ΠΩς ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ;

[STROUMFITA30]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ....ΜΟΛΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ PARENTS ΓΙΑΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΣΤΗΛΗ "ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ!!!!".ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΠΩς ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ...ΕΜΕΙΣ ΗΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΣΤΙς ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ...ΟΜΩΣ ΣΥΧΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ...ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑ 3...ΕΓΩ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΞΕΝΕΡΩΝΩ ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΤΟΣΟ ΤΡΥΦΕΡΗ, ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΥΠΝΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΟ ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΒΕΒΑΙΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ, ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΙΛΑΕΙ...ΤΙ ΝΑ ΠΩ;ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ

[apricot]

εγω δεν θυμαμαι να τσακωνομουν με τον αντρα μου πριν τη γεννηση του παιδιου αλλα τωρα παντως τσακωνομαστε πολυ συχνα. σχεδον παντα η αιτια του τσακωμου ειναι τα παιδια. αυτος εχει αλλες αποψεις και εγω αλλες αλλα νευριαζω απιστευτα οταν προσπαθει να μου τις επιβαλλει!!?? καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος και εχει τα δικα του πιστευω, ενταξει στις βασικες γραμμες διαπαιδαγωγησης πρεπει να υπαρχει κοινη στρατηγικη αλλα γιατι να υπαρχει και στα χαζα καθημερινα πραγματα? αυτο ειναι που δεν καταλαβαινω και αρα καταληγουμε σε καβγα.

[Nefelirene]

Πάντα η σχέση μας ήταν εκρηκτική αλλά γιαυτό έχουμε αντέξει και τόσα χρόνια .Την πρώτη χρονία λοιπόν της μικρής απο τα πολλά νεύρα και την κούραση και διάφορα μικροανακατέματα της μαμάς του φτάσαμε στο σημείο να κοιμηθούμε χωριστά και να συζητάμε για χωρισμό μετά απο διάλογο όλα ηρέμησαν και τώρα μπορεί κάποιες φορές να τσακωνόμαστε γιατί σε μερικά πράγματα με την μικρή δρα απερίσκεπτα και της φέρεται όπως σε μεγάλο παιδί αλλά σε γενικές γραμμές το πάθος υπάρχει ακόμα.

[aleca]

εγώ δεν τσακωνόμουν ούτε πριν ούτε μετά... αλλά στο μεγάλωμα του παιδιου γίνονταν ό,τι έλεγα εγώ. Ακούγεται εγωιστικό αλλά είναι απλο. Με τον άντρα μου έχουμε κοινές ιδέες, κοινές ασχολίες, παρόμοια βιώματα και παρόμοιες εκφράσεις. Το θέμα του παιδιου ήταν κάτι που είχαμε συζητησει πριν το κάνουμε,το πως θα το μεγαλώσουμε δηλαδή, και συμφωνούσαμε 100%. Όταν γεννηθηκε εξήγησα με καλό τρόπο ότι το παιδί θα ακολουθήσει αυτό που θεωρώ σωστό (και που θεωρέι και ο άντρας μου), και ότι η φύση επέλεξε τη γυναίκα να το κυοφορήσει και την έχει οπλίσει με ένα ένστικτο που αυτους τους πρώτους μήνες ο πατέρας δεν το έχει. Έτσι και έγινε.

Αυτό όμως προυποθέτει δύο πράγματα: καταρχήν ο άντρας να μην είναι από τους άντρες που έτσι και αλλιώς θέλει να περναει το δικό του και δεύτερον όλα αυτά να συμβούν με τέτοιο τρόπο που να μην νιώθει ο άντρας ότι είναι 'απ΄έξω'. Θέλει και μια μαεστρία δική μας δηλαδή.

Μετά τη γέννηση του πρωτου παιδιου πολλά αλλάζουν... σιγά σιγά όμως ξαναβρίσκουν το ρυθμό τους. Σε γενικές γραμμές οι καλές σχέσεις γίνονται καλύτερες και οι κακες χειρότερες. Αλλά και για να έρθουν οι ισοροπίες θέλει και αυτό το χρόνο του...

