Δίδυμα και ύπνος

[Elisa Twins]

Δεν ξέρω εάν κάποιος κάπου είχε αναφέρει την δική μας περίπτωση...

Τα αγόρια μας είναι 7 1/2 μηνών και κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο.

Από τον 2ο μήνα έως και τον 5 κοιμώντουσαν μια χαρά το βράδυ: έπιναν το γάλα τους 22:30 και ξύπναγαν για το πρωινό γάλα στις 06:00 - 06:30!!!!

Από τον Αύγουστο όμως και μετά (όπου πήγαμε διακοπές και έφυγαν από το χώρο τους) ξυπνάνε τα βράδια. Κάποιες φορές μπορεί να "μιλάνε" μόνα τους, τις περισσότερες φορές όμως κλαίνε.

Και είναι σαν να έχουν κάποιου είδους επικοινωνία: το ένα βράδυ θα ξυπνήσει ο ένας, το άλλο βράδυ ο άλλος.

Μπορεί να ξυπνήσουν και 3 φορές το ίδιο βράδυ.

Δυστυχώς δεν έχουν μάθει να κοιμούνται μόνοι τους οπότε.... αγκαλιά και έξω από το δωμάτιο για να μην ξυπνήσει ο άλλος.

Ξέρω πως οι απόψεις διαφέρουν: άλλοι υποστηρίζουν την εκπαίδευση ύπνου, άλλοι υποστηρίζουν πως η αγκαλίτσα είναι το βάλσαμο.

Εκπαίδευση ύπνου: πως γίνεται με 2 μωρά στο ίδιο δωμάτιο?

Αγκαλίτσα: πόση αγκαλίτσα να κάνει κανείς 3-5 το πρωί και ενώ ο μικρός δεν θέλει να κοιμηθεί???

Όλες οι προτάσεις είναι ευπρόσδεκτες!

[TWINMAMA]

Δεν μας έγραψες εάν τα ταίζεις όταν ξυπνάνε ή όχι, δηλαδή είναι από πείνα ή όχι πιστεύεις? Τα δικά μου πάντως ξυπνάγανε για φαγητό και του έδινα να μην σου πω ότι και ακόμα ( 28 μηνών) όταν ξυπνάνε καμία φορά κατα τις 5 ,5" 30 τους το δίνω. Τώρα μία άλλη "πατέντα" που είχαμε κάνει εμείς ήταν να έχουμε ένα παρκοκρέβατο στο δωματίο μας και σε περιπτώσεις μεγάλης

ανησυχίας ή αρρώστιας για να μην ενοχλεί το άλλο μετά απο τις λίγες αγκαλίτσες βάζαμε τον "βάρβαρο" εκεί.

[Elisa Twins]

Δεν πεινάνε. Και αυτό το λέω γιατί μπορεί την πρώτη φορά που θα ξυπνήσουν να είναι μόλις 1 - 1 1/2 ώρα μετά το βραδινό γάλα.

Αν τώρα ξυπνήσουν από τις 05:00 και μετά, τους δίνουμε το πρωινό γάλα (για να κοιμηθούμε και 'μεις λίγο).

Καμιά φορά τους δίνω χαμομήλι όμως και αυτό προσπαθώ να το αποφεύγω γιατί δεν έχει αποτέλεσμα και δεν θέλω να μάθουν να "πίνουν" το βράδυ.

Σκεφτήκαμε και 'μεις να μεταφέρουμε το ένα κρεβάτι στο δικό μας δωμάτιο και να τους χωρίσουμε με το σκεπτικό όποιος ξυπνάει, να μην τον σηκώνουμε αλλά να τον αφήσουμε να κλάψει. Όμως διστάζουμε... Θα μπορεί μετά να πάει πίσω στο δωμάτιό του αυτός που θα είναι μαζί μας?

[TWINMAMA]

Οι φόβοι σας είναι πολύ λογικοί, εμείς δεν τα κάναμε συστηματικά και έτσι δεν μπορώ να πω ότι συνίθισαν, από την άλλη βέβαια είναι και στο κάθε παιδί πως θα το πάρει, με άλλα λόγια ρισκάρεις...ένα δεν προσπαθήσετε δεν θα μάθετε ( σου έκανα την καρδιά περιβόλι ε?) εμείς πάντως υπήρχαν βραδιές που τους αφήναμε και έκλαιγαν γιατί δεν γινόταν αλλιώς, βέβαια ήταν 14 μηνών που τους βάλαμε στο ίδιο δωμάτιο ( μέγα λάθος...άλλη ιστορία). Τέλος να σου πώ ότι ακόμα και τώρα τους έχουμε στο κρεβάτι μας όταν είναι πολύ άρρωστοι και μετά την επομένη που πάνε στο δικό τους πρόβλημα δεν υπάρχει

[vmavrid]

Καλησπέρα κ καλή εβδομάδα.

