ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΝΕΝΑΝ!!

[Dimitra83]

κοριτσια ειμαι σε απελπισια να το πω?τα νευρα μου να το πω?προθυρα κρισης ισως!η κορη μου 4 ετων ειναι ΤΡΟΜΕΡΑ πεισματαρα!αν δε γινει το δικο της θα κλαιει κ θα τσιριζει μεχρι να γινει!εκτος απο αυτο οτι πιανει στα χερια του ο μικρος του το αρπαζει κ καμια φορα οταν εχει κατι κ ξερει οτι αν το δει ο μικρος θα το ζηταει του το διχνει επιτιδες με επαρση!και αυτος φυσικα κλαιει γιατι το θελει!οταν κανει χαζομαρες του τυπου να χοροπηδαει απο τον εναν καναπε στον αλλον η να σκαρφαλωνει στα τραπεζια κ της πω με καλο τροπο οτι δεν ειναι σωστο, αρχιζει κ μιλαει σαν μωρο.''ντα-ντα''! οτι ζηλευει ειναι εμφανες αλλα τι να κανω!?!? εφτασα σε σημειο να δεινω παραπανω σημασια σαυτην απο οσο στον μικρο

αν τη μαλωσω κατεβαζει τα μουτρα της κ φωναζει ''δε σαγαπαω!κανεναν δεν αγαπαω!!'' με χτυπαει αν της υψωσω τη φωνη κ μουγκριζει!!!αν θελει κατι δε μπορει να περιμενει ουτε 1 λεπτο.το θελει εκεινη την ωρα κ αν της πω να περιμενει λιγο,τοτε τσιριζει!!! και ολα αυτα καθε μερα!!!κ το καλο πιο ειναι!μιλησα με τις δασκαλες στον παιδικο κ ολες εχουν τα καλυτερα λογια!εκει ειναι σαν την φραγκοπαναγια!!!βοηθηστε με.τα νευρα μου!θα αρχισω τα λεξοτανιλ!:evil:

[tanya77]

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου!

Θα σου απαντήσω ως παιδί και όχι ως μαμά, διότι δεν έχω τη σχετική πείρα.

Λοιπόν η αδερφή μου είναι 3 χρόνια μικρότερη από μένα και όπως είναι φυσικό όταν γεννήθηκε ζήλευα. Η μαμά μου τότε έκανε κάποιες κινήσεις για να το ξεπεράσω και το κατάφερε 100%. Τα θυμάμαι ακόμα και θυμάμαι πόσο χαιρόμουν και πόσο αγαπούσα μετά, και εννοείται μέχρι σήμερα, την αδερφούλα μου.

Λοιπόν στο "ψητό". Καταρχήν "παραπονιόταν" στον μπαμπά μου για το πόσο την κουράζει το καινούριο μωρό και έλεγε πόσο καλύτερη ήμουνα εγώ στην αντίστοιχη ηλικία. Εγώ τότε νόμιζα ότι κρυφακούω, ενώ φυσικά τα έλεγαν επίτηδες. Μετά ερχόταν πολλές φορές και μου έλεγε στο αυτί ένα "μυστικό" ότι εμένα αγαπάει περισσότερο απ όλους στον κόσμο και να μην το πω σε κανέναν. Μου έλεγε συχνά πως είμαι η μεγαλύτερη και η καλύτερη. Μου έδινε ευθύνες στο σπίτι, είτε με το να τη βοηθάω στις δουλειές είτε με το να προσέχω τη μικρή, κάτι που έκανα με μεγάλη χαρά. Τώρα δε θυμάμαι άλλες λεπτομέρειες, πάντως σε γενικές γραμμές αισθανόμουνα μέλος των ενηλίκων στην οικογένεια και ότι έχουμε ένα μικρούλι που χρειάζεται προστασία απ όλους μας.

Φυσικά όταν μεγαλώσαμε πια έμαθα ότι έλεγε τα αντίστοιχα και στην αδερφούλα μου, διπλός πράκτορας δηλαδή .

