ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.

[KonstantinaDimitris]

Καλημέρα σας.

Θα ήθελα να σας πω το "πρόβλημα" μου και να μου πείτε την γνώμη σας.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα πως θα ήθελα πάρα πολύ να υιοθετήσω ένα παιδάκι. Επειδή ειμαι από επαρχία το θέμα αυτό ήταν λίγο ταμπού και βεβαίως μου έλεγαν : θα κάνεις δικά σου παιδιά, γιατί να πάρεις ξένο; Για μενα η υιοθεσία όμως δεν συνδέεται μόνο με την μη ικανότητα να κάνω παιδιά. Το είχα συνδυάσει με την αγάπη και την προσφορά στέγης, φροντίδας κ απεριόριστης αγάπης σε ένα άτυχο πλάσμα.

 

Τώρα είμαι 30 χρονών και έχω 2 παιδιά...3 χρονών και 16 μηνών και η επιθυμία μου να υιοθετήσω ένα παιδάκι μεγαλώνει.

Το προβλημα αν μπορώ να το πω έτσι είναι η πεισματική άρνηση του άντρα μου. Δεν δέχεται ούτε να το ακουσει. Δεν είναι αρνητικός σε ένα τρίτο παιδί, αρκεί να είναι δικό του. Δεν τον αδικώ...εκείνος το βλέπει πιο λογικά. Φοβάται το μετά, την κοινωνία αλλά κυρίως το εγώ του. Θέλει να μεγαλώνει ένα δικό του παιδί....αλλά κ πάλι δεν τον αδικώ. Είναι μια πολύ σοβαρή απόφαση κ δεν έχουν όλοι το σθένος να προχωρήσουν.

 

Να σας πω βέβαια...πως και οι δυο μας έχουμε ξαδέρφια υιοθετημένα (πρώτου βαθμού) τα οποία δεν το γνωρίζουν βέβαια. Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο μεγάααααλο θέμα...

 

Τί να κάνω ; Σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο; Να θέλετε και να μην συμμερίζονται την ανάγκη σας οι σύζυγοι.

 

Ευχαριστώ

[ekavi_]

Έχεις σκεφτεί την εναλλακτική της ανάδοχης οικογένειας; Ώστε να προσφέρεις όπως λες αγάπη σε ένα άτυχο πλάσμα, αλλά δεν πρόκειται και για υιοθεσία που είναι ίσως πιο δύσκολο βήμα. Ή εναλλακτικά να προσφέρεις εθελοντική εργασία σε κάποια στέγη ή κάτι τέτοιο...

 

Καταλαβαίνω τον άντρα σου, είναι δύσκολο βήμα. και δεν ξέρω και πως θα το δουν το θέμα και τα άλλα σου τα παιδιά. Ή αργότερα πως θα νιώθει το υιοθετημένο παιδί απέναντι στα βιολογικά παιδιά σας...

Καταλαβαίνω όμως και εσένα.

Ίσως βρεθεί μια μέση λύση σαν αυτές που πρότεινα.

[vivien9]

Νιώθω το ίδιο, σε πιο θεωρητικό όμως επίπεδο από σένα, το σκέφτομαι για το μέλλον αλλα ο σύζυγος δεν θέλει. Βέβαια εμένα αυτή η ανάγκη μου προέκυψε αφού γέννησα, πριν δεν το σκεφτόμουν καθόλου να υιοθετήσω.. αφού γέννησα διαβάζω για μικρά παιδια εγκαταλλελημένα και βουρκώνω, σκέφτομαι πόσες στερήσεις έχουν (συναισθηματικές κυρίως) χωρίς γονείς και θέλω να τα βοηθήσω.

 

Να σε ρωτήσω όμως κάτι, έχω την εντύπωση ότι υπάρχει νόμος ότι δεν μπορείς να υιοθετήσεις αν έχεις κάνει δικά σου παιδιά. Μόνο παιδί με πρόβλημα υγείας μπορείς να υιοθετήσεις τότε. Δεν ξέρω αν ισχύει, δεν θυμάμαι που το άκουσα, ξέρει κανείς να απαντήσει?

[ΑΝΝΑ24]

Είναι Θεάρεστη η επιθυμία σου και συμφωνώ με το σκεπτικό σου.

Εμένα ο άντρας μου είναι πολύ υπέρ της ιδέας να προσφέρεις σε ένα παιδάκι που δεν έχει ευοίωνο μέλλον.