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου.

 

Τα κορίτσια μου είναι τώρα 28+ μηνών. Κ ναι ακόμα ξυπνάνε . Όχι βέβαια με την ίδια συχνότητα όπως παλιά αλλά τουλάχιστον από 1 φορά η καθεμιά. Κ λέω πάλι καλά κ δόξα τω Θεώ. Για 2 χρόνια δεν είχα καταφέρει να κοιμηθώ ούτε 3 ώρες συνεχόμενες.

Κ εμείς στην αρχή τις είχαμε στο ίδιο δωμάτιο αλλά για πρακτικούς λόγους (μπες βγες με το παιδί στην αγκαλια για να μην ξυπνήσει κ το άλλο, όπως κ εσύ ανεφερες) τις χωρίσαμε. Βέβαια περίσσευε ένα δωμάτιο, όπου ήταν ο "ξενώνας".

 

Σε κάθε δωμάτιο έχουμε κ από ένα κρεβάτι για εμάς, για να την πέφτουμε εκέι τις δύσκολες άυπνες νύχτες. Επίσης αυτό είναι σωτήριο γιατί όταν αρρωσταίνουν κοίμάμαι πάντα μαζί τους.

 

Επίσης το λάθος που είχα κάνει ήταν να τις "ποτίζω" τις νύχτες. Δεν θέλησαν ποτέ πιπίλα κ ηρεμούσαν μόνο με το μπιμπερό. Κ δεν σου κρύβω ότι αυτή η πρακτική συνεχίζεται... Η μία πίνει το γάλα της ότι ώρα ξαναξυπνήσει (συνήθως γύρω στις 2.30 κ τις περισσότερες φορές κοιμάται αμέσως χωρίς πολλά πολλα). Η άλλη πίνει μάραθο (της έκοψα το επιπλέον γάλα λόγω βάρους).

 

Υπάρχουν βεβαια κ νύχτες που δεν ξυπνάνε καθόλου. 'Όμως εγώ από συνήθεια σηκώνομαι κ κάνω περιοδείες στα δωμάτιά τους.

 

Και ναι. Κ οι δικές μας είχαν μάθει να κοιμούνται στην αγκαλιά και όχι στο κρεβάτι τους. Νομίζω αυτό ήταν το λάθος.

 

Δεν προσπάθησα ποτέ να εφαρμόσω καμία μέθοδο ύπνου γιατί δεν το άντεχα η ίδια σαν ιδέα.

 

Εάν όπως λες επιχειρήσετε να αφήσετε το ένα μωρό να κλαίει, δεν θα ξυπνήσει κ ο άλλος από τις φωνές????

Αυτό είναι όλα τα λεφτά. Πάρτυ μέσα στη νύχτα με 2 μωρά να τσιρίζουν!!!!!! Το βιώσαμε τόσες φορές!!!!

 

Κ όσο για την συγκατοίκηση στο ίδιο δωμάτιο πιστεύω ότι σε λίγους μήνες θα μου ζητήσουν από μόνες τους να κοιμούνται μαζί.

 

Ξέρω ότι δεν βοήθησα καθόλου απλώς κ εγώ όταν ήμουν σε απόγνωση ήθελα να μαζεύω γνώμες κ εμπειρίες.

 

Σε χαιρετώ. Καλή συνέχεια κ να τους χαίρεσαι!!!!!

[Elisa Twins]

Vmavrid, έχεις δίκιο.... το να ακούει κανείς γνώμες και εμπειρίες βοηθάει.

Είναι ίσως που είχαμε μάθει τους πρώτους μήνες που τα μωρά κοιμόντουσαν και τώρα μας κακοφαίνεται. Είναι ίσως επίσης που ακούμε για τα μωρά των φίλων μας που δεν ξυπνάνε καθόλου το βράδυ και αναρωτιώμαστε τί κάνουμε λάθος και τί θα πρέπει να διορθώσουμε.

