ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ!!ΒΟΗΘΕΙΑ!!

[stella28]

Κορίτσια καλημέρα σας

αν και διαβάζω το forum πάνω απο ένα χρόνο σημερα αποφάσισα να σας γράψω γιατί αντιμετωπίζω ένα προβλημα με την μικρούλα μου.Έχω ένα κοριτσάκι 6 μηνών που τη θηλάζω.Σε 1 μήνα και κάτι τελειώνει η άδεια μου και θα επιστρέψω στην εργασία μου.Εδω λοιπόν ξεκινάει το πρόβλημα.Το μωρό μου θα μείνει με τον μπαμπα της και την γιαγια της (επαρχεία) κι εγω θα χρειστεί να επιστρέψω Αθήνα αφού εκει εργάζομαι!Θα πρέπει λοιπόν να σταματήσω να τη θηλάζω και να ξεκινήσει μπουκάλι.

ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!!!Η μπέμπα μου δεν δέχεται μπουκάλι στο στόμα της με τίποτα.Προσπαθούμε εδω και πάρα πολυ καιρό αλλα δεν γίνεται τίποτα.Αλλαξαμε αρκετα μπουκάλια,θηλές και γάλατα,προσπαθησα να της δώσω γάλα με το κουτάλι........αλλα τίποτα.Έβγαλα με το θήλαστρο να της δώσω δικό μου γάλα και το αηδίαζε κι αυτο!!Προτιμάει να μείνει νυστική παρά να πιει γάλα με το μπουκάλι.Προσπάθησα να την ξεκινήσω κρέμα αλλα εκει τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.Δεν δέχεται με τίποτα να βάλει οτιδήποτε στο στόμα της.

Όπως καταλαβαίνετε είμαι σε απόγνωση.Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω!!Είμαι μέσα στο άγχος και την στεναχώρια!!!!!!

Σας παρακαλώ αν μπορείτε πειτε μου κάτι που θα μπορούσα να δοκιμάσω!!

Αγλαία έχω διαβάσει τόσα για σένα.........αν μπορείς θα ήθελα τη συμβουλή σου.!!

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ!!

Συγνώμη αν σας κούρασα......αλλά πιστευω οτι μπορείτε να με καταλάβετε!!

[zoitheodos]

Και κάθε πότε θα βλέπεις το παιδί? Γιατί μπερδεύτηκα

[xxx]

μηπως να δοκιμασει να το ταισει η μαμα σου ή ο ανδρας σου γιατι εσενα σε εχει συνδιασει με το στηθος?

 

εγω ετσι εκανα γιατι οταν επιχειρουσα εγω εκλαιγε και απαιτουσε στηθος.

και εμεις ημαστε 6 μηνων και ενω δειχνει οτι πειναει και κατευθυνεται προς το στηθος και παω να του δωσω τη χορτοσουπα και τα φρουτα και αυτος κλαιει και δεν τα τρωει. δεν του κανω ομως τη χαρη, γιατι θελω να αρχισει να μειωνεται το γαλα μου, οποτε τον αφηνω λιγο να γκρινιαξει και επιχειρω αργοτερα με τις τροφες.

 

επισης εμεις το μπουκαλι που δεν ηθελε στην αρχη του το αφηναμε να το πιανει σαν παιχνιδι και να το πιπιλαει και μετα σιγα σιγα αρχισε να τρωει

 

καλη τυχη και εχε στο νου σου οτι το μωρο δοκιμαζει τα ορια σου να δει μεχρι που το παιρνει

[stella28]

Μα φυσικά δεν την ταιζω εγω!!Προσπαθεί η μαμα μου,οαντρας μου και η αδερφη μου.Τίποτα όμως!Είναι πολυ σκληρο παιδι.Εχω δοκιμάσει τα πάντα!!Φοβαμαι να την πιεσω παρα παρα πολυ γιατι κάνει οτι πνίγεται και τρέμωωωωωω!!

[papaki70]

Βασικα εχω την εντυπωση οτι αν φυγεις δεν θα χει αλλη επιλογη και θα το συνηθισει θελει δε θελει. Εχεις δοκιμασει με συριγγα? Ειναι λιγο κουραστικο αλλα εμενα ηταν το μονο που πετυχε. Μετα βεβαια με κουρασε και το γυρισα παλι στο θηλασμο. Θα μπορουσες στην Αθηνα να αντλεις μεσα στη βδομαδα και να το αφηνεις οταν πας να τη δεις. Λεω εγω τωρα...

[bipe21]

ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΘΑ ΕΙΣΑΙ?

καθε ποτε θα την βλεπεις?

οταν θα δινουν γαλατακι απο μπουκαλι να μην εισαι εσυ παρουσα!

εχεις κανει τραπεζα?

