ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΦΑΓΗΤΟΥ

[ΣΤΕΡΓΙΟΣ-ΑΘΗΝΑ]

Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 4 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ.ΒΕΒΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΚΑΙ 1 ΛΙΤΡΟ ΓΑΛΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!! ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΕΝΝΟΩ.ΠΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΤΡΩΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΤΟΣΤ Ή ΚΕΦΤΕΔΑΚΙ.ΣΤΑ ΚΙΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΑΡΑ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΕΣΤΩ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ;

[Marilena]

Καλημερα,

θα απαντησω ως μαμα που εχω ενα παιδακι δυσκολο στο θεμα του φαγητου, αλλα και εμπειρια απο την αδελφη μου, η οποια σημερα ειναι 13 χρονων και τρωει μονο μακαρονια !!!

Επιπλεον πριν γραψω την αποψη μου θα αναφερω οτι γενικα ως μαμα ειμαι πολυ "χαζομαμα" και οχι αυστηρη ...

Στι θεμα ομως του φαγητου θεωρω οτι μονο μια λυση υπάρχει... πρέπει να πεινασουν για να φανε ολα τα φαγητα...

Την περασμενη εβδομαδα η Αγγελιάννα μου εμεινε σχεδον δυο μερες νηστικη... γιατι δεν ηθελε να φαει φακες... Τελικα τις εφαγε... όχι πολλες και με μεγαλη ορεξη... αλλα εφαγε...

Δυστυχως νομιζω οτι μονο ετσι γινεται.... Γνωμη μου παντα λεω...

Μηπως τα παιδια... τρωνε γλυκακια, λιχουδιες κλπ ?

[mata]

Μια φίλη μου όταν ο γιος της ήταν μικρός έπινε μόνο γάλα. Ερχόταν το μεσημέρι και δεν ήθελε φαγητό αλλά μόνο γάλα. Έτρωγε ελάχιστα πραγματα. Στην πορεία αυτό άλλαξε.

Ένας τρόπος για να προσελκύσετε τα παιδιά, είναι ίσως να τα βάζετε να κάθονται στο τραπέζι όταν τρώτε εσείς. Πολλές φορές τα παιδιά λιμπίζονται. Υπάρχουν πράγματα που δεν πρότεινα ποτε στο γιο μου να τα φάει και τα ζήτησε από μόνος του βλέποντας εμάς να τα τρώμε. Κάποιες φορές που είχε έρθει ο πατέρας μου έπινε στο σπίτι Αριάνι. Φυσικά εγώ δεν είχα σκεφτεί να δώσω ποτέ στον μικρό γιατί πίστευα ότι επειδή ξινίζει δεν θα του αρέσει. Και τελικά βλέποντας τον πατέρα μου, αρχισε να πίνει κι αυτός. Φροντίστε όταν τρώτε,αλλά και όταν τσιμπάτε κάτι ενδιάμεσα της μέρας, να σας βλέπουν τα παιδιά. Πάντως αφού είναι καλά στα κιλά τους, δεν πιστεύω ότι πρέπει να ανησυχείτε παρα πολύ γιατί κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτό πιστεύω. Κάντε όμως αυτές τις προσπάθειες

[ΣΤΕΡΓΙΟΣ-ΑΘΗΝΑ]

Το θέμα είναι ότι ούτε γλυκά και λιχουδιές υπάρχουν στο σπίτι για να τσιμπολογούν αλλα και μαζί μας στο τραπέζι κάθονται. Δυστυχώς δεν ζηλεύουν αυτά που τρωμε για να δοκιμάσουν . Ειδικά η μικρή κλείνει και τη μύτη της όταν πλησιάζει στα πιατα μας. Απο την άλλη δοκίμασα να τα αφήσω να πεινάσουν αλλα δεν εγινε τίποτα. Γαλα και πάλι γάλα. Δεν θέλω βέβαια να κόψουν και το γάλα γιατί θέλω να πινουν πρωί και βράδυ τουλάχιστον.

[Marilena]

Δεν νομιζω να χορταινουν με γαλα το πρωι και το βραδυ μονο... Ετσι πιστευω...

Ο παιδιατρος τι λεει ?

Δυστυχως δεν ειμαι ειδικη για να μπορω να πω κατι παραπανω... Ευχομαι να βρεις τον τροπο, αφου καθε γονιος ξερει καλυτερα τα παιδια του...