Το αποτέλεσμα έιναι να είμαστε πάρα πολύ δεμένες και με την αδερφή μου και με τη μαμά μου. Και να σου πω κάτι? Ακόμα πιστεύω πως η μαμά μου με αγαπάει λίγο περισσότερο από τη μικρή !

Καλό κουράγιο!

[Dimitra83]

την εχουμε πιασει με το καλο πολλες φορες κ της ειπαμε οτι ο μικρος ειναι μωρο κ δε καταλαβαινει γιατι ειναι χαζουλι ενω εσυ εισαι πιο εξυπνη κ το πιο καλο κοριτσι του κοσμου...επισης αυτο που ειπες για βοηθεια,την βαζω επιτιδες να μου φερνει τις πανες ή την πιπιλα ή οποτε κλαιει της λεω να τον αγκαλιασει γιατι εγω ταχα εχω δουλεια...εκεινη τη στιγμη τα κανει αυτα που της λεω αλλα στο επομενο λεπτο αλλαζει παλι συμπεριφορα ειναι πραγματικα ομως πολυ πεισματαρα...

[oikat]

ούτε και γω έχω την αντίστοιχη εμπειρία αλλά στο mommy του mega είχα δει ότι όταν ένα παιδί λέει 'δε σ'αγαπάω' φυσικά και δεν το εννοεί και εμείς εκείνη την ώρα πρέπει να πούμε 'εγώ σ'αγαπάω' και όχι το αντίθετο.

 

ρίξε και μια ματιά εδώ

http://parents.org.gr/psych/c303/

[Dimitra83]

ξερω πως δε το εννοει.οταν το λεει της λεω ''δε πειραζει εμεις σαγαπαμε'' κ καμια φορα ειμαι τοσο απελπισμενη που δε της λεω τιποτα...

[koufetaki]

εγω εχω δυο παιδια στην εφηβια και ενα κουτσουνακι 2χρ.οποτε οπως καταλαβαινεις τα εχω περασει αυτα που περνας.οταν ακουσα απο τον γιο μου πρωτη φορα το δεν σ'αγαπω εκλαιγα σαν την χαζη οκυριοσ που λες το καταλαβε και καθε φορα που ηθελε να με χειραφετισει το πετουσε.καποια στιγμη το καταλαβα φυσικα και οταν μου το λεγε του απαντουσα εγω δεν σε συμπαθω πολυ τωρα!και γελουσα.θελει πολυ υπομονη(που να δειτε στην εφηβια)και να εισαι σταθερη ηρεμη.μπορεις να την βαζεις καποιες τιμωριες ποτε μες στο δωματιο της ή να της στερεις καποια αγαπημενα παιχνιδια για καποια ωρα.καλο κουραγιο,γερα να ειναι αυτο μετραει

[Dimitra83]

εχω διαβασει για τη μεθοδο time out αλλα δε ξερω κατα ποσο ειναι σωστη κ ποτε συστηνεται

[fistikaki]

ωχ Παναγια μου..

 

βλεπω το μελλον μου.........

[alcyon]

την εχουμε πιασει με το καλο πολλες φορες κ της ειπαμε οτι ο μικρος ειναι μωρο κ δε καταλαβαινει γιατι ειναι χαζουλι ενω εσυ εισαι πιο εξυπνη κ το πιο καλο κοριτσι του κοσμου...επισης αυτο που ειπες για βοηθεια,την βαζω επιτιδες να μου φερνει τις πανες ή την πιπιλα ή οποτε κλαιει της λεω να τον αγκαλιασει γιατι εγω ταχα εχω δουλεια...εκεινη τη στιγμη τα κανει αυτα που της λεω αλλα στο επομενο λεπτο αλλαζει παλι συμπεριφορα ειναι πραγματικα ομως πολυ πεισματαρα...

 

Αλλιώς... πάρ' το αλλιώς...

Αφού δεν πιάνει αυτό... δοκίμασε κάτι άλλο: Να μη φέρνει η μεγάλη πάνες στο μωρό, αλλά το μωρό να κάνει πράγματα για τη μεγάλη.