Μακάρι να υπήρχε μια λύση, μια πρακτική να μας έλεγαν να ακολουθήσουμε. Όλες οι απόψεις έχουν τη βάση τους ενώ κάτι που βοήθησε ένα παιδάκι, μπορεί να φανεί αναποτελεσματικό σε ένα άλλο.

Φαντασία... φαντασία και φώτιση χρειάζεται τελικά κανείς για να μεγαλώσει ένα παιδί (εκτός βέβαια από αστείρευτη αγάπη που την θεωρώ αυτονόητη).

Πόσο μάλλον αν τα παιδιά είναι δύο!!!!!

 

Να χαίρεσαι και 'συ τις μικρές σου. Να είναι πάντα γερές και χαρούμενες και ας σε ξυπνάνε τα βράδια!!! (αυτό λέω στον εαυτό μου και παίρνω θάρρος).

[Sophie*]

Μηπως βγαζουν κανα δοντακι ή τους φεύγει η πιπίλα?

εχω τριδυμα και καταφερα να τα 'μαθω' να κοιμούνται μόνα τους και ειναι πραγματικα μεγάλη βοήθεια. Εκλαψαν στην αρχή, αλλα τους άφησα κι ετσι εμαθαν.

Μήπως να το προσπαθήσετε για μερικές μέρες? Ξερω ειναι δύσκολο, αλλα ειναι δυο παιδια, οχι ενα, κι εσεις εξαντλημένοι. Ασε που υποψιάζομαι οτι πιο πολυ μαλλον ζητάνε την μανουλα, ή την αγκαλιά, παρα.. φαγητο ή κατι αλλο .

Σε μας συνεβαινε τα μεσημερια κατι παρόμοιο. Στην αρχη πηγαινα και τους χαιδευα απαλα στην πλατούλα, και ηρεμούσαν. Μετα απο λιγο καιρο, δεν επιανε και μια μερα, ειπα δεν παω. Και κοιμηθηκαν ξανα! Δεν ξερω πως, αλλα επιασε. Την επομενη δοκιμασα να μην παω παλι, και οντως, κοιμηθηκαν παλι.

Ευχομαι κουραγιο και υπομονη, και ολα να πανε καλα συντομα!

[Elisa Twins]

Sophie....

να τα χαίρεσαι τα μωράκια σου!!!

Όταν λες πως έκλαψαν στην αρχή... για πόση ώρα?

Αν τα δύο κοιμόντουσαν και ξύπναγε το ένα, το άφηνες και αυτό να κλάψει (και ας ξύπναγαν τα άλλα δύο?)?

Σε ποια ηλικία το έκανες αυτό?

Σε τάραξα στις ερωτήσεις ε?

Βέβαια, εάν τώρα πάω και χαϊδέψω μόνο στην πλατούλα τους δικούς μου, το πιο πιθανό είναι πως θα αρχίσουν να τσιρίζουν πιο δυνατά!

[Sophie*]

Sophie....

να τα χαίρεσαι τα μωράκια σου!!!

Όταν λες πως έκλαψαν στην αρχή... για πόση ώρα?

Αν τα δύο κοιμόντουσαν και ξύπναγε το ένα, το άφηνες και αυτό να κλάψει (και ας ξύπναγαν τα άλλα δύο?)?

Σε ποια ηλικία το έκανες αυτό?

Σε τάραξα στις ερωτήσεις ε?

Βέβαια, εάν τώρα πάω και χαϊδέψω μόνο στην πλατούλα τους δικούς μου, το πιο πιθανό είναι πως θα αρχίσουν να τσιρίζουν πιο δυνατά!

 

χαχαχαχαχα! οχι καλε, δεν με ταραξες, σε καταλαβαινω.

