Κλαίμε μπροστά στα παιδιά μας;

[Serba]

Αναρωτήθηκα πολλές φορές για το θέμα αυτό και βρήκα αφορμή από μια ερώτηση σε ανύποπτο χρόνο, άλλου τόπικ, όμως νομίζω ότι είναι πολύ σοβαρό,το κατά πόσο έχει ή όχι αντίκτυπο αρνητικό στα παιδιά...

Είναι -το κλάμα- μια φυσιολογική αντίδραση του γονιού και ως εκ τούτου πρέπει να εκφράζεται ελεύθερα ή πρέπει να φαινόμαστε πάντα δυνατοί και να μας βλέπουν τα ματάκια τους πάντα αποφασιστικούς, δυναμικούς, αλύγιστους και έτοιμους να αντιμετωπίσουμε τις καθημερινές δυσκολίες, εντάσεις και κρίσεις χωρίς να χάνουμε την ψυχραιμία μας;

Είμαστε και φαινόμαστε ευάλωτοι όταν μπροστά τους, λυγίζουμε;

Ή είμαστε απλώς άνθρωποι, και η έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων μας, είναι κάτι που πρέπει να το ''βλέπουν'' τα παιδιά;

[myrto]

Καλή ερώτηση, την έχω κι εγώ αυτή την απορία....θυμάμαι πως όταν ήμουνα μικρή είδα μια φορά τη μαμά μου να κλαίει και μου φάνηκε πως γκρεμίστηκε ο κόσμος...(έκτοτε βέβαια την έχω δει άπειρες φορές, είναι πολύ κλαψιάρα )

[elepet]

Πιστεύω πως τα παιδια πρέπει να μας βλέπουν να κλαίμε όταν είμαστε στενοχωρημένοι ή αγανακτισμένοι ή τέλος πάντον όταν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή μας.Με το να κρύβουμε το δάκρυ μας εκείνα το εισπράτουν και είναι χειρότερο να νιώθουν ότι τα κοροιδεύεις απο το να τους δείχνεις αυτό που νιώθεις καθε στιγμή.Το κλάμα όπως και το γέλιο είναι συναισθήματα.Δε γίνεται να μαθαίνουν τα παιδιά μας μόνο τις καλές και χαρούμενες πλευρες της ζωής..πρέπει να γνωρίζουν πως οι άνθρωποι και κλαίνε και γελάνε..και χαίρονται και λυπούνται.Είναι συναισθήματα που συμβάλλουν στη ψυχοσυναισθηματική τους ωρίμανση και κατα τη γνωμη μου η εξωτερικευση των συναισθημάτων μας δεν πρέπει να είναι μία σιωπηρή διαδικασία,δηλαδή πονάω αλλά δε θέλω να το δείχνω για να μην πληγωθεί το παιδι μου.Βέβαια υπάρχουν και όρια.Οπωσδήποτε θα επιδράσει αρνητικά σε ένα παιδί να βλέπει το γονιό συνέχει κλαμένο και θλιμμένο..δε μιλάμε για τέτοιες εκδηλώσεις υστερίας και απελπισίας που μόνο κακό μπορεί να κάνουν στις παιδικές ψυχές..αλλά για την υγιή έκφραση της λύπης...Αυτά πιστευω..μπορει να κάνω και λάθος,περιμένω κι εγώ τις δικές σας απόψεις γιατί με ενδιαφέρει το θέμα.

[manoula]

Η αιώια διαφωνία με τον άντρα μου.Αυτός το κλάμα το θεωρεί αντίδραση ακραία, για τα πολύ άσχημα, δεν του βγαίνει. Εγώ πάλι είαμι αυτό που λένε κλαψιάρα με όλη τη σημασία της λέξης Έντονη χαρά, λύπη, κούραση, νεύρα, πόνος, άγχος, όλα οδηγούν σε κλάμα. Είναι αυτόματη αντίδραση και πραγματικά η πιο αποτελεσματική. Οπότε προφανώς τα παιδιά με έχουν δει να κλαίω, όσ λιγότεο γίνεται βέβαια. Δεν έχω καταλήξει αν είναι σωστό ή λάθος αλλά δεν μπορώ να το καταπιέσω. Ελπίζω να μην έχει αυτό τραγικό αντίκτυπο στα κορίτσια

[Μαρια Στυλιανακη]

το κλάμα ειναι μια υγιής αντίδραση,

εφ όσον δεν χρησιμοποιείται για να προκαλέσει λύπηση σε κάποιον, ή δεν συνοδεύεται απο λυγμούς /ατελείωτη απελπισία.