π.χ. Στα καλά καθούμενα (χωρίς εμφανή λόγο ή αιτία) να πεις: Να... κάτσε! Θέλει να σε χαϊδέψει! (Και βάλε το μωρό να χαϊδέψει τη μεγάλη... με τη βοήθειά σου εννοείται!)

 

Βάλε τη μικρή να "δώσει" κάτι στη μεγάλη...

Αντί π.χ. να της πας εσύ το παντελόνι για να ντυθεί, βάλε το μικρό να το κρατάει (λέμε τώρα...) και να της το δώσει.

 

Με λίγα λόγια, κάνε τη μεγάλη να αισθανθεί πως η μικρή τη βλέπει με προσοχή και της δίνει σημασία.

 

Επίσης, αν π.χ. η μικρή κατά λάθος πιάσει τα μαλλιά σου κάνε πως τη μαλώνεις ελαφρά. "Αχ! Γιατί με πόνεσες; Εε; Πρόσεχε!" Να φερθείς στο μικρό δηλαδή σα να ήταν μεγάλο ακόμα και για να το μαλώσεις ή να το επιβραβεύσεις. Καταλαβαίνει καλύτερα έτσι τι να κάνει και η ίδια αφού οι κανόνες είναι για όλους και δεν παίζει ρόλο η ηλικία (τουλάχιστον στα μάτια της).

Σημ: (Από δική μου παρατήρηση.... νομίζω πως....) Τα παιδιά αισθάνονται ίσα και δεν βλέπουν διαφορές ως προς τα δικαιώματά τους ή τις υποχρεώσεις τους ως προς την ηλικία...

 

 

Με όλα αυτά θα αντιστρέψεις το κλίμα που υπάρχει στο σπίτι. Μέχρι στιγμής έχει μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό της για το πως λειτουργούν οι αντιδράσεις της και στην πραγματικότητα λαμβάνει αυτό που θέλει: Την προσοχή σας, ακόμα και με αυτόν τον τρόπο.

Αυτή η αντιστροφή των ενεργειών θα την βάλει σε απορία και θα επαναπροσδιορίσει τις δικές της ενέργειες.

 

Η λογική είναι παρόμοια με το ... όταν χτυπάει κάποιο παιδάκι στο τραπέζι... δεν παρηγορούμε το παιδάκι, αλλά "κλαίμε" για το τραπέζι. Το παιδί ξαφνιάζεται από την απρόσμενη συμπεριφορά και συνήθως... γελάει αντί να κλαίει και να χτυπιέται.

[Dimitra83]

χαχαχα!καλο!θα το δοκιμασω απο αυριο.ελπιζω να γινει κατι....δλδ απο αυριο ο μικρος αναλαμβανει δραση

[alan]

προσωπικά ειχα 15 μηνες διαφορά με την αδελφή μου και όποτε η μαμα μου πήγαινε να με ρίξει με τα κόλπα που έκανε η μαμα της tanya77 οχι μόνο δεν μάσαγα αλλα γινόμουν πολυ καχύποπτη διότι εκανα την σκέψη οτι τα ίδια θα λέει και στην αδελφή μου και αρα ....σε ποιον λέει την αλήθεια (ημουν πολύ καχύποπτο και εξυπνο το ατιμο... μετά χάλασα)

Ασε που αμα μου ελεγαν οτι είναι χαζη η αδερφή μου -και ας μαλλιοτραβιόμασταν -μέσα μου θύμωνα πολύ!!! Ακου να μου την λένε χαζη!!!

 

Προφανώς προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή και το καταφέρνει!!! Ομως χρεισημοποιεί τον λάθος-κακό τρόπο!

