Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

ΤΗΣ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ;


Ειρήνη_83

Recommended Posts

Θα ήθελα τις συμβουλές σας σχετικά με ένα θέμα που με προβληματίζει και δεν ξέρω αν το χειρίζομαι σωστά.

 

Μέχρι 6 μηνών το μωρό το είχα στο δωμάτιό μας, σε λίκνο. Από 6 έως 9 μηνών, το έβαζα στην κούνια του κοιμισμένο και το έπαιρνα στο κρεβάτι μου το πρωί μετά το γάλα του (που έφευγε ο άντρας μου) και κοιμόμασταν ξανά μαζι για μια-δυο ώρες ακόμα.

Όταν το παιδί ήταν 9 μηνών ο άντρας μου έφυγε από το σπίτι και μη γνωρίζοντας πώς να πράξω, κοιμάμαι μαζί με το παιδί στο κρεβάτι όλο το βράδυ από τότε.

Να αναφέρω εδώ, ότι όσο κοιμόταν στην κούνια μόνο του, ξυπνούσε τουλάχιστον 3 φορές τη νύχτα και μόλις πήγαινα και το χάιδευα, ηρεμούσε και κοιμόταν μέχρι να ξανακαταλάβει ότι είναι μόνο του, οπότε πάλι τα ίδια. Είχα σκοπό να το παλέψω μιας και θεωρούσα πως έτσι πρέπει να γίνει για το παιδί όμως, από τότε που έφυγε ο πατέρας της σκέφτηκα ότι πρέπει να καλύψω όσο μπορώ την απώλεια!

 

Είναι κακό που κοιμόμαστε αγκαλίτσα; Πλέον κοιμάται σαν πουλάκι και μάλιστα χωρίς κούνημα. Απλά, ξαπλώνουμε, προσευχούλα, φιλάκι και νάνι! ;)

 

Αυτό που σκέφτομαι είναι όταν θα αρχίσει να μου μιλάει κανονικά, να της εξηγήσω ότι πρέπει να κοιμάται στο δικό της χώρο και εγώ στον δικό μου. Απλά, θέλω να είναι σε μια ηλικία που θα μπορεί να μου πει πώς νιώθει!

Πάντως, το μεσημέρι (που ξέρει ότι εγώ δε θα κοιμηθώ) κοιμάται στην κούνια. Το βράδυ που το προσπάθησα.... ούτε κατα διάνοια!

 

Ξέχασα να πω ότι το μωρό είναι 16 μηνών!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Replies 88
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

ειρηνη μου, σαν παθουσα θα σου μιλησω.. ειναι 3 και καθε βραδυ πηγαινοερχομαστε παιδικο- κρεβατοκαμαρα.. αυτο που τωρα σου φαινεται το πιο γλυκο πραγμα, θα γυρισει μπουμεραγκ καποια στιγμη, καλυτερα βαλτην σιγα σιγα στο κρεβατακι της οσο ειναι καιρος..

the hand that rocks the cradle, is the hand that rules the world..

πριγκιπακος και νεραϊδουλα ..

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξερω ειλικρινα τι να σου πω?Κι εγω στη θεση σου ισως εκανα το ιδιο...Αλλα μην φανταστεις...ακομη τη νυχτα οταν ξυπναει κοντα μας τον φερνουμε!

Εδω θα βρεις περισσοτερες αποψεις!

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=55402

Link to comment
Share on other sites

βασικά επειδή το κάνω και εγώ μάλλον θες να καλύψεις μια δικη σου ανάγκη στην ουσία ... μπορεί να σκέφτεσαι ότι φοβάται το μωρό ή ότι θες να το προστατευσεις αλλα ουσιαστικά εσύ πρέπει να το σκεφτείς γιατί αργότερα πραγματικά θα φοβάται να κοιμάται μόνο του ..Καλη δύναμη γιατί είναι δύσκολο αυτό που περνάς ...

jHgFp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ειρηνη μου, σαν παθουσα θα σου μιλησω.. ειναι 3 και καθε βραδυ πηγαινοερχομαστε παιδικο- κρεβατοκαμαρα.. αυτο που τωρα σου φαινεται το πιο γλυκο πραγμα, θα γυρισει μπουμεραγκ καποια στιγμη, καλυτερα βαλτην σιγα σιγα στο κρεβατακι της οσο ειναι καιρος..

