ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ...

[Tzeni d]

Είναι κάποια πράγματα που έχουμε ακούσει, κάποιες προσωπικές ιστορίες, ίσως και σκέψεις μας που μας βοηθούν, μας μαθαίνουν και μας κάνουν καλύτερους.

Ως γονείς αλλά και ως ανθρώπους γενικότερα.

Σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το θέμα ώστε να τα μοιραζόμαστε εδώ.

Εμένα το πιο κάτω κείμενο (έπεσε τυχαία στα χέρια μου από μία φίλη) με συγκίνησε και με έκανε να αναρωτηθώ πραγματικά για τις σκέψεις και τα "θέλω" του αγαπημένου μου Γιαννάκη...

Τα ακούμε πραγματικά τα παιδιά μας; μας το λένε παρακάτω:

 

Άκου...

 

Όταν σου ζητάω να μʼ ακούσεις

κι εσύ μου δινεις συμβουλές,

δεν κάνεις αυτό που σου ζήτησα.

 

Όταν σου ζητάω να μʼ ακούσεις

και μου λες γιατί δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι,

ποδοπατάς τα συναισθήματά μου.

 

Όταν σου ζητάω να μʼ ακούσεις

και νιώθεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις για να λύσεις τα προβλήματά μου,

με προδίδεις, όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται.

 

Άκου... Το μόνο που ζητάω είναι να μʼ ακούσεις.

Ούτε να μιλήσεις, ούτε να κάνεις κάτι.

Απλά άκου με.

 

Όταν κάνεις για μένα

αυτό που χρειάζεται να κάνω εγώ για τον εαυτό μου,

ενισχύεις τον φόβο μου και τα αισθήματα ανεπάρκειάς μου.

Αλλά όταν δέχεσαι απλά

ότι νιώθω αυτά που νιώθω

όσο παράλογα κι αν ακούγονται,

τότε δεν προσπαθώ πια να σε πείσω

κι αρχίζω να προσπαθώ να καταλάβω

τι κρύβεται πίσω από τα συναισθήματά μου.

 

Γιʼ αυτό σε παρακαλώ πρόσεξέ με

και απλά άκου με.

 

Και αν θέλεις να μου μιλήσεις

περίμενε την κατάλληλη ώρα και εγώ θα σε ακούσω...

 

 

[ΚΑΤΕΡΙΝΑ_M]

Το να είσαι καλός ακροατής είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα στην ανθρώπινη επικοινωνία. Η αδυναμία αυτή είναι υπεύθυνη πιστεύω σε μεγάλο βαθμό και για τα χάσματα στην επικοινωνία, το αίσθημα της συναισθηματικής μοναξιάς και τελικά της απόγνωσης και της εκτροπής.

 

Ας ακούσουμε λοιπόν.

[gavrias]

Εκπληκτικό , περιεκτικό και διδακτικό.Αν μάθουμε να ακούμε όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους γύρω μας, θα μπορέσουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο.Ας προσπαθήσουμε

[Afroditi D]

Τζένη πολύ σωστό ! εξάλλου αυτό είναι οτι πιο απλό μπορούμε να έχουμε με τα παιδιά μας ! Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

[Νινεττα]

Τενη ευχαριστω!

[Tzeni d]

Υπάρχει και μία άλλη ιστορία που ίσως την έχετε δει σε σινεμά. Είναι μία ταινία μικρού μήκους του Πιλάβιου και λέγεται "Τι είναι αυτό".

Με λίγα λόγια...

