευα το εξής: υπάρχει περίπτωση να μπορέσετε να πάτε όλοι μαζί οι φίλοι παρέα? δηλ. να πάτε διακοπές μία παρέα με φίλες / φίλους και το αγόρι σου μαζί? εάν υπάρχει αυτή η δυνατότητα πιστεύω ότι θα είναι το καλύτερο για όλους... οπότε θα πεις στους δικούς σου ότι θα πάτε μεγάλη παρέα διακοπές για να τους έρθει κάπως πιο ήπιο εάν από την άλλη δεν παίζει κάτι τέτοιο, μην χαλαστείς.. πήγαινε διακοπές με τις φίλες σου που είναι σίγουρο και με το αγόρι σου θα έχεις πολλές ευκαιρίες να πας και βόλτες και εκδρομές...

[newbie G]

Συμφωνώ ότι δεν είναι καλό να λέμε ψέματα στους γονείς, αλλά αν έχεις έναν πατέρα αυταρχικό που δεν θέλει με κανένα τρόπο να δεχτεί ότι έχεις αγόρι, τι κάνεις; Εμένα ο πατέρας μου δεν μπορούσε να δεχτεί ότι μπορεί να έχω σχέση και να πηγαίνω διακοπές μόνη με το φίλο μου μέχρι που αρραβωνιάστηκα. Τραγικό ε; Ε... αναγκάζεσαι ή δεν αναγκάζεσαι να πεις ψέματα μετά; Είναι μονόδρομος δλδ.

 

evaki5, εγώ προτείνω να τον πιάσεις και να του μιλήσεις. Να του πεις ότι έχεις ενηλικιωθεί κι ότι θα πας ένα ΣΚ με το αγόρι σου κάπου οι δυο σας είτε το επιτρέψει ο πατέρας είτε όχι. Να του πεις στα ίσια "Προτιμάς να σου λέω ψέματα;" Γιατί τι θα κάνει; Θα σε κλείσει στο σπίτι; Επίσης γιατί δε βάζεις τη μαμά σου να του εξηγήσει, εφόσον εκείνη είναι πιο δεκτική; Να σε ρωτήσω, τον έχουν γνωρίσει οι δικοί σου; Γιατί μια καλή αρχή θα ήταν να τον γνωρίσουν και γιατί όχι να περάσετε μια μέρα όλοι μαζί. Να πάτε για μπάνιο και μετά για φαγητό, να συζητήσετε, να δουν οι άνθρωποι τι καπνό φουμάρει το παληκάρι. Μετά απ' αυτό μπορεί ο μπαμπάς σου ν' αλλάξει γνώμη.

 

Πες του επίσης πως αν περάσεις σε μια σχολή σε άλλη πόλη, δεν θα μπορεί να σε ελέγχει καθόλου, οπότε από Σεπτέμβριο θα κάνεις ό,τι θέλεις, όποτε θέλεις, με όποιον θέλεις. Πώς του φαίνεται αυτό ως ιδέα; Δεν πρέπει να σου δείξει ότι ήδη σ' εμπιστεύεται;

[katepin]

συμφωνω. καλυτερα να πεις την αληθεια. και αν απο Σεπτεμβρη περασεις σε καποια πολη μακρια απο το σπιτι σου? θα δειξουν εμπιστοσυνη τοτε και δεν μπορουν τωρα για 2 μερες?

[BabyCute]

Η πες την αλήθεια η μην πας! Πες ψέματα και κατι σου συμβαίνει εκει, ποια η θέση σου και ποια η θέση της μάνας σου που το ήξερε

 

Στο κατω κατω ειναι φυσιολογικό 'για πολλούς' να μην σε αφήνει ο πατέρας σου, μπορει να ειςαι ενήλικας δεν σημαινει οτι ειςαι και ώριμη ναι έτοιμη για ολα

Πρώτες διακοπές που πήγα διακοπές με αγόρι ηταν στα 24 με τον τοτε αρραβωνιαστικο μου (τωρα άντρας μου), δεν χρειάζεται να πάτε καπου μαζί σε τόσο μικρή ηλικια

[ekavi_]

Εμένα πάλι δεν θα μου άρεσε καθόλου να έρθει το 18χρονο παιδί μου και να μου πει "τώρα ενηλικιώθηκα και θα κάνω ότι θέλω και ας διαφωνείς".. Η ενηλικίωση έρχεται με την ωριμότητα και όχι με το που κλείνεις τα 18.

