χαρακτηρας μωρου

[LolapaLooza]

Γεια σας!

Θα ηθελα να σας κανω μια ερωτηση, καπως χαζη ομολογουμενως αλλα αληθεια εχω την απορια...

Πως και ποιος διαμορφωνει το χαρακτηρα του μωρου?Κατα ποσο η εγκυμοσυνη παιζει ρολο στην διαμορφωση του?Θελω να πω, εννοειται πως κατα ενα ποσοστο ο χαρακτηρας οφειλεται στην κληρονομικοτητα, κατα ενα αλλο ποσοστο ειναι εμφυτος αλλα απο την αλλη αν ειμαστε αγχωμενες στεναχωρημενες και οργιζομαστε συχνα κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης, συμβαλλει ωστε το μωρο να γινει πιο νευρικο η γκρινιαρικο?

[Μπουρμπουρ1]

Δεν ξερω ποσο το επηρρεαζει στην εγκυμοσυνη, που πολλες φορες υπαρχουν και νευρα λογω ορμονων. Σιγουρα θα το επηρεασει αν αυτη η κατασταση συνεχιστει και μετα τη γεννηση του. Προφανως εισαι εγκυος;

[LolapaLooza]

οχι απλα ενημερωνομαι...μου γεννηθηκε η απορια και ειπα να ρωτησω μηπως ξερετε κατι παραπανω

[alikif]

νομιζω οτι υπαρχουν μελετες πως γενικα ηρεμια στην εγκυμοσυνη συνοδευεται και απο ηρεμια του μωρου αργοτερα!

[AthinaP]

Δεν πιστεύω ιδιαίτερα σε αυτό που λένε για την ηρεμία. Τα διδυμάκια μου είναι το ακριβώς αντίθετο, το ένα από το άλλο. Το ένα είναι αρνί, αγγελούδι, το παιδί-Βούδας που δεν ενοχλεί ποτέ. Το άλλο είναι το παιδί σίφουνας, που μετά από κανένα πεντάρι χρόνια ηρέμησε κάπως και εξανρθωπιστηκε, αφού έκανε τους γονείς του να γεράσουν πρόωρα.

 

Η εγκυμοσύνη μου ήταν πολύ επεισοδιακή, γεμάτη επιπλοκές, αλλά χωρίς φάρμακα, με μια τεχνητή ηρεμία που είχα επιβάλει στον εαυτό μου γιατί αλλιώς δεν την πάλευα τόσους μήνες. Δηλαδή ήμουν και ένιωθα ήρεμη, ήμουν και στο σπίτι λόγω των επιπλοκών, άκουγα μουσική, χάζευα στο ιντερντε και είχα τα πάντα στο χέρι, οπότε μηδέν άγχος και σκοτούρες.

 

Τα παιδιά τα ένιωθα από την κοιλιά ότι ήταν διαφορετικά εντελώς μεταξύ τους. Οπότε τείνω να πιστεύω ότι είναι το DNA τους που είχαν διαφορετικό.

[μπεμπηςς μου]

καλησπερα σας!!!!!

θα ηθελα να μιλησω γιατον Γιωργακη μου που ειναι 20 μηνων πλεον....ειναι ενα παιδακι ηρεμο..πολυ κοινωνικο-εξυπνο-μιλαει απο 12 μηνων-δινει τα πραγματα του,ειδικα τα μπισκοτα του,,τωρα αρχισε να σκαρφαλωνει και οταν του λεω κατω κατεβαινει...ειναι συναισθηματικος και αλλα πολλα(ιχθυεις στο ζωδιο)

διακρινω πολλες ανασφαλειες μετα τις διακοπες ,,θελει ολο αγκαλια,με ψαχνει αμα δεν με βλεπει...αλλα αυτο που μου κανει πολυ εντυπωση ειναι οταν ειμαστε στις κουνιες κ τρεχουν τα μεγαλυτερα παιδακια με κατευθυνση προς εκεινον,τρομαζει και πεφτει στα ποδια μου γιανα προστατευτει....οταν βρισκετε με παιδακια ενω παιζει πολυ και δινει τα παιχνιδια του και διασκεδαζει αμα τον βαρεσει κανενα φευγει και ερχετε πανω μου και αργει να επιστρεψει στο παιχνιδι...

στο σπιτι εχουμε πολυ αγαπη,,δεν φωναζουμε,δεν τον εχουμε βαρεσει ποτε...οταν ενα παιδακι τσιριξει και βαλει τα κλαμματα παλι ερχετε πανω μου...επισης εχουμε μια ξαδερφη 3 χρονων που του φωναζει και τον εχει χτυπησει πολλες φορες,,αλλα αυττη την βλεπουμε ανα 20 μερες γιανα τον εχει φοβισει...

μου αρεσει που δεν βαραει τα αλλα παιδακια σαν αντεπιθεση..αλλα στεναχωριεμαι που βλεπω τον φοβο στα ματακια του...πως να το χειριστω???λετε να ειναι απλα ο χαρακτηρας του ετσι???