Ένας πατέρας, γύρω στα ογδόντα, κάθεται σε ένα παγκάκι στο σπίτι μαζί με τον σαραντάρη γιο του, που έχει έρθει για να τον δει. Ο πατέρας κοιτάει στο άπειρο ενώ ο γιος διαβάζει μια εφημερίδα. Ξαφνικά, απέναντί τους προσγειώνεται ένα σπουργίτι… Ο ηλικιωμένος πατέρας ρωτάει με απορία: "Τι είναι αυτό;". "Σπουργίτι πατέρα" του απαντάει ο γιός. Το σπουργίτι φεύγει και σε λίγα δευτερόλεπτα επιστρέφει σε κοντινό σημείο (το ίδιο ή αλλο σπουργίτι). Ο πατέρας ρωτάει - πάντα με ύφος παιδικής αφέλειας - "τι είναι αυτό;" "Σου είπα πατέρα, σπουργίτι!". Δεν θυμάμαι πόσες φορές, τρεις έως πέντε ίσως ο πατέρας όποτε εμφανίζεται το σπουργίτι κάνει την ίδια ερώτηση... Την τελευταία φορά ο γιός εκρύγνηται και αρχίζει να του φωνάζει "Μα πόσες φορές πρέπει να σου το πώ; Δεν καταλαβαίνεις;" ...και άλλα πολλά.

Ο πατέρας τον κοιτάζει καλά καλά, σηκώνεται από το παγκάκι και ανεβαίνει τις σκάλες του σπιτιού. Γυρνάει κρατώντας ένα βιβλίο - ημερολόγιο, το οποίο δίνει στο γιο του, έχοντας επιλέξει μία συγκεκριμένη σελίδα. Ο γιος το κοιτάζει και ο πατέρας του λεει "Δυνατά!" (η μόνη λέξη που είπε σε όλο το φιλμ). Τότε ο γιος διαβάζει τα εξής: "Σήμερα είχα πάει βόλτα το μικρό μου τετράχρονο γιο. Έπαιζε και κάποια στιγμή είδε ένα σπουργίτι. Με ρώτησε "τι είναι αυτό" και του εξήγησα. Θα πρέπει να με ρώτησε τουλάχιστον 50 φορές και εγώ πάντα του απαντούσα με την ίδια ζεστή φωνή ώστε να ικανοποιήσω την περιέργειά του χωρίς να δυσανασχετήσω ούτε μία στιγμή."

 

.... Δεν μπορώ να θυμάμαι ακριβώς τα λόγια, προσπαθώ να σας τα μεταφέρω όσο καλύτερα μπορώ.

Το δίδαγμα για μένα έχει να κάνει με τις σχέσεις γονιού - παιδιού, αμφίδρομα. Πόσοι - ες από εμάς δεν έχουμε "εκνευριστεί" με τις πολλές ερωτήσεις των παιδιών μας; και πόσο ακόμα μας πειράζει που οι γονείς μας μεγαλώνοντας έχουν συμπεριφορές που μας ενοχλούν και τους μιλάμε άσχημα; Εγώ συγκλονίστηκα βλέποντας το φιλμ και αναλογίστηκα το πως εγώ συμπεριφέρομαι. Υποσχέθηκα ότι θα προσπαθήσω να έχω μεγαλύτερη υπομονή...

 

Μία κριτική που διάβασα, η οποία με εκφράζει απόλυτα:

...μέσα σε ένα μικρό φιλμάκι διάρκειας ίσως όχι περισσότερο απο 5-6 λεπτά να δημιουργεί τόσα συναισθήματα που ίσως ολόκληρη ταινία δεν τα καταφέρνει. Ανακατεύει την απόγνωση, τον θυμό, την συγχώρεση, την ντροπή, την καλοσύνη, διακριτικά αλλά ταυτόχρονα και έντονα.[/i]

[BIRD]

Ο Θυμός

 

- Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν θυμώνω, αλλά απλώς νευριάζω.