 

Καταρχήν ποιος είναι ο λόγος ακριβώς που δεν σε αφήνει; Δεν εμπιστεύεται το νεαρό; Δεν εμπιστεύεται εσένα; Θεωρεί ότι είσαι μικρή; ότι δεν είσαι ώριμη; τι ακριβώς; Το ότι είσαι 3 χρόνια μαζί του εμένα δεν μου λεει κάτι. Δυο παιδιά 15 χρονών τα έφτιαξαν μεταξύ τους. Ε, και; Αυτό σε κάνει απαραίτητα ώριμη; Δεν νομίζω.

 

Η μόνη μέση λύση που μπορώ να σκεφτώ θα ήταν να πηγαίνατε μεγάλη παρέα κάπου με την προυπόθεση βεβαια ότι σε εμπιστεύονται γενικώς οι γονείς σου. Γι΄αυτό μην λες ψέμματα. Χτίσε πρώτα μια σχέση εμπιστοσύνης και απόδειξέ τους ότι είσαι ώριμη και σε θέση να προστατεύεις τον εαυτό σου.

 

Αυτός πόσο χρονών είναι;

[elenip]

Συμφωνώ ότι δεν είναι καλό να λέμε ψέματα στους γονείς, αλλά αν έχεις έναν πατέρα αυταρχικό που δεν θέλει με κανένα τρόπο να δεχτεί ότι έχεις αγόρι, τι κάνεις; Εμένα ο πατέρας μου δεν μπορούσε να δεχτεί ότι μπορεί να έχω σχέση και να πηγαίνω διακοπές μόνη με το φίλο μου μέχρι που αρραβωνιάστηκα. Τραγικό ε; Ε... αναγκάζεσαι ή δεν αναγκάζεσαι να πεις ψέματα μετά; Είναι μονόδρομος δλδ.

 

evaki5, εγώ προτείνω να τον πιάσεις και να του μιλήσεις. Να του πεις ότι έχεις ενηλικιωθεί κι ότι θα πας ένα ΣΚ με το αγόρι σου κάπου οι δυο σας είτε το επιτρέψει ο πατέρας είτε όχι. Να του πεις στα ίσια "Προτιμάς να σου λέω ψέματα;" Γιατί τι θα κάνει; Θα σε κλείσει στο σπίτι; Επίσης γιατί δε βάζεις τη μαμά σου να του εξηγήσει, εφόσον εκείνη είναι πιο δεκτική; Να σε ρωτήσω, τον έχουν γνωρίσει οι δικοί σου; Γιατί μια καλή αρχή θα ήταν να τον γνωρίσουν και γιατί όχι να περάσετε μια μέρα όλοι μαζί. Να πάτε για μπάνιο και μετά για φαγητό, να συζητήσετε, να δουν οι άνθρωποι τι καπνό φουμάρει το παληκάρι. Μετά απ' αυτό μπορεί ο μπαμπάς σου ν' αλλάξει γνώμη.

 

Πες του επίσης πως αν περάσεις σε μια σχολή σε άλλη πόλη, δεν θα μπορεί να σε ελέγχει καθόλου, οπότε από Σεπτέμβριο θα κάνεις ό,τι θέλεις, όποτε θέλεις, με όποιον θέλεις. Πώς του φαίνεται αυτό ως ιδέα; Δεν πρέπει να σου δείξει ότι ήδη σ' εμπιστεύεται;

 

θα διαφωνήσω μαζί σου.. δεν θεωρώ πως το ψέμα είναι μονόδρομος... η σύγκρουση, εάν την επιλέξω, ναι είναι μονόδρομος εφόσον δεν διατίθεται να "κάνει πίσω" καμία πλευρά άλλο να πω ότι "εγώ θα πάω με το αγόρι μου σας αρέσει δεν σας αρέσει" και να κρατηθούν μούτρα ή να τσακωθούν παρά να πει ψέματα ότι θα είναι π.χ. κάπου αλλού και να είναι με το αγόρι της.. εγώ προσωπικά θα προτιμούσα το παιδί μου να μου πει κάτι, άσχετα από το εάν θα μου αρέσει ή όχι παρά να μου πει ψέματα.. από την άλλη η κοπέλα μόλις έδωσε εξετάσεις... από Σεπτέμβριο μπορεί και να ζει σε άλλη πόλη, από ότι έχω καταλάβει μάλλον την εμπιστεύονται ως άτομο γι' αυτό και τα συζητάει μαζί τους.. θεωρώ καλύτερη λύση την συζήτηση, εάν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτό που της πρότεινα (να πάνε παρέα δηλαδή μεγάλη) και άμα δεν βγαίνει τίποτε μάλλον το κόβω να ψιλοτσακωθούνε... μέχρι εκεί όμως...

[elenip]

 

δεν θα μου άρεσε καθόλου να έρθει το 18χρονο παιδί μου και να μου πει "τώρα ενηλικιώθηκα και θα κάνω ότι θέλω και ας διαφωνεί

 

Νομίζω ότι θα πρέπει να αρχίσεις να συμφιλιώνεσαι με την ιδέα

 

Η ενηλικίωση έρχεται με την ωριμότητα και όχι με το που κλείνεις τα 18.