συμφωνο!! τωρα το βλεπεισ οτι ειναι γλυκο να κοιμαστε μαζι....

ακουσεμε αργοτερα θα το μετανιωσεις!!

τα δικα μου 3 μισι και 6 τα εχω μαθει απο ημερων να κοιμουνται μονα!! ειναι νομιζω το καλυτερο και για τα παιδια και για σενα!!!;)

Link to comment
Share on other sites

ειρηνη δεν ξερω αν υπαρχουν συνταγες γι'αυτα....το ξεκινησες επειδη εβλεπες οτι σε χρειαζοταν , ηταν μικρη αλλωστε..περασατε κ δυσκολα..το κενο δεν αναπληρωνεται, ο,τι κ να κανεις...αλλα τη συναισθηματικη ασφαλεια μπορεις να τη χτισεις με πολλους τροπους..

αν θελει να εισαι κοντα της τη νυχτα, θα μπορουσες να κοιμαστε σε δυο κρεβατια ξεχωριστα , αλλα κολλημενα μεταξυ τους, πχ αυτη στην κουνια της, κ στο ιδιο δωματιο ...σιγα σιγα, οποτε αισθανθεις την κατασταση ετοιμη, απομακρυνεις την κουνια απο το κρεβατι σου, μεχρι τελικα να τη βαλεις στο δωματιο της, μετα απο κουβεντα, φυσικα, σε καθε σταδιο!

δεν αρκει απο μονη της μια συνηθεια να κανει κακο ή καλο, εσυ ξερεις ποια ειναι η κατασταση κ τι σας ταιριαζει σε αυτη τη φαση. Εφοσον αναφερεις απο μονη σου τα ξεχωριστα δωματια κ τον χωρο του καθενος, μπορεις να το εχεις σαν στοχο που θα πραγματοποιηθει, σταδιακα. καλη τυχη !:)

Link to comment
Share on other sites

βασικά επειδή το κάνω και εγώ μάλλον θες να καλύψεις μια δικη σου ανάγκη στην ουσία ... μπορεί να σκέφτεσαι ότι φοβάται το μωρό ή ότι θες να το προστατευσεις αλλα ουσιαστικά εσύ πρέπει να το σκεφτείς γιατί αργότερα πραγματικά θα φοβάται να κοιμάται μόνο του ..Καλη δύναμη γιατί είναι δύσκολο αυτό που περνάς ...

 

Το σίγουρο είναι ότι μου αρέσει απίστευτα να κοιμόμαστε αγκαλίτσα... να ξυπνάω και να βλέπω το προσωπάκι της... Οπως και εκείνη... Αν με δει εκεί, ξανακοιμάται. Αλλιώς, ξυπνά κανονικά και με φωνάζει ή κλαίει!

 

Αυτό που είχα σκεφτεί στην αρχή, ήταν ότι επηρεασμένη από την απουσία του πατέρα της, ίσως νιώσει μεγαλύτερη μοναξιά ή κενό αν μείνει μόνη. Τώρα νομίζω δεν υπάρχει αυτό το θέμα γιατί εκείνος δεν έρχεται και δεν τον γνωρίζει στην ουσία. Βέβαια, το τί έχει περαστεί στο μυαλουδάκι της και τη ψυχούλα της, θα το μάθω όταν αρχίσει να μου μιλάει...

 

Αλλο ένα που φοβάμαι είναι μην τυχόν ξυπνήσει και δεν την ακούσω. Εχω ενδοεπικοινωνία βέβαια, και αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν αλλά παλιά είχα στο μυαλό μου ότι αν δεν την ακούσω εγώ, θα την ακούσει ο άντρας μου. Τώρα; Γενικώς, έχω μια ανασφάλεια... μη κουκουλωθεί με την κουβέρτα και σκάσει, μη πνιγεί και δεν την ακούσω και διάφορα άλλα που ποτέ δεν έχουν συμβεί και που ίσως είναι υπερβολικά αλλά όταν είσαι μόνη τα νιώθεις!!