απο στερεες τρωει τιποτα αν και ειναι μικρη

[Δ+Β]

Καλησπέρα. Εχω αντιμετωπίσει παρόμοιο προβλημα. Είχα δοκιμάσει όλες τις θηλές και βρήκα λύση με το μπιμπερό της chiko ,αυτό με την μεγάλη θηλή.

[stella28]

Είναι 4 ώρες μακρια απο την Αθήνα.Και θα βλεπω το μωρακι μου μόνο κάθε σαβ/κο ελπιζοντας να παρω μεταθεση καποια στιγμη!

Είναι αδύνατο να στέλνω γάλα αφού δεν δέχεται να πιει ουτε δικο μου γάλα απο το μπουκαλι!

Συριγγα δεν το δοκιμασα!Θα το κάνω να δω αν θα πετυχει!

Δεν θέλω να ακουω το μωρακι μου να κλαιει και στεναχωριεμαι οταν το πιεζουμε να παρει μπουκαλι.Μα δεν θέλει ουτε κρεμα να φαει!!Αραγε για ποσο καιρο δεν θα θελει τιποτα αλλο απο το γαλα της μαμας της??

[evita79]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα...πάρα πολλες αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα και γω το ίδιο.10 μέρες παλεύαμε-μπορει και παραπάνω...την πίεζα όσο άντεχα να την βλέπω να χτυπιέται και καποια στιγμή άρχισε να συνηθίζει. Και φαντάσου ότι δεν είχα άλλον να το κάνει μια και ο άντρας μου εργάζεται... Κάνε υπομονή και προσπάθησε πρώτα με το γάλα και μετά με τις στερεες τροφές να μην το συγχύσεις κι αλλο και κάποια στιγμή θα φάει πίστεψέ με...

[LILLYPRO]

Δεν το πιστευω σαν να το έγραψα εγω είναι το ποστ σου και χαίρομαι που με πρόλαβες για να τα πούμε..λοιπόν και γω παθούσα στην ίδια κατάσταση πρέπει δηλαδή μέσα σε ένα μήνα από τώρα να έχω αποθηλάσει. Καταρχήν κάναμε πολύ καλά που θηλάσαμε έστω και μέχρι τώρα απλά θα έπρεπε κάποιος να μας ενημερώσει για το τι γίνεται μετα όταν θα θελήσεις να αποθηλάσεις και το καημένο το μωρο δεν θα θελει όπως είναι και φυσικό και τι μανίκι θα τραβήξεις αν δεν πέρνει πιπίλα και όλα τα συναφή....

Ακου τι έχουμε κάνει εμεις ως τωρα..ξεκινήσαμε ενα απογευμα να της το δίνουμε αλλά τίποτα και αποφασίσαμε ότι όσο πάει..το βράδυ εγω χάλια ψυχολογικά την ξαναθήλασα 1ο λάθος. Την επόμενη έκανε διπλάσια διαδρομή, δεν το έπερνε με τίποτα γιατι ήξερε ότι θα υποκείψω όπως και έγινε και τελικά το πήρε μες τον ύπνο της τα ξημερώματα..μετά από πολύ κλάμα και προσπάθειες και των 2μας...ε και γω χαρηκα και είπα εντάξει..την επόμενη μέρα σε πληροφορώ ότι περίμενε τον μπαμπά της μέχρι να σχολάσει και από μένα δεν πήρε καθόλου μπιμπερό και την επόμενη το ίδιο όσπου ξαναέσπασα και την ξαναθήλασα (δεν άνταξα το κλάμα, το παρακαλυτο, το τράβιγμα της μπλούζας, την ματιά που με σκότωνε "μαμά αφου έχεις γιατι δεν μου δίνεις κτλ) και ξέχασα να σου πω ότιενώ έτρωγε λίγη βανίλια δες της έδωσα παρά μια φορά γιατί στηριζόμουν ότι από την πείνα θα πιάσει μπιμπερό. Δεν ξέρω για το δικό σου το παισί το δικό μου όμως είναι πεισματαρικο προτιμάει να πεινάει παρά να παρει μπιμπερο...Φυσικά τώρα ξέρω τι θα έχω να αντιμετωπίσω μια βδομάδα μπριν φύγω και το ξανακάνω όλο αυτό...και φυσικά ξέρω ότι θα το πάρει όσο λείπω κανονικά.Εσυ κοίτα να αρχίσεις λίγο την βανίλια ρυζάλευρο τώρα για να πεις ότι κάτι ξεκίνησες (και αυτό υπομονή θέλει) η δικιά μου έφαγε μετα απο 2 βδομάδες καλά και μετα ξεκίνησε και τον αποθηλασμό..απόψή μου ταπείνή..αν θέλεις στείλε μου το τηλ σου να τα λέμε γιατί έχουμε δρόμο μπροστά μας και δυστηχώς θαυματα δεν γίνονται.....