(ΤΆΔΕ ΕΦΗ Η ΜΑΝΑ!!!)

 

κάτσε να δεις τα καμάρια μας τι θα μας λένε .. εμένα το 4χρονο ζουζούνι μου, μίλαγε στο τηλέφωνο με τον κολλητό του φίλο και λέγανε "αμα δεν μπορούν οι γονείς μας να μας πανε παιδότοπο να πάμε μόνοι μας"!!!!!

[ekavi_]

από Σεπτέμβριο μπορεί και να ζει σε άλλη πόλη,

 

Αυτό μπορεί να είναι ένα πολύ καλό επιχείρημα. ότι βρε μπαμπά εδώ μπορεί σε 2 μήνες να σπουδάζω σε άλλη πόλη και να φροντίζω τον εαυτό μου μόνη μου. Μην ανησυχείς για 2 μέρες. Θα σε παίρνω τηλ, θα μείνουμε εκεί, θα προσέχουμε κτλ

 

Αν πάει όμως με επιθετικό τρόπο του στυλ θα σε ανεχτώ για άλλους 2 μήνες και μετά δεν θα μπορείς να με ελέγχεις ή εγώ θα κάνω ότι θέλω γιατί είμαι ενήλικη, θα το έχει χάσει το παιχνίδι και θα έχει και δίκιο ο πατέρας της!

 

Όσο για τη μάνα δεν καταλαβαίνω γιατί πρότεινε να πούνε ψέμματα στον πατέρα... ή γιατί τέλοσπάντων το συζητάει το ενδεχόμενο...

[ekavi_]

κάτσε να δεις τα καμάρια μας τι θα μας λένε .. εμένα το 4χρονο ζουζούνι μου, μίλαγε στο τηλέφωνο με τον κολλητό του φίλο και λέγανε "αμα δεν μπορούν οι γονείς μας να μας πανε παιδότοπο να πάμε μόνοι μας"!!!!!

 

Καλά και εγώ δέχομαι τέτοιες απειλές. Αλλά αν έρθει στα 18 να μου ζητήσει κάτι και το μόνο επιχείρημα θα είναι πως τώρα πια είμαι ενήλικη και οφείλεις να δεχτείς, συγγνώμη αλλά θα θεωρήσω ότι δεν έχει ωριμάσει ακόμα.

[vtgian]

Γεια σου Evaki!

 

Καταλαβαίνω πόσο πολύ θέλεις να πας κάπου με τον φίλο σου, τα ίδια πέρασα στην ηλικία σου. Είσαι τυχερή που τουλάχιστον ο ένας από τους δύο γονείς σου σε καταλαβαίνει. Η εύκολη λύση θα ήταν να πεις ψέμματα. Και μεταξύ μας, το πιο πιθανό είναι ότι κανείς δεν θα μάθει τίποτα και όλα θα πάνε καλά. Αλλά όπως σου έγραψε και η BabyCute σπάει ο διάολος το πόδι του και κάτι παθαίνετε. Τι θα κάνεις τότε; Και εκτεθειμένη θα είσαι και την εμπιστοσύνη του πατέρα σου θα χάσεις.

 

Η γνώμη μου είναι μίλα πρώτα με την μητέρα σου, προσπάθησε να καταλάβεις αν οι φόβοι του πατέρα σου είναι λογικοί ή απλά νιώθει ανασφάλεια. Ο πατέρας μου όσο πήγαινα σχολείο ούτε στον χορό δε με άφηνε και μετά τον πρώτο χρόνο στη σχολή με άφηνε όπου ήθελα λες και κάτι άλλαξε. Τα είχε στο μυαλό του έτσι που τότε νόμισε ότι απέκτησα μυαλό (κάθε άλλο χι χι χι). Εξήγησε στη μητέρα σου ότι δεν θέλεις να τους λες ψέμματα και ζήτα τη βοήθειά της. Στη συνέχεια κάνε μια ήρεμη συζήτηση με τον πατέρα σου και απάντησε με σοβαρότητα στους φόβους του. Θα έχεις πάντα τηλέφωνο μαζί σου. Έχεις μαζέψει τα χρήματα που χρειάζεσαι και δεν θα τους επιβαρύνεις. Μπορεί να γνωρίσει αν θέλει το αγόρι σου για να αισθάνεται πιο ασφαλής και θα του δώσεις το τηλέφωνό του. Πες του πόσο σε προσέχει. Παίρνεις προφυλάξεις γιατί ξέρεις τους κινδύνους. Ζητά να σου δείξει την εμπιστοσύνη που σου αξίζει (εφόσον δεν έχεις δώσει δικαιώματα για το αντίθετο). Ρώτα τον τι διαφορετικό πιστεύει ότι θα συμβεί αν πας με το αγόρι σου από το να πας με τις φίλες σου. Όλα αυτά, χωρίς να ανεβάσεις τον τόνο της φωνής σου. Δώσε του χρόνο να το σκεφτεί, μην απαιτήσεις άμεσα απάντηση (άσε να τον ψήσει και η μαμά σου μετά).