απο πολυ μικρα, 2-3 μηνων, δε θυμαμαι, τα ταιζα και μολις ρευοντουσαν τα εβαζα κατω. Αλλος γκρινιαζε, αλλος οχι. Αυτος που γκρινιαζε, τον αφηνα λιγη ωρα, 10, 15 λεπτα και του περναγε. Ησυχαζε και μετα απο λιγο κοιμοταν. Το λεω και το πιστεύω πραγματικα οτι τα παιδια καταλαβαίνουν τα παντα απο πολυ μικρα, οποτε και ισως καταλαβαιναν οτι δεν θα τα σηκώσω και αποφασιζαν να ησυχασουν. Τα αλλα δυο οχι δεν ξυπναγαν, αλλα γιαυτο δεν εκανα κατι. Νομιζω ομως οτι σε πολυ μικρη ηλικια αν θελουν να κοιμηθουν κοιμουνται οπως και να'χει. Στη συνεχεια, οσο περναγανε οι μερες, μειωνοταν η διαρκεια της γκρινιας, μεχρι που σταματησε τελειως. Πρεπει ομως να σημειωσω οτι γενικοτερα και κατα τη διαρκεια της μερα, οι αγκαλιες ηταν ΠΟΛΥ περιορισμενες. Δεν τα παιρναμε στα χερια αν δεν υπηρχε λογος. Ναι παιζαμε αλλα μεχρι εκει, για να μην μαθουν στην αγκαλια, γιατι τα κρατουσα μονη μου ολη μερα. Ισως βοήθησε. Κανε μια προσπαθεια και τη μερα ακομα, δες τι θα γινει. Δεν ξερω πως αλλιως να σε βοηθήσω, ειναι δύσκολη η περιοδος αυτη.

Ο γιατρος τι λέει, τον ρωτήσατε?

ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!

[Elisa Twins]

Η γιατρός είναι κατά του πολύ κλάματος. Όχι πάνω από κανά τέταρτο της ώρας, μας έχει πει. Από την άλλη, την τελευταία φορά που μας είδε, μας είπε σιγά σιγά να σταματήσουμε να τα παίρνουμε αγκαλιά όταν κλαίνε το βράδυ και κυρίως να μην τα βγάζουμε από το δωμάτιο γιατί σε λίγο που θα αρχίσουν να μιλάνε και να σηκώνονται, θα απαιτούν την αγκαλιά.

 

Αγκαλιά τα κρατάγαμε κυρίως την περίοδο που είχαν κολικούς (και οι δύο είχαν έντονους πόνους). Μετά βελτιωθήκαμε μπορώ να πω. Από τον Σεπτέμβριο έχουμε βάλει το πάρκο και καθόμαστε (βέβαια κάποιος πρέπει να είναι από πάνω να κάνει τον καραγκιόζη) ενώ εδώ και 2 εβδομάδες έχουμε στρώσει στο πάτωμα για παιχνίδι (έτσι μειώθηκαν οι αγκαλιές αρκετά). Όμως είναι ώρες που, όταν τεντώνουν τα χεράκια τους, δεν γίνεται να μην τα πάρουμε αγκαλιά.

 

Μπράβο σου όμως. Τα κατάφερες με 3 παιδιά μόνη σου. Ήρωας

[Sophie*]

Η γιατρός είναι κατά του πολύ κλάματος. Όχι πάνω από κανά τέταρτο της ώρας, μας έχει πει. Από την άλλη, την τελευταία φορά που μας είδε, μας είπε σιγά σιγά να σταματήσουμε να τα παίρνουμε αγκαλιά όταν κλαίνε το βράδυ και κυρίως να μην τα βγάζουμε από το δωμάτιο γιατί σε λίγο που θα αρχίσουν να μιλάνε και να σηκώνονται, θα απαιτούν την αγκαλιά.

 

Αγκαλιά τα κρατάγαμε κυρίως την περίοδο που είχαν κολικούς (και οι δύο είχαν έντονους πόνους). Μετά βελτιωθήκαμε μπορώ να πω. Από τον Σεπτέμβριο έχουμε βάλει το πάρκο και καθόμαστε (βέβαια κάποιος πρέπει να είναι από πάνω να κάνει τον καραγκιόζη) ενώ εδώ και 2 εβδομάδες έχουμε στρώσει στο πάτωμα για παιχνίδι (έτσι μειώθηκαν οι αγκαλιές αρκετά). Όμως είναι ώρες που, όταν τεντώνουν τα χεράκια τους, δεν γίνεται να μην τα πάρουμε αγκαλιά.

 

Μπράβο σου όμως. Τα κατάφερες με 3 παιδιά μόνη σου. Ήρωας

 

Ναι σιγα τον ηρωα απλα δεν υπαρχει αλλη επιλογη με τριδυμα. Αστα να παιξουν μονα τους, να μάθουν ο ενας τον άλλον, αστα να γκρινιάξουν, γιατι ... Δεν κλαινε ολες τις φορες και το ξέρουμε... Πεφτει .. δουλεμα που λεμε..! χαχαχαχα.