Θα σου δώσω μια άλλη ιδέα: ΡΩΤΑ ΤΗΝ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ!!! Δλδ οταν κάνει κάτι άσχημο ρωτησε την πχ "εισαι θυμωμένη?" ή "προσπαθείς να μου τραβήξεις την προσοχή?" Ειδικά στο 2ο αν σου απαντήσει ναι κάτσε παρετην αγγαλίτσα χαϊδολόγησε την και πες της οτι την επόμενη φορά που θα στο ζητήσει ευγενικά και δεν θα το κάνει πειράζοντας τον αδελφό της θα έρθεις ΑΜΕΣΩΣ!!!

Αυτό σημαίνει οτι για αρκετό καιρό οταν θα σου ζητάει την προσοχή σου θα της την δίνεις. Να μου πεις ο μικρός τι θα απογίνει ειδικά αν το παρακάνει? τοτε ισως να κάνατε μια συμφωνία: για 10 λεπτά θα ασχολείσαι με τον έναν, για 10 με την αλλη και 10 να ...κατουρήσεις. Βάλε ίσως ενα απο αυτά τα χρονόμετρα ώστε να ακούει το χτύπημα. Ελπίζω να βοήθησα

[Dimitra83]

το αστειο πιο ειναι...μου λεει πχ ''θυμωσα κ δε σαγαπαω αλλο!!'' κ παω να την αγκαλιασω κ δε θελει κ με σμπροχνει.μετα απο κανενα 10λεπτο της δινω το αγαπημενο της γιαουρτι κ λεει ''ουαουυυυ μαμααα τωρα σαγαπαω παλι!'' :p

παντως αν εχει παρει απο μενα την βαψαμε.μεχρι 13 χρ εδερνα τον αδερφο μου που ειναι 1,5 χρονο μικροτερος :oops:

[alan]

το αστειο πιο ειναι...μου λεει πχ ''θυμωσα κ δε σαγαπαω αλλο!!'' κ παω να την αγκαλιασω κ δε θελει κ με σμπροχνει.μετα απο κανενα 10λεπτο της δινω το αγαπημενο της γιαουρτι κ λεει ''ουαουυυυ μαμααα τωρα σαγαπαω παλι!'' :p

παντως αν εχει παρει απο μενα την βαψαμε.μεχρι 13 χρ εδερνα τον αδερφο μου που ειναι 1,5 χρονο μικροτερος :oops:

 

 

Να σε ρωτήσω κατα βάθος βαθος βαθος μέσα σου μηπως είναι αυτος ο φόβος σου? δλδ μήπως ο φοβος σου είναι μήπως δεν σε αγαπησουν τα παιδιά σου?

Γιατι να ξέρεις αυτά τα μικρουλάκια μας γνωρίζουν πιο καλά απο οτι εμεις αυτά: μετράνε αντιδράσεις απο την 1η στιγμή που γεννιούνται ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ όμως μας γνωρίζουν εξ΄αναγκης πολύ καλύτερα και μας ..... πατάνε εκει που μας πονάει!!!

 

 

Ελα καλέ μην ντρεπεσαι που τον έδερνες. Τι να πω και εγω που η αδερφή μου αν και 15 μηνες μικρότερη με εδενε, με έδερνε και με εβαζε να μασάω τις βρομικές της κάλτσες!!! :lol::lol:

[Dimitra83]

χαχαχαχαχα καλτσες???χαχαχαχα! οχι δε φοβαμαι μηπως δε μαγαπαει αυτο που φοβαμαι ειναι μην αποκτησει μαζι μου τη σχεση που απεκτησα εγω με τη μανα μου απο πριν μπω στην εφηβια κ συνεχιζει ακομα...δλδ δε θελω να με βλεπει σαν την μαμα που πρεπει να κανει κατι αλλιως θα αρχισει η μαμα να φωναζει κ μετα θα την βαλει τιμωρια!δε θελω να με φοβαται δηλαδη.πιστευω πως οι σχεσεις χτιζονται απο τωρα κ θελω τα παιδια μου οταν μεγαλωσουν να μη μου κριβουν πραγματα επειδη θα φοβουντε τι θα πω...