Νομίζω ότι έτσι θα έχεις το αποτέλεσμα που θέλεις.

Αν πάλι ο πατέρας σου απλά αρνείται να κάνει διάλογο και να σου εξηγήσει για ποιο λόγο δε σε αφήνει, πες του και δείξε του πόσο σε στεναχωρεί η απόφασή του. Αν θέλεις να τραβήξεις το σκοινί, απλά ανακοίνωσε του ότι θα πας. Διαφορετικά κάτσε σπίτι και συνέχισε επίμονα να ζητάς την ανεξαρτησία σου.

 

Δε μπορώ να σου πω να μην πεις ψέμματα, γιατί και εγώ στην ηλικία σου ψέμματα είπα στους γονείς μου για να πάω διακοπές με τον φίλο μου. Μου φαίνεται ανήθικο άλλα να έκανα τότε και τώρα να το παίζω αυστηρή. Μπορώ όμως να σου πω ότι πράγματα που τότε πίστευα ακίνδυνα, τώρα στα 36 καταλαβαίνω πόσο επιπόλαια ήταν και ότι μάλλον είχα άγγελο και δεν έπαθα τίποτα. Ξέρω ότι θα ακουστώ "γρια" αλλά κορίτσι μου πίστεψέ με κάποια πράγματα δεν έχεις ακόμα την εμπειρία να τα κρίνεις και καλό είναι να τα αφήνεις στους γονείς σου.

[newbie G]

θα διαφωνήσω μαζί σου.. δεν θεωρώ πως το ψέμα είναι μονόδρομος... η σύγκρουση, εάν την επιλέξω, ναι είναι μονόδρομος εφόσον δεν διατίθεται να "κάνει πίσω" καμία πλευρά άλλο να πω ότι "εγώ θα πάω με το αγόρι μου σας αρέσει δεν σας αρέσει" και να κρατηθούν μούτρα ή να τσακωθούν παρά να πει ψέματα ότι θα είναι π.χ. κάπου αλλού και να είναι με το αγόρι της..

 

Δεν την συμβούλεψα να πει ψέματα. Απλώς εξήγησα ότι πολλές φορές σε αναγκάζουν να το κάνεις. Κι ανέφερα προσωπικό μου παράδειγμα.

 

εγώ προσωπικά θα προτιμούσα το παιδί μου να μου πει κάτι, άσχετα από το εάν θα μου αρέσει ή όχι παρά να μου πει ψέματα.. από την άλλη η κοπέλα μόλις έδωσε εξετάσεις... από Σεπτέμβριο μπορεί και να ζει σε άλλη πόλη, από ότι έχω καταλάβει μάλλον την εμπιστεύονται ως άτομο γι' αυτό και τα συζητάει μαζί τους.. θεωρώ καλύτερη λύση την συζήτηση, εάν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτό που της πρότεινα (να πάνε παρέα δηλαδή μεγάλη) και άμα δεν βγαίνει τίποτε μάλλον το κόβω να ψιλοτσακωθούνε... μέχρι εκεί όμως...

 

Αυτό ακριβώς είπα κι εγώ. Αλλά μάλλον μόνο με τη μαμά της τα συζητάει, όχι με το μπαμπά της.

 

 

Όσο για τη μάνα δεν καταλαβαίνω γιατί πρότεινε να πούνε ψέμματα στον πατέρα... ή γιατί τέλοσπάντων το συζητάει το ενδεχόμενο...

 

Γιατί προφανώς η μαμά της ξέρει καλύτερα τον άντρα της. Την καταλαβαίνω. Τα ίδια έκανε κι η δική μου μαμά. Μου έλεγε "κάνε ό,τι καταλαβαίνεις, μόνο μην το μάθει ο πατέρας σου. Κι αν το μάθει, εγώ δεν ήξερα τίποτα.

 

 

Καταλαβαίνετε τώρα τι εννοούσα όταν είπα ότι μερικές φορές το ψέμα είναι μονόδρομος;

[elenip]

Γεια σου Evaki!