σε 3 μηνες περιμενουμε κ την μπεμπα μας....χαιρεται που του λεμε γιατο μωρο...φιλαει την κοιλια μ και φωναζει ''μπεμπα''...εχει πολυ πλακα!!!!

 

θα ηθελα να μου πειτε κ εσεις κοριτσια μου την γνωμη σας.....ευχαριστω πολυ!!!!

[ChristinaESL]

Είναι προφανές ότι στην περίπτωση του ανθρώπου, οι ερευνητές δεν έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν αποκλειστικά ούτε το περιβάλλον ούτε το γενετικό ιστορικό. Ωστόσο, η ίδια η φύση προσφέρει τη δυνατότητα για τη διεξαγωγή διαφόρων ειδών "φυσικών" πειραμάτων, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των ερευνών με διδύμους. Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι παρυσιάζουν πανομοιότυπο γενετικό υλικό, καθώς επίσης και έχουν "αναπτυχθεί" στο ίδιο προγεννετικό περιβάλλον. Επειδή το κληρονομικό τους ιστορικό είναι ακριβώς το ίδιο, οποιαδήποτε διαφοροποίηση στη συμπεριφορά τους θα πρέπει να αποδοθεί αποκλειστικά σε περιβαλλοντικούς παράγοντες.

 

Έχουν γίνει λοιπόν, διάφορες μελέτες σε δίδυμους που έχουν δοθεί για υιοθεσία από τη γέννησή τους και ανατρέφονται σε διαφορετικές οικογένειες. Βέβαια, τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα αντικειμενικά. Συνήθως, η βιολογική οικογένεια έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τη θετή οικογένεια. Για παράδειγμα, συνήθως τα παιδιά τοποθετούνται σε οικογένεις με ίδια φυλετικά χαρακτηριστικά και στην ίδια θρησκεία (προφανώς μιλάμε για τη νόμιμη οδό). Έτσι, ακόμα και όταν το οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο τοποθετούνται οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι είναι διαφορετικό, συχνά υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ των δύο θετών οικογενειών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ερευνητές να μην είναι πάντα βέβαιοι ότι οι διαφορές στις συμπεριφορές οφείλονται σε διαφορές στο περιβάλλον.

 

Οι έρευνες με διζυγωτικούς διδύμους συνεισφέρουν και αυτές στις γνώσεις μας για τη σχετική συμβολή των παραγόντων κληρονομικότητας και περιβάλλοντος. Αυτοί οι δίδυμοι δε μοιάζουν μεταξύ τους περισσότερο από ό,τι δύο αδέρφια στην ίδια οικογένεια που έχουν γεννηθεί σε διαφορετική χρονική στιγμή. Μετά από όλα αυτά, καταλαβαίνουμε ότι αν πράγματι οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι παρουσιάζουν μεγαλύτερες ομοιότητες μεταξύ τους, τότε οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι γενετικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της έκφρασης και της προσωπικότητας.

 

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλα τα γνωρίσματα, τα χαρακτηριστικά και οι μορφές συμπεριφοράς αποτελούν κοινό προϊόν συνδυασμό και αλληλεπίδρασης περιβαλλοντικών και κληρονομικών παραγόντων.

 

Στο συγκεκριμένο θέμα όμως, αναφερόμαστε συγκεκριμένα στο προγεννητικό περιβάλλον. Όπως υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν σωματικά-εμφανή προβλήματα στο μωρό, έτσι υπάρχουν και παράγοντες που μπορεί να δημιουργήσουν μη εμφανή προβλήματα (όπως π.χ. προβληματική προσωπικότητα). Η χρονική στιγμή και ο βαθμός έκθεσης σε έναν τέτοιο παράγοντα είναι ζωτικής σημασία για την ανάπτυξη του εμβρύου. Επιπλέον, τα διαφορετικά όργανα είναι ευαίσθητα σε κάποιους συγκεκριμένους παράγοντες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές της ανάπτυξης. Για παράδειγμα, ο εγκέφαλος είναι περισσότερο ευάλωτος στις πρώτες 15-25 μέρες μετά τη σύλληψη, ενώ η καρδιά είναι περισσότερο ευάλωτη τις πρώτες 20-40 ημέρες.

Επίσης, υπάρχουν έρευνες που έχουν αποδείξει ότι πολύ μεγάλη σημασία έχει και το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτισμικό πλάισιο στο οποίο λαμβάνει χώρα η εγκυμοσύνη. Για παράδειγμα, έχει καταγραφεί ο΄τι οι γυναίκες χαμηλού οικονομικού επιπέδου μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να ακολουθήσουν μία ισορροπημένη διατροή ή να προβαίνουν σε συστηματικούς ελέγχους, γεγονός που τις καθιστά περισσότερο ευάλωτες σε ασθένειες, ικανές να βλάψουν το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Η έκθεση στην περιβαλλοντική μόλυνση, παίζει μεγάλο ρόλο. Όλα τα παραπάνω, δεν επηρεάζουν μόνο τη σωματική ανάπτυξη του "μελλοντικού" βρέφους, αλλά και τον τρόπο που θα αντιδράει σε ερεθίσματα όταν έρθει στην ζωή.