 

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!

Link to comment
Share on other sites

δεν ειναι κακο που το εκανες, απλα τωρα που μεγαλωσε και με δεδομενο την απωλεια του μπαμπα της καλο θα ειναι να παει στο κρεββατι της και να ερχεται στο δικο σου τα πρωινα η που και που

Link to comment
Share on other sites

πιστευω απο οσα καταλαβα απο τα λεγομενα σου, οτι το θεμα του να μεινει μονη το εχεις εσυ και οχι το ιδιο το παιδι

εννοω οτι αν εσυ δεν φοβασαι για εσενα δεν θα φοβασαι στην συνεχεια και για το παιδι σου

δεν ξερω αν βγαζω νοημα...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ειρηνη δεν ξερω αν υπαρχουν συνταγες γι'αυτα....το ξεκινησες επειδη εβλεπες οτι σε χρειαζοταν , ηταν μικρη αλλωστε..περασατε κ δυσκολα..το κενο δεν αναπληρωνεται, ο,τι κ να κανεις...αλλα τη συναισθηματικη ασφαλεια μπορεις να τη χτισεις με πολλους τροπους..

αν θελει να εισαι κοντα της τη νυχτα, θα μπορουσες να κοιμαστε σε δυο κρεβατια ξεχωριστα , αλλα κολλημενα μεταξυ τους, πχ αυτη στην κουνια της, κ στο ιδιο δωματιο ...σιγα σιγα, οποτε αισθανθεις την κατασταση ετοιμη, απομακρυνεις την κουνια απο το κρεβατι σου, μεχρι τελικα να τη βαλεις στο δωματιο της, μετα απο κουβεντα, φυσικα, σε καθε σταδιο!

δεν αρκει απο μονη της μια συνηθεια να κανει κακο ή καλο, εσυ ξερεις ποια ειναι η κατασταση κ τι σας ταιριαζει σε αυτη τη φαση. Εφοσον αναφερεις απο μονη σου τα ξεχωριστα δωματια κ τον χωρο του καθενος, μπορεις να το εχεις σαν στοχο που θα πραγματοποιηθει, σταδιακα. καλη τυχη !:)

 

DaF καλή η ιδέα σου! Ελπίζω να αποδώσει... Δεν ξέρω αν της αρκεί βέβαια, να με βλέπει στο ίδιο δωμάτιο γιατί της αρέσει όταν ξυπνάει να βάζει το μαγουλάκι της στο δικό μου και να κοιμάται πάνω μου!! :D

Σιγά σιγά με κουβεντούλα, ίσως το καταφέρω. Το πρώτο βήμα το κάναμε, άλλωστε. Το μεσημέρι την αφήνω στην κούνια με το νινί της και την κουβερτούλα της, της λέω ότι θα είμαι μέσα και θα περιμένω να ξυπνήσει και φεύγω. Κοιμάται μια χαρά!!! Βράδυ που προσπάθησα το ίδιο ... με τίποτα! Δεν καταλαβαίνω γιατί!

Link to comment
Share on other sites

Γιατί τη νύχτα έχουν και άλλα θέματα ανασφάλειας... δόντια, εφιάλτες που αρχίζουν κ.λπ.

 

η λύση της DaF είναι καλή αλλά εγώ θα πρότεινα αν μπορείς να βάλεις ένα μονό κρεβάτι στο δικό της δωμάτιο ;) Δεν είναι μόνο το κρεβάτι αλλά και ο χώρος....

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Γιατί τη νύχτα έχουν και άλλα θέματα ανασφάλειας... δόντια, εφιάλτες που αρχίζουν κ.λπ.

 

η λύση της DaF είναι καλή αλλά εγώ θα πρότεινα αν μπορείς να βάλεις ένα μονό κρεβάτι στο δικό της δωμάτιο ;) Δεν είναι μόνο το κρεβάτι αλλά και ο χώρος....

