φιμωση

[aggeliki]

εμας ευτυχως,δεν εχει ξανακολλησει.

[DESPO]

πραγματικα και ο γιος μου καθυστερησε γυρω στις 15 μερες για να το ξεπερασει . Σου ευχομαι να ειναι λιγοτερες μερες σε εσενα γιατι πραγματικα ειναι επωδυνο να βλεπεις το παιδι σου να υποφερει

[Ειρήνη]

Η προσωπική μου γνώμη είναι, φίλες μου, να ακούμε τους γιατρούς μας αλλά να βάζουμε και το ένστικτό μας μέσα σε αυτό γιατί πραγματικά ο καθένας λέει ότι πιστεύει, ότι έχει σπουδάσει κ.ο.κ.

 

Εμάς, ο παιδίατρός μας, μας είπε (δεν θυμάμαι δυστυχώς μετά από ποια ηλικία! ) να του "κατεβάζω" μαλακά και προσεκτικά το πουλάκι μετά από το μπάνιο. Τις πρώτες 15 ημέρες το έκανα πολύ-πολύ προσεκτικά και σιγά-σιγά γιατί δεν "κατέβαινε" τόσο εύκολα. Μετά όμως γινόταν αμέσως και μέχρι σήμερα που είμαστε δυομιση χρόνων δεν είχαμε ποτέ κανένα πρόβλημα με το πουλάκι μας.

 

Φιλικά

[KATKALLI]

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΝΕΑ ΜΑΜΑ ( ΣΕ ΑΓΟΡΑΚΙ) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΩ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΤΟΥ - ΕΙΝΑΙ 12ΜΗΝΩΝ- ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ 6ΜΗΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ.. ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΟΣΟ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ??? ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΖΟΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΓΜΑΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ.

[mamvas]

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΝΕΑ ΜΑΜΑ ( ΣΕ ΑΓΟΡΑΚΙ) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΩ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΤΟΥ - ΕΙΝΑΙ 12ΜΗΝΩΝ- ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ 6ΜΗΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ.. ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΟΣΟ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΩ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ??? ΓΙΑΤΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΖΟΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΓΜΑΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ.

 

Δυστυχως δεν ειναι τοσο ευκολα τα πραγματα. Καλυτερα να σου δειξει ο γιατρος μεχρι που επιτρεπεται. Οι γνωμες των παιδιατρων και των παιδοχειρουργων διιστανται. Οι τελευταιες μελετες απο το εξωτερικο λενε να μην το πειραζουμε καθολου εκτος αν κλεισει τελειως και δε μπορει να κατουρησει ή εκτος και αν μαζεψει πυον οποτε και στις 2 περιπτωσεις πας στον γιατρο. Εγω δυστυχως δεν το θεωρησα αρκετα σημαντικο ωστε να το ψαξω και δεν εφερα αντιρηση ουτε στον παιδιατρο ουτε στον παιδοχειρουργο που εντελως βιαια το κατεβασαν στο παιδι και ουρλιαζε απαρηγορητο και αρνιοταν να κατουρησει για μια βδομαδα κι εκλαιγε γοερα οταν δεν κρατιοταν αλλο, κι επρεπε πια να κατουρησει, μια μονο φορα τη μερα. Ιδιως οταν 20 μηνων εκανε εγχειρηση κρυψορχιας, η οποια δεν ειχε καθολου πονους μετα στους ορχεις, ο παιδοχειρουργος ως εξτρα παροχη (black humor) το κατεβασε τελειως το πετσακι, αλλα τοσο αποτομα προφανως που για μια βδομαδα μετα που το κατεβαζαμε 2 φορεσ τη μερα για να βαλουμε κρεμουλα (αφου του καναμε κεφαλοκλειδωμα γιατι χτυπιοταν το παιδι απο τον πονο) το πουλακι του ειχε παραμορφωθει τελειως απο τα αιματα και το πρηξιμο, μονο πουλακι δε θυμιζε.