 

είναι σημαντικό να γίνεται απο τους γονείς ένα φιλτράρισμα των συναισθημάτων, σε μια ένταση χαμηλότερη απο ότι θα έκφραζαν εάν ήταν μόνοι τους.

 

σε περίπτωση λύπης απώλειας κτλ, δεν είναι κακό τα παιδιά να δουν κάποιον να κλαίει, ίσα ίσα, είναι σημαντικό να το δούν τα παιδιά γιατί αλλιώς δεν θα νιώσουν την ελευθερία του να εκφράσουν και να εξωτερικεύσουν και εκείνα την λύπη τους. είναι σημαντικό να τους δοθεί η ευκαιρεία να κλάψουν μαζί.

 

εάν όμως ένας γονιός κλαίει πολύ συχνά, αυτό είναι σαφέστατα μια ένδειξη ανησυχίας για το παιδί,

ένας λόγος για τον οποίο μπορεί να έχει άγχος και να μπαίνει σε σκέψεις, του τι φταιει που η μαμά ειναι στεναχωρημενη.

 

μια απορία πολύ βαθιά, η οποία χρηζει απάντησης ή επίλυσης.

ένα παιδί εάν βλέπει συχνά την μητέρα του για παράδειγμα να κλαίει,

νιώθει πιθανώς ότι φταίει, δηλαδή νιώθει πιθανώς ένοχα,

 

γιατί πολυ απλά δεν ξέρει γιατί συμβαίνει, και αν έφταιξε εκείνο.

 

 

ειναι δηλαδή εντελώς εντελώς διαφορετικό το κλάμα εάν προκύπτει απο απώλεια, διαζύγιο, αρρώστεια

 

και άλλο το κλάμα που προκύπτει απο προβληματισμό για καταστάσεις της ζωής.

 

το πρώτο μπορεί να αιτιολογηθεί, το δεύτερο όμως δεν μπορούν να το εξηγήσουν τα παιδιά,...

 

η δική μου θεωρία ειναι οτι όταν κλαίει κάποιος θα πρέπει να μπορεί να απαντήσει κάτι στο παιδί του,

έτσι ώστε εκείνο να ξέρει, να μην του μείνει η απορία, του τι συμβαίνει και αν εχει λογο να ανησυχεί.

 

πιστευω λοιπόν ότι είναι δυσκολο για ενα παιδί να πειστεί, ότι δεν συμβαίνει τίποτα, εάν κάθε λίγο βλέπει να κυλούν δάκρυα απο τα ματια της μαμάς,

ακόμα και αν η μαμα του λεει οτι δεν συμβαινει κατι.

 

αν λεει "δεν ειναι τιποτα" θα μου περάσει, ίσως είναι λάθος μύνημα που παίρνει το παιδί, - γιατί δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, δεν κλαίνε όλοι πολύ εύκολα. θα μπορούσε να συνδυάσει λοιπόν το κλάμα με κάτι αδιάφορο και οχι κατι τρομερο - αφού η μαμά κλαίει συνέχεια.

θα αντιμετωπισει πιθανώς ένα άλλο παιδάκι που κλαίει, με αδιάφορο τρόπο. ?

 

οπότε, θα έλεγα, έχετε πάντα μια απάντηση στο γιατί κλαίω.

 

μην αφήνετε αναπάντητο το ερώτημα λέγοντας δεν ειναι τιποτα ειμαι καλά κτλ. (αφού αυτό είναι κάτι οξύμωρο στα μάτια του παιδιού! αφού σας βλέπει να κλαίτε! ).

απαντήστε και πείτε, ειμαι κουρασμένη, δεν κοιμήθηκα καλά .στεναχωρήθηκα για κάτι αλλά δεν θέλω να το συζητήσω, ειμαι και θυμωμένη λίγο. πρέπει να σκεφτώ τι θα κάνω. θα μου περάσει σε λίγο.