[alan]

χαχαχαχαχα καλτσες???χαχαχαχα! οχι δε φοβαμαι μηπως δε μαγαπαει αυτο που φοβαμαι ειναι μην αποκτησει μαζι μου τη σχεση που απεκτησα εγω με τη μανα μου απο πριν μπω στην εφηβια κ συνεχιζει ακομα...δλδ δε θελω να με βλεπει σαν την μαμα που πρεπει να κανει κατι αλλιως θα αρχισει η μαμα να φωναζει κ μετα θα την βαλει τιμωρια!δε θελω να με φοβαται δηλαδη.πιστευω πως οι σχεσεις χτιζονται απο τωρα κ θελω τα παιδια μου οταν μεγαλωσουν να μη μου κριβουν πραγματα επειδη θα φοβουντε τι θα πω...

 

 

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ!!! θα γίνεις πολύ καλή μαμα. Υπομονή και εν' ανάγκη πάρε και την συμβουλή ενος ψυχολόγου. Εμένα πάντως με βοήθησε πολύ επειδη είχα και εγω αυτό τον φοβο σε σχέση με την μαμα μου (ομοιοπαθούσα)

[oikat]

ρίξε μια ματιά και εδώ

http://www.mwrakia.gr/smf/index.php?board=21.0

είναι για παιδιά 3-6 ετών. Έχει κι άλλα.

[Dimitra83]

σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια κ ως ομοιοπαθουσα με καταλαβαινεις...αμ πηγα κ σε παιδοψυχολογο το καλοκαιρι!καναμε 5-6 επισκεψεις.μου ειπε πως οταν λεω οχι σε κατι πρεπει να επιμενω στο οχι οτι κ να γινει.γιατι αλλιως γινομαι εγω 4 χρονων κ η κορη μου 26!κ να μη πω 5 φορες οχι κ μια ναι για το ιδιο πραγμα γιατι ετσι μπερδευεται κ πιστευει πως αν επιμενει σε κατι θα περασει τελικα το δικο της.επισης μου ειπε πως αν το παιδι κλαιει γιατι δεν περναει το δικο του πρεπει να το αφησω να κλαψει κ να μη του κανω τη χαρη κ μολις σταματησει να παω κοντα του κ να του εξηγησω.μου ειπε πως οταν με χτυπαει εμενα η καποιον αλλον η φωναζει η φτυνει να του πω με εντονο υφος (οχι να φωναξω αλλα να δειξω θυμωμενη)οτι αυτο δε μαρεσει κ με ενοχλει.κατα τα αλλα την βρηκε μια χαρα.το θεμα ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολα να τα εφαρμοσω!!!δε ξερω τι να πω...μεχρι ποια ηλικια αραγε γινεται αυτο?

[alan]

το θεμα ειναι οτι ειναι πολυ δυσκολα να τα εφαρμοσω!!!δε ξερω τι να πω...μεχρι ποια ηλικια αραγε γινεται αυτο?

 

καταλαβαίνω οτι ζορίζεσε και πως σαν καλή μανούλα θες να ευχαριστήσεις το παιδάκι σου. Αφού ζορίζεσαι προσπάθησε να λές όχι μονο εκει που πραγματικά καταλαβαίνεις οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να υποχωρήσεις, πχ σε κάτι που αφορά την σωματική τους ακεραιότητα (λεω τωρα ενα πχ)

Στα υπολοιπα στα καθημερινά σκέψου πρωτα αν αξιζει να πεις με την πρωτη οχι και μετά να υποχωρήσεις και να φαίνεσαι εσυ σαν 4χρονη και η μικρή σαν 26χρονή. Αν δεν αξιζει δώστης μια αλλη επιλογή ή τραβα της την προσοχή ή βρες το δικό της κουμπάκι ωστε να περάσει η στιγμη και μετα της εξηγείς.

Αχ το ξέρω οτι δυσκολευεσαι (εγω εχω ΠΡΟΒΛΗΜΑ με το κλαμα των παιδιών) αλλα δεν ξερω πως θα το μπορέσεις παντως εχει δικιο η ψυχολόγος σου ΠΡΕΠΕΙ να είσαι σταθερή. Αλλιώς χάνουν και αυτα τον μπουσουλα παιρνουν διπλά μυνηματα και γίνεται μετα χαμός.