[xuito]

Μετά τη γέννηση του πρωτου παιδιου πολλά αλλάζουν... σιγά σιγά όμως ξαναβρίσκουν το ρυθμό τους. Σε γενικές γραμμές οι καλές σχέσεις γίνονται καλύτερες και οι κακες χειρότερες. Αλλά και για να έρθουν οι ισοροπίες θέλει και αυτό το χρόνο του...

 

Έχω καλυφθεί απόλυτα...

[ARNIKOL]

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΜΑΛΛΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ. ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ. ΓΕΝΙΚΑ ΠΑΝΤΩΣ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ. ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΑΜΕ ΑΠΟ ΠΡΙΝ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ 2ο ΝΑ ΔΟΥΜΕ...

[korinaki80]

Μπορω να πω οτι μας επηρρεασε γιατι δεν ειχαμε χρονο να μιλησουμε και να μεινουμε οι δυο μας. Ειχαμε και τελειως διαφορετικο ωραριο. Οταν γυρνουσα απο την δουλεια εκεινος εφευγε και το βραδυ ισα ισα που βλεπομασταν (εκανε και δυο δουλειες....) Τον αντρα μου πιστευω οτι του φανηκε πιο δυσκολο γιατι τον επιασε μια καταναλωτικη μανια και μια ταση να κανει πραγματα που δεν τα εκανε τελικα. Ειμαστε γενικα και οι δυο αγχωδεις και λιγο τα παιξαμε σε γενικες γραμμες. Σιγα σιγα ηρθαμε στα ισα μας αλλα ηταν αργα.... Οταν ηταν ο μικρος 7 μηνων ο μπαμπας μας εφυγε γιατι διοριστηκε σε αλλη πολη. Οποτε τωρα ελπιζω σε μια "επανασυνδεση" γιατι οταν ερχεται ο μπαμπας μας ειμαστε οτι καλυτερο!!!!!!!

[tarshou]

Μετά τη γέννηση του πρωτου παιδιου πολλά αλλάζουν... σιγά σιγά όμως ξαναβρίσκουν το ρυθμό τους. Σε γενικές γραμμές οι καλές σχέσεις γίνονται καλύτερες και οι κακες χειρότερες. Αλλά και για να έρθουν οι ισοροπίες θέλει και αυτό το χρόνο του...

 

Το θέμα, όμως, είναι πόσο χρόνο. Γιατί εγώ με τον άντρα μου πριν έρθουν τα μωρά τσακωνόμασταν από σπάνια έως σπανιότατα, ενώ τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να μιλάμε μέχρι και για χωρισμό. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι το ίδιο πράγμα ακούω κι από άλλες φίλες μου που κάνανε παιδιά, και με στεναχωρεί αφάνταστα. Υποτίθεται ότι τα παιδιά τα κάνουμε για να φτιάχνουμε όμορφες και υγιείς οικογένειες, όχι για να τις διαλύουμε. Νιώθω ότι η όλη διαδικασία επανακαθορισμού του ρόλου του καθενός στην οικογένεια μετά τον ερχομό των παιδιών μας αποπροσανατολίζει και μας μπερδεύει.

[aleca]

Tarshou μου μου βλέπω ότι έχεις διδυμακια και είνα σχεδόν 1.5 χρονων. Να σου ζησουν!!Αν θέλεις την δική μου περιπτωση, στην πρωτη εγκυμοσύνη πέρασε κανα τρίμηνο μέχρι να μην κοιταζόμαστε πανικόβλητοι, έξι μηνες περιπου για να αρχισουμε να βρισκουμε τους ρυθμούς μας και τέλος, γυρω στους 8 με 10 μήνες για να ξαναγινουμε ζευγαρι όπως πριν. Σε αυτη την εγκυμοσύνη ήταν όλα πιο χαλαρα. Ξέραμε και οι δυο τι να περιμένουμε και όσον αφορά κούραση και ευθυνες αλλά και τη χαρά που θα μας δβσει τομικρούλι, οπότε αρκεστηκαμε στο δευτερο και δεν ασχολούμαστε με το πρωτο (κούραση, ευθυνες κλπ)