[NANA]

ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΔΥΝΑΤΗ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΕΚΛΑΙΓΑ ΚΑΘΟΛΟΥ... ΦΕΤΟΣ ΕΚΛΑΨΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 2-3 ΦΟΡΕΣ. Η ΠΡΩΤΗ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΝΙΧΤΟΥΣ ΛΥΓΜΟΥΣ. ΕΞΗΓΗΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 1 ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ. ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΕΙΧΝΩ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ. (ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ) ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΕΚΛΑΨΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ. . . ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΝΑ ΠΩ ΚΙ ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΝΙΓΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ. ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΟΥΣ... ΕΧΑΣΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ ΣΥΧΝΑ. ΜΕΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΔΕΙΧΝΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΑ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ TA ΞΕΓΕΛΑΣ? ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΥΦΟΣ 2 ΜΕΡΕΣ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΙ? ΟΥΤΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΛΩΣΕΙ...ΑΛΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ.? ΚΑΙ ΑΝ ΚΡΑΤΙΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΛΑΙΓΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Ή ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ?

[Afroditi D]

Serba πολύ ωραίο θέμα !!!! μπράβο σου !

 

έχει συμβεί να κλάψω μπροστά στο παιδί , (οχι πολλές φορές και πάντα κλάμα έντασης-κούρασης , απώλειας αγαπημενου προσώπου ) όσες φορες όμως εχει συμβεί , έχει έρθει δίπλα μου και προσπαθεί να με ησυχάσει και βέβαια η ένταση γινετε ακόμα πιο μεγάλη και τον έχω πάρει αγκαλιά κρατώντας τον σφιχτά μεχρι που ηρέμησα ...

 

πρίν μερικούς που ένα θέμα στην δουλειά με έφερε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση κ ένταση , εκείνη την ημέρα δεν πήγα απο την μητερα μου να πάρω το παιδι μετα το γραφείο , επέστρεψα σπίτι , ξέσπασα ... και πήγα αργότερα στην μητερα μου.

Εχω σκεφτεί πολλές φορες απο τότε , τι θα γινόταν αν έπρεπε πχ. να πάω να παρω το παιδι απο τον παιδικό , αν δν είχα την λύση της μητέρας μου , θα μπορούσε να αντέξει να με δει σε τόσο άσχημη ψυχολογική κατάσταση ; θα μπορούσε να καταλάβει ; δεν ξέρω ... τότε θεώρησα σωστό να μην με δει στην κατασταση που βρισκόμουν αλλά λιγες ωρες μετά που θα είχε καταλαγιάσει η ένταση...

 

Μαρία πολύ ωραία όσα έγραψες ... ευχαριστούμε!

[kiknaki]

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Μαρία Στυλιανάκη.

Και για μένα το κλάμα είναι μια υγιής αντίδραση εκφράζοντας έτσι συναισθήματα έντονα που αισθάνομαι τη συγκεκριμένη στιγμή αρκεί να μην συνοδεύεται από οδυρμούς και ακρότητες.

Με το να κλαίμε μπροστα στα παιδιά μας( σε λογικά πλαίσια πάντα και όχι για το παραμικρό) τους βοηθάμε έτσι ώστε να εξωτερικεύσουν όποτε χρειαστούν το φόρτο συναισθημάτων τους και να "ξαλαφρώσουν".

Έχει αποδειχθεί οτι άνθρωποι μεγάλοι ή παιδιά που κρατούν το θυμό, λύπη κ.α μέσα τους και δεν κλαίνε κάνουν μεγαλύτερο κακό στον εαυτό τους από αυτούς που κλαίνε.Είναι λοιπόν αποδεδειγμένο οτι το κλάμα κάνει καλό άρα κι εμείς που θα κλάψουμε μπροστα στα παιδιά μας (πάντα σε λογικά πλαίσια και όχι με το παραμικρό όπως προείπα) μόνο καλό θα τα κάνουμε και όχι κακό.

