4,5 χρονών. Να τον πάω στο μνημόσηνο Προγιαγιάς?

[xazomanoula]

Καλησπέρα. Δεν ξέρω αν γράφω τον προβληματισμό μου στη σωστή ενότητα αλλά δεν βρήκα κάτι πιο αντιπροσωπευτικό.

Έχω ένα μικρούλι 4,5 χρονών και σε λίγο θα γίνουν τα 40 της γιαγιας του συζύγου μου. Η οικογένειά του ισχυρίζεται πως πρέπει να τον πάρουμε μαζί, ενώ εγώ δεν βρήσκω κανένα λόγο. Να διευκρινίσω πως τη συγκεκριμένη γιαγιά δεν την ξέρει ούτε καν απο φωτογραφία και ποτε δεν του έχει μιλήσει κάποιος γι αυτή. Επίσης το μνημόσηνο θα γίνει στην εκκλησία κι οχι στο νεκροταφείο.

Βοήθεια, γιατί έχω πελαγώσει. Επίσης σημαντικό νομίζω είναι πως ενώ έχω χάσει τον πατέρα μου (δεν προλαβε να τον γνωρίσει), δεν τον έχω πάει στο νεκροταφείο, ενώ φυσικά και του έχουμε μιλήσει γι αυτόν.

Ααααχ τι να κάνω????

[mmdad]

Καλησπέρα. Δεν ξέρω αν γράφω τον προβληματισμό μου στη σωστή ενότητα αλλά δεν βρήκα κάτι πιο αντιπροσωπευτικό.

Έχω ένα μικρούλι 4,5 χρονών και σε λίγο θα γίνουν τα 40 της γιαγιας του συζύγου μου. Η οικογένειά του ισχυρίζεται πως πρέπει να τον πάρουμε μαζί, ενώ εγώ δεν βρήσκω κανένα λόγο. Να διευκρινίσω πως τη συγκεκριμένη γιαγιά δεν την ξέρει ούτε καν απο φωτογραφία και ποτε δεν του έχει μιλήσει κάποιος γι αυτή. Επίσης το μνημόσηνο θα γίνει στην εκκλησία κι οχι στο νεκροταφείο.

Βοήθεια, γιατί έχω πελαγώσει. Επίσης σημαντικό νομίζω είναι πως ενώ έχω χάσει τον πατέρα μου (δεν προλαβε να τον γνωρίσει), δεν τον έχω πάει στο νεκροταφείο, ενώ φυσικά και του έχουμε μιλήσει γι αυτόν.

Ααααχ τι να κάνω????

 

Εμεις παμε στην εκκλησια και σχεδον καθε Κυριακη εχει μνημοσυνο (Τον μεγαλο τον ειχα παρει στα 2 χρονια του πατερα μου αλλα ηταν 4μηνων οποτε δεν καταλαβε τιποτα).

Θα προσπαθουσα να τον εχω μακρια απο τους συγγενεις που κλαινε αλλα θα πηγαιναμε στην εκκλησια. Στο νεκροταφιο δεν τους εχω παει (αλλα και εγω στα 20πηγα πρωτη φορα).

 

Οσο για τον παπου που δεν γνωρισαν εχουν δει φυσικα φωτογραφιες και ο μικρος οποτε πετυχενει το κινητο της μητερας μου που εχει την φωτογραφια του θελει να μιλησει στον παπου τον Τακη...

[xazomanoula]

Δεν είναι διαφορετικό όμως απλά να έχει ένα μνημόσυνο απο το να πας επι τούτου? Είχα ήδη ξεκαθαρίσει πως δεν θα τον πάω, αλλά όντως σκέφτομαι μήπως τον πάω κι είμαστε μακριά...

[Totzo]

εγώ δε θα τον πήγαινα.για ποιό λόγο τόσο μικρός να πάει σε ένα μνημόσυνο κάποιου που δεν εχει καν γνωρίσει?