- Πώς γίνεται αυτό; Αν νευριάζεις, πρέπει να εξετάσεις να δεις μήπως έχεις το πάθος του θυμού. Άλλο αν κάποιος νευριάσει και πει καμιά κουβέντα, επειδή είναι νευριασμένος ή έχει κάποιο πρόβλημα, έναν πόνο κ.λπ. Τότε «καλημέρα» να του πει ο άλλος , «δεν με παρατάς κι εσύ!» - μπορεί να του απαντήσει. Μα καλά, «καλημέρα» του είπε∙ δεν του είπε κάτι κακό. Αυτός όμως είναι κουρασμένος, έχει τον πόνο του, για αυτό αντιδρά έτσι. Βλέπεις, και το πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσεις, θα κλωτσήσει.

- Γέροντα, όταν δεν είμαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, μου φταίει το καθετί και αντιδρώ.

- Αν δεν είσαι συμφιλιωμένη με τον εαυτό σου , αυτό σημαίνει ότι έχεις μια πνευματική αδιαθεσία και είναι φυσικό μετά να αντιδράς. Όπως, όταν κάποιος είναι σωματικά άρρωστος, χάνει καμιά φορά την υπομονή του και κουράζεται λ.χ. να ακούει τους άλλους να μιλάνε, έτσι και όταν δεν είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, του λείπει η εγρήγορση, η υπομονή , η ανεκτικότητα.

- Τι φταίει, Γέροντα, που θυμώνω με το παραμικρό;

- Φταίει που πιστεύεις ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι. Ο θυμός σ' εσένα ξεκινάει από τους λογισμούς που βάζεις για τους άλλους. Εάν βάζεις καλούς λογισμούς, δεν θα εξετάζεις τι σου είπαν ή πώς σου το είπαν, θα παίρνεις το βάρος επάνω σου και δεν θα θυμώνεις.

- Όμως, Γέροντα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι πάντοτε φταίω εγώ.

- Φαίνεται, υπάρχει μέσα σου κρυφή υπερηφάνεια. Να προσέχεις, γιατί ο θυμός έχει μέσα δικαιολογία, υπερηφάνεια, ανυπομονησία, αναίδεια.

- Γέροντα, γιατί σήμερα οι άνθρωποι νευριάζουν τόσο εύκολα;

- Τώρα και οι μύγες νευριάζουν! Έχουν πείσμα, θέλημα!... Παλιά, αν τις έδιωχνες, έφευγαν. Τώρα, επιμένουν... Είναι όμως αλήθεια ότι και μερικά επαγγέλματα σήμερα όχι μόνο δεν βοηθούν για την ψυχική ηρεμία, αλλά και τον εκ φύσεως ήρεμο άνθρωπο μπορεί να τον κάνουν νευρικό.

Πολλές φορές ,από μερικές εξωτερικές αφορμές αγανακτεί ο άνθρωπος και ξεσπά, επειδή δεν αναπαύεται με αυτό που κάνει και θέλει κάτι άλλο. Αυτές όμως οι αντιδράσεις είναι εξωτερικές σκόνες που φεύγουν, όταν βρει ο άνθρωπος αυτό που τον αναπαύει.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Ε΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

2007

[Aggeloudia]

Μπράβο...Πολύ σωστά ολα οσα έγραψες και παράθεσες...Ευχαριστώ που σημερα μου θυμησες κάτι που ξεχνάω συχνά να κάνω...Ευχαριστώ πολύ...

[maan]

Μια φορά ένας πατέρας που είχε ένα πολύ ατίθασο παιδί που έβριζε και φώναζε συνεχώς του ζήτησε να καρφώνει ένα καρφί στο δέντρο έξω από το σπίτι τους κάθε φορά που θα έβριζε ή θα έκανε κάτι που θα στεναχωρούσε τους γονείς του. Ο στόχος του παιδιού θα έπρεπε να ήταν να υπάρξει μέρα που δεν θα κάρφωνε ούτε ένα καρφί.