 

Οσο για το μέχρι ποτε συνεχίζεται αυτό...... εμ η σωστή ερωτηση θα ηταν "ποτε επιδεινωνεται αυτο" και η απαντηση είναι στην εφηβεία. Οπότε βάλε τα όρια σου (αν δεν μπορείς για τους ίδιους λόγους με εμενα πηγαινε εσυ στην ψυχολόγο για εσενα να βρεις τα ορια σου) γιατι μπροστά μας είναι τα δύσκολα!!! Κουράγιο: καλή μαμα είναι η σταθερή μαμα!!!

[athens2006]

Ο ερχομος του μπεμπη στο σπιτι ξεσηκωσε θυελες και σε εμας.

Ο μεγαλος, 4 πια, τη μια στιγμη αγαπα τον μπεμπη, τον φροντιζει και την αλλη δεν τον θελει. Δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω. Οι ωρες κρισης ειναι παντα οταν θηλαζω.

Εχω ενταξει τον μεγαλο στην καθημερινοτητα του μωρου, με βοηθαει φερνοντας πανες, κρεμες, πιπιλα, οταν κανουμε μπανιο, οταν το μωρο κλαιει του μιλαει μεχρι να παω εγω αλλά οταν τον παρω να τον θηλασω γινεται πολεμος. Εκεινη την ωρα θελει να φαει, να κανει κακα του, να παιξουμε, να χοροπηδησει στους καναπεδες, να αδειασει τα παιχνιδια του, να ... χτυπησει το μωρο γιατι τωρα δεν τον αγαπα!

Καλα, τη φραση "δεν σε αγαπω" την εχει κανει ψωμοτυρι. Την ακουμε απειρες φορες και εγω και ο μπαμπας του.

Εγω προσπαθω να του δειξω πως απλα ο μπεμπης επειδη ειναι πολυ μικρος χρειαζεται καποια φροντιδα αλλά αυτος ειναι ο μεγαλος μου ο γιος, που ειμαι περηφανη που με βοηθαει, που ξερει ολη την αλφαβητο και μαθαινει και αγγλικα στο σχολειο.

Με τον μπαμπα του ειναι ακομη πιο τραγικα τα πραγματα γιατι δυστυχως ο μπαμπας μας δεν εχει την υπομονη να καθησει να του μιλησει και συνηθως τσακωνονται και γινεται πανικος!

Το ευχαριστο ειναι οτι στο σχολειο ειναι πολυ καλος, χωρις εκδηλωσεις ασχημες οπως στο σπιτι.

Να σκεφτειτε οτι μου ζητησε να θηλασει, να βαλει πιπιλα και πάνα. Αφηστε που εχω βαρεθει να πλενω και να σιδερωνω σεντονια γιατι εχουμε παρουσιασει και νυχτερινη ενουρηση.

Καμια συμβουλη εχετε να μου δωσετε;

[Persephone]

το αστειο πιο ειναι...μου λεει πχ ''θυμωσα κ δε σαγαπαω αλλο!!'' κ παω να την αγκαλιασω κ δε θελει κ με σμπροχνει.μετα απο κανενα 10λεπτο της δινω το αγαπημενο της γιαουρτι κ λεει ''ουαουυυυ μαμααα τωρα σαγαπαω παλι!'' :p

παντως αν εχει παρει απο μενα την βαψαμε.μεχρι 13 χρ εδερνα τον αδερφο μου που ειναι 1,5 χρονο μικροτερος :oops:

 

Καλημέρα Δήμητρα!

