ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

[nania]

Ο επικός «Γράμμος» του Ηλία Μαχαίρα

 

Από την άλλη, ο «Γράμμος» (1971) του Ηλία Μαχαίρα, πιο γνωστός ως «Γράμμος-Βίτσι», δείχνει τον αριστερό Κάιν μιας οικογένειας εθνικοφρόνων. Παρόλο όμως τον τίτλο της δείχνει όλη την περίοδο από την Απελευθέρωση μέχρι την τελική φάση του αντισυμμοριακού αγώνα. Κατά την διάρκεια της υποχώρησης των Γερμανών, ο Χρήστος Ρούσσης (Χριστόφορος Ζήκας), αντάρτης του ΕΑΜ, σώζεται από το εκτελεστικό απόσπασμα από τον Σταμάτη, που παριστάνει τον συνεργάτη των Γερμανών για να σώζει πατριώτες. Αυτόν τον άνθρωπο που του έσωσε την ζωή, ο Χρήστος θα τον κατηγορήσει για προδότη, ενώ δεν θα διστάσει να απειλήσει με το όπλο του και την ίδια την μάνα του.

 

Από την αρχή καταλαβαίνουμε την βασανισμένη ψυχή του Χρήστου που με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος. Ενώ, όπως και ο Σπύρος της «Ελένης» είναι ένα κλασσικό παράδειγμα αχαριστίας των κομμουνιστών που για αυτούς το μόνο που μετράει είναι η τυφλή βία εναντίον των αντιπάλων τους. Δεν είναι σύμπτωση που αποκαλεί «μοναρχοφασίστες» τα αδέλφια του, που δεν μπορούν να καταλάβουν «το λαϊκό ποτάμι που κατεβαίνει από τα βουνά». Μια προειδοποίηση για ότι θα ακολουθήσει μετά την Απελευθέρωση. Πράγματι βλέπουμε τους κλασσικούς αριστερούς με τις ντουντούκες στους δρόμους της Αθήνας να καλούν τον κόσμο ενάντια στην «δεύτερη κατοχή» των Εγγλέζων. Αλλά και δολοφονίες πολιτών χωρίς λόγο (Νίκος Πλατής). Η καλύτερη δε, επική σκηνή είναι αυτή της μάχης του Μακρυγιάννη, του ελληνικού Αλκαζάρ.

 

Εντύπωση προκαλεί η σκηνή όπου ο Άρης Βελουχιώτης βγάζει το πιστόλι του και απειλεί: «Ας τολμήσει κανείς να μην ανέβει (στο βουνό) και θα μιλήσει αυτό. Όλοι ξέρουν την γλώσσα του. Θα τους αποδείξουμε ότι είμαστε Λερναία Ύδρα. Θα τους σαρώσουμε όλους, και τους εχθρούς μας και τους φασίστες». Μια σκηνή που δείχνει τον φανατισμό του σφαγέα του Ελληνισμού.

 

Το αποκορύφωμα είναι η σκηνή του στρατοδικείου - «λαϊκού δικαστηρίου», όπου ο Χρήστος ως δικαστής πρέπει να δικάσει τον Μανώλη, τον φίλο του αδελφού του, αλλά και τον ίδιο τον αδελφό του. Ο πρώτος, αρνούμενος να δικαστεί από μια ληστοσυμμορία αρπάζει το πιστόλι ενός συμμορίτη και σκοτώνει τον Ρώσο κομμουνιστή που συμμετέχει στο στρατοδικείο για να πέσει μετά από τα κόκκινα πυρά.

 

Ο δε Γιώργος εμπαίζει την προαποφασισμένη καταδίκη του, ενώ καλεί τον αδελφό του να μην γίνει Κάιν. Πράγμα που δυστυχώς δεν γίνεται, ακόμα και μετά την εμφάνιση της μάνας (Ιλύα Λιβυκού), που προσπαθεί να τους συμφιλιώσει. Στην τελευταία σκηνή, ο Χρήστος θα αμφισβητήσει την ιδεολογία του για να επέμβει ο κλασσικός αριστερός διανοούμενος να του υπενθυμίσει ότι ο πολιτικός αγώνας στέκεται πάνω από την οικογένεια.