Την πρώτη μέρα λοιπόν το παιδί κάρφωσε 30 καρφιά, την δεύτερη 25, την επόμενη εβδομάδα 15 κοκ.. μέχρι που ήρθε η ημέρα και υπερήφανο πήγε στον πατέρα του και του είπε ¨πατέρα σήμερα δεν χρειάστηκε να καρφώσω ούτε 1 καρφί!¨

Ευχαριστημένος ο πατέρας του, πήγε μαζί του στο δέντρο και του είπε ¨μπράβο παιδί μου, τα κατάφερες και είμαι περήφανος για εσένα, τώρα θέλω να βγάζεις 1 καρφί για κάθε καλή πράξη που κάνεις..."

Το παιδί το έκανε και λίγο καιρό μετα κατάφερε και έβγαλε όλα τα καρφια από το δέντρο..πήγε και πάλι στον πατέρα του και του έδειξε με υπερηφάνια το κατόρθωμά του..

Ο πατέρας του λοιπόν του απάντησε:

Μπράβο παιδί μου που τα κατάφερες και έβγαλες όλα τα καρφια...κοίταξε όμως τις τρύπες που άφησες πίσω...κοίταξε τα σημάδια στον κορμό του δέντρου.. αυτά δεν θα επουλωθούν ποτε... πάντα θα υπάρχουν έστω και αν έχουν γίνει προσπάθειες να διορθωθούν...

 

Είναι μια ιστορία που μου την έλεγε ο παππούς μου, δεν ξέρω από που προέρχεται, και τελείωνε πάντα...γιαυτό Μαρινάκι μου...πάντα να προσέχεις τι λες και τι κάνεις...επειδή μπορεί να τραυματίσεις κάποιον τόσο πολύ έστω και με μια σου λέξη που μετά η πληγή του αυτή να μην επουλωθεί...

[vasdeli]

ΜΑΝΑ

 

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

 

 

- Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς , μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

 

- Η ζωή είναι πολύ σύντομη , αφιέρωσέ της χρόνο.

 

- Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ , της είπα έντονα.

 

- Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη...

 

 

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.

 

 

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

 

 

- Τι συμβαίνει; Είσαι καλά; με ρώτησε.

 

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

 

- Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί , της απάντησα. Οι δυο μας μόνοι… Τί λες; Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε:

 

- Θα το ήθελα πολύ...

 

 

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

 

 

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

 

 

- Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν , μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας...

 

 

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.

 

 

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες. Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

 

- Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;

 

- Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη , απάντησα.

 

 

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

 

 

- Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση , μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα...

 

 

- Πώς πήγε το ραντεβού; θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

 

- Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα. της απάντησα.

 

 

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα...

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

 

 

" Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα.

 

Σε αγαπώ! "

 

 

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ʽΣΕ ΑΓΑΠΩʼ.

 

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει.

 

 

Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

 

 

Εάν ζει η μητέρα σου………. Απόλαυσε τη στιγμή.Εάν δεν ζει…………………….. Να τη θυμάσαι.

 

 

Και να θυμάσαι πάντοτε:

 

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί! Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω...

[koufetaki]

εγω εχω πανω στον πινακα ανακοινωσεων της μικρης μου στο γραφειο της αυτα τα λογια με μια ωραια φωτο απο κατω..

1.ΘΕΛΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΕ!!!!

2.ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΕΧΩ.

3.ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΕ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ.

4.ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

5.ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΚΛΑΨΕΙΣ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

6.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΜΕ.

7.ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ.

8.ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ.

9.ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ.

10.ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΕΣ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ.

πραγματικα βοηθαει τουλαχιστων εμας μας βοηθαει γτ ειμαστε πια στην αχαρη ηλικια της εφηβιας

[Rasta]

Υπάρχει και μία άλλη ιστορία που ίσως την έχετε δει σε σινεμά. Είναι μία ταινία μικρού μήκους του Πιλάβιου και λέγεται "Τι είναι αυτό"

 

[YOU TUBE]<object width="640" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/watch?v=mNK6h1dfy2o&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="640" height="385"></embed></object>[/YOU TUBE]