Μου έχει συμβεί η κόρη μου να με δει να κλαίω εξαιτίας απώλειας αγαπημένου προσώπου.Εκείνη την στιγμή που με έπιασε στα πράσα που λένε ούτε ντράπηκα ούτε κρύφτηκα αλλά ήμουν πέρα για πέρα αληθινή μαζί της όταν με ρώτησε "μανούλα γιατί κλαίς?" και της απάντησα "Γιατί αγάπη μου χάσαμε....".Έτσι λοιπόν κατάλαβε οτι το κλάμα είναι φυσιολογικό και όχι κάτι το τρομέρο και συγκλονιστικό για να την οδηγήσει στην ανασφάλεια.Είναι καλύτερο λοιπόν να μην κρυβόμαστε από τα παιδιά μας έτσι ώστε να μην κρύβονται και αυτά αργότερα απο εμάς,να μην ντρέπονται και να μην αισθάνονται οτι ήρθε και το τέλος του κόσμου αν τα δάκρυα αρχίσουν να κυλούν από τα μάτια.

[gavrias]

Όπως με όλα μας τα συναισθήματα έτσι και το κλάμα είναι έκφραση λύπης και απόλυτα φυσιολογική αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση.

Νομίζω ότι το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας μπροστά στα παιδιά είναι ένα μάθημα που τους λέει τι?

Να υποκρίνονται άλλο συνάισθημα?Να μην αφήσουνε κανέναν να δεί πως νιώθουν αν δεν πρόκειτε για χαρά και ενθουσιασμό?Να προσποιούνται?

 

Όσες φορές με έιδανε τα παιδιά μου να κλαίω,στην ερώτηση γιατί κλαίς μαμά?Η απάντηση ήτανε είμαι λυπημένη γιατί...

Και η απάντηση της κόρης μου:όπως κλαίω και γώ μαμά ε?

Προσωπικά δε με πειράζει να μη φαίνομαι υπεράνθρωπος στα μάτια των παιδιών μου,τους έχω εξηγήσει ότι όπως όλοι έτσι κι εγώ μπορεί να λυπάμαι να θυμώνω να γελάω..

Και όπως εκείνα κι εγώ κάνω πολλές φορές λάθη και γι'αυτό τους ζητάω και συγνώμη όταν συμβεί.

[nano]

Όπως με όλα μας τα συναισθήματα έτσι και το κλάμα είναι έκφραση λύπης και απόλυτα φυσιολογική αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση.

Νομίζω ότι το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας μπροστά στα παιδιά είναι ένα μάθημα που τους λέει τι?

Να υποκρίνονται άλλο συνάισθημα?Να μην αφήσουνε κανέναν να δεί πως νιώθουν αν δεν πρόκειτε για χαρά και ενθουσιασμό?Να προεσποιούνται?

 

Όσες φορές με έιδανε τα παιδιά μου να κλαίω,στην ερώτηση γιατί κλαίς μαμά?Η απάντηση ήτανε είμαι λυπημένη γιατί...

Και η απάντηση της κόρης μου:όπως κλαίω και γώ μαμά ε?

Προσωπικά δε με πειράζει να μη φαίνομαι υπεράνθρωπος στα μάτια των παιδιών μου,τους έχω εξηγήσει ότι όπως όλοι έτσι κι εγώ μπορεί να λυπάμαι να θυμώνω να γελάω..

Και όπως εκείνα κι εγώ κάνω πολλές φορές λάθη και γι'αυτό τους ζητάω και συγνώμη όταν συμβεί.

 

συμφωνώ απόλυτα

και όσο αφορά την συγνώμη την λέω και τώρα που θεωρητικά δεν μπορεί να την καταλάβει ... αν και είμαι σίγουρη ότι το λαμβάνει το μήνυμα

[NTINAT]

Όπως με όλα μας τα συναισθήματα έτσι και το κλάμα είναι έκφραση λύπης και απόλυτα φυσιολογική αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση.

Νομίζω ότι το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας μπροστά στα παιδιά είναι ένα μάθημα που τους λέει τι?

Να υποκρίνονται άλλο συνάισθημα?Να μην αφήσουνε κανέναν να δεί πως νιώθουν αν δεν πρόκειτε για χαρά και ενθουσιασμό?Να προεσποιούνται?