[mmdad]

Δεν είναι διαφορετικό όμως απλά να έχει ένα μνημόσυνο απο το να πας επι τούτου? Είχα ήδη ξεκαθαρίσει πως δεν θα τον πάω, αλλά όντως σκέφτομαι μήπως τον πάω κι είμαστε μακριά...

 

Εσυ και ο αντρας σου δεν θα πατε? Η λειτουργεια δεν ειναι κατι διαφορετικο. Δηλαδη και σε βαφτιση παλι δεν θα καταλαβαινε τι θα ελεγε ο παπας. Απλα τον κρατας μακρια απο τους συναισθηματικα φορτισμενους γιατι αυτο θα τον σοκαρει και οχι το οτι πηγε σε μνημοσυνο

[xazomanoula]

Ο αντρας μου σίγουρα. Εγώ εξαρτάται απο το αν θα τον πάω ή όχι. Δεν έχω κάπου να τον αφήσω, οπότε ή τον παίρνω μαζί ή μένουμε σπίτι. Το βασικό μου πρόβλημα είναι πως δεν την είχε ακούσει καν οπότε γιατί να τον βάλω σε μια τέτοια διαδικασία?

[mmdad]

Ο αντρας μου σίγουρα. Εγώ εξαρτάται απο το αν θα τον πάω ή όχι. Δεν έχω κάπου να τον αφήσω, οπότε ή τον παίρνω μαζί ή μένουμε σπίτι. Το βασικό μου πρόβλημα είναι πως δεν την είχε ακούσει καν οπότε γιατί να τον βάλω σε μια τέτοια διαδικασία?

 

Για να εισαι κοντα στον αντρα σου, οπως θα πηγαινατε και στη χαρα καποιου φιλου του που παλι δεν θα ηξερε το παιδι...

Φυσικα και εσυ θα αποφασισεις. Απλα δεν νομιζω οτι θα παθει τιποτα το παιδι. Σιγουρα αν ηταν στο νεκροταφιο θα ηταν διαφορετικα...

[mmdad]

Και για να το θεσω και αλλιως αν θελεις να πας εσυ το παιδι δεν θα παθει τιποτα. Αν παλι δεν θελεις μπορει να ειναι μια καλουτσκη δικαιολογια αναλογα με το πως το βλεπει ολοκληρη η οικογενια... Πχ οι οικογενια του πατερα μου ηταν ολοι τις αποψεις οτι τα παιδια δεν συμμετεχουν σε τετοια και ετσι δεν πηγαιναμε πουθενα. Η οικογενια της μητερας μου δεν το εβλεπαν ετσι και το σχολιαζαν αρνητικα..

[milva]

Επειδή έχω ζήσει θανάτους και τα περελκόμενα τον τελευταίο χρόνο -και μάλιστα παππούς και θείος-θα σου πω το εξής: τα παιδιά στενοχωριούνται όταν συλληπούνται τους γονείς τους περιμένοντας ο κόσμος στην ουρά. Μία προγιαγιά πόσα δάκρυα να έχει...φαντάζομαι ότι θα ήταν πλήρης ημερών.. οπότε λες στο παιδί σου ότι πάτε εκκλησία στη λειτουργία συν να πει ο παπάς και μία προσευχή για τη μαμά της γιαγιάς του...so what?? και έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο από τους συγγενείς και το παιδί σου θα εκκλησιαστεί και βολτούλα θα βγείτε...

[Καλλιτεκνια]

Ο αντρας μου σίγουρα. Εγώ εξαρτάται απο το αν θα τον πάω ή όχι. Δεν έχω κάπου να τον αφήσω, οπότε ή τον παίρνω μαζί ή μένουμε σπίτι. Το βασικό μου πρόβλημα είναι πως δεν την είχε ακούσει καν οπότε γιατί να τον βάλω σε μια τέτοια διαδικασία?