μερσι:mrgreen: , αλλα μιας κ το ειχαμε σκεφτει πολυ το θεμα, κ μεσα σε ολα ειχαμε σκεφτει κ αυτο που λες, δεν το καναμε, για τον εξης λογο: αν κοιμαται το παιδι σταθερα με τον -τους γονιο -εις, ειναι προτιμοτερο να φυγει εκεινο για το δωματιο του, οπως φευγει παντα εκεινο για τις αλλαγες, κ οχι να φυγουν οι γονεις ή ο γονιος απο κοντα του(σαν εγκαταλειψη δλδ) . να φυγει απο το κοινο δωματιο για να παει στο δικο του χωρο, και ουσιαστικα και συμβολικα.

αυτο λειτουργησε σε εμας, ελπιζω η ειρηνη να βρει τη λυση που θα τους ταιριαζει..

 

κ να συμπληρωσω κ εγω οτι ...η νυχτα ειναι κ σκοτεινη και τρομακτικη ..και ...ισως να χρειαζεται κ ενα φωτακι αναμμενο;

Link to comment
Share on other sites

εγω παλι θα σου ελεγα να κοιμασαστε ακαλιτσα οσο μα οσο καιρο θελετε. εσυ εχεις εκεινη κ εκεινη εσενα. αυτοκολληκια ειστε ουτως ή αλλως αρα τι φοβασαι? τι κακο να της κανεις? που της προσφερεις ακομα πιο πολλη ασφαλεια κ αγκαλιτσες?

συζηγος δεν υπαρχει ωστε να νιωσει παραγκωνισμενος. ειναι κατι που σας ηρεμει κ τις δυο γιατι να το κοψεις???? εμεις κοιμομασταν με την μανα μου εναλαξ κ οι 3 ωσπου παντρευτηκαμε!!!!!!!! κ μια χαρα ανεξαρτητες γιναμε.

age.png

το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου,

ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης!

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως το θέμα είναι λίγο βαθύτερο. Αποδεδειγμένα τα παιδιά που κοιμούνται με τους γονείς τους και δεν θέλουν να αποχωριστούν το κρεβάτι είναι αυτά των οποίων οι γονείς έχουν μια ήδη σχέση σε κρίση. Το παιδί λοιπόν χρησιμοποιείται για να καλύψει το κενό. Ποιο κενό? Του συντρόφου. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της φίλης μας. Βγάλε το παιδί όσο είναι καιρός. Ναι της κάνεις κακό. Δεν θα αυτονομηθεί ποτέ. Μπορείς να την βάλεις στο κρεβάτι της να της κάνεις παρεούλα μέχρι να την πάρει ο ύπνος, να πηγαινοέρχεσαι μέχρι να μάθει. Κουραστικό μεν , αλλά με ασύγκριτα μελλοντικά οφέλη!

xldpp3.png

oKjKp3.png

Να σας καμαρώσω, όπως επιθυμείτε...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Νομίζω πως το θέμα είναι λίγο βαθύτερο. Αποδεδειγμένα τα παιδιά που κοιμούνται με τους γονείς τους και δεν θέλουν να αποχωριστούν το κρεβάτι είναι αυτά των οποίων οι γονείς έχουν μια ήδη σχέση σε κρίση. Το παιδί λοιπόν χρησιμοποιείται για να καλύψει το κενό. Ποιο κενό? Του συντρόφου. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της φίλης μας. Βγάλε το παιδί όσο είναι καιρός. Ναι της κάνεις κακό. Δεν θα αυτονομηθεί ποτέ. Μπορείς να την βάλεις στο κρεβάτι της να της κάνεις παρεούλα μέχρι να την πάρει ο ύπνος, να πηγαινοέρχεσαι μέχρι να μάθει. Κουραστικό μεν , αλλά με ασύγκριτα μελλοντικά οφέλη!

 

Αυτά μου τα έχει πει μια παιδοψυχολόγος. ότι το παιδί αν συνεχίσει να κοιμάται μαζί μου θα είναι προσκολλημένο πάνω μου και θα αργήσει να ανεξαρτητοποιηθεί. Όπως επίσης, μου είπε να βρω σύντροφο το συντομότερο γιατί το παιδί θα προσπαθεί να αντικαταστήσει τον πατέρα της.