[sofuka]

Κορίτσια με υπομονή όλα θα γίνουνε!

Για σκεφτείτε όμως και το ενδεχόμενο να πάρετε το μωρό μαζί σας (μαζί με τη γιαγια ή με κάποια γυναίκα ή παιδικό σταθμό για τις ώρες που θα λείπετε στη δουλειά), γιατί εκτός από τον θηλασμό το σοκ από τον αποχωρισμό με τη μαμά θα είναι μεγάλο για το μωρό!

[Dimitrali]

Μια λύση είναι αυτή που προτείνει η Σοφούκα δλδ να πάρεις το μικρό μαζί σου με κάποια γιαγιά κλπ. Αν αυτό δεν είναι δυνατο, μέχρι να δεις τι μπορείς να κάνεις ώστε η μικρή να αποθηλάσει ομαλά και χωρίς να πιεστεί πολύ, δικαιούσαι άδεια ανατροφής του παιδιού άνευ αποδοχών.

 

Δουλεύεις στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα:

[stella28]

Κοριτσια μου σας ευχαριστώ όλες για τις συμβουλές και το κουράγιο που μου δίνετε.LILLYPRO πραγματικά χαρηκα που μου έγραψες.Με ρώτησες αν το παπακι μου είναι πεισματάρικο??ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ!!Μέχρι αηδιας πεισματαρα και γκρινιαρα αν δεν γίνει το δικό της.Την έχω αφήσει σχεδον 8 ώρες νυστική κι αυτή τίποτα...........σαν να μου λεει "μαμα ξερω οτι θα υποκύψεις.....μη με ταλαιπωρεις αλλο."

Αστα πανε να σπασουνε τα νευρα μου......θα πολεμήσς όμως γιατι δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.

Sofuka και Dimitrali ίσως είναι πλύ σκληρό να αφησω το μωρό μου μόνο του αλλα ειναι αδυνατο να την πάρω μαζί μου!Η μητέρα μου εργάζεται και δεν γίνεται να φύγει για Αθήνα.Τώρα το θέμα κάποιας γυναίκας να μου την προσέχει δεν το συζητώ.Πρώτον δεν μπορώ να εμπιστευτώ κάποια ξένη να μου μεγαλωνει το παιδι και δευτερον τα λεφτα που θα παιρνω μετα θα πρεπει να τα δινω εκει......οποτε γιατι να δουλεψω??Τη δουλεια μου την έχουμε πολύ αναγκη γι αυτό και θα πρεπει να κάνω αυτη την μεγαλη θυσια.

Δεν περιμένω οτι μπορείτε να με καταλάβετε.........είναι πολυ δυσκολα τα πράγματα!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ΚΡΙΣΤΙΝΑ]

Stella να είσαι σίγουρη ότι μπορούμε να σε καταλάβουμε όλες οι περισσότερες εδώ μέσα δουλεύουμε και όχι απο χόμπι αλλά από ανάγκη, αν κάποια κορίτσια σου θέτουν ερωτήματα σχετικά με το αν θα μπορούσες να έχεις το παιδί μαζί είναι στο πλαίσιο της κουβέντας. Πολλές φορές επικεντρωνόμαστε στο πρόβλημα και δεν βλέπουμε τις λύσεις αλλού όχι γιατί δεν θέλουμε αλλά γιατί νομίζουμε ότι αυτή είναι η μόνη διέξοδος. Καταρχήν μη νιώθεις άσχημα είμαι σίγουρη πως αν μπορούσες διαφορετικά δεν θα αποχωριζόσουν το παιδάκι σου. Δεν έχω αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα μιας και η κόρη μου όταν έλειπα δεχόταν το μπουκάλι με δικό μου γάλα κανονικά... Σκέφτομαι λοιπόν ότι μιας και η είναι πεισματάρα το να επιμένεις ενδεχομένως να μην είναι καλή λύση. Μήπως να προσπαθείς παράλληλα την ώρα που θηλάζεις π.χ. Να έχεις το μπουκάλι κοντά σου και να το προωθήσεις με χαμόγελο και παιχνίδι. Ίσως αν το δει πιο χαλαρά να δοκιμάσει και να συνηθίσει. Ίσως αν δει και κάποιο άλλο παιδάκι να πίνει από το μπουκάλι βοηθήσει επίσης. Μήπως εκεί που παίζεται με τα κουκλάκια δώσεις σε κάποιο δήθεν να πίνει από το μπουκάλι το επιβραβεύσεις και πάει λέγοντας. Πάντως το να πεινάει και να φάει αναγκαστικά από το μπουκάλι δεν μου φαίνεται σωστή λύση πρώτoν γιατί θα έχει εκνευριστεί λόγω πείνας και δεύτερον γιατί είναι πολύ μικρή να καταλάβει γιατί ξαφνικά αλλάζεις τακτική.......προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση σου και να δω τι θα έκανα εγώ οπότε σκέφτομαι δυνατά......