 

Παρόλο, που η ταινία έχει σεναριακές αδυναμίες (ή και αφέλειες), είναι η μόνη που δείχνει όλα τα γεγονότα από την Απελευθέρωση μέχρι τον Γράμμο. Το κυριότερο όμως είναι ότι δείχνει με τον καλύτερο τρόπο την εγκληματική φύση των Ελλήνων κομμουνιστών. Τέλος θυμίζει ότι κάποτε γυριζόταν πατριωτικές ταινίες και η εθνικόφρων παράταξη της εποχής δεν είχε ξεχάσει το παρελθόν της, αποδεχόμενη την διαστρέβλωση της Ιστορίας από την προδοτική Αριστερά. Αξίζει να την αναζητήσετε στο διαδίκτυο.

 

Υπʼ όψιν ότι όταν την Άνοιξη του 2009 το «Γράμμος-Βίτσι» παίχθηκε από τον Δημοτικό Σταθμό Θεσσαλονίκης, επενέβη το ΚΚΕ και σταμάτησε την προβολή, χωρίς κανείς δεξιός πολίτης να διαμαρτυρηθεί. Πράγμα που σημαίνει ότι 28 χρόνια μετά, η αλήθεια της ενοχλεί τόσο την Αριστερά, όσο και τους αμνήμονες δεξιούς παρατρεχάμενους της.

 

του Γιώργου Πισσαλίδη

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 24ης Οκτωβρίου 2009 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.

[nania]

Η «Ελένη» του Χόλυγουντ

 

Η «Ελένη», το διάσημο βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη για τις προσπάθειες της μητέρας του να σώσει τα παιδιά της από το παιδομάζωμα, μεταφέρθηκε το 1985 στην μεγάλη οθόνη από τον διάσημο Πήτερ Γέητς («Μπούλιτ», «Αμπιγιέρ»). Εδώ ο Γέητς δίνει περισσότερο έμφαση στην προσπάθεια του γιου της, Νίκολα (ο μεγάλος Τζων Μάλκοβιτς), καθιερωμένο δημοσιογράφο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» να βρει τους φονιάδες της μητέρας του (Κέητ Νάλλιγκαν) κάτι που τον βασανίζει χρόνια. Γιʼ αυτό και θα έρθει στην Ελλάδα με αποστολή της εφημερίδας του. Η ταινία κάνει συνέχεια εναλλασσόμενο μοντάζ ανάμεσα στις προσπάθειες του γιού το 1979 και την ιστορία της μάνας, όταν στην διάρκεια του ανταρτοπόλεμου, οι κομμουνιστές είχαν καταλάβει το Λιά, κοντά στα Αλβανικά σύνορα. Αυτό αδυνατίζει την ιστορία της Ελένης που κυριαρχούσε στο βιβλίο (κάποιοι θα πουν το αντίθετο).

 

Η Ελένη είναι μία τίμια, φτωχή και θαρραλέα γυναίκα που ο άνδρας της ζει στην Αμερική και μαζεύει λεφτά για να τους καλέσει κοντά του. Παρόλο που είναι φανερό ότι ανήκει στην Δεξιά, η Ελένη μένει μακριά από την πολιτική και σώζει τον Σπύρο, ξάδελφο της αριστερής φίλης της Κατίνας (η βραβευμένη με Όσκαρ Βʼ ρόλου νάνος ηθοποιός Λίντα Χάντ). Όμως αυτή η φιλευσπλαχνία δεν αναγνωρίζεται από τον Σπύρο, όταν επιστρέφει στο χωριό ως καπετάνιος του «Δημοκρατικού Στρατού». Αντίθετα θα απαιτήσει από την Ελένη να δώσει την μεγάλη της κόρη στον Δημοκρατικό Στρατό. Τότε σε μια μαρτυρική σκηνή που σε κάνει να ανατριχιάσεις, η Ελένη καίει με πυρωμένο σίδερο το πόδι της κόρης της για να μην την πάρουν οι μπολσεβίκοι.