 

Το περίεργο, που λίγοι άνθρωποι "αποδέχονται" είναι ο ρόλος του πατέρα στο προγεννητικό περιβάλλον. Δε φτάνει να μην καπνίζει η μητέρα για να προστατέψει το παιδί της από πιθανή "βλάβη". Ο πατέρας δεν πρέπει να υποβάλλει τη μητέρα σε παθητικό κάπνισμα, όπως επίσης, όσο περισσότερο καπνίζει ο άντρας, τόσο μικρότερο είναι το βάρος του νεογέννητου βρέφους. Συνήθειες που μπορεί να προκαλέσουν στρες στη μητέρα και δημιουργούν ένα ανθυγιεινό περιβάλλον, θα πρέπει να κοπούν μαχαίρι. Η σωματική βλάβη και τα αυξημένα επίπεδα μητρικού στρες αυξάνουν τον κίνδυνο τραυματισμού του εμβρύου.

 

Όπως καταλαβαίνετε από τα παραπάνω, οι περισσότερες έρευνες προγεννητικού τύπου, εστιάζουν στη μητέρα, ως περιβάλλον ανάπτυξης. Όταν η μητέρα δε λαμβάνει φάρμακα για τα οποία δε γνωρίζει ο γυναικολόγος της, είναι ήρεμη, υγιής και γεμάτη ευχάριστα συναισθήματα, είναι πολύ πιθανό να φέρει στον κόσμο ένα ήρεμο και υγιές παιδί. Παιδαγωγικές έρευνες για το περιβάλλον αυτό καθ'αυτό (να βάζουμε κλασική μουσική κτλ) δεν υπάρχουν, ωστόσο, έχουν γίνει αντίστοιχες έρευνες σε άλλους κλάδους. Από την πλευρά της παιδαγωγικής επιστήμης βέβαια, η κλασική μουσική ηρεμεί, αλλά τα ωφέλη της δε γίνονται αντιληπτά επειδή ηρεμεί το βρέφος, αλλά το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται, δηλαδή τη μητέρα.

[gorgina.th]

Διαβάζω πολλά άρθρα τελευταία που κατατείνουν στο ότι ο χαρακτήρας του μωρού καθορίζεται αποκλειστικά απο τα γονίδια

[stella261011]

απο την εμπειρια μου ως μαμα 2 παιδιων θα πω οτι η γνωμη μου ειναι πως τα παιδια ''απο κουνια'',απο μητρα δηλαδη εχουν το χαρακτηρα τους,το dna τους ειναι προκαθορισμενο απο την εγκυμοσυνη.το παραδειγμα μου ,η πρωτη εγκυμοσυνη απο πριν μαθω οτι ειμαι εγκυος ακομη δηλαδη απο πριν την καθυστερηση μου εφερε ενα φουντωμα ,μια κατασταση τρελλη του τυπου κατι εχω βρε παιδι μου!θα σκασω!ελεγα αντε να μου ερθει περιοδος να ησυχασω,και ημουν και σε πολυ ηρεμη φαση της ζωης μου γενικα ουτε δουλευα ουτε καποιο προβλημα ειχα,σε ολη την εγκυμοσυνη ημουν πολυ ξεκουραστη,αλλα δεν μπορουσα να οδηγησω γιατι νευριαζα...ευκολα..το παιδακι μου ειναι σιφουνας ,αν σε δει να καθεσαι τρελαινεται κ σε σηκωνει εχει πεισμα τρομερο κ νευρα ο ανθρωπος και μας εχει πεθανει στη γκρινια...μεχρι τελικης πτωσεως.η δευτερη εγκυμοσυνη τελειως διαφορετικη,δουλευα μεχρι 8 μηνων οδηγουσα κανονικα κ αν καποιος τρωγοταν για φασαρια εγω γελουσα...σιγα μη χαλασω την ζαχαρενια μου για σενα του ελεγα .το παιδι ειναι πολυ κουλ τυπακι ηρεμο ΔΕΝ γκρινιαζει κ γενικα μεγαλωνει πολυ ευκολα σε σχεση με το πρωτο.τυχαιο?

δεν αμφισβητω την επιδραση του περιβαλοντος ,στην περιπτωση μου το περιβαλον του σπιτιου μας οφειλει να καλλιεργησει και να μαθει στα παιδια μας το σωστο τροπο συμπεριφορας και να τα καθοδηγει γενικοτερα σωστα ομως διαφορετικα για το καθε παιδι αφου εχει ηδη την προσωπικοτητα του εκ γεννετης.