Τι ωραία που τα λέει η κόρη σου. "Θύμωσα και δεν σ'αγαπάω άλλο"...Τι αληθινό και αυθεντικό που ακούγεται αυτό! Ποιός απο μας άραγε νιώθει την αγάπη όταν είναι θυμωμένος με κάποιον? Εγώ προσωπικά όταν θυμώνω άκόμα και με το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο , εκείνη τη στιγμή μου είναι αδύνατον να αισθανθώ πόσο πολύ το αγαπάω, ακόμα κι αν λογικά το γνωρίζω. Κι αντίστοιχα πώς αμέσως συνδέεται ξανά με την αγάπη όταν της κάνεις τα χατήρια, όταν παίρνει το μήνυμα οτι την προσέχεις και προσπαθείς να την ευχαριστήσεις.

Ξέρεις, δεν νομίζω οτι η σχέση σου με τα παιδιά σου θα μοιάσει ποτέ με τη σχέση σου με τη μητέρα σου. Δεν νομίζω να σε φοβούνται. Αυτό για το οποίο προβληματίζομαι είναι μήπως φτάσεις στο άλλο άκρο στην προσπάθειά σου να είσαι κοντά τους. Μήπως δηλαδή δυσκολεύεσαι να τους βάλεις κάποια όρια, τα δικά σου όρια, σε αυτά που κάνουν.

Έτσι όπως ακούγεται, η κόρη σου δυσκολεύεται με το μικρό αδερφάκι της. Ζηλεύει, θυμώνει μαζί σου που δίνεις προσοχή και σε έναν άλλο μικρό άνθρωπο εκτός απο την ίδια. Λογικό μου φαίνεται. Απο εκεί που ήταν η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα του σπιτιού και της καρδιάς σου, τώρα ξαφνικά εμφανίστηκε στο προσκήνιο ένας "ανταγωνιστής". Ούτε εμένα θα μου άρεσε!

Απο την άλλη, εσύ κάνεις τα πάντα για να της δείξεις οτι είσαι εκεί για εκείνη αλλά εκείνη μοιάζει να ζητά όλο και περισσότερα, τίποτα να μην είναι αρκετό.

Θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να φτιάξεις μια ισότιμη σχέση εμπιστοσύνης με τη μικρή σου. Όπως και κάποιος άλλος παραπάνω πρότεινε, να προσπαθήσεις αρχικά να την ακούσεις, μόνο να την ακούσεις. Άκουσε το θυμό της, τη ζήλεια της, τα συναισθήματά της, τη δυσκολία της. Κι αφού δεις κάπως τα πράγματα απο τη δική της πλευρά, προσπάθησε να της μεταφέρεις όσα άκουσες. "Σαν να έχεις θυμώσει με την κατάσταση που επικρατεί με τον αδερφό σου"."Μου φαίνεται οτι με θες όλη δική σου. Είναι έτσι?" Ρώτα την, για να σιγουρευτείς οτι έχεις καταλάβει καλά και δέξου όποια απάντηση και αν σου δώσει. Κι αφού της δώσεις χρόνο να εκφραστεί μίλα της για εσένα απέναντί της. Για τα δικά σου συναισθήματα. "Άπελπίζομαι με τις τσιρίδες σου. Χάνω την υπομονή μου με τα ουρλιαχτά σου". Κι αφού της εξηγήσεις πού εσύ βρίσκεσαι δοκίμασε να της βάλεις όρια, αλλά όρια που θα ξέρεις οτι θα μπορείς να τηρήσεις. Τα δικά σου όρια. Έχουν να κάνουν με το πόσο εσύ αντέχεις, χωρίς να σαλτάρεις. Εσύ το κρίνεις αυτό αλλά και εσύ χρειάζεται να το περάσεις στη μικρή με κάποιο τρόπο. Σαν να της λες : "Μέχρι εδώ σε παίρνει, παραπέρα δεν πάς".

Δεν ξέρω ακριβώς ποιά είναι τα όριά σου αλλά είμαι σίγουρη οτι εσύ η ίδια μπορείς να τα βρεις μέσα σου. Και σε διαβεβαιώ πως η μικρή τα χρειάζεται για να νιώσει ασφαλής. Για να νιώσει πως την κρατάς με σταθερότητα.