 

Στην δεύτερη σημαντική σκηνή της ταινίας, ο Κατής, ο πολιτικός υπεύθυνος του Δημοκρατικού Στρατού της περιοχής, θα δελεάσει με φρέσκο ψωμί και μαρμελάδα τα πεινασμένα παιδιά και τις μανάδες τους για να τα παραδώσουν στο παιδομάζωμα τα παιδιά τους για να τα πάνε στην Αλβανία και την Τσεχοσλοβακία, όπου θα τους εμποτίσουν την κομμουνιστική ιδεολογία. Αυτό τον βολεύει ώστε να μην ασχολείται με τους άοπλους. Τότε είναι που αντιδρά η Κατίνα στον χωρισμό μανάδων και παιδιών και την διάλυση των οικογενειών. Όπως θα περίμενε κανείς, η Κατίνα βασανίζεται και εκτελείται. Την ίδια μοίρα θα έχει και η Ελένη, όταν φυγαδεύσει τον Νίκο της μαζί με άλλα παιδιά.

 

Η Κέητ Νάλλιγκαν είναι συγκλονιστική σε μία ταινία που περισσότερο από τα εγκλήματα των αριστερών, δείχνει τον ιερό δεσμό μάνας και γιου. Αλλά και το ήθος του τελευταίου, που θα αρνηθεί να γίνει τελικά τιμωρός του ανθρώπου που διέταξε την εκτέλεση της μάνας του, θα απελευθερωθεί από το μίσος και θα εκτιμήσει επιτέλους την ευτυχισμένη οικογένεια του. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Γέητς είχε ζητήσει από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου να γίνουν τα γυρίσματα στην Ελλάδα. Εκείνος όμως δεν έδωσε την άδεια, ξεχνώντας την άποψη του πατέρα του για το «κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος». Τελικά έγιναν στην Ισπανία. Ενώ όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους το ΚΚΕ οργάνωνε διαδηλώσεις, εμποδίζοντας την είσοδο στους θεατές.

[mitaki]

Σε συμβουλεύω να διαβάσεις και το ... " ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΜΩΡΗ" ίσως να ξανασκεφτείς μερικά από αυτά που πιστεύεις για τους αριστερούς... αν φυσικά θέλεις να διαβάσεις και την άλλη πλευρά.

[nania]

για αυτα που γραφω και ειναι ολα τεκμηριωμενα υπαρχει καποια απαντηση;

[mitaki]

Μα δεν τεκμηριώνεις τίποτα..... Και έκανα το λάθος να απαντήσω σε αυτό το θέμα και μετά ... μετάνιωσα... δε νομίζω ότι μπορεί να γίνει διάλογος με τόσο ακραίες θέσεις και δεν επιθυμώ να κάνω .... "διάλογο" τέτοιου είδους... Είναι τόσο επιθετικά όλα όσα γράφεις ή μάλλον ο τρόπος που εκφράζεσαι που δεν νομίζω ότι μπορώ να συζητήσω. Δεν θέλω άλλωστε να συζητήσω και ούτε να αποδείξω τίποτα. Απορώ όμως.... πως σου ήρθε σε ένα τέτοιο φόρουμ (γονέων) να κάνεις τέτοια επίθεση και να ανοίξεις τόσα θέματα παρόμοιου περιέχόμενου ταυτόχρονα??? Μήπως επιθυμείς τις εντάσεις???? Και γιατί (αν ισχύει κάτι τέτοιο)?????

[Τουφάκος]

Σε συμβουλεύω να διαβάσεις και το ... " ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΜΩΡΗ" ίσως να ξανασκεφτείς μερικά από αυτά που πιστεύεις για τους αριστερούς... αν φυσικά θέλεις να διαβάσεις και την άλλη πλευρά.