Όλοι αποπροσανατολιζόμαστε και μπερδευόμαστε. Με τον άντρα σου γιατι τσακωνεσαι? Διαφωνειται στη ανατροφη των παιδιών? Δεν σε βοηθάει όσο θα έπρεπε? Ή απλάέχετε νευρα που σας φερνει η κούραση και διαφωνειται για άσχετα πράγματα θέλοντας να δειξετε ότι δεν εισαστε και πολύ ευχαριστημενοι με τη ζωή σας? Αν ειναι το πρωτο και το δευτερο, θα ησυχασετε όταν βρειτε τη 'χρυση τομή'. Συζητηστε για το τι προγραμμα και τι 'γραμμή' θα ακολουθησετε και τηρηστε το για καποιο χρονικό διαστημα. Μπορει να σταματησετε να τσακώνεστε. Αν ισχυει όμως ο τελευταιος λόγος που έγραψα, είναι λίγο πιο δύσκολο. Θέλει και αό τους δυο πολύ προσπάθεια. Προσπαθεια να ξαναβρειτε ο ένας στον άλλον τι ειναι αυτό που κάποτε ερωευτηκατε.

Τα παιδακια σας ειναι διδυμακια, ειναι λογικό που κουραζεστε πολύ και σιγουρα θελετε παραπάνω χρόνο να προσαρμοστειτε, όμως ο ρυθμός σας θα ξαναβρεθει αν κανετε και οι δυο σα λίγο υπομονη. Γυρω στα δύο τους που θα ειναι πιο ξεκουραστα θα ξαναβρειτε τους ρυθμού σας.

Απλά συζητηστε το και προσπαθειτε να κανετε πράγματα που κανατε σαν ζευγαρι και μόνο. Αν έχει σωστες βασεις η σχεση σας δεν προκειται να διαλύσει. καλη τυχη.

[tarshou]

Να είσαι καλά, Αλέκα μου, για την απάντησή σου. Για να είμαι ειλικρινής και να μη λέω ψέματα, βοήθεια από τον άντρα μου έχω τόση όση δε φανταζόμουνα. Στην αρχή με εξέπληξε το πόσο πολύ ασχολιόταν με τις μικρές και η διάθεσή του να μάθει να τις αλλάζει, να τις ταίζει, να τους φτιάχνει το γάλα κλπ (α, και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι τα κάνει όλα αυτά μόνος του κι εγώ καθομαι. Εννοώ ότι όταν εγώ, π.χ. τις αλλάζω, εκείνος τους ετοιμάζει το βραδινό τους το γάλα). Ούτε με την ανατροφή των παιδιών τσακωνόμαστε, συμφωνούμε απόλυτα στο πως θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και προς το παρών είμαστε σταθεροί στις αποφάσεις μας και στο τι λέμε στα μωρά χωρίς ο ένας να είναι ο καλός και ο άλλος ο κακός.

 

Δυστυχώς, μιλάω για νεύρα και εντάσεις που προέρχονται κυρίως από την κούραση. Χωρίς να γίνεται τίποτα το σημαντικό, αφήνουμε τα νεύρα και την κούραση να μας παρασύρουν και ξεσπάμε ο ένας στον άλλον, όχι τόσο με φωνές αλλά περισσότερο με απότομες ατάκες που καταλήγουν σε μούτρα και τυπικές στάσεις που μπορεί να κρατήσουν για βδομάδες. Αυτό που θα ήταν καλό να έχουμε, και δυστυχώς δεν το έχουμε, είναι λίγη ώρα για τους δυο μας, να βγούμε για έναν καφέ ή μια σύντομη βόλτα μόνοι μας, να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε και μετά να επιστρέψουμε στα παιδιά μας. Αλλά δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να κρατήσει δύο μωρά μόνος του, οπότε είμαστε (ή μάλλον, είμαι) συνέχεια κλεισμένη στο σπίτι. Δεν παραπονιέμαι για τα παιδιά μου, τα λατρεύω. Αλλά νιώθω ότι χρειάζομαι μια ανάσα. Τώρα, αν είναι να χωρίσουμε, όπως είπες κι εσύ σημαίνει ότι η σχέση μας μάλλον δεν είχε τις γερότερες των βάσεων, οπότε ίσως και να είναι για καλύτερα.