Ωραία τα λόγια και η επιστήμη. Όχι και εφικτά πάντα, όμως!

 

Γενικώς, και εγώ είμαι της άποψης ότι το παιδί πρέπει να έχει το χώρο του και ο γονέας τον δικό του. Απλά, θα ήθελα αυτό να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται ώστε να περάσω το κατάλληλο μήνυμα στο παιδί και να μη νιώσει ότι το άφησα μόνο του!

Link to comment
Share on other sites

εγω παλι θα σου ελεγα να κοιμασαστε ακαλιτσα οσο μα οσο καιρο θελετε. εσυ εχεις εκεινη κ εκεινη εσενα. αυτοκολληκια ειστε ουτως ή αλλως αρα τι φοβασαι? τι κακο να της κανεις? που της προσφερεις ακομα πιο πολλη ασφαλεια κ αγκαλιτσες?

συζηγος δεν υπαρχει ωστε να νιωσει παραγκωνισμενος. ειναι κατι που σας ηρεμει κ τις δυο γιατι να το κοψεις???? εμεις κοιμομασταν με την μανα μου εναλαξ κ οι 3 ωσπου παντρευτηκαμε!!!!!!!! κ μια χαρα ανεξαρτητες γιναμε.

 

 

My billy και εγώ αυτό πίστευα! Ελεγα τί κακό μπορεί να κάνει στο παιδί η παραπάνω αγκαλίτσα;; Κι όμως, η επιστήμη έχει άλλη άποψη...

 

Το ένστικτο ή η επιστήμη λοιπόν;;; Δεν ξέρω.... Πραγματικά, δεν ξέρω. Πάντως, και αυτοκολλητάκια που είμαστε δεν έχει αποτελέσει πρόβλημα ως τώρα, τουλάχιστον! Μια χαρά ανεξάρτητη είναι με άλλα παιδάκια... δε μένει κολλημένη πάνω μου. Τέλοσπάντων, βλέποντας και κάνοντας μάλλον!

 

Θα μου άρεσε να καταφέρω να κοιμάται η καθεμια στο δωμάτιό της όταν είμαι σίγουρη ότι είναι και εκείνη ετοιμη για αυτό, και να καθιερώσουμε π.χ. μια Κυριακή να ξυπνάμε αγκαλίτσα! ;)

Link to comment
Share on other sites

Κι εμεις απολαμβαναμε να χουχουλιαζουμε με τον μικρο μας. Κακα τα ψεματα ειναι μια ηληκια που πισω δεν γυρναει.:D Απλα εμας ξυπναγε κατα τις 5 και ερχοταν. Το να θεωρησει το κρεβατι σου , κρεβατι της ειναι επιφοβο στο πως θα αντιδρασει μετα. Ξεκαθαρα.

 

Για την μεταβαση εμεις ειχαμε ενα μονο κρεβατι στο δωματιο του διπλα στην κουνια . Θεωρω οτι τον βοηθησε να εξοικιωθει με τον χωρο αυτο ενω ταυτοχρονα ειχε αυτο που ηθελε. Εμας κοντα του. Σιγα σιγα αγκαλιτσα στο μονο, μετα εκεινος ξαπλα εμεις διπλα , μετα παραδιπλα....κλπ :D

 

Ειχαμε καποια περα δωθε του στυλ "τωρα ερχομαι" κλπ αλλα ολα μια χαρα.

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

το να κοιμηθει το παιδι στο κρεββατι των γονιων δεν ειναι κατι κακο, ασχετα με το τι λεει η επιστημη

κι εμεις ειχαμε την μικρη στο κρεββατι μας και ενιοτε ερχεται και τωρα

 

απλα, παντα ειχε το δικο της κρεββατι και

παντα ηξερε οτι την παιρναμε χατηρικα στο δικο μας

 

το να θεωρησει το παιδι (το κεθε παιδι οχι μονο το δικο σου) το κρεββατι μας δικο του κρεββατι ειναι οντως επιφοβο. σκεψου πως θα αισθανθει αν καποια στιγμη του πουμε οτι ξερεις αυτο ειναι το δικο μας κρεββατι κι εσυ τωρα που μεγαλωσες (αλλα τραυματα που θα δημιουργηθουν) πρεπει να πας σε δικο σου κρεββατι.

