Αλλαγη συμπεριφορας...

Η μεγαλη μας κορη 22 μηνων εχει αρχισει και αλλαζει εντελως ο χαρακτηρας της και η συμπεριφορα της. Ειναι σαν να περναει μια φαση "αρνησης" λεει συχνα "οχι" και το εννοει, δεν θελει να κοιμαται τα μεσημερια... κλπ.

Εχει γινει πολυ επιθετικη, δαγκωνει (στα καλα καθουμενα-χωρις λογο), χτυπαει, ξεσπαει κλπ. Αυτο συμβαινει και σε εμας (μαμα-μπαμπα-μπεμπα) αλλα και σε ενα παιδακι που το βλεπουμε αρκετα συχνα και ειναι τρελη και παλαβη για αυτον.

Δεν ξερω πως ακριβως να την αντιμετωπισω...της εξηγω οτι δεν πρεπει να το κανει αυτο, βαζω προστατευτικα το χερι μου μπροστα της για να μην χτυπησει ή δαγκωσει, της λεω οτι δεν πρεπει να χτυπαμε ή δαγκωνουμε, αλλα......εκεινη συνεχιζει.

Εχει κανει και κατι ξεσπασματα π.χ. δεν ειχα ετοιμο το φαγητο, της εξηγουσα οτι θα φαμε σε λιγο γιατι η μαμα δεν το εχει φτιαξει ακομα, να! κοιτα τωρα μαγειρευω τελειωνω.....και θα φαμε, αλλα δεν με ακουγε, ουρλιαζε, ετρεχε σαν τρελη μεσα στο σπιτι, τσιριζε και το αποκορυφωμα πηγε στο πορτακι της κουζινας και εχει τζαμι αναγλυφο και προσπαθουσε με μανια να το δαγκωσει. Αυτο απο οτι εχω διαβασει (αν εχω καταλαβει σωστα) λεγεται temper tantrum. Βεβαια σαν γονεις ειμαστε συνεχεια διπλα της, παιζουμε, ασχολουμαστε, εγω δεν δουλευω, ειμαστε ολη μερα μαζι.

Αλλα γενικα εμεις τι μπορουμε να κανουμε να μην γινουν χειροτερα τα πραγματα και να την βοηθησουμε να τα ξεπερασει ολα αυτα οσο γινεται πιο σωστα?

διάβασε καποια πραγματα που εχω γραψει εδω,

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=5220

νομίζω ότι θα σε βοηθήσουν!

Μαρια, διαβασα τις κρισεις οργης και αλλα θεματα που λενε για τις συμπεριφορες των παιδιων. Απλα θα ηθελα, αν μπορεις, να με συμβουλεψεις πως μπορω να την αντιμετωπισω. Η κατασταση συνεχως χειροτερευει. Εχω φτασει σε σημειο να μην μπορω να κανω καθολου δουλειες (π.χ.μαγειρεμα-που πρεπει) γιατι ασχολουμαι συνεχεια με την Ηλεκτρα, να μην χτυπαει και να μην δαγκωνει την μπεμπα.

Η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες δεν εχω χρονο να ασχοληθω μαζι της, γιατι πρεπει να φροντιζω και την μικρη. Λιγο η φρουτοκρεμα, λιγο το γαλα.....κτλ. Δεν ειναι οτι δεν παιζω καθολου μαζι της, καθε αλλο, απλα υπαρχουν και φορες που δεν γινεται. Το μοναδικο της παιχνιδι ειναι να ασχολειται με την μπεμπα, να την χτυπαει, να την δαγκωνει και που και που την αγκαλιαζει και την χαιδευει. Ακομα και με αλλα παιδακια που συναναστρεφεται, επισης τα δαγκωνει και τα χτυπαει. Προσπαθω οσο μπορω να ειμαι ηρεμη, και να της εξηγω αλλα αυτο δεν ειναι εφικτο πολλες φορες, γιατι μια που της εξηγω οτι δεν πρεπει να το κανει αυτο και μια που παει και την ξαναχτυπαει.

Εχω ξεκινησει να πεταω (και καλα) τα παιχνιδια της, οταν κανει κατι που δεν πρεπει και οταν κανει κατι που επιτρεπεται, της επιστρεφω πισω ενα. Η αντιδραση μου οταν τα πεταω ειναι απολυτη π.χ. "Δεν χτυπαμε την μπεμπα, δεν ειναι σωστο, ποναει, κοιτα που κλαει" και το πεταω το παιχνιδι και οταν κανει κατι καλο της λεω "Μπραβο-συγχαρητηρια, την φιλαω κτλ", γενικως κανω μεγαλυτερο "πανηγυρι". Δεν ξερω αν ειναι σωστο?