Τα παιδακια μας σε αυτη την ηλικια πρεπει να εχουν ηδη γνωση για τον θανατο.Δεν τους μιλαμε μονο για τους ζωντανους συγγενεις μας αλλα και για τους κεκοιμημενους.Με πολυ απλα λογια φυσικα μπορουμε να εξηγησουμε οτι οταν περνανε τα χρονια οι μεγαλοι παππουδες και γιαγιαδες μας,φευγουν απο εδω και πανε στον ουρανο.Ετσι κι εμεις παμε στην εκκλησια για να τους θυμηθουμε και να τους στειλουμε την αγαπη μας.Θα εξοικιωνεται σιγα σιγα στην ιδεα και δεν θα βιωσει τοσο δραματικα την απωλεια του πρωτου γνωστου προσωπου.

[ΧΑΡΟΥΛΙΤΑ]

Εγώ δεν θα το πήγαινα..! Νομίζω ότι είναι τελείως διαφορετικό το κλίμα όταν πηγαίνεις για μια βάπτιση, για ένα γάμο ή απλά μια Κυριακή στην εκκλησία και τελείως διαφορετικό όταν πάμε στα 40 κάποιου...! Σίγουρα θα υπάρχουν συναισθηματικά φορτισμένοι άνθρωποι και αφού ο σύζυγος σου είναι τόσο στενός συγγενής με το πρόσωπο που πέθανε δεν νομίζω να μπορέσεις να τους αποφύγεις εύκολα. Σίγουρα το παιδάκι θα πρέπει να μάθει κάποια στιγμή και για τον θάνατο, αλλά είναι πολύ μικρό ακόμα για να το βάλεις σε αυτή τη διαδικασία από τώρα. Στο χρόνο που δεν θα είναι τόσο φορτισμένα τα πράγματα ας το πας.

[tzo28]

Ουτε εγω θα το πηγαινα...ειναι σε ηλικια που αρχιζουν και συνειδητοποιουν τι ειναι ο θανατος,αρχιζουν να εχουν ανασφαλειες μη μας χασουν κτλ...οποτε θα θεωρουσα λαθος να το βαλω σε ενα κλιμα,που οπως και να ΄χει θα ειναι συναισθηματικα φορτισμενο.

[Rea_1971]

τι λέτε βρε παιδιά!!!! ποιος ο λόγος ένα μικρό παιδάκι να παρίσταται σε μνημόσυνα, κηδείες κλπ;;;΄

 

κορίτσι μου πάρε το παιδάκι σου και πήγαινε μια βόλτα να πάρετε αέρα. μη του μαυρίσεις τη ψυχουλα χωρίς λόγο και μάλιστα για κάποιον που δεν γνώρισε ποτέ.

[DALIA]

Όχι να μην τον πάρεις. Πέρυσι είχα πάρει τον δικό μου στα 40 του θείου μου και περάσαμε πολύ άσχημες νύχτες για αρκετό καιρό. Είχα ανοίξει και θέμα τότε αλλα δυστυχώς δεν μπορώ να σου δόσω το λινκ επειδή γραφω απο κινητό.

[melina_g]

O πατέρας μου πέθανε όταν ο μικρούλης μου ήταν περιπου 1,5 χρονών. Στην κηδεία φώναξα γυναίκα και τον κράτησε. Σε όλα τα μνημόσυνα όμως (και αυτά που κάνουμε στην εκκλησία και σε αυτά που κάνουμε στο νεκροταφείο) τον παίρνω μαζί. Και στις... "επισκέψεις" που κάνω στον μπαμπά μου, μαζί τον παίρνω. Μέχρι στιγμής δεν μου έχει βγάλει καμια φοβία. Άσε που μετά στον καφέ όλοι μαζί του ασχολούνται και το χαίρεται... Του έχουμε εξηγήσει πάνω κάτω τι έχει συμβεί και το έχει πάρει μια χαρά.

Δεν βλέπω κάτι κακό στα μνημόσυνα (ή ίσως να έχω εξοικειωθεί με αυτά περισσότερο απο όσο ο υπόλοιπος κόσμος...). Για μένα είναι ένα μυστήριο, όπως όλα τα άλλα. Εννοείται φυσικά όταν δεν υπάρχουν παρατραβηγμένες καταστάσεις.