λογικο ειναι το παιδι να μπερδευτει και επισης να πιστευει οτι το διωχνουμε και οτι δεν το θελουμε πια

 

στην περιπτωση σου τωρα

πρεπει να δειξεις στο παιδι οτι του ανηκει καποιος αλλος χωρος, τωρα που ειναι μικρο και δεν μπορουν να μπουν διαφορες τετοιες σκεψες στη μεση

ασε που αν θελησεις να ξαναφτιαξεις την ζωη σου θα εχεις προβλημα...

 

για μενα, κανε σταδιακα την αλλαγη και αφηνε την που κ που να ερχεται

παν μετρον αριστον

Link to comment
Share on other sites

Αυτο που λειτουργησε σε εμας, ηταν η αλλαγη στο δωματιο της, οχι τπτ ιδιατιτερο, αλλα ξα λιγπο την διαρυθμηση, της εβαλα κρεββατι - αντι για κουνια- και στην αρχη κοιμομουν στο δωματιο της.

Σιγα σιγα, της ελεγα για το κρεββατι της, οτι εδω κοιμαται η Ελενα, και τι ωραιο κρεββατι κτλ κτλ, σε πληρωφορω οτι τωρα παω καμια Κυριακη πρωι να την παρω στο κρεββατι μου και δεν θελει με τπτ!!

Μου δειχνει το δικο της!!

 

Ηταν μια πολυ δυσκολη και κουραστικη περιοδος.

Θελει πολυ υπομονη.

 

Παντως κι εμενα οι γονεις μου χωρισαν οταν ημουν πολυ μικρη.

Πιστεψε με, ακομα δεν καταλαβαινει την απουσια του, σε αρκετα χρονια απο σημερα θα αρχισουν τα δυσκολα!!

Link to comment
Share on other sites

Νομιζω οτι παιζει ρολο ο χαρακτηρας του παιδιου για το αν θα του κανει κακο να κοιμαται με τη μαμα. Ειναι καποια παιδακια που ειναι πιο ανεξαρτητα και αποφασιστικα απο τη φυση τους και ειναι αλλα πιο ντροπαλα.

Εγω ανηκα στη δευτερη κατηγορια, χαμηλων τονων (εκτος σπιτιου γιατι στο σπιτι ημουν αγριμι αποτι μου λενε..) και κοιμομουν παντα με τη μαμα μου, χωρισαν κι εμενα οι γονεις μου οταν ημουν μικρη.

Ο μπαμπας μου μου ελειπε το ιδιο απλα δεθηκα πολυ με τη μαμα μου. Εχουμε παρα πολυ καλη σχεση,αλλα νομιζω τελικα μου εκανε κακο. Μεγαλωνοντας καταλαβα οτι εχω προβλημα αυτοπεποιθησης με την εννοια οτι δεν εμπιστευομαι την κριση μου. Παντα θελω την εγκριση της μαμας μου σε οτι προκειται να κανω. Νιωθω ανασφαλεια να αποφασισω εντελως μονη μου για κατι..Τωρα προσπαθω να το ξεπερασω και να αυτονομηθω (φαντασου!και ειμαι 27!) ...

Νομιζω οσο ειναι μικρουλα καλυτερα να ειναι πιο αυτονομη, να μην της βγει ανασφαλεια και φοβαται να κοιμαται μονη της.Δεν νομιζω οτι αισθανεται την απουσια του μπαμπα της αλλα και να την αισθανοταν δεν αλλαζει κατι με το να κοιμαστε αγκαλια. Αυτο ειναι δικη σου αναγκη. Για να καλυψεις την απουσια του μπαμπα κανε ακομα πιο ποιοτικη και δυνατη τη δικη σας σχεση.