 

Όσες φορές με έιδανε τα παιδιά μου να κλαίω,στην ερώτηση γιατί κλαίς μαμά?Η απάντηση ήτανε είμαι λυπημένη γιατί...

Και η απάντηση της κόρης μου:όπως κλαίω και γώ μαμά ε?

Προσωπικά δε με πειράζει να μη φαίνομαι υπεράνθρωπος στα μάτια των παιδιών μου,τους έχω εξηγήσει ότι όπως όλοι έτσι κι εγώ μπορεί να λυπάμαι να θυμώνω να γελάω..

Και όπως εκείνα κι εγώ κάνω πολλές φορές λάθη και γι'αυτό τους ζητάω και συγνώμη όταν συμβεί.

 

ακριβως ετσι....

κ ας εχω αγορια κ ας μου λενε

οτι πρεπει να τους κανω αντρες(!)κ οτι δεν πρεπει

να κλαιω μπροστα τους

εγω τους απαντω οτι θελω πρωτα να τους κανω

ανθρωπους!!

[ΝΑΝΤΙΑ1]

ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ.ΕΝΤΑΞΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΙΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΤΙΜΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΦΕΥΓΟΥΝ .ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΡΩΤΑ ΜΑΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ?ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ.ΤΗΣ ΛΕΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ .ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΤΟΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ?ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΕΡΝΑΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΟΛΓΟΘΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ.ΠΟΣΟ ΘΑ ΓΕΛΑΣ?ΣΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣ.

[mamyb]

serba θα συμφωνησω με τα λεγομενα της gavrias δεν εγραψα μεχρι τωρα γιατι νομιζω οτι η σταση μου ειναι γνωστη σε ολους

θα συμπληρωσω μοναχα αυτο :

μικρη ειχε συμβει κατι στην μητερα μου - ηγενικη της σταση ηταν πολυ δυναμικη , δεν μας ειχε επιτρεψει να την δουμε οτε καν θλιμενη - τελος παντων και την ειδα μια μερα να κλαιει ....

εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου ,

θυμαμαι ηταν η πρωτη φορα που την ειδα στενοχωρημενη και ποσο μαλλον να κλαει ..ηταν παντα πολυ καλη ηθοποιος ...

την ρωτησ ατι εχει

μου ειπε ιποτα δεν ειναι τιποτα θα περασει ...

ηταν η μεγαλυτερη μουφα που ειχα ακουσει ποτε στην ζωη μουυ

για να απενοχοποιησω το κλαμα και την θλιψη περασαν δεκαδες χρονια ....

οταν πηγα πρωτη φορα στην παιδοψυχιατρο για την συμβουλευτω για την σωστη ανατροφη του παιδιου μου ηταν μολις η μικρη 3ων μηνων ...και μου εκανε εντυπωση και που μου ειπε..

κλαιτε καθολου?

την παιρνετε αγγαλια να κλαψετε παρεα ....

λεω μα ειναι μωρο του κανω κακο και βεβαια οχι .....

μου ειπε λοιπον τοτε οτι σαφως και πρεπει να κλαιτε ελεος , απλα να θυμαστε παντα να λετε τον λογο ! αν δεν λετε τον λογο τοτε ναι αυτο ειναι κακο ! εχετε τοσους λογους να κλαψετε ....

και ειπα μα απο τοσο μικρη να της λεω η μαμα κλαιει γιατι .... η γιατι ...οτιδηποτε και μου ειπε...

και βεβαια να της τα πειτε γιατι αυτοματα θα βρειτε κουραγιο να της εξηγησετε οτι δεν φταιει αυτη (αυτο ειναι πολυ βασικο να λεμε στο παιδι ...η μαμα κλαιει γιατι πχ δεν εχει λεφτα να σου παρει κατι αλλα δεν φταιες εσυ φταιει η μαμα και τα θελω της και η χχχ μαρκα που ναι ακριβη χαχαχαχαχχαχα) και ετσι δεν θα κρατησετε αυτο το κλαμα πολυ μεσα σας και μεχρι που να μεγαλωσει εσεις θα την εχετε βρει την ακρη και το παιδι σας θα συνηδητοποιησει οτι ολα στην ζωη δεν ειναι μονο κοκκινα ουτε και λευκα καμια φορα ειναι και ροζ ! και αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο !

συγνωμη αν σας κουρασα!

[ΡΟΥΛΑ]

Όπως με όλα μας τα συναισθήματα έτσι και το κλάμα είναι έκφραση λύπης και απόλυτα φυσιολογική αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση.

Νομίζω ότι το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας μπροστά στα παιδιά είναι ένα μάθημα που τους λέει τι?

Να υποκρίνονται άλλο συνάισθημα?Να μην αφήσουνε κανέναν να δεί πως νιώθουν αν δεν πρόκειτε για χαρά και ενθουσιασμό?Να προσποιούνται?

 

Όσες φορές με έιδανε τα παιδιά μου να κλαίω,στην ερώτηση γιατί κλαίς μαμά?Η απάντηση ήτανε είμαι λυπημένη γιατί...

Και η απάντηση της κόρης μου:όπως κλαίω και γώ μαμά ε?

Προσωπικά δε με πειράζει να μη φαίνομαι υπεράνθρωπος στα μάτια των παιδιών μου,τους έχω εξηγήσει ότι όπως όλοι έτσι κι εγώ μπορεί να λυπάμαι να θυμώνω να γελάω..

Και όπως εκείνα κι εγώ κάνω πολλές φορές λάθη και γι'αυτό τους ζητάω και συγνώμη όταν συμβεί.

 

συμφωνώ απόλυτα

[Serba]

aria146 έγραψε

την παιρνετε αγγαλια να κλαψετε παρεα ....

τι γλυκό!

[Λαμπρινή]

οταν πηγα πρωτη φορα στην παιδοψυχιατρο για την συμβουλευτω για την σωστη ανατροφη του παιδιου μου ηταν μολις η μικρη 3ων μηνων ...και μου εκανε εντυπωση και που μου ειπε..

κλαιτε καθολου?

την παιρνετε αγγαλια να κλαψετε παρεα ....

λεω μα ειναι μωρο του κανω κακο και βεβαια οχι .....

μου ειπε λοιπον τοτε οτι σαφως και πρεπει να κλαιτε ελεος , απλα να θυμαστε παντα να λετε τον λογο ! αν δεν λετε τον λογο τοτε ναι αυτο ειναι κακο ! εχετε τοσους λογους να κλαψετε ....

και ειπα μα απο τοσο μικρη να της λεω η μαμα κλαιει γιατι .... η γιατι ...οτιδηποτε και μου ειπε...

 

Εμενα μια και μοναδική φορα με ειδε η αγαπουλιτσα μου να κλαιω και εκλαψε τοσο πολυ που δεν μπορουσε να ηρεμήσει μετα .

[dimt]

Όπως με όλα μας τα συναισθήματα έτσι και το κλάμα είναι έκφραση λύπης και απόλυτα φυσιολογική αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση.

Νομίζω ότι το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας μπροστά στα παιδιά είναι ένα μάθημα που τους λέει τι?

Να υποκρίνονται άλλο συνάισθημα?Να μην αφήσουνε κανέναν να δεί πως νιώθουν αν δεν πρόκειτε για χαρά και ενθουσιασμό?Να προσποιούνται?

 

Όσες φορές με έιδανε τα παιδιά μου να κλαίω,στην ερώτηση γιατί κλαίς μαμά?Η απάντηση ήτανε είμαι λυπημένη γιατί...

Και η απάντηση της κόρης μου:όπως κλαίω και γώ μαμά ε?

Προσωπικά δε με πειράζει να μη φαίνομαι υπεράνθρωπος στα μάτια των παιδιών μου,τους έχω εξηγήσει ότι όπως όλοι έτσι κι εγώ μπορεί να λυπάμαι να θυμώνω να γελάω..

Και όπως εκείνα κι εγώ κάνω πολλές φορές λάθη και γι'αυτό τους ζητάω και συγνώμη όταν συμβεί.

 

συμφωνώ απόλυτα

 

συμφωνώ και επαυξάνω με τις προλαλήσασες!!!!!

[Νίκη]

Όπως με όλα μας τα συναισθήματα έτσι και το κλάμα είναι έκφραση λύπης και απόλυτα φυσιολογική αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση.