Μετα απο αυτη την εμπειρια το παιδι επαθε φοβια με το πουλακι του κι ακομη δεν μας αφηνει να το ακουμπαμε. Καποια στιγμη εβγαλε πυον μεσα απο το πετσακι και μας συστησαν εναν παιδοχειρουργο που το κατεβαζει αναιμακτα με μικρη επεμβασουλα τοπικη με αντισηψια και ξυλοκαϊνη που διαρκει δεκα λεπτα το πολυ. Πηγαμε, με πολυ σκεπτικισμο ομολογω, αλλα μειναμε ευχαριστημενοι γιατι αν και το παιδι εκλαιγε, δεν ματωσε ουτε πρηστηκε ουτε πονουσε μετα

[Μαρια Στυλιανακη]

διαβάστε αυτό -

 

Τι είναι η φίμωση τι βαλανοποσθικές συμφύσεις και πότε χρειάζεται επέμβαση.

 

Ονομάζουμε πόσθη το μέρος του δέρματος που καλύπτει το πέος του μικρού παιδιού και βάλανο το τελικό τμήμα του πέους με αυτό το ιδιόμορφο σχήμα. Στον πέμπτο μήνα της ενδομήτριας ζωής ο σχηματισμός αυτός του δέρματος που ονομάζουμε πόσθη είναι πλήρης. Καλύπτει τελείως τη βάλανο με την οποία και συμφύεται δηλαδή είναι πολύ καλά κολλημένη. Κάτω από την επίδραση ανδρογόνων σχηματίζονται μικρά κενά διαστήματα μεταξύ της πόσθης και της βαλάνου. Αυτά τα κενά αυξάνουν σε μέγεθος και ενώνονται το ένα με το άλλο, διαχωρίζοντας τελείως την πόσθη από τη βάλανο. Η διαδικασία του διαχωρισμού είναι συνήθως ατελής κατά τη γέννηση και συνεχίζεται μέσα στην παιδική ζωή.

 

Κατά τη γέννηση η πόσθη τραβιέται προς τα κάτω αποκαλύπτοντας τη βάλανο μόνο σε ένα ποσοστό 4% των παιδιών. Στα μισά νεογέννητα αγόρια δεν μπορεί κανείς να δει ούτε το στόμιο της ουρήθρας. Έως την ηλικία των 6 μηνών η πόσθη τραβιέται τελείως προς τα κάτω σε ένα ποσοστό 20% των αγοριών. Μέχρι την ηλικία των 3 ετών 10% των αγοριών έχουν ακόμη πόσθη η οποία δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα κάτω. Βέβαια σχεδόν σε όλα τα αγόρια μέχρι την ηλικία των 17 ετών η πόσθη έχει ανοίξει κανονικά.

 

Αν ορίσουμε σαν φίμωση μονάχα την αδυναμία να τραβήξει κανείς την πόσθη προφανώς όλα τα νεογέννητα αγόρια έχουν φίμωση. Παρʼ όλα αυτά η φίμωση που καθορίζεται μʼ αυτόν τον τρόπο είναι συνήθως μία φυσιολογική οντότητα και δεν έχει καμία παθολογική συνέπεια. Πρόκειται λοιπόν για τη φυσιολογική νεογνική φίμωση, που δεν χρειάζεται οποιαδήποτε επέμβαση. Ένα συνηθισμένο λάθος στην απόπειρα να εξετάσει κανείς το πέος είναι να τραβήξει την πόσθη προς τη βάση του πέους, τότε συνήθως βλέπει ένα άνοιγμα σαν κεφαλής καρφίτσας που μπορεί να οδηγήσει λανθασμένα στη διάγνωση μιας αληθινά παθολογικής φίμωσης. Παρόλα αυτά εάν η πόσθη τραβηχτεί περιφερικά προς τα μας τότε μπορεί κανείς να δει ότι το άνοιγμα της πόσθης είναι αρκετά φαρδύ και με κανένα τρόπο δεν εμποδίζει την ούρηση.

 

Αληθινή παθολογική φίμωση είναι πολύ σπάνια πριν την ηλικία των 5 ετών. Προκαλείται συνήθως από συνεχείς βαλανοποσθίτιδες οδηγώντας σε μία ίνωση του στόμιου της πόσθης και πραγματική στένωση για την οποία η περιτομή είναι απόλυτη ένδειξη.