Συγκλονιστικό βιβλίο!!!!! Το τι μπορεί να σημαίνει ένας εμφύλιος για ένα έθνος είναι μια ολόκληρη συζήτηση που σίγουρα δεν εξαντλείται σε απλοϊκά άρθρα μιας οποιασδήποτε εφημερίδας. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για να αποτυπωθεί αυτό που οι πατέρες της ιστορίας, Ηρόδοτος και Θουκυδίδης, όρισαν ως ιστορική αλήθεια. Και πάλι υπάρχει τεράστια δυσκολία, γιατί ως γνωστό, κάτι από την αλήθεια πάντα διαφεύγει. Ας μην καταφεύγουμε σε απλουστεύσεις.

[DaF]

1.Ο επικός «Γράμμος» του Ηλία Μαχαίρα

2.Η «Ελένη», το διάσημο βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη

3."Ζητω ο Χιτλερ" -καταπληκτικο βιβλίο, εκδοσεις Φασιστοπουλος, συγγραφεας Νατσι Εσές

 

τελειο θεματακιιιιιιιιιιιιιι:lol::lol::lol::lol:

 

ποιες εντασεις μιτακι μου, η κοπελα (; ) εχει φοβερο χιουμορ!!!!!!!!!!

[nania]

βρε κοπελα μου φασιστρια εισαι; δεν κανεις διαλογο; αχχαχαχαχ.ελεος!!!κξατω ο φασισμος του φορουμ

[DaF]

εχουμε κατι κοινο:παμε αρχειο ολοταχως!

[akamatra]

βρε κοπελα μου φασιστρια εισαι; δεν κανεις διαλογο; αχχαχαχαχ.ελεος!!!κξατω ο φασισμος του φορουμ

 

Διάβασες το βιβλίο στο οποιο αναφέρεσαι;

Εγώ είμαι φασίστρια εσύ;

[akamatra]

εχουμε κατι κοινο:παμε αρχειο ολοταχως!

 

Επιτέλους γιατί τα νευρα μου δεν....:-D:-D:-D

[mitaki]

Εδώ και ώρα θα έπρεπε να είμασταν αρχείο σε όλα αυτά τα θέματα αλλά .... εξασκούμε τα νεύρα μας και την υπομονή μας....

[Mara-76]

αχου καλε το ερμο το κοριτσι... νανια... γυρνω πισω στη "λαοφιλια" αμέσως! θα βγαλει διάγγελμα ο αδωνος και 8α το χάσεις.. αντε κοριτσάρα μου..αντε... ααα και που σαι..χαιρετισματα και στη δημητρουλα στο στοχο...

 

εμποτικον που αποχωρεί συφοριασμενο σιχτιριζοντας...αει στα διάλα πλέον ακομη και εδώ ήρθανε για προμο...

[myrto]

Τώρα ειλικρινά θέλεις συζήτηση θέτοντας εδώ ως θέσφατα αποσπάσματα από τον ''ελεύθερο κόσμο'';;; Τι να σου πω, είναι σαν να σου βάλω άρθρο από την εφημερίδα ''το τριφύλλι'' για να σου αποδείξω την ανωτερότητα του Παναθηναικού...Λίγη σοβαρότητα...

[candy1234]

Δεν περίμενα πως θα ξεκινούσε τέτοιου είδους συζήτηση στο συγκεκριμένου φόρουμ, αλλά η αρχή έγινε, επιτρέψτε μου να παραθέσω κάτι για τα προαναφερθέντα:

ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΑ

Η Φρειδερίκη εν καιρώ εμφυλίου στήνει τις περίφημες Παιδοπόλεις, μέσα στις οποίες συγκεντρώνει τα παιδιά των κυνηγημένων αριστερών, για να τους μάθει τις 'αρετές' που διαπνέουν το δολοφονικό καθεστώς της Ελλάδας. Εκεί τα παιδιά θα μάθουν να μισούν τους συγγενείς τους και να υμνούν την 'ευσπλαχνική κυρά' που τα περιμάζεψε. Την ευσπλαχνική κυρά που 'όχι σαν βασίλισσα, αλλά σαν μάνα' ικέτεψε να γυρίσουν πίσω τα 'παιδιά της Ελλάδας'. Και ασφαλώς 'όχι σαν βασίλισσα, αλλά σαν μάνα', καταδίκασε τα παιδιά που έζησαν στην Ελλάδα στην πείνα και τις στερήσεις, στα βασανιστήρια και στο θάνατο. Παιδιά που οδηγήθηκαν στη ζητιανιά και στην πορνεία. Παιδιά που είχαν σταλεί ως 'υπηρετικό προσωπικό' στα σπίτια των νεόπλουτων της εποχής. Παιδιά που πέθαιναν από το κρύο και τις στερήσεις μέσα στους καταυλισμούς που έστησαν γιʼ αυτά οι 'πατριώτες' της Ελλάδας. Παιδιά που βασανίζονταν στα κολαστήρια της Μακρονήσου, της Λέρου, στα λεγόμενα αναμορφωτήρια κατά τη ρύση του βασιλιά. Παιδιά που μεγάλωσαν δίπλα στις φυλακισμένες μανάδες τους που ήταν καταδικασμένα σε θάνατο από τις αρρώστιες της εποχής.

 

Η ψυχίατρος Μαντώ Νταλιάνη έζησε το 1949-50 για 21 μήνες ως πολιτική κρατούμενη στις φυλακές Αβέρωφ. Το 1994 δημοσίευσε στη Σουηδία μονογραφία για τις επιπτώσεις του εμφυλίου στην ψυχική υγεία των (τότε) παιδιών, με βάση τη μελέτη 993 περιπτώσεων (1980-86). Ένα μεγάλο κομμάτι της αφορά, ακριβώς, τα βιώματα από τις Παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Το απόσπασμα το (1996), είναι αρκετά εύγλωττο για το είδος της προπαγάνδας, στην οποία επιδιδόταν ο μηχανισμός της Βασιλικής Πρόνοιας.

.

 

"Οι συνθήκες σ' αυτές τις Παιδουπόλεις έμοιαζαν από πολλές απόψεις με τη ζωή της φυλακής. Υπήρχε η ίδια αυστηρή αίσθηση διαχωρισμού ανάμεσα στον "μέσα" και τον "έξω" κόσμο, που συνήθως χωρίζονταν μεταξύ τους από τοίχους ή φρουρούμενα συρματοπλέγματα. Ήταν οργανωμένες σε σχεδόν στρατιωτική βάση, συχνά από πρώην αξιωματικούς, που επέβαλλαν σωματικές ποινές κι υποχρέωναν τα παιδιά να φορούν στολές. Οι επιστολές λογοκρίνονταν, όπως ακριβώς στη φυλακή, και το κλίμα δεν ήταν γενικά καθόλου φιλικό. Όπως και στη φυλακή, δεν υπήρχαν ρολόγια ή ημερολόγια, και η μέρα ρυθμιζόταν από το χτύπημα του κουδουνιού. Τα παιδιά πήγαιναν παντού με βηματισμό, ακόμη και κατά τις σποραδικές εξόδους τους στον έξω κόσμο, στον κινηματογράφο ή σε κάποιο τοπικό πάρκο. Οι περισσότεροι δάσκαλοι ήταν αδιάφοροι ή απάνθρωποι στα καθήκοντά τους, μολονότι υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις και το κλίμα εποίκιλε από μέρος σε μέρος. Η Βέροια ήταν σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης, σύμφωνα μ' έναν πρώην μαθητή, ενώ η Ρόδος ήταν αισθητά καλύτερη, με μεγαλύτερη και περισσότερο θετική επαφή ανάμεσα στο σχολείο και τους ντόπιους. [...] Στις περισσότερες Παιδουπόλεις, τα παιδιά απέκτησαν εκεί το μεγαλύτερο μέρος της κανονικής τους εκπαίδευσης, ακόμη και μετά την απελευθέρωση των μανάδων τους από τη φυλακή. Η επιστροφή των παιδιών στις μανάδες τους δεν ήταν αυτόματη αλλά εξαρτιόταν από την ετυμηγορία μιας επιβλέπουσας επιτροπής. [...]