[emmaki]

Άποψη μου, αν το παιδί έχει έρεθι σε επαφή με το θάνατο, να το πας (θάνατος κάποιου συγγενούς, κάποιου ζώου....). Αν ξέρει, δηλαδή, τι είναι ο θάνατος και δεν θα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με τη θλίψη που αυτός προκαλεί (και μάλιστα για ένα άτομο που για τον ίδιο δεν σήμαινε και τίποτα καθώς δεν τον γνώριζε) να μην το πας.....

 

 

Και για να ευθυμήσουμε λίγο.....

 

Είχε έρθει στο ΚΕΔΔΥ μία μαμά που ανησυχούσε για το παιδί της (3 χρονών), γιατί πέθανε ο παπούς και το πήγαν στην κηδεία. Φοβόταν πώς θα αντιδρούσε, τι θα "έβγαζε" και δεν ήεξερ πώς να το χειριστεί...

Πάμε, λοιπόν, με την ψυχολόγο να μιλήσουμε με το παιδί....του λέμε "Ο παππούς τώρα είναι στον ουρανό" και πριν τελειώσουμε μας απαντά " Ποιόν ουρανό καλέ; Στη γή τον έβαλαν και έριξαν και χώμα από πάνω για να μην φύγει"......... Κόκαλο εμείς!!!!!

[ditop]

Ακριβως, τα παιδια μαλλον το αντιμετωπιζουν καλυτερα απο εμας. Οσο πιο πολυ το τραβα εμεις τοσο χειροτερο ειναι. Αν δεν ασχοληθεις και το πας σαν μια συνηθισμενη μερα στην εκκλησια τιποτα δεν θα καταλαβει. Τα δικα μου παιδια απο μηνων τα παω σε μνημόσυνα (ο πατερας μου, η γιαγια μου, τα ξαδελφια μου) ειχαμε πολλες απωλεις στην οικογένεια. Τιποτα δεν παθανε. Δεν ξερω αν καταλαβανε τι σημαινει θανατος αλλα τουλαχιστον δεν τους φοβίζει. Ο παππους ειναι στον ουρανο και καπνίζει επιτελους ελευθερα(μου την ειπε ο γιος μου, γιατι συνεχεια ελεγα οτι πηγε απο το καπνισμα ο παππους).

[jannis]

αν δεν περιμένεις να είναι δραματικό το φαινόμενο (αν η γιαγιά ήταν πολύ μεγάλη - το περιμένανε - αυτό το λέω γιατί αντίστοιχο μνημόσυνο για κάποιον που πέθανε νέος ή απότομα μπορεί να είναι τραυματικό)

τότε αυτό είναι μια ευκαιρία να τον φέρεις επαφή με το τι σημαίνει θάνατος. Και αφού δεν γνωρίζει το άτομο δεν θα του προκαλέσει προσωπικά λύπη και αν η μαμα και ο μπαμπας είναι ηρεμοι δεν θα το αναστατώσει τόσο και ειναι και χρήσιμο να δει ότι η λύπη που έχει ο κόσμος όταν χάνει καποιον αγαπημένο είναι φυσιολογική.

Είναι μια ηλικία όπου πρέπει να ξέρει τι γίνεται το συζητάνε και στο σχολείο γιατί όλο και κάποιο παιδάκι χάνει κάποιον.

Να το πάρεις όμως, μόνο αν εσύ θελεις να το χρησιμοποιήσεις εκπαιδευτικά.

Να μην το πάρεις για να ικανοποιήσεις την οικογένεια.

θα κανεις αυτό που πιστεύεις καλύτερο για το παιδί σου χωρίς να δώσεις εξηγήσεις.

[jannis]

Είχε έρθει στο ΚΕΔΔΥ μία μαμά που ανησυχούσε για το παιδί της (3 χρονών), γιατί πέθανε ο παπούς και το πήγαν στην κηδεία. Φοβόταν πώς θα αντιδρούσε, τι θα "έβγαζε" και δεν ήεξερ πώς να το χειριστεί...