Η αληθεια ειναι οτι θελει υπομονη η κατασταση.

Σκεψου οτι χτιζεις την αυριανη σου μερα.

εγω ετσι το βλεπω. Σημερα ειμαστε 18 μηνων, και παιζουν, κηνυγιουνται μονα τους, πλακωνονται, δαγκωνονται, χαμος, αλλα το βραδυ ο υπνος ειναι υπνος. Παντα θα σε δοκιμαζουν, γιαυτο μιλα και με τον αντρα σου και βγαλτε μια κοινη γραμμη, ζητα βοήθεια απο τους γυρω/δικους σου και πες αυτο κι αυτο θα γινεται στο εξης, τηρηστε το για να μας βοηθήσετε. Εμεις ετσι καναμε. Πιστευω να σε βοηθησει εστω και λιγο κατι απο αυτα. Πρεπει να εισαι δυνατή, και λιιιιιγο 'σκληρη'.

Συμφωνώ με το γιατρό. Σε λιγο ειναι που αρχιζουν τα δύσκολα.

Ξεκίνα προσπαθειες απο τώρα.

Οτι χρειαστεις, ειμαι εδω!!

[vmavrid]

Καλημέρα κ από εμένα.

 

Sophie μου Υ Π Ο Κ Λ Ι Ν Ο Μ Α Ι!!!!!!! Να χαίρεσαι τα τριδυμάκια σου!!! ΚΑΙ τριδυμα ΚΑΙ χωρίς βοήθεια???? Συγχαρητήρια κορίτσι μου. (Κ εγώ στην αρχή της κύησης είχα τρίδυμα αλλά το ένα μικράκι δεν άντεξε κ παλλινδρόμησε)

 

Όταν τα "εκπαίδευες" στον ύπνο δεν έκλαιγαν όλα μαζί? Θέλω να πω δεν ενοχλούσε το ένα το άλλο? Κ μετά πως ηρεμούνε???

 

Elisa μου θα συμφωνήσω. Κ στον δικό μας κύκλο πως γίνεται κ όλα τα παιδάκια του κόσμου να κοιμούνται ήσυχα κ μονορούφι, δεν μπορώ να καταλάβω. Δεν σου κρύβω πως κ εγώ στην αρχή ένιωθα ενοχές. Ότι κάτι κάνω λάθος γι αυτό δεν ησυχάζουν τις νύχτες.

 

Κ επίσης το ίδιο συνέβαινε μ΄εμάς. Άπλωναν τα χεράκια για αγκαλίτσα κ εάν δεν τις πέρναμε γινότανε μεγαλύτερος χαμός.

Νομίζω ότι αυτό έιναι τελικά το κλειδί. Να μην βγαίνουν ούτε από το κρεβατάκι ούτε κ από το δωμάτιό τους κ να μάθουνε να ηρεμούνε από μόνα τους, με την διακριτική παρουσία της μαμάς φυσικά. Αυτό στη θεωρία όμως. Στην πράξη δεν κατάφερα να το εφαρμόσω.

 

Εργάζεσαι? Έχεις βοήθεια?

[Elisa Twins]

Επέστρεψα στην εργασία μου όταν τα μωρά ήταν 7 μηνών παρά 4 ημέρες!

Έως τότε ήμουν σπίτι τα πρωινά με την γυναίκα που τα κρατούσε και τα απογεύματα με τον άντρα μου (ο καθένας από έναν παίδαρο αγκαλιά, για να φάμε, να κάνουμε δουλειές, να μαγειρέψουμε κλπ κλπ κλπ... ξέρεις φαντάζομαι...).

Δυστυχώς δεν έχουμε στην Αθήνα γιαγιάδες/παππούδες για συνεχή υποστήριξη.

Τώρα τα πρωινά είναι σπίτι με άλλη γυναίκα από αυτή που είχα (αφού επέστρεψα στη δουλειά, με τη βοήθεια κάμερας, διαπιστώσαμε πως η προηγούμενη γυναίκα μας έλεγε "ψεματάκια" και αποφασίσαμε να την αλλάξουμε... άσχημο timing όμως μας έκατσε καλά γιατί ήρθε μια φίλη που το έχει σπουδάσει το αντικείμενο και είμαστε ήσυχοι) και τα απογεύματα όπως πριν.... όλη η οικογένεια επί ποδός να τραγουδάει τα ζουζούνια!!!