Νομίζω ότι το να κρύβουμε τα συναισθήματά μας μπροστά στα παιδιά είναι ένα μάθημα που τους λέει τι?

Να υποκρίνονται άλλο συνάισθημα?Να μην αφήσουνε κανέναν να δεί πως νιώθουν αν δεν πρόκειτε για χαρά και ενθουσιασμό?Να προσποιούνται?

 

Όσες φορές με έιδανε τα παιδιά μου να κλαίω,στην ερώτηση γιατί κλαίς μαμά?Η απάντηση ήτανε είμαι λυπημένη γιατί...

Και η απάντηση της κόρης μου:όπως κλαίω και γώ μαμά ε?

Προσωπικά δε με πειράζει να μη φαίνομαι υπεράνθρωπος στα μάτια των παιδιών μου,τους έχω εξηγήσει ότι όπως όλοι έτσι κι εγώ μπορεί να λυπάμαι να θυμώνω να γελάω..

Και όπως εκείνα κι εγώ κάνω πολλές φορές λάθη και γι'αυτό τους ζητάω και συγνώμη όταν συμβεί.

 

Συμφωνώ απόλυτα... Νομίζω το έθεσε πολύ σωστά η Κωσταντίνα.

[nano]

έχω όμως μία απορία:

αν το κλάμα το προκαλέσει πρόσωπο π.χ. ο μπαμπάς ή η γιαγιά κλπ. τι λέμε στο παιδί ;;;

την αλήθεια έστω και πολύ μαλακωμένη;;; ή κάτι άσχετο δηλ. ψέματα;;;

[mamyb]

τι να σου πω βρε συ , αυτο ειναι αποφαση της στιγμης και τοης προσωπικοτητας....

το οτι κλαις ειναι κατι που συμβαινει σε σενα , οτι οτι φταιει η γιαγια ή ο μπαμπας ειναι υποκειμενικο ...(λεω εγω τωρα)

εγω πχ το εχω αντιμετωπησει με το εξης σκεπτικο:

ΕΓΩ Κλαιω για κατι που εχει συμβει οκ? αν εμπλαικετε ατομο το οποιο το παιδι μου το αγαπα και το εχει σε καποια θεση αλφα στηνκαρδια του δεν θα το αναμειξω στην αιτιολογια μου .

δεν θα μου αρεσε εμενα να ξερω τα προσωπικα της μανα και του πατερα μου και ποτε δεν με ανακατεψανε και εστι θα κανω κι εγω στο παιδι μου ....

αλλα απο την αλλη δεν θελω να πω και ψεματα !

αρα καταληγω σε μια πιο υπια μορφη αιτιολογησης

οπως...η μαμα κλαιει γιατι κατι ακουσε και την στεναχωρησε , θυμασαι τοτε που η - ο φιλος-φιλη σου ειχε πει κατι και σε πειραξε και ειχες στενοχωρηθει αλλα μετα τα βρηκατε?

ε καπως ετσι ειναι τωρα και με την μαμα

απλα θα αποφυγω να αναμειξω προσωπα και καταστασεις που ετσι κι αλλιως δεν αφορουν το παιδι μου! ειναι προσωπικο μου θεμα και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα το εμπλέξω στην προσωπικη μου διαμαχη με καποιον ....ειναι σαν εμεσα να το βαζεις στην μεση !

[nano]

κάπως έτσι το σκεφτόμουν κι εγώ απλά ήθελα να ακούσω κι άλλες απόψεις

σ' ευχαριστώ

[DALIA]

Δυστυχώς αυτή τη στιγμή είμαι στο γραφείο ένα ράκος ψυχολογικά ενώ θα έπρεπε να είμαι δίπλα στον μικρό μου και να τον κρατάω πολύ πολύ σφικτά αγκαλίτσα...

Περιττό να πω ότι όλη τη νύχτα την πέρασα στο μπαλκόνι καπνίζοντας παρέα με το κουνελάκι μας να μου γλύφει τα πόδια...