 

Καταλαβαίνω πόσο πολύ θέλεις να πας κάπου με τον φίλο σου, τα ίδια πέρασα στην ηλικία σου. Είσαι τυχερή που τουλάχιστον ο ένας από τους δύο γονείς σου σε καταλαβαίνει. Η εύκολη λύση θα ήταν να πεις ψέμματα. Και μεταξύ μας, το πιο πιθανό είναι ότι κανείς δεν θα μάθει τίποτα και όλα θα πάνε καλά. Αλλά όπως σου έγραψε και η BabyCute σπάει ο διάολος το πόδι του και κάτι παθαίνετε. Τι θα κάνεις τότε; Και εκτεθειμένη θα είσαι και την εμπιστοσύνη του πατέρα σου θα χάσεις.

 

Η γνώμη μου είναι μίλα πρώτα με την μητέρα σου, προσπάθησε να καταλάβεις αν οι φόβοι του πατέρα σου είναι λογικοί ή απλά νιώθει ανασφάλεια. Ο πατέρας μου όσο πήγαινα σχολείο ούτε στον χορό δε με άφηνε και μετά τον πρώτο χρόνο στη σχολή με άφηνε όπου ήθελα λες και κάτι άλλαξε. Τα είχε στο μυαλό του έτσι που τότε νόμισε ότι απέκτησα μυαλό (κάθε άλλο χι χι χι). Εξήγησε στη μητέρα σου ότι δεν θέλεις να τους λες ψέμματα και ζήτα τη βοήθειά της. Στη συνέχεια κάνε μια ήρεμη συζήτηση με τον πατέρα σου και απάντησε με σοβαρότητα στους φόβους του. Θα έχεις πάντα τηλέφωνο μαζί σου. Έχεις μαζέψει τα χρήματα που χρειάζεσαι και δεν θα τους επιβαρύνεις. Μπορεί να γνωρίσει αν θέλει το αγόρι σου για να αισθάνεται πιο ασφαλής και θα του δώσεις το τηλέφωνό του. Πες του πόσο σε προσέχει. Παίρνεις προφυλάξεις γιατί ξέρεις τους κινδύνους. Ζητά να σου δείξει την εμπιστοσύνη που σου αξίζει (εφόσον δεν έχεις δώσει δικαιώματα για το αντίθετο). Ρώτα τον τι διαφορετικό πιστεύει ότι θα συμβεί αν πας με το αγόρι σου από το να πας με τις φίλες σου. Όλα αυτά, χωρίς να ανεβάσεις τον τόνο της φωνής σου. Δώσε του χρόνο να το σκεφτεί, μην απαιτήσεις άμεσα απάντηση (άσε να τον ψήσει και η μαμά σου μετά).

Νομίζω ότι έτσι θα έχεις το αποτέλεσμα που θέλεις.

Αν πάλι ο πατέρας σου απλά αρνείται να κάνει διάλογο και να σου εξηγήσει για ποιο λόγο δε σε αφήνει, πες του και δείξε του πόσο σε στεναχωρεί η απόφασή του. Αν θέλεις να τραβήξεις το σκοινί, απλά ανακοίνωσε του ότι θα πας. Διαφορετικά κάτσε σπίτι και συνέχισε επίμονα να ζητάς την ανεξαρτησία σου.

 

Δε μπορώ να σου πω να μην πεις ψέμματα, γιατί και εγώ στην ηλικία σου ψέμματα είπα στους γονείς μου για να πάω διακοπές με τον φίλο μου. Μου φαίνεται ανήθικο άλλα να έκανα τότε και τώρα να το παίζω αυστηρή. Μπορώ όμως να σου πω ότι πράγματα που τότε πίστευα ακίνδυνα, τώρα στα 36 καταλαβαίνω πόσο επιπόλαια ήταν και ότι μάλλον είχα άγγελο και δεν έπαθα τίποτα. Ξέρω ότι θα ακουστώ "γρια" αλλά κορίτσι μου πίστεψέ με κάποια πράγματα δεν έχεις ακόμα την εμπειρία να τα κρίνεις και καλό είναι να τα αφήνεις στους γονείς σου.

 

το συγκεκριμένο εγώ λέω να μην το πει μην πάθει και κανένα εγκεφαλικό ο άνθρωπος!! ένα ένα τη φορά

[vtgian]

το συγκεκριμένο εγώ λέω να μην το πει μην πάθει και κανένα εγκεφαλικό ο άνθρωπος!! ένα ένα τη φορά

 

Elenip Χα χα χα εννοώ θα έχει μαζί της fenistil για τα κουνούπια, αντηλιακό, τέτοια πράγματα μη φανταστείς...

 

Είτε τα πούμε, είτε δεν τα πούμε, τα ξέρουν οι πατεράδες μας γιατί και αυτοί αγόρια ήταν κάποτε και είχαν τις ορέξεις τους. Εξαρτάται από το πως θα πάει η συζήτηση.