Δεν ξέρω κατά πόσον βοήθησα αλλά σου εύχομαι καλή επιτυχία και καλό κουράγιο!

[Dimitra83]

σε ευχαριστω κοπελα μου αν κ εχω δοκιμασει πλεον καθε ειδους τεχνικη...οταν μαλωνω τον μικρο τον υπερασπιζεται παντως

ειμαι εγκυος 4 εβδ κ η ραφαελα μεσα στην τρελη χαρα που θα κανουμε μωρακι χτες ηθελε να κοιμηθει με κοντομανικα κ επειδη δε την αφησα μου λεει ''δε σαγαπαω!αντε να φουσκωσει η κοιλια σου να βγαλεις το μωρακι κ να φυγεις!''

[Persephone]

Η κόρη σου είναι απίθανη! Είναι τόσο ο εαυτός της μαζί σου. Αυτό εμένα τουλάχιστον μου λέει πόσο χώρο της έχεις δώσει να το κάνει αυτό. Της επιτρέπεις να είναι ο εαυτός της και να σου λέει όλα όσα σκέφτεται άνετα και φυσικά.

Αυτό για το οποίο μιλάω δεν είναι τεχνική. Είναι να επιτρέψεις και σε σένα να είσαι μαζί της ο εαυτός σου ... με τα όριά σου. Αυτό αναρωτιέμαι βασικά. Μήπως απο φόβο μην σε φοβούνται τα παιδιά σου εμφανίζεις σε αυτά μόνο την ανεκτική πλευρά σου. Σίγουρα έχεις πολλή υπομονή αλλά σίγουρα έχει και τα όριά της. Δεν ξέρω κατά πόσον η κόρη σου γνωρίζει αυτά τα όρια ... ίσως να τα ψάχνει και η ίδια.

Υποθέσεις κάνω έτσι? Εσύ ξέρεις πολύ καλύτερα απο μένα τι συμβαίνει και πώς είσαι, οκ?

[Persephone]

Και συγχαρητήρια για τη νέα εγκυμοσύνη!!!!Με το καλό να καλωσορίσετε το νέο μέλος στην οικογένεια!!!

[katerinak]

σε ευχαριστω κοπελα μου αν κ εχω δοκιμασει πλεον καθε ειδους τεχνικη...οταν μαλωνω τον μικρο τον υπερασπιζεται παντως

ειμαι εγκυος 4 εβδ κ η ραφαελα μεσα στην τρελη χαρα που θα κανουμε μωρακι χτες ηθελε να κοιμηθει με κοντομανικα κ επειδη δε την αφησα μου λεει ''δε σαγαπαω!αντε να φουσκωσει η κοιλια σου να βγαλεις το μωρακι κ να φυγεις!''

 

μπραβο!με το καλο!!

[Dimitra83]

η αληθεια ειναι πως γινομαι αρκετα αυστηρη οταν με βγαζουν απο τα ρουχα μου.προσπαθω να λεω παντα οχι στο ιδιο πραγμα κ να μη πρω 5 φορες οχι κ 1 ναι γιατι μπερδευονται.βεβαια ειμαι ανεκτικη εκει που ξερω πως αν πω οχι δε θα αντεξω κ θα υποκυψω στο τελος γιαυτο κ λεω εξαρχης ''ναι''

ποσο καλα κανω δεν ξερω..υπαρχουν στιγμες που γελαω ενω θα επρεπε να εχω εκνευριστει κ αλλες στιγμες που θελω να βγω στο μπαλκονι κ να ουρλιαξω να πω βεβαια οτι εχει βαλει κ ο μπαμπας το χερακι του που δε χαλαει ποτε χατηρι...κ δουλευει 12 ωρες κ τα βλεπει 3 ωρες την ημερα γιατι το βραδυ που σχολαει κοιμουνται ισως γιαυτο να ειναι τοσο ελαστικος

η ραφαελα αν της πω οχι μου λεει ''και εγω τοτε θα το πω στον μπαμπα''