Ήμασταν οι 3 μας σε ένα φιλικό σπίτι, γυρίσαμε αργούτσικα και δυστυχώς ξεκίνησε ένας καβγάς μεταξύ μας, όπου από τα νεύρα μου ξέσπασα σε κλάματα. Είναι μία κατάσταση όπου ο μικρός δεν έχει ξαναζήσει, σάστισε,έκανε ότι έπαιζε με ένα playmobil και βούρκωσε,κοκκίνησε ολόκληρος, δυστυχώς δεν κλαίει για να τα βγάλει από μέσα του, πράγμα που θεωρώ πολύ κακό...Μετά άρχισε και με αγκάλιαζε και σφιγγόταν επάνω μου ώσπου αποκοιμήθηκε λέγοντας μου πόσο με αγαπάει η ψυχούλα μου η ζωούλα...:cry:

Πόσο κακό του έκανα ?

[Vann]

DALIA ειμαστε ανθρωποι,τα παιδια μας καλο ειναι να μπορουν να αντιμετωπισουν ψυχολογικα κ εναν καβγα της μαμας κ του μπαμπα,σε κανενα σπιτι δεν ειναι ολα ροδινα,δεν μπορει τωρα που ειναι μικρα να παιζουμε θεατρο μπροστα τους,τουλαχιστον εγω θελω να ειμαι αληθινη μπροστα στα παιδια μου,να ξερουν οτι αυτο υπαρχει αναμεσα στους μεγαλους,οπως υπαρχει αναμεσα κ στα παιδια,κ οπως μαλωνει εκεινη με τους φιλους της,ετσι μαλωνω κ εγω με τον μπαμπα.Το θεμα ειναι να καταλαβει οτι ενας καβγας δεν ειναι κακο γιατι κ τα παιδια μας μετα ξανα μιλανε με τους φιλους τους,ετσι γινεται κ με εμας τους μεγαλους.Δεν θεωρω οτι πρεπει να κρυβομαι αρκει ο καβγας να μεινει μεσα στα <<φυσιολογικα πλαισια>>

[DALIA]

DALIA ειμαστε ανθρωποι,τα παιδια μας καλο ειναι να μπορουν να αντιμετωπισουν ψυχολογικα κ εναν καβγα της μαμας κ του μπαμπα,σε κανενα σπιτι δεν ειναι ολα ροδινα,δεν μπορει τωρα που ειναι μικρα να παιζουμε θεατρο μπροστα τους,τουλαχιστον εγω θελω να ειμαι αληθινη μπροστα στα παιδια μου,να ξερουν οτι αυτο υπαρχει αναμεσα στους μεγαλους,οπως υπαρχει αναμεσα κ στα παιδια,κ οπως μαλωνει εκεινη με τους φιλους της,ετσι μαλωνω κ εγω με τον μπαμπα.Το θεμα ειναι να καταλαβει οτι ενας καβγας δεν ειναι κακο γιατι κ τα παιδια μας μετα ξανα μιλανε με τους φιλους τους,ετσι γινεται κ με εμας τους μεγαλους.Δεν θεωρω οτι πρεπει να κρυβομαι αρκει ο καβγας να μεινει μεσα στα <<φυσιολογικα πλαισια>>

 

Vann σ'ευχαριστώ πολύ που απάντησες...

Πολύ ορθά αυτά που λες και τα κατανοώ απόλυτα και εγώ δεν είμαι της άποψης "αποστειρωμένο περιβάλλον" με όλες τις έννοιες κυριολεκτικές & μεταφορικές....

Αυτό που με κάνει να αισθάνομαι απαίσια είναι ότι έκλαψα μπροστά του

[κλάρα]

Μια κουβεντουλα μαζι του μολις πατε στο σπιτι....ειναι το καλυτερο που μπορειται να κανεται...να του εξηγησεται πως καποιες φορες και οι μεγαλοι μαλωνουν...και οτι ειναι κατι που παντα περναει και δεν εχει να κανει με την αγαπη σας προς αυτον....φερτου για παραδειγμα πως και αυτος καποιες φορες μαλωνει με αλλα παιδακια ...και μετα παιζει και παλι μαζι τους......

Και να θυμασε τα παιδια συνχωρουν πολυ πιο ευκολα απο τους μεγαλους.....

Οι ψυχουλες μου ...ποσο ευκολα πληγονται οταν μας βλεπουν να κλαιμε και να ειμαστε στεναχωρημενες........