Απλα με την συμπεριφορα της, δυσκολευομαστε να ερχομαστε με επαφη με αλλα παιδια. Στα καλα καθουμενα τα χτυπαει και τα δαγκωνει . Πως θα πρεπει να ειναι οι αντιδρασεις μας?

Σιγουρα εχουν ξανασυζητηθει ολα αυτα, αλλα πραγματικα δεν γινεται να ασχολουμαι ολη μερα, να μην χτυπαει την μπεμπα! Καταληγει να της λεω ολη μερα οχι,οχι,οχι....και δεν μου αρεσει αυτο, γιατι κατα τα αλλα ειναι ενα πολυ καλο παιδι.

Συγνωμη αν σε κουρασα.

Εχω ξεκινησει να πεταω (και καλα) τα παιχνιδια της, οταν κανει κατι που δεν πρεπει και οταν κανει κατι που επιτρεπεται, της επιστρεφω πισω ενα.

ειναι ΠΑΡΑ πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. σε αυτή την ηλικία δεν θα εχει κανένα καλό αποτέλεσμα.

ειναι πολυ δυσκολη ηλικία για να μπορέσει να ανταπεξέλθει το μεγάλο σου παιδάκι στην αλλαγή του ερχομου ενός νέου μέλους στην οικογένεια,

και το γεγονός οτι εχουν περάσει 7 μήνες, δεν αλλάζει τίποτε σε αυτό,

ειδικά επειδή ειναι στο στάδιο της προσκόλησης και εχει πολύ σημασία να εχει μαζί σου ενα δυνατο δέσιμο

και αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή ειναι οτι βλεπει οτι υπάρχει ενα εμπόδιο σε αυτό ενα μεγάλο εμποδιο που της προκαλει θυμό και ολες αυτες τις αντι δράσεις.

Ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να αλλαξει κατι τετοιο ειναι να ερθετε πιο κοντά.

αυτος ειναι ο λόγος που πολεμάει, και υπάρχει η ενταση.

οπωσδηποτε να δοκιμάσεις το σλινγκ για να την εχεις κοντά σου και να της δινεις προσοχή. (πρόσεξε όμως το ότι θα εχει την σωματική εγγύτητα δεν σημαίνει οτι αυτό θα φτάσει.... .....! θα θέλει και την πνευματική εγγυτητα να την κοιτας να της τραγουδας οσο την εχεις πανω σου)

στην τελική αν μπορεί να ερθει καποιος να προσέχει το μωρό στις καποιες του ανάγκες

για έστω 2 ώρες καθε μέρα, θα είναι κατι πολύ σημαντικό, για την κόρη σου όπου να σε εχει αποκλειστικά.

πολύ βασικό αυτό, και πρεπει να το επιδιώξεις.

οποτε υπαρχει αλλο ατομο στο σπιτι,

θα εισαι εσυ με την κορη σου την μεγάλη και το αλλο ατομο θα προσεχει το μωρό.

Για να ηρεμήσει η κόρη σου που προφανώς βρίσκεται έτσι οπως το περιγράφεις σε μεγάλη ένταση, θα πρεπει να κανεις αυτα τα πραγματα σταθερά για καποιο διάστημα, ετσι ωστε να ξεπερασει αυτη την αγωνία και θυμό, που ειναι πολύ φυσιολογικά συναισθήματα για αυτή την αλλαγή που βιώνει...

διάβασε επισης το άρθρο προσοχή και επιβραβευση στην αρχική στην ψυχολογια, για να δεις τι ειναι αυτο που εντείνει καποιες φορές καποιες συμπεριφορές. (οπωσδηποτε αυτό!!!)

επίσης, μην εξηγείς πολλα πραγματα σε αυτή την ηλικία η καθοδήγηση και η οριοθετηση γινονται βιωματικά, και δεν ειναι αναγκαία καποια τιμωρία η κατι τετοιο.

κατσε αυτό ειναι το αρθρο που επισης ειναι πολυ σημαντικό

http://parents.org.gr/psych/?sid=183

ΟΠΩΣΚΑΙΔΗΠΟΤΕ διαβασε το

ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ και καλη επιτυχια στις προσπάθειες!...

θα περιμενω νεα σου

Τα νεα μου δυστυχως δεν ειναι και ιδιαιτερα καλα!

Εχω φτασει σε ορια. Η κατασταση συνεχιζεται ιδια, μη πω χειροτερη. Δεν ξερω τι πρεπει να κανω και δεν εχω και την υπομονη πλεον. Υπαρχουν στιγμες που πραγματικα τα παραταω....