[Ευάκι]

Είναι λογικό να είστε πολύ κουρασμένοι και οι δυο και να υπάρχει ένταση. Μην αφήσετε αυτό όμως να καταστρέψει τήν οικογένειά σας. Προσπαθείστε να κοιμάστε καλά και αφού δεν έχετε κάποιον να σας προσέχει τα μικρά, βγείτε μόνος ο κάθε ένας για κάποιο καφέ με φίλους. Έτσι λίγο ξεσκάς και γυρίζεις με άλλη διάθεση. Βγείτε για βόλτες μαζί με τα μικρά και γενικά σπάστε την ρουτίνα. Προσπαθείστε να έχετε κατανόηση ο ένας για τον άλλο και όταν κοιμίζετε τα μικρά να περνάτε λίγο χρόνο μαζί. Είναι δύσκολη περιοδος που όμως θα περάσει και θα είστε μια χαρά.

 

Εμείς φάγαμε μια πίκρα σαν ζευγάρι στην πρώτη μου κόρη για κάνα χρόνο και μετά όλα μπήκαν στη θέση τους.

[kalamaraki]

Και εμεις αποδιοργανωθήκαμε τον πρώτο χρονο εντελως μπορώ να πω και καβγαδίζαμε πιο συχνά, ειχαμε ζόρια οικονομικά πολλά , κάναμε και μετακόμιση με μένα εγγυο και μετά μέναμε στις μαμάς μου μέχρι να βρουμε σπιτι δηλαδη κανα τρίμηνο... ε και οσο να ναι τα τσουγκρισαμε αρκετες φορες!

Αλλά τώρα έχει κανενα τριμηνο που ηρεμήσαμε μπηκαν στη θέση τους τα προβλήματά μας και είμαστε σουπερ μπορώ να πω σχεδόν σαν τον πρώτο μας χρόνο μαζί!

Βέβαια το μεγαλυτερο παράπονο του ήταν ότι έχω αλλάξει και δεν του δίνω τόση σημασία οπως πριν...παλια του ελεγα εισαι ο κοσμος μου...και μου την πέταξε την σποντιτσα οτι δεν τον προσέχω πια όπως πριν...άντρες..!

Ε και εγώ τώρα του κανω νάζια που και που για να μην ακουω την γκρινια του σαν μικρό παιδί!!!!!!!

Εχω δυο παιδιά δηλαδη...ενα στην εφηβεια και ενα 16μηνών!!

 

Ο γυναικολογος μου πάντως την τελευταία μερα στο μαιευτήριο μου ειχε πει..

Τώρα που ηρθε το μωρό στην ζωη σας...

Με το μωρό θα βρεις τον μπουσουλά σου κοντά στον χρόνο

με τον άντρα σου θα χρειαστέις εναμιση με δυο χρονια....

Ποσο δίκιο ειχε!!!!!!!!

[aleca]

Που μένεις βρε tarshou μου να στα κρατησω εγώ???? βρε, όλα θα φτιάξουν, μη σκεφτεσαι το κακό. Όλοι τα ιδια περάσαμε. Εγω δεν τσακωνόμουν πολύ στη φαση αναπροσαρμογης γιατι 'το βούλωνα' και έκανα την καρδιά μου πέτρα και ήμουν αυτη που τον πλησιάζε κλπ. Δηλαδη ήμουν το 'θύμα'.... και να τρεχω και να του κανω τα χατηρια (νάζια αγαπες κλπ!). Αν του έλγα τότε τι ένωθα δε νομίζω να μου ξαναμιλαγε!! χαχα! Για αυτό σου λέω υπομονή! Και προπαντός μην χρησιμοποιειται λόγια που θα το μετανιώσετε μετα γιατί αυτα τα λιγακια δεν ξεχνιούνται. θα δεις που το καλοκαιράκι που θα γινουν 2 θα έχουν αλλάξει πολλά... θα παιζουν μόνα τους, θα μπορειτε να βγειτε καπου οι τέσσερις σας. προσπάθησε όμως έστω μια φορά το μηνα να βγειτε οι δυο σας. Θα σας κανει πολύ καλό.