 

Παρʼόλα αυτά η βαλανοποσθίτιδα από μόνη της δεν αποτελεί ένδειξη περιτομής γιατί είναι συνήθως ήπια, αυτοπεριοριζόμενη και λίγα παιδιά πάσχουν από παραπάνω από ένα επεισόδια. Για την αντιμετώπισή της είναι αρκετή η συντηρητική θεραπεία της με αντιβιοτικά.

 

Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε ότι και οι συμφύσεις δηλαδή τα σημεία που η βάλανος και η πόσθη είναι ακόμη κολλημένες είναι μία φυσιολογική διεργασία και πρέπει κανείς να τις αφήνει τελείως μόνες τους. Ο βίαιος διαχωρισμός συνήθως χωρίς αναισθησία οδηγεί σε πόνο, αιμορραγία, και ακόμη σε παραφίμωση. Αυτή η βίαιη πράξη είναι τελείως αχρείαστη διότι ο αυτόματος διαχωρισμός συμβαίνει φυσιολογικά ούτως ή άλλως μόνος του. Πρέπει να δώσουμε έμφαση στο γεγονός ότι καμία ειδική φροντίδα δεν χρειάζεται για το πέος ενός αγοριού. Είναι τελείως αχρείαστη η έλξη της πόσθης σαν ρουτίνα για να βοηθήσει την αποκάλυψη της βαλάνου ή να διευκολύνει τον φυσιολογικό διαχωρισμό. Αφού η πόσθη έχει χωρίσει μόνη της από τη βάλανο, το αγόρι πρέπει να ενθαρρύνεται να καθαρίζει αυτή την περιοχή όπως και όταν πλένεται πίσω από τα αυτιά του. Η νεογνική περιτομή και η περιτομή παιδιών που δεν υπάγονται στην κατηγορία της παθολογικής φίμωσης, είναι βάρβαρη μεσαιωνική και ακρωτηριαστική πρακτική.

 

Ο Παιδοχειρουργός κος Μαρινόπουλος εκπαιδεύθηκε στην Αγγλία στην Νεογνική Χειρουργική και την Λαπαροσκοπική Χειρουργική.

 

http://healthsites.in.gr/imarinopulos/page_GREEK_2.htm

[Serba]

Απ'ότι κατάλαβα,

να μην κάνουμε τίποτα μέχρι τα 5 τους χρόνια;

[ζιζελ]

Καλημερα.Σε παρακαλω μπορεις να μου στειλεις το τηλ. αυτου του παιδοχειρουργου γιατι ο γιος μου που ειναι 4 ετων εχει φιμωση.Δεν θελω να γινει κατι χωρις τοπικη αναισθησια γιατι μετα θα μου βγαλει αρνηση στους γιατρους.Ευχαριστω.

[vls]

Εχω ενα γιο 5,5χρονων. Οταν εφτασε στα 2 η παιδιατρος διεγνωσε φιμωση και με εστειλε σε ενα χειρουργο στο Υγεια. Μου ειπε να μην το πειραξουμε εμεις καθόλου. Η διαρκεια της "επεμβασης" ήταν με το ζόρι 2 λεπτα. Εβαλε μια αναισθητική αλοιφουλα και κατεβασε το πετσακι. Πονουσε ο μικρός μου μερικές ώρες αργοτερα που περασε η αναισθησία αλλα το όφελος νομίζω ήταν μεγαλύτερο. Τον πονο τον καταπολεμήσαμε με την ίδια αλοιφή, ενα σωληναριο μια σταλιά ήταν ίσα ισα για δυο τρεις εφαρμογές.

[ζιζελ]

Εχω ενα γιο 5,5χρονων. Οταν εφτασε στα 2 η παιδιατρος διεγνωσε φιμωση και με εστειλε σε ενα χειρουργο στο Υγεια. Μου ειπε να μην το πειραξουμε εμεις καθόλου. Η διαρκεια της "επεμβασης" ήταν με το ζόρι 2 λεπτα. Εβαλε μια αναισθητική αλοιφουλα και κατεβασε το πετσακι. Πονουσε ο μικρός μου μερικές ώρες αργοτερα που περασε η αναισθησία αλλα το όφελος νομίζω ήταν μεγαλύτερο. Τον πονο τον καταπολεμήσαμε με την ίδια αλοιφή, ενα σωληναριο μια σταλιά ήταν ίσα ισα για δυο τρεις εφαρμογές.