Evaki να θυμάσαι πάντα ότι με τη διπλωματία θα καταφέρεις πολλά περισσότερα από ότι με την κόντρα

[alexiapatroklou]

Αυτό ακριβώς είπα κι εγώ. Αλλά μάλλον μόνο με τη μαμά της τα συζητάει, όχι με το μπαμπά της.

 

 

 

Γιατί προφανώς η μαμά της ξέρει καλύτερα τον άντρα της. Την καταλαβαίνω. Τα ίδια έκανε κι η δική μου μαμά. Μου έλεγε "κάνε ό,τι καταλαβαίνεις, μόνο μην το μάθει ο πατέρας σου. Κι αν το μάθει, εγώ δεν ήξερα τίποτα.

 

 

Καταλαβαίνετε τώρα τι εννοούσα όταν είπα ότι μερικές φορές το ψέμα είναι μονόδρομος;

 

Μερικοί άνθρωποι δε σου αφήνουν επιλογή... καμία...

 

Κανείς από τους γονείς που "ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ" δεν αναρωτιέται "ΓΙΑΤΙ" το παιδί μου μου λέει ψέματα; Μήπως έφταιξα κάπου...

Η πιο απλή ερώτηση! Η εύκολη λύση δεν είναι να πεις ψέματα σαν παιδί..

 

Η εύκολη λύση είναι να τα βάλεις με το παιδί σου που σου είπε ψέματα και να το μαλώσεις...

 

Και, έχει πολλή πλάκα που όλοι εδώ απαντάνε με βάση το τί δε θα θέλανε να τους κάνουν τα παιδιά που ήδη έχουν και όχι με το πώς ήταν αυτοί στην ηλικία τους!!!!

Ας μην ξεχνάμε κι ας μην ξεχνιόμαστε...

[kisha]

εγω παντως ελεγα ψεματα για να βρεθω με το φιλο μου και ειναι η αληθεια αυτο!αχαχαχδνε ηθελαν να δεχτουν τη σχεση μου-τωρα τον λουζονται!αχαχχα αλλα δε γινοταν αλλιως/δεν πιστευω οτι καμια σας δενεεχει πει ψεματα στους δικους σας.αλλο τι ειναι σωστο και τι δεν ειναι!

[ekavi_]

 

Και, έχει πολλή πλάκα που όλοι εδώ απαντάνε με βάση το τί δε θα θέλανε να τους κάνουν τα παιδιά που ήδη έχουν και όχι με το πώς ήταν αυτοί στην ηλικία τους!!!!

[/font]

Ας μην ξεχνάμε κι ας μην ξεχνιόμαστε...

 

Δηλαδή το έχεις δεδομένο ότι όλοι έλεγαν ψέμματα

 

Εγώ πάντως δεν έλεγα ούτε σκόπευα να πω. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής δεν συνάντησα κάποια ιδιαίτερη "καταπίεση", αλλά ίσως επειδή είχα κτίσει σχέση εμπιστοσύνης.

[vtgian]

alexiapatroklou

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Γι'αυτό έγραψα ότι δεν μπορώ να της πω να μην πει ψέμματα, το βρίσκω ανήθικο όταν και εγώ έκανα τα ίδια στην ηλικία της.

 

Ειδικά αυτό το τελευταίο που γράφεις "Ας μην ξεχνάμε κι ας μην ξεχνιόμαστε..." προσπαθώ να το υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό του. Η κόρη μας (από τον πρώτο γάμο του άντρα μου) έχει κλείσει τα 14 και έχουμε σχέση εμπιστοσύνης, δεν της κρύβουμε πράγματα, ούτε και αυτή από εμάς. Δε σου κρύβω ότι κάποιες φορές είναι τρομερά κουραστικό να μιλάς με τις ώρες προσπαθώντας να κάνεις το παιδί να καταλάβει τους λόγους που δεν επιτρέπεις κάποια πράγματα (π.χ. να κοιμηθούν με τη φίλης της στο κέντρο της Αθήνας, μονές στο σπίτι καθώς θα απουσίαζαν οι γονείς του κοριτσιού, οικογένεια που γενικά δεν εμπιστευόμαστε). Ώρες ατελείωτες... Ωστόσο το παιδί κατάλαβε. Αν δεν είχαμε τέτοια υπομονή, το πιθανότερο είναι ότι το παιδί θα μούτρωνε και την επόμενη φορά απλά θα απέκρυβε το γεγονός ότι οι άλλοι γονείς λείπουν. Και μπορεί κάποια στιγμή να το κάνει. Η άποψή μου είναι ότι η εφηβεία και ενηλικίωση πολλές φορές απαιτούν τη σύγκρουση με τους γονείς και το περιμένω.