Δυστυχώς το σύστημα στην Ελλάδα δεν ευνοεί. Αν υπήρχε ένας φορέας όπου θα μπορούσες να κάνεις αίτηση, να ελεγχθείς από τους αρμόδιους και να προχωρήσει η υιοθεσία σε εύλογο χρονικό διάστημα, καθαρά και ήρεμα, νομίζω πως θα το είχα θέσει επίσημα στο τραπέζι για την απόκτηση δεύτερου παιδιού, ειδικά τώρα που η ηλικία μου δημιουργεί ερωτηματικά.

Φοβάμαι ότι έτσι που είναι τα πράγματα, το σύστημα δε θα σε βοηθήσει, όπως λέει και η Vivien, δεν ξέρω αν δεν επιτρέπεται, σίγουρα πας πολύ πίσω στη λίστα.

Από την άλλη, οι ιδιωτικές υιοθεσίες για μένα εγείρουν πάρα πολλά ηθικά ερωτήματα. Δεν είναι καν διαπιστωμένο αν δεν εμπλέκονται γυναίκες που εξαναγκάζονται είτε να δημιουργούν εγκυμοσύνες προς πώληση, είτε να δίνουν τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους.

Ωραία ιδέα φυσικά είναι και η υιοθεσία ενός παιδιού από τον τρίτο κόσμο, φαντάζομαι πως η διαδικασία είναι για δυνατούς λύτες, αλλά γίνεται.

Είναι ένα τεράστιο θέμα, δεν ξέρω αν το έχεις ψάξει, επικεντρώσου στην έρευνα, και αν βρεις το πως, τότε δες τα του συζύγου.

Μη μαλώσετε για κάτι που μπορεί να ήταν αδιέξοδο εξ αρχής.

[KonstantinaDimitris]

Νομίζα ότι ειναι πιο εύκολο να υιοθετήσεις αν έχεις ήδη παιδιά, γιατί δεν το κάνεις από απελπισία ή σαν έσχατη λύση, αλλά πραγματικά από αγάπη.

Δεν υποτιμώ κανέναν με την λεξη απελπισία, αλλα είναι αλλιώς μια γυναίκα που έχει προσπαθήσει πολύ κ "αναγκάστηκε" να καταφύγει εκεί κ αλλιώς μια γυναικα που έχει ήδη παιδιά...

 

Σχετικά με παιδί του τρίτου κόσμου, πιστεύω οτι ειναι παν δύσκολο νομοθετικά, αλλά πέρα τούτου ζούμε σε μια ρατσιστική κοινωνία ακόμα. Ακόμη κ ο άντρας μου Δλδ δεν υπηρχε περίπτωση να δεχτεί ενα τέτοιο παιδί.

 

Με την αναδοχή, το σκέφτηκα κ γω...αλλά ειμαι σίγουρη οτι θα δεθώ τόσο πολύ κ μετα δεν θα μπορω να το αποχωρίζομαι.

Θέλω ενα παιδι που θα ναι ισότιμο μέλος στην οικογένεια μου, στην ζωή μου, στην καθημερινότητα μου....

[ioanna81]

Νομίζα ότι ειναι πιο εύκολο να υιοθετήσεις αν έχεις ήδη παιδιά, γιατί δεν το κάνεις από απελπισία ή σαν έσχατη λύση, αλλά πραγματικά από αγάπη.

Δεν υποτιμώ κανέναν με την λεξη απελπισία, αλλα είναι αλλιώς μια γυναίκα που έχει προσπαθήσει πολύ κ "αναγκάστηκε" να καταφύγει εκεί κ αλλιώς μια γυναικα που έχει ήδη παιδιά...

 

Σχετικά με παιδί του τρίτου κόσμου, πιστεύω οτι ειναι παν δύσκολο νομοθετικά, αλλά πέρα τούτου ζούμε σε μια ρατσιστική κοινωνία ακόμα. Ακόμη κ ο άντρας μου Δλδ δεν υπηρχε περίπτωση να δεχτεί ενα τέτοιο παιδί.

 

Με την αναδοχή, το σκέφτηκα κ γω...αλλά ειμαι σίγουρη οτι θα δεθώ τόσο πολύ κ μετα δεν θα μπορω να το αποχωρίζομαι.

Θέλω ενα παιδι που θα ναι ισότιμο μέλος στην οικογένεια μου, στην ζωή μου, στην καθημερινότητα μου....