[Dimitrali]

Ακου τι έχουμε κάνει εμεις ως τωρα..ξεκινήσαμε ενα απογευμα να της το δίνουμε αλλά τίποτα και αποφασίσαμε ότι όσο πάει..το βράδυ εγω χάλια ψυχολογικά την ξαναθήλασα 1ο λάθος. Την επόμενη έκανε διπλάσια διαδρομή, δεν το έπερνε με τίποτα γιατι ήξερε ότι θα υποκείψω όπως και έγινε και τελικά το πήρε μες τον ύπνο της τα ξημερώματα..μετά από πολύ κλάμα και προσπάθειες και των 2μας...ε και γω χαρηκα και είπα εντάξει..την επόμενη μέρα σε πληροφορώ ότι περίμενε τον μπαμπά της μέχρι να σχολάσει και από μένα δεν πήρε καθόλου μπιμπερό και την επόμενη το ίδιο όσπου ξαναέσπασα και την ξαναθήλασα (δεν άνταξα το κλάμα, το παρακαλυτο, το τράβιγμα της μπλούζας, την ματιά που με σκότωνε "μαμά αφου έχεις γιατι δεν μου δίνεις κτλ) και ξέχασα να σου πω ότιενώ έτρωγε λίγη βανίλια δες της έδωσα παρά μια φορά γιατί στηριζόμουν ότι από την πείνα θα πιάσει μπιμπερό. Δεν ξέρω για το δικό σου το παισί το δικό μου όμως είναι πεισματαρικο προτιμάει να πεινάει παρά να παρει μπιμπερο...Φυσικά τώρα ξέρω τι θα έχω να αντιμετωπίσω μια βδομάδα μπριν φύγω και το ξανακάνω όλο αυτό...και φυσικά ξέρω ότι θα το πάρει όσο λείπω κανονικά.

 

 

Με ρώτησες αν το παπακι μου είναι πεισματάρικο??ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ!!Μέχρι αηδιας πεισματαρα και γκρινιαρα αν δεν γίνει το δικό της.Την έχω αφήσει σχεδον 8 ώρες νυστική κι αυτή τίποτα...........σαν να μου λεει "μαμα ξερω οτι θα υποκύψεις.....μη με ταλαιπωρεις αλλο."

Αστα πανε να σπασουνε τα νευρα μου......θα πολεμήσς όμως γιατι δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.

 

Kορίτσια μου καλησπέρα.

 

 

Βέβαια δεν είμαι στη δική σας θέση και φυσικά δεν μπορώ να γνωρίζω τους λόγους που σας αναγκάζουν να αποθηλάσετε με αυτόν τον τρόπο.

 

Διαβάζοντας όμως αυτά που γράψατε, αισθάνθηκα έναν κόμπο στο λαιμό... Κι αυτό σας το λέω με όλη μου την ειλικρίνεια.

 

Διαβάστε τι έχετε γράψει άλλη μια φορά αλλά πριν να το κάνετε σκεφτείτε ότι μιλάτε για μωράκια 6 μηνών.

 

Σε αυτήν την ηλικία τα μωράκια διανύουν την αισθησιοκινητική περίοδο. Αυτό σημαίνει ότι δε λειτουργούν με τη λογική αλλά με βάση το ένστιχτο και τις ανάγκες τους. Τα μωράκια δεν ξέρουν τι σημαίνει πείσμα. Δεν κάνουν τίποτα για να σπάσουν τα νεύρα κανενός. Δεν γνωρίζουν καν τι είναι τα νεύρα και τι τα προκαλεί. Οι ψυχούλες τους ακόμη είναι αγνές... ανέγγιχτες από την ιδιοτέλεια των ενηλίκων. Από τα πάθη των ενηλίκων. Από τα ελαττώματα των ενηλίκων τα οποία επιμένουν προβάλουν στα παιδιά...

 

Ένα μωρό 6 μηνών δεν μπορεί καν να μιλήσει. Δεν είναι σε θέση να σκεφτεί. Πώς είναι δυνατόν να προσπαθεί να κάνει κάποιον να υποκύψει σε κάτι; Το ίδιο δεν μπορεί να έχει γνώμη για τίποτα απ' αυτά που του συμβαίνουν. Καν δεν μπορεί να περιγράψει αυτά που του συμβαίνουν. Το μοναδικό του όπλο είναι το κλάμα. Κι αυτό επιστρατεύει κάθε φορά που μια ανάγκη του μένει ανικανοποίητη.