Τρελή τρέλα και γλυκιά!!!

 

Εσύ εργάζεσαι?

 

Λες τα μωρά να ξυπνάνε τα βράδια γιατί επέστρεψα στη δουλειά??? (από τότε που λείπω τα πρωινά, ενδεχομένως να έχει χειροτερέψει η κατάσταση).

 

Sophie, εργάζεσαι?

[zitamar]

βρε κορίτσια εγω εβαλα παρκοκρεβατο δίπλα μου και αφου κλαιει ο ένας τον παιρνω δίπλα μου και κοιμαται το υπολοιπο βραδυ,ξερω λαθος αλλα τι να κανω? σηκωνομαι συνεχεια για πιπιλες,για αγκαλιτσες,για νερο....για χίλιους λόγους και το πρωι πρεπει να παω χαρωπή στην δουλεια σου εχοντας πιει 3 καφεδακια τουλαχιστον!! Αν δεν με δουν να παιρναω απο δίπλα τους κλαινε μεχρι να τους παρω αγκαλια,αν παει ο αντρας μου κλαινε γκρινιαρικα αλλα όχι με τσιριδες αφου ξερουν ότι δεν θα τους παρει.Λυση δεν εχω βρει..

[vmavrid]

Ωχ, λες τα αγοράκια σου να έπαθαν άγχος αποχωρισμού από τότε που ξεκίνησες τη δουλειά?

Κ αυτό παίζει γιατί άλλαξε η ρουτίνα τους. Μήπως επειδή δεν σε βλέπουν την ημέρα θέλουν να σε νιώθουν τη νύχτα?

 

Εγώ επέστρεψα στη δουλειά μου όταν έγιναν 11 μηνών. Αλλά δεν άλλαξε κάτι στον βραδινό ύπνο/ξύπνιο τους τότε γιατί έτσι κ αλλιώς από βρεφάκια ξυπνούσαν. Από τότε που γύρισα στη δουλειά όμως άρχισα να ξυπνάω κ τον άντρα μου στις "νυχτερινές περιπολίες".

 

Βοήθεια, δόξα τω Θεώ, έχω τη μανούλα μου, γερή να είναι. Όχι μόνο ασχολείται με τα παιδιά, αλλά σιδερώνει, καθαρίζει, μαγειρεύει κ είναι πάντα διαθέσιμη ακόμα κ να διανυκτερεύσει στο σπίτι μας όποτε χρειαστεί. Τα παιδιά μου είναι η ζωή των γονιών μου.

Κ η πεθερά μου βέβαια, δεν μπορώ να πω, αν κ μένουν 100 χλμ μακρυά μας, ειδικά τον πρώτο χρόνο, κάθε δεύτερη εβδομάδα ερχόταν για ενισχύσεις.

 

Ζitamar αυτό ακριβώς. Προκειμένου να κοιμηθείς μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω εφευρίσκεις τέτοιες λύσεις. Πόσο είναι τα δικά σου?

[zitamar]

εχουν μπει στον 10ο μηνα,βοηθεια δεν εχουμε κανενα αλλα με βοηθαει αρκετα ο συζυγος εκτος το βραδυ που με δυσκολια ξυπναει.Τι αλλο να κανω δεν ξερω..πηγαινουν σταθμο,φερνουν ιωσεις,πονανε δοντακια,βηχουν,τα λυπαμαι αλλα σε λίγο θα πεσω και εγω κατω..

[rkt]

Κορίτσια, ψυχραιμία.

Καταρχήν, δεν θα πάθετε τίποτα.

Λίγο θα κουραστείτε παραπάνω....

Εμένα οι μικρές μου είναι πλέον 4 ετών.

Είχα την τύχη η μία να μην ξυπνάει τα βράδυα, αλλά είχα την άλλη που ξυπνούσε και για τις 2... Μπορεί και 6-7 φορές τη νύχτα... Καταλαβαίνετε ύπνο που έκανα. Εννοείτε πως δούλευα βεβαίως...

Αυτό κράτησε μέχρι τα 2,5 ...χρόνια!!

Εκτοτε, κοιμόμαστε μια χαρά.

Και πλέον το έχω ξεχάσει (τρόπος του λέγειν βέβαια. Δεν ξεχνιέται αυτή η κούραση, αλλά λέμε τώρα)

Κουράγια μάνες. Βαστάτε γερά.