 

 

Σε νιωθω απολυτα γιατι την σκεψη αυτη την κανω καιρο μεσα μου και ο δικος μου αντρας ειναι πιο διαλλακτικος σε τετοια θεματα. Εχω ενα παιδακι 2 χρονων και θα ηθελα ν αποκτησω 2ο αλλα οχι δικο μου. Ποτε δεν μ ενδιεφερε να κανω αποκλειστικα δικα μου παιδια, για μενα γονιος αλλωστε ειναι αυτος που το μεγαλωνει και οχι αυτος που το γενναει και το λεω ακομα παρολο που ειμαι μανα. Δε νομιζω οτι απαγορευεται απειδη εχεις δικα σου παιδια αλλα αν φανταστεις οτι η αναμονη για ζευγαρια χωρις παιδια ειναι 7 χρονια φαντασου για αυτους που εχουν ποση θα ειναι. Ειναι λογικο να προηγουνται αυτοι που δεν εχουν και δεν μπορουν να κανουν. Κι εγω ειχα σκεφτει την αναδοχη αλλα θελω το παιδι να εχει το σπιτι του, τη μαμα του και το μπαμπα του και οχι να ερχεται για λιγες μερες και μετα ιδρυμα, θα ηταν ακομα πιο σκληρο γι αυτο. ΘΕλω να ζει την καθημερινοτητα του οπως ολοι, θελω να εχει σπιτι. Μακαρι να μας αξιωσει ο θεος και να το αποκτησουμε

[ekavi_]

Κι εγω ειχα σκεφτει την αναδοχη αλλα θελω το παιδι να εχει το σπιτι του, τη μαμα του και το μπαμπα του και οχι να ερχεται για λιγες μερες και μετα ιδρυμα, θα ηταν ακομα πιο σκληρο γι αυτο. ΘΕλω να ζει την καθημερινοτητα του οπως ολοι, θελω να εχει σπιτι. Μακαρι να μας αξιωσει ο θεος και να το αποκτησουμε

 

Επειδή ξέρω μια περίπτωση ανάδοχης οικογένειας, το παιδί δεν έρχεται για λίγες μέρες και μετά ίδρυμα... το έχουν κανονικά στο σπίτι τους από μωρό και μέχρι να ενηλικιωθεί και κανονίζουν σπανίως κάποιο ραντεβού με την βιολογική μητέρα.

[vivien9]

Νομίζα ότι ειναι πιο εύκολο να υιοθετήσεις αν έχεις ήδη παιδιά, γιατί δεν το κάνεις από απελπισία ή σαν έσχατη λύση, αλλά πραγματικά από αγάπη.

Δεν υποτιμώ κανέναν με την λεξη απελπισία, αλλα είναι αλλιώς μια γυναίκα που έχει προσπαθήσει πολύ κ "αναγκάστηκε" να καταφύγει εκεί κ αλλιώς μια γυναικα που έχει ήδη παιδιά...

.

Δεν είναι τόσο απλό, όταν έχεις δικά σου βιολογικά παιδιά εγείρονται θέματα διάκρισης στην συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά, ζήλειες κτλ, αυτός είναι ο λόγος που νομίζω δεν επιτρέπεται καν.

[ioanna81]

Επειδή ξέρω μια περίπτωση ανάδοχης οικογένειας, το παιδί δεν έρχεται για λίγες μέρες και μετά ίδρυμα... το έχουν κανονικά στο σπίτι τους από μωρό και μέχρι να ενηλικιωθεί και κανονίζουν σπανίως κάποιο ραντεβού με την βιολογική μητέρα.

 

 

τοτε το εχω καταλαβει λαθος. Και η βιολογικη μητερα μπορει καποια στιγμη να το διεκδικησει? ή ειναι σαν την υιοθεσια απλα η μονη διαφορα ειναι οτι θα ξερει τους βιολογικους γονεις?

[alcyon]

Ξέρω περίπτωση -και μάλιστα πολύτεκνης- που ήταν ανάδοχη οικογένεια. Στο τέλος το παιδάκι "πάτησε πόδι" και ήθελε να υιοθετηθεί από αυτή την οικογένεια, "ξαφνιάζοντας" μικρούς και μεγάλους! Έτσι, μιας και το γνώριζαν μικροί μεγάλοι οικογενειακώς... έψαξαν το διαδικαστικό και πλέον είναι επίσημα αναγνωρισμένο μέλος της οικογένειας με ονοματεπώνυμο.

[ekavi_]

τοτε το εχω καταλαβει λαθος. Και η βιολογικη μητερα μπορει καποια στιγμη να το διεκδικησει? ή ειναι σαν την υιοθεσια απλα η μονη διαφορα ειναι οτι θα ξερει τους βιολογικους γονεις?