 

Όταν ένα μωράκι 6 μηνών κλαίει απλά φωνάζει "βοήθεια!", τίποτε περισσότερο από αυτό.

 

Ένα μωρό 6 μηνών που θηλάζει επικεντρώνει τη ζωούλα του στο στήθος της μητέρας του. Όλος ο κόσμος του σχεδόν είναι αυτό. Η αγαπημένη του μυρωδιά αυτή της μητέρας του. Η αγαπημένη του φωνή είναι η φωνή της μητέρας του. Το χάδι που το βοηθάει να αποκτήσει ταυτότητα είναι το χάδι της μητέρας του. Στην αγκαλιά της αισθάνεται σιγουριά. Εκεί είναι το λιμανάκι του. Εκεί κουρνιάζει για να ηρεμήσει. Ο θηλασμός για εκείνο δεν είναι μόνο τρόπος να παίρνει την τροφή του. Είναι ένας επιπλέον δεσμός με τη μητέρα. Από το στήθος το μωρό δεν παίρνει μόνο γάλα. Παίρνει ζεστασιά, ασφάλεια και αγάπη.

 

Ως αυτή την ηλικία δεν έχει μάθει τίποτε άλλο. Δεν ξέρει τι είναι το μπουκάλι και σε τι χρησιμεύει. Δεν ξέρει τι είναι το κουτάλι. Είναι ευτυχισμένο που αγκαλιάζοντας τη μαμά του και θηλάζοντάς την μπορεί να χορταίνει την πείνα του και να καλυπτει ταυτόχρονα τις συναισθηματικές του ανάγκες.

 

 

Και ξαφνικά ένα πρωί αποφασίζει κάποιος, γιατί "είναι ανάγκη" πως το μωράκι αυτό των 6 μηνών πρέπει να αποθηλάσει. Και το παιδί αφήνεται νηστικό να κλαίει. Ξαφνικά ζητάμε από ένα μωράκι 6 μηνών να καταλάβει ότι η μαμά δουλεύει και πρέπει να φύγει και άρα πρέπει να γυρίσει το διακόπτη και να πάψει να θηλάζει. Πρέπει να βλέπει τη μπλούζα της μητέρας του και να μην την τραβάει... να μην αναζητάει το στήθος της. Πρέπει να είναι δίπλα της και να τη μυρίζει αλλά να πίνει απ' το άοσμο μπουκάλι. Πρέπει να παραμένει 8 ώρες νηστικό ή να κλαίει ως τα ξημερώματα ώσπου κοιμισμένο να πιει ένα μπουκάλι γάλα...

 

Φοβάμαι ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα μεγάλο τραύμα στην ψυχούλα του παιδιού καθώς αποσυντίθεται βίαια η σχέση εμπιστοσύνης του με το πιο κρίσιμο πρόσωπο στη ζωή του: τη μητέρα του.

[aglaia]

παιδικό σταθμό για τις ώρες που θα λείπετε στη δουλειά), γιατί εκτός από τον θηλασμό το σοκ από τον αποχωρισμό με τη μαμά θα είναι μεγάλο για το μωρό!

 

το κόστος του βρεφονηπιακού σταθμού είναι επιτρεπτό για τις περισσότερες εργαζομενες μητέρες και είναι μια καλή λύση για να μην αποχωριστεί το μωρό τη μαμά του.

 

Ανεξάρτητα από το αν το μωρό θηλάζει ή όχι, η απουσία μερικών ωρών είναι μια καλή λύση σε σχέση με την απουσία της εργάσιμης εβδομάδας. Το βρέφος δεν μπορεί να έχει αίσθηση της προσδοκίας, δεν μπορεί να ξέρει ότι η μητέρα θα επιστρέψει και νομίζει ότι την έχει χάσει για πάντα.

[madq]

Είναι 4 ώρες μακρια απο την Αθήνα.Και θα βλεπω το μωρακι μου μόνο κάθε σαβ/κο ελπιζοντας να παρω μεταθεση καποια στιγμη!

Είναι αδύνατο να στέλνω γάλα αφού δεν δέχεται να πιει ουτε δικο μου γάλα απο το μπουκαλι!

Συριγγα δεν το δοκιμασα!Θα το κάνω να δω αν θα πετυχει!

Δεν θέλω να ακουω το μωρακι μου να κλαιει και στεναχωριεμαι οταν το πιεζουμε να παρει μπουκαλι.Μα δεν θέλει ουτε κρεμα να φαει!!Αραγε για ποσο καιρο δεν θα θελει τιποτα αλλο απο το γαλα της μαμας της??