Το ξερω οτι δεν ειναι σωστο, αλλα δεν μπορω αλλο. Απο το πρωι στις 7 που ξυπναει η μεγαλη μεχρι το βραδυ στις 12 που κοιμαται η μικρη ειμαι στην τσιτα. Δεν εχω ουτε 10 λεπτα για μενα. Η μεγαλη πλεον κατηργησε και τον μεσημεριανο υπνο και δεν φτανει μονο αυτο δεν παιζει με τα παιχνιδια της, δεν ασχολειται με τιποτα. Απλα τρεχει, φωναζει και το μοναδικο παιχνιδι ειναι η μπεμπα.

Εμας δεν μας ακουει καθολου, ειναι μια τρελα!

Πηγαμε διακοπες, ειχα σκαψει ολο το νησι για να παιζουμε μαζι με τα κουβαδακια της και εκεινη με παραταγε και εφευγε....ηθελε μονο να τρεχει. Και οχι στην παραλια, μονο προς το δρομο. Την αφησαμε να φυγει να δουμε τι θα κανει και δεν κοιταει πισω καθολου, βαζει το κεφαλι κατω και τρεχει, να φυγει μακρια....Δεν εχει ορια και δεν φοβαται τιποτα. Μπαινει στη θαλασσα μονη της και προχωραει βαθια, χωρις να μας περιμενει. Της φωναζαμε ερχεται μεγαλο κυμα και εκεινη γελαγε και πηγαινε πιο βαθια.

Πειτε μου γνωμες.....γιατι θα τρελαθω!

Εχω κουραστει παρα πολυ με την ολη κατασταση, θελω να βοηθησω τα παιδια μου, αλλα η υπομονη μου εξαντλειται.

Ξεχασα να πω, οτι ημουν κατα του παιδικου σταθμου απο τωρα, αλλα το σκεφτομαι πολυ σοβαρα πλεον. Ο χειμωνας απο οτι δειχνει θα ειναι πολυ δυσκολος. Η μικρη ηδη εχει αρχισει να μπουσουλαει, να πιανεται, να σηκωνεται κλπ. και η μεγαλη μολις την βλεπει παει και την σπρωχνει για να πεσει και μου φωναζει : Μαμα παει η μπεμπα, κλαιει η μπεμπα!

Απλα σκεφτομαι να την ξεκινησω στην αρχη κολυμβητηριο κανα 2 μηνες, να περασουν οι πολλες ιωσεις στους παιδικους (για να μην αρρωστησει και η μικρη) και μετα να την παω παιδικο και βλεπουμε πως θα το αντιμετωπισει. Θα συνεννοηθω και με τον παιδιατρο για αυτα, αλλα πειτε μου πως το βλεπετε και εσεις. Θα εχω καλα αποτελεσματα ετσι, ή αν φυγει απο το σπιτι θα ειναι χειροτερα?

Γειά σου...

έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να έχουν τελειώσει οι δυνάμεις σου και εξαιτίας της δευτερης εγκυμοσύνης και πιθανών "υπόγειας" κατάθλιψης?

(μη παρεξηγήσεις αλλα οφείλω να ρωτήσω )

πάντως επειδή μου έχει τύχει στον παιδικό παιδί που να κάνει αυτό το πράγμα

σε βοηθάει κάποιος γενικά? ο πατέρας της βοηθάει, επεμβαίνει?

μήπως απλώς έχετε αναλωθεί στα μή και μή?

ξέρω είναι δυσκολο να μην πεις κατι σε στυλ μή, σε ένα παιδί που τρέχει μακριά

αλλά πίστεψέ με το έχω ζήσει και δεν πιάνει τίποτα εκτός απο το να

πηγαίνεις κοντά σου πιάνοντάς το απαλά την ώρα που παει να φύγει, επαναλαμβάνεις

"είμαστε εδώ τώρα, εκεί που πηγαίνεις δεν είναι κανείς πάμε να τρέξουμε εδώ ! πιάσε με! (=κυνήγησέ με)"

ΔΕΝ φτάνει να το πεις απο μακριά.

αναγκαστικά, κάποιος πρέπει για ένα διάστημα να κάνει αυτό το ρόλο, οποτε βγαίνετε μαζί.

όταν γίνει η οριοθέτηση θα γίνει, σωστά και με διάρκεια.

αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει εάν δεν αναλάβει καποιος αυτό το ρόλο.