Απλά φροντίζουμε να είμαστε δίπλα της, να την ενημερώνουμε και να μην την κρίνουμε. Τα αθώα ψεματάκια δε με τρομάζουν. Θέλω όμως να ξέρω ότι αν το παιδί χρειαστεί τη βοήθειά μας, θα ξέρει ότι μπορεί να την ζητήσει άφοβα.

[elenip]

Μερικοί άνθρωποι δε σου αφήνουν επιλογή... καμία...

 

Κανείς από τους γονείς που "ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ" δεν αναρωτιέται "ΓΙΑΤΙ" το παιδί μου μου λέει ψέματα; Μήπως έφταιξα κάπου...

Η πιο απλή ερώτηση! Η εύκολη λύση δεν είναι να πεις ψέματα σαν παιδί..

 

Η εύκολη λύση είναι να τα βάλεις με το παιδί σου που σου είπε ψέματα και να το μαλώσεις...

 

Και, έχει πολλή πλάκα που όλοι εδώ απαντάνε με βάση το τί δε θα θέλανε να τους κάνουν τα παιδιά που ήδη έχουν και όχι με το πώς ήταν αυτοί στην ηλικία τους!!!!

Ας μην ξεχνάμε κι ας μην ξεχνιόμαστε...

 

Οι γενικεύσεις νομίζω ότι δεν έχουν ισχύ.. το ότι κάποιοι έκαναν κάτι δεν σημαίνει ότι όλοι το κάνουν ή ότι είναι σωστό να το κάνουν.. εγώ δεν είπα ποτέ ψέματα στους γονείς μου και θα σου εξηγήσω το γιατί... κάποια πράγματα μέχρι να τελειώσω το σχολείο (μιλάμε για άλλη γενιά) ήταν απαγορευτικά... π.χ. δεν πας σε σχολικές γιορτές του Τεχνικού Λυκείου... οπότε δεν είχε κανένα νόημα να το συζητήσω γιατί ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάω.. σε γιορτές του σχολείου μας (αυτές τις τέλειες που γίνονταν σε ντίσκο κλπ) πάντα θα έπρεπε να έρθει μαζί και ένας ενήλικας (μεγαλύτερος αδελφός κάποιας από την παρέα).... ήξερα τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται... οπότε δεν είχε νόημα να τσακωθώ... και η μητέρα μου είχε την αντιμετώπιση: μην με ζαλίζεις, πήγαινε στον πατέρα σου.... όταν ο μπαμπάς έλεγε όχι σήμαινε όχι... όλα άλλαξαν μόλις πέρασα Πανεπιστήμιο.. ήρθα μόνη μου Αθήνα, σπούδασα, εκτός από τις πρώτες ημέρες που ήρθαμε με τον μπαμπά για τα βασικά (να γραφτώ στη σχολή, να βρω σπίτι) μετά έμεινα τελείως μόνη μου... πιστεύω ότι μέχρι τα 18 οι γονείς είναι πιο προστατευτικοί.. μετά το παιδί ανοίγει τα φτερά του, του δείχνουν εμπιστοσύνη ειδικά και όταν φεύγει από το σπίτι (π.χ. για σπουδές).. οπότε απευθυνόμενοι σε νέα παιδιά δεν θεωρώ σωστό να λέμε ότι όλοι λέγαμε ψέμματα... υπάρχουν και παιδιά που δεν υπάρχει λόγος να πούνε ψέμματα.. ακόμη και όταν οι γονείς μου τους σφύριξαν ότι στα 20 με είχαν δει να καπνίζω (οι καλοί συγγενείς) όταν με ρώτησαν, στραβοκατάπια, άλλαξα χρώματα αλλά τι νόημα είχε να το αρνηθώ? έκανα την καρδιά μου πέτρα και το είπα... η αντίδραση? απλά στενοχωρήθηκαν.. στην συγκεκριμένη περίπτωση ναι είχα αποκρύψει το γεγονός ότι κάπνιζα κανένα τσιγαράκι αλλά όταν με ρώτησαν ειπα την αλήθεια...