 

Αχ βρε stella28! Πραγματικά πιστεύω ότι το θέμα του θηλασμού και του μπιμπερό είναι δευτερεύον. Στη θέση σου θα έκανα ό,τι είναι δυνατό για να μην αποχωρισθώ με το μωράκι. Η δουλειά σου έχει βάρδιες; Γιατί αν δεν έχει, το νηπιαγωγείο είναι πάρα πολύ καλή λύση. Διαφορετικά, τί να πω! Κατέβασε την πεθερά σου στην Αθήνα ή κάποιο άλλο έμπιστο πρόσωπο να σε βοηθήσει! Ή παραιτήσου από τη δουλειά τη ρημάδα, όχι από το μωράκι.

[YIOUPI]

Καλημέρα Στέλλα, αν κ φαίνεται πως έχεις πάρει τις αποφάσεις σου να μην πάρεις το μωρό μαζί σου θα σου πω κ τη δική μου αποψη σαν παθουσα...

Η δουλεια μου ήταν 4 ώρες μακρυά από την Αθήνα κ η άδειά μου τελείωνε τον Ιανουάριο που μας έρχεται όταν η μπουμπού θα γίνει 1 έτους...

Η απόφαση είχε παρθει να παρω μαζί μου το μωρό (ανεξαρτητα από το γεγονος του θηλασμου) κ είχα κοιταξει κ για βρεφονηπιακο σταθμο αφού το κοστος της γυναικας ήταν δυσβαστακτο.

Η περίπτωση να αφησω τη δουλεια δεν υπήρχε αφού ηταν αυτο που ήθελα όπως κ η περίπτωση να αφησω το μωρό πίσω δεν υπήρχε.

Εντελώς απροσδοκητα μου ηρθε πριν ενα μήνα μεταθεση για Αθήνα οπότε δεν θα χρειαστει να φυγουμε!!!

Πάντως ως κ πριν ενα μηνα το γεγονος ήταν πως θα εφευγα μαζί με το μωρό...το πρόβλημα κατα τη γνωμη μου δεν είναι αν θα αποθηλάσεις ή όχι ή αν το θες είναι δευτερευον.

Το κυρίως προβλημα είναι ο αποχωρισμος τόσο μικρου μωρού από τη μαμα.....

Προτεινω να το ξανασκεφτεις λίγο ακόμα.

[Dimitrali]

YOUPI κι εγώ πριν από 4 χρόνια χρειάστηκε να πάρω τα δύο μου παιδιά στον Πύργο της Ηλείας. Με μεγάλο βέβαια κόστος. Και οικονομικό και ψυχικό. Αλλά έτσι πίστευα πως έπρεπε να κάνω κι έτσι έκανα...

[iro]

Σε αυτήν την ηλικία τα μωράκια διανύουν την αισθησιοκινητική περίοδο. Αυτό σημαίνει ότι δε λειτουργούν με τη λογική αλλά με βάση το ένστιχτο και τις ανάγκες τους. Τα μωράκια δεν ξέρουν τι σημαίνει πείσμα. Δεν κάνουν τίποτα για να σπάσουν τα νεύρα κανενός. Δεν γνωρίζουν καν τι είναι τα νεύρα και τι τα προκαλεί. Οι ψυχούλες τους ακόμη είναι αγνές... ανέγγιχτες από την ιδιοτέλεια των ενηλίκων. Από τα πάθη των ενηλίκων. Από τα ελαττώματα των ενηλίκων τα οποία επιμένουν προβάλουν στα παιδιά...

 

Ένα μωρό 6 μηνών δεν μπορεί καν να μιλήσει. Δεν είναι σε θέση να σκεφτεί. Πώς είναι δυνατόν να προσπαθεί να κάνει κάποιον να υποκύψει σε κάτι; Το ίδιο δεν μπορεί να έχει γνώμη για τίποτα απ' αυτά που του συμβαίνουν. Καν δεν μπορεί να περιγράψει αυτά που του συμβαίνουν. Το μοναδικό του όπλο είναι το κλάμα. Κι αυτό επιστρατεύει κάθε φορά που μια ανάγκη του μένει ανικανοποίητη.

 

Όταν ένα μωράκι 6 μηνών κλαίει απλά φωνάζει "βοήθεια!", τίποτε περισσότερο από αυτό.

 

Ένα μωρό 6 μηνών που θηλάζει επικεντρώνει τη ζωούλα του στο στήθος της μητέρας του. Όλος ο κόσμος του σχεδόν είναι αυτό. Η αγαπημένη του μυρωδιά αυτή της μητέρας του. Η αγαπημένη του φωνή είναι η φωνή της μητέρας του. Το χάδι που το βοηθάει να αποκτήσει ταυτότητα είναι το χάδι της μητέρας του. Στην αγκαλιά της αισθάνεται σιγουριά. Εκεί είναι το λιμανάκι του. Εκεί κουρνιάζει για να ηρεμήσει. Ο θηλασμός για εκείνο δεν είναι μόνο τρόπος να παίρνει την τροφή του. Είναι ένας επιπλέον δεσμός με τη μητέρα. Από το στήθος το μωρό δεν παίρνει μόνο γάλα. Παίρνει ζεστασιά, ασφάλεια και αγάπη.