 

Ναι η μητέρα μπορεί κάποια στιγμή να το πάρει πίσω. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις (όπως αυτή που ξέρω) που δεν θέλει να το πάρει πίσω. Απλώς το βλέπει που και που σε κάποιο ραντεβού (δεν το κρατάει δηλαδή). Το παιδί είναι πολλά χρόνια με την ανάδοχη οικογένεια και κοντεύει τώρα να ενηλικιωθεί. Εννοείται πως αν ενηλικιωθεί μένει όπου θέλει...

[LA LATINA]

Τα συναισθήματα είναι τόσο πλούσια και η αγάπη περισσεύει........κι εγώ θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδάκι και ο άντρας μου συμφωνεί. Βέβαια, με 2 παιδιά, πότε θα ερχόταν η σειρά μας στη λίστα??? Πάντως στην αναδοχή, μπορούν όποτε θέλουν να σου το πάρουν το παιδί πίσω και εκεί είναι δράμα για μένα.

[ioanna81]

Τα συναισθήματα είναι τόσο πλούσια και η αγάπη περισσεύει........κι εγώ θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδάκι και ο άντρας μου συμφωνεί. Βέβαια, με 2 παιδιά, πότε θα ερχόταν η σειρά μας στη λίστα??? Πάντως στην αναδοχή, μπορούν όποτε θέλουν να σου το πάρουν το παιδί πίσω και εκεί είναι δράμα για μένα.

 

 

και για μενα θα ειναι εφιαλτης, να μεγαλωνεις ενα παιδι, να το πονας και ξαφνικα να ερθουν να σου πουν τωρα το παιρνω, ξεριζωμος και για μας και για το παιδι που εμας θα θεωρει οικογενεια

[KonstantinaDimitris]

Πάντως ο σύζυγος μου ακόμα κ αν δεν είχαμε παιδιά, δεν θα ήθελε υιοθεσία. Πολλες φορες μου λέει πως μπορει να πάρεις ενα παιδί που να χει έντονη κληρονομικότητα, να ειναι από γονεις που έχουν ψυχολογικά προβλήματα κτλ. Οτι ουσιαστικά ρισκάρεις.

Κ κάτι άλλο....μου λέει πως το παιδί δεν ειναι ενα ζευγάρι παπουτσια . Δεν σ΄αρεσει κ το γυρνάμε. Είναι απόφαση ζωής!!!

Σχετικά με την προσφορα εθελοντικής εργασίας, θα ήθελα παρα πολύ....αλλά δεν μπορω να αφιερώσω χρόνο στην παρούσα φάση. Ίσως του χρόνου που θα πάει κ η μικρή παιδικό .

[LA LATINA]

Εφόσον ο ένας από τους δύο συζύγους δε συμφωνεί, δεν τίθεται καν θέμα.

[ΛΟΥΛΟΥΔΙ]

Επαναφέρω το θέμα γιατί μόλις σήμερα πήρα πληροφορίες από το κέντρο βρεφών "Μητέρα".

Είμαι ΄μητέρα 2 παιδιών και θα ήθελα και τρίτο αλλά δυστυχώς το ιστορικό μου δεν το επιτρέπει γιατί θα ρισκάρω την ζωή μου.Βέβαια και πριν την απόκτηση του δεύτερου παιδιού σκεφτόμουν το θέμα της υιοθεσίας ή αναδοχής.

Η ενημέρωση που έχω είναι οτι δεν δίνονται παιδιά για υιοθεσία σε γονείς που ήδη έχουν γιατί προηγούνται αυτοί που δεν έχουν και τα παιδιά προς υιοθεσία είναι πολύ λίγα.Δίνονται παιδιά για αναδοχή τα οποία έχουν κάποιου είδους πρόβλημα ,απλό ή σοβαρό .Η αναδοχή μπορεί και να είναι μόνιμη που σημαίνει μέχρι ενηλικίωση.