 

Απλα μου κανει εντυπωση, πως ειναι καλα στα κιλα τους αφου δεν τρωνε ?

[Μαρια Στυλιανακη]

αυτά τα δύο άρθρα είναι ενδιαφέρον.

 

 

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα παιδιά μπορεί να χρειαστεί να «εκτεθούν» σε καινούριες γεύσεις μέχρι και 15 φορές μέχρι να τα δεχτούν με ευχαρίστηση.

 

http://parents.org.gr/food/?sid=29

http://parents.org.gr/food/?sid=31

[elenik]

Ο Βασιλης δεν τρωει το κρεας τωρα (και γενικα δεν ειναι παιδι ευκολο στο φαγητο). Παλιοτερα ετρωγε μονο :μακαρονια σκετα, τραχανα, σουπα. Αυτα

Δοκιμασαμε να τον αφησουμε να πεινασει και επειδη δεν μπορουσα στην σκεψη οτι το παιδι μου κοιμαται νηστικο (ειχε φαει μονο πρωινο και γιαουρτι) σηκωθηκα 3 η ωρα τα ξημερωματα και εφτιαχνα τραχανα (ξυπνησε απο την πεινα το μωρο μου αλλα και παλι τα μπιφτεκια δεν τα δοκιμαζε καν).

 

Εχουμε κανει καποιες προοδους με τους παρακατω ανορθοδοξους και γελειους για οσους μας βλεπουν τροπους:

1. Κοιταμε την γατουλα εξω απο το μπαλκονι και τρωγοντας η γατουλα τρωμε και ο μικρος μας (η γατουλα δεν ειναι καν δικια μας οποτε οποια περασει)

2. Πηγαινουμε στο παρκο και τρωει παρεα με τις παπιες (εχω εκπλαγει με το τι μπορει να φαει μια παπια - την τελευταια φορα εφαγε σπανακοπιτα)

3.Το κλασικο αεροπλανακι

4. Η δωροδοκια (το γλυκο στο ψυγειο ειναι για μετα το φαγητο. Οποιος φαει φαγητο τρωει).

5. Η ζηλια. Ποτε δεν ζηλεψε κατι που τρωμε εμεις , αλλα μολις το φανε οι φιλοι του το λατρεψε.

6. Ταιζω το αγαπημενο του ζωακι (μια ο Βασιλης μια ο Παρης)

 

Ολα τα παραπανω μεχρι να συνηθισει το συγκεκριμενο φαγητο και γνωριζοντας το να του αρεσει. Υπαρχει και η πιθανοτητα βεβαια να μην του αρεσει τοι συγκεκριμενο οποτε το αφηνεις.

 

Μεχρι στιγμης παμε καλα. Δεν εχουμε καταφερει τα παντα αλλα προχωραμε και τα καταφερνουμε.

 

Επισης να τονισω οτι εγω παλιοτερα προκειμενου να μην μεινει νηστικος ο Βασιλης τον αφηνα και τσιμπολογαγε διαφορα υγιεινα αλλα χορταστικα. Κακως.

Θα βοηθησει πολυ να εχετε συγκεκριμενες ωρες φαγητου και να μην τρωνε τιποτα μα τιποτα αναμεσα (τουλαχιστον μεταξυ πρωινου και μεσημεριανου).

[TheoCoach]

Αγαπητή Μαρία,

 

Εμείς ευτυχώς δεν είχαμε και δεν έχουμε πρόβλημα φαγητού(τουλάχιστον όχι ακόμα - είναι 19 μηνών), όσον αφορά το τι θα φάει. Είχαμε αντιμετωπίσει ένα προβληματάκι για το πως θα φάει. Κάναμε χίλια δυο καραγκιοζιλίκια για να φάει. Έτρωγε βέβαια αλλά έπερνε λίγη ώρα. Το έχουμε ξεπεράσει και αυτό.

 

Όσον αφορά τα μακαρόνια που λες, ήθελα να σε ρωτήσω...τα μακαρόνια τα φτιάχνει μόνος του ο Στέργιος; Προφανώς όχι. Θέλω να πω ότι το παιδί θα φάει ό,τι του δώσεις εσύ. Ή μάλλον ή θα φάει ό,τι του δώσεις εσύ ή δε θα φάει. Σίγουρα όταν είναι κάποιος έξω από τον χορό εύκολα τα λέει αλλά...