 

Ως αυτή την ηλικία δεν έχει μάθει τίποτε άλλο. Δεν ξέρει τι είναι το μπουκάλι και σε τι χρησιμεύει. Δεν ξέρει τι είναι το κουτάλι. Είναι ευτυχισμένο που αγκαλιάζοντας τη μαμά του και θηλάζοντάς την μπορεί να χορταίνει την πείνα του και να καλυπτει ταυτόχρονα τις συναισθηματικές του ανάγκες.

 

 

Και ξαφνικά ένα πρωί αποφασίζει κάποιος, γιατί "είναι ανάγκη" πως το μωράκι αυτό των 6 μηνών πρέπει να αποθηλάσει. Και το παιδί αφήνεται νηστικό να κλαίει. Ξαφνικά ζητάμε από ένα μωράκι 6 μηνών να καταλάβει ότι η μαμά δουλεύει και πρέπει να φύγει και άρα πρέπει να γυρίσει το διακόπτη και να πάψει να θηλάζει. Πρέπει να βλέπει τη μπλούζα της μητέρας του και να μην την τραβάει... να μην αναζητάει το στήθος της. Πρέπει να είναι δίπλα της και να τη μυρίζει αλλά να πίνει απ' το άοσμο μπουκάλι. Πρέπει να παραμένει 8 ώρες νηστικό ή να κλαίει ως τα ξημερώματα ώσπου κοιμισμένο να πιει ένα μπουκάλι γάλα...

 

Φοβάμαι ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα μεγάλο τραύμα στην ψυχούλα του παιδιού καθώς αποσυντίθεται βίαια η σχέση εμπιστοσύνης του με το πιο κρίσιμο πρόσωπο στη ζωή του: τη μητέρα του.

 

Ακριβώς αυτό.

 

Τίποτε άλλο - νομίζω οτι τα λόγια σου απηχούν όχι μόνο την σχετική επιστημονική έρευνα αλλά κυρίως την κοινή λογική.

 

Συμφωνώ 100% αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της κάθε μαμάς για ελεύθερες επιλογές.

[Dimitrali]

Nαι iro. Και βέβαια η κάθε μητέρα έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές της.

 

Συχνά πιστεύεται ότι τα μωράκια των 6 μηνών δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Κι αυτό γιατί δεν έχουν τρόπο να εκφραστουν λεκτικά.

 

Στην περίπτωση που μια μανούλα καλείται να αφήσει το παιδάκι της πρέπει να είναι ενήμερη για το πώς νιώθει αφού εκείνο δεν είναι σε θέση να της το πει. Και αυτό που νιώθει είναι φόβος. Γιατί δεν μπορεί να κάνει τους λογικούς συνειρμούς των ενηλίκων και να καταλάβει πως το ΣΚ η μαμά θα γυρίσει. Μέσα του αισθάνεται πως την έχει χάσει για πάντα.

 

Στην περίπτωση επίσης του βίαιου αποθηλασμού το μωρό παθαίνει ένα σοκ. Γιατί καλείται να κάνει πράγματα για τα οποία κανείς δεν το έχει προετοιμάσει και τα οποία δεν είναι σε θέση να κατανοήσει. Προσωπικά, και αυτή αποτελεί καθαρά δική μου άποψη, θα προτιμούσα να μη θηλάσω καθόλου το μωρό μου παρά να το αποθηλάσω με αυτόν τον τρόπο...

[YIOUPI]

YOUPI κι εγώ πριν από 4 χρόνια χρειάστηκε να πάρω τα δύο μου παιδιά στον Πύργο της Ηλείας. Με μεγάλο βέβαια κόστος. Και οικονομικό και ψυχικό. Αλλά έτσι πίστευα πως έπρεπε να κάνω κι έτσι έκανα...

 

 

Το ξέρω το κόστος υπάρχει.

Κ εγώ έμεινα 1 χρόνο χωρια από τον αντρα κ το σπιτι μου κ ήταν δυσκολο.

Για να παρηγορώ τον εαυτό μου έλεγα πως τώρα δεν θα είμαι μονη μου μακρυά αλλά με το μωρό μου παρέα.

Κ ένοιωθα πολύ καλύτερα από το να με σκεφτομαι σε μια ξενη πόλη μονη μου σαν κουτσουρο, ακόμα κ αν θα είχε πολλές δυσκολιες αυτη η λύση.