[LA LATINA]

Κι εγώ δεν είπα ποτέ ψέμματα και δεν είχα κανένα λόγο να το κάνω. Ήμουν πολύ ώριμο παιδί, δε ζητούσα παράλογα πράγματα ανάλογα την ηλικία μου, οι γονείς μου πάντοτε μου είχαν εμπιστοσύνη........αλλά είχα έντονα την ευθύνη, δλδ όταν σε κάποια βόλτα θα αργούσαμε λίγο πχ έβαζα όλα τα παιδιά να ειδοποιήσουν τους γονείς τους ότι θα αργήσουμε να μην ανησυχούν...δεν καρδιοχτύπησαν ποτέ και όλοι οι γονείς και μόνο που ήξεραν οτι θα είμαι κι εγώ στη βόλτα ήταν ήσυχοι.....Στα 18 δεν είχα μυαλό για διακοπές με αγόρι, ακόμα φωτογραφίες από τραγουδιστές μάζευα......και κάποιος που αγαπούσα, δεν το έμαθε ποτέ.......Οι γονείς μου όμως ήταν πολύ συνεργάσιμοι και ήμασταν φίλοι. Μακάρι να καταφέρω κι εγώ με τα παιδιά μου μια τέτοια σχέση.....ακόμα θυμάμαι που γυρνούσα απ τη βόλτα και πήγαινα στο κρεβάτι τους να τους πω πως περάσαμε....δεν είναι όλες οι σχέσεις γονιών παιδιών μάχη, ούτε 18 και μια μέρα γίνεσαι ξαφνικά σουπερ ήρωας...

[Macorina]

Εγώ μάλλον δεν δικαιούμαι να μιλάω μια και στην ηλικία σου, έφυγα κρυφά διακοπές με το αγόρι μου στην Αμοργό 20 μέρες ελεύθερο κάμπινγκ (τότε ήταν και πιο δύσκολο να πάς). Πήρα τηλέφωνο τη μαμά μου από κεί μόλις φτάσαμε για να μην ανησυχεί. Παρ'όλο που τότε είχα περάσει τέλεια, και λόγω άγνοιας κινδύνου και λόγω του ότι καθότι στην εφηβεία δεν αντιλαμβανόμουν πόσο ανησύχησε, τώρα βλέπω ότι ήταν λάθος κίνηση, από την άποψη ότι έπρεπε να έχω το θάρρος να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου, και όχι να φύγω σαν τον κλέφτη. Είσαι σε ηλικία που μπορείς (αν έχεις κάποια έστω χρήματα) να πράττεις υπεύθυνα ό,τι σου αρέσει. Είσαι σε ηλικία να προστατεύσεις τον εαυτό σου και φυσικά γνωρίζεις σχετικα με το σεξ και τις προφυλάξεις, που ωφείλετε να πάρετε για να μην έχετε παρατράγουδα.

Δυστυχώς είσαι επίσης και στη φάση που χρειάζεται να αποδείξεις στους γονείς πόσο υπεύθυνη και ώριμη είσαι. Κι αυτή η εμπιστοσύνη κερδίζεται σιγά σιγά.

[bouba14]

Η πειρα ειναι μια τσατσαρα που την αποκτας οταν δεν εχεις πια μαλλια.. και ψεματα θα πεις και θα το μετανιωσεις. Αλλα ειναι πολυ καλυτερα κατα τη γνωμη μου να συγκρουστεις και σιγα σιγα να κατακτησεις αυτο που θελεις παρα να λες μια ζωη ψεματα για να μην τους στεναχωρεις.. Γενικα πιστευω οτι το ψεμα στους γονεις, για μενα, δικαιολογειται μεχρι μια ηλικια και ειναι αθωο, του στυλ ποναει η κοιλια μου να μην παω σχολειο σημερα και τετοια. Απο μια ηλικια και μετα, ισως λιγο μεγαλυτερη απ τη δικη σου, πρεπει να διαχωριζεις τις προσωπικες σου επιλογες απο αυτα που θελουν οι γονεις και να κανεις ξεκαθαρο οτι αφορουν μονο εσενα

[evaki5]

Ευχαριστώ για τις απαντησεις σας! Αν και νομίζω οτι παρερμηνευτικε λίγο το μήνυμα μου. Η αρχική μου σκέψη ήταν να πω ψέματα αλλα οπως είπα δεν το χω ξανάκανει γι αυτο αλλωστε υπήρξε ένταση με τη μαμα μου σε αυτο το θεμα που δεν το δέχτηκε. Γενικά παρα το οτι υπάρχει μια αυστηρότητα δεν ειναι οτι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Μιλάω με τους γονείς μου οπως αλλωστε και με τον μπαμπά μου που ξέρει γενικά και το αγορι μου το οποίο είχε γνωρίσει. Το πρόβλημα μου ήταν αν μπορω να το το πω και κυριως τον τροπο με τον οποιο θα το εκανα γιατι ενας μπαμπάς ισως εχει κάποιο θεμα με τη κόρη του ειναι ειναι Μονή της με το αγορι της. Δεν ξερω ετσι πιστεύω. μπορει ενας μπαμπάς να το αποδεχτεί παρα πολυ ευκολα? βέβαια να πω οτι θα είμαστε τελικά παρέα οπότε problem solved

[kisha]

μπραβο ρε κοριτσι!!!σουπερ να περασετε τελεια!