[ζιζελ]

καλησπερα.Σε παρακαλω μπορεις να μου γραψεις το ονομα της αλοιφης? Ευχαριστω.......

[vls]

καλησπερα.Σε παρακαλω μπορεις να μου γραψεις το ονομα της αλοιφης? Ευχαριστω.......

 

Η μνημη μου δεν με βοηθά κυρίως στα ονοματα φαρμακων, εχουν περασει και σχεδον τεσσερα χρονια. Ηταν ενα πολύ μικρό σωληνάριο, η παιδιατρος σου θα το ξερει σιγουρα.

[ζιζελ]

Δεν πειραζει.Ευχαριστω παντως που μου απαντησες.Ευτυχως βρηκα και την κρεμα και εχουμε αρχισει τη θεραπεια σημερα κιολας.

[Γιάννης Μαρινόπουλος]

Αγαπητή ζιζελ

 

Η ηλικία του μικρού σας αγγίζει τα όρια που εμφανίζεται η παθολογική φίμωση.Εάν πράγματι αυτή είναι η διάγνωση φοβάμαι ότι οι αλοιφές δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και σύντομα θα χρειαστεί επέμβαση.

 

Στην περίπτωση που ο μικρός δεν παρουσιάζει φίμωση αλλά βαλανοποσθικές συμφύσεις πάλι οι αλοιφές είναι άχρηστες διότι για τις συμφύσεις δεν κάνουμε απολύτως τίποτε.Με το χρόνο λύνονται μόνες τους και η βάλανος αποκαλύπτεται.

 

Με εκτίμηση

[ζιζελ]

Ο γιατρός που είχε δεί το παιδί είχε διαγνώσει 'σύμφηση βαλάνου'.Μου είχε πεί να βάζω στον μικρό εξωτερικά την κρέμα betnovate πρωί ,μεσημέρι΄και βράδυ για ένα μήνα.Μετά αποχή ένα μήνα και τον τρίτο μήνα πάλι αύτη την κρέμα.Αυτό θα γίνεται για έξι μήνες συνολικά.

Εγώ άρχισα τη θεραπεία αυτή πρίν δύο μήνες(ο ένας μήνας με κρέμα και ο άλλος χωρίς).Τ'ι άραγε να κάνω τώρα;

Πάντως είναι σίγουρο ότι το παιδί δεν έχει φίμωση,γιατί αποκαλύπτεται η βάλανος και πιο χαμηλά υπάρχει κάτι σαν δαχτυλίδι και τη σταματά.

Σας ευχαριστώ ΠΟΛΥ για την απάντησή σας.

[Γιάννης Μαρινόπουλος]

Ζιζέλ

 

Σας συμβουλεύω να διακόψετε την αλοιφή διότι περιέχει βηταμεθαζόνη δηλαδή κορτιζόνη και απορροφάται από τον βλεννογόνο της βαλάνου.

 

Μη προσπαθήσετε επίσης να αποκαλύψετε ολόκληρη τη βάλανο.Κίνδυνος παραφίμωσης και στραγγαλισμού της από τον στενό δακτύλιο που περιγράφετε.

 

Μια εξέταση από πιστοποιημένο Παιδοχειρουργό είναι απαραίτητη για επιπλέον συμβουλές.

 

Με εκτίμηση

[ninakia]

Γεια σας κι από μας! ο ένας άπό τους δύο γιούς μου είναι τώρα 2 1/2. Η κατάστασή μας έχει ως έξής: Η βάλανος αποκαλύπτεται πλήρως καθώς μέχρι τώρα ακολούθησα όλα όσα μου είπε η παιδίατρος και αποκαλύφθηκε ανώδυνα και φυσιολογικά! Από 1 έτους που άρχισε να του κατεβάζει την πόσθη η παιδίατρος, μου είχε πει ότι δεν μπορεί να κατέβει τελείως η πόσθη διότι μιά πετσούλα την συγκρατεί! Με συμβούλεψε να πάω σε χειρουργό για να του το κάνει με τοπική νάρκωση, ¨"είναι πολύ απλό και σχετικά ανώδυνο" μου είπε.

 

έχετε αντιμετωπίσει κάτι αντίστοιχο? τι να περιμένω?