Για σκεψου κ αυτο Στελλα, δεν θα είσαι μονη αλλά θα έχεις κ παρέα αν παρεις το μωρό μαζι

[lena-aggelos]

Nαι iro. Και βέβαια η κάθε μητέρα έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές της.

 

Συχνά πιστεύεται ότι τα μωράκια των 6 μηνών δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Κι αυτό γιατί δεν έχουν τρόπο να εκφραστουν λεκτικά.

 

Στην περίπτωση που μια μανούλα καλείται να αφήσει το παιδάκι της πρέπει να είναι ενήμερη για το πώς νιώθει αφού εκείνο δεν είναι σε θέση να της το πει. Και αυτό που νιώθει είναι φόβος. Γιατί δεν μπορεί να κάνει τους λογικούς συνειρμούς των ενηλίκων και να καταλάβει πως το ΣΚ η μαμά θα γυρίσει. Μέσα του αισθάνεται πως την έχει χάσει για πάντα.

 

Στην περίπτωση επίσης του βίαιου αποθηλασμού το μωρό παθαίνει ένα σοκ. Γιατί καλείται να κάνει πράγματα για τα οποία κανείς δεν το έχει προετοιμάσει και τα οποία δεν είναι σε θέση να κατανοήσει. Προσωπικά, και αυτή αποτελεί καθαρά δική μου άποψη, θα προτιμούσα να μη θηλάσω καθόλου το μωρό μου παρά να το αποθηλάσω με αυτόν τον τρόπο...

δεν εχω να πω κατι για το θεμα(συμφωνω φυσικα μαζι σου)θελω μονο να σου πω οτι γραφεις υπεροχα.μπραβο σου

[Dimitrali]

:oops:

[LILLYPRO]

Eνταξει Dimitralli πολύ ωραία τα είπες και εγω που τα διάβασα συγκινήθηκα, φαντάσου όμως ότι τα ζω και δεν είσαι η μόνη που τα αισθάνεται...Δηλαδή και το παιδί μου νιώθω και τις ανάγκες του και τα αισθήματά του και όλα του! Το ότι την θήλασα αποκλειστικά οφείλεται από δω μέσα και την ερευνα που έιχα κάνει, εξονυχιστική, θα έλεγα όσο ήμουν έγκυος και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφερόταν τι προβλήματα θα έχει μια μαμά που είναι να γυρίσει στη δουλειά της μετά απο καιρό και θα πρέπει το μωρό για τους υποκειμενικούς λόγους κάθε φορά να κόψει τον θηλασμό και να αρχίσει το μπιμπερό...άλλη λοιπόν το έχει ανάγκη και άλλη απλά το θέλει χωρίς περαιτέρω εξήγηση γιατί ο θηλασμός είναι να το θέλεις και μόνο όχι να νιώθεις αναγκασμένη.......και επειδή καλό είναι να ακούγονται και οι 2 όψεις του νομίσματος έτσι έπρεπε να είχε ειπωθει από αυτές που υποστηρίζουν με επιστημονική ή εμπειρική γνώση τις δυσκολίες που έχει ο "αναγκαστικός" αποθηλασμός και όχι να μενόμαστε στις πιθανές εκδοχές του "γιατί να τον διακόψεις", "βρες άλλη λύση" κτλ Κάποια στιγμή να σταματήσει η ξέφρενη πορεία στου προσκυνηματικού φορμαλισμου στο ότι μόνο έτσι έιναι σωστά και όχι άλλιώς... ο καθένας να λέει την άποψη του αλλά το να επιμένεις (και δεν μιλάω μόνο για σενα προσωπικά) ενω βλέπεις ότι η μάνα έχει αλλού θέμα και πρόβλημα γιατί έτσι πιστευειες ότι βοηθάς είναι μεγάλη αγανάκτηση. Θέλουμε να αποθηλάσουμε και ψάχνουμε τρόπο πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει κανείς???? Αν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς θα το είχαμε κάνει να είσασταν σίγουρες ρε κορίτσια....έλεος δεν βοηθάτε έτσι...δηλαδή ότι λέω ότι έιναι πεισματάρικο σημαίνει ότι το βρίζω το παιδί μου ή ότι το βλέπω με τα μάτια της δικής μου εφισυχαστικής λογικής.."ά έτσι έιναι το παισί μου δεν φταίω εγω....." αυτό είπα ?όχι το ξέρω ότι του το δημιουργώ εγω αλλά δεν έχω άλλη λύση και σίγουρα οι τύψεις και οι ειρηνείες σας δεν με παιδαγωγούν καθολου!

Το μωρό μου είναι γεμάτο από αγάπη και το ξέρει και θα είναι για πάντα γεμάτο!Ως μάνα θα κάνω το καλύτερο γι'αυτήν και τέλος!