μπορεί, εάν δεν έχεις την ψυχολογική άνεση αυτή τη στιγμή να το κανεις εσύ,

να χρειαστεί να το κανει καποιος άλλος.

ή να πάτε παιδικό και το κολυμβητήριο μπορεί να βοηθήσει στο να εκτονωθεί... ή κάποιο άτομο στο σπίτι να αναλάβει την μικρή και εσυ να αναλάβεις τη μεγάλη.

τους μηνες θελεις να τους περιμενεις για να μεγαλώσει λιγο παραπάνω η μικρή ε?

...

κοιτα εαν ειναι ετσι όπως τα λες ισως οντως να ειναι καλυτερα να πατε τότε, μιας και τα αλλα παιδιά θα εχουν κάπως προσαρμοστεί και ίσως οι δασκάλες να μπορουν να αφιερώσουν περισσότερο χρνικό διάστημα σε εκείνη για να την οριοθετήσουν σε τέτοια θέματα.

θα είναι ενδιαφέρον να πατε μια φορά στο " σχολείο" χωρίς να της πεις τίποτα απλώς για να δεί πως ειναι. "Ηρθαμε για να δουμε τι κανουν τα παιδιά εδώ στο σχολείο".

ξαναδιαβάζοντας αυτά που γράφεις,

πιστεύω ότι ειναι πολύ κρίσιμο για την ίδια,

να την βοηθήσετε να μπει σε έναν δρόμο με λιγότερες αντιπαραθέσεις .

Πρώτα για εκείνη είναι πολύ σημαντικό γιατι σε αυτό το στάδιο δημιουργούνται οι πρώτες σχέσεις στον παιδικό κτλ.

δεν πιστεύω ότι θα είναι καλό ο παιδικός σταθμός να κανει την οριοθέτηση.

δηλαδή να πάει εκεί μονο κ μονο για αυτό το λόγο. Κατ αρχήν δεν θα ξερεις με ποιους τρόπους και απειλες θα γίνει αυτό.

Το καλύτερο όμως είναι εσύ να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου.

Βρές κάποιον για βοηθεια με την μικρή για να πάρεις μια ανάσα, και να μπορέσεις να δώσεις στην μεγάλη, την προσοχή που χρειάζεται να πάρει απο σένα αλλά και την οριοθέτηση με αποτελεσματικό τρόπο.

καμία τεχνική δεν βοηθάει, εάν ο γονέας δεν μπορεί συναισθηματικά να αισθανθεί καλά με τον εαυτό του, ... και απο τα γραφόμενά σου, αισθάνομαι οτι δεν έχεις κοιτάξει τον εαυτό σου, να βοηθηθείς, πρώτα εσύ,

και μετά να μπορέσεις να δώσεις στην μικρή.

Ίσως τα παιχνίδια με τα κουβαδάκια να μην ήταν αυτό που χρειαζόταν.

΄΄Ισως απλώς να ήθελε να τρέξει.

Δοκίμασες να τρέξεις μαζί της?

Το τρέξιμο σε αυτή την ηλικία είναι κατι που δίνει στα παιδιά τρομερή χαρά και ενθουσιασμό!

αν τρέχει προς λαθος κατευθυνση, την πιάνεις απαλά και την γυρνάς προς την άλλη κατευθυνση και τρέχετε.

Εάν εσύ πχ δεν αντέχεις σωματικά, (κάτι λογικό),

θα πρέπει ο μπαμπάς της, να εμπλακεί,

και εκεί είναι κρίσιμο να γίνει αυτό.

Εάν ένα παιδί θέλει να τρέξει είναι κάτι πολύ ωραίο!

φυσικά κ ένα παιδί 2 ετών το πιο λογικό είναι οτι

δεν θα ακούσει απλώς παίρνοντας αυτή την οδηγία (μην πας πιο βαθιά)..

ειδικά εάν όλη την ημέρα στο σπίτι ακούει αρκετά μή, (διόρθωσέ με αν κανω λαθος), δεν προκειται να ακούσει σε ένα χώρο εξωτερικό χωρίς όρια (φράκτες κτλ).

δεν ξέρω αν σου εβαλα αυτο το λινκ σε προηγούμενο ποστ,

ειναι για τις αταξίες...

http://parents.org.gr/psych/a183

το ότι έτρεχε προς το δρόμο,... το εκανε επειδή ίσως της έχετε δωσει προσοχή περισσότερο οταν κανει αταξίες παρά οταν κανει κατι σωστό.

αυτο ειναι απο το παραπανω άρθρο

Γιατί ένα παιδί επαναλαμβάνει συνειδητά "αταξίες" ενώ γνωρίζει οτι δεν ειναι επιθυμητές?