[tarshou]

Τώρα εγώ θα πω ότι χαίρομαι που δεν είμαστε οι μόνοι, αλλά φοβάμαι ότι θα ακουστεί λάθος και θα παρεξηγηθώ. Δεν το εννοώ επουδενί με άσχημο τρόπο, αλλά είναι ενθαρρυντικό να βλέπω ότι είναι μια "φυσιολογική", ας πούμε, και αναμενόμενη αντίδραση στο ζευγάρι με τον ερχομό μωρού(-ών) στην οικογένειά τους. Kalamaraki, γέλασα με την απάντηση του γυναικολόγου σου, γιατί πάμπολλες φορές έχω πει ότι έχω δυο παιδιά κι ένα μωρό!

 

Αλέκα μου, να είσαι καλά, κορίτσι μου. Όπως λένε, ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο. Πολύ γλυκό εκ μέρους σου. Μακάρι να έχεις δίκιο, και μεγαλώνοντας τα μωρά να μπορέσουμε να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας και όλα να ΄γινουν όπως πριν, αν όχι καλύτερα. Μου λείπει ο άντρας μου, μου λείπει η αγάπη του και η σιγουριά του. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να τον ξαναβρω.

[Ευάκι]

Σίγουρα θα τον ξαναβρείς, απλά όλα θέλουν το χρόνο τους. Κι εγώ έτσι ακριβώς ένιωθα και τώρα είμαστε όπως πάντα ήθελα. Υπομονή! και όλα θα έρθουν

[tarshou]

Είσαι πολύ γλυκειά. Θα σε ακούσω και θα κάνω υπομονή.

[fraoulopoulitsa]

Ο γυναικολογος μου πάντως την τελευταία μερα στο μαιευτήριο μου ειχε πει..

Τώρα που ηρθε το μωρό στην ζωη σας...

Με το μωρό θα βρεις τον μπουσουλά σου κοντά στον χρόνο

με τον άντρα σου θα χρειαστέις εναμιση με δυο χρονια....

Ποσο δίκιο ειχε!!!!!!!!

 

Απόλυτο δίκιο είχε. Και μέχρι να τα ξαναβρείς με τον άντρα σου , έχεις φτάσει πια στην τριετία όπου εκεί αποφασίζεις και για άλλο ένα παιδάκι (είναι αμαρτία το κακόμοιρο να είναι μόνο του, κάνε του και ένα αδελφάκι και να είναι κοντά σε ηλικία για να μεγαλώσουν μαζί, να ξενοιάσεις κι εσύ)- δεν αναφέρομαι και σε άλλες κοπέλες που έχουν 3-4-5 παιδιά με πιάνει σκοτοδίνη- και μέχρι να τελειώσεις και μ' αυτό και να τα ξανα-ματαβρείς με τον άντρα σου κοντεύεις την κλιμακτήριο με τα αναμενόμενα αποτελέσματα... Άστα να πάνε δηλαδή...

[tarshou]

Γι'αυτό εγώ τα έκανα δύο μαζεμένα, μπας και το σώσουμε :p Όσο για τρίτο, ούτε λόγος να γίνεται. Θα μού'ρθει η κλιμακτήριος γρηγορότερα

[fraoulopoulitsa]

Εμείς με δύο παιδιά 6 και 2,5 αντίστοιχα είπαμε φέτος μιας που μεγάλωσαν κάπως και μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα μόνα τους να προσπαθήσουμε να ξαναζήσουμε τον έρωτά μας... μέχρι που ο άντρας μου άρχισε να λέει ότι του λείπει η μυρωδιά της μωρουδίλας , και δεν θα ήταν και άσχημο αν είχαμε και ένα κοριτσάκι (μιας και τα δύο πρώτα μας βγήκαν αγόρια) και μου έφυγε κάθε διάθεση ερωτισμού μονομιάς...