Οταν μεγαλωσει και δειξει τον χαρακτηρα της μπορειτε να κοιμαστε που και που αγκαλιτσα στα πλαισια του ''χουχουλιασματος'' και οχι για να καλυψετε καποια ανασφαλεια.

Link to comment
Share on other sites

Αυτά μου τα έχει πει μια παιδοψυχολόγος. ότι το παιδί αν συνεχίσει να κοιμάται μαζί μου θα είναι προσκολλημένο πάνω μου και θα αργήσει να ανεξαρτητοποιηθεί. Όπως επίσης, μου είπε να βρω σύντροφο το συντομότερο γιατί το παιδί θα προσπαθεί να αντικαταστήσει τον πατέρα της.

Ωραία τα λόγια και η επιστήμη. Όχι και εφικτά πάντα, όμως!

 

Γενικώς, και εγώ είμαι της άποψης ότι το παιδί πρέπει να έχει το χώρο του και ο γονέας τον δικό του. Απλά, θα ήθελα αυτό να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται ώστε να περάσω το κατάλληλο μήνυμα στο παιδί και να μη νιώσει ότι το άφησα μόνο του!

 

ειρηνη δεν ξερω αν υπαρχουν συνταγες γι'αυτα....το ξεκινησες επειδη εβλεπες οτι σε χρειαζοταν , ηταν μικρη αλλωστε..περασατε κ δυσκολα..το κενο δεν αναπληρωνεται, ο,τι κ να κανεις...αλλα τη συναισθηματικη ασφαλεια μπορεις να τη χτισεις με πολλους τροπους..

αν θελει να εισαι κοντα της τη νυχτα, θα μπορουσες να κοιμαστε σε δυο κρεβατια ξεχωριστα , αλλα κολλημενα μεταξυ τους, πχ αυτη στην κουνια της, κ στο ιδιο δωματιο ...σιγα σιγα, οποτε αισθανθεις την κατασταση ετοιμη, απομακρυνεις την κουνια απο το κρεβατι σου, μεχρι τελικα να τη βαλεις στο δωματιο της, μετα απο κουβεντα, φυσικα, σε καθε σταδιο!

δεν αρκει απο μονη της μια συνηθεια να κανει κακο ή καλο, εσυ ξερεις ποια ειναι η κατασταση κ τι σας ταιριαζει σε αυτη τη φαση. Εφοσον αναφερεις απο μονη σου τα ξεχωριστα δωματια κ τον χωρο του καθενος, μπορεις να το εχεις σαν στοχο που θα πραγματοποιηθει, σταδιακα. καλη τυχη !:)

 

το να κοιμηθει το παιδι στο κρεββατι των γονιων δεν ειναι κατι κακο, ασχετα με το τι λεει η επιστημη

κι εμεις ειχαμε την μικρη στο κρεββατι μας και ενιοτε ερχεται και τωρα

 

απλα, παντα ειχε το δικο της κρεββατι και

παντα ηξερε οτι την παιρναμε χατηρικα στο δικο μας

 

το να θεωρησει το παιδι (το κεθε παιδι οχι μονο το δικο σου) το κρεββατι μας δικο του κρεββατι ειναι οντως επιφοβο. σκεψου πως θα αισθανθει αν καποια στιγμη του πουμε οτι ξερεις αυτο ειναι το δικο μας κρεββατι κι εσυ τωρα που μεγαλωσες (αλλα τραυματα που θα δημιουργηθουν) πρεπει να πας σε δικο σου κρεββατι.

λογικο ειναι το παιδι να μπερδευτει και επισης να πιστευει οτι το διωχνουμε και οτι δεν το θελουμε πια

 

στην περιπτωση σου τωρα

πρεπει να δειξεις στο παιδι οτι του ανηκει καποιος αλλος χωρος, τωρα που ειναι μικρο και δεν μπορουν να μπουν διαφορες τετοιες σκεψες στη μεση

ασε που αν θελησεις να ξαναφτιαξεις την ζωη σου θα εχεις προβλημα...