 

Είναι σημαντικό, γονείς κ΄παιδαγωγοί να ενημερώνονται για το ότι σε αυτές τις ηλικίες, η επιλογή μιας μη επιθυμητής πράξης, έχει στόχο - αρκετά συχνά - την είσπραξη άμεσης προσοχής και εγγύτητας απο τους γονείς ή και παιδαγωγούς.

 

Πολλές φορές η άγνοια αυτής της πραγματικότητας, οδηγεί τους γονείς σε τιμωρητική συμπεριφορά - με αποτέλεσμα την έναρξη ενός φαύλου κύκλου και εκρηκτική κλιμάκωση των συναισθημάτων.

 

Για να διαβάσετε περισσότερα για αυτό το θέμα πατήστε εδώ: Προσοχή και επιβράβευση

http://parents.org.gr/psych/a42

πάντως οποτε νιωθεις οτι πας να τα παρατήσεις, πρεπει να παιρνεις βαθιες ανάσες, και να σκέφτεσαι,

οτι τα παιδιά σου έχουν μόνο εσένα για μαμά, και σε σένα βασίζονται να κρατήσεις την υπομονή σου.

είναι εύκολο σχετικά να αφεθούμε,

το πιο δυσκολο, είναι να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας,

και να σκεφτούμε λογικά. Θα πρέπει όμως και εσύ να βρείς το τρόπο να μπορέσεις να κρατήσεις αυτή τη ψυχραιμία.

ζήτα απο τον άντρα σου. ζήτα απο αλλού.

δωσε χώρο στις σκέψεις σου, και μιλα και μαζί του...

"γιατί το κανει (η κόρη μας)? επιτηδες? μα όχι φυσικα!.... ο λογος που το κανει ειναι επειδή θελει κατι απο μας.

τι θέλει? δεν θελει να παιξει μονη της με τα κουβαδάκια. "

απάντηση?

θέλει πιο ενεργή ενασχόληση μαζί με οριοθέτηση. οχι μονο το ένα απο τα δύο.

και ένας απο τους δύο πρέπει να κανει και τα δυο μαζί. οχι πχ μονο ο ένας το ένα και ο αλλος το άλλο.

εκτύπωσε τα δυο αυτά πολύ σημαντικά άρθρα,

και δώσε τα του να τα διαβασει,

και παρακάλεσέ τον

τις ωρες που θα είναι σπίτι,

να ασχοληθεί αυτός εντελώς με την μπεμπα

να μαθει τι θα λεει στην μεγάλη

έτσι ώστε τουλαχιστον οταν ειναι αυτος σπιτι,

ή να αναλαμβανει έστω για μισή ώρα και τις δύο,

να φυγεις λιγο μια βολτα,

ή να αναλαμβανει την μικρή

έτσι ώστε να πας καπου με την μεγάλη σε πάρκο κ να μπορείς να της δωσεις την προσοχή που θελει να κανετε οτι ζητήσει, χωρις να νιωθει οτι είσαι απασχολημένη.

κάτι τέλος πάντων!

λοιπον σου εύχομαι καλή δυναμη για να μπορέσεις να πάρεις αποφάσεις σχετικα με το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα!

Η αληθεια ειναι οτι εχουμε οντως αναλωθει στα μη και μη. Τις περισσοτερες φορες κανει πραγματα που δεν πρεπει και εμεις ασχολουμαστε με αυτα, αναγκαστικα. Ο πατερας της βοηθαει ναι μεν, αλλα ισως θα μπορουσε και περισσοτερο. Πραγμα που ηδη συζητησαμε, γιατι δεν ειναι ανθρωπος που δεν καταλαβαινει, και δεν μπορω να πω, οτι δεν προσπαθει. Ομως, καιρο τωρα, δυσκολευεται πολυ γιατι η Ηλεκτρα "δεν τον θελει", εχει κολλησει επανω μου και θελει ολα να τα κανω εγω. Του λεει "φυγε μπαμπα" και εκεινος στεναχωριεται. Εγω επιμενω και του λεω προσπαθησε, γιατι πιστευω οτι δεν επιμενει και εκεινος ιδιαιτερα. (π.χ. παει να την κανει μπανιο και η μικρη του λεει "οχι εσυ, η μαμα" και εκεινος αντι να βρει τον τροπο να την κανει εκεινος μπανιο, μου φωναζει "θελει εσενα, τι να κανω?". Ισως να φταιω και εγω σε αυτο, γιατι τα ειχα αναλαβει ολα εγω και ειμαι ανθρωπος που δεν ζηταω βοηθεια, εκτος αν φτασω σε ορια.