[Πέτρος Δ. Θάνος]

Η Φίμωση των Παιδιών

Η φίμωση αποτελεί μια συγγενή ανωμαλία στα αγόρια-παιδιά ,ενώ στον ενήλικα άνδρα

πολλές φορές οφείλεται σε φλεγμονώδους αιτιολογίας παθήσεις (χρόνια βαλαποσθίτιδα),

σε συνέργεια με συστηματικές νόσους (σακχαρώδη διαβήτη), καθώς επίσης και κακή

υγιεινή.

Φίμωση, λοιπόν, είναι η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου, λόγω σχηματισμού ενός

δακτυλίου στο δέρμα (ακροποσθία) που την περιβάλλει . Το δέρμα που περιβάλλει

την βάλανο-(το κεφαλάκι του πέους) , δεν μπορεί να τραβηχτεί προς τα πίσω ,η όταν αυτό

γίνει με σχετικά βίαιο τρόπο τότε δεν είναι δυνατό να επανέλθει στη θέση του , κατάσταση

που ονομάζεται παραφίμωση και είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέκρωση του δέρματος του

πέους και γι'αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται άμεσα. Η φίμωση μπορεί να δημιουργηθεί σε

οποιαδήποτε ηλικία , αλλά στα αγόρια κάτω του τριών ετών σπάνια παρατηρείται αληθινή

φίμωση και ο σχετικά στενός δακτύλιος της ακροποσθίας βαθμιαία διερύνεται, έτσι ώστε

σε μεγαλύτερες ηλικίες να μπορεί να αποκαλυφθεί φυσιολογικά η βάλανος. Η φίμωση των

παιδιών που σωστά ονομάζεται

« Ψευδοφίμωση »

δεν είναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός απο ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή ο

δακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας ,

έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση.

1 / 2

Η Φίμωση των Παιδιών

Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερη

επαφή με την υγιεινή του παιδιού ειναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναι

φυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται. Υπάρχουν

πολλές μελέτες στην παγκόσμια κοινότητα για τον αν πρέπει νʼανατάσσεται η

ψευδοφίμωση των παιδιών στην μικρή ηλικία έως 3 χρόνων ή όχι.Το ερώτημα τίθεται διότι η

«βλάβη» αποκαθίσταται με την ανάπτυξη του παιδιού κάτι που φυσικά και δεν ισχύει σε

όλες τις περιπτώσεις. Κατά την δική μας άποψη και με βάση την Παγκόσμια Βιβλιογραφία

πιστεύουμε πως ο Παιδίατρος , ο Παιδο-ουρολόγος ή ο Παιδοχειρουργός θα πρέπει

νʼαποκαθιστούν την κατάσταση αυτή για τους παρακάτω λόγους.

1. Η ανατομία και η φυσιολογία της περιοχής δεν είναι πλέον σε θέση νʼαποδεχθούν μία

τέτοια παθολογική κατάσταση οφειλόμενη στις συμφύσεις της περιοχής. Αυτός είναι και ο

λόγος που εκτός των άλλων ο Ειδικός σε μία απλή ή επιπλεγμένη-εμπύρετο ουρολοίμωξη ,

σε κακή ανάπτυξη του παιδιού , θα πρέπει να σκεφτεί και την φίμωση-ψευδοφίμωση ως

αιτιοπαθογένεια των καταστάσεων αυτών.

2. Δεν γνωρίζουμε εφʼόσον δεν αποκαλυφθεί η βάλανος κάποιες συγγενείς ανωμαλίες της

ουρήθρας όπως π.χ. είναι ο υποσπαδίας (βαλανικός,υποβαλανικός,στεφανιαίος). Θα πρέπει

να τονίσουμε ότι η χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία διενεργείται σε ηλικία κάτω

των 3 ετών , για πολλούς και διαφόρους λόγους ,κυρίως ψυχολογικούς.

3. Κατά την ανάπτυξη του πέους δεν υπάρχει και η σωστή ανάπτυξη σε όλες τις

περιπτώσεις των ανατομικών δομών . Έτσι ,λοιπόν ,μπορεί να παρατηρηθεί μικροφαλλία.