[pax]

Να πω κάτι, χωρίς παρεξήγηση; Αν σκοπός είναι να προσφέρουμε αγάπη σε ένα άτυχο πλάσμα, όπως ειπώθηκε, υποτίθεται ότι χαιρόμαστε, όταν ακούμε ότι υπάρχουν περισσότεροι υποψήφιοι γονείς παρά "άτυχα πλάσματα". Πολλοί από τους υποψήφιους γονείς μάλιστα δεν βλέπουν τα παιδιά ως "άτυχα πλάσματα", αλλά ως θαύμα που μπαίνει στη ζωή τους. Ας μην ξεχνούμε όμως ότι πραγματικά μεγάλη ανάγκη για οικογένεια έχουν παιδιά που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να υιοθετηθούν παρά μόνο να βρουν ανάδοχους γονείς, παιδιά που δεν είναι πια σε ηλικία που όλοι τα βρίσκουμε γλυκούλια, αλλά που μπορεί να σε φέρουν στα όρια με τη συμπεριφορά τους, παιδιά με προβλήματα υγείας κτλ. Πόσες οικογένειες θα ήταν έτοιμες να δεχτούν όχι ένα μωράκι, αλλά π.χ. τον bully του νηπιαγωγείου που θα χτυπούσε κάθε τρεις και λίγο και τα βιολογικά τους παιδιά;

 

Δεν θέλω να κρίνω κανέναν. Εγώ δεν έχω τη δύναμη και κάτι τέτοιο και θαυμάζω όσους παίρνουν την απόφαση γνωρίζοντας τι κάνουν, χωρίς να παρασύρονται από συναισθηματισμούς που εξατμίζονται εύκολα.

[ΛΟΥΛΟΥΔΙ]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου .Το δικό μου μήνυμα ήταν καθαρά ενημερωτικό για το πως λειτουργούν τα πράγματα στο κέντρο βρεφών "Μητέρα" το οποίο επισκέφτηκα. Εκείνο που με χαροποίησε και μένα είναι η μεγάλη ζήτηση που υπάρχει .Από την άλλη τα πολλά παιδιά βρίσκονται στο πρόγραμμα της αναδοχής και συνήθως μένουν στα αζήτητα γιατι ανήκουν στα "μη φυσιολογικά". Η αλήθεια είναι οτι είναι πολύ δύσκολη απόφαση να διαταράξεις τις ισορροπίες σε μία οικογένεια αλλά πιστεύω οτι και τα βιολογικά παιδια στο τέλος γίνονται καλύτεροι άνθρωποι μέσα από μια τέτοια διαδικασία. Εγώ προσωπικά δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω αλλα κατά βάθος ελπίζω να βρω τη δύναμη να το κάνω

Να πω κάτι, χωρίς παρεξήγηση; Αν σκοπός είναι να προσφέρουμε αγάπη σε ένα άτυχο πλάσμα, όπως ειπώθηκε, υποτίθεται ότι χαιρόμαστε, όταν ακούμε ότι υπάρχουν περισσότεροι υποψήφιοι γονείς παρά "άτυχα πλάσματα". Πολλοί από τους υποψήφιους γονείς μάλιστα δεν βλέπουν τα παιδιά ως "άτυχα πλάσματα", αλλά ως θαύμα που μπαίνει στη ζωή τους. Ας μην ξεχνούμε όμως ότι πραγματικά μεγάλη ανάγκη για οικογένεια έχουν παιδιά που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να υιοθετηθούν παρά μόνο να βρουν ανάδοχους γονείς, παιδιά που δεν είναι πια σε ηλικία που όλοι τα βρίσκουμε γλυκούλια, αλλά που μπορεί να σε φέρουν στα όρια με τη συμπεριφορά τους, παιδιά με προβλήματα υγείας κτλ. Πόσες οικογένειες θα ήταν έτοιμες να δεχτούν όχι ένα μωράκι, αλλά π.χ. τον bully του νηπιαγωγείου που θα χτυπούσε κάθε τρεις και λίγο και τα βιολογικά τους παιδιά;

 

Δεν θέλω να κρίνω κανέναν. Εγώ δεν έχω τη δύναμη και κάτι τέτοιο και θαυμάζω όσους παίρνουν την απόφαση γνωρίζοντας τι κάνουν, χωρίς να παρασύρονται από συναισθηματισμούς που εξατμίζονται εύκολα.

[KonstantinaDimitris]

ο σύζυγος λογικά συμφωνεί...γι αυτό άλλωστε κ μπήκες στην διαδικασία να ενημερωθείς.

εμένα δυστυχώς όχι.

[ΛΟΥΛΟΥΔΙ]

Ο σύζυγος είναι σύμφωνος και με το παραπάνω καθώς είναι άνθρωπος της προσφοράς και περισσότερο από εμένα.

Σήμερα συγκεκριμένα συζητούσαμε για την ιδιωτική υιοθεσία την οποία ανακάλυψα μέσω internet και κάποια στιγμή συμφωνήσαμε στο εξής :

Γιατί να μπούμε στη διαδικασία των δικαστηρίων όταν περιμένουν τόσα παιδάκια στα αζήτητα ? Επειδή ίσως έχουν κάποιου είδους πρόβλημα?