Α, και τις είχα στο ίδιο δωμάτιο, και ήταν λίγες οι φορες που η μία ξυπνούσε την άλλη. Συνήθως, παρότι έσκουζε η κόρη μου, δεν ξύπναγε την άλλη. Βέβαια την έπερνα από εκεί και την πήγαινα στο σαλόνι. Ή στην κρεβατοκάμαρά μου. Και δεν έμαθε να κοιμάται τότε στο κρεβάτι μου.

Η άλλη έμαθε... Πως, δεν ξέρω. Απλά κάποιο βράδυ αποφάσισε, σηκώθηκε, ήρθε χώθηκε στο κρεβάτι μου (χαμπάρι δεν την πήρα) και το πρωί τη βρήκα να κοιμόμαστε αγκαλιά!!!

[zitamar]

το να κοιμασαι αγκαλια τους τι απολαυση που είναι.........

[Sophie*]

Καλημερα κορίτσια,

γυρισα στη δουλεια οταν τα μωρα ηταν 8 μηνών, αλλα ειχε ηδη μπει προγραμμα και ρουτινα, οποτε, η κοπελα που μου τα κραταει ειναι κι αυτη μονη της.

Δεν ξερω πως εγινε βρε κορίτσια αλλα κατι μαγικο δεν εκανα. Σκεφτηκα οτι οταν τα μωρα ξέρουν τι να περιμενουν, αισθανονται μεγαλύτερη ασφάλεια. Και γω στην ιδεα και μονο οτι ειναι 3 και πως θα τα βγαλω περα, κανεις λιγο υπομονη, κανεις λιγο οτι δεν ακους τη γκρινια, και τελικα, εμαθαν μονα τους να κοιμούνται και να ξεκουραζονται. Εμαθαν να παίζουν. Στη φάση που ειμαστε τώρα, που ο χαμος και το ξυλο ειναι καθημερινα, κι εκει ειναι δύσκολα και με πιάνει απελπισια, αλλα: ουτε τα παιρνω αγκαλια, ουτε τιποτα. Καθομαι κάτω και παιζω, τους δίνω κάτι να ασχοληθούν και μεμιάς ολα σταματανε.

Κουβεντα θέλουν και καποιον να ασχολειται.

Αφηστε τα λιγο να γκρινιάξουν, δεν παθαινουν τιποτα. Περιοριστε τις ασκοπες αγκαλιες και καντε υπομονη.

Ειναι δύσκολο αλλα..... ειναι για το καλο ολων.

[AthinaP]

Εμείς ήμασταν αρκετά τυχεροί και το ένα παιδάκι δεν μας απασχόλησε με τον ύπνο του. Έβαζε το δαχτυλάκι και αποκοιμιόταν μόνο του.

Το άλλο μας έκανε κάτι ιστορίες. Όταν ήταν πολύ μωρό με κολικούς, αλλά δεν πιάνεται και πολύ αυτό...

 

Η δεύτερη φάση που είχαμε ξενύχτια ήταν όταν έπιασε τους 8 μήνες και άρχισε να ξυπνάει πιο συχνά, γιατί γυρνούσε αρκετά στον ύπνο του. Εκεί ψαχτήκαμε και βρήκαμε ότι το πρόβλημα δεν ήταν οι αγκαλιές στη διάρκεια της ημέρας (που μπορούσαμε να δίνουμε), αλλά ο τρόπος που αποκοιμιέται το παιδί, είτε την πρώτη φορά, είτε σε κάθε τυχαίο ξύπνημα. Όλοι ξυπνάμε τον βράδυ για να αλλάξουμε πλευρό, αλλά δεν ξυπνάμε και άλλους για να μας ξανακοιμίσουν. Το "πρόβλημα" με κάποια μωρά είναι ότι δεν ξέρουν να ξανακοιμηθούν μόνα τους.

 

Προτείνω το the no-cry sleep solution, εμάς μας βοήθησε πολύ.

[neraida11]

no-cry sleep solution? τι ειναι αυτο?

[AthinaP]

Συζητήθηκε πρόσφατα εδώ:

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=98799&highlight=%EA%E1%F4%DD%E2%E1%F3%E1

[Μάγκι Σ.]

.......και γω ομοιοπαθούσα.Διαβάζω αυτά που γράφετε μπας και βρω καμιά λύση!!!