Θεματάκι με τη γιαγιά

[Macorina]

Καλησπέρα κορίτσια,

Έχω θεματάκι με την μητέρα μου, που δεν ξέρω πώς να χειριστώ.

Είναι 65 χρονών (νεώτατη) με όμως αρκετά προβλήματα υγείας, με ξαφνικές κρίσεις πόνου (έχει μια μυοπάθεια).

Γενικά βέβαια, είναι καλά, πολύ γλυκιά, και αγαπάει τρελλά το γιό μου. Έτσι λοιπόν, επιμένει "να μου αφήνετε το παιδί", γιατί θέλει φυσικά να το βλέπει και να περνάει χρόνο μαζί του.

Γενικά με τον άντρα μου κάνουμε βάρδιες στο babysitting και προσπαθούμε να μην αφήνουμε το μωρό πουθενά. Υπάρχουν όμως κάποιες φορές που πρέπει να δουλέψουμε και οι δύο ταυτόχρονα. Η μαμά μου είναι η μόνη που προθυμοποιείται και έτσι τον αφήνουμε μαζί της.

Το πρόβλημα μου είναι το εξής:

Κατ'αρχήν έχει τύχει καμια δυο φορές να την πιάσουν πόνοι όσο ήταν το μωρό μαζί της και να κλαίει από τον πόνο μπροστά του. Όποτε συμβαίνει αυτό, μου το λέει μετά, και σκάω από τη στενοχώρια μου, για κείνη, αλλά δεν μου αρέσει κιόλας να βλέπει κάτι τέτοιο ο μικρός.

Δεύτερον, επειδή η ίδια νιώθει ανασφάλεια και αγχώνεται, την καταλαβαίνει το μωρό, νιώθει κι αυτός ανασφάλεια, οπότε τις πιο πολλές φορές κλαίει ή γκρινιάζει, με αποτέλεσμα να γίνεται φαύλος κύκλος.

Τέλος, αν αποφύγουμε να της το πάμε να το κρατήσει, στενοχωριέται γιατί νιώθει ότι δεν την εμπιστευόμαστε. Σημειωτέον, ο χρόνος μου είναι αρκετά περιορισμένος, και δεν μπορώ να της το πηγαίνω συνεχώς να το βλέπει, κι εκείνη δεν μπορεί να έρχεται.

Τι θα με συμβουλεύατε να έκανα;

Να κανονίσω με μια κοπέλα να το κρατάει όποτε χρειάζεται; (δεν ξέρω βέβαια πώς, γιατί τα οικονομικά μας είναι χάλια) ή θα την κάνω να νιώσει εντελώς άχρηστη;

[love4four]

Μμμμμμ, κατακαβαίνω απόλυτα το δίλημμά σου ΑΛΛΑ, εκ πείρας και μόνο, σου καταθέτω την δική μου γνώμη για το πώς θα έπρεπε να χειριστείς αυτό το πραγματικά λεπτό ζήτημα...

Από την μια λοιπόν έχεις την γιαγιά/μαμά σου η οποία ναι μεν προθυμοποιείται να κρατήσει το εγγονάκι της , το οποίο υπερ-αγαπάει κλπ κλπ, αλλά δεν μπορείς να την εμπιστευθείς και απόλυτα λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας... δίκοπο μαχαίρι..όλα αυτά που έγραψες ότι λόγω ανασφάλειας δικής της δημιουργείται και ένταση/ανασφάλεια στον μικρό είναι σωστά -συμφωνούμε-...

 

δεν αναφέρεις κάτι για τις ώρες που θα χρειάζεστε βοήθεια δλδ αναφερόμαστε σε φύλαξη σε καθημερινή βάση κι αν ναι για πόσες ώρες ?

Γιατί, άλλο πράγμα είναι να χρειάζεσαι άνθρωπο 5 μέρες την εβδομάδα από ένα 8ωρο και τελείως διαφορετικό να θες βοήθεια πχ 3 μέρες στις 7 για 4 ώρες...

 

Εγώ, σαν μάνα, θα έβλεπα και λίγο πιο μπροστά... ότι τώρα ακόμη έχει να διαχειριστεί ένα βρέφος... τα δύσκολα και πιο ζόρικά είναι ακόμη πίσω σε μισό, σε ένα χρόνο που σιγά-σιγά το παιδί και θα περπατήσει και θα ζωηρέψει και θα περισμώσει και θα διεκδικήσει και δεν θα έχει το πρόγραμμα το εντελώς σεταρισμένο....

 

όλα αυτά νιώθεις πως η μαμά σου μπορεί / είναι σε θέση (σωματικά ή/και ψυχολογικά) να τα επωμιστεί ????

 

Γνώμη μου ... μάλλον όχι...

Καλύτερα λοιπόν να το βλέπει το παιδί ως γιαγιά για κάποιες ώρες, σε μια επίσκεψη πχ. παρά να φέρει το βάρος του μεγαλώματός του...

μπορείς να κάτσεις να της εξηγήσεις ότι δεν είναι άχρηστη, πολύ απλά, το επιβάλλουν οι συνθήκες... Στο κάτω κάτω της γραφής ούτε εσύ θα ήθελες, φαντάζομαι, να αρρωστήσει/χειροτερέψει η κατάσταση της υγείας της έτσι ?

 

Κοπέλα και πάλι κοπέλα για λίγο κάνα 1-1 1/2 χρόνο μέχρι να ξεπεταχτεί ο μικρούλης σου και να πάει στον παιδικό...