[aleca]

χα χα... και εμένα έτσι βλέπω να μου λέει που πάντα ήθελε κόρη ο έρμος!!!!

[kalamaraki]

εγώ πάλι που θέλω ντε και καλά γιο , έχω σκάσει μιλάμε!

και εκεινος λεει να κάνω όνειρα αυτός μονο κόρες θα κάνει!!!

fraoulopoulitsa πολύ σε ζηλευω που ξεπαίδιασες.....!

[tarshou]

... λέει ότι του λείπει η μυρωδιά της μωρουδίλας , και δεν θα ήταν και άσχημο αν είχαμε και ένα κοριτσάκι (μιας και τα δύο πρώτα μας βγήκαν αγόρια) και μου έφυγε κάθε διάθεση ερωτισμού μονομιάς...

 

Ναι, οι άτιμοι, έχουν τον τρόπο τους όταν θέλουν να σε ξενερώσουν εντελώς. Που όρεξη μετά!

 

Αλέκα, fraoulopoulitsa, κι εμένα ο άντρας μου κόρες ήθελε. Σαν χαλβατζίδικο σκεπάρνι καμάρωνε όταν μας είπαν ότι περίμενα κορίτσια. Και πολλές φορές λέει ότι αν έκανε και τρίτο παιδί, πάλι κορίτσι θα το ήθελε. Σ'αυτό το σημείο της συζήτησης εγώ συνήθως προφασίζομαι ότι μου χύνεται ο καφές και τρέχω στην κουζίνα...κι επιστρέφω με τις κοκα-κόλες στο δισκάκι :grin:

[Ευάκι]

Όταν γνώρισα τον άντρα μου μου έλεγε ότι θέλει 4 κόρες. Όταν κάναμε την πρώτη τις μείωσε στις 3 κόρες και όταν κάναμε την δεύτερη που είναι πολύ ζωηρή) μου έδωσε την άδεια να του χώσω μπουνιά αν μου ξαναπεί γι' άλλο παιδί :lol:

[fraoulopoulitsa]

Όταν γνώρισα τον άντρα μου μου έλεγε ότι θέλει 4 κόρες. Όταν κάναμε την πρώτη τις μείωσε στις 3 κόρες και όταν κάναμε την δεύτερη που είναι πολύ ζωηρή) μου έδωσε την άδεια να του χώσω μπουνιά αν μου ξαναπεί γι' άλλο παιδί :lol:

Ευάκι νομίζω ότι έχεις ένα πάρα πολύ καλό σύζυγο. Εμένα πάλι ο άντρας μου ήθελε αγόρια, και ο Θεός άκουσε την επιθυμία του και του έστειλε δύο. Τώρα όμως που μεγαλώνουνε και το μόνο που ακούς μέσα στο σπίτι συνέχεια είναι μαμάααααα τον πιάνει το παράπονο και λέει ότι αν είχε μία κόρη θα τον πρόσεχε κι αυτόν κάποιος (εκεί κάνω πως έχω πάθει μόνιμη βλάβη στην ακοή μου).... Τελικά σε αυτή τη ζωή πρέπει να προσέχεις τι εύχεσαι....

[tarshou]

Ο άντρας σου, μάλλον, δεν ξέρει αυτό που λένε, πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί. Πες του πως θα κάνει δυο νύφες που θα τον έχουν στα ώπα-ώπα. Αν πάλι επιμένει για την κόρη, ρίχτου λίγο παπαρούνα στον καφέ. Δε θα πάθει τίποτα, απλώς θα του έρθει έντονη υπνηλία. Όταν ξυπνήσει, θα το έχει ξεχάσει.