Οσο για την καταθλιψη το εχω σκεφτει και εγω, αλλα θελω να πιστευω οτι δεν εχω φτασει ακομα εκει, ισως να ειναι πολυ κουραση, γιατι ολο τον Ιουλιο δουλευε πολλες ωρες ο αντρας μου και ημουν ολη μερα μονη μου, και δεν μου εφτανε ολο αυτο προσπαθουσα να μαζεψω και πραγματα για να φυγουμε διακοπες.

Για το οτι τρεχει ολη μερα και οπου βρισκομαστε, το εχει βρει παιχνιδι και της αρεσει πολυ, την κυνηγαμε, μας κυνηγαει αλλα "κολλαει¨να τρεχει σε μερη που ειναι επικινδυνα.(οπως π.χ. στο δρομο). Εχει τυχει να της φωναζουμε και απο μακρια "ελα εδω" αλλα τις περισσοτερες φορες ειναι καποιος απο πισω της και την παιρνουμε απο το χερι και την κυνηγαμε απο την κατευθυνση που θελουμε. Ειναι εξοντωντικο, οχι απλα κουραστικο, και δεν το βαριεται ποτε! Αφου τρεξουμε δηλαδη εχω προσπαθησει να την απασχολησω με κατι αλλο και δεν θελει....θελει να τρεχει.... Ισως εγω φτανω σε ορια και αντοχες, ενω εκεινη θελει κι αλλο.

Για τον παιδικο, το σκεφτομαι για αργοτερα για να μην αρρωστησει και την μικρη.

Ομως αυτο που μου ειπες δεν το ειχα σκεφτει. Μπορει η οριοθετηση να γινει με τροπο που δεν θα μου αρεσε στο παιδι μου. Ισως να ξεκινησω πρωτα κολυμβητηριο, να δω πως θα παει, γιατι και εκει σιγουρα θα παρει καποια πραγματα ετσι δεν ειναι? Θα υπαρχει ο δασκαλος που θα τους λεει τι να κανουνε, δεν νομιζω να τα αφηνουν απλα να παιζουν. Και η συναναστροφη με αλλα παιδακια, η εννοια της ομαδας, πιστευω οτι ολα αυτα θα ειναι κατι καινουριο για εκεινη, απο το να πηγαινει απλα κουνιες ή μπανιο ή οτιδηποτε αλλο μαζι μας. Και για τον παιδικο, βλεποντας και κανοντας.

Ευχαριστω πολυ και παλι για τις συμβουλες.

αυτό με τον μπαμπά της,

είναι ευκαιρία να συζητήσουν λίγο και να της πει αυτός όταν την επόμενη φορά ζητήσει εσένα,

να κάνει ότι κλαίει, και στεναχωριέται πάρα πολύ.

"τι?.... (στεναχωρημένο βλέμμα) δεν με θέλεις καθόλου? και ήθελα να σε κάνω μπάνιο μπουχου και να σε πιτσιλίσω μπου χου και να σε γαργαλήσω μπουχου... πω πω τι θα κανω τώρα.... "

κάπως δηλαδή να του δείξεις ή να του πεις πως να της τραβήξει την προσοχή να δεί οτι απο εκείνον μπορεί και να πάρει κατι εντελώς διαφορετικό.

αλλά να δείξει ΑΤΟΦΙΟ συναίσθημα. ΝΙΩΘΕΙ ΑΠΟΡΡΙΨΗ εκείνη τη στιγμή?

να το δείξει. να περάσει σε αυτό που θα πεί. να μην κάνει θέατρο υπερβολικό!

Η κόρη σου είναι σε ηλικία που αυτό το πράγμα η ενσυναίσθηση δηλαδή,

είναι κατι που θα της τραβήξει την προσοχή και την περιέργεια να δεί μια άλλη οπτική γωνιά.

ο μπαμπάς έχει συναισθήματα! με αγαπάει! ήθελε και αυτός να μου δώσει κατι! χμ!

Οι άντρες γενικά δεν δείχνουν κιόλας τέτοια συναισθήματα πολύ εύκολα και αυτό σίγουρα θα την παραξενέψει και θα εστιάσει σε αυτό.

αυτο που λες με τα μη, είναι ο ίδιος ο φαύλος κύκλος. νομίζουμε ότι για να σταματήσει πρεπει να πουμε μη αλλά τελικά αυτο που χρειάζεται είναι το αντίθετο! η θετική αντιμετώπιση, με πρόταση εναλλακτική πάντα!