Η αντιμετώπιση της φίμωσης , γίνεται με χειρουργική επέμβαση, την πολύ γνωστή απο

αρχαιοτάτων χρόνων περιτομή. Ακόμα και σήμερα σε oρισμένους λαούς εκτελείται για

θρησκευτικούς λόγους στα νεογέννητα αγόρια. Η περιτομή θεωρείται τεχνικά απλή

επέμβαση και συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία στον ενήλικα άνδρα και τα μεγάλα

παιδιά, ενω χρησιμοποιούνται ράμματα τα οποία απορροφούνται . Θα πρέπει όπως είπαμε

να αποφεύγεται η χορήγηση γενικής αναισθησίας για την εκτέλεση περιτομής και θα πρέπει

να περιμένουμε να μεγαλώσει το παιδί , εκτός αν υπάρχουν οι λόγοι που προανέφερθηκαν.

Μετά την περιτομή με τοπική αναισθησία το παιδί η ο άνδρας μπορεί να φύγει και να πάει

σπίτι ή το πολύ να παραμείνει μία ημέρα, ενώ η επούλωση του τραύματος είναι πλήρης

εντός το πολύ 20 ημερών .

[anapo]

Καλημέρα,

Διάβασα τη συζήτηση που προηγήθηκε σχετικά με την "ψευτοφίμωση", αλλά δεν βρήκα απάντηση στο πρόβλημα. Ο γιος μου, 3.5 ετών, υπέστη προχθές αυτή την "παρέμβαση". Η γιατρός του τράβηξε το πετσάκι μέχρι κάτω, διότι δεν κατέβαινε μόνο του και υπήρχε κίνδυνος να δημιουργηθεί πύον εσωτερικά. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι σήμερα, αρνείται να κάνει τσίσα. Ούτε στην πάνα, ούτε στο γιογιο, ούτε στην τουαλέτα, ούτε πουθενά. Πίνει ελάχιστα υγρά και όταν τον πιέζουμε να κάνει τσίσα (διότι τον βλέπουμε ότι κατουριέται), έχουμε απίστευτες σκηνές κλάματος και άρνησης. Τι κάνουμε λοιπόν??? Το αφήνουμε, χωρίς να λέμε τίποτα? Η γιατρός μου είπε να του βάζω αλοιφή για δυο-τρεις μέρες, αλλά αποφάσισα να μείνω στις δύο ημέρες, μήπως και χαλαρώσει λίγο. Είναι αδύνατον να μην τον πιέσω να πάει στην τουαλέτα, φοβάμαι ότι αυτή η συγκράτηση των ούρων δεν είναι καλή. Θα ήθελα πραγματικά μία βοήθεια στο θέμα!!

Ευχαριστώ

[liana03]

Καλημέρα anapo και περαστικά στον γιο σου!

Εμείς είχαμε κάνει το ίδιο στον γιο μου πριν 3 μήνες και όταν ήταν να κάνει τσίσα τον βάζαμε στο μπάνιο και του ρίχναμε πάνω νεράκι και έτσι έκανε, επίσης την πρώτη μέρα του βάζαμε και ξυλικαίνη η οποία τον βοηθούσε λιγάκι. Επίσης θέλω να σου πω ότι την αγωγή με την κρέμα πρέπει να την συνεχήσεις όπως σου είπε ο γιατρός γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξανακολήσει και οπωσδήποτε να τον προσπαθήσετε να κάνει τσίσα άλλωστε τώρα μετά από 2 μέρες ο πόνος πρέπει να έχει υποχωρήσει αρκετά μάλλον από τον φόβο του τα κρατάει και όχι από τον πόνο.

[anapo]

Ευχαριστώ για την απάντηση,

Σίγουρα είναι φόβος! Δεν είναι δυνατόν στον παιδικό σταθμό να κάνει τσίσα και να μην διαμαρτύρεται, και στο σπίτι να μην κάνει και να λέει ότι πονάει! Άλλωστε, μιλώντας με τη γιατρό, μου τόνισε ότι το πετσάκι τραβήχθηκε πολύ εύκολα και επομένως δεν έχει τραυματιστεί το σημείο τόσο ώστε να δικαιολογεί πόνο τέτοιας έκτασης. Αντιλαμβάνομαι δηλαδή ότι το θέμα είναι κυρίως ψυχολογικό και γι' αυτό ακριβώς ρωτάω πώς πρέπει να το διαχειριστώ. Αυτό είναι το ζητούμενο! Η ξυλοκαίνη δεν βοήθησε, γιατί την φοβήθηκε και αυτή! Και πώς να καταλάβει τριών ετών ότι αυτό που του βάζω θα τον βοηθήσει να μην πονάει...