Εγώ είμαι χαζομπαμπάς και όταν τον ακούω να κλαίει κάτι με πιάνει...καταλαβαίνεις, οπότε μου είναι δύσκολο να είμαι αυστηρός. Από την άλλη κατανοόντας ότι το κλάμα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι ο τρόπος του για να επιβάλεται σε εμάς, αναγκάζομαι να είμαι όχι αυστηρός, αλλά συνεπής στις θέσεις μου. Δηλαδή αν πούμε με τη γυναίκα μου ότι κάτι δεν πρέπει να το κάνει ή κάτι δεν πρέπει να το φάει ή κάτι πρέπει να το φάει, έχουμε συμφωνήσει να το τηρούμε. Διαφορετικά θα αναγκαζόμαστε να κάνουμε πάντα ότι μας λέει ή μας δείχνει.

 

Νομίζω ότι έχει να κάνει με το να έχεις τον έλεγχο. Όχι όμως σαν δυνάστης αλλά περισσότερο με επικοινωνία. Οτιδήποτε θέλουμε να κάνει του το εξηγούμε. Αυτό το κάνουμε από τότε που ήταν 6 μηνών. Άσχετα αν καταλάβαινε ή όχι. Πάντα του μιλάμε και του λέμε με ωραίο τρόπο τι θέλουμε να κάνει και του εξηγούμε και το λόγο. Αυτά βέβαια με ωραίο τρόπο και χωρίς φωνές και υστερίες.

 

Παράδειγμα, το καλοκαίρι στις διακοπές έτρωγε πολλά γαριδάκια, γλυκά και άλλα άχρηστα πράγματα, τα οποία τρώγαμε και εμείς. Επειδή δε θέλω να μεγαλώσει με τέτοια διατροφή, αποφασίσαμε όταν γυρίσουμε από τις διακοπές κομμένα όλα αυτά. Και αυτός αλλά και εμείς. Το ίδιο και με την πιπίλα. Όταν γκρίνιαζε κατευθείαν πιπίλα. Είπαμε όταν γυρίσουμε από τις διακοπές πιπίλα μόνο στον ύπνο. Απλά το είπαμε και το κάναμε.

 

Όλα αυτά τα λέω γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά σου είναι σε ηληκία όπου καταλαβαίνουν τα πάντα. Αν τους εξηγήσεις και τους εξηγείς για ποιο λόγο θέλεις να φάνε το φαγητό τους και ότι είναι για το καλό τους, και ότι αν δε θέλουν να φάνε το φαγητό που φτιάχνεις τότε δε θα φάνε κάτι άλλο, πιστεύω ότι θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν και να αλλάζουν. Θέλει πολύ υπομονή και ψυχραιμία. Σιγά σιγά θα δεις αλλαγές. Αρκεί να μην φωνάζεις και δείχνεις ότι σε πειράζει η γκρίνια τους. Απλά εξήγησέ τους ότι θα γίνει με τον δικό σου τρόπο και τέλος!

 

Πάντα όλα αυτά βέβαια με την υποστήριξη του συντρόφου σου. Η γυναίκα μου δύσκολα θα τα έκανε όλα αυτά, γιατί είναι πιο ευάλωτη στην γκρίνια.

 

Σου εύχομαι καλή τύχη και πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις να κάνεις τα παιδιά σου να τρέφονται πιο σωστά.

 

Θοδωρής

[ΣΤΕΡΓΙΟΣ-ΑΘΗΝΑ]

Αγαπητή Μαρία,

 

Εμείς ευτυχώς δεν είχαμε και δεν έχουμε πρόβλημα φαγητού(τουλάχιστον όχι ακόμα - είναι 19 μηνών), όσον αφορά το τι θα φάει. Είχαμε αντιμετωπίσει ένα προβληματάκι για το πως θα φάει. Κάναμε χίλια δυο καραγκιοζιλίκια για να φάει. Έτρωγε βέβαια αλλά έπερνε λίγη ώρα. Το έχουμε ξεπεράσει και αυτό.

 

Όσον αφορά τα μακαρόνια που λες, ήθελα να σε ρωτήσω...τα μακαρόνια τα φτιάχνει μόνος του ο Στέργιος; Προφανώς όχι. Θέλω να πω ότι το παιδί θα φάει ό,τι του δώσεις εσύ. Ή μάλλον ή θα φάει ό,τι του δώσεις εσύ ή δε θα φάει. Σίγουρα όταν είναι κάποιος έξω από τον χορό εύκολα τα λέει αλλά...