το πάμε εκεί για να κάνουμε αυτό

πέτα την μπάλλα στην πολυθρόνα/.καναπέ/ πουφ (αντι στο τραπέζι!)

και τα λοιπά.

για τον παιδικό,

σίγουρα είναι καλύτερα απο το απλώς να βλέπει κούνιες,

αλλά θεωρώ πιο εύκολη την πιθανότητα εσύ με λίγη προσπάθεια προς αυτές τις κατευθύνσεις να πετυχεις την οριοθέτηση πρίν πάει εκεί,

παρά την πιθανότητα να πετύχεις μια άριστη παιδαγωγό που έτσι και αλλιώς θα έχει εκείνη τη στιγμή να οριοθετήσει μαζί με το δικό σου και άλλα παιδιά.

Δεν ειναι οτι μετά απο ένα μήνα τα άλλα παιδιά θα είναι στρατιωτάκια κιόλας εντελώς, για να πεις οτι δεν θα έχει τόση δουλειά μετά απο ένα μήνα πχ οκτώβριο αντί σεπτέμβριο. Απλά δεν θα έχει κλάμματα, αλλά παλι αυτό δεν σημαίνει οτι υπάρχει στρωμένη τάξη.

Πολύ εύκολα θα στιγματιστεί εκεί απο μια δασκάλα η οποία θα χρησιμοποιεί τα μή, μπροστά σε όλη την τάξη, και τοτε η κόρη σου να αισθανθεί άσχημα. Πόσες παιδαγωγοί άραγε χρησιμοποιούν όντως την μέθοδο της θετικής ενίσχυσης?... ? ή μπορουν να την χρησιμοποιήσουν αν λαβουμε υπόψη τις συνθήκες (περισσοτερα παιδιά απο οτι θα έπρεπε στην τάξη?) Το αποτέλεσμα σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να είναι και χειρότερο και να οδηγήσει σε πολύ μεγάλο αρνητισμό και σε σένα και στην δασκάλα και στο σχολείο.

Στην θέση σου δεν θα το ρίσκαρα να περιμένω μέχρι τότε για την οριοθέτηση αν η κατάσταση είναι τόσο τεταμένη.

λοιπον,

ενσυναίσθηση για το πως νιώθει ο μπαμπάς

εντάσσεις τον μπαμπά και οταν υπάρχει αυτό το δίλλημα του να έρθεις εσύ επειδή σε φωνάζει

αφήνεις εκείνον να δείξει συναίσθημα,

εσύ προσπαθείς να μεινεις απέξω απο αυτό εξάλλου αφορά συζήτηση του πατέρα της με εκείνη,

αν τυχει και είσαι δίπλα τότε δινεις την προσοχή στον μπαμπά εκείνη τη στιγμή και τον παρηγορείς

(αν είσαι κοντά ή ζητήσει την προσοχή σου) και θα πεις

"ποπο αγάπη μου δεν πειράζει μπορεί σε λίγο να θελει να την κανεις μπάνιο, στεναχωρήθηκες ε?... "

αυτό αφνιδιάζει πολύ τα παιδιά και ξαφνικά ξανασκέφτονται οτι α! μαλλον θα χρειαστεί να υποχωρήσω αφου και οι δυο στεναχωρήθηκαν!!

έχουν πολύ έξυπνο μυαλουδάκι αλλά αν το δείς διαφορετικά θα καταλάβεις, οτι εσείς οι δύο είσαστε μια ομάδα η οποία σαφώς θα πρέπει να εχει τον έλεγχο, και ο έλεγχος μπορεί να έρθει και με αυτό το τρόπο.

με έναν έμμεσο, συναισθηματικό τρόπο! Είναι πολύ πιο εύκολος κιόλας στην πραγματικότητα και ποσοστιαία, θα σου πω οτι εχει πολύ περισσότερη αποτελεσματικότητα απο κάθε άλλο τρόπο!

έτσι και αλλιώς τα παιδιά έτσι σκέφτονται, δεν λειτουργούν όπως εμείς αλλά πολύ περισσότερο με συναίσθημα και παρόρμηση,

οπότε αν και εσείς λίγο αφεθείτε, σε αυτό, θα μπορέσετε να συνεννοηθείτε καλύτερα με εκείνη.

βασικά ειναι κατι που το βλέπω πάρα πολύ συχνά,

και έχει σχέση με το να μπορούν οι γονείς να αφήσουν την σοβαρότητα του να είσαι ενήλικας και να γίνουν και οι ίδιοι λίγο παιδιά.