 

Ο φόβος των μανάδων ήταν ότι τα παιδιά τους θα εμποτίζονταν με τα επίσημα δόγματα όσο παρέμεναν υπό κρατική επιμέλεια, δεν ήταν καθόλου αβάσιμος. Στα περισσότερα μέρη υποβάλλονταν δύο φορές την εβδομάδα σε 'πολιτική αγωγή' και τραγουδούσαν τραγούδια εξυμνώντας 'τη μητέρα μας, τη γλυκειά βασίλισσα Φρειδερίκη, που μας έσωσε από τους συμμορίτες'. Από τη μια, τα παιδιά πληροφορούνταν ότι οι γονείς τους ήταν εγκληματίες και προδότες, κι από την άλλη διαβεβαιώνονταν ότι τώρα βρίσκονται κάτω από την ευεργετική προστασία της ίδιας της βασιλικής οικογένειας. "Οι γονείς μας κι οι σύντροφοί τους, οι πρώην αντάρτες, ζωγραφίζονταν σαν ληστές, γκάνγκστερ, προδότες, δολοφόνοι", θυμάται ο Άρης. "Η βασίλισσα κι ο βασιλιάς ήταν οι γονείς μας που νοιάζονταν για μας. Και οι δυο τους, ιδίως η βασίλισσα, επισκέφθηκαν την Παιδούπολη σε πολλές περιπτώσεις, μαζί με τα παιδιά τους. Άρχισα σχεδόν να το πιστεύω και να κολακεύομαι απ' την ιδέα ότι ο βασιλιάς κι η βασίλισσα ήταν γονείς μου". Ένα παιδί που μεγάλωσε στην Παιδούπολη της Λάρισας θυμάται πως 'το προσωπικό τόνιζε ότι όλοι οι μαθητές θα πρέπει να είμαστε βαθιά ευγνώμονες στη βασίλισσα για τη γεμάτη αγάπη φροντίδα της και την οικονομική υποστήριξη που πρόσφερε στην ανατροφή και τη μόρφωσή μας'. Στη Ρόδο, όπου τα παιδιά στεγάζονταν σε κάποιους πρώην ιταλικούς στρατώνες, οι τρόφιμοι φόρεσαν μαύρα για το θάνατο του βασιλιά Παύλου."

[mitaki]

Είχα ακούσει για τις παιδόπολεις αλλά δεν ήξερα..... απλά είχα ακούσει για την ύπαρξη τους. :( :(

[Λέγκω]

Νάνια μια και σε βλέπω διαβαστερή και σε ενδιαφέρει το θέμα γιατί δεν διαβάζεις την Ιστορία του Ελληνικού Εμφύλιου Πολέμου του Μαργαρίτη; Εκτός αν θες η ενημέρωσή σου να είναι μόνο λασπολογία άρα μπορείς να εξαντλήσεις το θέμα στα βιβλία του Γεωργιάδη.

Πλησιάζει και η 17 Νοέμβρη που φαντάζομαι ότι δεν υπήρξανε νεκροί και όλα αυτά είναι μούφες των αριστερών, σωστά; Θλίβομαι...

[Matakia]

για αυτα που γραφω και ειναι ολα τεκμηριωμενα υπαρχει καποια απαντηση;

 

Τεκμηριωμένα; Αυτή είναι η μεγαλύτερη - τεκμηριωμένα - αστειότητα απ' όλα όσα έχεις γράψει!

 

Κατά τα άλλα νομίζω ότι η πιο εύστοχη απάντηση στο παραλήρημά σου είναι εκείνη της Μυρτώς.

 

Τι να σου πω, είναι σαν να σου βάλω άρθρο από την εφημερίδα ''το τριφύλλι'' για να σου αποδείξω την ανωτερότητα του Παναθηναικού...Λίγη σοβαρότητα...