 

για μενα, κανε σταδιακα την αλλαγη και αφηνε την που κ που να ερχεται

παν μετρον αριστον

 

Καλησπέρα!Οι παραπάνω απόψεις με βρίσκουν σύμφωνη.Πιστεύω δηλαδή ότι το παιδί πρέπει να κοιμάται στο δωμάτιό του και στο κρεββάτι του, αλλά με μια ομαλή μετάβαση.

 

Για το θέμα που έθεσες, ένστικτο ή επιστήμη, θα σου απαντήσω:συνδυασμός;). Κρατάς από την επιστήμη αυτά που ταιριάζουν σε εσένα. Από τη μια κάθε τρεις και δύο η επιστήμη με καινούριες έρευνες αυτοαναιρείται, από την άλλη, από ένστικτο έδερναν οι παλιότεροι τα παιδιά τους.

 

Από την προσωπική μου εμπειρία έχω να σου πω το εξής:Το γιο μου (που είναι συνομίληκος με την κόρη σου:D) τον κοίμιζα πάντα στην κούνια του κι από ημερών τον πήγα στο δωμάτιό του.Είναι δίπλα τα δωμάτιά μας, και στο τσικ σηκωνόμουν.Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερες φοβίες εφόσον τον άκουγα.

 

Την κόρη μου την κοιμίζω πάλι στην κούνια της, στο δωμάτιό μας όμως.Και θα συνεχίσω μέχρι 6 μηνών, γιατί από εδώ, από το πάρεντς διάβασα ότι παίζει ρόλο στο ΣΑΒΘ.

 

Παρατηρώ όμως στον εαυτό μου το εξής:Έχω μια ανησυχία σχετικά με τη μπέμπα που δεν την είχα με το γιο μου.Δηλαδή, πηγαίνω και εγώ στο κρεββάτι μου όταν κοιμάται για να έχω το νου μου.Την αφήνω με μεγαλύτερη δυσκολία στη μάνα μου πχ για να κάνω μια δουλειά από ότι άφηνα το γιο μου.Ένα δέσιμο δηλαδή το οποίο πιθανολογώ ότι οφείλεται στο γεγονός ότι άλλαξα κάποιες τακτικές μου μετά από εδώ πληροφόρηση.

 

Προσπαθώ όμως να το ρεγουλάρω γιατί φοβάμαι μη δημιουργήσω πρόβλημα και στη σχέση μου με το μωρό, και στο άλλο παιδί και στη σχέση μου με τον άντρα μου.

 

Εν ολίγοις, όχι δε θεωρώ ότι της κάνεις κακό, αλλά για να μην κάνεις ούτε σε εκείνην ούτε σε εσένα μελλοντικά, καλό είναι σιγά σιγά και χωρίς πίεση να έχει ο καθένας το χώρο του.

 

Σου εύχομαι καλή δύναμη, για το λούκι που τραβάς...

Djccp2.png

67KIp2.png

Link to comment
Share on other sites

Θα το προσπαθήσω σιγά σιγά και εύχομαι να πετύχει!!

 

Πολύ καλή ιδέα ήταν και αυτή με την αλλαγή διακόσμησης του δωματίου. Πιστεύω ότι θα έκανε τα πράγματα πιο εύκολα και θα πήγαινε πιο ευχάριστα!

 

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια!! Να χαίρεστε τα παιδάκια σας!

Link to comment
Share on other sites

Ειρήνη θα είναι καλό να αποβάλεις τους υποτιθέμενους φόβους για την ψυχική υγεία του μωρού σου! Απλώς η συναισθηματική φάση, που βρίσκεσαι δεν είναι η καλύτερη προφανώς και προβάλεις έτσι δικά σου θέματα πάνω στο παιδί σου! Βρές το κουράγιο να μεταφερθεί στο δωμάτιο του το παιδί για να αποκτήσεις έτσι έναν ελεύθερο ενήλικα στο μέλλον!

Link to comment
Share on other sites

Αν το ξεκινήσεις να ξέρεις ότι πρέπει να είσαι ΕΣΥ αποφασισμένη και πεποισμένη για την αναγκαιότητα για να μπορείς να το περάσεις στο παιδί και να μην έχεις πισωγυρίσματα.

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...