Τα παιδιά το αισθάνονται αυτό και είναι πολύ περισσότερο συνεργάσιμα.

Σκεφτείτε λίγο πως ο κλόουν ή η πριγκήπισσα στο πάρτυ,

λένε στα παιδια΄τι να κάνουν και τα παιδιά ακολουθούν ως δια μαγείας?

επειδη αυτοί περνούν ένα μύνημα ότι - είμαι σαν και σένα, θελω να παίξω.

στην πραγματικότητα όμως,

φυσικά κάνουν μια δουλειά.

νομίζω κάπως έτσι ένας γονέας χρειάζεται καποιες φορές να μπει σε αυτό το ρόλο

ειδικά οταν υπάρχουν κάποιες τέτοιες αντίξοες καταστάσεις,

ερχομος του νέου μέλους, μετακομίσεις, χωρισμοί,

είναι καταστάσεις που βαζουν τα παιδιά σε ενα είδος υπερδιέγερσης,

και για να επανέλθουν και να είναι εύκολη η συνεννόηση,

χρειάζεται να αισθανθούν ότι έχουν κάποιο σύμμαχο σε αυτό.

Μπορούν οι γονείς να οριοθετήσουν χωρίς να είναι αυστηροί ή καν σοβαροί.

απλώς το πρόβλημα είναι οταν και οι ίδιοι οι γονείς βρίσκονται σε υπερδιέγερση, δε καταφέρνουν να μπουν σε αυτό το ρόλο και ετσι τιποτα δεν προχωράει.

νομίζω είναι κλειδί ο άντρας σου στην υπόθεση όπως το περιγράφεις,

αν αλλάξει εστω εκείνος λίγο να χαλαρώσει στο πως εκφράζεται ίσως και η μεγάλη σας τον αποδεχτεί σαν συμμαχο και ισότιμο σε σχέση με σένα, θα στρέφεται πιο συχνά σε εκείνον. Μάλλον χρειάζεται πιο πολύ πρωτοβουλία απο την πλευρά του και δυναμικότητα (απο την γλυκιά της πλευρά).

Έτσι θα φύγει και αρκετά μεγάλο βάρος απο σένα που μάλλον έχεις επωμιστεί όλο αυτό! Δεν χρειάζεται να είναι έτσι πάντως και θα το δείς με κάποιες μικρές αλλαγούλες αν τις κανετε - Θα τα καταφέρετε!

Βαθιές ανάσες!!!!! και βάλε λίγη μουσικούλα να ακουσετε να χαλαρώσετε ολοι μαζί .... (μουσική μπαλέτου ή κλασσική μουσική- ) και καντε το ιεροτελεστία μια φορά την ημέρα.

αμα θέλεις εκτύπωσέ τα κιόλας και δείξε του αυτά που γράφω! (πες και χαιρετισματα κιόλας )

συνεχεια της συζητησης μπαμπά κόρης

μπαμπάς

"εγώ ήθελα να σε κανω μπάνιο ΤΩΡΑ, ΕΓΩ ! ΜΟΝΟ ΕΓΩ!"

με πείσμα παιδικό, "και τι θα κάνουμε δηλαδή! ΠΟΤΕ δε θα με αφήσεις να σε κανω μπάνιο? και είχα βρεί ένα νέο τρόπο να κάνουμε σαπουνόφουσκες! να με εκείνο εκεί το σφουγγάρι και το σαμπουάν αυτό " και έλεγα να βαλω κ το αυτοκινητάκι μου μεσα να το σαπουνίσουμε.

(ας πάρετε ενα καινουριο σφουγγάρι & σφουγγάρι, να το αγοράσει ο μπαμπας, να πάνε μαζι οι δυό τους μια φορά στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς, για 5 λεπτά) .

επίσης έχει έτοιμο ο μπαμπάς ένα κουκλάκι της μηπως θελει εκείνη να το κανει μπάνιο.

κόβετε ενα μικρό κομμάτι απο το σφουγγάρι και της το δίνει να φτιάξει εκείνη με αυτό σαπουνάδα. (απλώς το σφίγγει ξεσφίγγει)

χρειάζεται με λίγα λόγια να κανετε ενα πλάνο "επανένταξης" του μπαμπά!

σιγά σιγά,

όχι όλα μαζί, ένα ένα τα πράγματα που θέλεις να μπορεί να κανει εκείνος, θα βρείτε για το καθε πράγμα ένα πλάνο. τι θα κανετε οταν αν κτλ.

γράψε και εδώ πιο συγκεκριμένα που αλλού αντιμετωπίζετε πρόβλημα.