Πάμε, λοιπόν, με την ψυχολόγο να μιλήσουμε με το παιδί....του λέμε "Ο παππούς τώρα είναι στον ουρανό" και πριν τελειώσουμε μας απαντά " Ποιόν ουρανό καλέ; Στη γή τον έβαλαν και έριξαν και χώμα από πάνω για να μην φύγει"......... Κόκαλο εμείς!!!!!

 

ασχετα με το τι πιστεύει ο καθένας, αυτό με τον ουρανό είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουν τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία αλλά και αργότερα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το σώμα από την ψυχή ή τι είναι πνεύμα.

Εμείς θάψαμε τον σκύλλο μας και πολύ καιρό μετά ο γιος μου ελεγε ότι δεν μπορεί να καταλάβει πως θα βγει από το χώμα και να παει στον ουρανό -αφού ο παπούς είναι στο ουρανό είναι και ο σκύλος...

 

'Ασχετο- Τα παιδιά μου τα βοήθησε πολύ η ταινία με τον βασιλιά των λιονταριών. Όταν θέλω να τους πω για πνεύμα κάποιου λέω όπως τον Μουφάσα...

[black_rose]

τι λέτε βρε παιδιά!!!! ποιος ο λόγος ένα μικρό παιδάκι να παρίσταται σε μνημόσυνα, κηδείες κλπ;;;΄

 

κορίτσι μου πάρε το παιδάκι σου και πήγαινε μια βόλτα να πάρετε αέρα. μη του μαυρίσεις τη ψυχουλα χωρίς λόγο και μάλιστα για κάποιον που δεν γνώρισε ποτέ.

 

Πόσο συμφωνώ δεν λέγεται!!!

Ούτε εγώ βρίσκω λόγο να το πας...Δεν υπάρχει κανένας λόγος!

Μια προγιαγιά που δεν γνώρισε ποτέ!Έλεος...

Αλλά και να την γνώριζε τόσο το χειρότερο!!Τότε ήταν που δεν θα το πήγαινα με τίποτα!

[MarcoPolo]

Eμεις πριν μια εβδομαδα χασαμε τον πεθερο μου και η αρχικη σκεψη ηταν να μην τον παρω μαζι ο γιος μου ειναι τρια παρα δυο μηνες , παρολαυτα επειδη εζησε την αναστατωση της ανακοινωσης γιατι εμας πηραν τηλ και ηρθε και η θεια του που ηταν χαλια επρεπε να του εξηγησω τι συμβαινει με απλα λογια. Τυχαια το πρωινο εκεινο τον ειχε παει ο πατερας του να δει τον πεθερο μου και ενω δεν ειχε επαφη μολις τον ακουσε δακρυσε και λιγες ωρες μετα εφυγε ησυχος. Οποτε την ιδια μερα που εφυγε ο πεθερος μου τον ειδε και ειχε προσφατη την εικονα του αρρωστο.

 

Στην κηδεια δεν ειχα και που να τον αφησω και τον πηρα μαζι και εκοβε βολτες εξω αντιλαμβανοταν απο το κλιμα οτι ημασταν στενοχωρημενοι και μας ηθελε κοντα ενω τον επιτηρουσαν οι γονεις μου. Του εξηγησα οτι ηρθαμε εδω να πουμε αντιο στον παπου και ζητησε να αναψει κερακι για τον παπου τον εβαλα μεσα αναψε απεφυγα να δει τον παπου και απλα βγηκε εξω .