Πόσες περιπτώσεις έχουμε ακούσει για φαινομενικά φυσιολογικά παιδιά που κάποια στιγμή τους παρουσιάστηκε πρόβλημα υγείας?

Αποφασίσαμε να καταθέσουμε την αίτηση ανδοχής και ελπίζω ο Θεός να μας φωτίσει και να μας δώσει δύναμη

ο σύζυγος λογικά συμφωνεί...γι αυτό άλλωστε κ μπήκες στην διαδικασία να ενημερωθείς.

εμένα δυστυχώς όχι.

[pax]

Αποφασίσαμε να καταθέσουμε την αίτηση ανδοχής και ελπίζω ο Θεός να μας φωτίσει και να μας δώσει δύναμη

 

Αμήν!

[ΜΑΡΙΑΛ]

Αποφασίσαμε να καταθέσουμε την αίτηση ανδοχής και ελπίζω ο Θεός να μας φωτίσει και να μας δώσει δύναμη

εύχομαι σύντομα το παιδί σας στην αγκαλιά σας

[ΜΑΡΙΑΛ]

πάντως και εγώ διάβασα σε άθρο του "Μητερα" ότι όταν μια οικογένεια κάνει αίτηση για υιοθεσία δίχως να την νοιάζει η ηλικία και η υγεία του παιδιού σε 8 μήνες το παιδί θα είναι σπίτι τους...

 

επείσης κάθε υγειές μωρό που υπάρχει στα υδρίματα και είναι ελεύθερο προς υιοθεσία θα υιοθετηθεί σίγουρα... δεν πρόκειται να μείνει στα αζήτητα...

 

στα "αζητητα" μένουν παιδάκια μεγαλήτερης ηλικίας, παιδιά με προβλήματα υγείας ή έντονα κακοποιημένα παιδιά από τις πατρικές οικογένειες.

 

άρα αν κάποιος θέλει να βοηθήσει ένα παιδι και το νοιάζει μόνο αυτό (η αυτοθυσία της μητρότητας)... είναι επόμενο να "διαλέξει" από τα άρρωστα - μεγαλύτερα παιδάκια και όχι από τα υγειή μωρά που ουτος ή άλλως θα υιοθετηθούν σίγουρα...

[manoulina]

Εγώ αν και είμαι υπέρ της υιοθεσίας πιστεύω πως οταν έχεις δικά σου παιδιά είναι δύσκολο να πάρεις ένα για υιοθεσία. Απο την άποψη οτι μοιραία θα έρθει κάποια στιγμή που θα γίνει έστω ένας μικρός διαχωρισμός. Ο φόβος μου είναι πως επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε αδυναμίες, μπορεί να έρθει έστω και στο μυαλό μας η σκέψη "αυτό δεν είναι δικό μου".

Και τελικά ποιο παιδί ειναι δικό μας; Αυτο είναι ένα άλλο ερώτημα... τα παιδιά μας ανήκουν; Όλου του κόσμου τα παιδιά, είναι παιδιά μας;

 

Πάντως αν υπάρχει γονιός, που έχει βιολογικά παιδιά και απέκτησε και θετό, και τα έχει στον ίδιο παρανομαστή χωρίς να τα ξεχωρίζει, του βγάζω το καπέλο! Εγώ δεν ξέρω αν θα μπορούσα ή όχι. Απλώς φοβάμαι μη φερθώ αδύναμα...

[vicky86]

Απο μικρη που δ ειχα στο προγραμμα να κανω παιδια ελεγα οτι θελω να υιοθετησω.προς το παρον ακομη θελω να μεγαλωσω κ αλλο την οικογενεια μου,θελω να κανω αλλα δυο παιδια,αλλα δ ειναι κτ που συζηταμε τωρα γτ ο μικρος ειναι 9μηνων.

Αν για καποιο λογο δ μπορεσω να κανω θελω να στραφω στην υιοθεσια,αλλα ακομη κ αν κανω η αναδοχη ειναι κτ που σκεφτομαι.ολα αυτα σε θεωρητικο ακομη επιπεδο

Το αν θα το αγαπαω το ιδιο,η αν θα το ξεχωριζω ειναι σκεψεις που ερχονται κ σε μια δευτερομανουλα.οι περισσοτερες αγωνιουσαν για το αν θα αγαπανε το δευτερο οσο το πρωτο