[Γιάννης Μαρινόπουλος]

Αγαπητή anapo

 

Τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν σταδιακά. Σας συμβουλεύω να αφήσετε πλέον ήσυχη την πόσθη του μικρού σας και να μην επιτρέψετε σε κανένα να τη διανοίξει με αυτό το βίαιο τρόπο. Σε ηλικία 5 ετών ζητήστε μια εξέταση από πιστοποιημένο παιδοχειρουργό για να αποκλειστεί η πιθανότητα ιατρογενούς φίμωσης.

[sisicat]

Γεια σας μητέρες. Ονομάζομαι Δέδε Όλγα και είμαι ειδικευόμενη Παιδοχειρουργός και μητέρα ενός 5μηνου αγοριού. Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί ανησυχία και αναστάτωση στις μητέρες που έχουν αγόρια σχετικά με τη βάλανο και την ακροπόσθη τους. Όλα οφείλονται στην παραπληροφόρηση που έχουν ενίοτε και οι ίδιοι οι ιατροί, καθώς συνεχώς τα πράγματα εξελίσσονται και δεν ενημερώνονται πάντα όλοι επαρκώς. Η άποψη που παρουσιάζει ο κ. Μαρινόπουλος είναι πλέον η ισχύουσα. Κάθε βίαιη επέμβαση μπορεί να προκαλέσει αληθινή φίμωση σε ένα παιδί που δεν είχε πρόβλημα, καθώς οι μικροτραυματισμοί δημιουργούν ουλές με αποτέλεσμα να μην αποκαλύπτεται στη συνέχεια η βάλανος και να χρειαζεται χειρουργική αποκατάσταση με περιτομή.

Το βασικό είναι να ηρεμήσουν οι μητέρες και να μη φοβούνται να πουν την άποψή τους στον/ην παιδίατρο. Θέλω να τονίσω ότι αν ο παιδίατρος σας πει κάτι διαφορετικό από την ιατρική γνώμη του κ. Μαρινόπουλου δε σημαίνει ότι είναι κακός παιδίατρος. Απλώς παλαιότερα επικρατούσε η άποψη και μεταξύ των παιδοχειρουργών ότι πρέπει να αποκαλύπτεται σε μικρή ηλικία η βάλανος με χειρισμούς του ιατρού, άποψη που πλέον θεωρείται ξεπερασμένη.

[visitor]

καλημέρα σας. Αντιμετωπίζουμε και εμείς το ίδιο δίλημμα. Η παιδίατρος του παιδιού μας (αγόρι 2 ετών) δεν έχει προσπαθήσει να κάνει κάποια "βίαιη" κίνηση για την φίμωση. Σε μια συζήτηση με ένα φίλο μου, με παρότρυνε να αλλάξω παιδίατρο διότι ο "δικός" του παιδίατρος το έκανε στον μικρό του γιο σε ηλικία 8 μηνών. Δεν είναι λίγο βάρβαρο σε αυτή την ηλικία?

[Γιάννης Μαρινόπουλος]

καλημέρα σας. Αντιμετωπίζουμε και εμείς το ίδιο δίλημμα. Η παιδίατρος του παιδιού μας (αγόρι 2 ετών) δεν έχει προσπαθήσει να κάνει κάποια "βίαιη" κίνηση για την φίμωση. Σε μια συζήτηση με ένα φίλο μου, με παρότρυνε να αλλάξω παιδίατρο διότι ο "δικός" του παιδίατρος το έκανε στον μικρό του γιο σε ηλικία 8 μηνών. Δεν είναι λίγο βάρβαρο σε αυτή την ηλικία?

 

Αγαπητή visitor

 

Ακολουθήστε τις συμβουλές της παιδιάτρου σας. Είναι εναρμονισμένες με την παγκόσμια σύγχρονη και σωστή πρακτική.

 

Με εκτίμηση