 

Στο τελος της ημερας ειχε αποριες του εξηγουσα συνεχεια με απλα λογια απεφυγα τις λεξεις κοιμηθηκε η εφυγε απλα ειπα οτι ηταν αρρωστος ο παπους και μεγαλος πολυ και δεν θα ειναι πια μαζι μας δεν θα τον ξαναδουμε αλλα θα μιλαμε γιααυτον και θα τον βλεπουμε στις φωτο. Δεν μπορουσα να τον αφησω απο εξω απο ολο αυτο γιατι καταλαβαινε οτι κατι ασχημο τρεχει. Αν ηταν σε κηδεια νεου με ουριαχτα και χαμο δεν θα τον επαιρνα αλλα ετσι οπως ηταν η κατασταση και αντιλαμβανοταν δεν ηθελε να ειναι μακρυα μας. Στη μεση μονο οταν κουραστηκε με χιλια κολπα δεχτηκε να φυγει με τον αλλο παπου γενικα ομως ηθελε να ειναι κοντα μας.

 

Δεν του αφησε κατι κακο ως εμπειρια και τουλαχιστον δεν εχει ερωτηματικα.

[DEMS]

Το θέμα έχει ξανασυζητηθεί αρκετές φορές στο forum (για να μην ξαναγράφω) δες και εδώ:

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=112298

[mama35+]

Τα νεκροταφεία δεν είναι μέρη για παιδιά.

Σκεφτείτε αν θα θέλατε να πάνε εσάς τους ίδιους προτού τολμήσετε κάτι παρόμοιο στο δικό σας παιδί.

Η θλίψη, ο πόνος, τα κλάμματα και οι μαυροντυμένοι δεν έχουν να ροσφέρουν απολύτως τίποτα στην ψυχούλα ενός παιδιού που είναι καθαρή, αγνή και αμόλυντη.

Αν θέλετε ντε και καλά να καταλάβει το παιδί τι είναι θάνατος, αγοράστε του ένα χρυσόψαρο, ένα πουλάκι ένα ζωάκι εν πάσει περιπτώση που θα πεθάνει σε διάστημα τέτοιο που το παιδάκι θα μπορεί να αξιολογήσει την έννοια της ζωής και του θανάτου μέσα από το πρίσμα του μοιράσματος εμπειριών με ένα ζωντανό πλάσμα και της λήξης μιας πολύτιμης σχέσης.

 

Νομίζω ότι οι κοινωνικές υποχρεώσεις που αφορούν θανόντες, πρέπει να απασχολούν ΜΟΝΟ τους γονείς και όχι τα παιδιά που δεν έχουν καμμία δουλειά να θρηνούν το χαμό συγγενών ή άλλων κοντινών ανθρώπων.

[v & a]

ουτε εγω θα τα πηγαινα τα παιδια σε τετοια.

[ditop]

Τα νεκροταφεία δεν είναι μέρη για παιδιά.

Σκεφτείτε αν θα θέλατε να πάνε εσάς τους ίδιους προτού τολμήσετε κάτι παρόμοιο στο δικό σας παιδί.

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου (4 χρ) πηγαινα στα νεκροταφεια και δεν εχω καμια αρνητικη εικονα.

Η θλίψη, ο πόνος, τα κλάμματα και οι μαυροντυμένοι δεν έχουν να ροσφέρουν απολύτως τίποτα στην ψυχούλα ενός παιδιού που είναι καθαρή, αγνή και αμόλυντη.

Ο θανατος δεν ειναι αμαρτια, ουτε μολυνει ειναι φυσικο επακολουθο της ζωης.

Αν θέλετε ντε και καλά να καταλάβει το παιδί τι είναι θάνατος, αγοράστε του ένα χρυσόψαρο, ένα πουλάκι ένα ζωάκι εν πάσει περιπτώση που θα πεθάνει σε διάστημα τέτοιο που το παιδάκι θα μπορεί να αξιολογήσει την έννοια της ζωής και του θανάτου μέσα από το πρίσμα του μοιράσματος εμπειριών με ένα ζωντανό πλάσμα και της λήξης μιας πολύτιμης σχέσης.

Αυτο το βρισκω πιο τραγικο γιατι το παιδακι θα εχει δεθει με το ψαρακι, πουλακι, χελωνακι, θα το θεωρει πιο δικο του απο μια προγιαγγια οποτε θα πληγωθει πιο πολυ και πιο αμεσα.

 

Και στο κατω κατω "ολα μες το προγραμμα ειναι"