[marialina]

Εδώ είναι site για θέματα παιδιών - γονειών. Οι πολιτικές τοποθετήσεις και πεπεοιθήσεις του καθενός καλό θα είναι να κρατηθούν για τους ίδιους. Το συγκεκριμένο site είναι για άλλα θέματα και όχι πολιτικά.

[DaF]

γεια σας και παλι κι απο εδω!

Τι να σου πω, είναι σαν να σου βάλω άρθρο από την εφημερίδα ''το τριφύλλι'' για να σου αποδείξω την ανωτερότητα του Παναθηναικού...Λίγη σοβαρότητα...

 

εγραψες παιδι μου!

 

νανια που χαθηκες βρε ; ξεσκονιζεις τιποτα κιταπια απο την εποχη του παπαδοπουλου (στην καλυτερη) παλι;

 

δεν μπορεις να πεις, μεγαλο σουξε τα θεματακια σου!!!:lol::lol:

[peony]

Συμφορουμίτισσές μου myrto και DaF, σας συμπαθώ, σας αγαπώ, αλλά όχι και τεκμηριωμένη η ανωτερότητα του Παναθηναϊκού... διαβάστε και λίγο "Φως" να μορφωθείτε (παρόλο που τα φάγαμε τα γκολάκια μας χτες, αλλά το champions league δεν ήταν ποτέ το φόρτε της Θρυλάρας)

 

Ε, μα, υπάρχουν και όρια...

[myrto]

Λοιπόν, άντε ξεστραβωθείτε,

δείτε με προσοχή απόσπαμα της ταινιάρας http://www.youtube.com/watch?v=KY1LfH75OEs γυρισμένης βεβαίως βεβαίως το 1971...

Μετά θα συζητήσουμε τις εντυπώσεις σας. Αντε και γρήγορα!!!

[nania]

Κουκλες μου καλες καλες μου κουκλες χαιρομαι ιδιαιτερα που απλα κοροιδευτε. ειλικρινα το χαιρομαι. απλα μου προσφερετε αφθονο γελιο γιατι με χαρακτηριζετε κατι για το οποιο εσεις φημιζεστε, δηλαδη φασιστρια. Δεν νομιζω να βλαπτει ποτε κανεναν να ακουει διαφορετικες αποψεις. Απλα σε αυτο το φορουμ καταθετω αποψεις. Αν ειναι σωστες ή οχι αφηστε τους αναγνωστες να κρινουν, οπως επισης εχει κρινει και ο ελληνικος λαος. Αν δεν κανω λαθος τα αριστερα κομματα στην Ελλαδα ζητημα ολα μαζι να πιανουν το 15%. και πολυ βαζω. Η καλυτερη απαντηση εχει δοθει πολλα χρονια. Η αριστερα ξεφτισε. Δεν υπαρχει, οση προπαγανδα και να κανετε. ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΧΩΝΕΨΤΕ ΤΟ

[dora]

Η θεματολογια αυτου του φορουμ αφορα τα παιδια μας.. Οχι τα πολιτικα πιστευω του καθενος.. Υπαρχουν αλλα φορουμ με αναλογη θεματολογια που μπορεις καλλιστα να καταθεσεις τις αποψεις σου πανω στα συγκεκριμενα θεματα κ να μην σε κοροιδευει κανεις..

[gavrias]

nania,λυπάμαι κι εγώ αλλά πρεπει να σου πώ τη μάυρη αλήθεια.Είσαι σε λάθος φόρουμ

Ξέρεις εδώ δεν απασχολέι κανέναν το πιστοποιητικό φρονημάτων κανενός.

Και η θεματολογία εδώ είναι μάλλον πέρα απ'τα ενδιαφέροντά σου.

Αλλά ...

αν κάνεις μια αναζήτηση υπάρχουν πάρα πολλά άλλα φόρουμ που μπορείς να βρεις παρεούλα εκεί.

Εδώ..ανεπίδεκτοι ολοι