Εγώ είμαι χαζομπαμπάς και όταν τον ακούω να κλαίει κάτι με πιάνει...καταλαβαίνεις, οπότε μου είναι δύσκολο να είμαι αυστηρός. Από την άλλη κατανοόντας ότι το κλάμα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι ο τρόπος του για να επιβάλεται σε εμάς, αναγκάζομαι να είμαι όχι αυστηρός, αλλά συνεπής στις θέσεις μου. Δηλαδή αν πούμε με τη γυναίκα μου ότι κάτι δεν πρέπει να το κάνει ή κάτι δεν πρέπει να το φάει ή κάτι πρέπει να το φάει, έχουμε συμφωνήσει να το τηρούμε. Διαφορετικά θα αναγκαζόμαστε να κάνουμε πάντα ότι μας λέει ή μας δείχνει.

 

Νομίζω ότι έχει να κάνει με το να έχεις τον έλεγχο. Όχι όμως σαν δυνάστης αλλά περισσότερο με επικοινωνία. Οτιδήποτε θέλουμε να κάνει του το εξηγούμε. Αυτό το κάνουμε από τότε που ήταν 6 μηνών. Άσχετα αν καταλάβαινε ή όχι. Πάντα του μιλάμε και του λέμε με ωραίο τρόπο τι θέλουμε να κάνει και του εξηγούμε και το λόγο. Αυτά βέβαια με ωραίο τρόπο και χωρίς φωνές και υστερίες.

 

Παράδειγμα, το καλοκαίρι στις διακοπές έτρωγε πολλά γαριδάκια, γλυκά και άλλα άχρηστα πράγματα, τα οποία τρώγαμε και εμείς. Επειδή δε θέλω να μεγαλώσει με τέτοια διατροφή, αποφασίσαμε όταν γυρίσουμε από τις διακοπές κομμένα όλα αυτά. Και αυτός αλλά και εμείς. Το ίδιο και με την πιπίλα. Όταν γκρίνιαζε κατευθείαν πιπίλα. Είπαμε όταν γυρίσουμε από τις διακοπές πιπίλα μόνο στον ύπνο. Απλά το είπαμε και το κάναμε.

 

Όλα αυτά τα λέω γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά σου είναι σε ηληκία όπου καταλαβαίνουν τα πάντα. Αν τους εξηγήσεις και τους εξηγείς για ποιο λόγο θέλεις να φάνε το φαγητό τους και ότι είναι για το καλό τους, και ότι αν δε θέλουν να φάνε το φαγητό που φτιάχνεις τότε δε θα φάνε κάτι άλλο, πιστεύω ότι θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν και να αλλάζουν. Θέλει πολύ υπομονή και ψυχραιμία. Σιγά σιγά θα δεις αλλαγές. Αρκεί να μην φωνάζεις και δείχνεις ότι σε πειράζει η γκρίνια τους. Απλά εξήγησέ τους ότι θα γίνει με τον δικό σου τρόπο και τέλος!

 

Πάντα όλα αυτά βέβαια με την υποστήριξη του συντρόφου σου. Η γυναίκα μου δύσκολα θα τα έκανε όλα αυτά, γιατί είναι πιο ευάλωτη στην γκρίνια.

 

Σου εύχομαι καλή τύχη και πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις να κάνεις τα παιδιά σου να τρέφονται πιο σωστά.

 

Θοδωρής

 

Σε ευχαριστω Θοδωρή για τις συμβουλές σου και συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρχει κοινή προσπαθεια στον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων. Οπως επίσης συμφωνώ ότι οι μαμάδες είμαστε περισσότερο "υστερικές".Οταν ο Στεργιος ήταν στην ηλικία του γιου σου οχι απλά έτρωγε αλλα κατασπάραζε. Τα δύσκολα άρχισαν από τότε που απόκτησε άποψη και έμαθε το "οχι". Ελπίζω ο δικός σου να συνεχίσει να τρώει και να μην αλλάξει στην πορεία. Παντως εδώ και λιγές μέρες προσπαθώ να μην του φωνάζω την ώρα του φαγητού απλά να τον αφήνω λίγο πιο χαλαρο λέγοντας του πόσο γρήγορα θα μεγαλώσει αν θα φάει, πόσο δυνατός θα γίνει κτλ.

Καλή σου μέρα.